[Τέλος] Προδοσία και αμαζόνες?! (part 2)

Link προηγούμενης ιστορίας:

Μια μικρή περίληψη των προηγούμενων ιστοριών:

Κατεβήκαμε στο λιμάνι του Bliss Kingdom. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δω τι υπάρχει τριγύρω. Εντόπισα με το μάτι μου μερικές ωραίες ψαροταβέρνες δίπλα στο λιμάνι. Οπότε είχα βρει το μέρος που θα πηγαίναμε να ξαποστάσουμε και να φάμε. Λίγο παραπέρα, πιο μέσα προς την πόλη, είδα ότι άρχιζαν τα μαγαζιά. Ο ήλιος ήταν ακόμα στον ουρανό και ήτανε νωρίς. Αυτό σήμαινε ότι η αγορά θα ήταν για ώρα ακόμα ανοιχτή και μπορούσαμε να πάμε αργότερα για ψώνια. Έτσι, αποφάσισα να πάμε πρώτα να φάμε και να πιούμε σε μια από τις ψαροταβέρνες εδώ δίπλα.

Όπως προχωρούσαμε προς την ψαροταβέρνα, κοιτούσα γύρω-γύρω να δω τι υπάρχει και το μάτι μου έπεσε ξαφνικά πάνω σε ένα ταμπλό με wanted posters.
-Wanted posters?! Αχα... Για να δούμε τι έχει. σκέφτηκα και πλησίασα.
Έψαξα πρώτα για το δικό μου και το βρήκα, ήταν εκεί. Πλέον είχα 64.000.000 αμοιβή για το κεφάλι μου!
-Μ' αρέσει! είπα από μέσα μου.
-Όποιος καταφέρει να με πιάσει θα βγάλει πολλά λεφτά! συνέχισα την σκέψη μου.
-Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί! Αυτή ήταν και η τελευταία φράση του μονολόγου μου στο μυαλό μου.
-Τι σκέφτεσαι και ονειροπολείς πάλι? με είπε ο Mukuro.
-Θαυμάζω το bounty μου!
-...
-Θες να πεις κάτι?
-Όχι...
-Ωραία. Πάμε για μάσα!

Στον πίνακα είδα και δύο ακόμα πόστερ ατόμων που είχαν πολύ μεγάλο bounty για τις αρχικές θάλασσες. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τις φάτσες τους και τα ονόματά τους. Ο ένας λεγόταν Roni D. Razor και η δεύτερη λεγόταν Mia Haynie. Τα bounty τους ήταν 97.000.000 και 70.000.000 αντίστοιχα. Είχαν μεγαλύτερο bounty και από το δικό μου. Λογικά για να είχαν τόσο μεγάλο bounty, στις αρχικές θάλασσες, θα είχαν κάνει σοβαρά πράγματα. Μια τέτοια επικήρυξη δεν αποκτάται εύκολα. Ήθελα να δω από κοντά την δύναμή τους και αν όντως άξιζαν την επικήρυξη που είχαν στα κεφάλια τους.

Το μόνο "πρόβλημα" με αυτό ήταν ότι δεν ήξερα το πως και το που θα τους βρω. Οπότε ήλπιζα στο μέλλον να πέσουν στα χέρια μου στοιχεία τα οποία θα με οδηγούσαν σε αυτούς για μια συνάντηση παρατήρησης της δύναμής τους.
Φτάσαμε στην ταβέρνα και καθίσαμε σε ένα τραπέζι από αυτά που ήταν έξω. Δεν είχε πολύ κόσμο αλλά δεν ήταν και άδειο το μαγαζί. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ήρθε ένας σερβιτόρος να μας πάρει παραγγελία. Ζήτησα την γνώμη του για το τι καλό έχει το μαγαζί και μας προτείνει να πάρουμε και αφού μου είπε, το συζητήσαμε με τους υπόλοιπους και δώσαμε την παραγγελία μας.

