[Τέλος] Εμπλοκή με έναν CP!

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

[Αρχή]

Ταξιδεύαμε προς το νότο για κανέναν απολύτως λόγο. Το μόνο που ήθελα, ήταν να εμφανιστεί το ηλίθιο γεράκι για να μου δώσει μια αποστολή. Είχαν περάσει 2 μέρες από τότε που φύγαμε απ'το Lyneel, αλλά η Minatsuki δεν έλεγε να φύγει απ'το μυαλό μου. Ο λόγος που έφυγα τόσο γρήγορα ήταν για να αποφύγω αυτό, αλλά απ' ότι φαίνεται δεν τα κατάφερα. Είχα ξαπλώσει πάνω στο πηδάλιο και το κεφάλι μου κρεμόταν λες και περίμενα κάποιον να με αποκεφαλίσει, ενώ ταυτόχρονα κοιτούσα νοσταλγικά τον ορίζοντα.
-VOOIIII!!!
-Hai?
-Πότε φτάνουμε?
-Δε ξέρω.
-Σταμάτα να σκέφτεσαι την πόρνη ρε! Σκέψου θετικά! Σε λίγο έρχεται το γεράκι με μια αποστολή!
Πράγματι, λίγα λεπτά αργότερα ακούστηκε το γνώριμο φτερούγισμα και το γεράκι προσγειώθηκε στο κεφάλι μου, καθώς του είχα κλέψει τη θέση.
-Oi...Έχεις 2 δευτερόλεπτα να φύγεις πριν σε κάνω τηγανιτό!
Όταν τα 2 δεύτερα πέρασαν, σηκώθηκα αστραπιαία και τράβηξα το σπαθί μου, αλλά το γεράκι είχε ήδη πετάξει προς τον Squalo. Όχι μόνο πέταξε, αλλά σε αυτόν έδωσε την αποστολή.
-Από πότε δίνεις τις αποστολές στο σκουπίδι προδότη!?
Το γεράκι απάντησε με ένα κρώξιμο και την επόμενη στιγμή πέταξε. Ο Squalo άνοιξε τον φάκελο και διάβασε το περιεχόμενό του.
-Vooiii... Σου έχω νέα.
-Να μαντέψω... Αποστολή!?
-Ναι, αλλά το θέμα είναι το πού. Πρέπει να πάμε στην South Blue, στο Karate Island.
-Καλά, σκεφτόμαστε πως θα πάμε εκεί αργότερα. Μιας και έχω τραβήξει το σπαθί μου, έλα να σε λιώσω!
-Όποτε θες! απάντησε και πετώντας τον φάκελο ύψωσε την λεπίδα του.
Έτσι αρχίσαμε να ξιφομαχούμε, μέχρι που ο ήλιος έδυσε και δε βλέπαμε μπροστά μας, όπου πέσαμε ξεροί στο κατάστρωμα.

Ξύπνησα όταν οι εκτυφλωτικές ακτίνες του ήλιου διαπέρασαν τα μάτια μου και σηκώθηκα τρίβοντάς τα τυφλωμένος. Μέχρι να επανέλθει η όρασή μου στο φυσιολογικό της, έμεινα να βαδίζω σαν μεθυσμένος στο κατάστρωμα.
-Oi Squ... Τι ώρα είναι?
-Δε ξέρω... είπε καθώς τεντωνόταν.
Ανέβηκα νυσταγμένος τις σκάλες που οδηγούσαν στο πηδάλιο και κοίταξα τον χάρτη για να υπολογίσω που βρισκόμασταν.
-Πού είμαστε?
-Νομίζω κοντά στο Cursed Island.
-Α ωραία, γιατί το νησί που φαίνεται απέναντι δεν έχει καμία σχέση με το Cursed.
-Α... Όπα, τι έννοεις?
-Εννοώ ότι δεν υπάρχει νησί με τόσο πυκνή βλάστηση στην North Blue.
-

Σπόιλερ:

Ψάξε στην καμπίνα μου, που έχει τα βιβλία να βρεις που είμαστε.
-Σε μισώ...
Την επόμενη στιγμή έκλεισα τον χάρτη της North Blue και έψαξα τους άλλους 3 για να προσανατολιστώ, ενώ ο Squalo έψαχνε τα διάφορα βιβλία. Ρίξαμε άγκυρα και 3 ώρες μετά βρήκαμε ότι βρισκόμασταν κοντά στο Karate Island.
-Αυτό ήταν εύκολο!

Σπόιλερ:

-Ναι, αν εξαιρέσεις ότι θέλω να σε σφάξω.
Χωρίς να καθυστερήσουμε άλλο, σηκώσαμε την άγκυρα και λύσαμε τα πανιά με κατεύθυνση το Karate Island που διαγραφόταν μπροστά μας, με τον αναμενόμενο ενθουσιασμό για την αποστολή που επερχόταν.

