Ο βοσκος [Τελος]

Λινκ προηγουμενης:
http://www.onepiecegr-rpg.com/t6220-topic

Στην προηγουμενη:
Πηγα στην Loguetown με σκοπο να κανω εκει μια μικρη σταση πρωτου βγω στη μεγαλη γραμμη, καποια πραγματα πηγαν στραβα και ετσι βρεθηκα αντιμετοπως με τον πειρατη που κατεστρεψε το Ferum, ονοματι Ezzio Auditore. Τελικα ομως μεταξυ μας σχηματιστηκε μια ισχυρη συμμαχια και μαζι καταφεραμε να νικησουμε τους εχθρους του στο νησι και να σωσουμε μια ιδιαιτερα σημαντικη γονο της οικογενειας των Snakeheart, ονοματι Evriale.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Σημειωση (σημαντικη):

Τα γεγονοτα που θα συμβουν στο Organ Island οπου και βρισκομαι, συνεβησαν ακριβως μετα απο την αποχωρηση μου απο την Loguetown, επεσα θυμα μιας ισχυρης καταιγιδας και εχασα το πλοιο μου, αλλα μαζι με αυτο και την μνημη μου, λογω του οτι κοπανησα δυνατα πανω στο καταρτι αλλα και σε βραχια. Η θαλασσα με ξεβρασε στο Organ Island, οπου με περιεθαλψε ενας γερος και μου εμαθε την τεχνη του βοσκου. Το ονομα μου για τα μισα της ιστοριας θα ειναι Hans, μετα θα βρω την μνημη μου.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τωρα:
Το πρωι ηρθε και σηκωθηκα ηρεμα απο το κρεβατι μου, επλυνα το προσωπο μου και κατεβηκα στον κατω οροφο για να καλημερισω τον Jeik. Ηταν ενα ομορφο και ηλιολουστο πρωινο, δεν εβλεπα την ωρα να φαω το πρωινο μου και να βγαλω τα προβατα στο βουνο.
Καλημερα Hans!!! Πως κοιμηθηκες το βραδυ? μου ειπε με ενα χαμογελο ο Jeik, τον καλημερισα και εκατσα στο τραπεζι, φαγαμε τηγανιτες και αυγα, υστερα σηκωθηκα και αφου μαζεψαμε το τραπεζι, βγηκα εξω απο το σπιτι μας και κατευθυνθηκα προς τον σταυλο. Το προβατα ηταν ανυσηχα, ηθελαν να βγουν εξω και να χαρουν τον ομορφο ηλιο. Ανοιξα την πορτα και επετρεψα στα ζωα μου να βγουν απο τον σταυλο, υστερα πηρα την γκλιτσα μου στον ωμο και κατευθυνθηκα προς το βουνο.

Περπατησα αρκετα, παρεα ειχα τον Flox, ηταν το γερικο σκυλι μας και φυλακας των ζωων μας. Σιγοτρεχε διπλα μου και που και που μου εριχνε κρυφες ματιες. Ηταν χαρουμενος που τον ειχα παρει μαζι, ηταν λιγο αρρωστος τις προηγουμενες ημερες και ετσι απεφευγα να τον τρεχω περα δωθε, ομως χθες και σημερα ηταν μια χαρα και ετσι αποφασισα να τον παρω μαζι μου για παρεα. Εφτασα στην κορυφη του βουνου και αφησα τα ζωα μου να βοσκησουν, εβγαλα την φλογερα μου και αρχισα να σιγοπαιζω εναν ρυθμο. Στους προποδες του βουνου, εβλεπα την πολη του νησιου. Ο Jeik μου ειχε απαγορευσει να παω εκει, μου ειχε πει πως την πολη ειχαν υπο την κατοχη τους μερικοι πειρατες και πως αυτοι εφταιγαν που ειχα χασει την μνημη μου. Βεβαια συμφωνα με τα λογια του, ολη μου την ζωη ημουν βοσκος μαζι του, οποτε δεν ειχα χασει κατι το ιδιαιτερο... Η αληθεια ειναι πως δεν θυμαμαι να εκανα ποτε μου κατι αλλο, αλλωστε δεν μπορει να ημουν πειρατης ή μαριν, αφου δεν ηξερα καλα καλα να πολεμαω, ουτε καν οπλα δεν ειχα...

Ο Flox ειχε κατσει διπλα μου και παρατηρουσε τα προβατα και τα κατσικια, δεν ειχε πολυ δυναμος πλεον μιας που ειχε γερασει αρκετα, αλλα τον ηθελα για παρεα, αλλωστε ηταν σκυλος που ειχε ζησει και ειχε μεγαλωσει στην φυση, δεν μπορουσα απλα να τον χωρησω απο αυτην!!! Τα πραγματα κυλουσαν αργα και ηρεμα στο βουνο, μερικες τσιχλες ηταν καθισμενες πανω σε δυο ελιες και σιγοτραγουδουσαν, πραγμα που εδειχνε πως πλησιαζε η εποχη αναπαραγωγης τους. Κοιτουσα την πολη στους προποδες του βουνου, θα ηθελα να παω για να δω τι γινεται εκει, ομως απο την αλλη ο Jeik, ειχε πει να μην παω, ηταν μεγαλυτερος απο εμενα και ετσι εμπιστευομουν την κριση του. Αλλωστε αυτος ειχε την μνημη του, εγω το μονο που θυμαμαι ηταν οτι μια μερα ξυπνησα εδω, ο Jeik μου ειχε πει πως με λενε και οτι ειμαι βοσκος. "Καλυτερα να μην μπλεξω σε καμια περιεργη περιπετεια, οι πειρατες συνηθως ειναι δυνατοι πολεμηστες, δεν θα ειχα ελπιδα απεναντι τους....!", σκεφτηκα και χαμογελασα. Εκανα νοημα στο Flox να εχει τον νου του για κανα λυκο ή γερακα και ξαπλωσα πισω για να απολαυσω τον καταγαλανο ουρανο!