Μετά από λίγη ώρα μας έφερε αυτά που παραγγείλαμε και στρωθήκαμε στο πιοτό και το φαΐ. Όπως έπινα το κρασί μου άρχισα να αναπολώ πράγματα από το παρελθόν. Το πως βρέθηκα με τον Mukuro και μου φόρτωσε και τον Fran, την συνάντησή μου με τον Swiftblades Jim, τις περιπέτειες με τον Sorin Markov, τις μάχες μου με τον Smoker και άλλα πολλά τέτοια γεγονότα. Αυτή η αναπόληση του παρελθόντος, μου έφερε νοσταλγία για τις παλιές καλές εποχές που τριγυρνούσα στις θάλασσες με σκοπό να φτιάξω ένα πλήρωμα και να βρω άξιους αντιπάλους για να παλέψω.

~Η αναπόληση του παρελθόντος~

Η αναπόληση του παρελθόντος έγινε με την σειρά των γεγονότων. Από τα πιο παλιά στα πιο νέα. Πρώτο και καλύτερο ήταν το συμβάν στην Loguetown όταν πήγα για πρώτη φορά εκεί. Είχα βρει τον Merovech που τον έβαλα στο πλήρωμά μου επειδή φαινόταν δυνατός. Είχαμε καταστρέψει σχεδόν ολοκληρωτικά τους Marines στις μάχες που είχανε ενάντια στους Επαναστάτες. Δεν ήμασταν με τους επαναστάτες, απλά έτυχε να βρεθούμε στο πεδίο της μάχης και, όπως ήταν φυσικό, ήμασταν αντίπαλοι των Marine. Όμως, σε μια από τις πολλές μάχες που δόθηκαν την περίοδο εκείνη, έκανε την εμφάνισή του ο Smoker.

Σε εκείνη την μάχη με κατατρόπωσε και ήταν ο πρώτος που με έκανε να βιώσω την ολοκληρωτική ήττα. Αυτό όμως ήταν μόνο η αρχή για ότι μας έμελλε στο νησί εκείνο. Η μοίρα θα με έπαιζε σκληρό παιχνίδι. Αργότερα, που τα πράγματα ηρέμησαν στην loguetown, είχαμε βγάλει σχέδιο να ληστέψουμε δύο πειρατικά πληρώματα που βρισκόντουσαν στο νησί. Με το ένα το καταφέραμε εύκολα. Στο δεύτερο όμως ο Merovech πέθανε και βρήκε τραγικό θάνατο. Πήγα και πήρα εκδίκηση για τον θάνατό του και από εκεί και πέρα ήμουν και πάλι μόνος μου για τα ταξίδια μου.

Το επόμενο πράγμα ήταν η συνάντησή μου με τον Sorin και οι περιπέτειές μας. Συναντηθήκαμε στο εστιατόριο Baratie μαζί και με την αρχαιολόγο μου την Evriale Snakeheart. Θυμάμαι την συζήτησή τους σαν να ήτανε χθες. Ο ένας πιο καχύποπτος από τον άλλο. Από την στιγμή όμως που είπε ο καθένας αυτά που έπρεπε, να μάθουμε οι υπόλοιποι, για τους ίδιους, η καχυποψία αντικαταστάθηκε από εμπιστοσύνη. Φύγαμε από το εστιατόριο εκείνο και πλέαμε στην θάλασσα της East Blue. Η μοίρα όμως θα μου έπαιζε πάλι σκληρό παιχνίδι. Ήταν σαν κάποιος να ήθελε να με καταστρέψει.

