[Τέλος] Επανένωση με έναν παλιό φίλο.

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

[Αρχή]

Ήμασταν στη θάλασσα για περίπου 5 μέρες, καθώς το Micqueot ήταν στα σύνορα της North με την East Blue. Σε μερικές ώρες το νησί θα διαγραφόταν στον ορίζοντα και ο Squalo είχε ήδη αρχίσει τις ετοιμασίες.
-Oi, σταμάτα να τρέχεις σαν κατσίκι, θα σου ανοίξει καμιά πληγή πάλι.
-Σκάσε σκουπίδι γέρο, κάτσε με τα σάπια πλευρά σου και μη μιλάς.
-
-Παρεμπιπτόντως, δε μου έχεις πει ακόμα ποιον θες να δούμε.
-Μιας και φτάνουμε θα σου πω. Πάμε σε κάποιον που υπήρξε ο πρώτος μου σύντροφος και ο άντρας που ιδρύσαμε τους Outlaws.
-Εννοείς το άχρηστο πλήρωμα που υποτίθεται ότι ανήκω?
-Θες να πεθάνεις?
-Αυτός ο άντρας, ήταν δυνατός?
-Αρκετά. Δε θυμάμαι πολλούς Marines να χαίρονταν όταν τον αντιμετώπιζαν.
-Και γιατί σταμάτησε?
-Επέλεξε να παντρευτεί και να ακολουθήσει μια εύκολη ζωή.
-Μιλάς για τον Jester!?
-Α ναι, μαζί ήμασταν στην Loguetown
-Νόμιζα ότι είπες ότι δε...
-Θυμάμαι τι είπα, αλλά έκανα λάθος. Ήταν τα νεύρα της στιγμής. Έχω περάσει από πολλές φάσεις όσο ταξιδεύω και ο χαρακτήρας μου ακόμα διαμορφώνεται. Στο παρελθόν ήμουν απόλυτος σε πολλά πράγματα, αλλά ήμουν λάθος και θα φροντίσω να το διορθώσω όσο είναι καιρός.
Με αυτή την συζήτηση το νησί φάνηκε στον ορίζοντα και ο Squalo πήγε στην καμπίνα μου να φέρει τα ρούχα μου για να ετοιμαστώ και την αναφορά μου για το γεράκι, που σίγουρα θα ερχόταν σε λίγη ώρα.

Φόρεσα το μανδύα, τα γάντια και τα παπούτσια μου και αφού σιγουρεύτηκα ότι το δίχτυ βρισκόταν στην κλασσική του θήκη, καθώς και ότι οι τσέπες είχαν αρκετές σφαίρες, κοντοστάθηκα. Τι να του έλεγα άραγε... Τότε ακούστηκε ένα φτερούγισμα και κοιτώντας στον ουρανό, είδα το γεράκι να προσγειώνεται με τεράστια ταχύτητα δίπλα μου.
-Ψόφα είπα ξερά και άπλωσα την αναφορά.
Εκείνο μου έτεινε το πόδι του και αφού την έδεσα, πέταξε και χάθηκε απ'το οπτικό μου πεδίο. Κοίταξα τον χάρτη της Norht Blue για να σιγουρευτώ προς τα που να κατευθυνθώ και γύρισα το πηδάλιο προς τα ανατολικά, όπου υπήρχε το μόνο λιμάνι του νησιού. Λίγη ώρα αργότερα φτάσαμε και κατεβήκαμε με δυσκολία απ'την ανεμόσκαλα για να δέσουμε το πλοίο. Πίσω μας εκτεινόταν η πρωτεύουσα ενός φημισμένου παγκοσμίως νησιού για την καλή ποιότητα κρασιού, που παρήγαγε.
-Ενδιαφέρουσα στάση πάντως.
-Ξέρω.
-Προς τα πού λες να πάμε? Μη μείνουμε αρκετά στο λιμάνι και μας πάρει κανείς χαμπάρι...
-Σκάσε. Ξέροντας τον Jester δε θα έμενε στην πρωτεύουσα, άρα υπάρχουν άλλες δυο πόλεις στο νησί.
-Θες να κάνουμε 700 χρόνια δρόμο?
-Όχι, αλλά δεν έχουμε και πολλές επιλογές...
Τότε κάποιος έπεσε πάνω στον Squalo. Το λιμάνι δεν είχε πολύ κόσμο και φάνηκε περίεργα.
-VOOIIIII!!! Πρόσεχε που πατάς!
-Συγγνώμη, είμαι άυπνος και δε βλέπω μπροστά μου. Χίλια συγγνώμη. αποκρίθηκε η κάπως γνώριμη φωνή.