Διαφορα συννεφα περναγαν και σε διαφορα σχηματα, ενα ελαφρυ αερακι βοηθουσε στην κατασταση, ο ηλιος δεν ηταν πολυ δυνατος ωστοσο, περαν αυτου συχνα πυκνα κρυβοταν πισω απο τα διερχομενα συννεφα, οποτε δεν μπορεις να πεις πως ενοχλουσε σε κατι. Υστερα απο λιγη ωρα με πηρε ο υπνος, το να κοιματε κανεις πανω στο μαλακο γρασιδι με τον αερα να τον χαιδευει ηταν η πιο ωραια αισθηση, ωστοσο η ηρεμια και ο υπνος μου δεν κρατησε πολυ, τα ονειρα μου ηταν αιματοβαμμενα και αγρια, προσωπα κομμενα και πεταμενα κατω, σωματα νεκρα να λουζονται στο ιδιο τους το αιμα, ποιος θα μπορουσε να κανει τετοιο πραγμα? Πεταχτηκα απο τον υπνο μου λουσμενος σε κρυο ιδρωτα, ο Flox καταλαβε πως κατι ειχα παθει και αρχισε να γαβγιζει, του εκανα ενα νοημα για να σταματησει. Ενα πραγμα με ενοχλουσε στην ακρη του μυαλου μου, το γιατι ενιωθα πως καπου ειχα ξαναδει αυτα τα προσωπα... Μηπως ειχα ξαναδει αυτο το ονειρο πριν χασω την μνημη μου ή μηπως εφταιγα εγω για το τελος τους? Οχι αυτο δεν μπορουσε να συμβαινει, αφου ζουσα ολη μου την ζωη στο Organ Island...

Συνέχεια από δω:

Η Mia περπάταγε προς το εωτερικό του νησιού αλλά έβλεπε ότι η κοντινότερη πόλη απείχε πολή ακόμα. Προχωρούσε από την παραλία μέσα από ένα απλό λιβάδι. Ο χώρος έμοιαζε πολύ απλός, μέχρι και η πιο αγριεμένη ψυχή θα μπορούσε να ηεμήσει απλώς και μόνο παρατηρώντας τα δέντρα, με τα κλονάρια τους να χαϊδεύονταν από το απαλό αεράκι, τα πουλιά να παίζουν μεταξύ τους και να κελαηδάνε. Ίσως ήταν αυτό που έψαχνε η Mia, αλλά ήξερε ότι το όπλο που κουβαλούσε ποτέ δςν θα την άφηνε να μείνει σε έναν τέτοιο "βαρετό" τόπο. Μία μορφή διακρινόταν έστω και με το ζόρι, σε ακρετή απόσταση από την ίδια. Κάτι φαινόταν δίπλα του καιλόγω του σχήματος του δεύτερου σώματος κατάλαβε ότι ήταν ένας σκύλος. Πλησίασε τον άντρα που φαινομενικά ξεκουαζόταν για να τον ρωτήσει το όνομα του νησιού που δεν γνώριζε. Και τότε πάγωσε παραδομένη σε σκέψεις τόσο σκοτεινές που ήταν θαύμα που ο άντρας δεν τρόμαζε και μόνο που τον πλησίαζε. Εκείνος άνοιξε απλά τα μάτια του, φάνηκε έκπληκτος που κάποια τον παρατηρούσε αλλά ήταν πολύ περίεργο. Γιατί ο άντρας που είχε μπροστά της δεν μπορούσε να ήταν κάποιος άλλος παρά ο nakama της Roni D. Razor. Όμως γιατί την κοίταγε λες και δεν την αναγνώριζε καν;

Ζαφυρενια μου!! Την καρδια μου εχεις παρει και στους δρομους του βαρδαρη τρυγυρνω. Ζαφυρενια μου!! Το ονομα σου αγαπημενο, στην ψυχη μου χαραγμενο θα ναι οσο ζω... Ααα ρε δημοτικο τραγουδι, αθανατο ειναι! ειπα στον Flox χαμογελωντας, ομως το φως μου εκρυψε μια αναπαντεχη σκια. Γυρισα το κεφαλι μου και ειδα μια κοπελιτσα να με κοιταει αποσβωλομενη, μου εκανε εντυπωση που εβλεπα καποιον ανθρωπο εδω πανω, συνηθως ημουν μονος μου. Σαν να μην εφτανε αυτο με κοιταγε λες και με ηξερε, προσπαθησα να μην της δειξω πως δεν την θυμαμαι και εστιψα το μυαλο μου να την θυμηθω, αλλα ημουν σιγουρος πως δεν την ειχα ξαναδει ποτε στην ζωη μου...
Καλημερα μικρη! Μπορω να σε βοηθησω σε κατι? Μηπως χαθηκες? Δεν ερχονται συχνα χωριανοι εδω πανω... Βασικα δεν ερχονται ποτε, εισαι η πρωτη που βλεπω!!! της ειπα χαζογελωντας ενω πειραζα τα μαλλια μου...!

