[Τέλος] Is venom stronger than knifes?

Αλλαζα ρουχα οταν ξαφνικα ενιωσα ενα περιεργο αισθημα, ηταν λες και ηξερα πως κατι κακο με πλησιαζε, εκανα ενα βημα στο πλαι και γυρισα να κοιταξω πισω μου, ενας αντρας με κουκουλα ξεπροβαλε απο το πουθενα, λες και ειχε πεσει απο τον ουρανο...
Τι στο...? πηγα να πω, ομως με περισσια ταχυτητα με πεταξε κατω και μερικα δευτερα αργοτερα ενιωσα ενα βαθυ και εντονο πονο να με διαπερναει. Η καρδια μου σφιχτηκε καθως η λεπιδα του κουκουλοφορου αντρα καρφωθηκε πανω μου, προσπαθησα να τον βαρεσω με τα μαχαιρια μου ομως το σωμα μου πλεον δεν με υπηρετουσα. Ενιωσα την ζωη να εξαφανιζεται απο μεσα μου, λιγο πριν πεθανω, ειδα τον αντρα να σηκωνετε και να γυρναει την πλατη του για να φυγει, ηξερε πως θα πεθανω αν με χτυπαγε εκει, πραγμα που εδειχνε πως ο αντιπαλος μου δεν ηταν ενας απλος παρανομος, αλλα ενας καλα εκπαιδευμενος δολοφονος. Η οραση μου μαυρισε και ολα γυρω μου αρχισαν σιγα σιγα να εξαφανιζονται, πεθανα σε εκεινο το μικρο στενακι, για δευτερολεπτα ειδα το σωμα μου να κοιτεται στο εδαφος, λουσμενο κυριολεκτικα στο ιδιο μου το αιμα, ο αντρας ειχε πλεον φυγει, δεν ειχα δει που ειχε παει. Ενιωσα την ζεστη απο τις φλωγες μου, μπορει εγω να το ειχα ξεχασει, ομως ο οργανισμος μου ηξερε πως να επιβιωσει απο τετοιες κακουχιες, το φρουτο μου με προστατευε απο καθε κακο, ακομα και απο τον θανατο... Το ομορφο καταγαλανο χρωμα τους εμφανιστηκε και με τυλιξε, ενα λεπτο αργοτερα ανοιξα και παλι τα ματια μου, εβλεπα θαμπα, πραγμα που υποδειλωνε πως ηθελα ακομα πολυ προπονηση....

Σηκωθηκα σιγα σιγα, το σωμα μου ετρεμε ακομα, λογικο υστερα απο τοσο αιμα που ειχα χασει... Το περιεργο θα ηταν να μην ειχα καποιο προβλημα, ετριψα το κεφαλι μου, το ενιωθα βαρυ και ζαλιζομουν λιγο, προς μεγαλη μου εκπληξη προσεξα πως η πληγη στο στηθος μου δεν ειχε κλεισει ακομα τελειως... "Πως γινεται αυτο το πραγμα? Παντα κλεινουν οταν τυλιγομαι σε φλωγες...", σκεφτηκα... Ξαναδοκιμασα αλλη μια φορα και τοτε η πληγη εκλεισε λες και δεν ειχε συμβει τιποτε... Διχως να ξερω πως να εξηγησω, το περιεργο αυτο φαινομενο, κρυφτηκα πισω απο κατι σκουπιδια και μεταμορφωθηκα ολοκληρος σε φοινικα, επρεπε να ανακτησω γρηγορα το αιμα που ειχα χασει, δεν επρεπε αλλα ουτε και ηθελα να αφησω τον ανθρωπο που με σκοτωσε να ξεφυγει... Θα τον εβρισκα και θα του συστηνα την απολυτη δυναμη και τον τρομο για αυτο που ειχε κανει... Μετα απο μερικα λεπτα ημουν εντελως καλα, εγινα και παλι ανθρωπος και κατευθυνθηκα προς το μερος που τον ειδα να πηγαινει τελευταια, βγηκα και παλι στο μεγαλο δρομο, κοιταξα γυρω μου ομως δεν φαινοταν να βρισκεται πουθενα... Αποφασισα να επιστρεψω στο μερος που ηταν οι νεκροι μαριν και να τον περιμενω, κατι μου ελεγε πως θα επεστρεφε στο μερος εκεινο... Αλλωστε οπως λενε, ο δολοφονος επιστρεφει στο χωρο του εγκληματος... Επεστρεψα και μαζεψα τα νεκρα πτωματα των μαριν, τα εκρυψα κατω απο τα σκουπιδια και υστερα ανεβηκα σε ενα μπαλκονι, απο ενα ερημο, οπως εδειχνε, σπιτι... Μερικες γλαστρες απο λουλουδια, μου παρηχαν την τελεια καλυψη και ετσι περιμενα υπομονετικα τον διωκτη μου να επιστρεψει.

