[Tελος]Captive!!!Another Delay...

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

Xρωματα διαλογων:

Oλα εγιναν πολυ γρηγορα.Ειχα απομακρυνθει αρκετα απο το Island of Illusions και σκεφτηκα οτι μπορουσα να κοιμηθω για λιγο ωστε να ξεκουραστω.Αποδειχτηκε μεγαλο λαθος.Οι marines ανεβηκαν στο καραβι μου και με συνελαβαν την ωρα που κοιμομουν χωρις να προλαβω να αντισταθω καθολου.Με οδηγουσαν στις φυλακες του Warship Island που βρισκοταν στην East Blue καθως oι μεγαλες φυλακες του Blue Island στην North ηταν σε περιοδο "ανακαινισης" μετα την καταστροφη που τους προκαλεσα.Τωρα βρισκομουν πεταγμενος σε ενα μικρο,σκοτεινο κελι μεσα σε ενα απο τα πλοια τους και ακουγα τους φρουρους που απομακρυνοταν να συζηταν το ποσο ανετα με ειχαν πιασει.Σχολιαζαν μαλιστα το γεγονος οτι η Κυβερνηση ειχε αρχιζει να δινει με μεγαλη ευκολια υψηλο bounty σε απλως αρχαριους πειρατες.Τους ακουγα και γελουσα απο μεσα μου.Αυτοι οι ηλιθιοι ειχαν ξεχασει ή δεν γνωριζαν κατι πολυ σημαντικο.Οτι ειχα φαει ενα φρουτο του διαβολου.Μολις εφυγαν απο το οπτικο μου πεδιο μετατραπηκα αμεσως σε φως και βγηκα απο το κελι μου.Καποιοι απο τους υπολοιπους κρατουμενους με κοιταξαν τρομαγμενοι αλλα τους αγνοησα.Εψαχνα για το δωματιο που ειχαν βαλει αυτοι οι αθλιοι marines τα ξιφη μου και δεν αργησα να το βρω.Ανοιξα την πορτα και εκει με περιμενε μια εκπληξη.

συνεχιζεται εδω:

συνεχεια απο :

Αισθανθηκα καποιον να με σκουνταει και ανοιξα τα ματια.Ειδα δυο απλους marines να με κοιτουν με υφος που φανερωνε οτι δεν ειχαν ιδεα ποιος ημουν.Εκμεταλλευτηκα την προσωρινη εκπληξη που διαγραφηκε στα προσωπα τους και με δυο ακτινες φωτος τρυπησα τα κεφαλια τους.Οι ακτινες εσκασαν στους τοιχους του δωματιου και ανοιξαν και εκει τρυπες απο τις οποιες επεσαν πολλα χαλασματα κανωντας θορυβο.Εμεινα για λιγο ακινητος "σκοπευωντας" με το χερι μου την πορτα.Περιμενα για αρκετη ωρα,προετοιμασμενος για καθε απειλη,ομως τιποτα δεν εγινε.Κανεις δεν εμφανιστηκε και ετσι τελικα σηκωθηκα ορθιος.Το κεφαλι μου ηταν βαρυ και για αυτο ευθυνοταν η πειρατινα αλλα και η ανετοιμοτητα μου.Ενας καλος ξιφομαχος ειναι παντα σε εγρηγορση και τα αντανακλαστικα του ειναι τοσο τελεια ακονισμενα οσο και η λεπιδα του σπαθιου του.Τα δικα μου προφανως δεν ηταν και αυτο ηταν ακομα ενα δειγμα της δουλειας που επρεπε να κανω αν ηθελα στα αληθεια να γινω ο καλυτερο ξιφομαχος στον κοσμο.Αυτη η μικρη μου ειχε δωσει ενα καλο μαθημα που δεν θα ξεχνουσα.