-Άυπνος!? Και είναι αυτό δικαιλ...
-Σκάσε Squalo! Δεν πειράζει. Έχω μια απορία μπορείς να μας βοηθήσεις?
-Αν μπορώ, πείτε μου. είπε ο άντρας και στράφηκε προς το μέρος μου.
Δεν ήταν άλλος απ'τον Jester. Στη θέα του τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και ένα διακριτικό μικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου.
-Συμβαίνει κάτι?
-Έχουν περάσει μερικοί μήνες, αλλά δεν περίμενα να με ξεχάσεις τόσο εύκολα. απάντησα και περπάτησα προς ένα στενάκι στην άλλη μεριά του δρόμου.
Ο Jester μας ακολούθησε με φανερή περιέργεια και όταν φτάσαμε και σιγουρεύτηκα ότι κανείς δεν ήταν γύρω, έβγαλα την κουκούλα του μανδύα μου.
-Kaname-san!? Τ...Τι κάνεις εδώ!? Νόμιζα ότι... Πώς? Γιατί?
Άρχισα να γελάω με την αντίδραση του παλιού μου φίλου και συντρόφου. Είχε περάσει πράγματι πολύς καιρός.
-Ήρθα για δυο λόγους. Ο πρώτος, είναι να σου ζητήσω συγγνώμη για τον τρόπο που σου είχα μιλήσει τότε. Είχα κάνει λάθος.
-Όχι, εγώ είχα κάνει λάθος. Με το δίκιο σου είπες ότι είπες, αλλά χαίρομαι που αποφάσισες να έρθεις. Γιατί κυκλοφορείς με τρεις καρέκλες, ενωμένες με μαγνητισμό? Φανερώνεις την ταυτότητά σου.
-Αυτός είναι ο δεύτερος λόγος. Χρειάζομαι καταφύγιο για περίπου ένα μήνα, μπορείς να μου βρεις τίποτα?
-Μα φυσικά! Ελάτε σπίτι μου, η Akane θα χαρεί πολύ όταν σε δει! είπε χαρούμενος ο Jester, ενώ το χαμόγελο δεν έλεγε να φύγει απ'το πρόσωπό του.

Χωρίς περαιτέρω κουβέντες, ακολουθήσαμε τον Jester προς μιαν άγνωστη για εμάς κατεύθυνση.
-Ήρθα στην πρωτεύουσα για να προτείνω μερικές ιδέες για ένα νέο είδος κρασιού. Τώρα ασχολούμαι με την παραγωγή μούστου και την πρόταση ιδεών.
-Καλό ακούγεται, αν και σε προτιμούσα στους Outlaws.
-Κι εγώ, απάντησε και χαμήλωσε νοσταλγικά το βλέμμα του αλλά το αποφάσισα. είπε προσπαθώντας να αναπτερώσει το ηθικό του ξανά. Α, όταν φτάσουμε κάντε μου μια χάρη, μην κάνετε πολύ φασαρία.
-Υπάρχει κάποιο πρόβλημα?
-Όχι πρόβλημα, απλά η Akane είναι έγκυος και δε θέλω να την αναστατώνω.
-Έγκυος!? Απ'ότι βλέπω πήρες στα σοβαρά το "καλούς απογόνους" ε? του είπα και τον έπιασα απ'τον ώμο.
-Μάλλον...
-Jester, είσαι σίγουρος ότι θες να μείνουμε σπίτι σου?
-Ναι. Ξέρω ότι δε θα έκανες κάποια βλακεία και για να έρχεσαι σε εμένα υπάρχει πρόβλημα. Πώς το έπαθες αυτό? Παρακολουθώ τα νέα και δεν ανέφεραν τίποτα για σένα σχετικό με τον τραυματισμό.
-Θα στα εξηγήσω στο σπίτι.
-Καλώς. Αυτός είναι ο Squalo λοιπόν ε? Ώστε εσύ με αντικατέστησες?
-Εμμ...Ας το πούμε έτσι.
-Με 79.000.000 bounty μου ακούγεσαι καλός σύντροφος του Kaname.
-Μ..Μάλλον. απάντησε ο Squalo διστακτικά μη ξέροντας τι να πει.
Η συζήτηση συνεχίστηκε κάπως έτσι, όταν τελικά περάσαμε από αρκετούς χωματόδρομους και καταλήξαμε σε μια μικρή πόλη. Ήταν πλέον σούρουπο και δεν κυκλοφορούσαν πολλοί κάτοικοι έξω. Ο Jester έδειχνε αρκετά εξοικειωμένος με τους δρόμους και μερικά λεπτά αργότερα φτάσαμε στην είσοδο ενός μεγάλου σπιτιού.