Πραγματι περιπου εικοσι λεπτα αργοτερα ο κουκουλοφορος, επεστρεψε ακολουθομενος απο δυο μαντραχαλαδες. Εφτασαν στο σημειο που με ειχε "σκοτωσει" και παρεξενεμενος κοιταξε γυρω του, δεν μπορουσε να πιστεψει αυτο που εβλεπε, οχι μονο δεν εβρισκε το δικο μου πτωμα, αλλα και τα πτωματα των δυο μαριν που ειχα σκοτωσει ειχαν εξαφανιστει επεισης...
Νομιζεις πως ειναι παιχνιδι αυτο που γινεται?? Θες να πεθανει η Evriale Snakeheart?? Αν το θες μπορουμε να τον κανονισουμε ευκολα...!! ειπε ενας απο τους δυο ακολουθους με βαρια φωνη, φαινοταν αρκετα νευριασμενος... Αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν το ονομα που ανεφερε, ηξερα αυτο το επωνυμο, η οικογενια των Snakehearts ηταν απο τις μεγαλυτερες ολου του κοσμου και μια απο τις πιο δυνατες δυναστειες, αν οχι η μεγαλυτερη... Πως μια απογονος της οικογενιας αυτης, βρισκοταν στα χερια μερικων ληστων??? Ηταν ξεκαθαρο πως ο κουκουλοφορος ειχε κανει οτι ειχε κανει, επειδη του το ειχαν ζητησει ως ανταλαγμα για την ζωη της Evriale, ετσι υπεθεσα πως ηταν κατι σαν σωματοφυλακας της...
Εκεινος προσπαθουσε να βρει καποιον τροπο να εξηγησει το ανεξηγητο, πως μπορει να εξαφανιστηκαν, οχι μονο ενα, αλλα τρια πτωματα, μεσα σε εικοσο μονο λεπτα???
Αποφασισα να επεμβω και να "ελαφρυνω" λιγο την κατασταση, εβγαλα τα ιπταμενα μαχαιρια μου και πεταξα στους δυο φρουρους, καρφωθηκαν στην καρδια τους και επεσαν νεκροι, αφου πρωτα βασανιστηκαν λιγακι... Πηδηξα απο το μπαλκονι και προσγειωθηκα μπροστα στα ματια του αντρα, ειδα το προσωπο του κατω απο την κουκουλα, φαινοταν σαστισμενος, δεν μπορουσε να εξηγησει αυτο που ειχε δει, με σκοτωσε και ομως βρισκομουν ζωντανος μπροστα του....

Ο Ezio κοιτούσε τον Roni με ύφος το οποίο υποδήλωνε ξεκάθαρα πως δεν έπρεπε να είναι εκεί. Και πόσο μάλλον ζωντανός. Μια στάλα κρύου ιδρώτα είχε κυλήσει στην πλάτη του κάνοντας τον ν' ανατριχιάσει. Τι είχε συμβεί εδώ; Ο Ezio ήταν σίγουρος πως τα μαχαίρια του είχαν βρει τον στόχο τους. Είχε νοιώσει την καρδιά του Roni να καρφώνεται στα μαχαίρια του. Αν κοιτούσε προσεκτικά θα έβλεπε και την ουλή από τη μαχαιριά. Μικρή, αμυδρή αλλά υπαρκτή. Λες κι είχε κλείσει μόλις πριν λίγο. Τι στο καλό δύναμη είχε ο πειρατής. Ο Roni έκανε ένα βήμα προς αυτόν κι ο Ezio αμέσως σε θέση μάχης ξεκλείδωσε τα μαχαίρια του. Ήξερε πως είχε μειονέκτημα σε αυτή τη μάχη αλλά για χάρη της Evriale έπρεπε να παλέψει. Αμέσως όρμησε στον Roni με σκοπό να τον σκοτώσει μια και καλή. Δεν ήξερε πως στο καλό είχε επανέλθει στη ζωή από τους νεκρούς αλλά αυτή τη φορά θα τον έστελνε μια και καλή εκεί. Διότι τώρα είχε μαζί του μια ακόμα πηγή βοήθειας. Τις χειροπέδες από kairoseki. Τις είχε κρατήσει εφεδρεία. Και τώρα θα τις χρησιμοποιούσε. Αν ήθελε να έχει έστω μια καλή ελπίδα να νικήσει έπρεπε να το κάνει. Αλλά δεν ήταν κι εύκολο. Ο αντίπαλός του δεν ήταν και κάνας τυχαίος χαζοπειρατής.
Ο Roni δεν περίμενε να του επιτεθεί ο άλλος έτσι. Ή τουλάχιστον χωρίς να πει τίποτα ή να δηλώσει την πρόθεσή του. Υποσυνείδητα το ήξερε κι είχε προετοιμαστεί αλλά και πάλι ήλπιζε να η χρειαζόταν. Ήταν περιττή φασαρία σε μια πόλη όπου η παρουσία των Marines ήταν κάτι παραπάνω από έκδηλη. Δεν ήταν σοφό να κάνεις οτιδήποτε σε μια πόλη όπου οι Marines υπήρχαν σε κάθε γωνία. Αποφεύγοντας τα χτυπήματα του αντιπάλου του αποφάσισε πως θα τελείωνε τη μάχη γρήγορα πριν γινόταν αντιληπτή η παρουσία του.
Για κακή τύχη όμως του Roni ο Ezio αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το όπλο του. Το ένα χέρι του Roni βρέθηκε ξαφνικά περασμένο στον έναν κρίκο των χειροπεδών. Αμέσως αδυνάτισε σε μεγάλο βαθμό. Ένοιωθε βαριά εξάντληση. Ο Ezio αμέσως άδραξε την ευκαιρία και τον χτύπησε στη βάση του αυχένα ρίχνοντάς τον αναίσθητο.


