Ο βοσκος [Τελος]

Η Mia με κοιταξε με ενα υφος αναμεικτο με λιγο φοβο, αλλα πιο πολυ ενδιαφερον. Ισως εφταιγε το γεγονος οτι της το ειπα τοσο απλα, παντως αδυνατουσε να το πιστεψει. Υστερα απο μερικα λεπτα με ρωτησε πως το αποφασισα να φυγω. Μαλλον ανυσηχουσε για μενα, αλλωστε τωρα που ηταν στον κανονικο της εαυτο, ηταν πολυ καλη κοπελα, σε αντιθεση με εμενα που ολο και περισσοτερο γινομουν ακαρδος και το ζεστο αιμα που χυνοταν σε καθε ταξιδι μου δεν μου εκανε πλεον εντυπωση... Ομως υπηρχε κατι που με εκανε ακομα ανθρωπο, το πληρωμα μου, η μικρη πλοηγος και ο καπετανιος μας! Ακομα και ο Vincent που ειχε πλεον πεθανει, ερχοταν στην σκεψη μου ωρες ωρες, ολα αυτα μου εδειχναν πως υπηρχε ακομα ελπιδα να παραμεινω "ανθρωπος" μεχρι να ολοκληρωσω τον σκοπο μου. Η Grand Line ηταν ο επομενος στοχος μου, η απολυτη θαλασσα που θελει να παει καθε πειρατης, αν κατακτουσα την θαλασσα αυτη, ο κοσμος θα αναγνωριζε την δυναμη μου και ο καπετανιος μου θα ηταν πλεον βασιλιας των πειρατων.

Αναρωτήθηκα πως μπορούσε να ήταν τόσο σίγουρος για τις δυνάμεις του. Εμένα μου φαινόταν ακόμα πολύ μακριά, οι αμφιβολίες για τις δυνάμεις μου ήταν ενισχυμένες από το πρόσφατο περιστατικό. Παρόλα αυτά, δεν υπήρχε περιθώριο για κάτι τέτοιο για εκείνον. Αποφάσισα ότι και γω θα προσπαθούσα να ακολουθήσω τον ρυθμό του, να αποδείξω ότι ήμουν ικανή. Και ίσως όταν τον ξανάβλεπα να τον κέρδιζα! Τον χαιρέτησα λέγοντας του, να προσέχει και τα σχετικά. Έπειτα προχώρησα άλλαξα κατεύθυνση για να πάω προς την παραλλία που είχα αφήσει το καράβι μου. Έπειτα μου ήρθε κάτι, σχεδόν δεν το πίστευα ότι δεν είχα ρωτήσει άμεσα γι αυτό αν και η συζήτηση στριφογύριζε επί πόση ώρα κοντά του.
-Έχεις νέα από τον καπετάνιο; ρώτησα δυνατά μιας και είχα απομακρυνθεί από εκείνον αρκετά μέτρα.
Αντί να μου απαντήσει, κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. Ανησύχισα αλλά εκείνος, βλέποντας την έκφραση μου γέλασε. Είχε δίκιο, έπρεπε να είχα περισσότερη εμπιστοσύνη. Απλά κάπου θα είχε κολλήσει. Συνέχισα ανρωτιόμενη τι θα έλεγε ο καπετάνιος μας αν την επόμενη φορά που επικοινωνούσε μαζί μας, δύο από τα μέλη του πληρώματος του βρίσκονταν στην Μεγάλη Γραμμή...

Η συνέχεια εδώ:

Μετα το τελος της συζητησης η Μια εδειχνε να νιωθει ηδη πιο καλα, με ρωτησε με ενδιαφερον τι σκοπευα να κανω στην Μεγαλη Γραμμη, της χαμογελασα και της απαντησα: "Χαμο!!! Εναν μεγαλο χαμο τοσο δυνατο ωστε να ακουστει στα αυτια της κυβερνησης!!!" Αυτο ακριβως σκοπευα να κανω, να γινω η φωνη των πειρατων, με την δυναμη που ειχα τωρα αλλα και με την δυναμη που θα θελα να αποκτησω στο μελλον θα εκανα οτι περναγε απο το χερι μου, για να καθαρισω τον κοσμο απο αποβρασματα πειρατες που το μονο που ηξεραν ηταν να πινουν σακε και καθονται σε ενα νησι προσπαθωντας να ειναι τα αφεντικα! Θα φροντιζα να πεθανουν ολοι απο το χερι μου, μαζι με οσους αλλους παρανομους και μη, που θα εμπαιναν στον δρομο μου. Εφτασα στο λιμανι της πολης και εκλεψα μια βαρκα που βρηκα, δεν ηταν οπως το παλιο μου σκαρι αλλα σιγουρα θα εκανε προς το παρον. Ειχε πλεον ερθει η ωρα, θα πηγαινα στην Μεγαλη Γραμμη και τιποτα δεν μπορουσε να με σταματησει...

ΤΕΛΟΣ

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: 1
Player of the Month Points: 8
Beli: 25.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Απλή καλογραμμένη ιστορία. Γέλασα αρκετά στο κομμάτι που ήσουν βοσκός. Με χάλασε που πολλά σημεία τα έγραφες βιαστικά ενώ μπορούσες να τα αναλύσεις λίγο παραπάνω (πχ. αρκετοί διάλογοι σε μορφή περιγραφής).