Kοιταξα τον χωρο γυρω μου ψαχνωντας τα ξιφη μου και τελικα τα βρηκα.Ηταν πεταμενα μεσα σε εναν μεγαλο σακο μαζι με διαφορα αλλα οπλα.Τα πηρα με προσοχη και υστερα κοιτωντας τον σακο μου ηρθε μια ιδεα.Τον αδειασα,εκρυψα τα οπλα μεσα σε μια ντουλαπα και υστερα ξεντυθηκα.Εβαλα τα ρουχα μου στον αδειο πλεον σακο και "δανειστηκα" την στολη των marines ενος εκ των θυματων μου.Αισθανομουν περιεργα φορωντας αυτα τα ηλιθια ρουχα αλλα ηταν ενας πολυ καλος τροπος για να περασω απαρατηρητος μεσα σε ενα καραβι γεματο ναυτες.Εσυρα τα πτωματα τους μεχρι την ντουλαπα και τα τοποθετησα ετσι ωστε να στεκονται ορθια με την πλατη ακουμπισμενη στην πισω πλευρα της.Εκλεισα καλα τα φυλλα της και πηγα προς την πορτα του δωματιου,κρατωντας στον ωμο μου τον σακο με τα ρουχα.Την ανοιξα και κοιταξα προσεκτικα τον διαδρομο πισω της.Κανεις δεν φαινοταν και τιποτα δεν ακουγοταν οποτε βγηκα.Ηταν αρκετα σκοτεινα ομως καταφερα να δω οτι στο τελος του διαδρομου,σε αποσταση περιπου πενηντα μετρων,βρισκοταν μια σκαλα που ανεβαινε.

Εφτασα ως εκει περπατωντας αργα και ξεκινησα να την ανεβαινω εχωντας το κεφαλι κατεβασμενο και καλυπτωντας το προσωπο μου οσο καλυτερα μπορουσα με το καπελο των marines.Ηταν αρκετα μικροτερο απο το δικο μου και αισθανομουν αβολα μ'αυτο οπως και με ολη την υπολοιπη στολη.Ηταν πολυ σφιχτη σε σχεση με την ανετη μαυρη καπα μου που φορουσα εδω και δυο χρονια.Εφτασα στο τελος της σκαλας και βρεθηκα σε ακομα εναν διαδρομο.Ηταν το ιδιο μακρυς με αυτο που υπηρχε στο κατω πατωμα αλλα ηταν αρκετα πιο φωτισμενος.Μερικες πορτες υπηρχαν δεξια και αριστερα ανα μερικα μετρα και στο βαθος βρισκοταν ακομα μια σκαλα.Απο πισω της,μεσα απο καποιο δωματιο που εκεινη την στιγμη δεν μπορουσα να δω ακουγοταν ενας πολυ δυνατος θορυβος.Προχωρησα με μεγαλη προσοχη προς τα εκει,ελπιζωντας να μην ανοιξει καμια πορτα και για καλη μου τυχη ετσι εγινε.Οσο πλησιαζα τοσο ο ηχος δυναμωνε.Προσπερασε την σκαλα που οδηγουσε στο επομενο πατωμα και προχωρησα προς το μεγαλο δωματιο που βρισκοταν πισω της.Τωρα πλεον ο θορυβος ηταν τοσο εκκωφαντικος που τα τυμπανα των αυτιων μου κοντευαν να σπασουν.Ανοιξα με το ενα χερι την βαρια σιδερενια πορτα και υστερα,πολυ γρηγορα,εβαλα τα χερια μου στα αυτια ωστε να τα προστατευσω.

