[Τέλος] Underground Operation

Θέμα: [Τέλος] Underground Operation Τρι Σεπ 18, 2012 2:20 am

Link προηγούμενης ιστορίας:

Οι αξιωματικοί μου:

Έχοντας μάθει κάποιες πληροφορίες σχετικά με την οργάνωση Baroque Works και την δράση της, η ώρα να αποπλεύσω απ'την Αραμπάστα είχε πλέον φτάσει. Είχα βοηθήσει τους δύο προστάτες του Βασιλείου τον Chaka και τον Pell να δώσουν ένα τέλος στο σχέδιο απαγωγής της πριγκίπισσας Vivi απ'την εγκληματική οργάνωση και έχοντας ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις μου, ξεχύθηκα στα ανοιχτά νερά της Μεγάλης Γραμμής. Ο Ματ είχε έρθει κοντά μου για να συζητήσουμε καθώς κοιτούσα το βασίλειο όσο το πλοίο μου απομακρυνόταν.
-Κάτι μου λέει ότι θα ξανά γυρίσουμε σ'αυτό το νησί καπετάνιε.
-Το ίδιο πιστεύω κι εγώ Ματ. Δεν έχουμε τελειώσει μ'αυτό το μέρος. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να κάνουμε ακόμα. Με τον καιρό θα μάθουμε τι είναι.
-Προτείνω να πάμε να ξεκουραστούμε. Ένας καλός ύπνος πάντα βοηθάει.
Έτσι και οι δύο επιστρέψαμε στις καμπίνες μας για να χαλαρώσουμε απ'την ένταση της ημέρας που πέρασε.

Η νύχτα πέρασε γρήγορα και το πρωί είχε φτάσει. Σηκώθηκα απ'το κρεβάτι μου, έκανα ένα γρήγορο ντους και ντύθηκα. Αφού πλέον ήμουν έτοιμος, βγήκα απ'την καμπίνα μου και πήγα να πάρω το πρωινό μου. Ο καλός ύπνος και το καλό φαγητό αποτελούν σημαντικά συστατικά ενός γερού σώματος κι έτσι δεν αμελούσα σχεδόν ποτέ να απολαμβάνω αυτά τα δύο συστατικά. Όλο το πλήρωμα ήταν σε εγρήγορση και έκανε τις προετοιμασίες για την πρωινή επιθεώρηση, η οποία γινόταν παραδοσιακά από τον Ματ. Σήμερα όμως είχα την διάθεση να είμαι κι εγώ παρών κατά την διάρκεια της επιθεώρησης. Αφού τελείωσα το πρωινό μου, πήγα και βρήκα τον Ματ στην γέφυρα.
-Ματ, σήμερα την επιθεώρηση θα την κάνουμε μαζί.
-Όπως επιθυμείτε καπετάνιε. Θέλετε να ξεκινήσουμε τώρα?
-Ναι, πάμε!

Με τον Ματ ξεκινήσαμε να επιθεωρούμε όλους τους χώρους του πλοίου. Απ'το αμπάρι ως το κατάστρωμα, απ'την πλώρη ως την πρύμνη, όλα ήταν όπως θα έπρεπε να είναι, στην εντέλεια.
-Όλα δείχνουν καλά. Πολλή καλή δουλειά. Να μεταβιβαστούν τα συγχαρητήρια μου σ'όλο το πλήρωμα.
-Όπως διατάζετε καπετάνιε. Οι άντρες βρίσκονται πάντα σε ετοιμότητα και όλα λειτουργούν ρολόι επί καθημερινής βάσεως.
-Χαίρομαι που το ακούω. Αφήνω τα υπόλοιπα σε σένα Ματ. Πάω στο γραφείο μου, η Άννα έχει κάτι να μου πει.
-Στις διαταγές σας καπετάνιε.
Ο Ματ βάρεσε προσοχή κι με χαιρέτησε. Ανταπέδωσα τον χαιρετισμό και επέστρεψα στο γραφείο μου, όπου με περίμενε η Άννα έχοντας κάποιες πληροφορίες να μου μεταβιβάσει. Ήμουν σίγουρος πως μας είχαν αναθέσει μια νέα αποστολή. Ανυπομονούσα να μάθω περί τίνος πρόκειται.