Μία ώρα αργότερα, είχαμε φτάσει μπροστά στο νησί και αρχίσαμε να πλέουμε κυκλικά για να βρούμε κάποια απομονωμένη παραλία ή λιμάνι για να αφήσουμε το καράβι. Όταν κάναμε τον κύκλο, εντοπίσαμε ένα μικρό λιμάνι και αφού μετατρέψαμε το πλοίο σε μια αποτυχημένη απομίμηση εμπορικού, πήγαμε προς τις αποβάθρες. Δέσαμε το πλοίο και πηδήξαμε στο μικρό λιμάνι φορώντας πάντα τις κουκούλες μας. Ο δρόμος ήταν χωμάτινος και τα σπίτια φτιαγμένα από ξύλο. Περπατήσαμε για λίγα λεπτά και βρεθήκαμε στο κέντρο ενός μικρού χωριού, μπροστά από ένα μικρό ξύλινο γλυπτό. Το γλυπτό απεικόνιζε δυο άντρες σε στάση κάποιας πολεμικής τέχνης που δεν γνώριζα. Στα δεξιά μας δέσποζε το μεγαλύτερο κτήριο του χωριού και ακριβώς δίπλα του, ένα επίσης μεγάλο σπίτι, που προφανώς άνηκε στον δήμαρχο του χωριού.
-Τι κάνουμε?
-Εσύ τι λες? Το μόνο που χρειαζόμαστε, είναι να βρούμε τον Jerry.
-Τι τον θέλετε? ακούστηκε μια φωνή πίσω μας.
-Κάποιος κρυφακούει και δεν είναι πολύ ευγενικό.
-Τι δουλειά έχετε με τον Jerry? επέμεινε ο μυώδης άντρας και μας πλησίασε.
-Δε σε αφορά.
Τότε ο άντρας χαμήλωσε και πήρε μια περίεργη στάση, όμοια με τη μία στο γλυπτό. Για μια στιγμή το κοίταξα και ύστερα παρακολούθησα με έντονη περιέργεια τις κινήσεις του. Σχεδόν αμέσως πέρασε το ένα του πόδι μπροστά και με μεγάλη δύναμη έφερε το αριστερό του χέρι, που βρισκόταν χαμηλά μπροστά στην κοιλιά του, μπροστά ρίχνοντάς μου γροθιά. Ευτυχώς η απόσταση ανάμεσά μας ήταν αρκετά μεγάλη για να μου δώσει αρκετό χρόνο, ώστε να την αποφύγω και να περάσω το δεξί μου χέρι στη λαβή του σπαθιού μου.

Πριν προλάβω να το τραβήξω, ύψωσε απότομα το πόδι του και με πέτυχε στο σαγόνι. Η κλοτσιά δεν ήταν αρκετά δυνατή για να μου προκαλέσει αρκετή ζημιά, αλλά με εκτόπισε και σωριάστηκα στο έδαφος. Σηκώθηκα ξεκινώντας να εκνευρίζομαι και πήρα αμυντική στάση. Ο άντρας κουνήθηκε λίγο και κάνοντας μια περιστροφή, έφερε το πόδι του στο ύψος του κεφαλιού μου. Την επόμενη στιγμή, σήκωσα το ένα μου χέρι και μπλόκαρα την επίθεσή του με την πίσω μεριά του χεριού μου. Με το ένα του πόδι υψωμένο, μου δόθηκε η ευκαιρία να του επιτεθώ. Η γροθιά μου θα τον πετύχαινε στο στομάχι, αν φυσικά δεν την έπιανε με ιδιαίτερη άνεση, πράγμα που με άφησε έκπληκτο.
-Σταμάτα Hikaru! Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επιτίθεσαι στον καθένα με το παραμικρό.
-Κοίτα τη δουλεία σου Li!
-Ηρεμήστε και πάμε να κοιμηθούμε ρε παιδιά...
-Σκάσε Shinobu!
-Ωραία μάζωξη. Από πού ήρθατε όλοι εσείς?
-Είμαστε οι 3 Masters πολεμικών τεχνών του νησιού.
-Το ότι δεν με μετράς στους Masters είναι κάπως υποτιμητικό Li.
-Α, γεια σου Jerry.
-Κι άλλος? Τι γίνεται ρε παιδιά, φωλιά έχετε?
-Σύμφωνα με όσα άκουσα, ο Hikaru ανέφερε ότι έχετε κάποιες εκκρεμότητες μαζί μου.
-Ναι. Είμαστε σε αποστολή βλέπεις και φημίζομαι για την μόνιμη επιτυχία τους. είπα στον εξωφρενικά ψηλό άντρα και κατέβασα την κουκούλα μου φανερώνοντας τα χαρακτηριστικά μου.

