[Τέλος] Ένα Χ για έναν Χαμένο

Άφησαν το ξενοδοχείο κάτω από τα βλέμματα των πελατών που είχαν αφήσει τα δωμάτιά τους λόγω της φασαρίας που είχε προκαλέσει ο Hakusho με τις φωνές και τις κλοτσιές τους νωρίτερα. Βλέμματα απορίας, λύπησης, αηδίας, τον παρακολουθούσαν καθώς περπατούσε δεμένος, υπομένοντας τα σπρωξίματα των κυνηγών που του φώναζαν να κουνηθεί. Δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο αξιολύπητος έδειχνε προσφέροντας θέαμα στους γύρω και ευχαρίστηση στους κυνηγούς που οδηγούσαν το θήραμά τους για σφαγή.

Οι δρόμοι του Barrie το βράδυ ήταν σχεδόν άδειου. Οι πρωινές μυρωδιές είχαν καταλαγιάσει και το απαλό αεράκι σήκωνε τις σκόνες του δρόμου. Ήταν άσχημη πόλη τη νύχτα, λες και σε περικύκλωνε με την επιβλητικότητά της. Το αχνό φως τη γέμιζε με παράξενες σκιές. Αδέσποτα και άστεγη, όσο κι αν ωραιοποιούσες την εικόνα μιας πόλης, εκείνη θα βρίσκονταν πάντα εκεί.

Τον οδήγησαν μέσα από δαιδαλώδεις στενάκια. Κάθε λεπτό που περνούσε ήταν κρίσιμο, απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από το λιμάνι και η περιοχή μύριζε σαπίλα, σαπίλα, περιττώματα και ανθρώπινος ιδρώτας. Η μυρωδιά τον έπνιγε αλλά για πρώτη φορά ευχαριστούσε που είχε τόσο ευαίσθητο στομάχι. Έπεσε στα γόνατα και ξέρασε δίπλα από έναν τοίχο.

"Όι, τι συμβαίνει;" ρώτησε ο Rob. "Τι στο καλό έπαθες;"
"Μίλα, γουρούνι!" φώναξε ο Hakusho τραντάζοντας τον.
"Έι, σταμάτα! Δεν βλέπεις ότι δεν είναι καλά;" τον έκοψε ο Johnny.
"Πάντα ίδιος είσαι, ανησυχείς γι' αυτά τα άθλια υποκείμενα χωρίς λόγο."
"Είσαι καλά;" έσκυψε από πάνω του.
"Όχι... είμαι... πολύ καλά," είπε και χτύπησε με μια απότομη κίνηση του κεφαλιού του το μέτωπο του άνδρα.

Ο κυνηγός έπεσε πίσω ζαλισμένος και αιφνιδιασμένος. Συνηθισμένος σε αυτή του την πάθηση, ο μάγειρας στάθηκε στα πόδια του πολύ γρήγορα αφού φρόντισε να πάρει το μαχαίρι που κρατούσε ο κυνηγός σε εμφανές σημείο στο ζώνη του με τα δόντια. Έντρομος ο Hakusho πισωπάτησε, σπρώχνοντας τον Rob στον δρόμο του καθώς προσπαθούσε να ξεφύγει. Δεν θα είχε καμιά άλλη ευκαιρία, αν δεν ξέφευγε εκείνη τη στιγμή, δεν θα ξέφευγε ποτέ. Δεν είχε θεωρήσει τον Hakusho απειλή από την αρχή, αλλά τον δεύτερο κυνηγό έπρεπε να τον καθαρίσει πριν προλάβει να σηκωθεί.

Έπεσε πάνω του με όλο του το βάρος, ενός προσπαθούσε να απελευθερώσει τα χέρια του από τα σχοινιά. Η αντίδραση του κυνηγού δεν άργησε να έρθει, προσπαθούσε με νύχια και μα δόντια να διώξει τον νεαρό επικηρυγμένο από πάνω του. Η λεπίδα του μαχαιριού πλησίαζε όλο και περισσότερο στο πρόσωπο του Rob και έσκισε το δέρμα του.

"Hakusho, παλιοπροδότη, μην νομίζεις πως δεν θα μάθει ο αρχηγός γι' αυτό!" γρύλισε ενώ πάλευε.

Η προσπάθεια του μάγειρα φαινόταν όμως μάταιη. Ο Rob ήταν πολύ δυνατός για να εξοντωθεί από μια τέτοια επίθεση. Με δύο σωστές κινήσεις, τίναξε τον μάγειρα στον απέναντι τοίχο. Το σώμα του σπαρτάρισε πάνω στα τοιχώματα πριν πέσει με φόρα στο έδαφος. Οι σκιές των δύο κυνηγών πλησίαζαν απειλητικά. Είχε καταφέρει να απελευθερώσει τα χέρια του αλλά ήταν πλέον πολύ αργά. Το μαχαίρι βρισκόταν λίγα εκατοστά πιο πέρα αλλά στην κατάστασή του δεν πρόκειται να κατάφερνε τίποτα ακόμα κι αν προσπαθούσε. Το ένα του χέρι το ένιωθε σχεδόν άχρηστο.

