[Τελος]Διαίρει και Βασίλευε...?

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

Xρωματα που θα χρησιμοποιουνται για τους διαλογους στο εξης:

Ο ανεμος φυσουσε δυνατα,κανωντας την καπα μου να ανεμιζει καθως βρισκομουν στο τιμονι του καραβιου μου.Ευτυχως ειχα στερεωσει το καπελο καλα στο κεφαλι μου και δεν ανησυχουσα μηπως μου φυγει.Τρεις ωρες ειχαν περασει απο την στιγμη που αφησα το Blue Island οταν αρχισα να φαινεται μπροστα μου το περιγραμμα ενος γνωριμου νησιου.Φυσικα δεν ηταν αλλο απο το Cursed Island.Σ'αυτο το νησι πριν λιγο καιρο ειχα συναντησει πρωτη φορα Επαναστατες και τους εiχα βοηθησει να εδραιωσουν την κυριαρχια τους,καταστρεφωντας την βαση που ειχαν οι marines και σκοτωνοντας τον διοικητη της.Αναπτυξαμε πολυ καλες σχεσεις και ετσι μετα την αποκαλυψη οτι η μητερα μου ανηκε στην οργανωση τους μου φαινοταν ως ο πλεον λογικος προορισμος για να παρω πληροφοριες για το που μπορει να βρισκοταν.

Εφτασα κοντα σε μια απομερη παραλια,χωρις απροοπτα αυτη την φορα,και εριξα την αγκυρα.Η θεα της καταπρασινης βλαστησης που κυριαρχουσε στο νησι με ηρεμησε καπως και με εκανε να χαλαρωσω.Ο αερας φυσουσε τις κορυφες των δεντρων κανωντας το τεραστιο δασος να φαινεται σαν μια πρασινη θαλασσα με κυμα.Το θεαμα ηταν πολυ ομορφο και για λιγο παρεσυρε τις σκεψεις μου,ομως γρηγορα θυμηθηκα τον λογο για τον οποιο βρισκομουν στο νησι και βγηκα απο τον ρεμβασμο.Εριξα μια απο τις δυο μικρες βαρκες που διεθετε το πλοιο στο νερο και πηδηξα μεσα.Επιασα τα κουπια και αρχισα να κωπηλατω γρηγορα και δυνατα.Ετσι πριν περασουν δυο λεπτα βρεθηκα να παταω στην απαλη αμμουδια της ησυχης παραλιας.Κοιταξα για λιγο τα τεραστια δεντρα και τους χαμηλους αλλα πυκνους θαμνους που την περιεβαλλαν και υστερα κινηθηκα προς το μερος τους.Μπηκα στο δασος με την ελπιδα στο μυαλο μου,γνωριζωντας οτι στην αλλη πλευρα του υπηρχαν φιλοι οι οποιοι θα με βοηθουσαν.

Παροτι ο ηλιος ελαμπε ακομα ψηλα,μεσα στο δασος δεν περνουσαν παρα ελαχιστα ακτινες του και το το σκοταδι επικρατουσε.Αρκετα απο τα δεντρα γυρω μου ηταν τοσο γερικα και πνιγμενα στις λειχηνες που δεν μπορουσαν να σηκωσουν παρα ελαχιστα μαυρισμενα φυλλα ενω η ησυχια ηταν τοσο βαθια που τα βηματα μου ακουγοταν σαν χτυπηματα σε τυμπανο.Μια περιεργη μυρωδια γεμιζε τον αερα και με εκανε ακομα πιο βαρια την ατμοσφαιρα.Ηταν μια γνωριμη μυρωδια πλεον.Η μυρωδια της μαχης.Μπαρουτι,αιμα και καμμενη σαρκα.Επιασα την λαβη απο το αγαπημενο μου κατανα με την λευκη λαβη που κατεληγε σε κεφαλη δρακου,και προχωρησα πολυ προσεκτικα.Παρα την ανησυχια μου ομως τιποτα περιεργο δεν εγινε και μετα απο τεσσερις ωρες "ευχαριστου περιπατου" βρεθηκα στο τελος του.Ειχε μεσημεριασει για τα καλα οταν βγηκα απο το δασος και το φως του ηλιου ηταν αρκετα δυνατα ωστε να με τυφλωσει για λιγο,υστερα απο την διαδρομη μου κατω απο την σκοτεινια των δεντρων.Περασαν μερικα δευτερολεπτα και η οραση μου επανηλθε.Η μικρη πολη του νησιου εμφανιστηκε μπροστα μου.Ομως διεφερε αρκετα απο την τελευταια φορα που ειχα βρεθει σ'αυτην...