-Αν δεν είναι ο περιζήτητος Kuran Kaname... Και ανυπομονούσα για τη μέρα που θα σε συναντούσα. Να μαντέψω ότι η αποστολή σου είναι να με νικήσεις?
-Και να φύγω ζωντανός απ'το νησί, αλλά θα χρειαστεί να κάνω παράπονα.
-Μα γιατί? Ήταν αρκετά ανόητοι για να σε αναγκάσουν να με πολεμήσεις.
-Όχι ανόητοι. Θα τους χαρακτήριζα εγωιστές. Βλέπεις, κάθε φορά μου αποδεικνύουν ότι κρατούν τους αντιπάλους που θα με διασκέδαζαν μακριά και μου δίνουν συνέχεια ανίκανους...
-Ο λόγος που δεν ανέφερα τον Jerry στους Masters δεν είναι τυχαίος, νεαρέ Επαναστάτη. Ο Jerry είναι σε ανώτερη κατηγορία από εμάς και σύντομα θα δεις γιατί.
-Σύντομα ή όχι, το μόνο σίγουρο είναι ότι στα επόμενα 10 λεπτά θα είναι νεκρός και μαζί του κι εσείς. Squalo, θα αναλάβεις όσους προλάβεις απ'τους άλλους 3?
-Με τρελαίνει η ευγένειά σου! είπε ο ξιφομάχος γλείφοντας την λεπίδα του, που διψούσε για αίμα.
Την επόμενη στιγμή ορμίσαμε στους αντιπάλους μας, εγώ εναντίον του Jerry κι ο Squalo ενάντια στους 3 Masters. Τράβηξα το σπαθί απ'την πλάτη μου και με μια γρήγορη κίνηση, έφερα την αιχμή του στο λαιμό του ψηλού αντιπάλου μου, του οποίου το ύψος δεν έπαυε να με εκπλήσσει. Παρόλα αυτά, η κίνησή μου δε φάνηκε να τον απασχολεί και με ένα αστραπιαίο σάλτο την απέφυγε. Το μέγεθος ήταν ένα πράγμα, αλλά όταν κάποιος τόσο πελώριος συνοδεύεται από τέτοια ταχύτητα θα μπορούσε να αποβεί μοιραίος. Δεν έπρεπε να τον υποτιμήσω σε καμία περίπτωση.
-Λοιπόν Επαναστάτη? Αυτό είναι όλο?
-Ηρέμησε... Ακόμα είμαι στην προθέρμανση, αν και φοβάμαι ότι δε θα αντέξεις και τίποτα παραπάνω.
Το τελευταίο φάνηκε να τον ενόχλησε, καθώς πήρε επιθετική στάση και μου όρμισε αμέσως.

Ο Jerry χαμήλωσε το ανάστημά του και ύψωσε με εξωφρενική ταχύτητα το δεξί του χέρι, πετυχαίνοντας με στο σαγόνι και εκτοπίζοντας με για ακόμα μια φορά. Αυτή τη φορά, τα άλατα της γνάθου μου τρίφτηκαν με δύναμη και ένα εκκωφαντικό κρακ ακούστηκε. Στην αρχή νόμιζα ότι έσπασε το σαγόνι μου, αλλά ευτυχώς αποδείχθηκα λάθος. Στάθηκα στα πόδια μου και αφού έφτυσα αίμα απ'το πλέον σκισμένο κάτω χείλος μου, έφερα το σπαθί μου στα χέρια μου χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις μου.
-Λυπάμαι. Έχασες την στιγμή που με προκάλεσες. Ειδικεύομαι στην πυγμαχία και πίστεψέ με, δεν είναι ο μ...
-Σκάσε βλίτο. Δεν έχω όρεξη να μιλάω. Είμαι εδώ απλά για να σε σβήσω απ'το χάρτη, κάτι που θα γίνει τώρα.
Μετά τα "προσεγμένα" λόγια μου, έτρεξα κατά πάνω του και κάνοντας μια περιστροφή, επιχείρησα να τον αποκεφαλίσω, αλλά αντίκρισα κάτι που δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Το σπαθί μου είχε βρει το στόχο του, αλλά το κεφάλι του άντρα βρισκόταν στη θέση του και μάλιστα άθικτο.
-Έκπληκτος? Δε μου φαίνεται περίεργο. Το δέος που προκαλεί το Tekkai είναι αναμενόμενο.
-Ααα... Πάλι καλά, ώρα για μια μικρή ρεβάνς.
-Για ποιο πράγμα μιλάς?
-Στο είπα και πριν, μιλάς πολύ!
Αμέσως, γύρισα γύρω απ'τον εαυτό μου και χτύπησα τον Jerry με την πίσω μεριά του σπαθιού μου στο σβέρκο, κάνοντάς τον να χάσει την ισορροπία του και να κάνει μερικά άτσαλα βήματα προς τα μπρος. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να στρίψω το σπαθί μου προς την πλάτη του και να ετοιμαστώ να τον καρφώσω.

Για άλλη μια φορά όμως, ο Jerry των CP6, ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Μέσα σε μια στιγμή χάθηκε απ'τα μάτια μου και βρέθηκε πίσω μου, έτοιμος να μου ρίξει γροθιά στο πρόσωπο. Παρά την ταχύτητα των κινήσεών του, τα αντανακλαστικά μου αποδείχθηκαν γρηγορότερα και χαμηλώνοντας θεαματικά το σώμα μου, απέφυγα την επίθεσή του. Την επόμενη στιγμή, πήγα να τον κόψω στην κοιλιά, αλλά φρόντισε να χρησιμοποιήσει το Tekkai για να αποκρούσει το επερχόμενο χτύπημα. Μετά την αναποτελεσματικότητα των τελευταίων μου αποπειρών, έκανα μερικά βήματα προς τα πίσω για να κάνω μερικές δηλώσεις.
-Κοίτα, καλή η πλάκα, αλλά βιάζομαι. Κοινώς, θα σου κάνω την τιμή να δεις τις δυνάμεις μου.
-Νόμιζα ότι δεν ήσουν ομιλητικός τύπος!
-Δεν είμαι, αλλά μια cool φράση μια στο τόσο πρέπει να την πετάω μέσα στην ένταση της μάχης!
Τότε έβαλα το σπαθί μου στη θήκη του και άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα. Σύντομα, πάνω απ'το δεξί μου χέρι, σχηματίστηκε μια μεταλλική γροθιά ύψους 2 μέτρων, έτοιμη να εξολοθρεύσει το πιόνι της Κυβέρνησης.
-Ώστε με αυτό απέκτησες φήμη ε? Πολύ καλά λοιπόν, θα διαλύσω αυτή τη δύναμη, όπως και τη φήμη σου! Shigan!
Ο Jerry μου όρμισε τείνοντας το πρώτο του δάχτυλο προς το στέρνο μου, ενώ εγώ έριχνα με δύναμη τη μεταλλική γροθιά προς το μέρος του. Δεν ένιωσα αντίσταση και αμέσως μετά φάνηκε το γιατί. Ο άντρας χρησιμοποιώντας το Soru, είχε αποφύγει τη γροθιά μου και ερχόταν κατά πάνω μου με την ίδια κίνηση με πριν. Αν το δάχτυλό του με πετύχαινε θα ήμουν νεκρός, αλλά μια μικρή έκρηξη φρόντισε να μην γίνει ποτέ αυτό.
-Πρόσεχε σκουπίδι! ακούστηκε ένας κατενθουσιασμένος Squalo, που πολεμούσε ισάξια με τους 3 Masters.

-Κοίτα την δουλειά σου φλώρε! του απάντησα και τράβηξα πίσω το χέρι μου.
-Ο Superbi Squalo ε? Ίσως ασχοληθώ με σένα πρώτα. είπε ο Jerry και χίμηξε στον Squalo, που εκείνη την ώρα απέφευγε μια ποικιλία γροθιών και κλοτσιών. Βλέποντας την κίνηση του άντρα, αποφάσισα να του δώσω ένα δείγμα της δύναμης που τόσο ήθελε να διαλύσει. Απώθησα την μεταλλική γροθιά προς το μέρος του και πετυχαίνοντας τον εν κινήσει, τον κόλλησα σε ένα μικρό σπίτι μερικά μέτρα πιο πέρα. Άφησα τα μέταλλα σκόρπια στο έδαφος, ενώ παράλληλα ο εν ονόματος Shinobu έπεφτε ακέφαλος στη γη. Τότε, διάφοροι άνθρωποι άρχισαν να μαζεύονται γύρω απ'τη μικρή πλατεία και να μας κοιτούν έξαλλοι και αγχωμένοι. Αγνοώντας τους επιδεικτικά, προχώρησα προς τον "θαμμένο" κάτω απ'τα μέταλλα Jerry, που τα πέταξε από πάνω του, καθώς στεκόταν στα πόδια του. Πλέον το άθικτο κοστούμι του ήταν γεμάτο σχισμές και λεκέδες από το αίμα του. Με κοιτούσε με μίσος και αφού ύψωσε τις γροθιές του, επιτέθηκε ξανά. Η ταχύτητά του ήταν αρκετή για να θεωρηθεί ισάξιος μου ή ακόμα γρηγορότερος, αλλά μετά τα τραύματα που αποκόμισε έχασε κάθε ελπίδα να με αντιμετωπίσει. Έπιασα τη γροθιά του με τον ίδιο τρόπο που είχε πιάσει τη δική μου ο Hikaru και γυρνώντας το σώμα μου, τον πέταξα μπροστά, με αποτέλεσμα να σκάσει με την πλάτη στο έδαφος.
-Τι έγινε Jerry? Νόμιζα ότι θα με νίκαγες κι ότι δεν είχα ελπίδα απέναντί σου...
Τράβηξα το σπαθί μου και τον πλησίασα για να του δώσω το τελειωτικό χτύπημα, αλλά τρεις άντρες μπήκαν ανάμεσά μας, έχοντας πάρει την ίδια στάση με τον Hikaru.
-Δε θα πειράξεις τον Jerry!
-Μόνο πάνω απ'το πτώμα μας!
-Κανονίζεται! είπα και σήκωσα το σπαθί μου παράλληλα με τους ώμους μου.

Ήξερα ότι δεν έπρεπε να σκοτώσω απλούς πολίτες χωρίς λόγο και αν το έκανα σίγουρα θα τιμωρούταν. Παρόλα αυτά, στέκονταν εμπόδιο στην ολοκλήρωση της αποστολής μου και κάτι τέτοιο ήταν ασυγχώρητο. Αν και θα ήθελα πολύ να τους διαμελίσω ή κάτι συναφές, αποφάσισα να φερθώ πιο "κόσμια" και να τους ρίξω αναίσθητους. Έτσι, χαμήλωσα το σπαθί μου και γυρνώντας την λεπίδα απ'την άλλη, έκανα μια απότομη κίνηση χτυπώντας τον έναν απ'τους 3 στο πιγούνι. Αυτός έπεσε στο έδαφος και οι άλλοι δυο μου χίμηξαν. Την επόμενη στιγμή, ο Master που λεγόταν Hikaru, έπεσε πάνω τους γεμάτος χαρακιές και αίμα, το οποίο δεν έλεγε να σταματήσει να τρέχει. Αυτή ήταν και η ευκαιρία μου να αποτελειώσω τον Jerry. Χωρίς να την σπαταλήσω, έτρεξα κατά πάνω του και έφερα το σπαθί μου στον λαιμό του.
-Λοιπόν, τελευταία επιθυμία? ρώτησα ειρωνικά και ο άντρας άνοιξε το στόμα του για να απαντήσει, αλλά η λεπίδα μου μπήχτηκε στον οισοφάγο του. Συγγνώμη, πλάκα έκανα.
-Κατά τ'άλλα μου απαγόρευσες να παίζω με τα θηράματα μου! πρόσθεσε ενοχλημένος ο Squalo, ενώ ο τελευταίος Master σωριαζόταν νεκρός. Αποστολή εξετελέσθη?
-Ναι, αν φύγουμε ζωντανοί.
-Κάνεις πλάκα τώρα έτσι?
-Φυσικά και ναι! του απάντησα κι αφού τίναξα το σπαθί μου απ'το αίμα του νεκρού CP, το τοποθέτησα μπροστά μου. Όποιος θέλει να μας πολεμήσει, είναι ελεύθερος να το κάνει, αλλά δε θα με ενθουσιάσει το γεγονός να σας σκοτώσω!
-Σταματήστε όλοι!!! ούρλιαξε ένας γεράκος που είχε λαχανιάσει και ερχόταν προς το μέρος μας.

-Δήμαρχε Keiji, μην έρχεστε κοντά! Είναι επικίνδυνοι! φώναξε ο άντρας που δέχθηκε το σπαθί μου στο πιγούνι πριν λίγο.
Παρά την προειδοποίηση του άντρα, ο δήμαρχος ήρθε δίπλα μου και με έπιασε απ'τον μανδύα.
-Σας παρακαλώ σταματήστε! Σκοτώσατε ήδη τους 4 άντρες που ήμασταν περήφανοι! Μην κάνετε άλλο κακό.
-Λυπάμαι, οι διαταγές πρέπει να εκτελούνται.
-Αν δεν υπάρχει λογική πίσω απ'τις διαταγές, τότε πρέπει να παραλείπονται!
-Κρίμα, γιατί τις εκτέλεσα με ιδιαίτερη ικανοποίηση! του είπα και βάζοντας το σπαθί μου στη θήκη του, φανέρωσα το δεξί μου μπράτσο, που φιλοξενούσε τον κόκκινο δράκο, το σύμβολο των Επαναστατών. Ήταν ένα πιόνι της Κυβέρνησης που έπρεπε απλά να αφανιστεί. Δεν ήταν δική μας επιλογή να αναμειχθούν οι υπόλοιποι.
-Επαναστάτες ε? είπε με μίσος ο δήμαρχος και με κοίταξε με φανερή απέχθεια. Έχω βαρεθεί το σινάφι σας και τις επιθέσεις που κάνετε!!! Είστε απαίσιοι και απάνθρωποι!
-Έτσι μας κάνουν όσοι μας κυβερνούν για να ικανοποιούν τα δικά τους συμφέροντα! Έχω βαρεθεί να κάνω την ίδια συζήτηση σε κάθε νησί που πάω. Αν έχετε να πείτε κάτι περαιτέρω, τότε κάντε το με πράξεις! είπα και ύψωσα μερικά μεταλλικά αντικείμενα γύρω μου, με τη δύναμη του Φρούτου μου.
-Όπως θες! Όσοι εναντιώνονται στην Κυβέρνηση είναι παράνομοι και δε χρειάζονται έλεος! Συμπολίτες, νομίζω ότι πρέπει να δείξουμε σε αυτά τα αποβράσματα ότι οι νόμοι πρέπει να τηρούνται!

Οι κάτοικοι του χωριού που πλέον είχαν όλοι μαζευτεί γύρω απ'την πλατεία, απάντησαν με μια κραυγή και όλοι μας επιτέθηκαν. Οι παρόντες ξεπερνούσαν κατά πολύ τους 50 και όλοι τους ήταν ειδικευμένοι σε κάποια απ'τις 4 πολεμικές τέχνες που κατείχαν οι Masters. Ήξερα ότι μπορούσαμε να τους νικήσουμε, αλλά το κόστος στα σώματά μας θα ήταν τεράστιο και δεν άντεχα στην ιδέα να μείνω εκτός δράσης για έναν ακόμα μήνα. Κοίταξα τον Squalo, ο οποίος προφανώς σκεφτόταν το ίδιο και χωρίς δεύτερη σκέψη, άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα. Μου πήρε ελάχιστη ώρα και κατάφερα να δημιουργήσω ένα πλέγμα λίγο πιο μπροστά μου ύψους 1 μέτρου και πλάτους 7. Αυτό θα μας έδινε λίγο χρόνο μέχρι να τους χάσουμε και να βρούμε ένα πρόχειρο καταφύγιο. Η ειδίκευση στις πολεμικές τέχνες ήταν κάτι που ξεπερνούσε τις προσδοκίες μου όμως. Οι κάτοικοι φάνηκαν να ξεπερνούν το αδύναμο πλέγμα με μεγάλη ευκολία και να μας κυνηγούν με ταχύτητα, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ισάξια των ninja στο Holger Island. Θα χρειαζόμασταν κάτι παραπάνω απ'αυτό για να τους κρατήσουμε.
-VOOOOIIIII!!! Γιατί δεν τους κλείνεις σε καμιά σφαίρα?
-Γιατί κοντεύουμε να βγούμε απ'το χωριό και δεν υπάρχουν πολλά μέταλλα τριγύρω. Απλά θα σπαταλήσω την ενέργειά μου και πίστεψέ με θα την χρειαστώ!
-Λες να μην το ξέρω!? Ας σφάξουμε κανέναν τότε μπας και σταματήσουν!
-Απλά θα μας φτάσουν και θα μας κάνουν κόσκινο.
-Τότε πάμε να τους χάσουμε στο δάσος!
-Μα εκεί πάμε! Βλέπε λίγο γύρω σου! του είπα εκνευρισμένος, ενώ έτρεχα σαν δαιμονισμένος με έναν όχλο να μας κυνηγά.

