North Blue!? Dafuq am i doing here? [Τέλος]

-Πάω. Περιμένετε λίγο πριν μπείτε για να τραβήξω την προσοχή.
Του έγνεψα ως απάντηση και μαζί με τον Squalo, σταθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο, δίπλα στην κομμένη πόρτα. Φωνές και πυροβολισμοί ακούστηκαν, κάτι που σήμαινε ότι η προσοχή των Marines είχε επικεντρωθεί στον Teo. Τα ποδοβολητά φάνηκαν να χάνονται λίγες στιγμές μετά και αυτό μας έδωσε το σήμα να μπούμε και εμείς. Η αλήθεια ήταν ότι με το πι δυσκολευόμουν να προχωρήσω με γρήγορους ρυθμούς. Έφτανα το απλό βάδισμα του Squalo με μεγάλη δυσκολία και αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που χρειαζόμασταν τη βοήθεια του Teo. Εισήλθαμε στο μεγάλο ισόγειο, το οποίο καλυπτόταν από ένα τεράστιο κόκκινο χαλί. Στους τοίχους δεξιά και αριστερά βρίσκονταν διακοσμητικές πανοπλίες και σταυρωμένα όπλα σε άψογη συμμετρία.
-Δεν μπορείς να πας πιο γρήγορα?
-Με βλέπεις να μπορώ? Ήδη πονάω αρκετά για να θέλω να πέσω και να μην σηκωθώ ξανά.
Ο ξιφομάχος ξεφύσηξε και κατευθύνθηκε γρήγορα προς τις σκάλες που βρίσκονταν στο βάθος, οι οποίες οδηγούσαν στον πρώτο όροφο. Οι σκάλες του υπογείου βρίσκονταν ακριβώς δίπλα τους και αποτελούσαν πηγή ηχορύπανσης. Όταν κατάφερα να φτάσω κοντά στον Squalo, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια, μέχρι που φτάσαμε στον πρώτο όροφο, που φυσικά ήταν γεμάτος Marines.
-ΟΚ, νομίζω ότι αυτό το κομμάτι έπρεπε να το είχε αναλάβει ο Teo...
-Ισχύει... Δε βαριέσαι, θα κάνεις όλη τη δουλειά μετά.
-Τι εννο... Ααα... πρόσθεσε όταν με είδε να παίρνω τα χέρια μου απ'το πι και να τα υψώνω παράλληλα στο ύψος των ώμων.
-Magnetic Whirlwind!

Μπήκα μέσα στο κτήριο, από το κομμένο κομμάτι της πόρτας, και μπροστά μου είδα3 marines να συζητάνε στον διάδρομο. Και οι 3 τους φαίνονταν αρκετά νυσταγμένοι και για 3-4 δευτερόλεπτα με κοιτούσαν χωρίς να έχουν καταλάβει τι είχε γίνει. Αμέσως μετά, άρχισαν να τρέχουν ανηκόβλητοι πάνω κάτω στον διάδρομο και γρήγορα μια μικρή ομάδα των 10 περίπου marines, βγήκε στον διάδρομο από τα γραφεία για να δει τι συνέβη. Όταν με είδαν φώναξαν και τους υπόλοιπους που βρίσκονταν στα γραφεία, περίπου άλλοι τόσοι, να φέρουν όπλα και σπαθιά. Εκείνοι τα έφεραν γρήγορα και άρχισαν να μου ρίχνουν ενώ εγώ έτρεχα προς την σκάλα του υπογείου που ήταν μόλις 5-6 μέτρα μακριά μου.
- Πιάστε τον! φώναζαν διάφοροι μέσα στο πλήθος των marines αλλά χωρίς να τους δώσω και πολύ σημασία άρχισα να κατεβαίνω προς τα κάτω. Από τους πάνω ορόφος δεν είδα να με ακολουθεί κανείς και άρχισα να ανυσηχώ για το πώς θα περνούσαν από αυτούς οι άλλοι 2. Παρόλα αυτά συνέχισα να κατεβαίνω προς τα κάτω και μόλις πάτησα το πόδι μου στο 1ο υπόγειο άρχισε να χτυπάει ο συναγερμός της βάσης.

Τα όπλα των Marines έφυγαν απ'τα χέρια τους και αιωρήθηκαν για λίγα δευτερόλεπτα γύρω μου, αρκετά για να επεξεργαστώ λίγο το χώρο. Ήταν ευρύχωρος όπως το ισόγειο, αλλά 5 μέτρα μετά την πόρτα που οδηγούσε στις σκάλες, υπήρχαν πολλαπλά δωμάτια, τα οποία πιθανότατα ήταν τα γραφεία που είχε αναφέρει ο Marine νωρίτερα. Άρχισα να στέλνω όλο και περισσότερα μαγνητικά κύματα, ώστε τα όπλα των ναυτικών, καθώς και τα διάφορα μεταλλικά αντικείμενα που είχαν πιαστεί στα ελκτικά μου κύματα, να κινηθούν κυκλικά όπως ένας ανεμοστρόβιλος. Σύντομα ένας μικρός κυκλώνας από μέταλλα δημιουργήθηκε και χρησιμοποιώντας τα χέρια μου ως οδηγούς, τον κατεύθυνα προς τους άοπλους αντιπάλους μου. Η επίθεση αποδείχθηκε περισσότερο καταστροφική απ'όσο υπολόγιζα, λόγω του κλειστού χώρου και οι απώλειες των αντιπάλων μας ήταν πολλές. Τότε, ένας εκκωφαντικός ήχος διαπέρασε τ'αυτιά μας και δεν ήταν άλλος απ'αυτόν του συναγερμού της βάσης. Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα πρόσωπά μας βλέποντας πως ο κακόφημος πειρατής δε μας είχε απογοητεύσει και καθώς δεν είχαμε ξεχάσει ότι ο όροφος ήταν κατοχυρωμένος απ'αυτόν, εκμεταλλευτήκαμε τον αποπροσανατολισμό των Marines για να κινήσουμε προς τις σκάλες που κατέληγαν στον 2ο όροφο. Φρόντισα να βαδίζω πρώτος, ώστε ο Squalo να μπορεί να καθαρίζει όποιον τυχόν σηκωθεί εγκαίρως για να μας σταματήσει. Τα γραφεία ήταν όλα άδεια και όλα ήταν ακατάστατα, σαν να βρίσκονταν σε κατάσταση εκτάκτους ανάγκης. Δε μου φάνηκε περίεργο, στην τελική τους επιτέθηκαν ένας πειρατής παγκοσμίου φήμης απ'την Μεγάλη Γραμμή κι ένα δίδυμο Επαναστατών που ήταν υπαίτιο για αρκετούς θανάτους συντρόφων τους. Το σίγουρο ήταν ότι η βάση δε θα είχε και το καλύτερο μέλλον. Αφού διάνυσα όλα τα γραφεία, έφτασα στην πόρτα που οδηγούσε στον 2ο όροφο.

Ο όροφος αυτός ήταν όντως αποθήκη όπως μας είχε πει ο Marine που έπιασε ο Squalo λίγες ώρες πριν. Άρχισα να κάνω μανούβρες ανάμεσα από τα διάφορα κουτιά και αποθηκευτικούς χώρους που υπήρχαν κοντά μου. Μερικά τα έριχνα κάτω για να τους καθυστερήσω λίγο αλλά ήξερα ότι θα συνέχιζαν το κυνηγητό ό,τι και να γινόταν. Δεν πέρασε πολύ ώρα και απόφάσισα ότι ήταν ώρα να τελειώνω με αυτούς και να επικεντρωθώ στο επόμενο πιόνι που είχα στην διάθεσή μου για την διασκέδασή μου. Έτσι, κινήθηκα προς την είσοδο για το 2ο υπόγειο, εκεί που υποτίθεται βρίσκονταν οι φυλακισμένοι και στάθηκα μπροστά στην σκάλα. Έπειτα γύρισα την πλάτη μου στην σκάλα και είδα την λυσασμένη ομάδα amrines α τρέχει κατά πάνω μου.
- Έκανες μεγάλο λάθος που μπήκες εδώ! Δεν πρόκειται να ξεφύγεις από την πιο δυνατή βάση μας στις 4 θάλασσες!
- Σιγά τα αίματα... είπα και με μια γρήγορη κίνηση πέρασα ανάμεσα από τους μισούς διώκτες μου, περίπου 15 άτομα, και έκανα κοψίματα σε όλους. Μόνο ο 15ος κατάφερε να αποκρούσει την επίθεσή μου και αντί για αυτόν έγινε κομμάτια το σπαθί του. Όμως, μετά από 1 δευτερόλεπτο, όσος χρόνος χρειάστηκε να συνηδητοποιήσω ότι απέκρουσε το χτυπημά μου και να ξαναεπιτεθώ στον ίδιο στόχο, ήδη γονάτιζε με τα εντόσθιά του να χύνονται στο πάτωμα. Στην συνέχεια με μερικές ακόμα κινήσεις βρίσκονταν και υπόλοιποι βαριά τραυματισμένοι.
- Αυτό για τα αίματα... το παίρνω πίσω. είπα σκουπίζοντας στην μπλούζα ενός marine τα αίματα.

Πίσω μου ο Squalo έδινε μάχη με δυο φουσκωτούς Marines, οι οποίοι είχαν το θράσος να κρατούν ξίφη. Ήξερα τη συνέχεια, οπότε δεν έδωσα καν σημασία. Η μανία του Squalo με τους ξιφομάχους ήταν μια κλασσική τάση του, που τύχαινε να περνάω σε κάθε καταραμένο νησί που πάταγα το πόδι μου. Ανέβηκα σιγά-σιγά τις σκάλες και πίσω μου ακούστηκαν οι επακόλουθες κραυγές. Ο ασπρομάλλης ξιφομάχος βρέθηκε πίσω μου την επόμενη στιγμή παίρνοντας βαθιές ανάσες και κλειδώνοντας πίσω του την πόρτα.
-Ας τους καθυστερήσουμε κάπως μέχρι να τους καλωσορίσει ο Teo.
Του έγνεψα καταφατικά και κοίταξα ερευνητικά γύρω μου. Παντού υπήρχαν δωμάτια με δυο ή τρεις κουκέτες και διάφορα έπιπλα κρεβατοκάμαρας. Άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα, ενώ ο Squalo πίσω μου αγκομαχούσε να κρατήσει την πόρτα απ'τα χτυπήματα των Marines. Κοντά μου ήρθαν μερικά κομοδίνα και κάτι αρκετά βαρύ, το οποίο χρειαζόταν περισσότερη ενέργεια, την οποία φυσικά σπατάλησα χωρίς δεύτερη σκέψη. Μια μεταλλική ντουλάπα ήρθε προς το μέρος μου και με μια κίνηση του χεριού μου καρφώθηκε στην πόρτα, λίγο πάνω απ'το κεφάλι του Squalo.
-VOOOOIIIIIIII!!!!!!!!!!! Είσαι ηλίθιος!? Θα με σκοτώσεις!!!
-Και ήμουν τόσο κοντά... Βάλε και τα κομοδίνα και πάμε στον επόμενο όροφο, σιγά μην έχει κανέναν εδώ.
-Όντως, σιγά μην είχαμε αφήσει άντρες πίσω να φρουρούν τους κοιτώνες. Πολλοί έξυπνοι είστε! Πιάστε τους!
-Α πάλι καλά, νόμιζα ότι θα περνούσα από έναν ολόκληρο όροφο χωρίς να σφάξω ούτε ένα σκουπίδι και ανησύχησα! τόνισε ο Squalo με ένα δαιμονικό χαμόγελο και γλείφοντας την ενσωματωμένη στο αριστερό του χέρι λεπίδα, τους όρμισε.

Αφού καθάρισα τα χέρια μου, τα οποία ήμουν σίγουρος ότι δεν θα αργούσαν αν ξαναλερωθούν, κατευθύνθηκα προς το 2ο υπόγειο τρέχοντας. Όταν έφτασα εκεί 5 φύλακες με περίμεναν με τα σπαθιά τους στραμμένα προς τα εμένα.
- Αλήθεια τώρα? Σπαθιά? Ούτε καν όπλα για να γελάσω λίγο... Duh... Καλά δεν πειράζει, θα βολευτώ και με αυτό το στυλ μάχης. μονολόγησα και δεν μετατράπηκα καν σε ατσάλι, παρά μόνο μετέτρεψα το αριστερό μου χέρι. Μερικοί κρατούμενοι, που ήταν ξύπνιοι τέτοια ώρα, αμέσως κοίταξαν να δουν τι γίνεται.
- Μην μας υποτιμάς, πειρατή! Όποιος υποτίμησε τους marine αυτής της βάσης τώρα βρίσκεται φυλακισμένος σε ένα από τα κελιά που βρίσκονται πίσω μας. Σε λίγο θα βρίσκεσαι κι εσύ εκεί! μου απάντησε ένας από τους 5 προτάσοντας το σπαθί του προς το μέρος μου. Άρχισα να τρέχω κατά πάνω τους κι αυτοί έκαναν το ίδιο. Οι πρώτοι που μου επιτέθηκαν ήταν αρκετά άτεχνοι και φαινόταν ότι το σπαθί το κρατούσαν απλά επειδή τους το έδωσαν, χωρίς να έχουν κάνει κάποια ιδιαίτερη προπόνηση. Έτσι, ήταν εύκολη λεία για εμένα. Απέκρουσα την επίθεση του ενός με το χέρι μου και τον ανάγκασα να το κουνήσει έτσι ώστε να καρφώσει τον δεύτερο στα πλευρά. Έτσι, γλύτωσα μονομιάς από τις επιθέσεις και των 2. Αφού πέταξα προς τα πίσω το σπαθί του πρώτου και του έφυγε από το χέρι τον κάρφωσα στο στήθος και άρχισε να ουρλιάζει από τον πόνο. Πλέον είχα μόνο 3 αντιπάλους ακόμα και οι κρατούμενοι που παρακολουθούσαν το σκηνικό όσο περνούσε η ώρα γίνταν όλο και περισσότεροι και ζητοκραύγαζαν για τον θάνατο των 2 marines.

-Kaname, συνέχισε προς τις σκάλες. Θα τους αναλάβω εγώ.
Παίζει να ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε το όνομά μου αντί για το "σκουπίδι" ή το "ηλίθιος", κάτι που με άφησε έκπληκτο. Όταν επανήλθα στην πραγματικότητα, βάδισα προς τις σκάλες που διαγράφονταν στην απέναντι μεριά του δωματίου. Το περπάτημα με το πι ήταν αηδιαστικό και συνάμα κουραστικό. Όσο σκεφτόμουν τις σωματικές μου ικανότητες χωρίς το μαραφέτι εκνευριζόμουν, αλλά κάθε φορά που έκανα μια πιο απότομη κίνηση τα σπασμένα πλευρά μου φρόντιζαν να με βάζουν στη θέση μου. Πέρασα δίπλα απ'τον Squalo που ξιφομαχούσε με έναν αρχάριο μπροστά του και αφού τον αφόπλισε, απάλλαξε τον κόσμο απ'την παρουσία του. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με 3 άλλους που μόλις βγήκαν από ένα δωμάτιο κρατώντας μουσκέτα. Με μια κίνηση του σπαθιού του, ένα μικρό εκρηκτικό εκτοξεύτηκε απ'την λεπίδα και την στιγμή που ήρθε σε επαφή με τον τοίχο πίσω τους, εξερράγη αφήνοντας μόνο καμμένα άψυχα σώματα πίσω του. Μετά τη μικρή έκρηξη και τον σαματά, όλοι οι Marines του ορόφου (δε ξεπερνούσαν τους 20) βγήκαν στο διάδρομο και όρμισαν στον Squalo, ο οποίος είχε καταφέρει να κεντρίσει όλη την προσοχή πάνω του.
-Σκουπίδια! φώναξε ενθουσιασμένος ο ξιφομάχος και ύψωσε τη λεπίδα του στο ύψος του στέρνου του. Γνώριζα καλά πλέον τις ικανότητές του και ήξερα τι θα ακολουθούσε, μια φονική επίθεση που αμφέβαλλα ότι κάποιος απ'αυτούς θα μπορούσε να αποκρούσει. Zanna di Squalo!
Ο Squalo άρχισε να καρφώνει το σπαθί του προς διάφορες κατευθύνσεις μπροστά του με τεράστια ταχύτητα που λίγες στιγμές αργότερα οι κινήσεις του γίνονταν όλο και πιο εύστοχες αφήνοντας πίσω τους μονάχα ξεσκισμένα πτώματα.

Τρεις Marines επέζησαν απ'την επίθεση του ασπρομάλλη ξιφομάχου και όχι σε καλή κατάσταση. Ο Squalo έπιασε τα γόνατά του και πήρε βαθιές ανάσες. Ιδρώτας κυλούσε στο πρόσωπό του σαν ποτάμι και είχε λαχανιάσει. Παρόλο που ήταν σε καλύτερη κατάσταση από μένα, δε σήμαινε ότι όλα του τα τραύματα είχαν επουλωθεί και σίγουρα τα δυο βαθιά του μείωναν κατά πολύ τις μαχητικές του ικανότητες. Όταν βρήκε ξανά την ανάσα του, σήκωσε το χέρι του και ετοιμάστηκε να αποκεφαλίσει τον πρώτον που θα έβλεπε, όμως η κατεστραμμένη πόρτα χάλασε τα σχέδιά του. Η σιδερένια ντουλάπα και τα κομοδίνα που είχαμε τοποθετήσει, δε φάνηκαν να αρκούν για να κρατήσουν τους Marines έξω απ'τους κοιτώνες. Μια ντουζίνα ένοπλοι ναυτικοί στάθηκαν παραταγμένοι μπροστά στην πόρτα και σκόπευσαν τον Squalo. Είχα φτάσει αρκετά κοντά στην πόρτα που οδηγούσε στον 3ο όροφο, αλλά αυτό δεν μπορούσα να το αφήσω να περάσει έτσι. Έβγαλα μια χούφτα σφαίρες και τις άφησα στον αέρα. Αμέσως τις έκανα να αιωρηθούν με τη χρήση των δυνάμεών μου και την επόμενη στιγμή, τις εκσφενδόνισα προς το μέρος των Marines. Ο Squalo σαν να ήξερε πως θα αντιδρούσα, σταμάτησε μόνο για μια στιγμή την κίνησή του και προτού οι σφαίρες μου φτάσουν τον στόχο τους, εκείνος αποκεφάλισε τον έναν απ'τους τρεις βαριά τραυματισμένους αντιπάλους του. Οι περισσότερες σφαίρες μου βρήκαν το στόχο τους, αλλά πέντε Marines είχαν γονατίσει ακολουθώντας προφανώς κάποιον συγκεκριμένο τρόπο σκοποβολής. Ήταν μάλιστα αρκετά τυχεροί ώστε να σκύψουν πριν τους φτάσουν οι σφαίρες μου. Όπλισαν ταυτόχρονα τα όπλα τους και πυροβόλησαν αμέσως μετά, αλλά τα σκάγια δεν έφτασαν τον Squalo που αποτελείωσε τους άλλους δύο. Αντίθετα, η ορμή τους εκμηδενίστηκε απ'τα μαγνητικά μου κύματα και έπεσαν στο μαρμάρινο πάτωμα. Ο Squalo φρόντισε και για τη δική τους τύχη, ρίχνοντας άλλο ένα μικρό εκρηκτικό και στη συνέχεια έτρεξε προς το μέρος μου.

Κοιτώντας τους 3 αντιπάλους μου χασμουρήθηκα ενώ αμέσως μετά φώναξα στους κρατούμενους που πλέον είχαν ξυπνήσει όλοι και τραγουδούσαν διάφορα συνθήματα ρυθμικά.
- Σκάστε ρε! Με ξεκουφάνατε! και σχεδόν κατευθείαν όλοι σταμάτησαν να μιλάνε. Οι 3 marines μου επιτέθηκαν την στιγμή που όλοι σταμάτησαν να μιλάνε και με μία κίνηση βρέθηκα πίσω τους πριν καν με πάρουν χαμπάρι.
- Ψάχνετε κάποιον? τους ρώτησα κοροιδευτικά ενώ στεκόμουν με το χέρι που δεν είχα μετατρέψει σε ατσάλι σε έναν τοίχο. Έκπλητκοι σταμάτησαν να τρέχουν προς την κατεύθυνση που βρισκόμουν πριν και με κοιτούσαν έντρομοι. Έπειτα, τους πλησίασα περπατώντας και οι 2 από τους 3 βρήκαν το θάρρος να μου ξαναεπιτεθούν. Κλότσησα τον πρώτο που μου επιτέθηκε και χτύπησε πάνω στον δεύτερο. Εκείνη την στιγμή πετάχτηκα στον αέρα και τους κάρφωσα και τους 2 ταυτόχρονα με το χέρι μου, χτυπώντας τους με δύναμη στο πάτωμα. Μόλις τους κανόνησα αυτούς τους 2, πετάχτηκα με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή που μπορούσε να παρακολουθήσει ο τελευταίος marine και τον σκότωσα και αυτόν, αποκεφαλίζοντάς τον. Εκείνη την στιγμή από όλους όσους έβλεπαν ακούστηκαν επιφωνήματα και κραυγές ενθουσιασμού που είχαν πεθάνει όλοι οι φύλακες. Κατευθύνθηκα προς τα κελιά και αφού τα ακούμπησα κατάλαβα ότι ήταν φτιαγμένα από kairoseki. Άρα το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου σε αυτά το είχα αποκλείσει. Έτσι, έπρεπε αναγκαστικά να ψάξω τα πτώματά των marines για να τα βρω.

Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ αφού τα βρήκα στην τσέπη του 2ου marine που έψαξα. Μετά πλησίασα ένα κελί και αφού δοκίμασα 5-6 κλειδιά από ολόκληρο τον πάκο που είχε καμιά 30αριά τα πέταξα μέσα στο κελί βρίζοντας και λέογντας στους κρατούμενους πως αν θέλουν να ελευθερωθούν ας κάνουν κάτι και αυτοί. Μέχρι τώρα τα βρήκαν όλα έτοιμα. Στο κελί που τα πέταξα έπεσαν όλοι από πάνω τους σαν τα κοράκια και μετά από αρκετές δοκιμές κατάφεραν να το ανοίξουν. Όταν κατάφεραν να ανοίξουν και δεύτερο κελί, βεβαιώθηκα ότι δεν θα είχαν κάποιο άλλο πρόβλημα και άρχισα να ανεβαίνω προς τα επάνω. Στην διαδρομή μου προς τον 1ο όροφο συνάντησα μερικούς marines οι οποίοι πέθαναν σχετικά γρήγορα σε σχέση με τα standards που είχα για να μπορώ να ευχαριστηθώ όταν σκοτώνω κάποιον αντιπαλό μου, οπότε δεν μου προσέφεραν ιδιαίτερη ευχαρίστηση, αλλά είχα προσδοκίες για το τι θα συναντούσα πιο ψηλά. Ήλπιζα να υπήρχαν αρκετοί μαζεμένοι marines γιατί οι 35-40 διάσπαρτοι που είχα σκοτώσει μέχρι τώρα δεν ήταν αρκετοί σε σχέση με αυτά που περίιμενα ότι θα συνατήσουμε σε μια τέτοια βάση. Αυτό που φοβόμουν εγώ ήταν ότι όση ώρα έπαιζα με αυτούς, στους πάνω ορόφους οι άλλοι 2 βρήκαν απέναντί τους όλη την υπόλοιπη βάση και γι αυτό βιαζόμουν αν πάω προς αυτούς. Το σίγουρο ήταν ότι και οι κρατούμενοι που ελεθέρωσα θα έπαιζαν τον ρόλο τους. Πέρασαν λίγα λεπτά αλλά τελικά έφτασα στον πρώτο όροφο του κτηρίου, εξοντώνοντας όποιον έβρισκα σε όλη την διαδρομή μου μέχρι εκεί.

Στον όροφο επικρατούσε σχεδόν απόλυτη ησυχία, την οποία μπορούσα να εξηγήσω μόνο ως αποτέλεσμα κυνηγητού των 2 επαναστατών από τους marines. Όμως στο βάθος άκουσα έναν marine να μιλάει μέσα από ένα mini den den mushi σε κάποιο άλλο marine.
- Κατεβείτε όλοι κάτω! Ο Messi D. Teo ελευθερώνει τους κρατούμενους! Αυτό είναι πολύ πιο σοβαρό θέμα από εκείνους τους 2 επαναστάτες και εκείνους θα τους αναλάβει ο Commander Mexneel! είπε και αφού του απάντησε κάποιος ότι θα αρχίσουν να κατεβαίνουν αμέσως κόπηκε η συνομιλία τους. Κάτι δεν μου κολούσε καλά εδώ. Αντί να κατέβει ο Commander σε εμένα και στο "πιο σημαντικό ζήτημα", θα καθόταν να κυνηγήσει 2 επαναστάτες. Σίγουα κάτι δεν πήγαινε καλά εδώ πέρα... Όσο τα σκεφτόμουν αυτά, ο πρώτος όροφος είχε γεμίσει με marines που κατέβαιναν από τους πάνω ορόφους και κατευθύνονταν προς τα υπόγεια για να σταματήσουν εμένα και τους κρατούμενους που έφευγαν από τα κελιά τους. Καθώς στεκόμουν μπροστά από την έξοδο του πρώτου ορόφου και την είσοδο για το ισόγειο, με είδαν όλοι οι marines και άρχισαν να με κυνηγάνε. Αφού κατεβήκαμε στο ισόγειο συναντήσαμε και αρκετούς από τους κρατούμενους που προσπαθούσαν να ξεφύγουν. Όμως όπως ήταν φυσικό οι marines άρχισαν να τους πυροβολούν και οι κρατούμενοι δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Ενώ οι περισσότεροι δεν κρατούσαν όπλα ετοίμασαν αντεπίθεση προς τους ανθρώπους που τους κρατούσαν φυλακισμένους τόσο καιρό και τους βασάνιζαν και φυσικά εγώ βρήκα την ευκαιρία για να σφάξω κόσμο. Δεν με ένοιαζε αν ήταν marine ή κρατούμενος, αν και πιο πολύ συμάδευα τους marines για να σκοτώσω, όποιον έβλεπα γύρω μου να είναι απασχολημένος, τον έκοβα είτε με το ένα είτε και με τα δύο χέρια μου. Διασκέδαζα πολύ με τον τρόπο που ψοφούσαν οι marines αλλά έπρεπε να τελειώνω γρήγορα εδώ γιατί στους επάνω ορόφους ο Commander θα αντιμετώπιζε τους άλλους 2 και δεν ήξερα αν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μαζί του.

Ο Squalo με βοήθησε να ανέβουμε τις σκάλες και μετά κλείδωσε την πόρτα όπως πριν. Αυτή τη φορά βρισκόμασταν σε έναν ευρύ χώρο γεμάτο μεγάλα τραπέζια, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο ήταν όλα καθαρά και επιμελημένα σε αντίθεση με τους 2 προηγούμενους ορόφους. Στο κέντρο της αίθουσας υπήρχε ένας καθιστός άντρας που φάνηκε να τρώει. Όταν μας αντιλήφθηκε, σκούπισε τα χείλη του με ένα μαντίλι και σηκώθηκε όρθιος. Πλησιάζοντας μας, σήκωσε ελαφρώς τα γυαλιά που φορούσε και υποκλίθηκε.
-Με συγχωρείτε για την ασέβεια, Επαναστάτες. Είμαι ο Lieutenant Ryota Kidomaru, χάρηκα για τη γνωριμία.
Ο άντρας ήταν σχετικά ψηλός με σκούρα πράσινα μαλλιά. Το πρόσωπό του ήταν ξυρισμένο και είχε την τάση να σηκώνει τα γυαλιά του, τα οποία γλιστρούσαν συχνά. Τα μελί μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω μας και αν μπορούσα να καταλάβω κάτι απ'την αύρα του, ήταν ότι ήταν εξωφρενικά ισχυρός.
-Revolutionary Army Man, Kuran Kaname.
-Μάλιστα, άρα ανήκουμε στην ίδια κατηγορία. είπε σηκώνοντας με τα δυο του δάχτυλα τα γυαλιά του. Superbi, μην μπεις στον κόπο να βάλεις τίποτα πίσω απ'την πόρτα. Δε θα σας ακολουθήσει κανείς, αυτός είναι ο δικός μου όροφος.
-Σκάσε Ryota. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε ανέβασαν, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα το μετανιώσεις. είπε ο Squalo αφήνοντας το τραπέζι που κρατούσε και του όρμισε.
-Πάντα οξύθυμος και αυθόρμητος... Πολύ καλά.
Ο Marine δεν άλλαξε στάση, παρέμεινε όρθιος χωρίς να κινηθεί εκατοστό παρόλο που ο Squalo ήταν έτοιμος να τον καρφώσει στο στέρνο. Το σπαθί του Squalo τον βρήκε στο στήθος, αλλά δεν το διαπέρασε. Τα μάτια του ξιφομάχου άνοιξαν διάπλατα και έκανε δυο πίσω βήματα κοιτώντας τον Lieutenant.

-Πότε!?
-Όσο ήσουν απασχολημένος με το να γίνεις Επαναστάτης.
-Τς! Τράβηξε το σπαθί σου.
-Τι νόημα έχει? Όλοι ξέρουμε ότι οι ικανότητές σου στο σπαθί είναι τρομοκρατικές. Δε σε φωνάζουν "Sword Emperor" για πλάκα, όμως δε χρειάζομαι σπαθί για να σε νικήσω.
-Μη με υποτιμάς!
-Ξέρεις ότι δεν το κάνω, είμαι απλά ρεαλιστής.
-Συγγνώμη που διακόπτω την ενδιαφέρουσα συζήτησή σας, αλλά είμαι κι εγώ εδώ.
-Δεν το έχω ξεχάσει. Soru!
Αυτό το είχα ξαναδεί, αλλά πήγαινε καιρός. Ο Lieutenant χάθηκε προς στιγμήν απ'το οπτικό μου πεδίο και αστραπιαία βρέθηκε δίπλα μου. Ύψωσε αμέσως το πόδι του και με μιας έκανε να με κλωτσήσει στα πλευρά. Ξαφνικά το σπαθί του Squalo βρέθηκε ανάμεσα κι ο Marine πήδηξε έγκαιρα προς τα πίσω, πριν χάσει το πόδι του.
-Αρχικά ξαφνιάστηκα, αλλά εντάξει. Σιγά μην είχες μάθει να τα χρησιμοποιείς από τώρα. Είσαι αιώνες μακριά.
-Δε θα το έλεγα. Μη χαίρεσαι που μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τεχνικές τόσο χαμηλού επιπέδου, δεν είμαι ούτε καν σοβαρός ακόμα.
-Τότε σοβαρέψου, γιατί από εδώ και πέρα η μάχη είναι μεταξύ μας.
-Εγώ στο πηγάδι κατούρησα?
-Σκάσε σκουπίδι! Με το ζόρι μπορείς να περπατήσεις μου θες και μάχη.
-Διαφωνώ, άσε τον να κάνει αυτά που πιστεύει. Στην τελική, η έκβαση της μάχης είναι φανερή. πρόσθεσε ο Marine σηκώνοντας τα γυαλιά του.

Το ξύλο συνεχιζόταν με αμείωτους ρυθμούς και αν και είχα σκοτώσει αρκετούς marine, ο κρατούμενοι φαίνονταν να χάνουν. Άλλωστε πολεμούσαν με το σώμα έναν αντίπαλο που είχε σπαθιά και πιστόλια και ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσουν, χωρίς την βοήθειά μου. Αυτό που τους προσέφερα βέβαια δεν ήταν ακριβώς βοήθεια αφού πιο πολλούς κρατούμενους είχα σκοτώσει εγώ παρά οι marines, αν και ο αριθμός τους ήταν σημαντικά μικρότερος από τον αντίστοιχο των marines. Κάποια στιγμή όλοι αντιλήφθηκαν ότι έπαιζα μαζί τους και τους χρησιμοποιούσα για να διασκεδάσω και όλοι έγιναν αντίπαλοί μου (δεν έγιναν σύμμαχοι, απλά βαρούσαν όλοι μόνο εμένα).
- Οί Οί!! Τι πράγματα είναι αυτά? Αν δεν συνεργαστούμε θα πεθάνετε από τους marines την αμέσως επόμενη στιγμή από όταν θα με βγάλετε από την μέση. Οι κρατούμενοι το σκέφτηκαν για λίγο και μετά ξαναεπιτέθηκαν στους marines.
- Ευτυχώς είναι αρκετά χαζοί για να κάνουν ό,τι τους λέω... σκέφτηκα και συνέχισα να σκοτώνω marines. Μετά από μισή ώρα δεν είχε μείνει ούτε ένας από αυτούς αλλά και οι κρατούμενοι που ήταν ζωντανοί ήταν 6 άτομα.
- Φύγετε και μην σας ξαναδώ στα μάτια μου. Τους είπα με αγριεμένο ύφος και αυτοί έτρεξαν προς την έξοδο έντρομοι. Μόλις απομακρύνθηκαν πέθανα στα γέλια με τις αντιδράσεις τους αλλά γρήγορα συνήλθα γιατί θυμήθηκα τους άλλους 2 και ότι ίσως αυτή την στιγμή να βρίσκονταν στο έλεος του Commander Mexneel. Έτσι, άρχισα με γρήγορο βήμα να ανεβαίνω τις σκάλες για τους από πάνω ορόφους.

-Ξέρεις πολύ καλά τι θα γίνει αν αναμιχθείς σε μια τέτοια μάχη τώρα. Προσπάθησε να πας στις σκάλες όσο θα τον πολεμάω. Έχουμε μια αποστολή να ολοκληρώσουμε.
Όπως και να το έλεγε είχε δίκιο. Στην κατάστασή μου θα ήμουν περισσότερο εμπόδιο παρά βοήθεια. Επίσης έπρεπε να βιαστούμε, γιατί η κατάσταση του αιχμάλωτου Επαναστάτη ίσως χειροτέρευε κάθε στιγμή που περνούσε. Ακολούθησα την συμβουλή του συντρόφου μου, ενώ εκείνος ορμούσε ξανά στον Marine. O Lieutenant έβαλε τα χέρια του στη μέση του και έβγαλε δυο tonfas.
-Επιτέλους! Sword Emperor vs Malicious Hunter!
-Ηρέμησε Superbi, είμαι κατά πολύ πιο ισχυρός από εσένα και θα στο αποδείξω.
Το σπαθί του ξιφομάχου συγκρούστηκε με το ένα tonfa, ενώ το άλλο έφτασε με μεγάλη ορμή στο κεφάλι του εκτοπίζοντας τον. Ο Kidomaru δεν έχασε λεπτό και όρμισε αμέσως δίνοντας στον Squalo ελάχιστες στιγμές ησυχίας. Οι συνεχόμενες επιθέσεις απ'τα tonfas του ήταν μεγάλο πρόβλημα και ο Squalo έδειχνε να το αντιμετωπίζει με μεγάλη δυσκολία. Οι επιθέσεις δεν σταμάταγαν λεπτό, με αποτέλεσμα ο ξιφομάχος να μην έχει περιθώρια να αντεπιτεθεί. Ήταν φανερό ότι έπρεπε να του δώσω ένα χεράκι. Έτσι, σήκωσα με τις δυνάμεις μου μια καρέκλα και την εκσφενδόνισα προς το μέρος του Marine. Εκείνος πήδηξε προς τα πίσω για να την αποφύγει, ενώ ταυτόχρονα έστρεψε την προσοχή του προς το μέρος μου. Αμέσως εξαφανίστηκε και έφτασε δίπλα μου, έτοιμος να με εκτοπίσει με τα tonfas. Την πρόθεσή του όμως διέκοψε μια μικρή έκρηξη, που έλαβε τόπο στο μπροστινό τραπέζι και τον έριξε στο έδαφος.
-VOOOIIIII!!!! Μην τρέχεις κότα! Σκουπίδι, αν ξαναπετάξεις τίποτα θα σε σφάξω!
-Superbi καταντάς εκνευριστικός.
-Δε ξέρω για πόσο θα είμαι ακόμα... Εννοώ, είμαι δίπλα σου! Attacco di Squalo!

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα βρισκόμουν στον δεύτερο όροφο. Χωρίς να με νοιάζει αν θα με έβλεπαν marines συνέχιζα να τρέχω προς τις σκάλες που οδηγούσαν πιο ψηλά μέσα στο κτήριο. Τελικά δεν υπήρχε κανείς εδώ αλλά άκουσα μόνο μερικά βήματα να έρχονται από πίσω μου. Έτσι, μεταμορφώθηκα σε ατσάλι και κρύφτηκα πίσω από μια ντουλάπα και περίμενα να έρθουν προς το μέρος μου. Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα και κατάλαβα ότι τα πρώτα άτομα έφτασαν στον όροφο και έτρεχαν προς το μέρος μου, αφού λίγο πιο πέρα βρίσκοτναν οι σκάλες για τον τρίτο όροφο. Λίγο πριν φτάσουν στην βιβλιοθήκη πετάγομαι μπροστα και από την φόρα που είχαν πάρει για να φτάσουν πιο γρήγορα, 2 άτομα κουτουλάνε πάνω μου. Αφού έκανα 1 βήμα προς τα πίσω, τους έκοψα και τους 2 και είδα άλλους 4 αντιπάλους να τους έχουν ακολουθήσει αλλά αυτοί είχαν δει τι είχαν πάθει οι άλλοι 2 και είχαν προλάβει να βγάλουν τα όπλα τους. Όχι ότι θα είχε μεγάλη διαφορά απλά ίσως να άντεχαν απλά 1-2, το πολύ, επιθέσεις παραπάνω. Τελικά, δεν πέρασαν ούτε 3 λεπτά και 4 ακομα πτώματα βρίσκονταν μπροστά στα πόδια μου.
- Κανείς δεν πρόκειται να αναίβει πιο ψηλά σε αυτό το κτήριο. είπα κοιτώντας τα πτώματα που είχα μπροστά μου και έπειτα συνέχισα να τρέχω προς τις σκάλες για τον επόμενο όροφο.

O Ryota ξαφνιασμένος απ'την ιλιγγιώδη ταχύτητα του ξιφομάχου, ύψωσε το ένα του tonfa για να αποκρούσει την επερχόμενη επίθεση, αλλά προφανώς διέφευγε της προσοχής του ότι αυτή ήταν κάτι το ξεχωριστό. Είχα ξαναδεί αυτήν την ικανότητα μονάχα μια φορά στο Lyneel και αυτό που μου είχε πει τότε ο Squalo ήταν ότι μετέτρεπε το κρουστικό κύμα της σύγκρουσης σε ένα αρκετό ισχυρό κύμα ταλάντωσης, το οποίο μεταφερόταν στο σώμα του αντιπάλου και παρέλυε τους μύες του χεριού του. Ο Lieutenant χτυπήθηκε απ'την επίθεση και συνειδητοποίησε αστραπιαία τι συνέβη, πράγμα που με εξέπληξε. Χωρίς να χάσει χρόνο, χτύπησε το δεξί του χέρι με το αριστερό του tonfa και οι μύες του χαλάρωσαν, δίνοντάς του τη δυνατότητα να κινηθεί ξανά. Πηδώντας στα πλάγια, απέφυγε τη θανατηφόρα κίνηση του Squalo και έμεινε πεσμένος στο ένα του γόνατο κοιτώντας μας, ενώ ο ξιφομάχος μπήκε ανάμεσά μας για να με προστατεύσει.
-Την είχα ξεχάσει αυτήν την κίνηση.
-Το φαντάστηκα. Πάντως βρήκες τρόπο να την αντιμετωπίσεις, όχι ολικώς φυσικά. Αμφιβάλλω ότι μπορείς να κουνήσεις με την ίδια άνεση το χέρι σου.
-Ακόμα είναι μουδιασμένο, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω.
Τότε η πόρτα που οδηγούσε στον τέταρτο όροφο άνοιξε και βήματα ήχησαν σε ολόκληρη την αίθουσα. Σύμφωνα με τα λόγια του Marine, κανείς δε θα ερχόταν εδώ. Λίγες στιγμές αργότερα, ένας επιβλητικός άντρας μπήκε στο οπτικό μας πεδίο. Φορούσε την ενδυμασία των Marines, αλλά στο δεξή του ώμο υπήρχε μια σειρά από γαλόνια, δηλώνοντας την ηγετική του θέση.
-Δεν περίμενα να σε δω γονατισμένο Kidomaru.
-C...Commander Barbarosa!
-Ηρέμησε, όπως σου υποσχέθηκα είναι δικοί σου. Εγώ θα ασχοληθώ με τον άλλον ενοχλητικό. είπε ο Commander και αφού διέσχισε την αίθουσα, άνοιξε την πόρτα που οδηγούσε στον 2ο όροφο και χάθηκε.

Ξαφνικά, όπως έφτασα μπροστά από τις σκάλες άκουσα έναν αργό βηματισμό από αυτές. Δεν ήξερα αν ανέβαινε ή κατέβαινε πάντως κράτησα μια μικρή απόσταση από την σκάλα μέχρι να σιγουρευτώ. Λίγα δευτερόλεπτα μετά κατάλαβα ότι κάποιος κατέβαινε, αφού ο ήχος δυνάμωνε.
- Για να κατεβαίνει με αργά βήματα ή δεν ξέρει τι γίνεται εδώ μέσα, άρα θα πεθάνει σε μερικές στιγμές, ή είναι κάποιος σχετικά υψηλόβαθμος και δυνατός ο οποίος ερχόταν με αρκετή αυτοπεποίθηση για τον εαυτό του και τις δυνατότητές του για να με αντιμετωπίσει. Ο μόνος δυνατός που είχε η βάση και ήξερα ήταν ο Commander Mexneel αλλά αυτός από ότι ήξερα κάπου πιο πάνω μέσα στο κτήριο πολεμούσε ή θα πολεμούσε με τον Kaname και τον Squalo. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα, ένας τύπος με μια κάπα στην πλάτη εμφανίστηκε μπροστά μου.
- Messi D. Teo. Δεν μπορώ είναι χαρά μου που σε βλέπω αλλά θα φροντίσω να μην σε βλέπω σε λίγο, ή τουλάχιστον να σε βλέπω νεκρό. μου είπε ο τύπος που φαινόταν ιδιαίτερα ψυχρός και αντιπαθής.
- Με ποιον έχω την "τιμή" να μιλάω? τον ρώτησα προσπερνώντας αυτό που μου είπε αφού ούτως ή άλλως σε λίγο θα φαινόταν αν είχε δίκιο ή άδικο, αφού μάλλον έπεσα σε κάποιον της δεύτερης κατηγορίας από τις 2 που σκεφτόμουν.
- Commander Mexneel. Μην νομίζεις ότι είμαι σαν όλους τους Commander που έχεις δει. Αυτή την βάση την έχω κρατήσει στην κορυφή μόνος μου εδώ και χρόνια αλλά δεν μου δίνουν προαγωγή γιατί θα πρέπει αν μου δώσουν και μετάθεση μετά κάτι που δεν θέλω να γίνει. Τουλάχιστον όχι ακόμα. μου είπε και αν και στην αρχή φαινόταν πολύ αποφασιστικός, τώρα έδειχνε αν του είχε πέσει το ηθικό.
- Ωραία τώρα που εμ γέμισες με άχρηστες πληροφορίες που δεν πρόκειται να χρειαστώ ή χρησιμοποιήσω με κάποιον τρόπο ποτέ ας πολεμήσουμε για να τελειώνει η υπόθεση. του απάντησα πέρνοντας θέση μάχης.

Μετά την απρόσμενη διακοπή απ'τον Commander, ο Lieutenant στράφηκε και πάλι προς το μέρος μας φανερά οργισμένος.
-Αποβράσματα! Εξευτελίστηκα μπροστά στον Commander εξαιτίας σας.
-Καλά μην κλάψεις σκυλάκι του φλώρου, θα είσαι νεκρός σε λίγο και δε θα πειράζει!
Την επόμενη στιγμή το tonfa με τη λεπίδα του ξιφομάχου συγκρούστηκαν με δύναμη και άλλη μια μάχη αποτελούμενη από ασταμάτητα χτυπήματα ξεκίνησε. Στο μεταξύ εγώ εκμεταλλευόμενος το χρόνο που είχε κερδίσει ο Squalo, κατευθυνόμουν προς τον 4ο όροφο, όπου πιθανότατα βρισκόταν ο Επαναστάτης που χρειαζόμουν. Καθώς βάδιζα προς τα εκεί έριχνα κλεφτές ματιές πίσω μου για να ελέγξω την κατάσταση που βρισκόταν ο Squalo. Όπως ήταν λογικό, ο Ryota είχε το ηγετικό χέρι ακόμα και με το ένα μουδιασμένο του χέρι. Ο Squalo είχε χάσει μεγάλο μέρος της ενέργειάς του και οι πληγές που είχε αποκομίσει στο Destiny Island χειροτέρευαν την κατάστασή του. Αυτή τη φορά όμως δεν μπορούσα να τον βοηθήσω. Αν γυρνούσα ίσως έχανα τη μοναδική ευκαιρία που είχα για να φτάσω τον Επαναστάτη. Ανέβαινα τις σκάλες, όταν η φωνή του Squalo διαπέρασε τ'αυτιά μου. Το δεξή χέρι του Lieutenant είχε επανέλθει στη φυσιολογική του κατάσταση και είχε εκτοπίσει τον ξιφομάχο 2 μέτρα μακριά.
-Τς! Ζήσε ηλίθιε! σκέφτηκα και ήλπισα να αντέξει, ενώ με το δεξί μου χέρι άνοιγα την πόρτα του 4ου ορόφου.
Την έκλεισα πίσω μου και γύρισα το κλειδί που υπήρχε στην κλειδαριά. Βρισκόμουν σε μια μεγάλη, αλλά αρκετά περίεργη αίθουσα, μέχρι που κατάλαβα τον σκοπό της.

- Αλλά πρώτα απάντησέ μου σε μία ερώτηση. Οι άλλοι 2 που πολεμούσες πριν είναι ζωντανοί ή νεκροί? τον ρώτησα για να μάθω έστω την παραμικρή επτομέρεια για την τύχη των άλλων 2.
- Αυτό δεν πρόκειται να στο πω εγώ. Αν μπορείς ανέβα μόνος σου στον επάνω όροφο να το διαπιστώσεις. Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήξερα καν αν τους πολέμησε και τους νικήσε με χαρακτιριστική ευκολία ή αν δεν τους πολέμησε καθόλου αφού φαινόταν τελείως "ατσαλάκοτος".
- Challenge accepted!

Σπόιλερ:

του είπα και έτριψα τα 2 μου ατσάλινα χέρια μεταξύ τους.
- Μεγάλα λόγια λες πειρατή. Σε λίγο θα το μετανιώσεις αυτό! μου είπε σηκώνοντας τα μανίκια και βγάζοντας τα 2 σπαθιά του από τις θήκες τους.
- Δεν θέλω να σε πληγώσω Mr. Commander αλλά εσύ είπες ότι θα με σκοτώσεις και άλλα τέτοια. Εγώ είπα απλά ότι θα πολεμήσουμε! του απάντησα και έπειτα συνέχισα πριν προλάβει να απαντήσει:
- Αλλά και πάλι πολύ μιλάμε! Ας κρίνουν το αποτέλεσμα τα σπαθιά μας... Ή τα σπαθιά σου και τα χέρια μου... Ή τέλος πάντων ότι χρησιμοποιεί ο καθένας μας! είπα και του όρμηξα. Βάζοντας τα 2 σπαθιά του μπροστά από το σώμα του κατάφερε και απέκρουσε το χτύπημά μου. Το ίδιο έγινε και με τα επόμενα 2 χτυπηματά μου. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχε κάνει κάποια επίθεση και πιθανολόγησα ή ότι προσπαθούσε να καταλάβει την δυναμή μου ή ότι με καθηστερούσε όσο περισσότερο μπορούσε για κάποιον άγνωστο προς εμένα λόγο.

Στεκόμουν σε έναν σιδερένιο διάδρομο, που δε ξεπερνούσε σε πλάτος το 1,5 μέτρο και υπήρχε περιμετρικά στην αίθουσα. Στην απέναντι γωνία μπορούσα να διακρίνω μια σειρά από σιδερένιες σκάλες που οδηγούσαν προς τα κάτω και μερικά μέτρα δεξιά μου, άλλη μια που οδηγούσε πιθανότατα προς τον 5ο όροφο. Έκανα ένα βήμα προς την άκρη του διαδρόμου και κοίταξα κάτω απ'τα κάγκελα που υπήρχαν. Περίπου 10 μέτρα από κάτω μου, πρόσεξα έναν αλυσοδεμένο άντρα και αρκετό αίμα χυμένο στο σιδερένιο πάτωμα. Μια σειρά από μικρές εκρήξεις ακούστηκε απ'τον παρακάτω όροφο, πράγμα που με έκανε να ανησυχήσω ακόμα περισσότερο για τον Squalo. Ήξερα ότι ήταν εξωφρενικά ισχυρός, αλλά πολεμούσε με μια ιδιοφυΐα που ήξερε να χρησιμοποιεί δυο τεχνικές Rokushiki, ενώ ταυτόχρονα ήταν άριστος στη χρήση των tonfas. Το μόνο που με καθησύχαζε, ήταν ότι ο Squalo ήξερε για τον αντίπαλό του, καθώς και ότι το Soru και το Tekkai βρίσκονταν ακόμα σε πρώιμο επίπεδο. Έτσι, κίνησα προς τις σκάλες και αφού κατέβηκα με δυσκολία πολλά σκαλιά, έφτασα μερικά λεπτά αργότερα κοντά στον άντρα. Ήταν γυμνός απ'τη μέση και πάνω, ενώ από κάτω τα ρούχα του ήταν ξεσκισμένα. Το κεφάλι του ήταν σκυφτό και τα μακριά μαύρα μαλλιά του έκρυβαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Ήταν γυμνασμένος, αλλά τα βασανιστήρια που είχε υποστεί, έκαναν το σώμα του να μοιάζει λες και τον είχε πετύχει ολόκληρη ομοβροντία των Marines.
-Ε! Ξύπνα! Είμαι Επαναστάτης! φώναξα στον άντρα χτυπώντας τον ταυτόχρονα ελαφρά με το πι.
Μου πήρε αρκετές προσπάθειες, αλλά εν τέλει ο άντρας σήκωσε αργά το κεφάλι του προς το μέρος μου.
-Ποιος είσαι? ψέλλισε αργά και με δυσκολία.
-Ονομάζομαι Kuran Kaname και είμαι Επαναστάτης, είμαι εδώ για να σε βοηθήσω.
-Επαναστάτης!? Σκότωσέ με! είπε με την ίδια αχνή φωνή.
-Τι!?

- Μόνο αυτό έχεις? μου είπε προκαλώντας με συνεχώς, σαν να ήθελε να με κάνει να του επιτεθώ περισσότερο. Οι επιθέσεις μου συνεχίζονταν και εκείνος το μόνο που έκανε ήταν να αμύνεται, αν και όσο περνούσε η ώρα τον πίεζα όλα και περισσότερο. Σίγουρα υπήρχε κάποιο πρόβλημα σε αυτή την υπόθεση.
- Δεν νομίζω να πιστεύεις ότι μπορείς να νικήσεις έναν Commander μόνο με αυτά! μου απήυθηνε τον λόγο και πάλι προκαλώντας με κι εγώ έκανα το λάθος να τσαντιστώ λίγο παραπάνω μετά από αυτό. Συγκέντρωσα όλη μου την ενέργεια στο δεξί μου χέρι και του επιτέθηκα μόνο με αυτό. Αυτό έκανε την επίθεσή μου πιο δυνατή αλλά ταυτόχρονα και τις κινήσεις μου πιο αργές. Έτσι, το χέρι μου συγκρούστηκε με τα σπαθιά του και εκείνος φάνηκε να δυσκολεύεται αρκετά να με συγκρατήσει. Λίγυσε όλο του το σώμα για να αντέξει το χτύπημα και στο τέλος τα κατάφερε. Όμως, πριν προλάβω να σηκώσω το χέρι μου και πάλι εκείνος κατάφερε και ελευθέρωσε το ένα του πόδι από την στάση της άμυνας και μου έριξε μια κλοτσιά, που με έκανε να χάσω την ισσοροπία μου και να πέσω κάτω.
- Soru! Φώναξε και με μεγάλη ταχύτητα βρέθηκε πίσω μου. Έπειτα, μου έριξε μια κλοτσιά, που δεν πρόλαβα να αποφύγω, και βρέθηκα κολλημένος στον απέναντι τοίχο. Δεν είχα πονέσει ιδιαίτερα αλλά όσο να ναι το γεγονός ότι ένας Commander κατάφερε να με χτύπησει έτσι, με νευρίαζε και μόνο στην ιδέα.
- Τι έγινε πειρατή? Τα βρίσκουμε δύσκολα απέναντι σε έναν "εύκολο αντίπαλο"? μου είπε μέσα στην ειρωνεία εώ με πλησίαζε με αργά βήματα.
- Κομπλεξικός είσαι άνθρωπέ μου? τον ρώτησα και με ένα σάλτο σηκώθηκα και πάλι όρθιος. Τι κάθεσαι και βγάζεις από το κεφάλι σου διάφορα? Δεν έχω πει τίποτα από αυτά! του απάντησα εκνευρισμένος με αυτό που έκανε.
- Ναι αλλά τα σκέφτηκες! Ξέρω τι σκέφτεσαι, οπότε μπορώ να απαντάω σε αυτά δυνατά. μου απάντησε πολύ σίγουρος γι αυτό που έλεγε. Αυτό που ανέφερε έμοιαζε με το Kenbushoku Haki που είχε αναφέρει ο Kakumeika αλλά δεν ήξερα αν σε έναν άνθρωπο με τέτοια δύναμη θα του είχε επιτραπεί να μείνει σε αυτή την βάση, αντί να του επιβάλουν προαγωγή και μετάθεση στην Grand Line. Από την άλλη όλα όσα είχε πει μέχρι τώρα ταίριαζαν απελπιστικά πολύ σε σκέψεις που είχα κάνει. Με όλα αυτά να τριγυρνάνε στο κεφάλι μου αποφάσισα να τον πολεμήσω πιο σοβαρά. Ίσως και να έλεγε την αλήθεια και να είχε όντως αυτό το Haki.

-Δεν αντέχω άλλο. Πάει ένας μήνας που με έχουν πιάσει.
-Μα τώρα θα σε ελευθερώσω και θα φύγουμε!
-Δεν καταλαβαίνεις. Τα βασανιστήρια που μου έκαναν ήταν αρκετά για να με καταστρέψουν. Κράτησα τις πληροφορίες όσο περισσότερο μπορούσα. Αν δεν ερχόσασταν σήμερα δε θα άντεχα πάνω από δυο μέρες ακόμα. Σκότωσέ με, τουλάχιστον ας πεθάνω από έναν σύντροφο παρά από ένα σκουπίδι της Κυβέρνησης.
Σκεφτόμουν αυτά που μου έλεγε ο Επαναστάτης και δε μου φαίνονταν παράλογα. Ίσως κι εγώ σε μια παρόμοια κατάσταση να ήθελα να πεθάνω, παρά να ζήσω μια ζωή με ένα κατεστραμμένο σώμα.
-Μην ανησυχείς, κανείς δε ξέρει τίποτα. Το παραμικρό.
-Όπως θες, σύντροφε. Πες μου το όνομά σου.
-Taichi... Taichi Kazuya!
-Θα το θυμάμαι. Αναπαύσου εν ειρήνη σύντροφε.
Μετακίνησα με τις δυνάμεις μου το πι και τράβηξα το σπαθί απ'την πλάτη μου. Είχα καιρό να το βγάλω απ'τη θήκη του και μόνο η κίνηση ήταν αρκετή για να νιώσω τα πλευρά μου να τεντώνονται και να μου δίνουν σουβλιές. Παρόλα αυτά, ύψωσα το σπαθί παράλληλα στους ώμους μου και με μια κίνηση το έμπηξα στο στήθος του Επαναστάτη.
-Ευχαριστώ. είπε και με ένα εγκάρδιο χαμόγελο, ακούμπησε στον τοίχο και ξεψύχησε.
Τράβηξα αμέσως το σπαθί από πάνω του και το τίναξα. Το έβαλα στη θήκη του, ενώ ταυτόχρονα έφερα το πι μπροστά μου για να στηριχτώ. Τα πλευρά μου πλέον πονούσαν αρκετά και με δυσκόλευαν στην κίνηση.

Αν είχε το Kenbushoku Haki τότε θα τα έβρισκα αρκετά σκούρα χωρίς να χρησιμοποιήσω όλη μου την δύναμη. Για μερικές επιθέσεις ακόμα αυτός κρατούσε άμυνα και εγώ βρισκόμουν διαρκώς στην επίθεση. Αλλά όσο περνούσε η ώρα τις δυνάμωνα όλο και περισσότερο και φαινόταν ότι αντιμετώπιζε προβλήματα σιγά σιγά. Αν είχε το haki θα ήξερε ποιες θα ήταν οι κινήσεις μου και θα τις απέφευγε χωρίς να χρειαστεί αν κουραστεί τόσο πολύ για να τις αποκρούσει. Στο κάτω κάτω τις έκανα επίτηδες αργές για να το δοκιμάσω αυτό, οπότε κατάλαβα ότι περίπου ήξερε πώς θα σκεφτόταν κάποιος από την Grand Line απέναντι σε έναν αντίπαλο από τις αρχικές θάλασσες και γι αυτό έλεγε ότι έλεγε... Κάποια στιγμή, αποφάσισα ότι ήταν η ώρα να χρησιμοποιήσω το Busoshoku Haki που διέθετα για να τελειώσει μια ώρα αρχίτερα αυτή η μάχη. Έτσι, ενίσχυσα τα χέρια μου με αυτό και του έριξα άλλο ένα χτύπημα. Μετά από αυτό τα σπαθιά του έσπασαν και εκείνος πετάχτηκε 2 μέτρα πιο πίσω.
- Τι έλεγες Mr. Commander? τον ρώτησα ειρωνικά αλλά απάντηση δεν πήρα. Με κοίταξε μόνο με ένα βλέμμα τρόμου. Τον πλησίασα με μεγάλη ταχύτητα κι εκείνος χρησιμοποιήσε και πάλι την τεχνική που τον έκανε πιο γρήγορο αλλά η μάχη είχε ήδη κριθεί. Αν και η ταχύτητά του υπερδιπλασιάστηκε, τουλάχιστον, ήμουν ακόμα αρκετά γρήγορος για να κινούμαι αρκετά κοντά του. Εκείνος κοιτώντας συνέχεια πίσω του για να δει πόσο κοντά βρίσκομαι έχασε την ισσοροπία του και παραπάτησε. Αμέσως άρπαξα αυτή την ευκαρία και του έκοψα το δεξί χέρι σχεδόν από την ρίζα. Ο Commander εκείνη την στιγμή άρχισε να χτυπιέται για το χαμένο του χέρι και μερικά δάκρυα έφυγαν από τα μάτια του.
- Δεν αξίζει κάποιος που κλαίει για ένα μέλος του σώματός του να πεθάνει από εμένα. του είπα και τον κλότσησα με δύναμη στο κεφάλι και λυποθήμησε.

Πήρα μερικές ανάσες για να λιγοστέψει κάπως ο πόνος και ξεκίνησα την "ανάβαση". Μου πήρε μερικά λεπτά μέχρι να φτάσω στον σιδερένιο διάδρομο, που βρισκόταν η πόρτα για τον 3ο όροφο και δίχως να χάσω περαιτέρω χρόνο, ξεκλείδωσα την πόρτα και την άνοιξα. Το πρώτο πράγμα που άκουσα, ήταν ένα μικρό βογκητό και στη συνέχεια κάποιον να σωριάζεται στο έδαφος. Κατέβηκα τα σκαλιά όσο πιο γρήγορα μπορούσα και αυτό που αντίκρισα με έκανε να χάσω τη γη απ'τα πόδια μου. Ο Squalo βρισκόταν πεσμένος στο έδαφος γεμάτο μώλωπες και μικρές πληγές, ενώ το τραύμα στην κοιλιά του είχε ανοίξει ξανά και αιμορραγούσε. Ο Lieutenant βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση, αλλά αιμορραγούσε κι αυτός σε αρκετά σημεία και οι αντοχές του φαίνονταν να εξαντλούνται. Ο χώρος ήταν γεμάτος φθορές και το έδαφος είχε υποστεί μεγάλη ζημιά. Προφανώς ο Squalo χρειάστηκε να επιτεθεί με όλη του τη δύναμη, αλλά απ'ότι αποδείχθηκε, δεν ήταν αρκετή στην παρούσα κατάστασή του.
-Ο φίλος σου δεν άντεξε και πολύ, αν και φρόντισε να καταστρέψει αρκετά το εστιατόριο. Βέβαια, ήρθες πάνω στην ώρα.
-Πάνω στην ώρα?
-Ναι, που θα του δώσω το τελειωτικό χτύπημα.
Την επόμενη στιγμή τίναξε τα tonfas του και μια σειρά από μεταλλικές αιχμηρές εξοχές εμφανίστηκαν.
-Θα έλεγα ότι η έλευσή μου σήμαινε και τον θάνατό σου, Lieutenant.
-Τον θάνατό μου!? Μην είσαι γελοίος!
-Εσύ είσαι ο γελοίος, που με υποτιμάς και μαζί με εμένα τον Squalo σκουπίδι! Ποιος νομίζεις ότι είμαι!? φώναξα, ενώ η οργή μου άρχισε να με κυριεύει και να βγαίνει για άλλη μια φορά εκτός ελέγχου. Ασυνείδητα άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα με τεράστια ισχύ μπροστά στα έκπληκτα μάτια του κουρασμένου απ'τη μάχη Marine.