[Τελος]Δύο ατζαμήδες, τώρα δέσαμε.

Όνομα Χαρακτήρα: Soko
Παράταξη: Civilian
Bounty:
Story of the month: --
Φήμη: 1
Τίτλος Ιστορίας:Δύο ατζαμήδες, τώρα δέσαμε
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7251-topic

Όνομα Χαρακτήρα: Jim pr
Παράταξη: Πειρατής
Bounty: 10.000.000
Story of the month: Ναι
Φήμη: 15
Τίτλος Ιστορίας: Δύο ατζαμήδες, τώρα δέσαμε...
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7320-topic#234875

Είχα αποχωριστεί το παρελθόν και έφτιαχνα το μέλλον. Είχα φύγει πια από το νησί και έπρεπε να ξεχάσω όσα ήξερα,στην θάλασσα τα πράγματα θα είναι διαφορετικά.
Ήταν τέλια μέρα για ταξίδι η θάλασσα γαλήνια ο ουρανός πεντακάθαρος κάνοντας τον ήλιο να με ζεσταίνει.Έβγαλα την μπλούζα και τα γάντια μου για να δροσιστώ και έμεινα με το μαύρο κοντομάνικο μπλουζάκι μου.Είχα απομακρυνθεί αρκετά από το νησί μου και άνοιξα την τσάντα μου για να βγάλω το χάρτη από μέσα. Όσο και να έψαχνα δεν τον έβρισκα.Αδιασα τα πράγματα που είχα στην τσάντα μου μέσα στην βάρκα,πουθενά ο χάρτης.Τότε θυμήθηκα ότι τον είχα ξεχάσει σπίτι.

Ήμουν στην ήρεμη και γαλήνια θάλασσα, τότε ξαφνικά είδα ένα χαρτί στο νερό. Το πήρα και το ξεδίπλωσα. Μπορούσα ακόμα να καταλάβω τι έγραφε. ήταν για έναν κούκλο πειρατή που καταζητείται δίκαια για 10 εκατομμύρια. Ήμουν εγώ. Και φώναξα:

- Τώρα δεν μπορεί να με σταματήσει τίποτα...
Τότε ξαφνικά μια αναταραχή στη θάλασσα δημιούργησε ένα κύμα που με πήρε και με σήκωσε... Κυριολεκτικά. Πετάχτηκα σε ένα κοντινό γνωστό νησί.
Το island of rare animals.

Όποτε σκέφτηκα να γυρίσω πίσω.Τότε άρχισε μια τρικυμιά μικρής διαρκείας και έχασα το προσανατολησμο μου.Άρχισα να κάνω κουπί προς το άπειρο ελπίζοντας να βρω στεριά.Μέτα από ώρα είδα ένα νησί. Άρχισα να κάνω κουπί με δύναμη προς την ακτή έβαλα όλα τα πράγματα στην τσάντα μου και άραξα το βαρκάκι στην παράλια. Ήταν σαν μια συνηθισμένη με ψιλή άμμο και κάποια δεντρά εδώ και εκεί.
Λίγο πιο μακριά αντίκρισα ένα δάσος και μπήκα μέσα να βρω κάποιο χωρίο ή κάποιον άνθρωπο να με βοηθήσει.Το δάσος ήταν πιο πυκνό από ότι φενοταν και χάθηκα για δεύτερη φορά σε μια μέρα περίεργοι ήχοι ακούγονταν από παντού είχα τρομωκρατηθει.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ;;;;;;;

Κανένας δεν μου απάντησε.....

Ενώ περπατούσα στην ακρογιαλιά είδα το σπίτι του γέρου που με είχε βοηθήσει την προηγούμενη φορά που είχα βρεθεί αναίσθητος σ'αυτό το νησί. Πήγα να τον βρω ωστέ να τον ευχαριστήσω επειδή δεν είχα προλάβει την προηγούμενη φορά.
Πάνω που πήγα να μπω άκουσα μία φωνή δυνατή να λεέι:

-Είναι κανείς εδώ;

Τότε ξαφνικά έτρεξα προς την κατεύθυνσή από την οποία ήλθε η φωνή. Τότε μέσα μου σκέφτηκα : Είμαι σαν εκείνους τους άμυαλους που στις τρομακτικές ιστορίες τρέχουν προς το κίνδυνο μα εγώ δεν είμαι βιβλίο.
Ξαφνικά πετάγομαι ανάμεσα από τα δέντρα και είδα έναν βρεγμένο νεαρό που άρχισε να ουρλιάζει. Με τρόμαξε, άρχισα να ουρλιάζω και εγώ, πήρα το βαρύ το σπαθί μου και τον χτύπησα με τη λαβή στο κεφάλι.

Είχα ένα μεγάλο καρούμπαλο στο κεφάλι μου άλλα τουλάχιστον βρήκα κάποιον που μπορούσε να με βοηθήσει. Ήταν κοντά στην ηλικία μου φενοταν έμπιστος και κάλος άνθρωπος.

Ουτς!!!Αυτό πόνεσε!!!
Συγνώμη με τρομαξες.Τι κάνεις εσύ εδώ πέρα δεν σε έχω ξαναδεί.
Με έπιασε η φουρτούνα και χάθηκα έτσι βγήκα σε αυτό το νησί.Μπορείς να με βοηθήσεις;
Και βεβαία όμως πρώτα έχω να πάω να συναντήσω έναν φίλο.Θα σε βοηθήσει και με το καρούμπαλο σου.

Έτσι τον ακολουθησα.

Πόσο χρονών είσαι;
15.

Τι;;;;;Φενοταν σαν να ήταν συνομήλικος μου μπορεί και κανα χρόνο παραπάνω.

Και μένεις μόνιμα εδώ;
Όχι 1 φορά έχω έρθει μόνο.

Τότε άρχισα να αμφιβάλω για αυτόν γιατί περπατάγαμε και κάμποση ώρα όμως τότε είδα μια παράλια και ένα σπιτάκι εκεί πέρα μονάχο του.

Περπατούσαμε λιγάκι, σκεφτόμουν ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε φίλοι και ίσως και νακάμα. Φτάσαμε επιτέλους στο σπίτι.
Μα ο γέρος μου δεν ήταν εκεί. Τότε τον ρώτησα πως τον λένε, αφού συστηθήκαμε τον ρώτησα:

- Από ποιο νησί είσαι;

- Organ island... Εσύ;

-Από το νησί του βασιλιά των πειρατών Luffy...

Και ξαφνικά βλέπουμε το γέρο να τρέχει. Δεν πρόλαβα να τον χαιρετήσω... Άρχιζε να φωνάζει:

-Τρέξτε, οι μαρινς!!!
- Ωραία ήθελα ένα ζέσταμα... Μα εξαρτάται, πόσοι είναι;   

Ωχχχ μαριν και είμαι και άοπλος βεβαία ο Jim έχει 2 σπαθιά και μπορώ να του ζητήσω ένα.
Πίσω από τον γερο λοιπόν βρίσκονταν 15 μαριν.

Είναι πάρα πόλοι δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε φερε μου ένα σπαθί να βοηθήσω.

Μου το έδωσε άλλα μου είπε πως θα τους καθυστερήσει για να μου αφήσει χρόνο να το σκάσω.

Και εσύ;
Εγώ θα καταφέρω να δραπετευσω αν με πιάσουν
ΑΥΤΟΝ ΕΚΕΙ ΠΕΡΑ ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΝ!!!!! και έδειξαν τον Jim

Δεν ήξερα πως θα κατάφερνε να καθυστερήσει τόσους πολλούς αλλά τον εμπιστευτικα και άρχισα να τρέχω. Όταν γύρισα για λίγα δεύτερα το κεφάλι μου τον είδα να παλεύει σκληρά με όλους και να έχει τραυματίσει και 2.

Τότε ήταν η ώρα για την καινούργια τεχνική μου που δεν είχα δοκιμάσει αλλά είχα σκεφτεί μόνο. Σήκωσα το βαρύ σπαθί ψηλά και είπα:

-Λύγισμα σπαθιού.

Οι Marines δεν είχαν ακούσει ποτέ για καμιά τεχνική μου και τότε παραξενεύτηκαν. Τότε έτρεξα στον έναν Marine πήδηξα απάνω του, και βρέθηκα σε ένα δέντρο τότε γύρισα το κεφάλι μου και είδα το πάτωμα. Έβαλα το σπαθί μου από κάτω μου και τα πόδια στην λαβή και μόλις έφτασα στο πάτωμα ανάμεσα από τους Marines πετάχτηκαν μακριά και οι πιο πολύ έχασαν. Δεν είχα άλλη δύναμη γύρισα το κεφάλι μου και χαμογέλασα στον νέο μου φίλο και τότε με συνέλαβαν οι Marines.

Τον ειδα που τον συνελαβαν ομως δεν θα καθομουνα πολυ με σταυρομενα τα χερια ειχα σχεδιασει απο την αρχη να παω να τον σοσω και τωρα ειχα και οπλο. Ετσι οταν μπικαν στο δασος τους ακολουθησα και εγινα η σκια τους. Ηστερα απο λιγο καθως τους ακουλουσα τους μαριν το ποδι μου μπλεχτηκε σε μια ριζα και επεσα. Κηλυσα προς τα αριστερα και κρυφτικα πισω απο ενα μεγαλο δεντρο πριν γυρισουν για να δουν τι συμβαινει. Τους ακολουθησα για λιγο ακομη και τοτε ειδα την βαση. Το μονο που μου  πρεπει να κανω τωρα ειναι να μπω στα μπουντρουμια.

Καθώς στην διαδρομή για την βάση βρισκόμασταν στο δάσος ήμουν με κατεβασμένο κεφάλι. Ακούσαμε ένα θόρυβο εγώ κατάλαβα ότι ήταν ο Soko δεν γύρισα καν να τον κοιτάξω του είχα απόλυτη εμπιστοσύνη. Συνεχίσαμε με την διαδρομή και βγήκαμε από το δάσος και βρεθήκαμε στην κεντρική πόλη, με πήγαν στη βάση τους ήταν η δεύτερη φορά που έμπαινα εκεί μέσα. Μπήκα μέσα κρύωνα δεν είχε καθόλου ζέστη, αυτή την φορά με έβαλαν σε κανονικό κελί μόλις μπήκα μέσα είδα έναν άνθρωπο στην σκιά του δωματίου.

Ειχαν συλαβει εναν φιλο και δεν επροκειτο να το αφισω ετσι αφτο. Δεν ηξερα γιατι αλλα ειχα ενα προεσθημα οτι εγω και αυτος ειχαμε να περασουμε πολλα μαζι ακομα.
Ειχα σχεδιο επρεπε να αποσπασω την φρουρα ομως και αυτο ειχε καποια δυσκολια αλλα δεν θα σταματουσα οτι και αν γινει. Ετσι και αλιως πρεπει να κανω και λιγη εξασκηση. Η φρουρα αποτελουταν απο 3 μαριν (ευκολο) πιρα δυο πετρες και τις πεταξα λιγα μετρα  πιο μακρια προς αντιθετες κατευθηνσεις η μια απο την αλλη. Οπως το ειχα υπολογυσει οι 2 πιγαν να δουνε αμα υπαρχει καποιος εκει περα ετσι εμεινε ενας μαριν μονος. Επρεπε να τον εφνυδιασω και ετσι εκανα πεταχτηκα μεσα απο εναν θαμνο και τον καρφωσα στο λαιμο. Δεν προλαβε να αντιδρασει.Ειμουν ενα βημα ποιο κοντα στο να ελευθερωσω τον φιλο μου.

Μπήκα πιο βαθιά στο κελί προς αυτόν που καθόταν στις σκιές. Σηκώθηκε ήρθε μπροστά μου ήταν πολύ πιο ψηλός από εμένα τότε με ρώτησε:

-Γιατί σε φυλάκισαν;

-Επειδή είμαι πειρατής αν και δεν έχω κάνει τίποτα δεν είμαι από τους πειρατές που κλέβουνε όποιον να νε και χωρίς λόγο. Απλά επειδή υπάρχουν τέτοιοι πειρατές και έτσι τους φυλακίζουν όλους.

-Και εμένα γι' αυτό με έπιασαν. Και θα σε βοηθήσω να το σκάσεις. Έχεις καμιά ιδέα;

-Λοιπόν άκου προσεχτικά όταν θα μας πάνε για φαγητό θα προκαλέσουμε χάος και από εκεί και μετά είμαστε πολύ δυνατοί για να το σκάσουμε.

Μετά από λίγα λεπτά ήρθαν οι Marines και μας πήγαν στο δωμάτιο του φαγητού, ήταν μια μεγάλη αίθουσα που εύκολα κανείς δραπέτευε αν γινόταν κάτι. Χαμογέλασα στον ψηλό και τότε πήρα το φαΐ μου και το πέταξα σε κάποιον άλλον τρέχοντας. Εκείνος θύμωσε και την πλήρωσε αυτός που καθόταν από πίσω του και έτσι άρχισε το ξύλο.

Πήρα τα κλειδιά του μαριν και το σπαθί του και μπήκα μέσα έτοιμος να σκοτώσω οποίον βρεθεί στον δρόμο μου. Μέσα όμως δεν βρισκόταν κανένας μαριν.Φασαρία ακουγόταν στο τέλος του διάδρομου. πλησίασα μια πόρτα, η φασαρία έγινε πιο έντονη,άνοιξα λιγάκι την πόρτα και πήρα μια μάτια και τι να δω; Μέσα γινόταν ο χαμός φαγητά πεταγοντουσαν από εδώ και από εκεί φυλακισμένοι να επιτηθοντε σε μαρινς. Λίγο πιο πέρα είδα τον Jim και από πίσω του έναν μαριν έτοιμο να τον πιάσει. Τότε έβγαλα το σπαθί έτρεξα πίσω από τον μαριν και τον κάρφωσα στην μέση.

Ευχαριστώ.. Μου ειπε ο Jim
Τώρα είμαστε πάτσι. Πάρε το Σπαθί σου.

Είδε ότι είχα βρει σπαθί και δεν έφερε αντιρυση.
Τότε σαν θηρία και οι 2 ορμιστήκαμε στην μάχη ενάντιας των Μαριν.

Είμασταν ο ένας δίπλα στον άλλο ήταν σαν να πολεμάγαμε και οι δυο μαζί σε ένα σώμα. Τρέξαμε προς τους Marines εγώ τον έναν τον κάρφωσα στην κοιλιά, ο Soko ήταν αντιμέτωπος με δύο τον έναν τον χτύπησε με την λαβή στο λαιμό και του άλλο ταυτόχρονα του έκοψε το λαιμό. Τότε είδα τον φυλακισμένο που ήταν μαζί μου στο κελί έτρεξε στο μέρος μας και άπλωσε την γροθιά του. Τότε χτύπησε έναν Marine που ήταν από πίσω μας και έτσι μας έσωσε. Είδα έναν Marine να κρατάει το βαρύ σπαθί μου που μου πήραν όταν με έπιασαν έτρεξα τον κλώτσησα στην μούρη και πετάχτηκε ένας Marine από πίσω μου. Είχε απλώσει το πιστόλι του γύρισα του κλώτσησα το πιστόλι και πετάχτηκε μακριά. Ο Soko τον χτύπησε και τον πέταξε απάνω μου και τον πέταξα με κλωτσιά στα πλάγια πήρα το σπαθί μου και αρχίσαμε να τρέχουμε ώστε να βγούμε έξω.

Ποτε δεν ειχα νιωσει ετσι, ενοω αυτη την δυναμη που εβγενε απο μεσα μου καθως πολεμουσα πλαι του.
Καθως φευγαμε ενας μαριν μου επιασε το ποδι.Πιγα να τον κλωτσησω στο πρωσοπο αλλα απεφυγε το χτυπημα μου και ετσι του καρφωσα το σπαθι στο χερι και εφυγα τρεχωντας. Οταν το σκασαμε.

Τους διαλύσαμε!!!!
Θα το θυμουντε για πολυ καιρο.
Πολεμησες πολυ ωραια εκει μεσα.
Οχι ποιο ωραια απο εσενα.

Οταν ολοι οι φυλακισμενοι βγηκαν εξω απο την βαση οργανοσαμε ενα γλεντι στην παραλια για την απελευθερωση το οποιο κρατησε μεχρι το βραδυ.

Οριστε μια απο τις σπεσιαλιτε μου.

Ειπα στον Jim και του εδειξα μια πιατελα με ενα μεγαλο ψητο ψαρι με πατατες και διαφορα μυστικα συστατικα.

Μμμμμμ... ειναι υπεροχο!!!!

Νόμιζα ότι αυτή ημέρα δεν θα τελείωνε ποτέ και δεν ήθελα ήταν η καλύτερη μέρα μου. Επειδή γνώρισα τον νέο φίλο μου και περάσαμε περιπέτεια μαζί και ήθελα και στο μέλλον και γι' αυτό του είπα:

-Στο μέλλον θα φτιάξω πλήρωμα θέλεις να γίνεις ο πρώτος μου νακαμα όταν ξανασυναντηθούμε.

-Ναι ενοήτε θα είμαι ο μάγειράς σου. Νομίζω θα είμαστε η καλύτερη ομάδα. Εσύ που θα πας μετά;

-Όπου με βγάλει αυτή την στιγμή ψάχνω φρούτο ώστε να πάρω καινούργιες ικανότητες. Μπορείς να πας στο νησί μου Dawn island και πες τους ότι σε έστειλα εγώ.

-Θα δω τι θα μπορέσω να κάνω.

Είχε νυχτώσει καταλάβαμε ότι ήρθε η ώρα να αποχωριστούμε έτσι ανεβήκαμε ο καθένας στην βάρκα του και τότε του πέταξα ένα γράμμα για να το δώσει στους φίλους μου αν πάει στο Dawn island. Εκεί χωριστήκαμε πήγαινα σε ένα τυχαίο νησί μέχρι που είδα το πλοίο του πατέρα μου και φύγαμε μαζί. Αν και λυπόμουν να μην φύγω μαζί με τον Soko αλλά είχα βάλει ένα στόχο και θα τον τελείωνα αργά η γρήγορα.

Όνομα Χαρακτήρα:Soko + jim pr
Παράταξη:Πολίτης-Πειρατής
Bounty:0/0
Story of the month:όχι
Φήμη:5+5
Beli:2.400+2,300
Τίτλος Ιστορίας:Δύο ατζαμήδες,τώρα δέσαμε.
Προηγούμενη Ιστορία(Link):-
Βαθμολογία:3,5/10

Παρατηρήσεις:Πρώτη ιστορία μαζί χαίρομαι και πιστεύω η συνέχεια θα είναι πολύ πολύ καλύτερη!
Γρήγορη ιστορία,πήγατε χάρης το κύμα στο νησί είδατε έναν γέρο μπαμ Marines ξύλο βάση ξύλο νικήσαμε τέλος.Πολύ απότομο τέλος η αλήθεια είναι,μου άρεσε που ελευθερώσατε φυλακισμένους(ελπίζω να το εκμεταλευτούν και άλλοι στην ιστορία τους).Γενικά δεν ήταν τόσο καλά οργανωμένο και μου φάνηκε πολύ γρήγορη όλη η ιστορία. Δεν πειράζει next time Παιδιά  Bounty 0 δεν έμεινε κανείς για να "ορίσει" το bounty..όλοι ξύλο φάγανε   

Τα βραβεία προστέθηκαν