Σύντομα βγήκαμε απ'το χωριό και βρεθήκαμε μέσα σε ένα πυκνό δάσος. Η απόσταση ανάμεσά μας δεν έλεγε να μικρύνει και έπρεπε με κάποιον τρόπο να τους ξεφύγουμε. Ήταν απόγευμα και σκοπεύαμε να γυρίσουμε στο καράβι κατά τα μεσάνυχτα, αλλά προείχαν άλλα. Πέρασε περίπου 1 ώρα τρεξίματος μέχρι να βρούμε μια καλά κρυμμένη σπηλιά ανάμεσα σε δυο μεγάλα δέντρα και να μας χάσουν. Εκεί φροντίσαμε να ξεκουραστούμε για την ώρα και να σκεφτούμε πως θα κινηθούμε στη συνέχεια.
-Θέλω να τους σφάξω...
-Σκάσε. Πρέπει να πάμε στο πλοίο και όπως το κόβω, πρέπει να πάμε κατά τα μεσάνυχτα.
-Συμφωνώ σε αυτό... Βέβαια μη ξεχνάς ότι υπάρχουν δυο ενδεχόμενα. Το καράβι μπορεί να έχει είτε διαλυθεί, είτε να φρουρείτε σε μόνιμη βάση μέχρι να καταφτάσουν ενισχύσεις.
-Λογικά το δεύτερο. Ένας σημαντικός τύπος της Κυβέρνησης σκοτώθηκε από Επαναστάτες, θα είχαν μεγαλύτερο συμφέρον αν μας έπιαναν ζωντανούς.
-Ισχύει, ειδικά όταν μιλάμε για έναν CP.
-Αλήθεια, ακόμα να καταλάβω τι είναι οι CP...
-Είναι οργάνωση της Κυβέρνησης για να καθαρίζει διάφορες δουλειές, αν με πιάνεις. Όσο μεγαλύτερο το νούμερο, τόσο ισχυρότεροι είναι. Για κάποιο περίεργο λόγο βέβαια, ο συγκεκριμένος ήταν από αρκετά ως πάρα πολύ αδύναμος, παρόλο που άνηκε στους CP6.
-Μέχρι τι νούμερο υπάρχει?
-CP8 και βρίσκονται στην Γραμμή. Δε θα ήθελα να τους αντιμετωπίσω στο επίπεδό μου.
-Μάλιστα. Θα τους δούμε κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον δηλαδή...

Η ώρα πέρασε και το φως του φεγγαριού γέμισε το δάσος. Βγήκαμε απ'την σπηλιά ελέγχοντας γύρω μας για τυχόν παγίδες ή ανιχνευτές και βαδίσαμε προσεκτικά προς το χωριό. Περπατούσαμε για αρκετή ώρα μέχρι να το δούμε μπροστά μας και το γεγονός ότι δεν περιπολούσε κανείς ήταν αρκετά ύποπτο. Έβγαλα μερικές σφαίρες απ'την τσέπη μου και όντας έτοιμος για οποιοδήποτε απρόοπτο, κατευθύνθηκα προς το χωριό. Ο Squalo με ακολούθησε με χαμηλωμένο ανάστημα και την λεπίδα του έτοιμη να αφανίσει οποιονδήποτε σταθεί εμπόδιο στην πορεία μας. Πάτησα στον χωμάτινο δρόμο και λίγο αργότερα βρεθήκαμε στην πλατεία, δίχως να έχουμε συναντήσει κανέναν. Το χωριό συνέχιζε να φαντάζει έρημο, κάτι που πολλαπλασίαζε τις υποψίες μου. Κοίταξα ερευνητικά το πεδίο γύρω μου και γύρισα προς τον Squalo.
-Κάτι δεν πάει καλά.
-Σώπα!!! Έχω μια υποψία και ελπίζω να μην βγει αληθινή.
-Τι εννοείς?
-Πάμε προς το λιμάνι και θα δούμε. Απλά να έχεις εύκαιρες μπόλικες σφαίρες.
Πάψαμε να προχωράμε προσεκτικά και αφού βγήκαμε απ'το έρημο χωριό, κινήσαμε προς τις αποβάθρες που ήταν δεμένο το πλοίο. Τότε βρεθήκαμε μπροστά σε δυο ντουζίνες ένοπλων Marines, οι οποίοι μας σκόπευσαν χωρίς χάσιμο χρόνου. Την ίδια στιγμή, εμφανίστηκαν πίσω μας οι κάτοικοι του χωριού, άλλοι κρατώντας κάποια όπλα και άλλοι με γυμνά χέρια, έχοντας ήδη πάρει κάποια πολεμική στάση.
-Όπως ζήτησες Επαναστάτη, ιδού οι πράξεις μας! Δε θα φύγετε απ'αυτό το νησί, τουλάχιστον όχι ζωντανοί ή ελεύθεροι.
-Κι όμως γέρο, μόλις μας έδωσες την μεγαλύτερη σανίδα σωτηρίας! φώναξε ενθουσιασμένος ο ξιφομάχος και έγλειψε την λεπίδα του.