Oπως αποδειχτηκε,αφου ανοιξα την πορτα,ο θορυβος προερχοταν απο την τεραστια μηχανη του πλοιου η οποια δουλευε ασταματητα.Ενας marine στεκοταν διπλα της για να την ρυθμιζει ωστοσο εδειχνε ανενοχλητος απο τον σαματα.Διαβαζε ενα περιοδικο και εδειχνε να μην εχει παρει χαμπαρι την εισοδο μου.Αυτο με εβαλε σε σκεψεις που με οδηγησαν στο να παρατηρησω πολυ προσεκτικα τα αυτια του.Οι σκεψεις μου αποδειχτηκαν σωστες.Ο marine φορουσε ωτοασπιδες που εδειχναν να κανουν πολυ καλα την δουλεια τους.Ενω αυτος διαβαζε και εγω τον κοιτουσα,ενα μικρο den-den mushi,που βρισκοταν στο τραπεζακι μπροστα του αρχισε να χτυπαει.Τοτε αυτος το πηρε στα χερια του και με αργες κινησεις πηγε προς την πορτα.Στο μεταξυ εγω ειχα προλαβει να κρυφτω και τωρα τον ακολουθουσα πισω στον διαδρομο που με ειχε οδηγησει στο δωματιο της μηχανης.Εβγαλε τις ωτοασπιδες του και απαντησε στο den-den.
-Eδω ναυτης Conor.Διαταξτε ειπε με στομφο,σαν να βισκοταν μπροστα του ατομο που του απευθυνοταν.Ακουστηκε μια βαρια φωνη απο την αλλη πλευρα και υστερα ο marine ξαναμιλησε.
-Μαλιστα Lieutenant!!!Αφου φτανουμε σε μιση ωρα πρεπει να αρχισω να σβηνω την μηχανη σιγα σιγα ειπε ξανα με δυναμη και υστερα απο μερικες τυπικες εκφρασεις εκλεισε το τηλεφωνο και πηρε τον δρομο του γυρισμου ενω εγω εμεινα κρυμμενος κατω απο την σκαλα.Ειχα ακουσει οτι χρειαζομουν...

Η ειδηση οτι σε μιση ωρα θα βρισκομασταν στο Warship Island ξυπνησε στο μυαλο μου ενα σχεδιο.Το μονο που χρειαζομουν ηταν να βρω απλα που βρισκοταν η αποθηκη με τα πυρομαχικα του πλοιου.Ετσι ανεβηκα αμεσως την σκαλα και βρεθηκα γρηγορα στο τριτο πατωμα που ηταν ιδιο με το προηγουμενο.Περπατησα στον διαδρομο αργα,κοιτωντας με προσοχη τις ταμπελες που υπηρχαν εξω απο τις πορτες,με την ελπιδα οτι καποια απο αυτες θα ηταν η αποθηκη.Ματαια ομως.Ολες εκρυβαν πισω τους γραφεια αξιωματικων.Εφτασα στο τελος και ενω ειμουν ετοιμος να ανεβω την επομενη σκαλα μια πορτα ανοιξε και απο μεσα ακουστηκε μια αγρια φωνη.Την επομενη στιγμη δυο κατατρομαγμενοι marines ετρεξαν εξω απο το γραφειο και κατευθυνθηκαν προς το μερος μου κανωντας διαφορα νοηματα.
-Ελα γρηγορα να μας βοηθησεις.Το εσκασαν τρεις κρατουμενοι και ο Lieutenant Commander εχει τρελαθει!!!μου φωναξε ο ενας λαχανιασμενος.Τον κοιταξα για λιγο γεματος ανησυχια,περιμενωντας οτι θα αναγνωριζε το προσωπο μου αλλα αυτος ουτε καν μου εδωσε σημασια και περασε απο διπλα μου τρεχωντας στην σκαλα.Ο δευτερος marine που βρισκοταν μαζι του τον ακολουθησε κατα ποδας αλλα πριν με προσπερασε μου φωναξε να κουνηθω.Επρεπε να κανω οτι μου λεγαν για να μην κινησω υποψιες οποτε τους ακολουθησα χωρις να πω λεξη.

