[Αρχή-Περιπέτεια] Ο αμύθητος θησαυρός.

Ονομάζομαι Sojun Gin και είμαι από ενα πολύ μικρό νησί το οποίο πολλοί θα το το θεωρούσαν ασήμαντο
το Toroa. Είμαι 20 χρονών και ζω με τους γονείς μου και τα τρία μου αδέρφια σε ένα απομακρυσμένο σημείο του νησιού. Όλα κυλούσαν μια χάρα, είχαμε μια ευχάριστη και ήρεμη ζωή ώσπου μια μέρα άκουσα
τον παρέρα μου να συζητάει με ένα φίλο του για το παρελθόν του τόπου αυτού και για τον μύθο που υπάρχει για το νησί. Μόλις άκουσα ότι η περιοχή που μένω τώρα ήταν στα αρχαία χρόνια ένα μεγάλο βασίλειο και ότι υπήρχε ένας αμύθητος θησαυρός μου γεννήθηκε αμέσως η απορία τι έγινε τότε και πως καταστράφηκε αυτό το βασίλειο. Αμέσως ρώτησα τον πατέρα μου πως μπορώ να μάθω περισσότερα γι' αυτό το παρελθόν και αφού μου φώναξε πρώτα και μου είπε να μην κρυφακούω τις συζητήσεις των άλλων, μου ανέφερε για έναν γέρο με το όνομα Marcos Kobra o oποίος έχει ασχοληθεί και έχει ψάξει πολύ για αυτήν την ιστορία διαβάζοντας πολλά βιβλία για το θέμα. Μου είπε όμως να πάω αύριο το πρωί για να μην τον ενοχλήσω γιατι είναι πολυ αργά τώρα. Όλο το βράδυ σκεφτόμουν τη συζήτηση που είχε ο πατέρας μου με τον φίλο του και δεν μπορούσα με τίποτα να κοιμηθώ, ανυπομονούσα να έρθει το πρωί για να πάω στον γέρο. Με το πρώτο λάλημα του πετεινού το πρωί ξεκίνησα να πηγαίνω προς το σπίτι του γέρου γιατι ήταν αρκετά μεγάλη η απόσταση που έπρεπε να διανύσω. Aνυπομονούσα να φτάσω στο προορισμό μου και ταυτόχρονα έφτιαχνα διάφορες εικόνες στο μυαλό μου για το πως ήταν το βασίλειο και η αγωνία μου μεγάλωνε.....

Συνεχίζοντας το δρόμο μου για το σπίτι του Μarco όλο και περισσότερες σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου σχετικά με το Toroa. Ξαφνικά ακούω μια φωνή να ουρλιάζει και να λέει:
-Βοήθεια! Βοήθεια!
Αυτό μου κίνησε το ενδιαφέρον και έτρεξα αμέσως να δω τι συμβαίνει. Μόλις έφτασα είδα έναν μαυροφορεμένο, ψηλό με ένα πράσινο καπέλο να επιτίθεται σε μια γυναίκα και να προσπαθεί να την ληστέψει. Όντας μεγάλος λάτρης του γυναικείου φύλου έτρεξα αμέσως να της προσφέρω τη βοήθεια μου. Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία μου ο άντρας με κοίταξε με ένα άγριο βλέμμα σαν αυτό του λιονταριού.
-Τι θέλεις εδώ;
-Ήρθα να προστατέψω την κοπέλα από εσένα.
-Χαχαχα! Και νομίζεις ότι θα καταφέρεις να με κερδίσεις;
-Θα το δούμε στην μάχη.
-Μην με υποτιμάς μικρέ. Δεν έχεις τις ικανότητες να με νικήσεις.
-Θα το μετανιώσεις που τόλμησες να αγγίξεις μια τόσο όμορφη δεσποινίδα.
-Ετοιμάσου να πεθάνεις για αυτά τα λόγια σου.
Αφού τράβηξα το ξίφος μου με τρία πολύ γρήγορα βήματα τον τραυμάτισα σοβαρά στο πόδι. Αυτός χρησιμοποιώντας έναν παμπάλαιο μπαλτά που είχε στην κατοχή του προσπάθησε να με χτυπήσει. Αλλάζοντας γρήγορα κατεύθυνση μπόρεσα να αποφύγω την ξαφνική του επίθεση και ύστερα χώνοντας το κατάνα μου στην καρδιά του τον αποτελείωσα. Αυτός έπεσε στο έδαφος νεκρός και ήμουν πλέον ο νικητής αυτής της μονομαχίας. Όμως, για καλή μου τύχη πιο δίπλα υπήρχε μια εκθαμβωτική παρουσία...