-2 ώρες μετά:

Η πόρτα του μαγαζιού του αρχηγού των κακοποιών χτύπησε. Ο Ezio παρουσιάστηκε με έναν τύπο στους ώμους του.
-"Ορίστε ο Roni D. Razor. Στον έφερα ζωντανό κι αναίσθητο να τον κάνει ότι θέλεις. Μην ανησυχείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Φρόντισα γι' αυτό. Δώσε μου τώρα την Evriale."

Ο Eliot με παρέμεινε σιωπηλός παρόλο που είχα καταλάβει το σχέδιό του, φαινόταν να διασκεδάζει με την προσπάθειά μου να φανταστώ τι είχε σχεδιάσει. Μετά από μερικά λεπτά νεκρικής σιγής είπε:

Ο άρχοντας Feng Snakeheart και ο γιος του Hisoshi έχουν σχεδόν εξαφανίσει την συμμορία μου, δρουν λες και είναι οι προστάτες αυτού του νησιού. Αυτό όμως δεν θα συνεχίσει για πολύ, πρέπει να ξέρεις ότι ο Feng έχει εντυπωσιαστεί με την πρόοδό σου και, όπως λέει και ο ίδιος, σε θεωρεί κατάλληλη να κυβερνήσεις. Άρα εάν ακόμα και αυτός ο οπισθοδρομικός βρωμόγερος θεωρεί ότι ένα κοριτσάκι σαν και εσένα μπορεί να γίνει Snakila τότε έχεις πράγματι το ταλέντο των Snakeheart, την ικανότητα να λύνεις τα αρχαία αινίγματα και φυσικά το ταλέντο της ενόρασης το οποίο...............

Σταμάτησα να τον ακούω όταν μίλησε για την ενόραση, ήξερα σχετικά με την ικανότητα μου να λύνω τους γρίφους αλλά ποτέ κανείς δεν μου μίλησε για την ενόραση όμως αυτό εξηγούσε τα περίεργα οράματα που είχε τον τελευταίο καιρό, δεν έπρεπε όμως να δείξω έκπληξη για αυτό και σταμάτησα να τον κοιτάζω και του απάντησα.

Είσαι άνθρωπος ανόητος και αφελής, νομίζεις πως ο Roni και ο "Ε" θα σε αφήσουν να γλυτώσεις ή μήπως θεωρείς ότι ο Feng θα σε αφήσει ήσυχο μόλις μάθει τι έκανες? Υπέγραψες την καταδίκη σου γέρο!

Αυτό θα το δούμε.

Ήταν έτοιμος να μου πει κι άλλα, όμως το τηλέφωνο του γραφείου του άρχισε να κουδουνίζει δυνατά. Εκείνος το σήκωσε νευριασμένα αλλά μόλις άκουσε τη φωνή από την άλλη άκρη ένα χαμόγελο διακόσμησε το νευριασμένο πρόσωπό του.

Φαίνεται ότι ο φίλος σου έκανε πολύ καλά τη δουλειά του... William σε παρακαλώ κουβάλα λίγο τη λαίδη, δεν θα ήθελα να χάσει το θέαμα της σφαγής.

Και με αυτά τα λόγια ο φρουρός του με άρπαξε και με έσφιξε επάνω κουβαλώντας με λες και ήμουν κανένα γατάκι. Στη συνέχεια ακολούθησε τον Eliot ο οποίος μπήκε μέσα σε ένα μικρό τούνελ, προφανώς σε μια μυστική έξοδο της έπαυλης

2 ωρες πριν:
Προσγειωθηκα μπροστα στον κουκουλοφορο εχθρο μου, εκεινος με κοιταξε σαστισμενος και ανημπορος να πιστεψει οσα εβλεπε μπροστα στα ματια του να γινονται. Ο ανθρωπος που ειχε πεθανει μπροστα του και που μαλιστα ο ιδιος ειχε σκοτωσει, ηταν τωρα ολοζωντανος μπροστα του... Μου επιτεθηκε διχως να πει κουβεντα, η αληθεια ειναι πως περιμενα μια τετοια καταληξη αλλα ηλπιζα να μη χρειαστει να φτασει εκει το θεμα. Το νησι της Loguetown ηταν φημισμενο για την δυναμη των μαριν του και σιγουρα η μαχη ενος πειρατη με 97.000.000 στο κεφαλι του, δεν θα περναγε απαρατηρητη! Επρεπε να τελειωσω συντομα την μαχη μας ειδαλως ολο το ναυτικο θα βρισκοταν στο ποδι μου να με κυνηγαει, η μαχη ξεκινησε ομως ο αντιπαλος μου δεν ηθελε να "παιξει" σωστα. Μια χειροπεδα απο καιροσεκι βρεθηκε τυλιγμενη στο χερι μου, το ειδικο μειγμα με τις ιδιοτητες της θαλασσας μου εφερε αδυναμια... Διχως να χασει την ευκαιρια ο κουκουλοφορος με βαρεσε δυνατα σου κεφαλι ριχνωντας με αναισθητο. Ξυπνησα μετα απο περιπου μιση ωρα και τον ειδα να στεκεται απο πανω μου με τα μαχαιρια του ετοιμα για καθε ενδεχομενο, τα δικα μου οπλα οπως περιμενα ειχαν αφαιρεθει και βρισκονταν πεταμενα μερικα μετρα πιο περα... Τον κοιταξα και τον ρωτησα ποιος ηταν και τι ακριβως ηθελε απο εμενα, τον ειχα μολις σωσει απο τους δυο μαντραχαλαδες και μου το ξεπληρωνε με τον τροπο αυτο??? Μου ειπε πως λεγοταν Ezzio και πως ηταν ενας πειρατης σαν και εμενα...

Τον κοιταξα και σκεφτομουν τουλαχιστον πεντε διαφορετικους τροπους να του κανω την ζωη κολλαση οταν καταφερνα να ελευθερωθω απο τις χειροπεδες καιροσεκι. Σηκωθηκα σιγα σιγα και στηριχθηκα στα ποδια μου, δεν εκανε καποια επιθετικη κινηση, αντιθετα μου επετρεψε να σηκωθω λες και με σεβοταν για την προσπαθεια μου.
Χαιρομαι οταν βλεπω καποιον που λαμβανει τον επικειμενο θανατο ως φιλο, πραγματικα σε σεβομαι, ομως και παλι ηρθε πλεον η ωρα να τελειωσει αυτη η παρασταση... Για να μπορεσω να την σωσω, εσυ πρεπει να πεθανεις... ειπε και το βλεμμα του σκοτεινιασε για μια ακομα φορα, δεν ηταν απο κακια ομως, φαινοταν λες και ηταν απο φοβο...
Μικρε, οσο και αν προσπαθησεις δεν μπορεις να με σκοτωσεις... Κανενας δεν μπορει να σκοτωσει, εχω μια μοναδικη ικανοτητα που θα την ζηλευε ακομα και ενας χρηστης Logia φρουτου... Οποτε καλο θα ειναι να σταματησεις να προσπαθεις και να με αφησεις να σε βοηθησω να σωσεις την κοπελα.. πεταχτηκε λες και τον ειχε χτυπησει ρευμα στο ακουσμα των λεξεων μου...
Να με βοηθησεις? Δεν χρειαζομαι την βοηθεια σου, της ειπα πως θα την σωσω και θα το κανω, το εχω αποφασισει... Και περαν αυτου τι σε κανει να πιστευεις πως θα σε εμπιστευομουν? Η εφημεριδες λενε πως εισαι υπουλος και πως το να σκοτωνεις ειναι απλα μια ευχαριστηση για σενα, ομως δεν ειναι ετσι, ειναι ο σχεδιασμος και η τελειοτητα ενος φονου που εξιταρει καποιον και οχι μια απλη σφαγη... ειπε με σκοτεινο, σχεδον τρελο υφος ο Ezzio παιζοντας με το μαχαιρι που ειχε στο χερι του... "Σιγουρα εχω βρει εναν ανθρωπο που θα μπορουσα να συμπαθησω, αν δεν με ειχε δεμενο σαν φυλακισμενο..." σκεφτηκα και χαμογελασα, ειχα αποφασισει να βοηθησω τον μικρο πειρατη να σωσει ισως την πιο επικυνδινη γυναικα σε ολον τον κοσμο...

1 ωρα πριν το συμβαν:
Καταφερα να πισω τον Ezzio να με εμπιστευτει εστω και λιγο, αλλωστε απο οτι ειχα καταλαβει δεν ηταν χαζος, αντιθετα ενας αντρας που καταφερε να καταστρεψει μονος του ενα ολοκληρο νησι, διχως να εχει καποιο φρουτο σιγουρα ηταν αρκετα εξυπνος. Ηξερε πως αν αντιμετωπιζε ενα μικρο στρατο απο ληστες μονος του, δεν ειχε και πολλες ελπιδες, χρειαζοταν εναν καλο αντιπερισπασμο κατι που θα τραβαγε το ενδιαφερον των εχθρων του, ωστε να του δωθει η ευκαιρια να ξεκινησει την μαχη του. Εγω απο την αλλη ημουν οτι ακριβως χρειαζοταν για την δουλεια αυτη, ημουν ο αντρας που θα επρεπε να πεθανει, ωστε να ζησει η μικρη γονος της οικογενειας Snakeheart, ονοματι Evriale.
Χαιρομαι που καταλαβες πως η συμμαχια μας σε συμφερει, τα πραγματα θα ειναι πολυ πιο ευκολα με αυτον τον τροπο... Αν μπορεις ομως να μου βγαλεις αυτα τα πραγματα απο το χερι μου, θα μου κανεις μεγαλη χαρη... του ειπα ενω κουναγα τα χερια μου για να ακουστουν οι χειροπεδες... Τις ξεκλειδωσε και μερικα δευτερολεπτα μετα η δυναμη μου ειχε επιστρεψει και παλι στα χερια μου.
Τωρα:
Ο Ezzio μου ειχε φορεσει ψευτικες χειροπεδες και με μετεφερε στο κρυσφηγετο των ληστων, εγω προσπαθουσα να δειχνω οσο πιο αδυναμος μπορουσα ωστε να γινει πιστευτο το κολπο μας. Ο αρχηγος των ληστων με πλησιασε και αρχισε να μου κανει ερωτησεις, τοτε ο Ezzio βρηκε την ευκαιρια και τον μαχαιρωσε στα πλευρα σκοτωνωντας τον. Υστερα με μια κινηση μου εκοψε τις ψευτικες αλυσιδες και μου πεταξε τα μαχαιρια μου, πεταχτηκα ορθιος και καθαρισα εναν φρουρο που πηγε να μας επιτεθει. Οι ληστες ειχαν σαστισει, ο αρχηγος τους ειχε πεθανει και εκεινοι ηταν εναντια σε ενα ανθρωπο με 97.000.000 στο κεφαλι του και εναν νευριασμενο δολοφονο με 36.000.000, ο Ezzio μου εκανε ενα νοημα και οι δυο μαζι ξεχυθηκαμε στη μαχη...

Σίγουρα ο Eliot δεν περίμενε να δει αυτό το θέαμα όταν άνοιξε τη μυστική πόρτα που οδηγούσε στο μπαρ. Ο άνδρας που χρησιμοποιούσε για να διοικεί τη συμμορία του κειτόταν νεκρός πάνω σε μια μικρή κόκκινη λιμνούλα, την ίδια τύχη είχε και ένα άλλο μέλος της συμμορίας ενώ ο Ezio μαζί με τον Roni είχαν πάρει θέσεις μάχης. Το σχέδιό του είχε αποτύχει και όπως του είχα πει και πιο πριν η μάχη είχε χαθεί από τη στιγμή που άπλωσε τα χέρια του επάνω μου, τώρα ήταν η ώρα για το μεγάλο φινάλε.

Τα χέρια του φρουρού του χαλάρωσαν και βρήκα την ευκαιρία να του αποδείξω πόσο ανίσχυρος ήταν. Δάγκωσα το φρουρό στο λαιμό και χάρις τις δυνάμεις του φρούτου μου τον γέμισα με ένα πανίσχυρο δηλητήριο το οποίο χρησιμοποιούν οι κροταλίες, προκαλεί έντονους πόνους καθώς καταστρέφει τα ερυθρά αιμοσφαίρια προκαλώντας το θάνατο. Ο φρουρός ούρλιαξε από πόνο και με άφησε. Έσπασα εύκολα τις πλαστικές αλυσίδες και πέταξα τη φιάλη με το δηλητήριο στο πρόσωπο του Eliot, το βλέμμα του ήταν απλά υπέροχο, ολόκληρος ο κόσμος του είχε καταστραφεί και τώρα θα χανόταν και ο ίδιος, πριν τρέξω προς το μέρος των συμμάχων μου είδα το πρόσωπό του να καίγεται από την τοξικότητα του δηλητηρίου, δεν ούρλιαζε όμως αλλά έμενε ακίνητος, ίσως το μυαλό του δεν είχε αντέξει την που είχε πάρει η απαγωγή μου.

Με ένα σάλτο πήδηξα πάνω από τα μέλη της συμμορίας και προσγειώθηκα στα χέρια του Ezio, τον κοίταξα για μια στιγμή και παρατήρησα ότι χαμογελούσε, δεν είχα όμως πολύ χρόνο να τον παρατηρήσω. Σηκώθηκα στα δύο μου πόδια και σήκωσα το στιλέτο που είχε μαζί του ο φρουρός, δυστυχώς μου είχαν τελειώσει όλες οι υπόλοιπες φιάλες με δηλητήριο.

Evriale Snakeheart, χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω κύριε Roni αλλά θα μου επιτρέψετε να συστηθώ πλήρως μετά, η μάχη δεν μου επιτρέπει να επικεντρώνομαι στις δημόσιες σχέσεις.

Και με αυτά τα λόγια πέταξα το στιλέτο με τέτοιο τρόπο ώστε να καρφωθεί στο μάτι ενός ληστή που ετοιμαζόταν να μας επιτεθεί

H μαχη ειχε ξεκινησει για τα καλα, με τον Ezzio πολεμουσαμε εναν εναν ολους τους φρουρους, η Evriale καταφερε να ελευθερωθει μεσα στην ολη συνχηση που ειχε δημιουργηθει. Δαγκωσε εναν φρουρο και εκεινος επεσε κατω και σφαδαζε απο τους πονους λες και τον ειχε δαγκωσει φιδι...
Ημουν σιγουρος πως ειδα μια ιδιοτητα των φρουτων του διαβολου, ηταν τοσο δυνατη λοιπον η μικρη Snakeheart και σε τοσο μικρη ηλικια... Με ενα σαλτο προσγειωθηκε στην αγκαλια του Ezzio και υστερα πατησε στα ποδια της και με χαιρετησε, με εναν αρκετα ευγενικο τροπο, οχι συνηθισμενο στους πειρατες.
Δεν αργησε να μας αποδειξει την αξια της, αφου με ενα μαχαιρι πετυχε εναν αντιπαλο που μας επιτεθηκε στο ματι, φαινοταν πως απο μικρη ειχε μαθει να σκοπευει καλα και γρηγορα, ο Ezzio απο την αλλη ειχε κατακρεουργησει εναν φρουρο, καρφονωντας τον στα πλευρα και στην κοιλιακη του χωρα. Εγω παλευα με δυο και αφου τους εσφαξα, ενα τσεκουρι μου εκανε μια μεγαλη πληγη στα αριστερα πλευρα μου. Ο Ezzio φωναξε και εκανε να τρεξει προς το μερος μου, ομως ενα γνωριμο χαμογελο ειχε σχηματιστει ηδη στο προσωπο μου. Με ειδε και παγωσε, το γνωστο χαμογελο που εβγαινε σε τετοιες στιγμες ειχε αρχισει να δημιουργηται, αναψα τις φλωγες μου και γιατρευτικα σε δευτερολεπτα, ο κακος μου εαυτος ειχε βγει και παλι στην επιφανεια. Αδραξα το κατανα μου και αρχισα να κοβω οποιον εβρισκα μπροστα μου, ο Ezzio ειχε ενα αναμεικτο βλεμμα περιεργειας και ενθουσιασμου στο προσωπο του, ομως συντομα αποφασισε να σοβαρευτει και να συνεχισει την μαχη αφου η Evriale ισα που προλαβε να τον γλυτωσει απο εναν φρουρο, χτυπωντας τον με μια τεραστια ουρα που ειχε εμφανιστει απο το πουθενα... "Ωστε ειναι χρηστης Zoan, σαν εμενα εε? Αλλα οχι, κανεις δεν ειναι σαν εμενα, κανεις δεν μπορει να γινει καλα ακομα και απο τον θανατο, ομως εγω μπορω... Αλλα σιγουρα η μικρη εχει ενδιαφερουσα δυναμη στα χερια της... Καλο θα ειναι να παρακολουθησω την ροη αυτης της μαχης, μπορει να δω κατι το ενδιαφερον...!", σκεφτηκα...

Δεν ήταν πολύ ευχάριστο να μετατρέπομαι σε κροταλία αλλά η μάχη το απαιτούσε, ίσως θα μπορούσα να μάθω κι άλλες τεχνικές με αυτό το φρούτο αλλά προς το παρόν μπορούσα μόνο να μετατραπώ σε μισό φίδι, το κρόταλο έκανα καταπληκτική δουλειά καθώς ήταν αρκετά βαρύ και μπορούσα εύκολα να σπάσω τα κρανία των αντιπάλων μου, από την άλλη αν και ο κροταλίας δεν ανήκει στους σφιγκτήρες το μέγεθος της ουράς μου ήταν αρκετά μεγάλο ώστε να τυλίγεται γύρο από το σώμα του οποιοδήποτε ανθρώπου. Η μάχη δεν ήταν το δυνατότερο σημείο μου και σίγουρα δεν μπορούσα να πολεμήσω όσο καλά όσο ο Roni και ο Ezio, αλλά οι ληστές δεν ήταν δα και τόσο δυνατοί.

Ο Roni χάρις την ιδιότητα του δικού φρούτου ήταν αδύνατο να πεθάνει, από όσα είχε διαβάσει υπέθεσα ότι η δύναμή του ήταν εκείνη του φοίνικα, ενός μυθικού πλάσματος που ανεγενείται από τις στάχτες του...βέβαια αντί για στάχτες ο Roni αναγεννιόταν χάρις κάτι μπλε φωτιές τις οποίες χρησιμοποιούσε για να κάψει τους αντιπάλους του.

Ο Ezio από την άλλη είχε τις κινήσεις ενός δολοφόνου, άριστη ισορροπία και απόλυτη ακρίβεια συνδιασμένες με πολλά ακροβατικά και αρκετά μαχαίρια. Οι εχθροί του ούτε που καταλάβαιναν πότε πέθεναν ή πότε τους άνοιγαν διάπλατα οι αρτηρίες.

Με τόσο δυνατούς παρτενέρ ήταν σχεδόν αδύνατον για εμένα να αντεπεξέλθω αλλά έκανα ότι καλύτερο μπορούσα. Αφού τυλίχτηκα γύρο από τη μέση ενός ληστή προκαλώντας του ασφυξία, χτύπησα έναν άλλο με το βαρύ κρόταλο στο κεφάλι ενώ δάγκωσα έναν άλλο στο χέρι όταν προσπάθησε να με τραβήξει μακριά από τον φίλο του που αργοπέθαινε από την έλλειψη οξυγόνου .

