Υπνωτησου... Μερος IV

Προηγουμενη ιστορια:

Περιληψη Προηγουμενης:
Πηγα στην μεγαλη επαυλη του νησιου με σκοπο να αντιμετωπισω τον Jango, ομως προς μεγαλη μου εκπληξη πολεμισα τον αρχηγο των Kuro Pirates, τον ιδιο τον Kuro. Παρα την μεγαλη μου επιθυμια, δεν τον σκοτωσα, τον αφησα να ζησει με σκοπο να πει στους μαριν που ερχονταν στο νησι, υπο την ηγεσια του Jango τι ειχε γινει εκει περα, καθως και ποιος το ειχε κανει...

Τωρα:
Κατευθυνομουν σιγα σιγα προς την εξοδο της μεγαλης επαυλης, στον δρομο μου εβρισκα μονο πτωματα που ειχα αφησει απο πριν. Ο θανατος ειχε κατακλησει και αυτο το μερος του νησιου, ενα ακομη μερος ομως εμενε να γνωρισει τον θανατο, το μικρο δασος πανω απο το Syrup Village. Ηταν το τελειο μερος για να ολοκληρωθει το σχεδιο μου, το μερος οπου ειχαν ξεκινησει ολα, το μερος οπου την πρωτη φορα που ειχα ερθει στο νησι αυτο, νομιζα πως ειχα πολεμησει τον Jango, ηταν ομως μια ψευδεσθηση που ειχε δημιουργησει μεσα στο μυαλο μου... Αυτο ομως δεν θα γινοταν πλεον, θα τον αντιμετωπιζα εκει μαζι με τους Marine που τον ακολουθουσαν και θα το τελειωνα, τα κεφαλια τους πηγαιναν στην βαση των Marine στη Shell Town, ετσι ολος ο κοσμος θα μαθαινε με ποιον ειχε να κανει... Μερικες μερες ακομα υπομονη επρεπε να κανω και υστερα ολος ο κοσμος των αρχικων θαλασσων, θα ετρεμε μπροστα στο ονομα μου...

Βγηκα απο την επαυλη και κινηθηκα δυτικα, οι φρουροι που ηταν αρχικα απ'εξω και εκαναν περιπολιες πλεον ειχαν εξαφανιστει, δεν ειχα ιδεα που μπορει να ηταν αλλα δεν με ενοιαζε κιολας, αλλωστε οσο λιγοτεροι αντιπαλοι, τοσο πιο ευκολο το εργο μου. Περπατουσα αργα, ενιωθα ευχαριστημενος απο τον εαυτο μου, μπορει να αφησει τον Kuro να ζησει, αλλα δεν ενιωθα πως ειχα κανει καποιο λαθος βημα, αντιθετα ολα πηγαιναν συμφωνα με το βασικο μου σχεδιο. Θα καθαριζα τον κοσμο απο αυτα τα αποβρασματα πειρατων, ενω παραλληλα θα αποδεικνυα στην παγκοσμια κυβερνηση πως το ποσο που ειχε το κεφαλι μου, ηταν λιγο συγκριτηκα με την δυναμη μου. Σταματησα και κοιταξα μπροστα μου, εβλεπα το μικρο σπιτακι του γερου να διαγραφεται στον οριζοντα, ημουν σιγουρος πως ηταν καπου εκει περα και με παρακολουθουσε, δεν ξερω γιατι αλλα ειχα την αισθηση πως ο συγκεκριμενος γερος κατι εκρυβε, ισως οχι κατι σημαντικο αλλα σιγουρα κατι που δεν ηθελε σε καμια περιπτωση να μαθω...

Υστερα απο μερικα λεπτα αποφασισα να προχωρησω και συντομα ειχα αφησει αρκετα πισω μου το σπιτι του γερου, περπατησα αρκετα μεχρι που επιτελους εφτασα στο μικρο δασακι. Κοντοσταθηκα και το κοιταξα, ηταν οπως ακριβως το θυμομουν, εδω ειχα κρυφτει με σκοπο να κανω ενεδρα στον Kuro και να τον σκοτωσω, ομως τελικα ειχε εμφανιστει ο Jango. Τον ειχα πολεμησει ή τουλαχιστον αυτο νομιζα τοτε, ομως αρκετη ωρα μετα ειχα μαθει πως ο Jango με ειχε υπνωτισει και πως το μονο που πολεμησα ηταν μια ψευδαισθηση, οταν πλεον ξυπνησα απο τον ληθαργο μου, και οι δυο τους ειχαν φυγει απο το νησι, μαλλον για να ξεκινησουν το σχεδιο τους... Τωρα ομως ολα ειχαν αλλαξει, ειχε περασει πολυς καιρος απο τοτε και ειχα δυναμωσει αρκετα, μπορει ο Jango να ειχε μπει στις ταξεις των Marine ομως εγω ημουν ακομα πειρατης και ειχα πολεμησει πολλους Marine αλλα και πειρατες και κυνηγους επικυρηγμενων που ειχαν ερθει για το κεφαλι μου...