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε η Mia είναι ότι της έκανε πλάκα. Δεν γίνεται να ήταν τέτοια η ομοιότητα, αυτός πρέπει να ταν! Ακόμα και η φωνή ίδια ήταν. Πρέπει να την κορόιδευε, κάτι που την πρόσβαλε σε επικίνδυνο βαθμό.
-Roni κόψτο δούλεμα γιατί θα σε σκίσω σαν κοτόπουλο!
Ότι απειλή και να έλεγε σίγουρα θα την πραγματοποιούσε. Η παρουσία του, οι αναμνήσεις της από την συνάντηση τους, όταν ακόμα ήταν άλλος άνθρωπος, ήταν κάτι που ηθελε να σβήσει από προσώπου γης. Και η απόδειξη για εκείνη την ζωή ήταν μπροστά της, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση, ακόμα και να σταματούσε την φάρσα του, να του χαρίσει την ζωή. Όμως δεν φαινόταν πρόθυμος να κάνει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως έπαιζε υποδειγματικά το ρόλο, σε σημείο να την φέρνει σε αμηχανία.
-Ποιος;; Κοίτα κοπελιά, είπε υποχωροώντας μερικά βήματα, δεν θέλω μπερδέματα! Είμαστε ήσυχοι οι κάτοικοι εδώ!
-
-Μάλλον με μπερδεύεις με κάποιον γνωστό σου! συμπέρανε καλοκάγαθα. Εγώ μένω στο Organ Island όλη μου την ζωή.

Με κοιταγε λες και της ελεγα ψεματα ή της εκανα πλακα... Της εξηγησα πως με λενε Hans και πως ειχε γεννηθει και μεγαλωσει εδω, καποια στιγμη λογω ατυχηματος ειχα χασει την μνημη μου αλλα χαρη στον Jeik ηξερα πως δεν με λενε Roni... Ακου εκει Roni, λες και ειμαι κανας πειρατης, τι ονομα ηταν αυτο??? Σηκωθηκα και της εδειξα το σπιτι οπου και διεμενα, υστερα της εδειξα την πολη και την πληροφορησα πως ισως εκει θα μπορουσε να βρει καποιες πληροφοριες για τον φιλο της, αλλα επρεπε να προσεχει τους πειρατες...Της ειπα πως καλο θα ηταν να ερθει στο σπιτι μου να ξεκουραστει και να φυγει το συντομοτερο δυνατο απο το νησι, αν εκανε καμια χαζομαρα θα μπορουσε ακομα και να χασει την ζωη της... Εκεινη ομως για καποιο λογο ηθελε να παμε στην πολη, εφερα αντιρρησεις και της ειπα για τον Jeik και πως μου ειχε πει να μην πλησιαζω την πολη. Ομως η αληθεια ειναι πως ηθελα να παω στην πολη, βαθια μεσα μου διψαγα να δω τι ειναι εκει περα... Ετσι λοιπον αφησα τα ζωα και κινηθηκα μαζι με την μικρη προς την πολη...

Η Mia είχε πάρει την απόφαση της όσο κι αν δυσαρεστούσε το πνεύμα του σπαθιού που της ψιθύριζε να αδράξει την ευκαιρία. Έτσι όπως ήταν εκείνος ο βλάκας θα μπορούσε να τον βγάλει από την μέση στο άψε σβήσε. Όμως πια η χαρά στο να σκοτώσει κάποιον που δεν είχε ιδέα του λόγου; Ειδικά ο Roni ήταν ένας αντίπαλος που άξιζε να αναμετρηθείς, νύχτες ολόκληρες ονειρευόταν την στιγμή που θα παρουσιαζόταν μπροστά του και θα τον προκαλούσε. Που θα του έδειχνε πόσο είχε αλλάξει, που θα τον σκότωνε... Τώρα λόγου ενός παιχνιδιού της τύχης έπρεπε να στερηθεί την ικανοποίηση του προδωμένου βλέμματος του; Δεν το δεχόταν! Θα τον πήγαινε μες τον κίνδυνο, θα τον έκανε να θυμηθεί τους παλιούς του τρόπους! Όλο και κάποιο wanted poster με την φάτσα του θα συναντούσαν. Και κάτι είχε αναφέρει για πειρατές! Αυτή κι αν ήταν καλή ευκαιρία! ...Αλλιώς θα του κάρφωνε ένα μαχαίρι στην πλάτη και θα περίμενε να ενεργοποιηθεί το φρούτο του μόνο του. Ή να πέθαινε.... Δεν ήξερε τι θα συνέβαινε. Το θέμα ήταν ότι όταν μπήκαν στην πόλη, ήταν οι μόνοι που κυκλοφορούσαν φανερά! Όλοι οι δρόμοι έρημοι, τόσο παράξενο γιατί φαινόταν σαν να είχαν μόλις παρατήσει τις δουλειές τους στην μέση.

Κοιταγα γυρω μου σαστισμενος, η πολη δεν ηταν καθολου οπως την περιμενα, ολα ηταν αδεια λες και δεν υπηρχε κανεις τριγυρω. Οχι πειρατες, ουτε καν ζωα δεν υπηρχαν στην πολη, η κοπελα απο την αλλη συνεχιζε να με λεει Roni, απο ενα σημειο και μετα σταματησα να το αρνουμαι, ειχα πραγματικα κουραστει να προσπαθω να της εξηγησω...! Περπαταγαμε στην αδεια πολη και κοιταγαμε γυρω μας, τιποτα το ενδιαφερον για μενα, αλλα η μικρη φαινοταν να σκεφτεται πολλα πραγματα, το βλεμμα της ηταν συγκεντρωμενο μπροστα και το χερι της χαιδευε ενα περιεργο πρασινο σπαθι που ειχε περασμενο στην πλατη της. ξαφνικα δυο ατομα εμφανιστηκαν μπροστα μας, ηταν περιεργα ντυμενοι, λες και ηταν παλιατσοι ηταν, μας σταματησαν και ο ενας απο τους δυο μιλησε...
Αλτ, σταματηστε εκει που ειστε... Η πολη αυτη ειναι στην κατοχη του Captain Buggy, για να περασετε πιο περα πρεπει να πληρωσετε το προστιμο των 3.000μπελι ο καθενας σας...ειπε ο τυπος, ομως ο αλλος τον διεκοψε και με εδειξε με νευρικοτητα...
Μπα μπα!! Τι εχουμε εδω, αποφασισες να γυρισεις??? Αυτο θα ειναι ενδιαφερον για το αφεντικο... Ετοιμασου να πεθανεις σκυλι... ειπε ειρωνικα ο πρωτος οταν με ειδε...

Οι μοναδικοί που συνάντησαν έμοιαζαν πιο πολύ με παλιάτσους τσίρκου παρά με κατοίκους. Οπότε μία εξήγηση υπήρχε.
-Είστε οι πειρατές! δήλωσε η Mia και τράβηξε τα βλέμματα τους από τον Roni.
Σκέφτηκε ότι τον γνώριζαν, ότι μάλλον τους είχε προκαλέσει προβλήματα όπως έκανε εξάλλου με όποιον τύχαινε να πέσει στον δρόμο του.
-Όι κοπελιά! έκανε ανήσυχος από την εξέλιξη της κατάστασης. Πάμε να φύγουμε! Δεν μπορούμε να τα βάλλουμε μαζί τους!
-Εγώ δεν πάω πουθενά! του δήλωσε κατηγορηματικά. Αν σε αφήσουν, μπορείς να φύγεις!
Βέβαια, το ενδεχόμενο έμοιαζε πολύ δύσκολο. Ένας είχε εμφανιστεί στον δρόμο πίσω τους, κλείνοντας τους την διαφυγή. Ο Roni κοίταγε τρομοκρατημένος όμως η κοπέλα τράβηξε με το ένα χέρι το όπλο της και κράτησε το δεύτερο σε θέση αναμονής δίπλα της.
-Δεν ξέρω ποια είναι η παρέα σου, αλλά δεν γλιτώνεται Roni! Ήρθε η ώρα να πάρουμε εκδίκηση για τον εξεφτελισμό του Captain Buggy!
-Σταματήστε να με λέτε Roni! είπε και για μια στιγμή ένιωσε έναν θυμό που δεν είχε συνηθίσει να τον καταλαμβάνει.

Ολα τα πραγματα εχουν και το μεγιστο τους, δεν εφτανε μονο η μικρη, τωρα ειχα και τους παλιατσους να με λενε με το ονομα αυτο... Ενιωσα θυμο μεσα μου να βραζει, δεν ηξερα γιατι, πρωτη φορα ενιωθα ετσι δεν ειχα ξανανευριασει ποτε με καποιον στην ζωη μου. Ενιωσα λες και εκρυβα κατι αλλο μεσα μου, που παλευε να ελευθερωθει και να ξαναβγει στην επιφανεια, οι πειρατες απο την αλλη μας ειχαν κυκλωσει για τα καλα, δυο μπροστα και ενας ακομα πισω. Η κοπελα εβγαλε το σπαθι και ετοιμαστηκε για μαχη, εγω απο την αλλη κοιταγε γυρω μου για να βρω κατι να χρησιμοποιησω.
Παρε!! μου ειπε καθως μου πεταξε ενα μαχαιρι, διχως να ξερω πως εγινε, το χερι μου κινηθηκε απο μονο του και επιασε το μαχαιρι στον αερα, με τετοιο τροπο, λες και ηξερε τι ακριβως να κανει αλλα και πως να το κανει. Παραξενεμενος με την ροη των γεγονωτων κοιταξα γυρω μου και προσπαθησα να καταλαβω τι ειχε γινει, αλλα καμια λογικη εξηγηση δεν εμπαινε στο μυαλο μου.... Ολα αυτα φαινοντουσαν τοσο ψευτικα, λες και ζουσα ενα ονειρο...

Η Mia πέταξε ένα όπλο με το οποίο ο Rni είχε μεγάλη οικιότητα με την προσδοκία ότι θα του ξυπνούσε παλαιές μνήμες. Από την άλλη όμως τα χέρια της ήταν γεμάτα καθώς οι δύο τύποι μπροστά της έμοιζαν να μην την φοβούνται, δεν την ήξεραν άλλωστε ακόμα. Ο πρώτος έδειχνε πιο φιλόδοξος από τον άλλο, την πλησίασε πρώτος με την σιγουριά ότι τα πολλά μαχαίρια που κουβαλούσε θα της έσκιζαν όλο το σώμα σε φέτες. Η Mia χαμογέλεσε περιπαιχτικά, και όταν της πέταξε μερικά από αυτά για τον κορμό της, εκείνη απλά έφερε την γυμνή παλάμη της με την φουσκωτή πατούσα μπροστά της. Με μια σαρωτική κίνηση, όλα τα μαχαίρια αποκρούστηκαν χωρίς να της αφήσουν μία γρατζουνιά. Ο εχθρός της έδειξε να εκπλήσεται, μετά όμως η συνειδητοποίηση απλώθηκε στο πρόσωπο του και τον έκανε να σφιχτεί. Μάλλον αναγνώρισε την δύναμη κάποιου φρούτου του διαβόλου που διέφετε η μικρή. Από την άλλη ο Roni έμοιαζε ακόμα πολύ μουδιασμένος για να επιτεθεί σωστά. Πως να το κάνει εξάλλου καθώς ο αντίπαλος του δεν ήταν όπως φαινομενικά νόμιζαν μόνος του. Από την γωνιά των δρόμων εμφανίστηκε τρέχοντας ένα μαλλιαρό τέρας, τεραστίων διαστάσεων, που πλησίασε τον εχθρό του και τον άφησε να το χαϊδέψει στοργικά στον σβέρκο.

Ο αντιπαλος μου και το "ζωακι" του με κοιταζαν επιμονα και περιπαιχτηκα, το αιμα στις φλεβες μου αρχισε να κυλαει πιο γρηγορα και ενα μαλλον γνωριμο αισθημα ειχε αρχισει να με διακατεχει... Δεν ηξερα γιατι αλλα ενιωθα μια απεραντη χαρα να με κουκουλωνει ολοκληρο, κοιταξα το μαχαιρι που ειχα στο χερι μου, ηταν λες και καλουσε να το χρησιμοποιησω, αλλα δεν ημουν τετοιος ανθρωπος. Δεν ηξερα να χρησιμοποιω οπλα, αρα πως γινοταν αυτο? Ο αντιπαλος μου με μια κινηση ανεβηκε πανω στο τεραστιο λιονταρι και μου επιτεθηκε, δεν προλαβα καν να κουνηθω και το λιονταρι με χτυπησε δυνατα με τα νυχια του. Η δυναμη του χτυπηματος με πεταξε στον αερα, ενιωσα το σωμα μου να σκιζεται στο σημειο που με βρηκαν νυχια του τερατος, το αιμα μου χυθηκε στην ατμοσφαιρα και ενας δυνατος πονος με συνεπηρε, αλλα μετα κατι που δεν περιμενα συνεβει, το σωμα μου τυλιχτηκε σε καποιες περιεργες μπλε φλωγες, ο πονος εφυγε αμεσως, τι μου συνεβαινε???

Η Mia όρμηξε άφοβα καταπάνω στον αντίπαλο της, που όμως κινήθηκε πολύ πιο γρήγορα από ότι περίμενε πάνω στο περίεργο ποδηλατάκι του.
-Τι σόι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά; ρώτησε ειρωνικά τον άντρα πο περισσότερο θα έκανε κατά τη γνώμη της για το τσίρκο παρά για πειρατής.
Εκείνος ομολογουμένως προσβλήθηκε. Και έκανε το λάθος να έρθει κατά πάνω της. Άνοιξε τα χέρια του σε πλήρη διάσταση για να δώσει φόρα στα όπλα που κρατούσε. ΈΕμοιαζε τρελός έτσι όπως έσφυγγε και με τα δόντια του ένα μικρό μαχαιράκι. Φτάνοντας την, τα έκλεισε. Αν η επίθεση είχε αποτέλεσμα θα την έκοβε σε λωρίδες. Όμως το δικό της σπαθί ήταν αρκετό για να σταματήσει επιτόπου την επίθεση. Οι λεπίδες σχημάτισαν ένα αστέρι όπως συγκρούστηκαν και πίεζαν η μία την άλλη χωρίς καμία να κερδίζει έδαφος. Τότε, ο αντίπαλος της, προσπάθησε να την καρφώσει με το εναπομείνον μαχαίρι στα δόντια του. Η κοπέλα γύρισε όλο το σώμα της, πηδώντας πλάγια. Τον έκανε να χάσει την ισορροπία του, η λαβή του στα σπαθιά χαλάρωσε και έπεσε φαρδύς πλατύς από το παοδηλατάκι του. Πριν προλάβει να αντιδράσει ήταν πάνω του, και τον ξεκίνησε σε χτυπήματα με την πατούσα της. Όταν σηκώθηκε από πάνω του, εκείνος ήταν αναίσθητος ενώ οι μώλωπες είχαν πρυστεί τόσο που το πρόσωπο του δεν θύμιζε την προηγούμενη εικόνα του.

Κοιταξα τον εαυτο μου, ειχα παρει φωτια κυριολεκτικα, στην αρχη τρομαξα ομως συντομα παρατηρησα πως δεν καιγομουν, αντιθετα ενιωθα ενα γνωστο αισθημα, μια γνωστη ζεστασια υπηρχε στις φλωγες αυτες...
Σηκωθηκα και ειδα πως η ουλη που ειχα αποκτησει απο το κτηνος, ειχε ηδη εξαφανιστει, δεν ξερω τι ειδους δυναμη ηταν αυτη αλλα σιγουρα με προστατευε απο τον θανατο. Επιτεθηκε με ολη μου την δυναμη, το ζωο εκανε αλλη μια κινηση προς το μερος μου ομως το σωμα μου κινηθηκε αυτοματα και απεφυγε την επιθεση, πηδηξα στον αερα και καρφωσα το μαχαιρι μου βαθεια στο κεφαλι του ζωου. Επεσε κατω αιμοφυρτο, φαινοταν νεκρο ή τουλαχιστον στα τελευταια του.
Αυτα παθαινει οποιος τα βαζει με τον Roni D. Razor!!!φωναξα στον γητευτη του ζωου, δεν πιστευα στα αυτια μου, τι ειχα μολις ξεστομισει? Ειχε ακουστει τοσο οικειο, τοσο φυσικο και ομως τοσο απομακρο, δεν μπορει να ηταν το ονομα μου αυτο... Σιγουρα δεν ηταν, τις σκέψεις μου διέκοψε ο αντίπαλος μου, μου επιτέθηκε και με έκοψε βαθειά στα πλευρά... Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε αυτόματα στο πρόσωπο μου!