Φτάνοντας στο γραφείο μου βρήκα την Άννα να κάθεται στον καναπέ που υπήρχε στην άκρη του γραφείου μου για να μπορώ να κάνω μικρές συνεδριάσεις με τους αξιωματικούς μου, τους οποίους φυσικά και δεν θα άφηνα όρθιους. Μόλις μπήκα στο δωμάτιο η Άννα σηκώθηκε όρθια απ'την θέση της ως ένδειξη σεβασμού. Της έκανα νόημα να καθίσει κι εγώ πήγα και κάθισα στην καρέκλα του γραφείου μου. Ακούμπησα τα χέρια μου πάνω στο γραφείο και κοίταξα την Άννα στα μάτια.
-Λοιπόν? Ακούω...
Η Άννα σηκώθηκε κι άφησε έναν φάκελο επάνω στο γραφείο. Τον πήρα και τον άνοιξα. Μέσα είχε ένα σημείωμα με οδηγίες.
-Σ'αυτό το σημείωμα αναγράφονται όλες οι λεπτομέρειες για την αποστολή καπετάνιε. Δυστυχώς, είναι άκρως προσωπική και εμείς δεν θα μπορέσουμε να σας παρέχουμε βοήθεια. Θα αναγκαστούμε να μείνουμε πίσω και να περιμένουμε.

-Απ'ότι βλέπω εδώ, θα πρέπει να βρω την μυστική βάση που έχουν αυτοί οι επαναστάτες και χωρίς να τραβήξω τα βλέμματα να συλλάβω αυτόν τον Heiga. Για το οποίο δεν ξέρουμε και πολλά. Αντί να δώσουν μια τέτοια αποστολή σ'έναν CP τι δίνουν σ'εμένα. Ωραία. Μπερδέψαμε τα μπούτια μας.
-Καπετάνιε, αναγκαστικά θα πρέπει να κρατήσετε χαμηλό προφίλ. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Ότι είναι να γίνει θα πρέπει να γίνει "ήσυχα".
-Εύκολο να το λες. Εγώ δεν είμαι τύπος της "ησυχίας". Δεν είμαι κατάλληλος για μια τέτοια δουλειά, αλλά οι προϊστάμενοι μας δεν βλέπω να νοιάζονται και πολύ γι'αυτό.
-Έχω εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σας καπετάνιε. Είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρετε.
-Μακάρι να μοιραζόμουν την συντροφιά σου....εεεεεε.....την σιγουριά σου, ήθελα να πω!! Μπερδεύτηκα.
-Γλώσσα λανθάνουσα, αλήθειαν λέγει. Το μυαλό σας ίσως χρειάζεται λίγη χαλάρωση και μια μικρή διαφυγή. Αφήστε με να σας βοηθήσω.

Η Άννα πήγε και κλείδωσε την πόρτα του γραφείου. Έπειτα γύρισε προς το μέρος μου κι άρχισε να ξεκουμπώνει το πουκάμισο που φορούσε. Ξεκίνησε απ'το πάνω κουμπί και όλο και κατέβαινε. Όταν ξεκούμπωσε το κουμπί που κάλυπτε το στήθος και αυτό αποκαλύφθηκε μαζί με τον σουτιέν που το κάλυπτα ένιωσα μια μικρή αναστάτωση. Τα μάτια μου είχαν πεταχτεί και είχαν καρφωθεί στο επίμαχο σημείο. Η Άννα συνέχισε να ξεκουμπώνει το πουκάμισο έως ότου έφτασε στο τελευταίο κουμπί. Μόλις έγινε αυτό άρχισε να προχωράει με αργό βήμα προς το γραφείο μου. Ήρθε κοντά μου, σήκωσε την φούστα της και κάθισε στα γόνατα μου, ανοίγοντας τα πόδια και βάζοντας το ένα αριστερά και τ'άλλο δεξιά. Τότε ήταν που ένιωσα τάσεις λιποθυμίας. Η Άννα μου χάιδεψε το πίσω μέρος του κεφαλιού και ενώ το χάιδευε, το έφερε με δύναμη προς εκείνη και τα χείλη μας ενώθηκαν. Ένιωσα το καυτό της φιλί, το οποίο ήταν πιο θερμό και από την λάβα μας.....Η συνέχεια θα μείνει μυστική για πάντα....