Ημουν πολυ πιο δυνατος και πιο σιγουρος για τον εαυτο μου απο ποτε αλλωτε, μπηκα στο δασακι και κατευθυνθηκα προς το μικρο ξεφωτο στο κεντρο του, εκει θα περιμενα τους εχθρους μου. Εφτασα μετα απο περιπου δεκαπεντε λεπτα, κοιταξα γυρω μου και βρηκα τον μεγαλο βραχο, ειχε μια λακουβα απο κατω, εκει μπορουσα ευκολα να περασω το βραδυ μου, προστετευμενος απο το κρυο και αλλους διαφορους κινδυνους που μπορει να παραμονευαν... Μαζεψα μερικα ξυλα και αναψα μια μικρη φωτια, καθως ερχομουν στο δασος ειχα σκοτωσει εναν λαγο, τον καθαρισα και τον εψησα για να φαω, μια ωρα μετα περιπου ηταν ετοιμος και απολαυσα το γευμα μου. Ξαπλωσα διπλα στη φωτια και κοιταζα λιγο τον ουρανο, οταν ημουν ακομα στο Lyneel, πρωτου αρχισει η ζωη μου ως πειρατης, ο Raikou μου ειχε μαθει τα παντα για τον νυχτερινο ουρανο, για τα αστερια καθως και για το πως θα μπορουσα να βρω τον δρομο μου την νυχτα. Αλλα πανω απο ολα ειχα μαθει ολους τους αστερισμους, ηξερα πως παντα ανηκα στον ουρανο, ισως επειδη ειχα φαει το φρουτο μου απο μικρος και σχεδον ολα τα χρονια της ζωης μου πεταγα, παντα ενιωθα πιο ωραια οταν κοιταγα τον ουρανο...

Με πηρε ο υπνος και συντομα διχως να το καταλαβω ξυπνησα οταν οι πρωτες πρωινες ακτινες του ηλιου επεσαν στα ματια μου, σηκωθηκα σιγα σιγα και κοιταξα γυρω μου, εβλεπα λιγο θολα μιας που μολις ειχα ξυπνησει αλλα συντομα η οραση μου επεστρεψε... Η φωτια που ειχα αναψει το προηγουμενο βραδυ, αχνιζε ακομα πραγμα που σημαινε πως πρεπει να ειχε σβησει πριν περιπου μια ωρα, εριξα λιγο χωμα για να σβησει τελειως και σηκωθηκα για να τεντωθω λιγο. Αρκετα λεπτα αργοτερα, μαζεψα τα πραγματα μου και ξεκινησα για να βρω λιγη τροφη καθως και για να παω στο ψηλο δεντρο, στο τελος του μικρου δασους για να κοιταξω τον οριζοντα για το πλοιο των Marine που ερχοταν προς το Gecko Island. Βρηκα ενα δεντρο με φρουτα και αφου εκοψα μερικα, εκατσα στην σκια του για να τα απολαυσω... Μιση ωρα αργοτερα σηκωθηκα και συνεχισα την μικρη μου "βολτα", εφτασα στο δεντρο και διχως πολυ δυσκολη πεταξα μεχρι την κορυφη του, οπου και εκατσα αφου μεταμορφωθηκα και παλι σε ανθρωπο. Κοιταξα γυρω γυρω απο το νησι αλλα δεν ειχα δει ακομα καμια σημαια με τον μπλε γλαρο να πλησιαζει ή να εχει φτασει στο νησι, αντιθετα μπορεσα και εντοπισα το πλοιο μου, στο μικρο λιμανακι του χωριου...

Ολα φαινονταν να κινουνται ησυχα στο νησι, πλοιο των Marine δεν υπηρχε στον οριζοντα και δεν φαινοταν να υπαρχει κατι που θα μπορουσε να ταραξει την ηρεμια μου. Συνεχισα να παρατηρω για αρκετη ωρα μεχρι που ειδα κατι που με συνταραξε, το πλοιο μου ξαφνικα ανατιναχτηκε και τυλιχτηκε στις φλωγες...
Kuro... Εσυ το εκανες ειμαι σιγουρος, παλιοκαθικι θα μου το πληρωσεις, επρεπε να σε σκοτωσω, σε αφησα να ζησεις και μου το ξεπληρωνεις ετσι??? αρχισα να φωναζω και να βριζω τον Kuro, ηξερα πολυ καλα πως αυτος ηταν πισω απο την "επιθεση" αυτη, επρεπε να παρω εκδικηση, θα μπορουσα να διαλυσω το πλοιο των μαριν καθως θα ερχοταν, ομως ετσι δεν θα ειχα καποιο μεσο για να φυγω απο το νησι, ετσι αποφασισα να το επιταξω και να φυγω με εκεινο, αφου πρωτα σφαξω ολους τους μαριν που θα επεβαιναν στο πλοιο... Κατεβηκα απο το δεντρο και κατευθυνθηκα προς το ξεφωτο που ειχα αφησει τα πραγματα μου, επρεπε να καταστρωσω ενα σχεδιο δρασης και αντεπιθεσης...!

Εμεινα αρκετη ωρα στο ξεφωτο και σκεφτομουν το πως θα επιτεθω καθως και το τι ηταν σωστο για τα μετεπειτα σχεδια μου και τι οχι. Υπηρχαν πολλοι παραμετροι που ηθελα να ακολουθησω, στο μελλον ειχα καποια μεγαλα σχεδια για την πορεια μου ως πειρατης, ετσι επρεπε να εχω την κυβερνηση ακριβως εκει που την ηθελα, ουτε πολυ δυσσαρεστημενη αλλα σιγουρα ουτε και μη ενδιαφερομενη για την υπαρξη μου στις πειρατικες ταξεις... Σηκωθηκα και κατευθυνθηκα προς το λιμανι, επρεπε να μαθω πληροφοριες σχετικα με την καταστροφη του πλοιου μου, περασαν δυο ωρες περπατηματος περιπου και πλεον βρισκομουν και παλι στο χωριο του νησιου, εκλεψα μια καπα με κουκουλα απο ενα σπιτι και την φορεσα για να κρυφτω απο τα μη επιθυμητα βλεμματα, εφτασα στο λιμανι, κοσμος ηταν ακομα μαζεμενος γυρω απο το πλοιο μου, το οποιο αχνιζε ακομα... Πλησιασα αναμεσα στον κοσμο και ειδα δυο Μαριν να στεκονται μπροστα στο πλοιο μου και να συζητανε για το συμβαν...!

Καλα να παθει το αποβρασμα, τωρα δεν θα μπορει να φυγει απο το νησι, αυτη την φορα θα τον πιασουμε σιγουρα, θα μαθει να μην μπλεκει με δυναμεις μεγαλυτερες απο την δικια του... ειπε ο ενας...
Εχεις δικιο, ειναι αποβρασμα, αλλα μαλλον επρεπε να περιμενουμε να ειναι πρωτα μεσα στην βαρκα και μετα να την ανατιναζαμε, ουτε φυλακη ουτε αναφορες στους μεγαλους, ενας πειρατης λιγοτερο απλα και καθαρα... Τετοιοι ανθρωποι δεν πρεπει να ζουνε στον κοσμο μας, δεν θα επρεπε καν να τους επιτρεπεται... συμφωνησε ο δευτερος και το πληθος φωναζε και ζητοκραυγαζε. "Ωστε δεν με θες καν ζωντανο, εε κυβερνηση? Αλλα δεν θα σου κανω την χαρη, δεν προκειτε να πεθανω πριν ολοκληρωσω τον σκοπο μου..." σκεφτηκα απο μεσα μου, με γρηγορες αλλα προσεχτικες για να μην δινω στοχο κινησεις ξεκινησα να φυγω απο το λιμανι, ομως τοτε ηταν που ειδα το πλοιο των Μαριν να καταφτανει...