"Αυτό ήταν υποθέτω..." χαμογέλασε στον εαυτό του και έκλεισε τα μάτια. "Ίσως έπρεπε να είχα μείνει στο Pingtan."

Το τελευταίο χτύπημα δεν ήρθε ποτέ. Γρήγορα βήματα... μια ριπή ανέμου και το πρόσωπό του ποτίστηκε από φρέσκο, πηχτό αίμα και οι πνιχτές κραυγές των κυνηγών έσπασαν την ησυχία της νύχτας. Τα σώματά τους σωριάστηκαν με θόρυβο στο έδαφος. Ο μάγειρας άνοιξε έκπληκτος τα μάτια του. Μπροστά του στεκόταν η λεπτή σιλουέτα ενός άνδρας. Στεκόταν πλάτη, μπροστά από τα σώματα. Γύρισε αργά προς τον νεαρό που κοίταξε έντρομος τα πτώματα των δύο ανδρών. Τα μάτια του γυάλισαν στο σκοτάδι.

Ο μάγειρας δεν ήξερε τι έπρεπε να υποθέσει. Ήταν σύμμαχος; Εγκληματίας των δρόμων που είχε ως στόχο τα υπάρχοντα που κουβαλούσαν. Το βλέμμα του άνδρα τον φόβιζε. Στο διάολο ο Sanrin, απέναντι σε αυτό το βλέμμα δεν έβρισκε καν το κουράγιο να κουνηθεί.

"Μόνο οι ανόητοι μετανιώνουν για τις αποφάσεις τους," μίλησε τελικά ο άνδρας και προχώρησε προς το φως.

'Ηταν ο ίδιος άνδρας που είχαν συναντήσει το ίδιο πρωί. Τίναξε την λεπίδα του ξίφους του με δύναμη και το αίμα που έσταζε από την κόψη της κόσμησε τους πέτρινους τοίχους του διπλανού σπιτιού. Έβαλε το ξίφος μέσα στη θήκη του και λύγισε τα γόνατα, σκύβοντας μπροστά από τον μάγειρα, βγάζοντας ταυτόχρονα το πακέτο με τα τσιγάρα του από την τσέπη.

"Μπορείς να σταθείς;" ρώτησε.

"Μπορώ να προσπαθήσω," είπε ο μάγειρας με τα μάτια καρφωμένα στα σώματα.

Τα κεφάλια τους, πεσμένα λίγα εκατοστά πιο πέρα από τα σώματα, είχαν ζωγραφισμένα επάνω του μια απόλυτο έκφραση έκπληξης και τρόμου. Σαν να είχαν δει τον ίδιο τον χάρο με τα μάτια του. Ο άνδρας, άναψε ήρεμα το τσιγάρο του και τον κοίταξε από πάνω ως κάτω.

"Δεν έχουμε πολύ χρόνο," είπε και τον βοήθησε να σηκωθεί. "Δεν θ' αργήσει πολύ να φτάσει στα αυτιά του Sanrin. Καλύτερα ν' αφήσουμε το νησί το γρηγορότερο δυνατόν."
"Εύκολο να το λες," είπε ο μάγειρας σφίγγοντας τα δόντια του από τον πόνο.
"Όχι αδύνατον όμως," του είπε ο άνδρας και με μια κίνηση τον πήρε στον ώμο του σαν σακί.
"Τι στο καλό κάνεις; Μπορώ και μόνος μου."
"Θα φτάσουμε πιο γρήγορα έτσι. Δεν ξέρω για εσένα, εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να το διακινδυνεύσω."

Πέρασε ανάμεσα από τα πτώματα με περίσσια άνεση και πήρε τον δρόμο που οδηγούσε προς το λιμάνι. Όποιος κι αν ήταν εκείνος ο άνδρας, οι λόγοι που τον είχε βοηθήσει έμεναν μυστήριο. Τον είχαν στείλει η Teuta και ο Desi, είχε κάποια προσωπική έχθρα με τον Sanrin ή ήταν κι εκείνος πειρατής και αποφάσισε να βοηθήσει το σινάφι του, όπως το χαρακτήριζε ο αρχηγός των κυνηγός.

"Έι... E... Fu..."
"Fujita Goro. Καλό είναι να μην ξεχνάς τα ονόματα αυτών που συναντάς," τον επέπληξε.
"Γιατί στο καλό με βοήθησες;"
"Μην το παίρνεις επάνω σου. Απλά έτυχε να περνάω από την περιοχή. Αν οι άλλοι δύο καθυστερούσαν να αφήσουν το νησί περιμένοντάς σε ή θρηνώντας τον χαμό σου, θα έβγαινα εκτός προγράμματος.
"Χεεεε...." ανασήκωσε το φρύδι του.