Η διάθεση μου είχε φτάσει στο ταβάνι. Πλέον ήμουν έτοιμος να κάνω τα πάντα. Την δεδομένη στιγμή τίποτα δεν μου φαινόταν ακατόρθωτο. Η Άννα είχε αποχωρήσει απ'το γραφείο μου κι εγώ ετοιμαζόμουν για την αποστολή μου στο Water 7. Το Water 7 είναι γνωστό για την κατασκευή και επιδιόρθωση πλοίων. Σ'αυτό υπάρχει η μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής πλοίων στον κόσμο, η Galley-La Company. Την διοικεί ο δήμαρχος του νησιού, ο Iceburg. Δεν ξέρω γιατί έπρεπε να κρύψουμε την παρουσία μας απ'αυτόν αλλά αφού αυτή ήταν η διαταγή δεν είχαμε κι άλλη επιλογή. Το πλοίο μου θα έμενε όσο πιο μακριά έπρεπε απ'το νησί κι εγώ με μια μικρή βάρκα θα πήγαινα εκεί. Θα έβαζα τον Wailord να βοηθήσει σ'αυτό. Μ'αυτόν κάτω απ'την βάρκα να την ωθεί θα είμαι στο νησί πολύ γρήγορα. Χωρίς διακριτικά βαθμού επάνω μου, με μία κάπα και τα σπαθιά μου, θα έπρεπε να βρω έναν τρόπο να προσεγγίσω τον επαναστάτη χωρίς να γίνω αντιληπτός. Θα δούμε πόσο εύκολο θα είναι αυτό.

Αποφάσισα να ξεκινήσουμε για το νησί με τον Wailord, μόλις θα έπεφτε η νύχτα. Με την κάλυψη του σκοταδιού θα ήταν καλύτερο να φτάσω στο νησί ώστε να μην κινήσω την παραμικρή υποψία. Όσοι λιγότεροι με δουν τόσο λιγότερες θα είναι οι πιθανότητες να αποκαλυφθεί η πραγματική μου ταυτότητα. Επιβιβάστηκα στην βάρκα και ο Wailord βούτηξε στο νερό. Άρχισε να σπρώχνει την βάρκα προς το Water7 και σε λίγη ώρα είχα φτάσει στο λιμάνι. Λίγο πριν η βάρκα μπει σ'αυτό ο Wailord επέστρεψε στο πλοίο και πλέον ήμουν εντελώς μόνος. Έδεσα την βάρκα μου σ'ένα σημείο όπου υπήρχαν κι άλλες τέτοιες και βγήκα στο σεριάνι ψάχνοντας ένα πανδοχείο για να ξεκουραστώ και να έχω ως έδρα των ερευνών μου. Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο νησί είναι τα κανάλια νερού που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά σχεδόν όπως οι δρόμοι και συχνά περιβάλλονται από τα πεζοδρόμια. Πολλοί πολίτες χρησιμοποιούν θαλάσιους ταύρους που είναι συνδεδεμένοι με βάρκες για να μετακινηθούνε γύρω από την πόλη.