Η Mia γύρισε πλευρό και έριξε μια πεταχτή ματιά στην μάχη πίσω της, μιας και η δικιά της είχε χαλαρώσει σε ρυθμό. Με το που άκουσει την φράση που πέταξε ο Roni... Δεν ήταν σίγουρη κατά πόσο, αλλά πρέπει να επέστρεφε στα συγκαλά του. Από την μία αυτό ήθελε κι εκείνη, από την άλλη ο χαρακτήρας του... Ας πούμε για να το θέσουμε ευγενικά, ότι πάντα την εκνεύριζε! Τον άφησε να ασχοληθεί με τον δικό του αντίπαλο. Δεν είχε αμφιβολίες ότι θα κέρδιζε κάποιον σε τέτοιο χαμηλό επίπεδο, το πολύ πολύ να κατέληγε περισσότερο τσαλακωμένος από ότι θα έπρεπε. Όσο γι αυτό δεν είχε κανένα πρόβλημα. Μετά θα τον αναλάμβανε αυτή εξάλλου, οπότε χάρη θα της έκανε ο άλλος πειρατής. Επέστρεψε στον τελευταίο πειρατή που τους έκλεινε το δρόμο. Όμως ούτε κι εκείνος έδειχνε πρόθυμος να της επιτεθεί πλέον. Τον πλησίασε με ένα μοχθηρό χαμόγελο που μαρτυρούσε το τι θα του έκανε μόλις τον έπιανε στα χέρια της. Και τότε κατάλαβε ότι ο πειρατής, αντί να κοιτάζει τρέμοντας την ίδια, παρακολουθούσε την μάχη πίσω της! Η φοβισμένη έκφραση του δεν ήταν αποτέλεσμα της δικής της τρομαχτικής παρουσίας αλλά του Roni! Από το σοκ, η Mia κοκάλωσε, δίνοντας του χρόνο να το βάλλει στα πόδια μαζί με το αναίσθητο σώμα του πεσμένου συντρόφου του. Τώρα ήταν έξω φρενών! Γύρισε αργά-αργά να κοιτάξει τον Roni που της έκλεβε την δόξα.
-

Εισαι σιγουρος για αυτο που εκανες πιτσιρικο??? Αν εισαι σιγουρος να ξερεις πως μολις εκανες ενα πολυ μεγαλο λαθος... ειπα, η φωνη μου ηταν βαρια και σιγουρη. Ηξερα ποιος ειμαι καθως και το τι ειμαι, ημουν πειρατης και το ονομα μου? Roni D. Razor, το ειχα κανει γνωστο στον κοσμο μεσω της συμπεριφορας μου και των πτωματων που αφηνα πισω μου. Επιασα το μαχαιρι και το γυρισα στο χερι μου για να το ζυγισω, ηταν οσο επρεπε, κοιταξα πλαγια με την ακρη του ματιου μου, η μικρη απο το πληρωμα μου με κοιτουσε με θυμο, δεν ηξερα τι εκανε εδω ουτε και πως με βρηκε, αλλα τωρα δεν ειχα χρονο για εκεινη, επρεπε να απολαυσω το αιμα του εχθρου μου... Επιτεθηκα με ταχυτητα, το χαμογελο μεγαλωνε στα χειλι μου, προσπαθησε να αποκρουσει την επιθεση μου, ομως ηταν αδυνατο, ειχα καιρο να παλεψω με ανθρωπο και ενιωθα πως κατι μου ελειπε, θυμηθηκα την τρικυμια που επεσα καθως πηγαινα στο Reverse Mountain, φαινεται πως ειχα παθει αμνησια για καποιο λογο. Το αιμα του, ζεστο και πηχτο επεσε πανω μου και με ξυπνησε απο τις σκεψεις μου, ανοιξα τα ματια μου και τον κοιταξα, ο λαιμος του ανοιγμενος σαν γαρυφαλο, το αιμα ετρεχε! Τοσο ομορφο θεαμα ειχα καιρο να αντικρισσω στα ματια μου...!

Ο Roni κοίταξε θριαμβευτικά την Mia, η οποία όμως δεν το επέτρεψε το βλέμμα. Μόλις αναγνώρισε το ύφος της, αν και δεν κήξερε το λόγο, ήταν σίγουρος τι θα ακολουθούσε.
-Αν έχεις κάτι να πεις, πες το! της ζήτησε έντονα μήπως και μπορούσε να καταλάβει γιατί είχε αλλάξει η nakama του.
Την τελευταία φορά που την είχε δει, δεν ήταν καθόλου έτσι! Την είχε αφήσει ένα κοριτσάκι που δεν τολμούσε καν να κοιτάξει κάποιον λες και πρόκειτο να του πάρει το κεφάλι. Τώρα, φαινόταν να το εννοεί.
-Θέλω μόνο να πεθάνεις! Είσαι η απόδειξη για μια ύπαρξη που αρνούμαι να θυμάμαι. Θα σε εξαφανίσω λοιπόν και θα γίνω πιο δυνατή!
-Πολλοί προσπάθησαν, κανείς δεν το κατάφερε.
Δεν χρειάζοταν πια σχόλια. Όρμησαν ο ένας εναντίον του άλλου με σηκωμένα τα όπλα τους, σπαθί με μαχαίρι. Το μόνο που δεν φαινόταν να καταννοεί ο Roni, ήταν το γιατί τον είχε αφήσει να ζει όταν δεν είχε ακόμα την μνήμη του.

