[Τέλος] The Show's about to begin

Όνομα Χαρακτήρα: Corwin Norton
Παράταξη: Civilian
Bounty: -
Φήμη: -
Τίτλος Ιστορίας: Corwin Norton
Προηγούμενη Ιστορία(Link): 1. Corwin Norton

Τα τακούνια του Corwin Norton έκαναν έναν ρυθμικό ήχο πάνω στα χαλίκια του δρόμου, ενώ εκείνος σκουπίζοντας τον ιδρώτα που έτρεχε από το πρόσωπό του κοιτούσε δεξιά και αριστερά, προσπαθώντας να φτάσει στο μεγάλο κάστρο των Norton που σε έκανε να ανατριχιάζεις στην θέα του. Δεν το πρόσεχε ιδιαίτερα, ούτε προτιμούσε να έχει μεγάλο προσωπικό, λίγους και έμπιστους που πρόσεχαν και φρόντιζαν συγκεκριμένα δωμάτια. Πια ο μόνος απόγονος των Norton σ' αυτήν την πόλη, δεν χρειαζόταν ολόκληρο το αρχοντικό για τον εαυτό του αλλά ήταν μία από τις μεγάλες κληρονομιές του πατέρα του.

Έβγαλε το καπέλο του και εισήλθε από την μεγάλη σιδερένια πόρτα της αυλής, ενώ εκείνη έτριξε δυνατά. Αναστέναξε κλείνοντας την πόρτα πίσω του και προχωρώντας στο πλακόστρωτο δρομάκι που οδηγούσε στην τεράστια πόρτα του κάστρου με το μεγάλο χαρακτηριστικό τρόπο με το πρόσωπο του λιονταριού. Τα δάχτυλά του έπιασαν γρήγορα και με τρεις μεγάλοι κρότοι ακούστηκαν στην ξύλινη πόρτα. Δεν άργησε να ανοίξει, μια γυναικεία φιγούρα εμφανίστηκε στην πόρτα. Γέρικη, με καμπούρα. Η οικονόμος του σπιτιού, δεσποινίς Susan, που χρόνια υπηρετούσε στον οίκο των Norton χαμογέλασε στο αφεντικό της ενώ τον καλωσόριζε, με εκείνο το γέρικο χαμόγελο που τόνιζε τις ρυτίδες γύρω από το στόμα της και το μέτωπό της.

Πήρε το παλτό του κυρίου της στα χέρια της, ενώ εκείνος άρχισε να ανεβαίνει σιγά σιγά τις μεγάλες σκάλες. Τα παπούτσια άφησαν μερικά στίγματα λάσπης μαρτυρώντας το ότι βρισκόταν νωρίτερα στην μεγάλη αλάνα, πέρα από το σπίτι του. Αλλά κανένας δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει γι' αυτόν τον λόγο, το κάστρο του βρισκόταν σε λόφο. Ανησυχούσε όμως, τα βήματα του γινόντουσαν πιο γρήγορα ενώ το δάχτυλο του χτυπούσε ρυθμικά το μπούτι του, σαν κάτι να τον εκνεύριζε ή να τον άγχωνε.

Άνοιξε την πόρτα του δωματίου του και βούλιαξε στην μεγάλη μαύρη πολυθρόνα, βγάζοντας έναν δυνατό αναστεναγμό. Άφησε το καπέλο του στο κομοδίνο που βρισκόταν ακριβώς δίπλα και ανακάτεψε τα μαλλιά του με τα δάχτυλά του. Έτριψε τα μάτια του και κοίταξε το ταβάνι. Σαν να τον βασάνιζε όλο αυτό το συμβάν. Έβγαλε τα παπούτσια του σιγά σιγά και ακούμπησε τα πόδια στο μικρό σκαμπό της πολυθρόνας. Σκεφτόταν έντονα, σκεφτόταν τι θα γινόταν το επόμενο πρωί για ώρα, ο χρόνος του φαινόταν σαν αιώνας εκείνη την στιγμή.

Έκλεισε τα μάτια του και ήταν σαν είχε κοιμηθεί τον πιο άβολο ύπνο που είχε ποτέ κάνει. Σαν η ανακούφιση να έλειπε από το μυαλό του, σαν να ένιωθε ότι τα νύχια του αρπακτικού θα τον έπιαναν και θα τον κατασπάραζαν. Το μαξιλάρι του φάνταζε σαν πέτρα ενώ ο Μορφέας σιγά σιγά τον παρέσερνε στην αγκαλιά του, με όλες τις ανησυχίες που είχε στο μυαλό του.

Η επόμενη μέρα προβλεπόταν δύσκολη για εκείνον, θα άλλαζε όλη η καθημερινότητα και η ζωή του από την μια στιγμή στιγμή στην άλλη.

Οι πρώτες αχτίνες του ηλίου πάσχιζαν να εισχωρήσουν στο δωμάτιο, να διαπεράσουν τις κουρτίνες του δωματίου του πλούσιου ευγενή. Ο άνδρας σηκώθηκε σιγά σιγά, τεντώνοντας το σώμα του ενώ στην συνέχεια έτριψε τα μάτια του. Είχε αποκοιμηθεί με το κουστούμι του, το οποίο ήταν τσαλακωμένο πια. Αλλά δεν το ένοιαζε αυτό, είχε ξυπνήσει με μια προαίσθηση ότι θα γίνει κάτι κακό. Σηκώθηκε και τράβηξε την κουρτίνα και το δωμάτιο γέμισε φως, ξεχύθηκε δίνοντας μια άλλη όψη στο μουντό δωμάτιο, με τα λίγα έπιπλα αν και μεγάλο.

Ένας χτύπος στην πόρτα ακούστηκε και ο άνδρας απάντησε με μια βραχνή και δυνατή φωνή. Η οικονόμος μπήκε σιγά σιγά στο δωμάτιο και τον ενημέρωσε ότι είχε επισκέπτη. Ή μάλλον καλύτερα δύο. Τα μάτια του Corwin γούρλωσαν, ήξερε ποιος τον καλούσε.

Έγνεψε στην Susan να τους δεχτεί και έσιαξε λίγο τα ρούχα του για να κατέβει και να τους υποδεχτεί. Κατάπιε το σάλιο του και μετά από λίγα λεπτά εξήλθε από το δωμάτιό του.

Το δεξί του χέρι ψιλοέτρεμε, ήξερε ότι σίγουρα θα τον κατηγορούσαν μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας του στο μέρος.

Τα δύο πρόσωπα στεκόντουσαν όρθια στην άκρη του σαλονιού περιμένοντάς τον. Τους χαιρέτισε κάνοντας μια μικρή υπόκλιση λέγοντάς τους να νιώσουν άνετα ενώ παράλληλα τους έδειχνε τον μεγάλο καναπέ που βρισκόταν στο κέντρο. Εκείνος επέλεξε να κάτσει στην πολυθρόνα από την απέναντι μεριά, εκείνη που είχε την μεγαλύτερη απόσταση από τον καναπέ θέλοντας να βάλει έναν αόρατο τοίχο ανάμεσά τους.

"Καλημέρα σας," είπε ο ένας από τους δύο με χαμόγελο. Το όνομά του Virgil Earp, ο πιο ήσυχος από τα δύο αδέρφια των Earp που προστάτευαν την πόλη. Σπάνια τον έβλεπες νευριασμένο, αλλά οι περισσότεροι τον φοβόντουσαν σε περίπτωση που βρισκόντουσαν απέναντι από αυτήν την θέα.
"Καλημέρα σας. Τι σας φέρνει εδώ πρωί πρωί, κύριοι; Αμφιβάλλω ότι θέλετε να μου πείτε κάτι σχετικά με τα όπλα," είπε ο Corwin καθώς έκανε νόημα στην Susan να τους φέρει καφέ.
"Θα μπορούσατε να πείτε ότι έχει μια μικρή σχέση και με την παραγωγή όπλων σας," είπε κοφτά ο δεύτερος αδερφός, ο Wyat ανασηκώνοντας το φρύδι του ενώ παρατηρούσε το μεγάλο αρχοντικό.

"Και τι θα θέλατε να υπονοήσετε με αυτό; Αν θέλετε να μου πείτε για τον φόνο που συνέβη πριν ολίγες ημέρες, συγγνώμη κύριοι αλλά δεν φέρω καμία ευθύνη για την χρήση των όπλων μου εφόσον περνάνε σε άλλα χέρια," είπε ο Corwin χαρίζοντας τους ένα χαμόγελο.

"Όχι, κύριε, αλλά υπάρχουν έντονες υποψίες ότι εσείς είστε που πυρπόλησε τα εκρηκτικά χθες το βράδυ στα παλιά εργοστάσια," είπε ο James βγάζοντας το καπέλο του ενώ η Susan του πρόσφερε καφέ.

Ο Corwin γέλασε δυνατά και τον κοίταξε κατάματα αρχίζοντας να μιλάει. "Με τι κατηγορίες; Ναι, είναι αλήθεια, δεν μου άρεσε η θέα από το δωμάτιό μου. Να βλέπω αυτά τα άχαρα εργοστάσια, μου χαλούσαν την μέρα. Με κάνατε και γέλασα."
"Είδες; Το παραδέχτηκε," είπε ο πιο αφελής από τους δύο ενώ ο James του έκανε νόημα να σταματήσει.
"Θα ήθελα να αφήσετε την ειρωνία, κύριε Norton μιας και το θέμα είναι πολύ σοβαρό."
"Αμφιβάλλω αν θα μπορέσω με αυτά που ακούω, αλλά σας δίνω την άδεια να συνεχίσετε," χαμογέλασε ο Corwin ενώ ο Wyat ήδη συγκρατιόταν να μην ορμήσει στο Κοράκι. Ο νεαρός πλούσιος άνδρας του ήταν αντιπαθής και η ειρωνεία και το ύφος που πουλούσε τον ενοχλούσε ιδιαίτερα.

"Σας είδαν χθες θαμώνες του μαγαζιού της Μαντάμ Σουσού να στρίβετε από το στενό και να κατευθύνεστε προς εκείνο το μέρος. Παρουσιαστήκατε αναστατωμένος επίσης λίγα λεπτά μετά την φωτιά που ξέσπασε στο γραφείο μας. Τα βλέμματα έχουν πέσει πάνω σας, κύριε Norton, γιατί τους τελευταίους μήνες έχετε βρεθεί στο στόχαστρο λόγω της μαύρης αγοράς και την παράνομη πώληση των όπλων σας. Το όνομά σας σάς καλύπτει κύριε Norton, αλλά τα γεγονότα χθες πια μπορούν να σας βάλουν και φυλακή."


O Norton χαμογέλασε ενώ έπινε μια γουλιά από το μικρό φλυτζάνι καφέ με τα περίτεχνα σχέδια. Άφησε κάτω το φλιτζάνι και κάθισε στραβοπόδι ενώ ακούμπησε την πλάτη πίσω στην πολυθρόνα.


"Αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα, κύριε Earp. Η χθεσινή μέρα ήταν πολύ κουραστική για εμένα. Το να ξεχαστώ πίνοντας ένα ποτό στο Σαλούν με την παρέα όμορφων γυναικών νομίζω ότι είναι φυσικό για έναν άνδρα της ηλικίας μου πια. Το γεγονός ότι με είδαν να φεύγω από το δρομάκι τι μας λέει; Ότι προσπάθησα να αποφύγω κόσμο και να ακολουθήσω τον δρόμο για το σπίτι μου. Η φωτιά ξέσπασε όταν εγώ έφευγα προς το σπίτι μου και μάλιστα ρώτησα ένα περαστικό τι συνέβη. Νομίζετε ότι εγώ ένιωθα ασφαλής σε εκείνο το μέρος;," αναστέναξε.

"Γιατί ξέρετε κύριοι; Είναι η αλήθεια ότι φοβάμαι ότι από στιγμή στιγμή κάποιος ίσως προσπαθήσει να με σκοτώσει και νομίζω ότι ξέρετε πολύ καλά τον λόγο."

Ο Corwin τους έπαιζε το παιχνίδι που ήθελε, κάτι που θα τους έφερνε σε μια δύσκολη θέση. Ο πατέρας του είχε σκοτωθεί από άτομα της μαύρης αγοράς που θέλανε την πραμάτεια του, αλλά οι Earp δεν κατάφεραν τίποτα με τις έρευνές τους.

"Θέλετε να μάθετε την αλήθεια; Δεν νιώθω ασφαλής σ' αυτήν την πόλη κάτω από τις υπηρεσίες σας. Γιατί αν θέλατε να μάθετε για την μαύρη αγορά που με τόσο πάθος με κατηγορείτε θα γνωρίζατε περισσότερα πράγματα και δεν θα κατηγορούσατε την πηγή των όπλων, πόσο μάλλον τον σχεδιαστή που δεν έχει σχέση. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι δεν μπορώ να κρίνω τους πελάτες μου αλλά και να καθορίσω την μελλοντική χρήση των όπλων μου. Αλλά ναι, κύριοι, φοβάμαι τους μαυραγορίτες. Γιατί κάτω από τις μύτες σας, όλα αυτά τα σκυλιά κλέβουν και πουλάνε και κάνουν εγκλήματα - και μέχρι και εγώ δεν νιώθω ασφαλής," συνέχισε να λέει όσο πιο σοβαρά μπορούσε. Δεν ήταν ότι έλεγε ψέματα, πολλές φορές το είχε σκεφτεί αλλά εκείνη την στιγμή το καλύτερο που μπορούσε να κάνει ήταν να είναι όσο πιο πειστικός μπορούσε, ο καλύτερος ηθοποιός.

"Υπάρχει ήδη ένα άτομο που κατηγορείται για εμπρισμό και της αλάνας των εργοστασίων αλλά και του γραφείου μας, εθεάθη και στα δύο μέρη και μάλιστα η εμφάνιση του πρόδιδε ότι βρισκόταν κοντά σε φωτιά. Είναι σίγουρα κατηγορούμενος. Μήπως έχει καμία σχέση μαζί σας;"

"Δεν μπορώ να σας πω κάτι γι' αυτό. Δεν γνωρίζω τίποτα. Νομίζω ότι οι κατηγορίες σας είναι άσκοπες, κανονικά θα έπρεπε να ψάξετε πιο βαθιά. Ίσως και στα άτομα που με κατηγόρησαν."

Τα μάτια του James Earp άστραψαν στο άκουσμα των λέξεων που είχε αρθρώσει ο Corwin Norton. Ο πλούσιος ίσως γνώριζε τι γινόταν από πίσω του, ίσως δεν ήταν τόσο χαζός όσο νόμιζε αλλά απλά ήξερε τι συνέβαινε πίσω από την πλάτη του.

"Νομίζω ότι το αν ήταν γυναίκα ή όχι δεν παίζει κάποιο ρόλο," χαμογέλασε ο Norton και οι δύο άνδρες θορυβήθηκαν.  Κατάλαβαν για πoια μιλούσε, άλλωστε εκείνη είχε έρθει κλαμένη και αναστατωμένη για να τους κατηγορήσει το Κοράκι.
"Πολύ καλά, ευχαριστούμε. Παρόλα αυτά εμείς θα ερευνήσουμε αν ο δράστης έχει καμία σχέση μαζί σας, αν και δεν νομίζουμε. Θα επιθεωρήσουμε και την χθεσινή πραμάτεια που προορίζεται για το ναυτικό και θα φύγει σήμερα."
"Δεν θα σας φέρω αντίρρηση, άλλωστε δεν έχω κάτι να κρύψω," τους απάντησε ήρεμα ο Corwin ενώ η Susan τους συνόδευσε μέχρι την πόρτα.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά όμως ο Corwin έδειχνε αναστατωμένος. Άρχισε να πηγαίνει πάνω κάτω στο σαλόνι, δεξιά αριστερά ενώ τραβούσε τα μαλλιά του. Κρύος ιδρώτας είχε αρχίσει να τρέχει από το μέτωπό του ενώ το βλέμμα του ήταν ανήσυχο. Κάθισε απότομα στην πολυθρόνα και μετά ξανασηκώθηκε. Πλησίασε το παράθυρο, τράβηξε την κουρτίνα και κοίταξε για τελευταία φορά τους δύο άνδρες που έφευγαν από το αρχοντικό του. Έβγαλε μια δυνατή κραυγή και τράβηξε και πάλι την κουρτίνα απότομα. Τα βήματα του έγιναν γρήγορα, ανέβηκαν τις σκάλες και έφτασαν στο γραφείο του.

Κάθισε στην καρέκλα, έχοντας τις παλάμες του στο πρόσωπό του και τους αγκώνες του ακουμπισμένους πάνω στο ξύλινο γραφείο.

Τα χέρια του ξαφνικά άρπαξαν την πένα και με τρεμάμενα χέρια άρχισαν να γράφουν. Το όνομα του παραλήπτη ήταν Ryan. Εκείνη την στιγμή, δεν ήξερε ποιος θα μπορούσε να ήταν αυτός που θα τον βοηθούσε στην κατάσταση που βρισκόταν. Το μόνο άτομο που εκείνη την στιγμή ο ίδιος χρειαζόταν βοήθεια και δεν μπορούσε να εμπιστευθεί κανέναν άλλον.

Επικαλούμενος την βοήθειά του, ζήτησε και εκείνος την δική του. Να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει μια μεταφορά. Τα λόγια του σερίφη τον είχαν αγχώσει. Ο λόγος; Τα όπλα που κουβαλούσε το πλοίο ήταν περισσότερα, παραπάνω από αυτήν που πήγαινε στο ναυτικό. Άλλωστε η ποσότητα που έστελνε εκεί όλο και μειωνόταν.

Τα λιγοστά όπλα όμως που βρισκόντουσαν στο αμπάρι του πλοίου είχαν άλλο προορισμό: θα παραδιδόντουσαν σε άλλα άτομα, σε άτομα με διαφορετική ιδεολογία και άτομα που είχαν εναντιωθεί στην κυβέρνηση.

Στην παράταξη των επαναστατών.

Πια τα λόγια του σερίφη τον θορύβησαν. Τα όπλα έπρεπε να φύγουν νωρίτερα και όχι να περιμένουν την αναχώρηση του πλοίου για τον επόμενο προορισμό του. Ο μόνος τρόπος ήταν να τους βοηθήσει ο πληροφοριοδότης τους και να τους μπερδέψει να επιθεωρήσουν άλλο πλοίο.

Το γράμμα του ήταν κάπως απότομο και αποφασιστικό. Ακόμη και αν ο Ryan δεν τα κατάφερνε θα έλεγε στον καπετάνιο του πλοίου να τα στείλει και αυτά στο ναυτικό. Εκείνος δεν μπορούσε από τόσο μακριά να κάνει κάτι και οι υποψίες θα έπεφταν κατευθείαν πάνω του. Ή ακόμη θα μπορούσε να πάρει τα όπλα από το αμπάρι για την επιθεώρησή τους ή για πιθανά προβλήματα που ίσως εντοπίστηκαν σε άλλα όπλα. Η ταυτότητα του ακόλουθου θα έδινε την άδεια να πάρει τα όπλα που υπήρχαν στο αμπάρι κάτω από τις δικές του διαταγές.

Ναι, το είχε σκεφτεί καλά. Καλύτερα γι' αυτόν θα ήταν να φύγει από αυτό το νησί. Καλύτερο για την φήμη του εργοστασίου και της οικογένειάς του, αν τυχόν μάθαιναν τις κρυφές σχέσεις που διατηρούσε μοιράζοντας όπλα σε μια τέτοια οργάνωση. Κοίταξε καλύτερα το γράμμα και υπέγραψε.

Το Κοράκι.

Πια η μοίρα αποφάσισε να επισπεύσει την διαδικασία, να τον κάνει να φύγει από το νησί και την πόλη της Colt Town αφήνοντας πίσω την επιχείρησή του.

Πέρασαν αρκετές μέρες μέχρι να ησυχάσουν τα πράγματα, ετοιμάζοντας κάποια πράγματα που είχε, τα όπλα του, τα σημαντικά του έγγραφα και το πολυαγαπημένο του ραβδί.

Το βράδυ που είχε αποφασίσει ότι θα φύγει είχε φτάσει και το φεγγάρι φώτιζε στην μέση του ουρανού, ενώ μια μικρή ομίχλη επικρατούσε πάνω από τα γκρίζα κτήρια της πόλης, κρύβοντας που και που το λιγοστό φως της Σελήνης.

Ο χρόνος περνούσε και εκείνος περπατούσε στα έρημα σοκάκια της Colt Town. Όδευε προς το λιμάνι. Το είχε πάρει απόφαση ότι θα άφηνε το νησί με την δικαιολογία του επαγγελματικού ταξιδιού, δεν ήξερε που θα κατέληγε αλλά ήξερε ότι έπρεπε να συμβεί αυτό. Περπατούσε γρήγορα μέσα στο σκοτάδι, τα βήματα του ακούγονταν στο πλακόστρωτο ενώ τα μάτια του κοιτούσαν σαν τρελά δεξιά και αριστερά.

Η όψη του ήταν σκοτεινή, το βλέμμα του ήταν διαφορετικό από κάθε άλλη φορά. Μια δυνατή κραυγή ξαφνικά ακούστηκε καθώς εκείνος πια ανέβαινε στο μικρό πλοίο που του είχε ετοιμάσει ένας από τους λιμενικούς. Ένα κοράκι στάθηκε πάνω στην μοναδική κολόνα που φώτιζε, κατάμαυρο αλλά κάτι το έκανε να ξεχωρίζει. Γεμάτο αίματα έκραζε πάνω στο φως της λάμπας που ξαφνικά άρχισε να τρεμοπαίζει.

Τα μάτια του πλούσιου εργοστασιάρχη γυάλιζαν στο φως της λάμπας. Η λάμπα έσβησε και το κοράκι έπεσε κάτω στο έδαφος, πεθαμένο με τα μάτια του να κοιτάζουν κατάματα τον ευγενή. Έκλεισε τα μάτια του και με τρεμάμενα χέρια ακούμπησε την πόρτα του πιλοτηρίου του πλοίου. Σιγά σιγά απομακρυνόταν από το λιμάνι, αφήνοντας πίσω του τα πάντα, ακολουθώντας μια νέα ζωή.

Ο Corwin Norton. Ή πια, το Κοράκι.

Όνομα Χαρακτήρα:Corwin Norton
Παράταξη:Civilian
Bounty:-
Story of the month:όχι
Φήμη:5
Beli:7.000
Βαθμολογία:9/10
Παρατηρήσεις:Πολύ καλές οι περιγραφές σου όπως πάντα,το τέλος ήταν επίσης πολύ ενδιαφέρον και αναμένεται μια πολύ καλή συνέχεια πιστεύω από εδώ και πέρα.
Ο μόνος λόγος που δεν πήρες 10 είναι πως η ιστορία δεν έχει το ""κλίμα"" του one piece.