{Αρχή-Παρελθόν}Το ξεκίνημα ενός marine {Τέλος}

Όνομα Χαρακτήρα:Pashalis
Παράταξη:civil
Bounty:-
Story of the month: γιατί όχι   
Φήμη:-
Τίτλος Ιστορίας:Το ξεκίνημα ενός marine
Προηγούμενη Ιστορία(Link):-

*H ιστορία διαδραματίζεται όταν είμαι 17 χρονών και είμαι σε αποστολή πριν την ένταξή μου στους marines*
Μία νέα γενιά νεοσύλλεκτους μόλις είχε μπει σε ένα warship των marines για μία αποστολή,δεν ξεπερνούσαν τα 20 άτομα και μέσα τους ήμουνα κι εγώ,ήμασταν μία διαφορετικοί γενιά από τις άλλες,είχαμε επιλεγεί μέσο Draft,δηλαδή ο Fleet Admiral μαζί με τους Admirals μας είχαν επιλέξει μέσα από διάφορες δηλώσεις ανθρώπων από όλον τον κόσμο που ήθελαν να γίνουν Draft στους marines.Θα πηγαίναμε σε αποστολή για να δουν τις δυνατότητές μας και αν θα μπορούσαμε να ενταχθούμε στους marines.Ήμασταν όλοι προσοχή για λίγη ώρα μέχρι που άνοιξε την πόρτα ένας υψηλόβαθμος marine,αρκετά μεγάλος σε ηλικία με γκρίζα μαλλιά και γκρίζο μούσι και με μία χαρούμενη έκφραση μας κοίταξε.Όλοι αμέσως σε σειρά σταθήκαμε σε προσοχή.
Captain Jirazu:-Για σας παιδιά,όλοι ξέρετε για ποιον λόγο είστε εδώ,θα πάμε σε μία αποστολή για να δούμε τις δυνατότητές σας,εγώ θα είμαι ο αρχηγός σας ο Captain Jirazu έχετε καμία ερώτηση???

Βρισκόμασταν μέσα σε ένα μεγάλο αλλά άδειο δωμάτιο υποδοχής στο warship,όλοι ήμασταν όρθιοι και κοιτούσαμε τον captain
-Captain,σε τι είδους αποστολή πάμε???
-Δεν μπορώ να σας απαντήσω
-Σε ποιο νησί θα είναι η αποστολή κύριε???
-Δεν μπορώ να σας απαντήσω
-Ποιοι θα είναι οι εχθροί μας κύριε,θα είναι πειρατές επαναστάτες ή άλλοι???
-Δεν μπορώ να σας απαντήσω
Όλοι έκαναν διαδοχικά ερωτήσεις και από τον captain ήταν συνέχεια η ίδια απάντηση,όλοι κοιταζόμασταν μεταξύ μας με απορία ενώ αυτός είχε ακόμα το ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό του.Τότε έκανα ένα βήμα μπροστά και ρώτησα
-Υπάρχη κάτι που πρέπει να ξέρουμε Captain????
-Το μόνο που πρέπει να ξέρεις παιδί μου είναι ότι πάμε σε μία αποστολή τίποτα παραπάνω.Άμα δεν έχει κάποιος άλλος καμία ερώτηση θα φύγω, θα σας ενημερώσω όταν φτάσουμε στο νησί
Μας είπε και γύρισε προς τα πίσω,άνοιξε την πόρτα και έφυγε ενώ εμείς ήμασταν απορημένοι

Καθώς ξεπεράσαμε αυτό το σοκ και αφού όλο το δωμάτιο ήταν άδειο και μεγάλο ο καθένας κάθισε όπου βολευόταν.Εγώ κάθισα δεξιά από έναν ψιλό και ογκώδη άνδρα με κόκκινα μαλλιά όπου είχε καθίσει ακριβώς στο κέντρο του δωματίου.
-Με λένε Glenn πιτσιρίκο
-Pashalis,καταλαβαίνω γιατί έγινες draft,φαίνεσαι πελώριος και δυνατός άλλα δεν είναι μόνο αυτό έτσι Glenn
-Φυσικά,έχω τα δικά μου μυστικά όπως έχεις και εσύ,και όλοι μέσα σε αυτό το δωμάτιο μου είπε χαμογελώντας.Παρόλο που δεν είχε παράθυρα το δωμάτιο,καταλάβαινες έξω πως υπήρχε μπόρα και μεγάλα κύματα που ταρακουνούσαν το πλοίο,ωστόσο όλοι μας ήμασταν ήσυχοι και ταυτόχρονα ανυπόμονοι γι αυτήν την αποστολή.Σε όλους έβλεπες στο βλέμμα τους ότι ήθελαν να μπουν στους marines πάσι θυσία,αλλά κι εγώ θα ήθελα να μπω και έτσι δεν θα χάσω την ευκαιρία που μου δόθηκε