Αρκετα απο τα κτηρια της ηταν μισοκατεστραμενα ενω αλλα ειχαν διαλυθει ολοκληρωτικα.Το επιβλητικο οχυρο που καποτε εστεκε "αγερωχο" στο τελος του κεντρικου δρομου και ειχε αντεξει την μαχη μας με τους marines τωρα δεν ηταν παρα ενας σωρος απο πετρες και χαλικια.Μα τι εχει συμβει εδω?αναρωτηθηκα ενω προχωρησα στον φαρδυ δρομο.Μερικα παραθυρα ακουστηκαν να κλεινουν ενω μια πορτα ετριξε και σε ενα σπιτι στα δεξια μου φανηκε μια φιγουρα.Hταν ενας γερος,ξερακιανος με μακρυ ασπρο μουσι.Το προσωπο του μακροστενο και υπερβολικα αδυνατο με πολλες ρυτιδες.Στα ροζιασμενα χερια του κρατουσε μια καραμπινα με ξυλινη σκοροφαγωμενη λαβη.Με κοιταξε για λιγο προσεκτικα απο πανω μεχρι κατω και υστερα μου μιλησε με τραχια φωνη που εβγαινε με καποια δυσκολια.
-Σε θυμαμαι εσενα.Σε θυμαμαι απο εκεινη την ημερα που αυτοι οι καταραμενοι ανελαβαν την εξουσια.Την ημερα που ξεκινησαν ολα μας τα δεινα.Τοτε τους ειχες βοηθησει.Τωρα γιατι εισαι εδω?Γιατι αν εισαι εδω για να βοηθησεις καποιον πρεπει να διαλεξεις πολυ προσεκτικα αυτη την φορα.
Εμεινα για λιγο να κοιταω απλως τον γερο χωρις να ξερω τι να απαντησω.Δεν καταλαβαινα τιποτα απ'οσα μου ελεγε και αφου σκεφτηκα για λιγο οσα μου ειχε πει του απαντησα τελικα:-Εχω ερθει απλως για να παρω μερικες πληροφοριες.Τιποτα περισσοτερο.Στο ακουσμα της απαντησης μου ο γερος γελασε σχεδον με οση δυναμη του ειχε απομεινει ενω παραλληλα σηκωνε την καραμπινα του ετσι ωστε να με σημαδευει στο κεφαλι.

-Λοιπον...η εισαι πολυ κακος ψευτης ή εισαι πραγαμτικα πολυ ατυχος μου ειπε αφου σταματησε να γελαει.Το βλεμμα του μετατραπηκε σε ψυχρο,διαπεραστικο και η καραμπινα οπλιστηκε.
-Δεν ξερω για τι πραγμα μιλας.Το μονο που ξερω ειναι οτι κατι δεν παει καλα εδω και θα ηθελα να μαθω τι του απαντησα με απολυτη ψυχραιμια,ανταποδιδωντας του το παγερο βλεμμα.
Ο γερος με κοιταξε ξανα προσεκτικα,προσπαθωντας να καταλαβει αν ελεγα την αληθεια.
-Περιεργως,δεν μου φαινεται οτι λες ψεματα.Παντως αν θες στα αληθεια να μαθεiς τι συμβαινει δεν εχεις παρα να περιμενεις λιγη ωρα μου ειπε και υστερα κοιταξε μια προς το δασος και μια προς τον ηλιο που ειχε αρχισει να δυει.Μειναμε για λιγη ωρα ακινητοι και αμιλητοι,περιμενωντας.Αυτο που με εκνευριζε ηταν οτι δεν ειχα ιδεα τι επρεπε να περιμενω.Αλλα κατι μου ελεγε οτι θα το καταλαβαινα ευκολα.

