[Τέλος] Μια κρύα νύχτα

Όνομα Χαρακτήρα: Corwin Norton
Παράταξη: Επαναστάτης
Bounty: --
Φήμη: 15
Τίτλος Ιστορίας: Μια κρύα νύχτα
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7493p15-topic

Ο ασπροφορεμένος άνδρας, ονόματι Corwin Norton στεκόταν στην μέση του καταστρώματος στηριζόμενος στο μεγάλο κατάρτι που στήριζε την μαΐστρα κοιτάζοντας μπροστά του. Η έκφρασή του ήταν περίεργη, το βλέμμα του πρόδιδε την εμπειρία που δεν είχε στην ναυσιπλοΐα.

Το πρόσωπό του είχε πάρει το χρώμα του κίτρινου και μαύροι κύκλοι είχαν σχηματιστεί κάτω από τα μάτια του. Είχε χρόνια να ανέβει σε πλοίο και τώρα βρισκόταν στην δύσκολη θέση να πλοηγήσει εκείνος ένα, αν και δεν είχε καμία ιδέα. Ένα λεπτό πέρασε και ο άνδρας βρέθηκε με το κεφάλι έξω από την σκούνα. Για ακόμα μια φορά, η θάλασσα τον είχε κάνει να βρεθεί αντιμέτωπος με το στομάχι του και να αποβάλει για άλλη μια φορά ό,τι είχε απομείνει.

Το πλοίο έπλεε στα βαθιά μπλε νερά της θάλασσας ενώ απόλυτο σκοτάδι επικρατούσε. Μόνο το πισανέλο, το μικρό φανάρι στο πίσω μέρος της γέφυρας, φώτιζε με το τρεμάμενο φως του ένα μικρό μέρος των ήσυχων κυμάτων. Ο "Άμλετ", έτσι όπως ήταν η ονομασία του πλοίου, φαινόταν να ήταν το μόνο πλοίο που έπλεε σε εκείνο το κρύο βράδυ, το βασανιστικό για τον ευγενή που δεν είχε συνηθίσει τα δύσκολα της ζωής ενός ταξιδιώτη.

Ο Corwin εισήλθε στο πιλοτήριο της μικρής σκούνας, ένα από πολλά πλοία που διέθετε η οικογένειά του. Ο Άμλετ δεν χρησιμοποιήθηκε για πολλά χρόνια, παρόλα αυτά ο μαστρο - Raid, ο πιο έμπιστος άνθρωπος που είχε κοντά του ο Norton το πρόσεχε όλα αυτά τα χρόνια. Ο γερο - ναυτικός είχε κρατήσει σε καλή κατάσταση το πλοίο και τις μικρές καμπίνες του.

Μέσα στο πιλοτήριο υπήρχε ένα μικρό κρεβάτι, το οποίο ο μαυροφορεμένος άνδρας χρησιμοποίησε για ώρες μέσα στην νύχτα. Δεν ήξερε πως έπρεπε να πλοηγήσει ένα τέτοιο καράβι ή καλύτερα δεν γνώριζε καθόλου την τέχνη.

Ευτυχώς για εκείνον η σκούνα ήταν ίσως το πιο εύκολο ελεγχόμενο καράβι από αυτά που υπήρχαν στο λιμάνι. Το πλοίο διέθετε ακόμη μια μικρή καμπίνα, με ένα μικρό κουζινάκι. Στο αμπάρι υπήρχαν αρκετά τρόφιμα για να περάσει τις μέρες του πάνω στο πλοίο, ήδη φορτωμένο από τον μεσήλικα ναυτικό. Τρόφιμα αλλά και όπλα που ίσως χρειαζόντουσαν σε κάποια δύσκολη στιγμή, αν βρισκόταν αντιμέτωπος με απελάτες. Άλλωστε ήταν μόνος του πάνω στο πλοίο, με το στομάχι του να του δημιουργεί προβλήματα, με άγνωστο προορισμό. Δεν γνώριζε που πήγαινε και κανένα σημάδι από νησί δεν υπήρχε στον ορίζοντα.

Το κρύο ήταν αβάσταχτο για τον νέο ακόμα σε ηλικία ευγενή. Οι λιγοστές κουβέρτες που υπήρχαν μέσα στο πιλοτήριο είχαν τυλιχτεί γύρω του προ πολλού. Σπάνια έκανε τόσο κρύες νύχτες στην Colt Town. Η σκέψη του πήγε σε εκείνο το Κοράκι που αντίκρισε με τα μάτια του καθώς έφευγε από το νησί, σαν να ήθελε να τον προειδοποιήσει για κάτι. Ένιωθε ότι δεν θα του πήγαινε τίποτα καλά, ότι η ζωή που επέλεξε θα του προκαλούσε προβλήματα και ίσως κατέληγε και κάτω από το δροσερό χώμα της γης.

Αλλά γνώριζε ότι αυτό που έκανε ήταν σωστό. Η αλήθεια για την παγκόσμια κυβέρνηση θα ξεσκεπαζόταν, εκείνος έκανε το σωστό να βοηθήσει την παράταξη των επαναστατών. Αλλά εκείνο το σφίξιμο που ένιωθε τώρα στην καρδιά του τον έκανε να πιστεύει ότι πια ήταν απρόθυμος να ακολουθήσει αυτήν την ζωή.