Την νύχτα την περάσαμε μέσα στο δωμάτιο του καραβιού άλλοι κοιμήθηκαν και άλλοι ήταν ξύπνιοι για όλο το βράδυ.Εγώ μπόρεσα και έκλεισα τα μάτια μου για λίγο ίσα ίσα για να πάρω κάποιες δυνάμεις.Είχε ξημερώσει,το καταλάβαινες μόνο κι μόνο από την φασαρία που γινόταν σε όλο το πλοίο,έτσι περιμέναμε όλοι τις οδηγίες που θα μας έλεγε ο Captain Jirazu
-Άντε πότε θα έρθει ο captain ένα ολόκληρο βράδυ σε αυτό το δωμάτιο ήμασταν
-Μόλις ήρθε
Είπε ο Glenn και κοίταξε την πόρτα κι εγώ την κοίταξα μαζί του,δεν πέρασαν πολλά δεύτερα η πόρτα άνοιξε και ήταν ο Captain Jirazu και κρατούσε στα χέρια του μερικά φυλλάδια
-Λοιπόν παιδιά φτάσαμε στον προορισμό μας θα σας φωνάξω με αλφαβητική σειρά για να βγείτε από αυτό το δωμάτιο.Έξω θα σας περιμένει ένας marine και θα σας οδηγήσει στο οπλοστάσιο για να πάρετε ότι όπλα θέλετε για την αποστολή και ένα den den mushi για να μπορέσουμε να επικοινωνείτε μεταξύ σας

-Δεν θα μας δώσετε πανοπλία???
-Θα έχετε ότι φοράτε,θυμηθείτε δεν είναι τυχαία η αποστολή επιλέξτε τα όπλα σας σοφά είπε ο captain και είχε ακόμα αυτό το ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό του λες και δεν ήξερε τίποτα.Αφού περίμενα για 5 λεπτά καθιστός στο δάπεδο, άκουσα το όνομά μου,σηκώθηκα και άρχισα να ακολουθώ τον marine στο οπλοστάσιο.Μόλις έφτασα,είδα πως ήμουν μόνος σε ένα μεγάλο δωμάτιο που δεξιά και αριστερά ήταν γεμάτο από όπλα,από πολυβόλα μέχρι και μεσαιωνικά σπαθιά και ασπίδες,
Marine:-Διάλεξε γρήγορα το όπλο σου και φύγε δεν θα περιμένουμε όλοι εσένα
-Μην φοβάσαι έχω είδει στο μυαλό μου τι όπλο θέλω να πάρω
Είπα και πλησίασα προς τα katana αφού κοίταξα τις λεπίδες μερικών πήρα τα δύο καλύτερα που είχα κοιτάξει και έφυγα προς το κατάστρωμα