Με το που ο ηλιος εδυσε,ο γερος με κοιταξε με ενα περιεργο χαμογελο και υστερα μου εκανε νοημα να αφουγκραστω τον αερα.Τοτε,δυο πολυ δυνατες κανονιες προερχομενες απο το δασος εσπασαν την ησυχια.Τις ακολουθησαν κι'αλλες,κι'αλλες,συνοδευομενες πλεον απο πυροβολισμους και κραυγες μαχες.Εκανα να κινηθω προς τα εκει ενω παραλληλα τραβουσα τα σπαθια μου ομως ο γερος που με παρακολουθουσε με την ακρη του ματιου του,με σταματησε με μια φωνη του.
-Αδικος κοπος.Μεχρι να φτασεις θα εχουν τελειωσει.Αυτο ειναι το μονο καλο της υποθεσης.Οι μαχες τους δεν κρατανε παραπανω απο μιση ωρα.Κοκκαλωσα στην θεση που ειμουν και επεστρεψα τα κατανα στις θηκες τους.Πραγματι,μετα απο λιγο ο σαματας σταματησε και η απολυτη,σχεδον αποκοσμη,ησυχια του νησιου επανηλθε.Τοτε σιγα σιγα βγηκαν ατομα και απο τα υπολοιπα σπιτια,με μεγαλη προσοχη κοιτωντας δεξια και αριστερα και προχωρωντας γρηγορα.Ολοι βρισκοταν σε αθλια κατασταση και ολοι πηγαιναν προς την ιδια κατευθυνση,που δεν ηταν αλλη απο το μοναδικο μπαρ που ειχε απομεινει ορθιο.Τελευταιος απ'ολους,απο το μεγαλυτερο σπιτι,βγηκε ενας ψιλολιγνος τυπος με ενα μικρο μουστακι.Βρισκοταν σε λιγο καλυτερη κατασταση απο τους υπολοιπους ωστοσο το καποτε αψογο κοστουμι του τωρα ηταν καταξεσκισμενο.Ηταν ο δημαρχος της πολης.Τον θυμομουν απο την μικρη συναντηση που ειχαμε οταν μπηκα με τον στρατο των Επανασταων στην πολη πριν απο αρκετο καιρο.

Κοιτουσα τους πολιτες και τον δημαρχο με την απορεια μου συνεχως να μεγαλωνει.Ο γερος,ο οποιος ειχε αρχισει και αυτος να κινειται προς το μπαρ με αργα βηματα,εφτασε διπλα μου και ειπε με χαμηλη φωνη.
-Αν θες απαντησεις ελα στο μαγαζι να πιεις μαζι μας.Εκει θα λυθουν ολες οι αποριες σου.Ανικανος να σκεφτω καποια καλυτερη λυση ακολουθησα τον γερο και συντομα βρεθηκα στριμωγμενος σε ενα μπαρ,οι διαστασεις του οποιου δεν ξεπερνουσαν αυτες ενος μικρου δωματιου.Δυο μουσικοι επαιζαν ευθυμα τραγουδια προσπαθωντας να ελαφρυνουν την ατμοσφαιρα αλλα παρα τις φιλοτιμες προσπαθειες τους δεν πετυχαιναν και πολλα.Οι περισσοτεροι επιναν αμιλητοι με τα βλεμματα τους χαμενα στο κενο.Ελαχιστοι καθοταν καθως τα τραπεζια δεν φταναν σε καμια περιπτωση να εξυπηρετησουν τοσους πολλους.Οπως παρατηρησα ομως,στην μεση του καταστηματος υπηρχε ενα αδειο τραπεζι το οποιο κανεις δεν πλησιαζε.Αφου πηρα την μπυρα μου,ανοιξα δρομο αναμεσα στο πληθος δοκιμαζοντας να το πλησιασω ομως δυο μεγαλοσωμοι αντρες μου εκοψαν τον δρομο.Δεν μιλησαν καθολου ομως μου εκαναν νοημα να παω πισω.Το σκεφτηκα για λιγο και τελικα ακολουθησα την "συμβουλη" τους καθως σκεφτηκα οτι θα ηταν καλυτερο να μην δημιουργησω καμια φασαρια μεχρι να μαθω τι συμβαινει.