Φτασαμε στο επομενο πατωμα και λιγο πριν βγουμε στον διαδρομο ο πρωτος marine σταματησε,κολλησε στον τοιχο και αρχισε παλι να κανει διαφορα νοηματα για να παρουμε σωστες θεσεις.Εβγαλε το πιστολι του και κρατωντας το σταθερα πεταχτηκε στον διαδρομο.Οταν βεβαιωθηκε οτι κανεις δεν βρισκοταν εκει μας εκανε σημα να τον ακολουθησουμε.-Ο Lieutenant Commander μου ανεθεσε να βρω τον Swiftblades Jim και θα το κανω.Αλλα δεν εχω που μπορει να βρισκεται αυτος ο αλητης.Εσεις μηπως?ρωτησε αγριεμενα.O αλλος marine αφου το σκεφτηκε λιγο κουνησε αρνητικα το κεφαλι και υστερα γυρισαν και οι δυο προς τα εμενα.-Τι με κοιτατε? ρωτησα με απορια.
-Μηπως εχεις εσυ καμια ιδεα για το που μπορει να βρισκεται ο Swiftblades?
-Εγω?Οχι.Εγω δεν ξερω καλα καλα πως ειναι αυτος του απαντησα.

Σπόιλερ:

Ο marine ξεφυσηξε απογοητευμενος.Τοτε μου ηρθε μια ιδεα.Ενας πολυ ευκολος τροπος για να βρω που ειναι η αποθηκη πυρομαχικων.Ετριψα λιγο το πηγουνι μου κανωντας οτι σκεφτομαι και τελικα ειπα -Χμμ.Ισως να εχω μια ιδεα.
-Πες την αμεσως!!!φωναξαν και οι δυο αναθαρρημενοι.

-Ενας πειρατης που συλλαβαμε λογικα θα ειναι νευριασμενος μαζι μας.Αρα εφοσον καταφερε να ξεφυγει θα θελει εκδικηση.Και ποια ειναι η καλυτερη εκδικηση που μπορει να εχει?Να μας σκοτωσει ολους φυσικα!!!Και πως θα το κανει αυτο?Τιναζωντας το πλοιο στον αερα!!!Και που θα βρει τα απαρατητα εργαλεια για να το κανει αυτο?Στην αποθηκη πυρομαχικων!!!τους ειπα,εξηγωντας τους ουσιαστικα το σχεδιο που θα ακολουθουσα αφου εβρισκα την αποθηκη.Αυτοι με κοιταξαν στην αρχη με περιεργεια,μετα με εκπληξη και στο τελος με θαυμασμο.
-Πανεξυπνο!!!Μου φαινεται οτι εσενα θα σε προτεινω για προαγωγη.Πες μου το ονομα σου ναυτη!!!μου ειπε ο πρωτος απο τους marine που αποδεικνυοταν οτι ηταν καποιος αξιωματικος.
-Εεε Jonathan Cage απαντησα λεγωντας το πρωτο ονομα που μου ηρθε στο μυαλο.
-Λοιπον ναυτη Jonathan,αν εχεις δικιο,που δεν μου φαινεται καθολου απιθανο,σε λιγο καιρο μπορει να ειμαστε συναδελφοι ως Lieutenants μου ειπε γελωντας.
-Αυτο θα ηταν καταπληκτικο κυριε!!!του απαντησα κανωντας οτι καμαρωνα για τα καλα του σχολια.Ο αλλος marine με κοιταξε με ζηλια αλλα τον αγνοησα.
-Παμε τωρα να πιασουμε αυτον τον αθλιο!!!φωναξε ο Lieutenant και προχωρησε μπροστα.Ειχαν πεσει στην παγιδα μου.