Εισαι σιγουρη μικρη πως επρεπε να με αφησεις να ζησω πριν? Αν με ειχες σκοτωσει οσο ακομα δεν ειχα την μνημη μου, ισως και να μπορουσες να νικησεις, πλεον ειναι απιθανο, οσες φορες και αν με κοψεις, οσες φορες και αν με σκοτωσεις, εγω θα επανερχομαι... Ετοιμασου λοιπον να καταλαβεις τον λογο που το bounty μου αλλαξε τοσο απο την τελευταια φορα που με ειχες δει...! της ειπα καθως επιτεθομουν. Τα οπλα μας συγκρουστηκαν, μαχαιρι και σπαθι, μια δυνατη εκρηξη αερα ακολουθησε την συγκρουση. Κοιταξα το σπαθι της και το αναγνωρισα αμεσως, το σπαθι που με ειχε νικησει δυο φορες, το σπαθι του Saga... Τον ειχα αφησει να ζησει, ωστε πηγε στο Asuka Island μετα απο εμενα, ετσι εξηγητε η αλλαγη στην συμπεριφορα της, δεν θα την αφηνα ομως να χαθει στο σκοταδι του σπαθιου, θα την εσωνα αφου πρωτα θα της εδινα ενα γερο μαθημα ωστε να μην παιζει με τετοια πραγματα στο μελλον...!
Εχεις δεκα δευτερολεπτα να αφησεις το σπαθι σου μικρη, μετα δεν θα σου δειξω καποιο ελεος... Σου προτεινω να φερθεις λογικα...
Λογικα? Μιλας εσυ για λογικη? Πως μπορεις να χανεις την μνημη σου? Τολμας να ξεχασεις το οτι ειμαστε πληρωμα? Εγω ομως δεν το ξεχνω και θα φροντισω να το αλλαξω αυτο, αφου σκοτωσω εσενα θα σκοτωσω και τον καπετανιο σου!!! Δεν ηθελα να σε πολεμησω διχως την μνημη σου, ηθελα να με θυμασαι οταν σε σκοτωνω... Και τωρα ετοιμασου να δεις εσυ τι εκανα ολον αυτον τον καιρο, καθως και τον λογο που πηρα αυτο το Bounty στο κεφαλι μου...

Roni:

Ενδιαφερον ακουγεται μικρη, νικησα ηδη μια φορα αυτη την τρελα ηρθε η ωρα να δουμε αν μπορω να την ξανανικησω για μια ακομα φορα...
Επιτεθηκαμε αλλη μια φορα ο ενας στον αλλο, απεκρουε ολα μου τα χτυπηματα με τις πατουσες στα χερια τις, εγω απο την αλλη βασιζομουν στην ταχυτητα μου και στις μαχητικες μου ικανοτητες για να την αποφευγω και να αντεπιτηθομαι.

Η Mia μαχόταν με όλες της τις δυνάμεις, παρόλα αυτά, απλά έμοιαζε να μην είναι αρκετό. Όσο χρόνος είχε μεσολαβήσει από την προηγούμενη συνάντηση τους, δεν είχε δυναμώσει μόνο εκείνη. Αλλά η αγανάκτηση μεγάλωνε μέσα της. Και μεγάλωνε και μεγάλωνε.... Για ποιο λόγο είχε πάρει την δύναμη του καταραμένου σπαθιού με το μέρος της αν δεν ήταν ούτε κι εκείνο δυνατό; Το ένιωθε να γρυλίζει στο μυαλό της από απογοήτευση που δεν μπορούσε να πάρει το αίμα του Roni. Κάτι ένιωσε να σκιρτά. Κάτι ακόμα υπήρχε μέσα της που το είχε ξεχάσει. Μια παρουσία είχε ξυπνήσει και την παρακολουθούσε από μία αγώνια. Το σώμα της, αδύναμο, γεμάτο σκισίματα, ένα για κάθε φόνο που είχε διαπράξει μέσα στην τρέλα της δολοφονικής μανίας που τροφοδοτούνταν από το καταραμένο σπαθί. Μια μάχη ήταν έτοιμη να ξεσπάσει μέσα στο μυαλό της.

-Τι κάνεις εσύ εδώ; η Mia ήταν πιο φοβισμένη από ποτέ.
-Έχω ξυπνήσει εδώ και πολύ καιρό, παραδέχτηκα. Σε παρακολουθώ από τότε.
-Δεν πρόκειται να σε αφήσω να πάρεις τον έλεγχο! Σε έδιωξα πολύ καιρό πριν! Σε νίκησα!
-Θα χάσεις! της ανακοίνωσα αναφερόμενη στην πραγματική μάχη που συνεχιζόταν.