Κινηθηκα προς την απεναντι πλευρα του παγκου,οπου πολλοι ακομα παρηγγειλαν τα ποτα τους,και γρηγορα βρηκα ενα μερος που δεν ειχε τοσο κοσμο.Ηταν μια κολωνα πισω πισω στην αριστερη πλευρα του μαγαζιου.Λιγοι ηταν μαζεμενοι γυρω της καθως οι περισσοτεροι ειχαν αρχισει να συνωστιζονται στο κεντρο,κοντα στο αδειο τραπεζι.Στηριχθηκα στην κολωνα με τον ωμο μου και εφερα το ποτηρι με την μπυρα στο στομα μου.Ηταν ζεστη αλλα ειχε καλη γευση και ηταν καλυτερη απ'το τιποτα.Σε λιγο σχεδον ολοι ειχαν κανει εναν κυκλο γυρω απο το τραπεζι και τοτε ο δημαρχος χωριστηκε απο το πληθος.Με αργες,σχεδον θεατρικες κινησεις,βγηκε μπροστα και με την βοηθεια μιας καρεκλας ανεβηκε πανω στο τραπεζι.Τα οργανα σταματησαν και επεσε απολυτη σιγη.Κοιταξε για λιγο το "κοινο" και μιλησε.
-Αγαπητοι μου συμπολιτες.Δεν με ευχαριστει ιδιαιτερα να το λεω αλλα ισχυει.Σας ειχα προειδοποιησει οτι κατι τετοιο θα γινοταν αλλα δεν μ'ακουσατε.Πιστεψατε οτι με τους Επαναστατες να διοικουν τα πραγματα θα ηταν καλυτερα αλλα οπως τελικα αποδειχτηκε ειχα δικιο.Η "φαρα" τους ειναι απο τις χειροτερες που υπαρχουν.Ισως χειροτερη και απο αυτη των πειρατων. Στο ακουσμα της τελευταιας φρασης του,χαμηλωσα το καπελο ωστε να κρυβει το προσωπο μου και προσευχηθηκα να μην ανοιξει το στομα του ο γερος.Τον ειχα ξεχασει αυτον και μονο τοτε παρατηρησα οτι ηταν ο μοναδικος που καθοταν στον παγκο κατεβαζωντας το ενα ποτηρι ουισκι μετα το αλλο.

Ο δημαρχος συνεχισε.-Νομιζατε οτι δεν θα ειναι σκληροι γιατι ετσι σας ειχαν δειξει οσο ετοιμαζοντουσαν για τον "αγωνα" τους.Ομως λιγες μερες αφου ανελαβαν την εξουσια μας εδειξαν το πραγματικο τους προσωπο.Φυσικα ολοι ξερετε σε τι αναφερομαι.Αφησε την τελευταια φραση να πλανηθει για λιγο στον αερα και υστερα ξανα μιλησε.-Σκοτωσαν τον πρωτο ανθρωπο που τους εφερε αντιρρηση.Η ατμοσφαιρα ξαφνικα βαρυνε περισσοτερο.Ειδα αρκετους απο τους συγκεντρωμενους να κοιταν με πλαγιες ματιες προς τον γερο.-Δολοφονησαν με αποτροπαιο τροπο τον γιο του Kyle και δεν ειχαν ουτε τα κοτσια να το παραδεχτουν ειπε βαζωντας μεγαλυτερη ενταση στην φωνη του ενω με το απλωμενο δεξι του χερι εδειξε προς την πλευρα του γερου.Τωρα ολοι γυρισαν και τον κοιταξαν φανερα,με βλεμματα συμπονιες.Αυτος ομως δεν τους εδωσε καμια σημασια και απλως συνεχιζε να πινει.-Ο μικρος στρατος που φτιαξαμε καταφερε να τους διωξει απο την πολη μας αλλα το τιμημα δεν ηταν μικρο!!!Τα σπιτια μας καταστραφηκαν και μαζι τους σχεδον ολες μας οι προμηθειες.Και τωρα που οι μαχες συνεχιζονται στο δασος τι προσπαθουν να κανουν?Να μας ξαναριξουν σταχτη στα ματια.Απλως τραυματιζουν τους στρατιωτες μας για να μας πεισουν οτι δεν εχουν τιποτα εναντιον μας.Και ρωταω...μας εχουν για τοσο ηλιθιους?Πλεον εχουμει δει το πραγματικο τους προσωπο.Μερικα χειροκροτηματα ακουστηκαν τα οποια με ενα νευμα σταματησαν.
-Αυτο που φοβαμαι περισσοτερο ειναι η στιγμη που θα το καταλαβουν.Γιατι τοτε θα αρχιζουν παλι τις σφαγες και τοτε τα πραγματα θα ειναι πραγματικα ασχημα για τους δικους μας.Γιατι δυστυχως για εμας οι Επαναστατες εζησαν αρκετο καιρο αναμεσα στα δεντρα και τα ξερουν σαν την παλαμη του χεριου τους ενω ειναι και περισσοτεροι.Για αυτο ερχομαι να σας προτεινω αυτη την λυση.Να απευθυνθουμε ξανα στην Παγκοσμια Κυβερνηση!!!Χειροκροτηματα και ιαχες ακολουθησαν τα τελευταια του λογια και εκεινη την στιγμη αποχωρησα απο το μπαρ ταραγμενος με οσα ειχα ακουσει.

Βγαίνοντας απ'το μπαρ, κοντοστάθηκες εξω απ'την πόρτα. Προσπαθούσες να συνειδητοποιήσεις πως έγιναν όλα έτσι κοίταξες τον ουρανό. Τότε άκουσες βήματα και κατέβασες το βλέμμα σου. Μια μικρή ομάδα Επαναστατών σε είχε περικυκλώσει. Τους κοίταξες με έντονη περιέργεια, η οποία οφειλόταν στο ότι ήταν άοπλοι.
"Τι θέλετε;" είπες κοφτά.
"Χρειαζόμαστε τη δύναμή σου." απάντησε ένας.
"Και γιατί να σας την δώσω μετά από όσα κάνατε;" τόνισες και έπιασες τη λαβή του katana σου.
"Γιατί δεν έχεις άλλη επιλογή." είπε ο ίδιος άντρας και κάποιος σε κράτησε από πίσω. Αμέσως σου πέρασαν χειροπέδες από Kairoseki και ένας άλλος απ'την μικρή ομάδα σε χτύπησε στο κεφάλι με ένα σίδερο, ρίχνοντας σε αναίσθητο στο έδαφος. Όταν άνοιξες τα μάτια σου βρισκόσουν αλυσοδεμένος σε ένα αμπάρι.

Το κεφαλι μου πονουσε και ενιωθα μια τρομερη αδυναμια.Κοιταξα τριγυρω μου προσπαθωντας να καταλαβω που βρισκομουν αλλα αποδειχτηκε ματαιος κοπος καθως ηταν θεοσκοτεινα.Δοκιμασα να σηκωθω αλλα κατι με κρατησε κατω.Κοιταξα τα χερια και τα ποδια μου και ειδα οτι ηταν περασμενα σε αλυσιδες.-Καταραμενο Κairoseki ψιθυρισα και υστερα συνεχισα να βλαστημαω την τυχη μου.Ξαφνικα μια καταπακτη ανοιξε και ο χωρος φωτιστηκε απο μερικες ηλιακες ακτινες που "στριμωχτηκαν" στο μικρο ανοιγμα.Το δωματιο ηταν γεματο απο διαφορων σχηματων και μεγεθων βαρελια ενω οι τοιχοι του ηταν απο ξυλο.Στο κεντρο,κατω απο την μικρη καταπακτη υπηρχε μια σκαλα την οποια τωρα καποιος κατεβαινε.Ηταν ενας νεαρος,περιπου στην ηλικια μου,με κοκκινα μαλλια και πολυ προχειρα ντυμενος.Ηταν ο Ray.Μολις με κοιταξε χασκογελασε αλλα με το βλεμμα μου του εδειξε οτι δεν ειχα καμια ορεξη για αστεια.Σοβαρευτηκε και υστερα εβγαλε απο την τσεπη του χιλιτρυπημενου παντελονιου του δυο μικρα κλειδια περασμενα σε εναν κρικο.Εσκυψε και χρησιμοποιωντας τα,ελευθερωσε πρωτα τα ποδια μου και υστερα τα χερια.Μετα σηκωθηκε ορθιος και μου ειπε χαμογελωντας:-Kαλως ηρθες!!!Βρισκεσε στο αμπαρι του πλοιου μου.Συγγνωμη για ολα αυτα,αλλα δεν ηξερα πως θα αντιδρουσες αν ερχομουν και απλα ζητουσα την βοηθεια σου μετα απο ολα αυτα τα ψεματα που ακουσες.

Με την αφαιρεση των δεσμων μου αισθανθηκα την δυναμη μου να επανερχεται σιγα σιγα.
-Ωραια φερεσαι στους καλεσμενους σου!!!του ειπα αγριεμενα ενω σηκωνομουν με αργες κινησεις.Γελασε και υστερα περασε το δεξι χερι του πισω απο την πλατη του,στην εσωτερικη πλευρα του ξεθωριασμενου γκρι κιμονο που φορουσε,ψαχουλευωντας κατι.Ζοριστηκε λιγο και τελικα εβγαλε τρια σπαθια.Ηταν τα κατανα μου.Προτεινε το χερι του προς το μερος μου.
-Ισως αυτα να σου φτιαξουν την διαθεση ειπε σοβαρα.Τα πηρα με ευλαβια και τα περασα γυρω απο την μεση μου.-Ελπιζω να μην τα ειχες εκει που φανταζομαι του ειπα τελικα και γελασαμε δυνατα.-Το ηξερα οτι θα ενιωθες καλυτερα κρατωντας και παλι τα σπαθια σου.Ειχε δικιο.Καθε φορα που τα ακουμπουσα αισθανομουν μια ανεξηγητη ζεστασια.
-Ωραια.Τωρα εξηγησε μου τι συμβαινει εδω του ειπα επιτακτικα
-Νομιζω οτι θα ηταν καλυτερα να τα πουμε κατω απο τον ηλιο,με τον καθαρο αερα να μας φυσαει ενω πινουμε παγωμενες μπυρες απαντησε αυτος με μειλιχια φωνη.Η προταση του ηταν πολυ καλη για να φερω οποιαδηποτε αντιρρηση και ετσι λιγα δευτερολεπτα αργοτερα σκαρφαλωνα την σκαλα πισω απο τον Ray.

Βγηκαμε στο καταστρωμα οπου πολλοι Επαναστατες ετρεχαν απο εδω και απο εκει κανωντας διαφορες δουλειες.Mε οδηγησε προς την πρυμνη του πλοιου οπου βρισκοταν και το τιμονι.Διπλα του υπηρχε ενα μικρο μεταλλικο τραπεζακι μπλε χρωματος και δυο ξυλινες καρεκλες.Καθισαμε και ο Ray φωναξε σε εναν απο τους "υφισταμενους" του να μας φερει τις μπυρες.Μειναμε αμιλητοι μεχρι να μας τις φερει και εγω απλως κοιτουσα το απεραντο γαλαζιο που απλωνοταν για ακομη μια φορα μπροστα μου.Μολις οι μπυρες εφτασαν,τις αρπαξαμε,τσουγκρισαμε και ηπιαμε δυο μεγαλες γουλιες.Υστερα απο την ζεστη μπυρα που ειχα πιει στο μπαρ του Cursed Island τουτη εδω μου φανηκε ιδιαιτερα απολαυστικη.
-Τωρα μπορω να σου εξηγησω τα παντα ειπε σοβαρα ο Ray ενω αφηναμε τα ποτηρια μας να σκασουν με παταγο στο τραπεζι.-Πολυ θα το ηθελα του απαντησα εξισου σοβαρα.Πηρε μια βαθεια ανασα και ξεκινησει την αφηγηση.-Τις πρωτες μερες που αναλαβαμε την εξουσια αναπτυξαμε πολυ καλες σχεσεις με τους πολιτες και ολα δουλευαν ρολοι.Οι παντες ηταν ευχαριστημενοι εκτος απο τον Maikon,τον δημαρχο.Εβλεπα την εξουσια να φευγει μεσα απο τα χερια του και δεν του αρεσε καθολου.Ομως ποτε δεν θα μπορουσα να φανταστω οτι θα εκανε ολα αυτα που εκανε.Βλεπεις παντα εδειχνε οτι προστατυευε και αγαπουσε τους πολιτες του.Ομως η δυναμη αποδειχτηκε ενα πολυ καλο κινητρο για να ξεπερασει ενας απλος ανθρωπος τα ορια της λογικης.Ακου λοιπον τι εκανε.Μια μερα ο Bard,ο γιος του Kyle ηρθε να μου μιλησει.Με τον Bard ειμασταν φιλοι απο μικροι και ηρθε να μου ζητησει μια χαρη.Ηθελε να βοηθησω με οποιον τροπο μπορουσα τον γερο-πατερα του αλλα οταν του εξηγησα οτι ολοι οι πολιτες θα ειχαν απο εμας την ιδια μεταχειρηση αυτος θυμωσε και εφυγε.

