North Blue!? Dafuq am i doing here? [Τέλος]

Τραπέζια, καρέκλες, όπλα και οτιδήποτε μεταλλικό υπήρχε στην αίθουσα άρχισε να περιστρέφεται γύρω μου, ενώ ο Ryota πήρε αμυντική στάση σκεπτόμενος τι να κάνει στη συνέχεια. Ήμουν πλέον εξοργισμένος και δεν ήμουν σε θέση να ελέγξω ή να αισθανθώ τίποτα. Το πι έγινε ένα με τα υπόλοιπα αντικείμενα και αμέσως μετά, όλα ενώθηκαν μεταξύ τους και κάθισαν πάνω στο δεξί μου χέρι σχηματίζοντας ένα πελώριο μεταλλικό χέρι ύψους 2 μέτρων. Ο Lieutenant δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόμοιο και με κοιτούσε έκπληκτος, καθώς ιδρώτας κυλούσε στο πρόσωπό του. Έσφιξα την μεταλλική γροθιά μου και ουρλιάζοντας επιτέθηκα στον Marine.
-Tekkai! φώναξε ο Ryota λίγο πριν η μεταλλική γροθιά τον χτυπήσει με δύναμη.
Ο άντρας εκσφενδονίστηκε στον απέναντι τοίχο προκαλώντας του ρωγμές, ενώ ένιωσα ένα ισχυρό τέντωμα στα πλευρά μου, που μου έκοψε την ανάσα. Μερικά μεταλλικά αντικείμενα έπεσαν στο έδαφος, με εμένα να στέκομαι με το ζόρι στα πόδια μου. Το ίδιο φάνηκε να ισχύει και για τον Lieutenant, ο οποίος σηκώθηκε φτύνοντας αίμα.
-Αρκετά ισχυρό για να διαπεράσει το Tekkai μου... Είσαι πραγματικά ενοχλητικός Kuran Kaname, ήξερα ότι έπρεπε να βγεις πρώτος απ'τη μέση, αλλά ο Superbi αποδείχθηκε ικανότερος απ'ότι περίμενα...
-Βούλωσε το σκουπίδι! κραύγασα ύψωσα ξανά την μεταλλική γροθιά μου. Ο Ryota ετοιμάστηκε να χρησιμοποιήσει ξανά το Soru, αλλά αυτή τη φορά ήταν φανερό. Repel! Η μεταλλική γροθιά απωθήθηκε με εξωφρενική ορμή απ'το σώμα μου και χτύπησε τον Marine κατά μέτωπο, στέλνοντάς τον προς την πόρτα, την οποία διέλυσε και κατέληξε στον 2ο όροφο. Αμέσως όλα άρχισαν να γυρίζουν και έπεσα στο ένα μου γόνατο. Ασυνείδητα άνοιξα το στόμα μου για να ουρλιάξω απ'τον πόνο, αλλά δε βγήκε φωνή. Το δεξί μου χέρι ακουμπούσε τα πλευρά μου, αλλά δεν υπήρχε διαφορά, ο πόνος δεν έφευγε. Όλα πήγαιναν αργά, ακόμα και η μορφή που ερχόταν κατά πάνω μου...

Η μάχη μου είχε τελειώσει. Ο Commander βρισκόταν στο πάτωμα αναίσθητος και αφού τον παρατήρησα για μερικά δευτερόλεπτα μήπως μου επιφυλλάσει κάποια άλλη έκπληξη κατευθήνθηκα για τον 3ο όροφο σιγά σιγά. Έφτασα στις σκάλες και από πάνω άκουσα μεγάλη φασαρία και το κτήριο έτρεμε για λίγο. Σταμάτησε να τρέμει μόνο όταν η πόρτα του επάνω ορόφου έσπασε και κάτι ερχόταν προς το μέρος μου. Έκανα μια κωλοτούμπα στο πλάι για να καταφέρω να αποφύγω αυτό που ερχόταν. Όταν έφτασε στο πάτωμα του ορόφου που βρισκόμουν και χτύπησε σε αυτό με δύναμη κατάλαβα ότι μέσα σε μερικά μεταλλικά αντικείμενα και μερικά κομμάτια της πόρτας ήταν χωμένος ένας άνθρωπος. Τον πλησίασα για να δω αν είναι κάποιος από τους 2 επαναστάτες αλλά από ότι κατάλαβα μόνο και μόνο από την στολή φαινόταν να ήταν marine. Πλέον ήμουν σίγουρος ότι οι άλλοι 2 δεν ήταν νεκροί. Χωρίς να χάσω χρόνο άρχισα να ανεβαίνω 2-2 τα σκαλιά για να φτάσω στον 3ο όροφο και να δω τι είχε γίνει. Όταν έφτασα εκεί δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Παντού πεταμένα μεταλικά αντικείμενα, ο χώρος κατεστραμμενος σχεδόν ολοσχερώς και οι 2 επαναστάτες σε ένα σημείο, απέναντι από εκεί που βρισκόμουν εγώ, πεσμένοι κάτω και μάλιστα σε άσχημη κατάσταση. Αμέσως, άρχισα να τρέχω προς το μέρος τους για τους δω καλύτερα. Όταν τους πλησίασα ο Squalo δεν είχε τις αισθήσεις του και ο Kaname ήταν έτοιμος να λυποθυμίσει και αυτός. Για λίγο σκεφτόμουν τι να κάνω για να τους βοηθήσω και το μόνο που μου πέρασε από το μυαλό ήταν να τους πάω στο ιατρείο των marines στον πρώτο όροφο. Έτσι φόρτωσα έναν σε κάθε ώμο μου και άρχισα να κατεβαίνω όσο πιο προσεκτικά μπορούσα προς τον πρώτο όροφο.