Βγήκα στο κατάστρωμα και εκεί με περίμενε μία γυναίκα marine υψηλόβαθμη με μακριά μαύρα μαλλιά, εκθαμβωτικά μάτια και πλούσιο μπούστο
-Ορίστε το den den mushi σου.......pashali έτσι δεν είναι??? είπε ενώ κοιτούσε μία λίστα με τα ονόματα από αυτούς που είχα επιλεχτεί στα Draft
-Ευχαριστώ
Είπα και συνέχισα να προχωρώ μέχρι που βγήκα από το πλοίο και πάτησα το πόδι μου στο άγνωστο νησί. Εκεί περίμεναν οι περισσότεροι από τα draft και ο captain.Μόλις ήλθαν και οι τελευταίοι ο captain στάθηκε μπροστά μας,πήραμε αμέσως όλοι στάση προσοχής
-Λοιπόν παιδιά,δεν θα σας πω πολλά,βρισκόμαστε σε ένα αρχαίο νησί που μόνο οι παλιοί χάρτες το έχουν χαρτογραφημένο,παλιά εδώ ήταν βάση των επαναστατών,και μάλιστα σε αυτή την βάση έχουμε ενημερωθεί πως υπάρχουν διάφορα στοιχεία τα οποία μιλάνε όλα για μυστικά του παρελθόντος,είτε για διάφορες μάχες,είτε για όπλα είτε για βάσεις για οτιδήποτε.Βέβαια οι επαναστάτες τα έχουν κρύψει πολύ καλά,γι αυτό θέλω να τα βρείτε και να μου τα παραδώσετε χωρίς να διαβάσετε τι γράφει μέσα,το warship τώρα θα φύγει μαζί με εμένα και θα επιστρέψει την ίδια ώρα αύριο,όσοι έχουν βρει κάτι ας περιμένουν στην παραλία οι άλλοι άμα δεν προλάβουν θα αναγκαστούν να φύγουν από αυτό το νησί μόνοι τους με βάρκες και θυμηθείτε υπάρχει μόνο ένας κανόνας μην βοηθήσετε τους άλλου διαγωνιζόμενους.Αυτά παιδιά!!!!!    
είπε και έφυγε με το ηλίθιο χαμόγελό του και το warship

Κοιταχτήκαμε όλοι μεταξύ μας με ένα άγριο βλέμμα και ήμασταν όλοι έτοιμη να τραβήξουμε τα όπλα μας
Giovanni-Παιδιά ηρεμήστε ο captain είπε να μην βοηθήσουμε κανέναν όχι να αλληλοσκοτωθούμε είπε ένας κοντός άνδρας γύρο στα 25 με μαύρο μουστάκι καθώς μάζεψε από το έδαφος ένα ζαρωμένο μήλο και άρχισε να το πετάει από χέρι σε χέρι
-Δίκαιο έχεις,δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ πάω να ψάξω αυτά τα αντικείμενα μην με ενοχλήσει κανένας
Ένα μεγάλο σε έκταση δάσος υπήρχε μπροστά μας και έτσι όποιος έμπαινε μέσα χανότανε οπότε κάποιους σαν και εμένα με βόλευε ένα τέτοιο μέρος.Μπήκα μέσα στο δάσος και άρχισα να τρέχω,δεξιά και αριστερά έβλεπα κάποια άτομα να ψάχνουν στα δέντρα για τα αντικείμενα αλλά εμένα δεν με ενδιέφερε.εγώ έψαχνα την βάση,εκεί θα βρισκόντουσαν τα περισσότερα,καθώς έτρεχα μέσα από ένα δρομάκι κάποιος μου έριξε ένα kunai μέσα από τους θάμνους,έβγαλα αμέσως το ένα μου katana και το απέκρουσα
-Ποιος είσαι έλα έξω!!!!

Πριν καλά καλά το καταλάβεις όμως ένας άνδρας έπεσε επάνω σου καθώς πήδηξε από το δέντρο που βρισκόταν πάνω από το κεφάλι σου , με αποτέλεσμα να σε ρίξει κάτω. Εν τω μεταξύ άλλοι 5 μασκοφόροι άνδρες πετάχτηκαν από τους γύρω θάμνους και ήρθαν καταπάνω σου. Ένας από αυτούς σου έκανε μια ένεση , με αποτέλεσμα όλοι σου οι μύες να χαλαρώσουν και να μην μπορείς να μιλήσεις πια..αφού σιγούρεψαν λοιπόν πως δεν θα τους προκαλούσες προβλήματα σε έδεσαν και ένας από αυτούς σε πήρε στην πλάτη του. Με θολωμένα τα μάτια σου πάσχιζες να αναζητήσεις κάποιον δικό σου, δεν κατάφερες να δεις όμως πουθενά κάποιον. Ο μυώδης άνδρας που σε είχε στην πλάτη του περπατούσε με γοργά βήματα. Ένιωθες όμως τα μάτια σου βαριά..μια απέραντη χαλάρωση είχε κατακλύσει το κορμί σου, δεν μπορούσες πια να αντισταθείς: κοιμήθηκες.
Στο μυαλό σου τριγύριζαν φωνές, αναμεμειγμένες με τον ήχο του νερού που έσταγε και τα τριξίματα των πεινασμένων ποντικών.. όλη αυτή η βαβούρα σε οδήγησε να ανοίξεις τα μάτια. Βρισκόσουν δεμένος σε ένα υπόγειο, η υγρασία σε έκανε να κολλάς και τα ποντίκια που τριγύριζαν κοντά σου ελπίζοντας να γίνεις το επόμενο γεύμα τους σε έκαναν να τιναχτείς. Μέσα από ένα μικρό παραθυράκι κατάφερες να διακρίνεις πως είχε πέσει η νύχτα. Ένας φρουρός καθόταν σε μία καρέκλα ενώ τα χέρια σου ήταν δεμένα με αλυσίδες στον πέτρινο γλοιώδης τοίχο.