Συνεχισαμε να πολεμαμε και σφαζουμε οσους περισσοτερους μπορουσαμε, ο Ezzio κινιοταν γρηγορα αριστερα και δεξια αποφευγωντας χτυπηματα και καρφωνε τους αντιπαλους του με εναν περιεργο μηχανισμο που εμοιαζε με τον δικο μου, μονο που αντι να πεταει μαχαιρια, εβγαζε δυο λεπιδες στη κατω μερια του χεριου και ετσι πολεμουσε. Εδειχνε πως ειχε κανει πολυ προπονηση, ωστε να το χρησιμοποιει με τοση ευκολια και ελευθερια... Πεταξα ψηλα αποφευγωντας την επιθεση δυο αντιπαλων μου και τους επιτεθηκα απο τον αερα, οι δυο συμμαχοι μου με κοιταξαν με δεος, μαλλον ακομα και η Evriale, που ηταν ηδη χρηστης φρουτου, δεν ειχε δει καποιο αλλο φρουτο εν δραση.
Χρειαζομαι πεντε λεπτα, αν μου τα δωσεις ολα αυτα εδω θα τελειωσουν συντομα... Προσεχε την Evriale, μετα απο εδω θα βρεθουμε στο στενο που πρωτοσυναντηθηκαμε... μου φωναξε ο Ezzio καθως εσπαγε τον λαιμο ενος φρουρου, του εγνεψα καταφατικα, ηξερα πως θα εκανε καλη δουλεια αν του εδινα τον αναλογο χρονο, αλλωστε ηταν ο ανθρωπος που ανατιναξε το Ferum Island. Ετρεξε προς μια μικρη πορτα που εδειχνε να πηγαινει σε καποια υπογεια διαβαση, τεσσερις απο τους αντιπαλους μας ετρεξαν απο πισω του, ομως μπορουσα να πεταξω πολυ πιο γρηγορα... Βγηκα μπροστα τους και τους εκοψα τον δρομο.
Μη βιαζεστε να τον ακολουθησετε, ελατε πρωτα να παιξουμε λιγο μεταξυ μας... ειπα ενος οι φλωγες μου σιγα σιγα γινοντουσαν ενα με το σωμα μου, θα χρησιμοποιουσα την τεχνικη που ειχα μαθει στο Cytheria Island, θα εκοβα τους αντιπαλους μου χρησιμοποιωντας τον αερα γυρω μου...!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σημειωση:
Τα γεγονοτα που ακολουθουν γινονται στο διαστημα της απουσιας του Ezzio, δηλαδη απο την στιγμη που εφυγε απο την μαχη, μεχρι και την ωρα που ξαναβρεθηκαμε στο μερος που ειχαμε κανονισει!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πλεον ο Ezzio δεν φαινοταν να ειναι πισω μου, ειχε απομακρυνθει πολυ, πραγμα που εδειχνε πως πραγματι ο διαδρομος που ακολουθησε εβγαζε σε καποιο υπογειο δωματιο, αρκετα μακρια απο την μαχη. Η Evriale πολεμουσε γεναια αν και φαινοταν πως ακομα δεν ηταν ετοιμη για τετοιου ειδους μαχες, συγκεντρωθηκα και ετοιμαστηκα για την επιθεση μου, οι φλωγες ειχαν τυλιξει το κατανα που ειχα στα χερια μου, τρεις εχθροι μου επιτεθηκαν, περιμενα την σωστη στιγμη και εξαπελυσα την επιθεση μου. Μπορεσα σχεδον να δω το κυμα αερα που εστειλα προς το μερος τους, οι δυο απο αυτους πεθαναν ακαριαια μιας που το χτυπημα μου τους εκοψε βαθια στο στηθος, ο τριτος φαινοταν να ειναι λιγο πιο ειδικευμενος στις μαχες, καταφερε να αποφυγει τα χειροτερα ομως εχασε το αριστερο του χερι απο το αγκωνα και κατω. Επεσε μερικα μετρα πιο περα και φωναξε απο τον πονο, ομως δεν εμεινε εκει μεχρι να του προσφερω ενα πιατο θανατο, επιασε γερα το σπαθι του με το δεξι του χερι και επιτεθηκε. Ματαια ομως, φαινοταν πως το καλο του χερι του ελειπε και ετσι απεκρουσα το χτυπημα του με ιδιαιτερη ευκολια. Υστερα πηδηξα στον αερα και καρφωσα το κατανα μου στον λαιμο του, μολις προσγειωθηκα εκανα μια αποτομη κινηση προς τα πανω και εκοψα τον λαιμο και το κεφαλι του στα δυο. Οσοι εχθροι ηταν γυρω μου, σκορπιστηκαν και εδειχναν να ειναι πλεον εκτος μαχης, με μια κινηση του χεριου μου τους εδειξα την εξοδο, δεν ειχα ορεξη να τους σκοτωσω και περαν αυτου επρεπε να φτασω την Evriale, ο Ezzio μου ειχε ζητησει να του δωσω πεντε λεπτα και ηδη ειχαν περασει τρια, επρεπε να βιαστω και να φυγουμε απο εδω.