Ο Jester ξεκλείδωσε την πόρτα και εισήλθαμε στο σπίτι.
-Αγάπη μου γύρισα και έχω φέρει παρέα!
-Τι παρέα? ακούστηκε η γνώριμη φωνή της Akane, η οποία ξεπρόβαλε από έναν διάδρομο στα αριστερά, λίγο μπροστά απ'την είσοδο. Όταν με είδε τα μάτια της γούρλωσαν και το στόμα της άνοιξε σχηματίζοντας ένα πελώριο χαμόγελο. KANAME-SAN~~!!!
-Όχι Akane!!! φώναξε ο Jester και προσπαθούσε να την συγκρατήσει πριν πηδήξει πάνω μου και με αφήσει ανάπηρο. Όταν η Akane χαλάρωσε, καθίσαμε στο σαλόνι του σπιτιού και η κοπέλα μας πρόσφερε σπιτικό κρασί. Είχε περίεργη, αλλά πολύ ωραία γεύση.
-Αυτό είναι που ήθελα να προτείνω.
-Καλά θα κάνεις, είναι πολύ καλό. Akane, πώς τα περνάτε εδώ?
-Όλα είναι τέλεια με τον Jester
-Too much information, μην πεις περισσότερα.
-Δεν μπορείς να μην είσαι κακός με την Akane ε? Απ'την κακία σου έπαθες αυτό στα πλευρά σου.
-Α ναι, σχετικά με αυτό, Kaname.
-Ναι, θα σου εξηγήσω πως έχει το πράγμα και καλό θα ήταν να φυλαχτείς κι εσύ.
Στη συνέχεια του διηγήθηκα το ταξίδι μου μετά τον αποχωρισμό μας. Του έδωσα λεπτομέρειες εκεί που έκρινα ότι άξιζε και όταν έφτασε η ώρα να αναφερθώ στους I.A.S., φρόντισα να είμαι λεπτομερής. Αφού του εξήγησα τους σκοπούς και τις τρομερές ικανότητές τους, ο Jester κοιτούσε τον απέναντι τοίχο σκεπτόμενος.

-Έμπλεξες σε σοβαρό κίνδυνο αυτή τη φορά. Δεν είναι σαν την αναμέτρηση που έχουν οι Επαναστάτες με τους Marines.
-Το ξέρω.
-Προσπάθησε να τους αποφύγεις. Οι άλλοι δυο Επαναστάτες, που είναι πιο ισχυροί από εσένα στις αρχικές θάλασσες, ο Sougo και ο Prince, πού βρίσκονται?
-Ο πρώτος νομίζω έχει ήδη πάει στην Μεγάλη Γραμμή και τα ίχνη του δεύτερου αγνοούνται για εμάς. Είναι μυστικός, αν με καταλαβαίνεις.
-Ναι. Νομίζω ότι θα χρειαστείς τη βοήθειά τους με αυτό το θέμα. Οι αντίπαλοί σου πιστεύω ότι ξεπερνούν σε δύναμη έναν αντίστοιχο Rear Admiral. Τέλος πάντων, αυτό είναι το πιο σοβαρό θέμα που θα έπρεπε να σε απασχολεί τώρα, αν και νομίζω ότι δε θα ασχοληθούν μαζί σου για λίγο καιρό μετά την εμφάνιση του Masato Mishima στο Destiny.
-Κι εγώ το ίδιο ελπίζω. Το θέμα που με απασχολεί τώρα δεν είναι οι I.A.S., αλλά αυτό. του είπα δείχνοντας τα πλευρά μου.
-Ξέρεις ότι δεν είμαι ειδικός, αλλά στην πόλη υπάρχει γιατρός, θα τον φέρω αύριο. Πάντως όπως το βλέπω θέλει χρόνο για να επουλωθεί και σίγουρα δε θα είσαι ο ίδιος μετά.
-Το ξέρω αυτό. Τα κόκαλα είχαν χτυπήσει κάποιους νευρώνες και μου είπαν ότι ο αριστερός μου πνεύμονας δε θα λειτουργεί πλήρως.
-Αυτό γνωρίζεις πολύ καλά τι σημαίνει.
-Ναι, θα χρειαστώ πολύ προπόνηση.
-Όχι ηλίθιε! Αυτό που σου λέει είναι ότι θα είσαι μηδενικό μετά!
-Όχι ακριβώς, αλλά περίπου...