Αμέσως κούνησα τα χέρια μου για να φύγω αλλά δυστυχώς κατάλαβα πως ήμουν αλυσοδεμένος,αν και ακόμα ζαλισμένος θυμόμουνα πως κάτι έπεσε από πάνω μου αλλά όλα τα άλλα ήταν θολά.Είχε βραδιάσει κι εγώ ακόμα δεν είχα καν κανένα στοιχείο για να βρω κάποιο αντικείμενο.Ένας φρουρός καθόταν ακριβώς μπροστά μου,μόλις με είδε αμέσως σηκώθηκε από την καρέκλα και ήρθε προς τα εμένα,στην αρχή δεν φαινότανε γιατί το μόνο μέρος που φωτιζόταν το δωμάτιο ήτανε το μέρος στο οποίο με έχουν αλυσοδεμένο.Άρχισε να με πλησιάζει με αργό βηματισμό,μόλις βγήκε στο φως είδα τα χαρακτηριστικά του,ήταν ένας μεγάλος γεροδεμένος άνδρας ψηλός με κοντό στρατιωτικό κούρεμα,γκρίζα μαλλιά και γκρίζο μούσι.Φορούσε μία μεγάλη μαύρη ρόμπα,η οποία έφτανε από τον λαιμό μέχρι τους αστραγάλους του και την είχε δέσει έτσι ώστε να μην φαίνεται τίποτα
-Pashali δεν σε λένε εσένα μικρέ???

Πριν προλάβω να απαντήσω, μου έριξε μία δυνατή μπουνιά με το δεξί του χέρι στην αριστερή πλευρά του προσώπου μου,ταρακουνήθηκε όλο μου το σώμα με αυτή την μπουνιά μέχρι που έφτυσα αίμα από το στόμα μου.Μπόρεσα και είδα με την άκρη του ματιού μου τις λαβές των katana μου,ήταν αφημένες στον τοίχο δίπλα από την καρέκλα και έβλεπες μόνο τις λαβές γιατί το υπόλοιπο ήταν σκεπασμένο από το σκοτάδι.Μετά κοίταξα προς τα πάνω,ακόμα έβλεπα τα χαρακτηριστικά του πρόσωπό του παρόλο με το κεφάλι του έκρυβε το φως της λάμπας.
-Τι θες από εμένα του είπα φτύνοντας αίμα κάτω
-Δεν νομίζω να είναι αυτή η απάντηση στην ερώτησή μου μου είπε και με κλώτσησε δύο φορές στο στήθος
-Ναι ο pashalis είμαι
-Δεν ήταν και τόσο δύσκολο έτσι δεν νομίζεις μου είπε και χαμογέλασε,μετά έβγαλε από την τσέπη της ρόμπας του ένα τσιγάρο το άναψε με αναπτήρα και άρχιζε να το καπνίζει