Η ζωή του ήταν πάντα μια μάσκα, ένα προσωπείο που πια δεν έβγαινε από το πρόσωπό του, σαν πια ο ίδιος να είχε αλλάξει. Σαν αυτή η μάσκα πια είχε αποτυπωθεί πάνω του, εκείνη που είχε δημιουργηθεί με τόση λεπτομέρεια, σαν να έβαζε όλη του την τέχνη όταν την έπλαθε. Πάντα όταν έχανε μια από τις προσωπικότητες του ήταν έτοιμος για να "φορέσει" την επόμενη, σαν να φοβόταν να δείξει το αληθινό του πρόσωπο.

Εκείνη την στιγμή όμως, η προσωπίδα του είχε πέσει στο έδαφος και ο φόβος του για το τι θα συνέβαινε εμφανιζόταν, τα μάτια του ήταν κόκκινα και τα χείλη του έτρεμαν ενώ εκείνος βρισκόταν μέσα στο σκοτάδι που απλωνόταν γύρω του, ανήμπορος και με καμία βοήθεια.

Η νύχτα είχε απλωθεί για τα καλά και μια πυκνή, υγρή ομίχλη τύλιγε το πλοίο και μετά από λίγη ώρα μετατράπηκε σε δυνατή βροχή.

Οι ώρες περνούσαν αργά, τα χέρια του είχαν παγώσει και τα δάχτυλά του είχαν κοκκινίσει από το κρύο. Δεν πίστευε στα μάτια του, καθώς η West Blue δεν είχε ξαναπεράσει τέτοιο κρύο.

Ο αέρας που αποφάσισε να φυσήξει δυνατά έκανε ακόμα χειρότερη την κατάστασή του, έλεγε από μέσα του καθώς σκούπιζε με το μαντήλι του την κατακόκκινη μύτη του. Ο πυρετός έκαιγε το κορμί του και το πρόσωπό του είχε χλωμιάσει.

Η Σελήνη φώτιζε το μικρό δωματιάκι, ενώ εκείνος προσπαθούσε με όση δύναμη του είχε απομείνει να πλοηγήσει την μικρή σκούνα γυρνώντας την κατεύθυνσή της με το τιμόνι προς τα δεξιά και ξάπλωσε ξανά στην μικρή κουκέτα.

Δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου εκείνη την κρύα νύχτα.

Τυλιγμένος στα κουρέλια, άκουγε τα ήρεμα κύματα της θάλασσας που κόχλαζαν πάνω στα έξαλα του καραβιού και έβλεπε το φεγγάρι από το μικρό παραθυράκι στα αριστερά του. Το μέτωπό του έκαιγε, ο πυρετός τον είχε νικήσει και ο ιδρώτας του μούσκευε τα σεντόνια και τις κουβέρτες του γύρω του. Το πουκάμισό του κολλούσε πάνω στο σώμα του, ξεκούμπωσε τα μικρά άσπρα κουμπιά του και ένα ρίγος τον διαπέρασε.

Τα φωτεινά του μάτια ήταν χαμένα στο σκοτάδι που είχε απλωθεί έξω ενώ το χέρια του ακουμπούσαν στο ιδρωμένο στήθος του. Ανάσαινε βαριά, χλωμός στο πρόσωπο. Πλέον ήταν σαν μην άκουγε τίποτα, ούτε το τρίξιμο της σκούνας, ούτε τα κύματα, μόνο την βαριά ανάσα του.

Τα μάτια του έκλεισαν και παραδόθηκε στα απαλά χέρια του Μορφέα, που του παρέδωσε τον πιο βαθύ ύπνο και ήσυχο μέχρι που ένα τράνταγμα του πλοίου έκανε τον μελαχρινό άνδρα να σηκωθεί τρομαγμένος. Ο ιδρώτας έσταζε σ’ όλο του το σώμα. Τα βήματά του τον οδήγησαν στην πόρτα του πιλοτηρίου, την οποία άνοιξε σιγά σιγά. Αγουροξυπνημένος και κρυωμένος αντίκρισε τις πρώτες ακτίνες του ηλίου που τον τύφλωσαν. Μια κίνηση του χεριού του κάλυψε τα μάτια του και στην συνέχεια γύρισε πίσω στην μικρή κουκέτα, στο κρεβάτι που ήταν πια υγρό από τον ιδρώτα του.

Η σκηνή που αντίκρισε όμως από το μικρό παραθυράκι του πιλοτηρίου τον έκανε να τρέξει και πάλι πίσω στο κατάστρωμα, πετώντας όλα τα κουρέλια κάτω μαζί με το καπέλο του και την κάπα του.

Από την δεξιά μεριά, ένα μεγάλο κομμάτι γης ξεπρόβαλε. Τα χέρια του πλέον χωρίς καμία καθυστέρηση βρισκόντουσαν πάνω στο τιμόνι, θέλοντας να το κατευθύνεις προς εκείνο το σημείο. Η μικρή σκούνα δεν άργησε να φτάσει στο νησί, η ταχύτητά της άλλωστε του έδινε αυτήν την δυνατότητα. Ένα μικρό χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο άσπρου χρώματος πρόσωπο του Corwin.

Τα βάσανά του τελείωναν. Προς το παρόν.

Όνομα Χαρακτήρα:Corwin Norton
Παράταξη:Επαναστάτης
Bounty:-
Story of the month:όχι
Φήμη:-
Beli:4.000
Βαθμολογία:10/10
Παρατηρήσεις:Πρώτη ιστορία στην ανοιχτή θάλασσα,πολύ ωραία με όμορφες περιγραφές και ότι πρέπει για να ταιριάξει με την ανοιχτή θάλασσα.