Βέβαια τώρα που είχε νυχτώσει η κίνηση είναι αρκετά μειωμένη σε σχέση με το πρωί. Αυτό βέβαια δεν με απασχολούσε και ιδιαίτερα. Αντίθετα με βόλευε υπερβολικά. Ξεκίνησα την περιφορά μου στα στενά της πόλης. Κοιτούσα συνεχώς δεξιά κι αριστερά για τυχόν ύποπτες κινήσεις αλλά όλα έμοιαζαν εντάξει. Το να βρω ένα πανδοχείο που θα ήταν ανοιχτό τελικά δεν ήταν τόσο εύκολο, όσο αρχικά νόμιζα. Είχα συναντήσει μόλις ένα κι αυτό ήταν κλειστό. Με κλειδαμπαρωμένες πόρτες και παράθυρα, έμοιαζε σχεδόν ερημωμένο. Καθώς τριγυρνούσα στα στενά είδα έναν άντρα ο οποίος καθόταν στο έδαφος και είχε ένα μπουκάλι ρούμι στο χέρι το οποίο σχεδόν είχε αδειάσει.
"Ίσως αυτός ο μεθύστακας να ξέρει να μου πει που θα βρω ένα πανδοχείο. Ίσως να ξέρει και τίποτα άλλο χρήσιμο."
Τον πλησίασα και στάθηκα από πάνω του. Η πλάτη ακουμπούσε σ'ένα τοίχο, τα πόδια του ήταν απλωμένα, το δεξί του χέρι κρατούσε το μπουκάλι ακουμπισμένο στο έδαφος και το αριστερό του χέρι ήταν στο στέρνο του.

Έμοιαζε να κοιμάται, αλλά δεν θα έχανε την ευκαιρία να μάθω κάποιες πληροφορίες, επειδή λυπήθηκα να ξυπνήσω έναν βρωμιάρη μεθύστακα. Τον κλώτσησα σιγά-σιγά στα πόδια για να τον ξυπνήσω.
-Οι, εσύ....Ξύπνα....Ξύπνα...Δεν ακούς??
-Εεε? Τι?? Τι έγινε???
Είπε με μισοκοιμισμένο ύφος.
-Θέλω να σε ρωτήσω κάτι....Ξύπνα σου λέω!!
Τον κλώτσησα λίγο πιο δυνατά στα πόδια....
-Ήρεμα φιλαράκι μου, δεν είναι τρόπος αυτός....Πρέπει να είσαι πιο ευγενικός, ειδικά όταν ζητάς βοήθεια!!
Σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε χαμογελώντας. Είχε μαύρα μάτια και μαλλιά στο χρώμα του κορακιού. Τα μαλλιά του ήταν πιασμένα κοτσίδα. Αν δεν έδειχνε τόσο μεθυσμένος, σε φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν ένας κανονικός άνθρωπος. Αν εξαιρέσεις βέβαια κάποιες ουλές που είχε στο πρόσωπο, αλλά αυτές θα πρέπει να ήταν προϊόν της ζωής του στους δρόμους. Αυτοί οι βρωμιάρηδες συχνά μάλωναν μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει το καλύτερο σημείο του δρόμου για να ζητιανέψει ή για κάτι που θεωρούσαν πολύτιμο και βρήκαν στα σκουπίδια. Τίποτα απ'αυτά δεν είχε σημασία όμως τώρα.

Τον κοίταξα αγριεμένα εξαιτίας του τρόπου που μου μίλησε.
-Οι, οι, μην με κοιτάς έτσι. Έχεις ένα και μόνο μάτι, αλλά είναι αρκετά τρομακτικό και μόνο του. Έλα, βοήθησε με να σηκωθώ.
Άπλωσε το αριστερό του χέρι που είχε προηγουμένως στο στέρνο του. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς κι έτσι του έδωσα το δικό μου και τον βοήθησα να σηκωθεί. Αυτός αμέσως τεντώθηκε, κρατώντας πάντα σφιχτά το μπουκάλι με το ρούμι.
-Τώρα που ξεπιάστηκες θέλω απαντήσεις. Που θα βρω ένα πανδοχείο να περάσω την νύχτα μου?
-Ταξιδιώτες ε? Πρώτη φορά στο νησί?
-Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Ξέρεις να μου πεις κάποιο πανδοχείο ή όχι?
-Οι, οι μην αρπάζεσαι τόσο εύκολα. Θα γεράσεις γρήγορα. Η αλήθεια είναι ότι η μνήμη μου είναι λίγο θολή απ'τον ύπνο....Χρειάζομαι λίγο απ'αυτό το θεσπέσιο ρούμι, αλλά απ'ότι φαίνεται ξέμεινα.
Είπε κουνώντας το μπουκάλι που είχε ελάχιστο ρούμι μέσα. Με μια ρουφηξιά ήπιε ότι είχε μείνει μέσα και το πέταξε στην άκρη κάνοντας το χίλια κομμάτια.