Ο λόγος του δεν ακουγόταν αρκετός για να διακινδυνεύσει τη ζωή του αλλά τουλάχιστον είχε μια βάσει. Ποτέ του δεν εμπιστευόταν πράξεις που φαινόταν ότι είχαν γίνει από καθαρό αλτρουισμό. Από την άλλη, ακόμα και αφού του έδωσε τους λόγους του, ο άνδρας δεν του ενέπνευσε εμπιστοσύνη αλλά ούτε και προσπάθησε να τον κάνει. Προχωρούσε αμίλητος κουβαλώντας τον πληγωμένο Shin στον ώμο του χωρίς καμία δυσκολία.

Δεν μπορούσε να υπολογίσει πόσο δυνατός μπορεί να ήταν. Είχε αποτελειώσει δύο κυνηγούς επικηρυγμένων χωρίς δυσκολία. Το αίμα και οι φόνοι δεν τον επηρέαζαν, οπότε δεν ήταν ούτε καινούργιο ούτε ασυνήθιστο για εκείνον και η όψη του μέσα στο σκοτάδι είχε μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη του μάγειρα. Έπιασε τη ματιά του νεαρού επάνω του και τον κοίταξε λοξά.

"Τους έδωσες το πραγματικό σου όνομα;"
"Ε; Ό... Όχι."
"Καλώς," είπε ξερά.

Φτάσανε στο λιμάνι με επιφυλακτικότητα. Οι δύο σύντροφοι του μάγειρα περίμεναν στην πλώρη του σκάφους ανήσυχοι.

"Shin, τι στο καλό συνέβη; Πού έμπλεξες πάλι;" ρώτησε η Teuta.
"Θα σας τα εξηγήσει αργότερα. Σηκώστε την άγκυρα," διέταξε ο Fujita. "'Οσο πιο γρήγορα ανοίξουμε πανιά, τόσο το καλύτερο."
"Μα τι συνέβη;"
"Θα σας εξηγήσει αργότερα," επανέλαβε αφήνοντας κάτω τον Shin. "Αυτό θα πονέσει."
"Ε;"

Ο μάγειρας δεν πρόλαβε να πει τίποτα άλλο πριν ουρλιάξει από τον πόνο. Δύο δυνατές κινήσεις και το κόκκαλό του είχε μπει απόλύτως σωστά στη θέση του αυτή τη φορά αφήνοντας ένα ανατριχιαστικό τρίξιμο. Μην το κουνήσεις πολύ για την επόμενες μέρες και θα είναι σύντομα καλά," σηκώθηκε όρθιος και γύρισε προς τους άλλους. "Μην κάθεστε, βάλτε πλώρη για Cytherea πριν μας προφτάσουν."

"Μα-Μάλιστα!" είπαν και οι δύο και έτρεξαν να υπακούσουν τη διαταγή του.

Επιβλητική όψη, λυγερή κορμοστασιά, σταθερή φωνή. Η ηγετική αύρα που άφηνε τον συνεπήρε για μια στιγμή. Ο άνδρας τον κοίταξε λοξά και πάλι, έχοντας το ένα του χέρι στη μέση ενώ στο άλλο κρατούσε το τσιγάρο του. Ήταν λες και έπιανε το βλέμμα του νεαρού επάνω του.

"Ε... Ευχα- Ευχαριστώ!" είπε ο Shin.
"Μην με ευχαριστείς. Ποτέ δεν κάνω χάρες χωρίς αντάλλαγμα," είπε και γύρισε την πλάτη. "Φρόντισε να ξεκουραστείς πριν φτάσουμε στη Cytherea."
"Μα-Μάλιστα!"

Επόμενη Ιστορία: Ο Λύκος της Cytherea

Όνομα: Yoyo-chin, μιμητής του Mike Tayson, φίλος του Ding Dong και του Ping Pong [δεν θυμάμαι ποια είναι η Teuta] (Yoshino Shin)
Haki Points: -
Player of the Month Points: 10
Beli: 60.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Ο χρόνος ταξιδιού πρέπει να φαίνεται μεταξύ πρώτου και δεύτερου ποστ. Έπρεπε να περιμένεις 3 ώρες και 5 λεπτά, και περίμενες 1 ώρα και 18 λεπτά. Μην επαναληφθεί, θα ακυρωθεί η ιστορία σου την επόμενη φορά.
Για το "ψόφαλτσα" έχασες 3.000. Πλάκα κάνω. Άψογη ιστορία, φανταστική πλοκή, γέλιο, πολύ γέλιο. Γούσταρα που την διάβασα.