Ένιωσα μουδιασμένη την επιστροφή στο σώμα μου. Κράταγα ακόμα τα "θέλω" της άλλης μου πλευράς. Δεν θα έκανα το λάθος να την αγνοήσω ξανά. Θα της έδινα περισσότερη σημασία τώρα που ήξερα πως ήταν. Η μάχη όμως ακόμη εξελισσόταν. Ο Roni δεν αναγνώριζε την αλλαγή μέσα μου, πως θα μπορούσε άλλωστε; Έδειχνε έτοιμος να κάνει αυτό που έπρεπε σε περίπτωση που συνέχιζα. Ήξερα τι σήμαινε, το είχα δει πριν το κάνω. Όμως ήταν η μόνη λύση. Άπλωσα το χέρι μου για το στομάχι του με το καταραμένο σπαθί που κρατιόταν με νύχια και με δόντια. Εκείνο ήξερε τι μου συνέβαινε. Όμως ήμουν ακόμα πολύ αδύναμη για να πολεμήσω την επηροή του στο σώμα μου. Χρειαζόμουν και άλλη βοήθεια. Όπως ήξερα, ο Roni είχε ήδη σκίψει στο πλάι πριν ολοκληρώσω την επίθεση μου. Με το μαχαίρι του σταμάτησε την λεπίδα από το να συρθεί ακολουθώντας τον εναντίον του, και με το δεύτερο χέρι του μου κατάφερε ένα ευθή χτύπημα στο πρόσωπο μου, που χαμογέλαγε περιμένοντας την σύγκρουση. Το σώμα μου έφυγε στον αέρα για ένα δευτερόλεπτο, και μετά έσκασε εξουθενωμένο στο έδαφος. Η λαβή μου δεν χαλάρωσε, όμως δεν ήθελα να συνεχίσω. Κοίταξα παρακλητικά τον Roni κι εκείνος, μετά την έκπληξη από την έκφραση μου, έμοιαζε να καταννοεί. Μου κλότσησε το χέρι κι επιτέλους το σπαθί ξέφυγε από το χέρι μου. Πριν χαθεί η επαφή, το ένιωσα να ουρλιάζει από οργή. Μετά ησυχία...

Επιτελους μετα απο αρκετες ωρα μαχης με την Nakama μου καταφερα να αποσπασω το σπαθι απο το χερι της, σε αυτο με βοηθησε και η ιδια, μου εδειξε πως ειχε εστω και λιγο τον ελεγχο το σωματος και του μυαλου της. Πηρα την ευκαιρια και την ελευθερωσα απο την καταρα του σπαθιου, υστερα απο μερικα δευτερολεπτα το βλεμμα της ηρεμισε τελειως, ηταν και παλι οπως οταν την γνωρισσα, ενα μικρο κοριτσι, λες και δεν ειχε κανει ποτε ολους αυτους τους φονους. Την βοηθησα να σηκωθει, ετρεμε λιγο ακομα, λογικα απο το σοκ του αποχωρισμου, την εβαλα να κατσει πανω σε μια πετρα και την ρωτησα πως ενιωθε... Δεν μιλαγε, ειχε σκυμμενο το κεφαλι της και φαινοταν λες και ντρεπονταν για οσα ειχαν γινει...
Οι μικρη, μιλα μου! Δεν εγινε και τιποτα που μου επιτεθηκες, δεν θα μπορουσα να πεθανω ουτως ή αλλως!!! Οποτε σιγα, ουτε γατα ουτε ζημια! της ειπα προσπαθωντας να της φτιαξω το κεφι, αλλα δεν επιασε...
Ηθελα να σε σκοτωσω, εσενα και τον καπετανιο, τους Nakama μου... Νιωθω τοσο ασχημα...
Κοιτα, αν σε κανει να νιωθεις καλυτερα και εγω ηθελα να τον σκοτωσω στο παρελθον! Βεβαια εφαγα το ξυλο της ζωης μου, αλλα δεν πειραζει...!

-Μην το πεις.. σε κάποιον....
Η αλήθεια ήταν ότι ντρεπόμουν. Ήξερα ότι τίποτα από όσα είχαν γίνει δεν μπορούσα να πάρω πίσω, να επανορθώσω με κάποιος τρόπο. Οπότε το μόνο που μου έμεινε ήταν να μην μαθευτεί μέχρι τι όρια είχε φτάσει η παράνοια που με είχε καταλάβει. Δεν ήξερα αν η κατανόηση των τρίτων θα ήταν τόσο μεγαλόψυχη. Ο Roni πάντως σεβάστηκε το αίτημα, έγνεψε με το κεφάλι του μία φορά χωρίς να προσθέσει κάτι. Θα είχα καιρό να αφιερώσω στον εαυτό μου, να μάθω πως έπρεπε να συμπεριφέρομαι από εκεί και πέρα. Ήταν πολύ ανάστατα ακόμα τα πράγματα μέσα μου και γω ένιωθα πολύ αδύναμη. Προτίμησα να συνομιλήσω λίγο με τον Roni, ως φυσιολογικό άτομο, μιας και είχα τόσο καιρό να μάθω νέα του. Έτσι βγήκαμε από την πόλη, επιστρέφοντας στην εξοχή, και άκουγα κομμάτια από τις περιπέτειες του, τα άτομα που συνάντησε και του τράβηξαν την προσοχή.
-Τι θα κάνεις τώρα, που έχεις εξερευνήσει όλες τις μπλε θάλασσες; τον ρώτησα με φιλική περιέργεια.
-Θα πάω στην Grand Line, απάντησε με καθημερινό τόνο.