-Aργοτερα,μιλησα με μερικα απο τα πιο βασικα μας στελεχη και ειδαμε οτι μπορουσαμε να μαζεψουμε καποια χρηματα ωστε να βοηθησουμε οσους ειχαν μεγαλυτερη αναγκη και αμεως θελησα να παω να ρω τον Bard για να του πω τα ευχαριστα.Ομως μια μικρη δουλεια με καθυστερησε και ετσι τελικα εφτασα σπιτι του το βραδι.Σε αυτο το σημειο ο Ray εκανε μια μικρη παυση και κουνησε το κεφαλι του θλιμμενα ενω κατεβαζε ακομα μια μεγαλη γουλια μπυρα και κοιτουσε στο κενο.-Ποσο θα ηθελα να ειχα φτασει λιγο νωριτερα...ειπε με ραγισμενη φωνη.-Οταν μπηκα στο σπιτι,τον ειδα να "πνιγεται" σε μια λιμη αιματος και δυο μεγαλοσωμες φιγουρες να το σκανε απο την πισω πορτα.Προσπαθησα να βοηθησω τον Bard σταματωντας την αιμοραγια.Εβγαλα το μαχαιρι μου και εσκισα ενα κομματι απο το πουκαμισο μου προσπαθωντας να δεσω τις πληγες του αλλα ηταν πολυ αργα και τελικα ξεψυχησε στα χερια μου.Εκεινη ακριβως την στιγμη η πορτα της εισοδου ανοιξε και μεσα μπηκε ο Kyle συνοδευομενος απο τον δημαρχο...

Eκανε ακομα μια παυση,εβρισε για λιγο μεσα απο τα δοντια του και τελικα συνεχισε.-Ομως και παλι αργησα να δρασω.Το επομενο πρωι ενας μικρος στρατος απο πολιτες,οδηγουμενος απο τον δημαρχο,μας επιτεθηκε.Στην αρχη απαντησαμε στα πυρα τους προσπαθωντας να τους φοβισουμε για να σταματουσαν και να τους εξηγησουμε τα πραγματικα γεγονοτα αλλα ματαια.Ετσι αποχωρησαμε ως ηττημενοι και επιστρεψαμε στο δασος.ομως μας κυνηγησαν και εκει και ετσι απο τοτε πολεμαμε καθε μερα με τους ανθρωπους που θελουμε να βοηθησουμε ειπε και αναστεναξε.Εμεινα να τον κοιταζω γεματος εκπληξη για οσα ειχα μαθει.-Απο την αρχη δεν πιστεψα οτι σκοτωσες καποιον αθωο αλλα ολα αυτα που μολις μου ειπες ειναι πραγματικα συνταρακτικα του ειπα τελικα.
-Και αυτο δεν ειναι τιποτα.Σε λιγο θα δεις την πραγματικη εκταση του υπουλου σχεδιου του απαντησε και χαμογελασε θλιμμενα.Τον κοιταξα ακομα πιο περιεργα και αυτος εβγαλε απλα ενα ζευγαρι κυαλια και μου εκανε νοημα να κοιταξω μπροστα.Το θεαμα που αντικρισα εκανε την καρδια μου να παγωσει...

Όνομα: Swiftblades Jim
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli: 25.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: χαλαρα πραγματα, δεν ειχε κατι τραγικα ενδιαφερον αλλα οπως ειπες ειναι μια βαση για αυτη που γραφεις. Προσωπικα αν ειχε και λιγη (εννοω πραγματικη) δραση θα σου εδινα και παραπανω!