Αυτο μπορει να σημαινε μονο ενα πραγμα, ο Jango ειχε σχεδον φτασει στο νησι και εγω επρεπε να ετοιμαστω για την "υποδοχη", αυτος και οι Μαριν που εφερνε μαζι του δεν θα ηξεραν τι τους ειχε χτυπησει και πως... Βγηκα απο τον οχλο και κατευθυνθηκα σε ενα γωνιακο μαγαζακι προς το τελος του λιμανιου, κοντοσταθηκα στην γωνια και εκοψα κινηση για να δω τι θα κανουν οι εχθροι μου... Το πλοιο κατευθασε στο λιμανι και αφου εδεσε αγκυρα ο Jango εκανε την εμφανιση του στην εξοδο, απο πισω τον ακολουθουσαν καμια τριανταρια Μαριν, οπλισμενοι σαν αστακοι... Κατεβηκαν απο το πλοιο και ο Jango πλησιασε τους δυο Μαριν που στεκονταν στο λιμανι, εκεινοι τον χαιρετησαν ναυτικα...
Χαιρεται, παρουσιαστητε για τον επιλεκτο αρχηγο του πλοιου αυτου, Jango... φωναξε ενας απο τους Μαριν που ακολουθουσαν το αποβρασμα που ειχα για αντιπαλο, οι αλλοι δυο φωναξαν τα ονοματα τους δυνατα και καθαρα. Ο Jango εκανε εναν ναυτικο χαιρετισμο και τους ειπε να κατεβασουν τα χερια τους και να τον ενημερωσουν για το τι ειχε συμβει στην βαρκα...

Η βαρκα που βλεπετε εδω κυριε ειναι του γνωστου πειρατη Roni D. Razor, εθεαθη στο νησι πριν τρεις μερες, απο τοτε ξεκινησε ενα σερι απο φονους σε επιλεκτα στελεχη του νησιου μας, οπως ειναι ο ιδιοκτητης του μπαρ μας, Sham και ο ιδιοκτητης του μεγαλου αγροκτηματος στα βορεια του νησιου, Buchi. Περαν αυτον βρηκαμε και αρκετους απο τους εργαζομενους των ανθρωπων αυτων, καθως και αρκετους φρουρους απο την μεγαλη επαυλη μου διαμενει ο Kυριος Kuro, ο ιδιος ωστοσο μας ενημερωσε πως καταφερε να εκδιωξει των πειρατη απο την επαυλη και να κρατησει την Δεσποινης Maya ασφαλη... Ο ιδιος μας ενημερωσε για να ανατιναξουμε το πλοιο του πειρατη, ωστε να μην εχει διεξοδο για να φυγει... ειπε ο ενας απο τους δυο Μαριν, ονοματι Jonathan Smits... Ο Jango, φανηκε να συνταρασεται απο τα νεα αυτα και διεταξε τους δυο Μαριν να τον οδηγησουν αμεσως στον Κuro, τους παρακολουθησα καθως απομακρυνωνταν απο το οπτικο μου πεδιο.

Εβραζα απο θυμο, τα γεγονοτα ειχαν αλειωθει τραγικα, ο Kuro ειχε φροντισει να πεταξει οποιαδηποτε αποδεικτικα στοιχεια ειχα αφησει και να παρουσιασει το γεγονος σαν προσωπικη του νικη εναντια στο εγκλημα... Δεν το αφηνα να περασει ετσι αυτο, θα τους μαθαινα να με σεβονται απο εδω και περα, ακολουθησα τους μαριν διχως να κραταω καποια αποσταση ασφαλειας, ειχα σκοπο να τους επιτεθω στον δρομο για την επαυλη...
Αν με ψαχνετε ειμαι εδω περα παλιο μαριν, ελατε να με πιασεται... Οσο για εσενα Jango, εχουμε αφησει μια μαχη στη μεση... τους φωναξα καθως εβγαζα τα πιστολια που ειχα στους καρπους μου, μεχρι να γυρισουν ειχα ηδη ριξει και ειχα "καθαρισει" πεντε απο τους μαριν που τον ακολουθουσαν. Οι υπολοιποι μου επιτεθηκαν, σκοτωσα ακομα πεντε ή εξι, μεχρι που αδειασαν τα οπλα μου, δεν ειχα χρονο για να ξαναγεμισω και ετσι με μια κινηση τα ξαναεκρυψα στο μανικι μου και εβγαλα τα μαχαιρια μου...!