-Οφείλω να συμφωνήσω δήμαρχε. Οι Marines δεν αποτελούν προστασία για εσάς. πρόσθεσα και εκσφενδόνισα τις σφαίρες που κρατούσα προς τους άμοιρους ναυτικούς. Οι σφαίρες βρήκαν το στόχο τους και 6 Marines σωριάστηκαν νεκροί, ενώ οι υπόλοιποι μας πυροβόλησαν. Τα σκάγια σταμάτησαν πριν μας αγγίξουν και στέλνοντας απωθητικά κύματα, τα έστειλα πίσω σε αυτούς, σκοτώνοντας ή τραυματίζοντας πάνω από 10.
-Έχεις σκουριάσει. Πριν κανά μήνα θα τους είχες σκοτώσει όλους.
-Τι λες ρε!? Τι νομίζεις ότι είμαι!? Μια χαρά ήταν!
Την σοβαρή μας συζήτηση διέκοψαν οι φωνές των χωριανών που μας ορμούσαν και μας υπενθύμισαν ότι έπρεπε να τελειώνουμε γρήγορα με τους Marines.
-Scontro di Squalo!
Ο ξιφομάχος άρχισε να κινεί με εξωφρενική ταχύτητα το σπαθί του, σε σημείο που ακόμα και το χώμα στο έδαφος να σηκώνεται στο κούνημα του. Οι κινήσεις του σπαθιού του σε συνδυασμό με την ορμή που χτύπησε τους ναυτικούς ήταν αρκετή για να μην αφήσει κανέναν επιζώντα και να γεμίσει το χώμα με αίμα και διαμελισμένα μέλη. Το σκηνικό όμως δεν πτόησε τους κατοίκους που έρχονταν κατά πάνω μας με σθένος. Τρέξαμε με την σειρά μας προς τις αποβάθρες που απείχαν μόλις λίγα μέτρα και όταν φτάσαμε αρκετά κοντά στο πλοίο μας, γύρισα προς τους κατοίκους.
-Ετοίμασε το καράβι, θα τους κρατήσω εγώ!
-Πώς ρε!?
Του έδωσα την απάντησή που ζητούσε σηκώνοντας δυο κανόνια που είχαμε καλύψει με πανιά απ'το κατάστρωμα και αφήνοντάς τα να αιωρούνται δίπλα μου.

-[color=darkred]Λοιπόν? Ποιος θα έχει την τιμή να φάει ένα κανόνι στο κεφάλι?[/color] είπα προκλητικά προς τους χωριανούς που με κοιτούσαν έκπληκτοι. Μη με κοιτάτε έτσι, αφού το είδατε και πριν, ελέγχω τον μαγνητισμό, άρα δυο κανόνια δεν είναι και κάτι τόσο τρομερό.
-Μη φοβάστε! Δεν μπορεί να μας σκοτώσει! φώναξε ο άντρας που είχα χτυπήσει πριν μερικές ώρες και μου επιτέθηκε.
Το κανόνι απωθήθηκε και τον πέτυχε στο κεφάλι, σπάζοντας το κρανίο και τον άτλα του.
-Επόμενος?
Μετά την απρόοπτη αντίδρασή μου, οι εξοργισμένοι άντρες φαίνονταν διστακτικοί και άρχισαν να παίρνουν αμυντική στάση. Εκμεταλλεύτηκα το γεγονός και κάνοντας πίσω βήματα, πλησίαζα όλο και περισσότερο την αποβάθρα, μέχρι που έφτασα δίπλα στην ανεμόσκαλα.
-Έτοιμος?
-Ναι! Ανέβα και φύγαμε!
Με μιας, έλυσα το σκοινί και αφού άφησα όσο πιο γρήγορα και ελαφρά μπορούσα τα κανόνια στο κατάστρωμα, ανέβηκα με ιλιγγιώδη ταχύτητα την ανεμόσκαλα, καθώς οι χωριανοί χίμηξαν όταν άφησα τα πελώρια μέταλλα. Το πλοίο ανοίχτηκε αφήνοντας του κατοίκους έξαλλους στην αποβάθρα και πίσω τους μια σειρά από νεκρούς Marines, που άδικα βρήκαν το θάνατο. Ίσως την επόμενη φορά το σκέφτονταν κάπως καλύτερα και μας μπλόκαραν τη μόνη μας έξοδο απ'το νησί. Ξεφύσησα με ανακούφιση και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν είχαν πειράξει το καράβι, έλεγξα την πορεία προς το κοντινότερο νησί και αφαίρεσα τα παραπετάσματα. Στη συνέχεια, πήγα στην καμπίνα μου για να γράψω την αναφορά μου και να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου, γιατί τα πόδια μου ούρλιαζαν απ'την κούραση.

[Τέλος]

"Link επόμενης ιστορίας":

Όνομα: Kuran Kaname
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points: 4.000.000
Παρατηρήσεις: Πολυ καλη ιστορια! Η αποστολη ειναι επιτυχεις!