Βρεθήκαμε σε ένα απολιθωμένο νησί οι τρεις μας και εκεί συναντήσαμε έναν επαναστάτη και έναν ξάδερφό μου. Το κακό που μας συνέβη στο νησί εκείνο όμως ήταν ότι μια ομάδα Marine που μας ακολουθούσε, κατάφερε να αρπάξει την Evriale όταν είχε χωριστεί από εμάς για να ψάξει για αρχαιολογικά πράγματα. Την βάλανε σε ένα πλοίο και την στείλανε απευθείας για το Impel Down. Όσοι από τους Marines είχανε μείνει πίσω για να μας καθυστερήσουν, μέχρι να ερχόντουσαν οι ενισχύσεις τους, βρήκαν τραγικό τέλος. Επίσης, μια νέα συμμαχία είχε δημιουργηθεί με τον επαναστάτη που συναντήσαμε.

Ύστερα από όλο αυτό, και μια ακόμη περιπέτεια με μένα και τον Sorin στο Mirror Ball Island, ήταν η συνάντησή μου με τον Swiftblades Jim. Τον συνάντησα στην North Blue που είχα βρεθεί τυχαία, μετά από καταιγίδα. Εκεί πέρα, σκοτώσαμε κάτι τύπους που προκαλούσαν μερικά προβλήματα και στο τέλος, μετά από μια συζήτηση με τον Jim, αποφασίσαμε να κάνουμε συμμαχία. Έτσι είχα αποκτήσει έναν ακόμα σύμμαχο για να με βοηθήσει στην αντιπαλότητά μου ενάντια στους Marine. Η συμμαχία αποτελούταν από το πλήρωμά μου, το πλήρωμα του Jim και την ομάδα του επαναστάτη Kuran Kaname.

Με μια συμμαχία τριών πληρωμάτων/ομάδων, το μόνο που έμενε ήταν να μαζέψουμε μέλη έτσι ώστε να μπορέσουμε να εναντιωθούμε στην παγκόσμια κυβέρνηση κατευθείαν και χωρίς να έχουμε έστω και τον παραμικρό φόβο για τους δυνατούς της πλευράς τους. Στόχος ήταν η Grand Line για αρχή και αργότερα ο Νέος Κόσμος.
Μετά από αυτό, ήταν που πήγα και βρήκα τον Mukuro και μου φόρτωσε και τον Fran. O Mukuro ήταν ένας δολοφόνος στο νησί που ζούσε και όλοι τον έτρεμαν. Εγώ όμως, όπως κλασσικά έψαχνα για δυνατούς αντιπάλους, μόλις έμαθα για αυτόν, από τους κατοίκους του χωριού, πήγα να τον βρω για να τον αντιμετωπίσω.

Ο τρόπος που μαχόταν ο Mukuro ήταν πρωτόγνωρος για μένα. Χρησιμοποιούσε ψευδαισθήσεις, κάτι το οποίο ήταν το τέλειο όπλο για να κοροϊδέψει τον αντίπαλό του. Σε εμένα όμως δεν είχε την επίδραση που θα περίμενε να έχει. Ένας logia δεν μπορεί να ηττηθεί τόσο εύκολα και μάλιστα από μερικές ψευδαισθήσεις. Δεν ήταν και ότι πιο εύκολο να καταφέρω να καταλάβω το παιχνίδι του με τις ψευδαισθήσεις αλλά από την στιγμή που το κατάλαβα και μετά, η μάχη μας είχε λήξη. Ο νικητής ήμουν εγώ. Επειδή όμως η δύναμή του μ' άρεσε και ήθελα να δω και τι άλλα μπορεί να κάνει, τον πήρα μαζί μου. Τον Fran τον φορτώθηκα μαζί με τον Mukuro επειδή ήταν μαθητευόμενος του Mukuro.