Σε όλη την διαδρομή μέχρι τον πρώτο όροφο δεν συναντήσαμε ούτε έναν marine. Δεν το βρήκα πολύ παράλογο λόγω των όσων marine είχα καθαρίσει τουλάχιστον εγώ, αλλά δεν μου φαινόταν και απόλυτα λογικό να μην εμφανιστούν μέσα από την βάση τους και άλλοι marines. Φτάσαμε στο ιατρείο και τους έβαλα και τους 2 πάνω σε 2 κρεβάτια. Ο Squalo αιμορραγούσε αρκετά σε σχέση με τον Kaname και φάνηκε ότι χρειαζόταν άμεση βοήθεια. Χωρίς να έχω και τις ιδιαίτερες ιατρικές γνώσεις άρχισα να ψάχνω για επιδέσμους να δέσω τις πληγές τους και μετά από λίγο ψάξιμο τους βρήκα. Αφού τις καθάρισα με ένα φάρμακο που βρήκα, και ήλπιζα να χρησιμοποιούσα το σωστό, τις έδεσα και μετά έδωσα και ένα παυσίπονο στον Kaname γιατί φαινόταν ότι πιο πολύ πονούσε από το ήδη υπάρχον τραύμα στα πλευρά παρά από τα νέα τραύματα, που ήταν μικρο κοψίματα και μόλωπες. Αφού τελείωσα φρόντισα και κάποιες λίγες πληγές που είχα κι εγώ, από την μάχη με τον Commander οι πιο πολλές, και έπειτα πήρα την απόφαση να φύγουμε από εδώ. Δεν ήξερα αν θα έρχονταν ενισχύσεις από άλλα νησιά ή αν αυτοί οι 2 είχαν ολοκηρώσει την αποστολή τους αλλά έπρεπε να φύγουμε από την βάση πάση θυσία. Έτσι τους φορτώθηκα για άλλη μια φορά στους ώμους και βγήκαμε από την βάση. Εκεί, τεράστιο πλήθος κατοίκων της πόλης περίμενε για να δει τι έχει γίνει με την βάση τους και μόλις μας είδαν να βγαίνουμε άρχισαν να τρέχουν σαν τρελοί. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχαν εξαφανιστεί όλοι όσοι ήταν μαζεμένοι και όλοι οι δρόμοι εκεί γύρω είχαν ερημώσει. Έτσι, είχαν την άνεσή μου και, αφού έσπασα την κλειδαριά, μπήκα μέσα σε ένα σπίτι και τους ξάπλωσα και τους 2 σε 2 κρεβάτια που είχε.