Αρχισα να πεταω τα ιπταμενα μαχαιρια μου προς καθε κατευθυνση, γεμιζωντας τον τοπο με πτωματα και τραυματιες, οι μαριν μειωνονταν ολο και πιο πολυ, ο Jango απο την αλλη αρχισε να τρεχει προς την επαυλη, επρεπε να τελειωσω με τους μαριν οσο πιο γρηγορα μπορουσα ετσι ωστε να τον αντιμετωπισω... Τα μαχαιρια μου τελειωσαν και εβγαλα το κατανα μου, με γρηγορες και δυνατες επιθεσεις, καθαρισα τους υπολοιπους μαριν και αφου το ξαναεβαλα στην θηκη του, ετρεξα πισω απο τον εχθρο μου. Συντομα μπορουσα και παλι να τον δω μπροστα μου, εβγαλα το πιστολι που ειχα στο χερι μου, και επιασα εναν μυλο με σφαιρες απο την ζωνη μου. Ο Herades στην Weatheria ειχα κανει καλη δουλεια και μου ειχε δωσει την ευκαιρια να γεμιζω τα οπλα μου, ευκολα και γρηγορα ακομα και αν ετρεχα... Μεσα σε δυο δευτερολεπτα ειχα γεμισει το οπλο μου και το εστρεψα προς τον Jango, τον πυροβολησα στον ομο για να τον σταματησω, εκεινος επεσε κατω απο το τρανταγμα αλλα σηκωθηκε αμεσως και ετοιμαστηκε για μαχη...

Του επιτεθηκα γρηγορα ετσι ωστε να μην του δωσω την ευκαιρια να αντιδρασει, το χτυπημα μου βρηκε ευκολα στοχο πραγμα που εδειχνε πως ολον τον καιρο που εγω προπονιομουν εκεινος δεν εκανε κατι για να δυναμωσει. Εβγαλα το μενταγιον του και αρχισε να κανει περιεργες κινησεις...
Οταν σταματησει να κινειτε το μενταγιον θα εισαι κοιμισμενος, δεν θα μπορεις να αντιδρασεις σε τιποτα μεχρι να σου πω εγω... ειπε ο Jango, και ετοιμαστηκε να με υπνωτισει, ομως ημουν ηδη ετοιμος για αυτο, εβγαλα το μαχαιρι που ειχα στη ζωνη μου και του το πεταξα, κοβωντας το σχοινι που κραταγε το μενταγιον... Επεσε κατω και ο Jango αρχισε να φωναζει απο οργη και φοβο μαζι, ειχε χασει το μοναδικο του οπλο απεναντι μου... Αρχισα να τον πλησιαζω σιγα σιγα, ενω στο προσωπο μου ειχε εμφανιστει ενα χαμογελο γεματο κακια...
Ετοιμασου να γευτεις την οργη του θεου του θανατου... του ειπα...

Εβγαλα το κατανα μου και του επιτεθηκα, η φωνη του διαταραξε την απολυτη κατα τα αλλα υσηχια του δρομου και ενα βαθυ κοψιμο ειχε δημιουργηθει στο στηθος του, επεσε στα γονατα και το βλεμμα του ηταν αναμεικτο απο πονο και φοβο για την ζωη του... Τον κοιταξα και ξαναεβαλα το κατανα μου στην θηκη του... Θα σε αφησω να ζησεις καθικι, απλα και μονο για να μπορεσεις να πεις ποιος στο εκανε αυτο... Φροντισε να πεις οσα εγιναν εδω, αν αλλαξεις τα γεγονοτα θα επιστρεψω για την ζωη σου... Αυτο να το θυμασαι παντα...! του ειπα, εκεινος εγνεψε καταφατικα και υστερα επεσε αναισθητος, κοσμος ειχε ηδη αρχισει να μαζευεται και ειχε πλεον ερθει η ωρα να φυγω απο το νησι αυτο, ειχα ολοκληρωσει τους στοχους μου...!! Κατευθυνθηκα προς το λιμανι, ενω καθε κατοικος του νησιου που με εβλεπε, εκανε στην ακρη με τον φοβο ζωγραφισμενο στο προσωπο του...!

Υστερα απο μερικα λεπτα εφτασα στο λιμανι, τρεις μαριν στεκονταν μπροστα απο το πλοιο του Jango και το προσεχαν απο πιθανους ανεπιθυμητους επισκεπτες, οπως εμενα... Με ειδαν και αμεσως σηκωσαν τα οπλα τους, τους κοιταξα με ενα υφος γεματο μισος και διψα για αιμα, οι δυο τους λυποθημησαν αμεσως ενω ο τριτος αφησε το οπλο του να πεσει και επεσε στα γονατα τρεμωντας, τον εκανα στην ακρη και ανεβηκα στο πλοιο. Δεν υπηρχε κανενας μεσα και ετσι απλα πηγα στο πηδαλιο και εφυγα απο το νησι, επομενος προορισμος μου ηταν αγνωστος, αλλα σιγουρα οπου και αν πηγαινα θα ηταν αρκετα ευκολο να περασω απαρατηρητος μεσα σε ενα πλοιο των μαριν...!

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 17.000
Bounty/Fame Points: 5.000.000
Παρατηρήσεις: Πολύ βιαστική και μικρή ιστορία.