-Σιγά. Απλά δε θα μπορώ να ανασαίνω το ίδιο εύκολα.
-Είσαι ηλίθιος? Μα τι ρωτάω... Χωρίς ανάσα οι αντοχές σου πέφτουν! Δε θα μπορείς να πολεμήσεις με ισάξιους αντιπάλους πλέον.
-Θα μπορώ...
-Γιατί ασχολούμαι...
-Α, Kaname-san~~
-Τι έγινε Akane?
-Εσύ θα μου πεις. Πώς πάει με την Minatsuki???
-Ποια Minatsuki, δεν καταλαβαίνω για πιο πράγμα μιλάς.
-Έλα τώρα, αφού φαίνεται.~
-Ας πούμε ότι έχεις δίκιο, που δεν έχεις, πώς το κατάλαβες?
-Την ξέρω από παλιά, ήμασταν φίλες. Πάντως να την φοβάσαι.
-Τι εννοείς?
-Δεν είναι άτομο εμπιστοσύνης. Αν κάνεις κάτι μαζί της, μην πιστεύεις τι λέει ή τι κάνει, είναι όλα για να πάρει αυτό που θέλει.
-Καλά, θα το έχω στα υπόψιν μου.
-Τουλάχιστον, ήταν καλή?
-Akaneee
-Λοιπόν, πέρασε η ώρα και θέλω να κοιμηθώ. Θα σας πρότεινα να κάνετε το ίδιο.
-Όντως.
-Akane, μπορείς να τους πας στον ξενώνα?
-Φυσικά.
Ακολουθήσαμε την Akane στην είσοδο και πήραμε τον δεξί διάδρομο, που υπήρχε μια σκάλα. Την ανεβήκαμε και βρεθήκαμε έξω από τρεις πόρτες. Εκείνη άνοιξε τις δυο και μας ευχήθηκε καληνύχτα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, μπήκαμε στα δωμάτια και πέσαμε ξεροί για ύπνο.

Ο επόμενος μήνας πέρασε ήσυχα και χωρίς απρόσμενα συμβάντα. Ζούσαμε στο σπίτι του Jester και τον βοηθούσαμε όσο περισσότερο μπορούσαμε στην παραγωγή μούστου. Την κυρίως δουλειά την έκανε ο Squalo που ανάρρωσε στο μισό χρονικό διάστημα από εμένα. Μέσα στις 30 μέρες κατάφερα να περπατήσω χωρίς τη βοήθεια του "πι" τις τελευταίες 10. Είχα σκοπό να κάτσω 10 ακόμα ημέρες για να αρχίσω να κάνω ασκήσεις, ώστε να βρω πάλι τη φόρμα μου, όπως και έγινε. Τις επόμενες 10 άρχισα να κάνω τρέξιμο, κοιλιακούς και έλξεις, ώστε να πιέζω το σώμα μου όλο και περισσότερο, αλλά ευτυχώς πλέον τα πλευρά δεν αποτελούσαν πρόβλημα. Ευτυχώς ο γιατρός που έφερε ο Jester ήταν έμπιστος και έμπειρος και οι συμβουλές του αποδείχθηκαν σωστές.
-Πώς νιώθεις Kaname?
-Τέλεια! Είχα ξεχάσει πως είναι να περπατάς χωρίς την αηδία.
-Ναι... Και δεν μπορώ να σε λέω γέρο τώρα...
-Καλά που μου το θύμισες!
-Oh f**********k...
-Αύριο θα φύγουμε Jest. Αρκετά σου φορτωθήκαμε.
-Όχι προς θεού, μείνετε όσο θέλετε.
-Αγόρια,~ σας έφερα καφέ!
-Καλημέρα Akane. είπαμε με μια φωνή εγώ με τον Squalo, ενώ ο Jester πήγε να φιλήσει την γυναίκα του.
-Squ-chan, θα ήθελα πολύ να μονομαχήσουμε, αλλά με την κοιλιά μου έτσι δεν μπορώ.
-Κάτσε καλά Akane.
-Γιατί? Γιατί Squ-chan πάλι?
Τότε ακούστηκε να χτυπά η πόρτα και ο Jester έφυγε προς την είσοδο. Η Akane απ'την άλλη, μας έδωσε τις κούπες με τον καφέ και κάθισε δίπλα μας για να πιάσουμε συζήτηση, κλασσικά πλέον γύρω απ'το παιδί που θα γεννιόταν σε 5 μήνες.

Λίγα λεπτά αργότερα, ο Jester μπήκε στο δωμάτιο κάπως αναστατωμένος.
-Τι έγινε?
-Ένας μπά***ρδος μας έκλεψε τον μούστο.
-Πώς!?
-Τον ξέρεις?
-Δεν ξέρουμε ποιος είναι, αλλά μόνο ένας κάνει τέτοια στο νησί.
-Ο Greenwald?
-Ναι. Το θέμα είναι ότι δεν το έκανε μόνος του. Έβαλε πιθανότατα κάποιο απόβρασμα απ'τον κύκλο του.
-Εννοείς πειρατές ή ληστές?
-Μάλλον.
-Ενδιαφέρον. Στην τελική φεύγουμε σύντομα και δεν αξίζει να δείξεις το Φρούτο σου για κάτι τέτοιο.
-Τι εννοείς Kaname? Δεν πας.
-Μα τι λες τώρα? του απάντησα με ένα ενθουσιώδες χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Έχω να πολεμήσω 45 ημέρες, σχεδόν 46 και ένα ρεμάλι σου έκλεψε τη δουλειά ενός μήνα. Δεν θα τον αφήσουμε έτσι, ε Squalo?
-Φυσικά και όχι! είπε με το ίδιο χαμόγελο, ενώ ταυτόχρονα τοποθετούσε την λεπίδα του στο αριστερό του χέρι.
-Μην το ψάχνεις Jest, θα πάμε. Απλά πες μου που συχνάζει και σε μερικές ώρες ο μούστος θα είναι πίσω. Για μένα μιλάμε!
-...Καλά, ότι νομίζετε. Απλά να προσέχετε, μόλις ανάρρωσες Kaname.
-Ξέρω.
-Το μπαρ του βρίσκεται στην άκρη του χωριού και το σπίτι του λίγο πιο μέσα στο δάσος.

Αμέσως μετά έβγαλα τα πρόχειρα ρούχα που μου είχε δανείσει ο Jester και φόρεσα τα δικά μου. Μου είχε λείψει η ενδυμασία μου ως Επαναστάτης. Έβαλα το δίχτυ από Kairoseki στη θήκη του και τοποθέτησα τις σφαίρες ξανά στις τσέπες του παντελονιού μου. Ακολούθησε το σπαθί μου, το οποίο πέρασα στην πλάτη μου και τέλος φόρεσα τον μανδύα μου.
-Τα λέμε σε λίγες ώρες Jest.
-Με το κρασί.
-Καλή τύχη.
-Αν την χρειαστούμε θα σου πω.
Βγήκαμε απ'το σπίτι και κινήσαμε προς το κακόφημο μπαρ. Τόσο καιρό στην πόλη είχαμε μάθει καλά το μέρος, αν και κυκλοφορούσαμε με διαφορετική εμφάνιση και όνομα για να μη μας αναγνωρίσουν. Περπατήσαμε περίπου 10 λεπτά και φτάσαμε μπροστά από ένα μπαρ, του οποίου η ταμπέλα κρεμόταν από μια αλυσίδα, καθώς η άλλη είχε διαλυθεί απ'την σκουριά.
-"Το κρασοπότηρο", τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν έχει πελάτες.
-Αυτό να μου πεις. Θεαματική είσοδος?
-Κλασσικά.
Ο Squalo χαμογελώντας κούνησε το σπαθί του και ένα μικρό εκρηκτικό εκσφενδονίστηκε απ'την λεπίδα διαλύοντας την πόρτα και ένα μέρος του τοίχου. Η αναταραχή που δημιουργήθηκε ήταν εμφανής, παρά τους καπνούς που περιέβαλαν το σπασμένο κομμάτι.
-Kuran Kaname!
-Superbi Squalo!
-Θέλουμε πίσω τον μούστο!
-Με τον καλό ή τον κακό τρόπο! Διαλέξτε!

-Ποιο μούστο!? ούρλιαξε ο μπάρμαν, που ήταν φανερό ότι ήταν ο Greenwald, τουλάχιστον σύμφωνα με την περιγραφή που μας είχε δώσει ο Jester στο παρελθόν.
-Αυτόν που έκλεψες και απ'ότι βλέπω ετοιμάζεσαι να σερβίρεις. Είσαι και ηλίθιος... κάντον κρασί πρώτα τουλάχιστον.
-Α, τώρα κατάλαβα, ξεχνάτε όμως ότι αυτό είναι το μπαρ μου και αυτοί οι πελάτες μου, σωστά παιδιά?
Την επόμενη στιγμή όλα τα αποβράσματα σηκώθηκαν και τράβηξαν τα όπλα τους.
-Λυπάμαι μπέμπηδες, αλλά οι αμοιβές είναι καλές! ακούστηκε μια φωνή πίσω μας και ένας κτηνώδης τύπος μας έσπρωξε στο μαγαζί. Ευτυχώς ήταν αρκετά δυνατός για να μας σπρώξει πάνω απ'τις σκάλες που υπήρχαν, καθώς όταν έφτασα αρκετά κοντά στο πέτρινο έδαφος, πιάστηκα με τα χέρια και δίνοντας ώθηση προς τα πάνω κάθισα ξανά στα πόδια μου. Ο Squalo αντιθέτως έμπηξε την λεπίδα του κάτω και έριξε κλωτσιά σε δυο άντρες, σωριάζοντας τους στο έδαφος.
-VOOOIIII!!!!! Τελειώνετε και ελάτε σκουπίδια! Έχω όρεξη να σας σφάξω όλους! είπε ο ξιφομάχος, καθώς στεκόταν και πάλι στα πόδια του.
Αμέσως οι εγκληματίες μας όρμισαν. Τράβηξα αμέσως το σπαθί μου και άρχισα να ξιφομαχώ. Είχα να πιάσω το σπαθί στα χέρια μου σχεδόν 2 μήνες και είχα ξεχάσει να το χρησιμοποιώ καλά. Αυτό που χρειαζόμουν ήταν μια καλή προθέρμανση. Πέντε άντρες μου επιτέθηκαν με τα σπαθιά τους, τα οποία απέκρουσα με το δικό μου και έριξα κλωτσιά στον πρώτο που είδα απ'αυτούς.
-Μη με κοιτάτε έκπληκτοι. Δε φταίω εγώ που είναι η πρώτη φορά που κρατάτε σπαθί, ζώα!
Εκείνοι εκνευρισμένοι απ'το σχόλιό μου επιτέθηκαν ξανά.

Τα σπαθιά τους στόχευαν το στήθος μου και πηδώντας πάνω σε ένα τραπέζι, τα απέφυγα με σχετική ευκολία. Έβαλα το αριστερό μου χέρι στην τσέπη μου και έβγαλα πέντε σφαίρες. Τις απώθησα χρησιμοποιώντας τη δύναμη του Φρούτου μου και οι 5 τους σωριάστηκαν νεκροί. Λίγο πίσω μου ο Squalo έσπερνε το θάνατο με κάθε κούνημα του σπαθιού του.
-Ώρα να σοβαρευτούμε λοιπόν. μονολόγησα βλέποντας τη διαφορά.
Έτρεξα προς μια μικρή ομάδα εγκληματιών στην άλλη άκρη και κάνοντας μια περιστροφή, αποκεφάλισα τον ένα και συνεχίζοντας την κίνησή μου, έμπηξα το σπαθί μου στο στέρνο του άλλου. Οι άλλοι 5 που στέκονταν δίπλα τους ύψωσαν τα σπαθιά τους, αλλά στέλνοντας μαγνητικά κύματα τα απώθησα, με αποτέλεσμα να τους αφοπλίσω. Την επόμενη στιγμή τράβηξα το σπαθί μου απ'τον μπροστινό μου και κάνοντας έναν κύκλο γύρω απ'τον εαυτό μου, τους έκοψα όλους στην κοιλιά. Στη συνέχεια τίναξα το σπαθί μου και ετοιμάστηκα για τον επόμενο αντίπαλο. Επόμενος ήταν ο κτηνώδης τύπος από πριν, ο οποίος ερχόταν απειλητικά προς το μέρος μου παίζοντας με τις γροθιές του.
-Bryan, σκότωσέ τον!
-Αυτό κάνω Greenwald! Την αμοιβή μου μετά.
-Μετά! Σκότωσέ τους πρώτα!!!
Κοίταξα τον άντρα και γέλασα. Έβαλα το σπαθί μου στη θήκη του και τράβηξα πίσω τον μανδύα μου για να τον πολεμήσω με γυμνά χέρια. Όταν ο Bryan έφτασε μπροστά μου, ύψωσε τη γροθιά του και έκανε να με χτυπήσει, αλλά ήταν άθλια αργός. Κάνοντας έναν ελιγμό στο πλάι απέφυγα την επίθεσή του και αντεπιτέθηκα με μια γροθιά στο αριστερό του μάγουλο.

Εκείνος εκνευρισμένος με την κίνησή μου πήγε να πιάσει, αλλά αποφάσισα να ρισκάρω λίγο. Είχα καιρό να κάνω κάτι παρόμοιο, αλλά δεν έχανα κάτι. Γύρισα και πατώντας με δύναμη στον τοίχο πίσω μου, βρέθηκα λίγο πάνω από τον έκπληκτο Bryan. Καθώς το σώμα μου γυρνούσε, κατέβασα το πόδι μου με δύναμη και κλωτσώντας τον στο πίσω μέρος της κεφαλής, κουτούλησε στον τοίχο ανοίγοντας το κεφάλι του.
-VOOOOIIIIII!!!! Εγώ τον ήθελα αυτόν!
-Με βλέπεις να με νοιάζει? Κοίτα πίσω σου.
-Βρωμιάρη μπά***ρδε!!! ούρλιαξε ο Bryan και πήγε να με χτυπήσει πισώπλατα.
Γυρνώντας να κοιτάξω, είδα τη γροθιά του να κατευθύνεται προς το πρόσωπό μου και βάζοντας τα χέρια μου μπροστά, την απέκρουσα. Το σημείο που πέτυχε το χέρι μου πονούσε, αλλά δε θα ήταν διασκεδαστικό αν έφευγα χωρίς να έχω δεχθεί καθόλου ζημιά απ'τη μάχη. Το χαμόγελο στα χείλη μου μεγάλωσε ακόμα περισσότερο και αστραπιαία, του έριξα γροθιά στο στομάχι, κάνοντάς τον αν χαμηλώσει. Αμέσως μετά, πάτησα στο γόνατό του με δύναμη, δίνοντάς μου ώθηση προς τα πάνω, ώστε να του ρίξω γονατιά στο πρόσωπο και να τον σωριάσω αναίσθητο στο πάτωμα. Ύστερα απ'την "μάχη" μου με τον Bryan, τράβηξα ξανά το σπαθί μου για να αναμετρηθώ με τους άλλους 5 που είχαν επιβιώσει απ'την σφαγή... μέχρι τώρα. Ήταν μάλιστα αρκετά ηλίθιοι, που ήρθαν ένας-ένας. Ο πρώτος έκανε να με κόψει, αλλά με μια απλή κίνηση απέκρουσα την επίθεσή του και τον κάρφωσα στον λαιμό. Στον δεύτερο αποφάσισα να θυμηθώ μερικές ξεχασμένες τεχνικές.
-Πρόσεξε αυτό πιτσιρικά! Shigure Souen Ryu: Samidare!