Αφού είχα πάρει μαζί αυτούς τους δύο και περάσαμε από μερικά νησιά ακόμη και αντιμετώπισα και άλλους σχετικά δυνατούς αντιπάλους, είχα αποφασίσει ότι ήμουν έτοιμος να ξαναπολεμούσα τον Smoker. Έτσι λοιπόν, έφτιαξα ολόκληρο πλάνο επίθεσης στο μυαλό μου και πήγαμε στην Loguetown. Με την δύναμη των ψευδαισθήσεων του Mukuro και του Fran μπήκαμε απαρατήρητοι, τόσο στο νησί όσο και στην βάση. Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν απλά. Ορμίσαμε και σκοτώναμε τους Marine τον ένα μετά τον άλλο. Ο Smoker μόλις με είδε μου όρμισε και έτσι άρχισε η επική μάχη μας.

Κράτησε πολύ αλλά στο τέλος κατάφερα να επικρατήσω έναντι του Smoker. Είχα δυναμώσει και ήμουν πλέον στο ίδιο περίπου επίπεδο δύναμης μαζί του. Η διαφορά ήταν ότι αυτή τη φορά πίστευα από την αρχή της μάχης στην νίκη και δεν άρχισα να αμφισβητώ το αποτέλεσμα με τα πρώτα χτυπήματα που δέχθηκα, όπως είχα κάνει στην πρώτη μας μάχη.
Αυτά ήταν τα γεγονότα που αναπόλησα από το παρελθόν. Από όλα εκείνα που είχαν συμβεί, πλέον είχα μείνει μόνο με τον Mukuro και τον Fran. Κάτι όμως με έλεγε ότι πάλι κάτι θα γινόταν και όλα θα στράβωναν και θα γυρνούσαν προς το χειρότερο.

~Πίσω στο παρόν~

Τρώγαμε και πίναμε όταν ο σερβιτόρος μας έφερε τα πράγματα. Για κάποια δόση εγώ χάθηκα στις σκέψεις μου (η αναπόληση του παρελθόντος) και με επανέφερε ο Mukuro γιατί με είδε ότι ήμουν στον κόσμο μου και είχα σταματήσει να τρώω και να πίνω. Είχα απλά χαθεί στις σκέψεις μου.
-Oi, Razeil! Ζεις ή πέθανες?!
-Θες τίποτα? Καλά είχα χαθεί στις ωραίες σκέψεις μου...
-Φάε γιατί δεν θα μείνει τίποτα για σένα. Δες πως τρώει ο Fran.
-Άντε να φάω γιατί και εσύ το ίδιο πολύ με τον Fran τρως και στο τέλος όντως δεν θα αφήσετε τίποτα για μένα.
Τρώγαμε και πίναμε για αρκετή ώρα ακόμα. Όταν πλέον είχαμε τελειώσει, και είχε κάτσει το φαΐ καλά στο στομάχι, πληρώσαμε και φύγαμε από την ψαροταβέρνα. Πήγαμε μια γύρα από τα μαγαζιά τριγύρω για να πάρουμε ότι χρειαζόμασταν και πήγαμε στο καράβι μας για να φύγουμε από το νησί. Σηκώσαμε άγκυρα, κατεβάσαμε πανιά και ξεκινήσαμε. Εγώ ήμουν πολύ κουρασμένος και έτσι πήγα να ξαπλώσω στην καμπίνα μου. Στο πηδάλιο είχαμε αφήσει, για άλλη μια φορά, τον Fran. Άφησα τα πράγματά μου σε μια γωνιά στην καμπίνα μου και ξάπλωσα. Σιγά-σιγά με έπαιρνε ο ύπνος αλλά ένιωθα σαν κάτι επικίνδυνο να πλησιάζει, σαν κάτι να ερχόταν για να με σκοτώσει. Αυτή την διαίσθηση είχα μέχρις ότου άκουσα βήματα και άνοιξα τα μάτια μου...

Σπόιλερ:

Όνομα: Raziel
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 14.000 + 2.000 (παρελθόν)
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Ενα χιλιαρικο λογο μικρων ποστ, αλλα γενικα, ηταν η μονη ισως ιστορια τιμωρια που αξιζε να την διαβασει κανεις...

υ.γ.: