[Τέλος] Ζωώδες Ένστικτο

Όνομα Χαρακτήρα: Tsubasa Karasu
Παράταξη: Pirate
Bounty: 2.500.000
Story of the month: Ναι
Φήμη: 14
Τίτλος Ιστορίας: Ζωώδες Ένστικτο
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7373-topic

Σύνοψη: Έφυγα απ' τη γενέτειρα μου την  Loguetown, άφού συνέβηκε εκείνο το περιστατικό με τους Marines καθώς βοηθούσα τον φίλο μου τον Ohari. Ο Δρ. Shitoron ήταν η λύση στο πρόβλημα μου μιας και μου έδωσε την δική του βάρκα για να ταξιδέψω. Το επόμενο νησί που πήγα ήταν το Commi, όπου εκεί γνώρισα έναν πειρατή ονόματι Μονόματο Kondoru και έμαθα και κάποια μικροπράγματα για τον πατέρα μου τον Taka, από δυο άσχετους πειρατές καθώς άκουγα την συζήτηση τους στο μπαρ που πήγα να ξαποστάσω. Λίγο πριν φύγω απ' το νησί ο Μονόματος Kondoru μαζί με δυο απ΄ τους άνδρες του μου έκαναν αιφνιδιαστική επίθεση όμως κατάφερα να ξεφύγω χάρις την βοήθεια των Marine. Έπειτα ο επόμενος προορισμός μου ήταν το νησί με τα Σπάνια Ζωα όπου εκει βοήθησα ένα κοριτσάκι να ξεφύγει από ένα πανδοχείο που είχαν εισβάλει μερικοί πανίσχυροι και αδίστακτοι πειρατές του επονομαζόμενου "Αιματοβαμένου" Kokku. Εν συνεχεία πήγα στο Θαλάσσιο Εστιατόριο Baratie για να δειπνίσω. Ένας αδίσταχτος όμως ληστής ονόματι "Βομβαρδιστικός" Perikan εισέβαλε στο μαγαζί. Έπειτα σκότωσε έναν αθώο άνθρωπο με το μπαζούκα που είχε μαζί του. Στο τέλος κατάφερα να τον αφοπλίσω κι έβαλα ένα οριστικό τέλος στην ζωή του με ένα στιλέτο. Αφού πέρασα όλα αυτά βρέθηκα στο Βουνό Colubo του νησιού Dawn. Ολόκληρη η πόλη φρουρούταν απ' τις Αρχές κι έτσι αναγκάστηκα να πάω προς τους πρόποδες του βουνού. Εκεί έγινα μάρτυρας στον καυγά δυο ληστών όπου κι ο ένας σκοτώθηκε διότι είχε στην κατοχή του ένα φρούτο του διαβολου. Ο ληστής πήρε το φρούτο του άλλου νεκρού ληστή και κατευθύνθηκε προς το άνδρο του με σκοπό να παραδώσεο το φρούτο στον αρχηγό του. Τον ακολούθησα, διείσδυσα στο άνδρο, έσπασα στο ξύλο τους ληστές που βρίσκονταν μέσα μαζί με τον αρχηγό τους, πήρα το φρούτο κι έγινε καπνός. Έπειτα καθώς έφθασα στην βάρκα μου, την ξέδεσα και την άφησα να πλέει στη μέση του ωκεανού κι στη συνέχεια έπεσα σε βαρύ λήθαργο. Δεν ήξερα πλέον ποιος θα ήταν ο επόμενος μου προορισμός καθώς η θάλασσα κρατούσε το "πηδάλιο" πλέον.

Ξύπνησα απότομα καθώς μια δυνατή αχτίνα φωτός χτύπησε τα κλειστά μου μάτια. Καθώς ο ύπνος μου είχε χαλάσει, σηκώθηκα, πήρα μια χούφτα θαλασσινό νερό και το έριξα στα μούτρα μου για να ξυπνήσω καθώς κοιμόμουν ορθός. Η μέρα είχε ένα χαλαρό αεράκι και αρκετή ζέστη όμως δεν την έλεγες και άσχημη. Το φρούτο που είχα στην κατοχή μου έπειτα απ' το δύσκολο περιστατικό ήταν παρατημένο στην πλώρη της βάρκας καθώς το πορτοκαλί του χρώμα μου τράβαγε για άλλη μια φορά την προσοχή. Είχε έρθει η ώρα να το φάω και να μάθω τα μυστικά του καθώς οι ικανότητες που θα έπερνα απ' αυτό θα με έκαναν έναν ξεχωριστό πολεμιστή. Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά, άκουσα ένα "γκουπ" απ' την πρύμη της βάρκας. Σηκώθηκα αμέσως για να δω τι είχε συμβεί, μιας και νόμιζα πως είχα σκάσει πάνω σε βράχο. Αφού κοίταξα, δεν είχα χτυπήσει τελικά σε κάποιον βράχο αλλά αντιθέτος είχα πιάσει απότομα ξηρά. Πήρα το φρούτο στα χέρια και βγήκα απ' την άβολη βάρκα μου.

Τελικά βρισκόμουν σε μια μικροσκοπική θα 'λεγα χερσόνησο στη μέση του πουθενά, όμως ήταν ένα καλό μέρος ώστε να μάθω την ιδιότητα που έκρυβε το φρούτο μου χωρίς να με δει κανένας άλλος και χωρίς επιφυλακές.
Εγώ: Για άλλη μια φορά έχω την αναθεματισμένη τύχη με το μέρος μου!
Είπα τα παραπάνω και δάγκωσα το πρώτο κομμάτι του διαβολικού ανανά. Είχε μια απαίσια ξυνόπικρη γεύση όμως συνέχιζα να το τρώω με σκοπό να το τελειώσω όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αφού το έφαγα ολόκληρο μ' είχε πιάσει ένας τρομερός στομαχόπονος καθώς το 'χα φάει αρκετά απότομα.
Εγώ: Τι είδος να νε άραγε; Zoan, Paramecia ή Logia;
Βασικά θα 'θελα να είναι τύπου Zoan καθώς και θα 'θελα να με μετατρέψει σε ένα σαρκοβόρο και δυνατό ζώο. Αφού περνούσαν διάφορες σκέψεις απ΄το μυαλό μου για το τι τύπος φρούτου ήταν, άρχησα να αισθάνομαι περίεργα.

Το σώμα μου άρχιζε να βγάζει πυκνές ξανθές τρίχες καθώς οι κυνόδοντες μου μεγάλωναν και μια ουρά άρχιζε να βγαίνει απ' το τέλος της σπονδυλικής μου στήλης. Στη συνέχεια οι παλάμες των χεριών μου άλλαζαν σε πατούσες ζώου την στιγμή που οι φτέρνες των ποδιών μου μεγάλωναν ραγδαία. Έπειτα καθώς όλα μου τα ρούχα είχαν σκιστεί, ένα σύνολο πορτοκαλί τριχών φύτρωσε γύρω απ' το λαιμό μου καθώς έπεφτα στα τέσσερα κατά γης.
Εγώ: Σε τι να μεταμορφώθηκα άραγε; Νιώθω πολύ περίεργα! Αυτό είναι θα πάω να καθρεφτιστώ στην άκρη της θάλασσας για να δω πως μοιάζω μοφρικά.
Το 'πα και το 'κανα. Πήγα κοντά στην άκρη της θάλασσας και κοίταξα στο νερό. Αυτό που αντίκρισα με άφησε άναυδο για μερικά δεύτερα μέχρι να συνειδητοποιήσω την ζωώδες μορφή που 'χα πάρει.
Εγώ: Είμαι ένα λ-λιοντάρι;!

Είχα μεταμορφωθεί σ' ένα από τα πιο δυνατά ζώα της ζούγκλας και συγκεκριμένα στον βασιλιά της ζούγκλας. Το συναίσθημα ήταν πολύ περιέργο καθώς είμουν κατεθουσιασμένος με την νέα μου οργανική αλλαγή. Ήταν μια μορφή που θα με βοηθούσε τρελά στις μάχες μου και θα μου έδεινε σίγουρα πρόσθετες συμαντικές ικανότητες οπως καλύτερη όσφρηση και καλύτερη ακοή μιας και τα αιλουροειδή είναι φημισμένα για τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά, δύο πουλιά πέρασαν πάνω απ' το κεφάλι μου.
Πουλί: Πάμε να φάμε κανα ψάρι;
Ωστε τώρα μπορούσα να καταλαβαίνω και την διάλεκτο των ζωών οπότε είχα άλλη μια σπουδαία ικανότητα προς μέρος μου. Αυτό το φρούτο είχε αλλάξει ηδη την ζωή μου προς το καλύτερο.
Εγώ: Ποια να ήταν η ονομασία του άραγε;
Αφού σκεφτόμουν όλα αυτά, άρχισα σιγά-σιγά να ζαλίζομαι καθώς το βλέμμα μου άρχιζε να θολώνει και εν συνεχεία σωριάστηκα λυπόθυμος στην άμμο.

Μετά απο κάμποση ώρα ξύπνησα έχοντας την ανθρώπινη μου μορφή καθώς είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει ελαφρώς. Ο λόγος που λυποθύμησα λογικά θα ήταν επειδή κράτησα την λιονταρίσια μου μορφή για αρκετή ώρα απ' τη στιγμή που είμουν άμαθος. Αφού σηκώθηκα και τίναξα την άμμο από πάνω μου, έσπρωξα την βάρκα μου στο νερό και καθώς κινούταν αργά πήδηξα πάνω της. Έπρεπε να φθάσω στο επόμενο νησί πριν πιάσει το βραδάκι ώστε να ξεπόσταζα για λίγο σε κανα απόκρημνο μέρος του. Αν τυχόν με έπερναν πρέφα οι Marine θα χρησιμοποιηούσα την ζωώδες μου μορφή ώστε να αμυνθώ. Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά ξεκίνησα να κάνω γρήγορα κουπί, μιας και πλέον ήμουν ξετρελαμένος απ' την νέα μου δύναμη. Άραγε θα μπορούσα να εφαρμώσω μια μορφή που θα έπερνα τα χαρακτηριστικά του λιονταριού διατηρόντας την ανθρώπινη στα δυο πόδια μορφή μου; Αν προπονούμουν πιστεύω πως θα ήταν εφικτό και επείσης θα ήταν απίστευτα βολικό σε περιπτώσεις μάχης.

Καθώς έκανα κουπί λοιπόν αντίκρισα απέναντι ένα νησί.
Εγώ: Επιτέλους!
Άρχησα τότε να κάνω κουπί όσο πιιο σιγά μπορούσα καθώς είχα έναν ελαφρύ πόνο στον αριστερό μου ώμο. Πριν φτάσω στο λιμάνι, το κοίταξα προσεκτικά για να δω αν φρουρούνταν κι αυτό απ' τις αρχές. Έριξα δυο-τρεις βιαστηκές ματιές όμως δεν είδα κάτι. Έτσι συνέχισα να κάνω κουπί μέχρι το λιμάνι. Αφού έφτασα έκανα τα κλασσικά. Έδεσα την βάρκα σε ένα πάσαλο και προχώρησα για το κέντρο της πόλης. Δεν υπήρχε ίχνος Marine κατά τον περίπατο μου. Λογικά δεν θα είχαν στήλει ακόμα στρατό στο συγκεκριμένο νησί.
Εγώ: Πως να το λένε αυτό το νησι;
Εκείνη τη στιγμή περνούσε από δίπλα μου ένα νεαρό παιδί με κοντά μαύρα μαλλιά και αδύνατο σώμα.
Εγώ: Έι, μικρέ, πως λέγεται το νησί;
Νεαρός: Organ... για μισό λεπτό... ε-εσύ είσαι ο Tsubasa-san;
Εγώ: Ε; Πως γνωρίζεις το όνομα μου; Σε ξέρω από κάπου;
Νεαρός: Είσαι ο Tsubasa Karasu, ένας πρωτάρης απ' την  Loguetown κι έχεις προκύρηξη 2.500.000 Beli! Επείσης είσαι αυτός που σκότωσε τον "Βομβαρδιστικό" Perikan με ένα απλό στιλέτο. Δώσε μου ένα αυτόγραφο σου τρομερέ πειρατή!
Εγώ: Τι διάολο γίνεται εδώ; Ζητάει αυτόγραφο από έναν πειρατή; Το 'χουμε χάσει τελείος;

Εγώ: Θα σου δώσω το αυτόγραφο μου μόνο αν μου δώσεις πληροφορίες σχετικά με το νησί.
Νεαρός: Βέβαια! Ο,τι θες!
Εγώ: Ωραία! Πως σε λένε;
Νεαρός: Mozu!
Μου έδωσε ένα φύλλο χαρτί κι έκεί του έγραψα το αυτόγραφο. Είχε τρελαθεί απ' τη χαρά του με το που το πήρε στα χέρια του.
Δεν περίμενα ποτέ ένας πιτσιρικάς να θαύμαζε τόσο ένα παλιοπειρατή.
Εγώ: Λοιπόν σειρά μου τώρα.
Mozu: Ακόυω!
Εγώ: Γιατί η συγκεκριμένη πόλη δεν φρουρείται απ' της Αρχές;
Mozu: Αυτό το νησί δεν έχει καλές σχέσεις με τις Αρχές μιας και τις απορρίπτουμε συνέχεια όταν έρχονται να κάνουν περιπολίες.
Εγώ: Και γιατί αυτό;
Mozu: Αυτή η πόλη πριν 100 χρόνια είχε κυριευτεί από τους πειρατές του Buggy του Κλόουν. Αυτός που το απελευθέρωσε ήταν ο Βασιλιάς τον Πειρατών, δηλαδή ο Monkey D. Luffy. Έτσι από τότε αυτό το νησί θαυμάζει τους πειρατές και δεν χωνεύει τις Αρχές.
Εγώ: Με λίγα λόγια αυτό είναι ένα νησί που επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση των πειρατών;
Mozu: Κάτι τέτοιο.
Εγώ: Ώστε γι' αυτό ήθελε αυτόγραφο.
Mozu: Μπορώ να φύγω ή έχετε κι άλλες απορίες στις οποίες μπορώ να βοηθήσω;
Εγώ: Όχι εντάξει πιτσιρίκο μπορείς να φύγεις. Σε ευχαριστώ πολύ.
Mozu: Δεν κανει τίποτα Tsubasa-san! Ευχαριτώ για το αυτόγραφο!
Εγώ: Τα λέμε!

Αφού σύλλεξα τις περαιτέρω πληροφορίες, αποφάσησα να πάω σε ένα πανδοχείο για να περάσω άνετα και ύσηχα την νύχτα μου. Αν και δεν είχα λεφτά, πιστεύω πως λόγο της φήμης μου θα με άφηναν να περάσω τζάμπα έστω και μια νύχτα. Μερικά πράγμτα στην ζωή πρέπει να τα εκμεταλλεύεσαι. Αφού έκανα την βόλτα μου μέσα στο κέντρο είδα μια ταμπέλα που έγραφε με μεγάλα πράσινα ξεθωριασμένα γράμματα "Το Στέκι του Καταζητούμενου".
Εγώ: Το όνομα με τραβάει μπορώ να πω. Για κάτσε να πάω να ρίξω μια ματιά κι αν δεν μ' αρέσει την κάνω.
Καθώς άνοιξα την πόρτα είδα αρκετούτσικο κόσμο μέσα. Σιγά-σιγά έξω άρχιζε να νυχτώνει για τα καλά και ήθελα απεγνωσμένα ένα καλό κρεβάτι να κοιμηθώ. Αφού σκεφτόμουν όλα αυτά πήγα κι έκατσα στον πάγκο και περίμενα τον μπαρμαν να του πω για το θέλημα μου. Δεν άργησε να έρθει και είπαμε τα εξείς:
Μπαρμαν: Καλησπέρα, τι θα πάρετ-
Εγώ: Τι πάθατε συναίβει κάτι;
Μπαρμαν: Ο Σβαγέας του Perikan! Ο Tsubasa Karasu!
Εγώ: Σβαγέας; Άλλο και τούτο;
Μπαρμαν: Πείτε μου τι θα θέλατε;
Εγώ: Ένα δωμάτιο θα 'θελα για να περάσω τη νύχτα μου, όμως δεν έχω την οικονομική άνεση να το πληρώσω.
Μπαρμαν: Μέχρι πότε θέλετε να κάτσετε;
Εγώ: Λογικά μέχρι τα χαράματα.
Μπαρμαν: Δεν τίθεται κάποιο θέμα τότε! Θα σας δώσουμε ένα δωμάτιο έως τότε. Είσαστε ένας δυνατός και καλός πειρατής, οπότε δεν βλέπω το λόγο να μην σας βοηθήσω.
Εγώ: Σας ευχαριστώ πολύ, να 'στε καλά.
Μου έδωσε το κλειδί του δωματίου, ανέβηκα τις σκάλες και μπηκα στην τρίτη πόρτα δεξιά. Ξεκλείδωσα την πόρτα, πέταξα τον σάκο μου και τα παπούτσια μου στο πάτωμα, ξάπλωσα στο κρεβάτι κι απ' τη πολύ κούραση ξεράθηκα στον ύπνο απευθίας.

Το βράδυ ξύπνησα ξαφνικά, καθώς άκουγα συζητήσεις έξω απ' την πόρτα μου. Σηκώθηκα απ' το κρεβάτι μου, φόρεσα τα παπούτσια μου και προχώρησα προς την πόρτα καθώς ακούμπησα το αυτί μου πάνω της για να ακούσω τους ψυθιριστούς διαλόγους.
Άγνωστος 1: Σίγουρα είναι σ' αυτό το δωμάτιο;
Άγνωστος 2: Έτσι είπε ο μπαρμαν καθώς τον βασάνιζα.
Άγνωστος 1: Ωραία! Ετοιμάσου να χεστούμε στο χρήμα με την επικήρυξη του.
Άγνωστος 2: Τα πολλά τα λόγια είναι φτώχια! Μπουκάρουμε;
Εγώ: Πρέπει να είναι κυνηγοί επικηρυγμένων! Γαμώ την τύχη μου, τι κάνω τώρα;
Σαν να μην πρόλαβα να σκεφτώ τι θα κάνω, η πόρτα έσπασε κι έπεσε όλη επάνω μου.
Άγνωστος 1: Ρε βλάκα Feretto σου πα να μην κάνεις φασαρία!
Feretto: Γιατί δεν την έσπαγες εσύ ρε ηλίθιε τότε; Το παίζεις έξυπνος Suka, ε;!
Suka: Θα τα πούμε μετά αυτά. Που στα σκατά είναι ο Tsubasa τωρα;
Καθώς μιλάγανε αυτοί εγώ είμουν ακριβώς κάτω απ' την πόρτα σκεφτούμενος τι μπορούσα να κάνω. Να μεταμορφωνόμουν σε λιοντάρι άραγε ή να έτρεχα σε ανθρώπινη μορφή όσο πιο γρήγορα μπορούσα;
Feretto: Λογικά θα 'νε κάτω απ' την πόρτα.
Καθώς ο κυνηγός ονόματι Feretto ερχόταν προς το μέρος της πόρτας, την έσπρωξα απότομα προς τα πάνω του με τα πόδια μου καθώς είχα κάτσει κάτω με την πλάτη μου. Στη συνέχεια η πόρτα έσκασε με δύναμη πάνω στην μάπα του κι η μύτη του άρχιζε να βγάζει αίμα.
Feretto: Μπάσταρδε!

Αφού σηκώθηκα απ' το πάτωμα αντίκρισα το μισητό του πρόσωπο.
Ο Feretto ήταν ένας άνδρας με κόκκινα μαλλιά, σουβλερή μύτη και πράσινη ενδυμασία καθώς στο πίσω μέρος της πλάτης του είχε και μια μεγάλη κατάνα.
Suka: Είσαι καλά ρε ή να αναλάβω;
Ο Suka ήταν ένας ψυλός λεπτός άνδρας με μαύρο μαλλί και μούσια. Αυτός κρατούσε στο δεξί και το αριστερό του χέρι δύο μικρά καλά ακονισμένα κατάνα.
Feretto: Suka βγάλε τον σκασμό! Το παιδαρέλι είναι δικό μου!
Είπε τα παραπάνω, έβγαλε την κατάνα από την θήκη που την κράταγε στην πλάτη του και μου όρμησε κατά μέτωπο.
Feretto: Θα σε κάνω φέτες κολόπαιδο!
Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα τι να κάνω. Άρπαξα ένα τραπεζάκι που είχα κοντά μου και το έβαλα σαν ασπίδα καθώς η κατάνα του Feretto το έκοψε στην μέση απευθίας χωρίς καμία δυσκολία.
Feretto: Η κατάνα μου κόβει ατσάλι! Το απλό ξύλο δεν μπορεί να την μπλοκάρει ηλίθιο παιδί!
Εγώ: Την έχω βάψει για τα καλά που να πάρει. Είμαι άοπλος κι αυτός έχει ένα πολύ καλό κατάνα μαζί του. Ήρθε η ώρα να πάρω την λιονταρίσια μου μορφή.

Εγώ: Για μια στιγμή πως θα μεταμορφωθώ; Την πρώτη φορά είχα φάει το φρούτο και συνέβει αυτόματα. Τώρα πως θα ενεργοποιήσω ξανά αυτή τη μορφή;
Feretto: Ώρα να τελείωνω με την πάρτη σου. Θα σου πάρω το κεφάλι και θα πάρω τα 2.500.000 Beli που αξήζει.
Καθώς είπε τα παραπάνω έστρεψε το κατάνα του κατά μέρος μου;
Εγώ: Αν δεν σκεφτώ κάτι γρήγορα είμαι χαμένος από χέρι; Πως στα σκατά θα ενεργοποιήσω τη μορφή;
Καθώς βυθιζόμουν στης ατέλειωτες σκέψεις μου με σκοπό να σώσω το τομάρι μου αυτός ερχόταν προς το μέρος μου με δολοφονικό σκοπό.
Άρχιζα να τρέχω μέσα στο δωμάτιο καθώς ο Feretto κατέστρεφε τα πάντα στο πέρασμα του καθώς με κυνηγούσε.
Εγώ: Αν πάω να ξεφύγω περνόντας απ' την πόρτα θα με πιάσει ο άλλος κυνηγός! Τι να κάνω;
Σε κάποια φάση μέσα σ' όλο αυτό το κυνηγητό ο Feretto είχε βρεθεί φάτσα κάρτα μπροστά μου. Έριξε ένα ζοφερό χαμόγελο και ύστερα φώναξε:
Feretto: Ψόφα!
Εκείνη τη στιγμή το κατάνα του είχε κόψει την αρχή του αριστερού μου ώμου. Καθώς σπάραζα στον πόνο έπεσα στο πάτωμα κοιτόντας τον με ένα βλέμμα θυμού και πόνου.
Εγώ: Τελικά αυτό είναι το τέλος μου; Πέρασα όσα πέρασα για το τιποτα. Ούτε τον Taka δεν πρόλαβα να ανταμώσω.
Feretto: Είσαι έτοιμος μικρέ; Είναι η ώρα να πας στο διάολο.
Εγώ: Όχι! Δεν πρόκειτε να τα παρατήσω! Παράτησα την ύσυχη ζωή μου στην Loguetown για το τίποτα; Θέλω να μάθω τα πάντα απ' τον Taka όσο αφορά την απουσία του! Δεν... δεν... μασάω!
Feretto: Αχαχαχαχ! Το 'χασε εντελός απ' το φόβο του αυτός! Απορώ πως ένας τόσο άχρηστος άνθρωπος σαν του λόγου σου κατάφερε να καταζητείται για 250.000.000 Beli.
Suka: Άντε τελείωνε μια ώρα! Έχουμε κι άλλες δουλιές!
Τότε σηκώθηκα κρατώντας με το δεξί μου χέρι τον κομένο μου ώμο.

Αιμοραγούσα πολύ καθώς είχε κοπεί εντελώς η αρχή του.
Feretto: Ώστε έχεις τσαγανό ε;
Εγώ: Αχαχαχαχαχαχαχα!
Feretto: Τι έγινε; Τόσο αστείο σου φένεται που βρίσκεσαι στα πρόθυρα της κολάσεως;
Εγώ: Θα σε κάνω να βιώσεις την κόλαση εδώ και τώρα! Θα σας κατασπαράξω!
Έπεσα στα τέσσερα κι άρχιζα να μεταμορφώνομαι. Φαίνεται πως η δύναμη του φρούτου ξύπνησε λόγο του ατελείωτου θυμού μου.
Suka: Τι στο διάολο είναι αυτός ο τύπος;! Feretto απομακρύνσου! Η μορφή του μοιάζει με λιοντάρι! Είναι χρήστης φρούτου του διαβόλου!
Feretto: Αχαχαχαχα! Παλιοχέστη Suka! Σιγά μην φοβηθώ ένα σκατόγατο! Θα το σκοτώσω τώρα καθώς μεταμοφρώνεται!
Ο Feretto έστρεψε γι άλλη μια φορά την κατάνα του προς το μέρος μου.
Feretto: Στα σκατά!

Είχα ήδη μεταμορφωθεί κι είχα κόψει με τους κοφτερούς μου κυνόδοντες το δεξί χέρι του Feretto! Η σάρκα του ήταν πολύ λαχταριστή μπορώ να πω καθώς σκεφτόμουν να το φάω!
Feretto: AAAAAAAAAAA! Το χέρι μου!
Suka: Ηλίθιε σου το είπα! Εγώ την κάνω από 'δω!
Καθώς ο Suka έτρεχε στον διάδρομο να σωθεί έτρεξα ξωπίσω του.
Καθώς κατάλαβε πως τον ακολουθούσα με διάθεση να τον σκοτώσω άρχιζε να πετάει τις κατάνα του προς το μέρος μου.
Suka: Φύγε από δω! Δεν έχω σκοπό να σε πιράξω!
Καθώς παρακαλούσε για την ζωή του όρμησα κατ' επάνω του και του δάγκωσα το σβέρκο. Στη συνέχεια έπεσε κάτω στο πάτωμα νερκός ενω κρατούσα το κομμάτι απ΄το σβέρκο του στο στόμα μου. Έπειτα έφαγα το κομμάτι που είχα κόψει. Η γεύση της σάρκας σ' αυτή τη μορφή ήταν θεσπέσια. Το ένστιχτο και η συνήθειες του ζώου είχαν μπει πλέον και στη δική μου ζωή. Αφού τελείωσα με τον Suka πήγα προς το δωμάτιο μου για να αποτελειώσω τον Feretto.

Όταν έφτασα στο δωμάτιο είχε πεθάνει από αιμοραγία.
Εγώ: Γαμώτο! Κι ήθελα να τον βασανίσω για όσα μου προξένησε.
Έπειτα πήγα κοντά στο νεκρό του σώμα κι άρχισα να το κατασπαράζω. Κάθε μπουκιά που έτρωγα με έκανε να θέλω κι άλλο, δεν με χόρταινε. Είχα γίνει πλέον ένα με το σαρκοβόρο μέσα μου. Η ανθρώπινη σάρκα έκανε το στομάχι μου να ηδονίζεται. Αφού τελείωσα το "γεύμα" μου 'αρχισα να νιώθω και πάλι περίεργα. Ήξερα πως ήταν η ώρα που θα λυποθημούσα. Τα είχα βάλει με δυο κυνηγούς επικηρυγμένων και τους είχα ξεπαστρέψει απ' αυτόν τον κόσμο πλέον. Καθώς όλα θόλωναν ένα συναίσθημα χαράς πέρασε απ' το υποσυνείδητο μου. Για άλλη μια φορά όλα είχαν τελειώσει και δεν είμουν ο παλιός καλός μου εαυτός. Τελικά μέρα με τη μέρα γινόμουν όλο και πιο αδίσταχτος. Τώρα είμουν ο δολοφόνος τρειών ανθρώπων. Η συνείδηση μου ήταν πιο βρόμικη από ποτέ. Σκέφτηκα τα παραπάνω και σωριάστηκα στο πάτωμα.

Όνομα Χαρακτήρα: Tsubasa Karasu
Παράταξη:pitares
Bounty:-
Story of the month:no
Φήμη:+3
Beli:5500 +500 επειδή βελτίωσε τις περιγραφές του
Βαθμολογία:5/10
Παρατηρήσεις:
μέτρια ιστορία δεν με ενθουσίασε. καλή προσπάθεια όσον αφορά το σενάριο αλλα με ξενέρωσε το όλο σκηνικό με τις δυνάμεις του φρούτου σου. μπορούσες να τις ελέγξεις και να κάνεις μάχη πράγμα που κανονικά δεν θα έπρεπε. οκ προσπάθησες να το μετριάσεις αλλα δεν έμεινα και τόσο ευχαριστημένη. τώρα για τους διαλόγους οταν σου είπα να λες ποιος λέει τι δεν εννοούσα με ανω και κάτω τελεία... τι εννοώ: 'Ώρα να τελείωνω με την πάρτη σου. Θα σου πάρω το κεφάλι και θα πάρω τα 2.500.000 Beli που αξίζει.' είπε ο Feretto. έτσι δένει καλύτερα με την περιγραφή. δεν σου έβαλα μπάουντι γτ δεν υπήρχαν αποδείξεις πως το έκανες εσύ αφού φαίνεται να τους κατασπάραξε ένα άγριο ζώο και κανείς δεν ξέρει για το φρούτο σου. τώρα μου άρεσε που έβαλες εισαγωγή στην ιστορία. δεν χρειάζεται να γράφεις όλα τα γεγονότα , παρα μόνο της τελευταία σου ώστε να μπαίνουμε στο κλίμα και ότι άλλο εσύ θεωρείς σημαντικό. τέλος μου άρεσε που προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις εναν μίνι επίλογο, βέβαια μπορείς και καλύτερα!

τα βραβεία προστέθηκαν