Αμέσως μετά την μάχη έτρεξα να δω μήπως η κοπέλα ήταν τραυματισμένη.
-Είσαι καλά, μήπως χρειάζεσαι γιατρό?
Αυτή με το που με κοίταξε με τα λαμπερά ματάκια της ένιωσα κάτι να διαπερνάει την καρδία μου, όμως ο πόνος ήταν πολύ γλυκός. Με την κελαηδιστή της φωνή μου απαντάει:
-Όχι δεν έπαθα τίποτα. Σε ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια και το ενδιαφέρον σου!
-Δεν έκανα τίποτα. Ο καθένας στην θέση μου το ίδιο θα έκανε...
-Μην το λες, πολλοί άντρες έχουν δει γυναίκες να κινδυνεύουν κια δεν έχουν κάνει τίποτα.
-Αλήθεια πως ονομάζεσαι?
-Το όνομα μου είναι Eliza Liona
-Έχεις ένα πολύ σπάνιο και όμορφο όνομα! Εγώ λέγομαι Sojun Gin. Χάρηκα πολύ για την γνωριμία!
-Και εγώ!
-Συγγνώμη τώρα, όμως έχω να πάω σε μια πολύ σημαντική δουλειά και έχω ήδη αργήσει αρκετά.Θα ήθελα πολύ να ξανασυναντηθούμε!
-Και εμένα θα με ευχαριστούσε πολυ να σε ξαναδώ. Να προσέχεις όπου και αν πηγαίνεις γιατι υπάρχουν πολύ ληστές τριγύρω.
-Μην ανησυχείς είμαι καλός ξιφομάχος, δεν θα πάθω τίποτα. Τα λέμε κάποια άλλη στιγμή. Γεια σου όμορφή μου δεσπινίδα!
-Γεια σου και εσένα!
Έτσι μετά από αυτό το ευχάριστο, όπως εξελίχθηκε, διάλειμμα συνέχισα το δρόμο μου για να φθάσω στον προορισμό μου...

Μετά από δύο ώρες κουραστικού περπατήματος έφτασα στον προορισμό μου. Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα... Δεν ήξερα ποιο ήταν το σπίτι του Marco Kobra... Eυτυχώς περνούσε απο εκεί ένα μικρό αγόρι, όχι πολύ καλά ντυμένο.
-Μήπως ξέρεις που βρίσκεται το σπίτι του Marco Kobra?
-Ναι, είναι εκείνο το μικρό σπιτάκι που μοιαζει με καλύβα. Γιατί ρωτάς?
-Ευχαριστώ πολύ μικρέ... Τίποτα απλά θέλω να του κάνω κάποιες ερωτήσεις για ένα θέμα.
Έτσι αφού έμαθα που είναι το σπίτι του πήγα αμέσως να του χτυπήσω την πόρτα γιατί είχα πολύ αγωνία.
-Ναι, είναι κανένας εδώ?
Μετά από τρία χτυπήματα στην πόρτα ήρθε κάποιος και μου άνοιξε την πόρτα. Ήταν μια γλυκιά γριούλα, η οποία φαινόταν πολύ κουρασμένη. Φαίνεται ότι μόλις είχε τελειώσει τις δουλειές που είχε να κάνει. Με την απαλή φωνή της με ρωτάει:
-Ορίστε κύριε τι θα θέλατε?
-Αν γίνεται θα ήθελα να μιλήσω στον κύριο Marco?
-Α! στον άνδρα μου θέλετε να μιλήσετε. Δυστυχώς έχει πάει έξω και θα γυρίσει περίπου σε μια ώρα. Αν θέλετε μπορείτε να τον περιμένετε μέσα μέχρι να γυρίσει.
-Εντάξει, θα περιμένω σας ευχαριστώ πολύ.
Περιμένοντας τον γέρο γινόμουν όλο και πιο ανυπόμονος, γιατί ήθελα πολύ να μάθω τι είχε συμβεί στο Toroa τα αρχαία χρόνια......