Όταν άνοιξα τα μάτια μου μπορούσα να διακρίνω μερικές ακτίνες φωτός να μπαίνουν από το παράθυρο δίπλα μου. Κοίταξα γύρω μου και πρόσεξα ότι βρισκόμασταν σε ένα δωμάτιο, που σίγουρα δεν ήταν νοσοκομείου. Προσπάθησα να σηκωθώ, αλλά η παραμικρή μου κίνηση δημιουργούσε μια σειρά από οξείς πόνους που με απέτρεπαν. Έτσι, παρέμεινα στο κρεβάτι σκεπτόμενος τι είχε γίνει. Μετά από 40 περίπου λεπτά μπήκε στο δωμάτιο ο Teo.
-Α, καλημέρα. Πώς νιώθεις?
-Αν εξαιρέσεις ότι τα πλευρά μου χειροτέρεψαν ακόμα περισσότερο, ζω.
-Καλό αυτό. Ο Squalo ήταν χάλια και πριν λίγες ώρες σταμάτησε η αιμορραγία του. Θα του πάρει λίγος χρόνος να αναρρώσει σίγουρα.
-Δεν είναι ο μόνος. Έχει μεταλλικά αντικείμενα το σπίτι? Καμιά καρέκλα τίποτα?
-Ναι, πάω να σου φέρω.
Λίγο αργότερα μου έφερε 3 σιδερένιες σπαστές καρέκλες και αφού τις παραμόρφωσα ελαφρώς με τον μαγνητισμό, χρησιμοποίησα τις δυνάμεις μου για να τις συγκρατήσω σε μια μορφή όμοια με πι. Με τη βοήθεια του Teo στάθηκα όρθιος και πήγα στο σαλόνι, όπου καθίσαμε και μου έδωσε μερικά φρούτα. Στη συνέχεια μου εξήγησε τι είχε συμβεί χθες και ότι δυο πλοία των Marines είχαν καταφτάσει πριν λίγες ώρες και έκαναν περιπολίες, δε θα ήταν εύκολο να ξεφύγουμε. Τότε βήματα ακούστηκαν απ'τον διάδρομο και ο Squalo ήρθε στο σαλόνι στηριζόμενος στον τοίχο.
-Voooiiii... Πού είμαστε?
-Κάτσε και μην πιέζεσαι. Θα φύγουμε σε λίγο, αν μείνουμε άλλο θα πεθάνουμε.
-Πού είναι το πλοίο σας?
-Στην άλλη άκρη, αν βγούμε απ'την πόλη είμαστε εντάξει. Εσύ πώς θα φύγεις?
-Θα κλέψω κάποιο πλοίο τους κλασσικά.


Η ιστορία συνεχίζεται εδώ: Επίσκεψη στη βάση των Marine!

Η συζήτηση συνεχίστηκε για λίγο και μετά αποφασίσαμε ότι δεν είχαμε και πολύ χρόνο ακόμα στην διαθεσή μας μέχρι να μας βρουν και στην κατάστασή μας marines από 2 πλοία τους μαζί θα ήταν δύσκολο να νικήσουμε. Οπότε όλη η δουλειά έπρεπε να γίνει στα κρυφά. βγήκαμε από το σπίτι ένα δίωρο μετά και αρχίσαμε να κινούμαστε όσο πιο διακριτικά και αθόρυβα μπορούσαμε μέσα στα στενά της πόλης. Μετά από λίγη ώρα, και 2 φορές που παραλίγο να μας καταλάβουν marines, φτάσαμε στα νοτιονανατολικά της πόλης, σε μια πύλη που είχε. Εκεί, με διαβεβαίωσαν ότι από εδώ και πέρα δεν χρειάζονταν άλλη βοήθεια.
- Είστε σίγουροι γι' αυτό?
- Ναι άσ' το πάνω μας. Αφού φτάσαμε ως εδώ θα τα καταφέρουμε! απάντησε ο Kaname
- Για τι μας πέρασες? Για σκουπίδια? ρώτησε ο Squalo γεμάτος περιφάνεια για την δύναμή του.
- Ε στην κατάστασή σας είστε λίγο χειρότεροι από αυτά! του απάντησα και τον εξόργησα λίγο αλλά και να ήθελε να μου ορμήξει δεν μπορούσε από το πόνο.
- Άντε ώρα να φεύγουμε! είπε ο Kaname στον Squalo και έπειτα γύρισε σε εμένα δίνοντάς μου το χέρι του. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον συναντηθούμε και αν είσαι σίγουρος ότι τότε θα σε κάνω yo-yo! Εγώ αφού το έσφιξα και τον χαιρέτησα του απάντησα.
- Τόλμα και το επόμενο δευτερόλεπτο θα έχεις γίνει φέτες! αυτό ήταν και το τελευταίο πράγμα που ειπώθηκε πριν χωριστούμε. Στην συνέχεια κατευθήνθηκα προς το λιμάνι για να πάρω το πλοίο που τους είχα κλέψει πίσω, ή για να κλέψω κάποιο άλλο. Αφού έριξα αναίσθητους 5 φρουρούς τελικά κατάφερα να πάρω το πλοίο που τους είχα κλέψει από την Grand Line πίσω και σάλπαρα στα ανοιχτά βλέποντας μερικούς marines που με πήραν χαμπάρι να ειδοποιούν και άλλους για το τι συνέβη με το πλοίο. Εμένα δεν με ένοιαζε και πολύ καθώς απομακρυνόμουν ήδη αρκετά από το νησί προσπαθώντας να φτάσω κάποτε στο Dawn Island.

Όνομα: Messi D. Teo
Haki Points:-
Player of the Month Points:9
Beli: 60.000
Bounty/Fame Points:3.000.000
Παρατηρήσεις:Μου αρεσε τραγικα πολυ, ειχε ολα οσα θα επρεπε να εχει μια ιστορια, γελιο αλλα και αρκετη δραση! Τελος να αναφερω οτι ειχε παρα πολυ καλη περιγραφη μαχης, προσωπικα δεν βρηκα κατι που να τις λειπει, εξου και η βαθμολογια.