Ετρεξα προς το μερος της, αποφευγωντας ή σκοτωνωντας οποιον εχθρο μου εκλεινε τον δρομο, η ωρα περναγε και εμεις επρεπε να φυγουμε οσο πιο γρηγορα γινοταν απο το μερος αυτο. Αν ηξερα εστω και λιγο τον Ezzio, ειχε στο νου του να ανατιναξει το κρυσφηγετο των ληστων, ομως αυτο δεν ηταν το μονο μας προβλημα. Η συγκεντρωση ενος πειρατη με τοσο ψηλο bounty, ενος αρκετα εως πολυ ικανου δολοφονου και της επομενη Snakila στο νησι, ηταν κατι που σιγουρα ο Smoker ειχε αντιληφθει 100%. Επρεπε να εξαφανιστουμε πριν φροντισει να μας "συναντησει", ηξερα πως ακομα και αν ημουν δυνατος, δεν ημουν τοσο δυνατος ωστε να αντιμετωπισω τον Smoker, τουλαχιστον οχι ακομα... Εφτασα επιτελους την Evriale και την βοηθησα να αντιμετωπισει τους εχθρους που ειχε γυρω της.
Πρεπει να φυγουμε απο εδω, εστειλα τον Ezzio να τους ετοιμασει ενα εκρηκτικο δωρο... Ολο το σπιτι θα γινει κομματια απο λεπτο σε λεπτο. Πιασου πανω μου και κρατησου γερα, θα ειναι λιγο περιεργο αισθημα...της φωναξα, εκεινη συμφωνησε με ενα νευμα, αν και στο προσωπο της μπορουσα να διακρινω μια δυσπιστια ως το προς τι θα εκανα... Μεταμορφωθηκα σε φοινικα και απογειωθηκα, η Evriale με κοιταγε με ενα βλεμμα μπερδεμενο, δεν μπορουσε να καταλαβει πως δεν καιγοταν απο τις φλωγες μου.
Ειμαι φοινικας, οι μπλε φλωγες μου ειναι ιαματικες, συνηθως δεν μπορω καν να καψω καποιον, συγκεκριμενα καταφερα να το κανω μονο αυτη την φορα στη μαχη που δωσαμε και τωρα κρατησου γερα, ηρθε η ωρα να αναπτυξουμε ταχυτητα...της ειπα και πεταξα με ταχυτητα εκτος του σπιτιου με προορισμο το στενακι που ειχα πρωτοβρεθει με τον Ezzio. Μεσα σε λιγοτερο απο ενα λεπτο, μια εκρηξη τυλιξε το σπιτι στις φλωγες, φωνες απο οσους εχθρους ειχαν μεινει ζωντανοι ακουγωνταν αλλα συντομα εσβηναν...

Συνεχεια εδω:

H μάχη ήταν κατά μακράν η πιο σκληρή που είχα κάνει ποτέ, χρησιμοποίησα όλα όσα είχα μάθει αλλά ακόμα και αυτά δεν θα ήταν αρκετά εάν δεν είχα μαζί μου τον Roni και τον Ezio. Αυτό αποδείχτηκε όταν έμεινα μόνη μου με μερικούς αντιπάλους τους οποίους δεν θα είχα νικήσει εάν δεν με είχε βοηθήσει ο Roni με τις περίεργες ικανότητές του.Φυσικά το γεγονός ότι δεν είχα άλλες φιάλες δηλητηρίου μαζί μείωνε σημαντικά τις μαχητικές μου ικανότητες.

Ο Roni με κοίταξε και μου είπε να ανέβω στην πλάτη του για να πετάξουμε..... όπως είναι λογικό δεν τον πίστεψα, αλλά δεν είχα και άλλη επιλογή, ο εκρηκτικός μηχανισμός του Ezio θα κατέστρεφε το κτήριο και ότι άλλο υπήρχε μέσα σε αυτό. Γραπώθηκα λοιπόν από την πλάτη του και έκλεισα τα μάτια μου καθώς ο Roni πήδηξε από το παράθυρο. Όταν τα άνοιξα το σώμα του είχε τυλιχτεί σε κάτι περίεργες μπλε φλόγες οι οποίες όμως δεν με έκαιγαν. Κοιτάζοντάς τον καλύτερα παρατήρησα ότι είχε μεταμορφωθεί σε φοίνικα.

Όταν προσγειωθήκαμε στον σημείο που είχαμε κανονίσει ο Roni επέστρεψε στην κανονική του μορφή. Δεν μείναμε όμως μαζί για πολύ ώρα, ο Smoker σίγουρα θα είχε ακούσει την έκρηξη και δεν είχαμε αρκετή αντοχή για να τον αντιμετωπίσουμε έτσι χωριστήκαμε με την ελπίδα να συναντηθούμε ξανά

Όνομα: Evriale
Haki Points: -
Player of the Month Points: 9
Beli: 28.000
Bounty/Fame Points: 2.000.000
Παρατηρήσεις: Πολύ ωραία ιστορία με ικανοποιητικές περιγραφές και πλοκή.
Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος που βρεθήκατε όλοι μαζί και γενικά ήταν μια καλογραμμένη ιστορία με ωραίο σενάριο. Δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κάποιον από τους 3 σας και γι' αυτό πήρατε όλοι την ίδια βαθμολογία.