Έβγαλα και του έδωσα 100 μπέλι απ'την τσέπη μου.
-Αυτά φτάνουν για να πάρεις μερικά μπουκάλια. Τώρα μίλα!!!
-Oi, oi εσύ είσαι αρκετά γενναιόδωρος. Δεν στο είχα. Έλα θα σε πάω εγώ. Υπάρχει ένα μέρος πίσω στο λιμάνι στον δρόμο απ'όπου ήρθες.
-Βρήκα ένα που ήταν κλειστό. Με κοροϊδεύεις μήπως?
-Όχι!! Δεν θα το έκανα αυτό σε κάποιον που μου έδωσε λεφτά για ρούμι. Το μέρος που θα σε πάω βρίσκεται από κάτω...
-Από κάτω??
-Χαχαχα...Θα δεις..Εγγυώμαι προσωπικά ότι θα σ'αρέσει....
Μαζί με τον άντρα πήγαμε στο σημείο όπου είχα βρει το προηγούμενο πανδοχείο. Αυτός πήγε προς μια καταπακτή που ήταν λίγα μέτρα δίπλα απ'την κεντρική πόρτα του κλειστού πανδοχείου.
-Εδώ είμαστε. Θα δεις ένα μέρος που δεν έχεις ονειρευτεί καν.

Ο τύπος δεν είχε προλάβει να φτάσει στην καταπακτή όταν ακούστηκαν φασαρίες λίγο πίσω μας. Αμέσως γύρισα το βλέμμα μου και είδα δύο άντρες να σέρνουν ένα μακρυμάλλη, ξανθό, γεροδεμένο τύπο.
-Αφεντικό, τον πιάσαμε τελευταία στιγμή. Πήγε να μας ξεφύγει, αλλά δεν τα κατάφερε.
Παρεξενεύτηκα μ'αυτό που άκουσα. Σε ποιο αφεντικό μιλούσαν αυτοί οι δύο?
-Paulie, πάλι δημιουργείς προβλήματα? Ήδη μου χρωστάς έναν σκασμό λεφτά. Ο καιρός να τα ξεπληρώσεις έχει περάσει εδώ και πολύ.
-Heiga teme, σου είπα θέλω κι άλλο χρόνο για να μαζέψω τα λεφτά.
"Heiga? Αυτό το όνομα ήταν του επαναστάτη που έψαχνα. Είναι δυνατόν αυτός ο μπεκρής να ήταν ο επαναστάτης. Ίσως τελικά οι ουλές δεν ήταν από άλλους ζητιάνους αλλά από μάχες. Αυτό ήταν ενδιαφέρον. Καλύτερα όμως να μείνω σιωπηλός και να δω τι θα γίνει."
-Σου έχω δώσει άπλετο χρόνο αλλά λεφτά δεν έχω δει. Παιδιά, δικός σας.
Οι δύο τύποι που κρατούσαν αυτόν τον Paulie, πήγαν να τον πάρουν μαζί τους αλλά αυτός πατώντας το πόδι του ενός κατάφερε να του φύγει και με γρήγορες κινήσεις τους είχε βγάλει και τους δύο εκτός μάχης.