Περασαμε γρηγορα τα δυο επομενα πατωματα,χωρις να σταματησουμε πουθενα και οταν φτασαμε στο τριτο,που οπως καταλαβα απο ενα σχεδιαγραμμα που βρισκοταν αναρτημενο στον τοιχο του ηταν το προ-προτελευταιο πριν το εξωτερικο καταστρωμα,σταματησαμε.Στην αλλη ακρη βρισκοταν μια μεγαλη πρασινη πορτα που εγραφε με λευκα γραμματα:-AΠΟΘΗΚΗ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΩΝ.Επιτελους μετα απο πολυ ψαξιμο ειχα βρει τον στοχο μου.Αφησα τους αλλους δυο να προχωρησουν λιγο μπροστα.
-Ξερετε...πριν σας ειπα ψεματα τους ειπα και πεταξα το καπελο μου.Αυτοι γυρισαν και με κοιταξαν γεματοι εκπληξη.-Δεν λεγομαι Jonathan Cage αλλα Swiftblades Jim και κανωντας μια πολυ γρηγορη κινηση εβγαλα το ενα απο τα σπαθια μου και τους σκοτωσα ανοιγωντας τα στομαχια τους.Το αιμα τους πλημυρισε το δαπεδο δημιουργωντας μια μικρη λιμνουλα γυρω τους.Σκεφτηκα να τους κρυψω και να καθαρισω το αιμα αλλα μια ανακοινωση με προλαβε.
-Σε δεκαπεντε λεπτα καταφτανουμε στο λιμανι του Warship Island!!!ακουστηκε μια δυνατη φωνη απο τα μεφαφωνα.Ο χρονος τελειωνε και δεν μπορουσα να ασχοληθω με μικρο πραγματα.Παρατησα τα πτωματα τους και κινηθηκα προς την αποθηκη

H πορτα ηταν πολυ βαρια και ζοριστηκα πολυ για να την ανοιξω.Υστερα απο αρκετο σπρωξιμο ομως τα καταφερα τελικα και μπηκα στο σκοτεινο δωματιο.Η μυρωδια του μπαρουτιου ηταν τοσο εντονη που αν καποιος δεν ηταν συνηθισμενος θα μπορουσε ανετα να λιποθυμησει.Χρειαζομουν φως για να ψαξω και ετσι χρησιμοποιησα την δυναμη που μου εδινε το φρουτο του διαβολου που ειχα φαει.Συγκεντρωθηκα για λιγο μεσα στο σκοταδι και δημιουργησα μια μπαλα φωτος την οποια κρατησα στο χερι μου.Ο χωρος φωτιστηκε εντονα και ειδα το πραγματικο μεγεθος του δωματιου.Ηταν πολυ πιο μεγαλο απο αυτο που υπηρχε η μηχανη και φαινοταν να εχει μηκος ισο με το μισο ολοκληρου του πλοιου.Ηταν γεματο με καθε λογης πυρομαχικου και μετα απο ελαχιστο ψαξιμο βρηκα αυτο που εψαχνα.

Πανω σε μια απο τις δεκαδες ξυλινες κουτες που περιειχαν σφαιρες,υπηρχαν ετοιμες βομβες με χρονοδιακοπτη.Αρπαξα δυο,τις εχωσα στιν τσαντα μου και την κοπανησα απο την αποθηκη οσο πιο γρηγορα μπορουσα.Κατεβηκα πολυ γρηγορα ολα τα πατωματα μεχρι να φτασω σε αυτο που υπηρχε το δωματιο με την μηχανη.Εριξα τεσσερεις ακτινες φωτος στην πορτα γκρεμιζωντας την.Η πορτα επεσε κανωντας μεγαλο θορυβο ο οποιος ομως καλυφηκε απο τον ακομα δυνατοτερο ηχο της μηχανης.Ο marine που ειχα παρακολουθησει νωριτερα,τωρα κοιτουσε με ανοιχτο στομα προς το μερος μου.Σηκωσε τον δεικτη του δεξιου μου χεριου και ακομα μια ακτινα φωτος εφυγε.Κατεληξε κατ'ευθειαν στην καρδια του ναυτη ο οποιος πεθανε εχωντας σχηματισμενο στο προσωπο του ενα υφος που δηλωνε οτι δεν ειχε ιδεα τι ειχε συμβει.Μπηκα μεσα και εβγαλα την βρομερη στολη των marines που ειχα φορεσει για αρκετη ωρα ωστε να νιωθω απαισια.Ανοιξα τον σακο μου και εβαλα τα κανονικα μου ρουχα.-Πολυ καλυτερα ετσι μονολογησα και υστερα εβγαλα και το υπολοιπο περιεχομενο του σακου.