Ύψωσα το σπαθί μου από κάτω αριστερά με το δεξί μου χέρι, αφήνοντάς το στη μέση της διαδρομής. Ταυτόχρονα, συνέχισα την κίνηση του δεξιού χεριού, τραβώντας την προσοχή του άντρα μακριά απ'το σπαθί μου, το οποίο έπιασα με το αριστερό χέρι και τον έκοψα στην κοιλιά. Ο επόμενος φοβόταν αρκετά, ώστε να τον αποκεφαλίσω αμέσως, ενώ οι άλλοι δυο έπεσαν στα γόνατα.
-Σε παρακαλώ, μη μας σκοτώσεις! Χρειαζόμασταν απλά τα λεφτά!
-Ναι ναι! Σε παρακαλούμε, δείξε έλεος!!!
-Έλεος? Συγγνώμη... ξέμεινα από αυτό πριν πολύ καιρό. απάντησα και την επόμενη στιγμή τους αποκεφάλισα.
Κίνησα προς τον Bryan και αφού του έμπηξα το σπαθί στο λαιμό, γύρισα προς τον Greenwald.
-Λοιπόν, πού είναι το κρασί?
-Π...Π...Πίσω... στο κελάρι.
-Πόσο κλέψατε?
-2 βαρέλια, από τα μεγάλα.
-Μπράβο το αγόρι μου. Φόρτωσε τα σε ένα κάρο και κουβάλα τα μέχρι να τα πάμε στον ιδιοκτήτη τους.
-Μ...Μάλιστα!
Έτσι, 10 λεπτά αργότερα, ο Greenwald έσερνα ένα μικρό κάρο με δυο βαρέλια κρασί προς το σπίτι του Jester. Όταν φτάσαμε, τα άφησε μπροστά στο σπίτι, ζήτησε συγγνώμη απ'τον πρώην Επαναστάτη πεσμένος στα γόνατα και τον συνοδεύσαμε μέχρι το σπίτι του.
-Τ...Τι θα μου κάνετε?
-Τίποτα βρε, θα σου προσφέρουμε δωρεάν ταξίδι.
-Πώς!? Όχι, σας παρακαλώ.
-Σκάστε όλοι ποια... Κανονικά δεν σκοτώνουμε πολίτες, σωστά Kaname?
-Ναι, αλλά τα σκουπίδια είναι άλλη υπόθεση. είπα και τράβηξα το σπαθί μου.

-Όχι όχι! Θα αλλάξω, σας το ορκίζομαι! Δε θα ξαναπειράξω κανέναν!
-Λυπάμαι, τα σκουπίδια δεν αλλάζουν. μετά από αυτό, τον κάρφωσα στο λαιμό και τον πέταξα στο μπαρ, μαζί με όλους τους υπόλοιπους νεκρούς εγκληματίες.
-Χμμμ.. Καλό ήταν. Μπορείς και καλύτερα.
-Έχουμε σκουριάσει.
-Ισχύει. Πάμε να χαιρετίσουμε τον Jester και την Akane?
-Ναι, είναι ώρα νομίζω. Πάμε από τα στενά μην μας δουν.
Προχωρώντας στα στενά, φτάσαμε στο σπίτι του Jester, ο οποίος μας υποδέχθηκε χαρούμενος.
-Είστε καλά? Δεν χτυπήσατε έτσι?
-Ηρέμησε. Ήθελα να σας χαιρετήσω πριν φύγω. Δε ξέρω αν θα με ξαναδείτε σύντομα.
-Το φαντάζομαι... Συγγνώμη και πάλι που σε άφησα Kaname και καλή επιτυχία στον αγώνα μας!
-Θα τα καταφέρουμε φίλε μου! του απάντησα και του έσφιξα το χέρι.
-Kaname~~ πού πας???
-Πίσω στη δουλειά, πολύ καθίσαμε και μας βλέπω να τα ακούμε κι ένα χεράκι.
Η Akane έπεσε πάνω μου και αφού την αγκάλιασα, την άφησα δίπλα στον Jester.
-Να ζήσετε ευτυχισμένα και να είστε υγιείς. Καλή γέννα Akane, θα γίνετε καλοί γονείς.
-Να είσαι καλά Kaname, θα σε παρακολουθώ απ'την εφημερίδα, μην κάνεις καμιά βλακεία.
-Θα το θυμάμαι. Αντίο!
-Γεια σας παιδιά, ευχαριστούμε για όλα! πρόσθεσε ο Squalo και βαδίσαμε προς το λιμάνι.
Ήταν αργά το χάραμα όταν φτάσαμε και κανείς δεν προχωρούσε στους δρόμους. Το πλοίο μας ήταν ακόμα εκεί, χάρη στις γνωριμίες που είχε κάνει ο Jester, σώο και αβλαβές. Ανεβήκαμε την ανεμόσκαλα γρήγορα και χωρίς πόνους αυτή τη φορά και αφού λύσαμε το σκοινί, ανοιχτήκαμε στη θάλασσα, έτοιμοι για νέες αποστολές και γεμάτοι όρεξη για νέες προκλήσεις.

[Τέλος]

"Link επόμενης ιστορίας":

Όνομα: Kuran Kaname
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli: 24.000
Bounty/Fame Points: 4.000.000
Παρατηρήσεις: Προσωπικα μου αρεσε! Ειχε καλη πλοκη αν και αρκετα απλη ιστορια(εκει εχασε). Τελος να προσθεσω πως ειχες πολυ καλες περιγραφες μαχης!