Ο Paulie τότε πήγε να τρέξει για να φύγει απ'αυτό το μέρος, αλλά ο μπεκρής που μάλλον είναι ο επαναστάτης που ήρθα να συλλάβω, του όρμηξε με απίστευτη ταχύτητα.
-Δεν θα σ'αφήσω να ξεφύγεις τόσο εύκολα Paulie! Μου χρωστάς έναν σκασμό λεφτά απ'τα στοιχήματα και τώρα δέρνεις και τους άντρες μου. Θα πρέπει να σε τιμωρήσω.
-Θα δείρω κι εσένα αν δεν μ'αφήσεις να φύγω. Θα σου δώσω τα καταραμένα λεφτά σου μόλις τα μαζέψω.
-Δεν μπορώ να σε περιμένω άλλο. Θα πληρώσεις τώρα. Απ'την στιγμή που δεν έχεις λεφτά το αίμα σου μου αρκεί.
-Δεν θα είναι τόσο εύκολο Heiga. Rope Action
Με μια γρήγορη κίνηση πέταξε σκοινιά απ'τα χέρια του και έπιασε τον Heiga. Αυτός πήγε να αντιδράσει κλωτσώντας το έδαφος και πηδώντας στον αέρα. Ο Paulie τον είχε δέσει όμως καλά περιορίζοντας τα χέρια του Heiga και με δύναμη τον έριξε στο έδαφος. Ο Heiga σηκώθηκε και πάλι όρθιος κι άρχισε να στριφογυρνάει μαζεύοντας το σκοινί γύρω του και φέρνοντας τον Paulie πιο κοντά του. Το μόνο που κατάφερε όμως ήταν να παγιδευτεί ακόμα περισσότερο. Οι δυο άντρες βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής κι άρχισαν να ανταλλάσσουν κεφαλιές, η μία πιο δυνατή απ'την άλλη.

Η ίδια διαδικασία κράτησε για αρκετή ώρα. Η μία κεφαλιά διαδεχόταν την άλλη με τον Paulie να κρατάει σφιχτά τα σκοινιά ώστε ο Heiga να μην μπορεί να ελευθερωθεί. Μετά από κάνα μισάωρο και οι δυο αιμορραγούσαν απ'τα κεφάλια.
-Πάρε αυτή!!!
-Αυτό ούτε καν το ένιωσα. Πάρε μια αληθινή κουτουλιά τώρα!!
Ο Paulie του έριξε μια πολλή δυνατή κουτουλιά και τελικά αυτός που λιποθύμησε πρώτος ήταν ο Heiga. Στην ήττα του αυτή σίγουρα θα έπαιξε ρόλο και το μεθύσι. Ο Paulie ήταν περιχαρής για τη νίκη του αυτή.
-Κανείς δεν τα βάζει μαζί σου όταν πρόκειται για κεφαλιές!! Χαχαχαχα!!
Τελικά αυτός ο ανόητος που φάνηκε χρήσιμος. Τον πλησίασα αργά από πίσω και με το πίσω μέρος του σπαθιού μου τον βάρεσα στο κεφάλι. Αμέσως λιποθύμησε. Μάζεψα τον επαναστάτη Heiga, τον φόρτωσα στον ώμο μου και ξεκίνησα για την βάρκα μου. Σιγουρεύτηκα ότι ήταν καλά δεμένος και τον σκέπασα μ'ένα μεγάλο πανί για να μην φαίνεται. Κατόπιν ξεκίνησα το κουπί για το πλοίο μου. Από εκεί θα ειδοποιούσαμε για να παραλάβουν τον επαναστάτη.

Επισκέπτης

Όνομα: Rob Greywind
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Σαν ιστορία ήταν καλή, αλλά γιατί δεν περιέγραψες καθόλου την μάχη? Από εκεί σου έκοψα.

» Co-operation for justice[Τέλος-Αποστολή]
» [Αρχη-Παρελθον]Καθε τελος ενας νεος Marine.[Τελος]
» [ΤΕΛΟΣ]Heavshin Pirate and the ghost island [ΤΕΛΟΣ]
» Η μαχη στην θαλασσα και ενα το απροβλετο τελος[ΤΕΛΟΣ]
» Το Ταξίδι Της Εκδίκησης Φτάνει Στο Τέλος[Τέλος]