Πηρα τις δυο βομβες που ειχα κλεψει απο την αποθηκη και τις κοιταξα προσεκτικα.Υπολογισα για λιγο ποση ωρα ειχε περασει απο την στιμη που ειχε γινει η ανακοινωση οτι φταναμε σε δεπαντε λεπτα και υστερα εβαλα τον χρονοδιακοπτη να μετραει εφτα λεπτα αντιστροφα.Τις εδεσα σφιχτα πανω στην μηχανh χρησιμοποιωντας τις ζωνες απο τα παντελονια των marines και αποχωρησα απο το δωματιο.Ετρεξα οσο πιο γρηγορα μπορουσα και μετα απο πεντε λεπτα περιπου βρεθηκα και παλι στο πατωμα με την αποθηκη.Πλεον βρισκομουν μονο δυο "οροφους" μακρια απο το εξωτερικο καταστρωμα.Εκανα μια ελαχιστη σταση για να παρω μια ανασα και συνεχισα στον ιδιο ρυθμο.Ανεβαινα τα σκαλοπατια δυο δυο και εφτασα πολυ κοντα στο να γκρεμοτσακιστω αρκετες φορες.Ομως ευτυχως εφτασα στο τελος της διαδρομης μου χωρις κανενα απροοπτο.Μια μικρη ξυλινη πορτα ηταν το μοναδικο πραγμα που με χωριζε απο την εξοδο μου στο φως και τον καθαρο αερα.

Την πλησιασα και περνωντας μια βαθεια ανασα,την ανοιξα.Ο καθαρος αερας χτυπησε κατ'ευθειαν το προσωπο μου και η μυρωδια του θαλλασινου νερου γεμισε τα ρουθουνια μου.Οι φωτινες ακτινες του ηλιου εκατσαν ζεστες στο σωμα μου και αμεσως ενιωσα αναζωογονημενος.Ειχα κλεισει τα ματια μου για να απολαυσω καλυτερα το συναισθημα και οταν τα ανοιξα βρεθηκα αντιμετωπος με μια εκπληξη.Τεσσερεις marines στεκοταν στην κουπαστη του πλοιου,μερικα μετρα μακρια μου,και με κοιτουσαν.Τους κοιταξα και εγω για λιγο και υστερα εντελως ξαφνικα τραβηξα τα δυο σπαθια μου με τις μαυρες λαβες και τους επιτεθηκα ταχυτατα.Εκοψα τα κεφαλια των δυο που βρισκοταν πιο κοντα μου πριν προλαβουν να αντιδρασουν ουτε στο ελαχιστο.Ο τριτος εκανε να βγαλει το σπαθι του αλλα ηταν αργος.Η λεπιδαμου του εκοψε πρωτα το χερι και υστερα σφηνωθηκε στο στηθος του κανωντας τον να ουρλιαξει.Το αφησα για λιγο εκει γιατι ο τεταρτος ειχε εκμεταλλευτει καλυτερα τον χρονο του και ειχε ηδη στα χερια του ενα σπαθι.Προσπαθησε να με καρφωσει μ'αυτο ομως προλαβα και απεκρουσα την επιθεση του και με το ελευθερο χερι μου του εσπασα τον λαιμο.

Η φασαρια που καναμε ηταν αρκετη για να συγκεντρωσει ολο το πληρωμα κοντα μας.Δεκαδς marines απο ολες τις πλευρες του πλοιου εμπαιναν σε σχηματισμο γυρω μου,περικυκλωνοντας με.Ξαφνικα ο τελειος σχηματισμος τους ανοιξε και δυο αντρες βρεθηκαν μπροστα.Και οι δυο φορουσαν στολη αξιωματικου και εδειχναν πολυ σοβαροι.Ηταν και οι δυο ψηλοι,γεροδεμενοι και απο τα προσωπα τους φαινοταν οτι ειχαν δωσει αρκετες μαχες.Ο ενας απο αυτους εκανε ακομα λιγα βηματα και σταθηκε σχεδον μπροστα μου.Με κοιταξε για λιγο με τα μαυρα ματια του και μετα μιλησε με δυνατη φωνη.
-Swiftbldes Jim.Απ'οτι εχουμε ακουσει εχεις δημιουργησει αρκετα προβληματα στην South και στην North.Εγω,ο Captain Nolan,και ο αδερφος μου o Lieutenant Commander Seth θα φροντισουμε να μην δημιουργησεις προβληματα και στην East.Λυπαμαι νεαρε,αλλα το ταξιδι σου τελειωνει εδω ειπε και κανωντας μια μικρη κινηση με το χερι του εδωσε το συνθημα στους ναυτες του να ανοιξουν πυρ.Σφαιρες εκτοξευοταν απο παντου κανωντας εκκωφαντικο θορυβο.Ομως δεν κουνηθηκα ουτε εκατοστο.Καπνος γεμισε την καθαρη ατμοσφαιρα αλλα αυτοι συνεχιζαν ακαθεκτοι.Πολλες απο τις σφαιρες βρηκαν στοχο.Αλλα καμια δεν εκανε ζημια.Μολις τελειωσαν και ο καπνος καθαρισε εγω στεκομουν ορθιος,χωρις να εχω ουτε την παραμικρη πληγη.Ολοι οι marines με κοιτουσαν γεματοι τρομο.
-Τωρα ειναι η σειρα μου τους ειπα χαμογελωντας και πεταχτηκα στον αερα.

Σταυρωσα τα χερια μου στο υψος των ωμων μου και ενωσα τον αντιχειρα με τον μεσο στο καθενα.Αρχισα να εκτοξευω μικρες ακτινες φωτος κατα πανω τους οι οποιες οσο περνουσαν τα δευτερολεπτα γινοταν περρισοτερες.Μεσα σε λιγες στιγμες σχεδον ολοι κειτονταν νεκροι και ενα μεγαλο μερος του καταστρωματος διαλυθηκε.Και το καλυτερο ηταν οτι σε λιγο εφτανε το μεγαλο φιναλε.Μολις ειδα οτι ειχα σκοτωσει αρκετους σταματησα την επιθεση και κατεβηκα στο εδαφος.Προχωρησα προς την πλωρη με τους εναπομειναντες marines να με κοιτανε χωρις να ξερουν τι να κανουν.Ο Captain και ο Lieutenant Commander τους ηταν νεκροι και επικρατουσε πανικος.Μερικοι δοκιμασαν ξανα να με πυροβολησουν ομως οι σφαιρες απλως περασαν απο μεσα μου.Κοιταξα το νησι που υπηρχε μπροστα μου σαν να ημουν καποιος τουριστας που εφτανε στον προορισμο του.Το σχημα του δικαιολογουσε απολυτα το ονομα του.Ενα τεραστιο βουνο σε σχημα πολεμικου πλοιου βρισκοταν στο κεντρο του και γυρω απο το βουνο απλωνοταν χωραφια.Σταματησα μπροστα απο το πτωμα ενος marine και εσκυψα.Πηρα το χερι του,ειδα την ωρα στο ρολοϊ του και χαμογελασα ελαφρα.Ενα τεραστιο μπουμ ακουστηκε απο τα χαμηλοτερα επιπεδα και το πλοιο κοπηκε στην μεση.Την επομενη στιγμη μετατραπηκα σε φως και βρεθηκα στην παραλια του νησιου.Κοιταξα για λιγο πισω μου απολαμβανωντας την καταστροφη που ειχα προκαλεσει και τελικα προχωρησα...

Όνομα:Swiftblades Jim
Haki Points:-
Player of the Month Points:8
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points:1.000.000
Παρατηρήσεις:
Δεν μπορουσα να σου βαλω bounty καθως τους φονους τους εκανες κρυφα...
Κατα τα αλλα ηταν πολυ ωραια ιστορια! Περιμενω troll story στην φυλακη...!