Κάπνισε την πρώτη τζούρα από το τσιγάρο και μετά από λίγο έβγαλε το καπνό από το στόμα του
-Λοιπόν pashali,τι σε φέρνει στο όμορφο νησί μας
-Είμαι σε μία αποστολή αμέσως μου έριξε μία κλωτσιά στο στήθος και εγώ έφτυσα πάλι αίμα από το στόμα
-Αυτό το ξέρω ηλίθιε,ποιος σε έστειλε είναι το θέμα
-Ακόμα δεν έχεις καταλάβει,δεν πρέπει να τα παίρνεις και πολύ εύκολα έτσι?? του είπα χαμογελώντας,αυτός έβαλε το τσιγάρο στο στόμα του,σήκωσε τα μανίκια και άρχισε να με χτυπάει και με τα δύο χέρια του όλο μου το σώμα,μετά μου έπιασε τα μαλλιά και σήκωσε το κεφάλι μου προς τα επάνω.Ήταν γεμάτο αίματα και μώλωπες
-Συνέχισε έτσι και δεν θα βγεις σώος από εδώ μέσα

Έπιασα με τα χέρια νου τις αλυσίδες και τις έτριβα,κατάλαβα πως ήταν σκουριασμένες αλλά όχι και πάρα πολύ,τις είχε καρφώσει με ένα γιγάντιο μεταλλικό καρφί πάνω από το κεφάλι μου αλλά ήταν μισό βγαλμένο, κοίταξα στο βάθος του δωματίου και είδα να ξεπροβάλει ένα μικρό φως,μάλλον ήταν η πόρτα και έτσι η πόρτα σε σχέση με την καρέκλα και τα katana βρισκόταν περίπου 6-7 μέτρα μακριά.Μετά παρατήρησα πιο καλά το πρόσωπο του γέρου,είχε μία ουλή κάτω από το αριστερό του μάτι,ήταν πρόσφατη μπορεί να έγινε και πριν κάποιες ώρες,μετά παρατήρησα τις μαύρες μπότες που φορούσε,λερωμένες από λάσπη και σκόνη ήταν ,δηλαδή δεν ήταν πάνω από 2 μέρες πάνω σε αυτό το νησί.Έτσι κατάλαβα πως δεν ήταν επαναστάτης,''μήπως είναι πειρατής???'' αναρωτήθηκα.Μετά κοίταξα τα χέρια του ήταν καθαρά και περιπλανημένα και φορούσε ένα χρυσό δαχτυλίδι.''Συνήθως οι πειρατές τα πουλάνε αυτά'' σκέφτηκα και τότε ήταν που είδα στον λαιμό του ότι φορούσε μία ασημένια αλυσίδα αλλά δεν μπορούσα να δώ τι είχε κρεμάσει

Του έριξα κατευθείαν μία κλωτσιά στα γεννητικά του όργανα,αμέσως αυτός έσκυψε κάτω και τα έπιασε με τα χέρια του.Τότε ήταν που μπόρεσα να δω τι είχε κρεμάσει,ήταν ένα μενταγιόν το οποίο άνοιγε και έβαζες μέσα του δύο φωτογραφίες.Μάλλον είχε βάλει την οικογένειά του ή κάποιο σημαντικό πρόσωπο,αυτό ήταν ένα άλλο στοιχείο το οποίο έδειχνε ότι δεν ήταν πειρατής
-Ποιος στο καλό είσαι!!!!!
Φώναξα ενώ αυτός σηκώθηκε νευριασμένος και έτοιμος να μου δώσει μία μπουνιά,πήρε επιθετική στάση στο σώμα του και μου την έριξε από τα πλάγια .Με το αριστερό μου πόδι μπόρεσα και άλλαξα την πορεία της επίθεσις του η οποία βρήκε στο καρφί πάνω από το κεφάλι μου και το έβγαλε τελείως από την θέση του.Πλέον ήμουν ελεύθερος αλλά τα χέρια μου ήταν ακόμα αλυσοδεμένα,κοίταξα τον γέρο προσπαθούσε να βγάλει κάτι από την ρόμπα του.Πριν προλάβει να το τραβήξει πήγα κοντά του γρήγορα και του έδωσα με το δεξί μου χέρι μία δυνατή μπουνιά στο σαγόνι,καθώς ήταν ζαλισμένος άρχισα με τις αλυσίδες που ήταν δεμένα τα χέρια μου να τον σφίγγω στο λαιμό

Τον έσφιγγα για αρκετή ώρα μέχρι που έχασε τις αίσθησης του,έτσι πήγα προς τα katana μου.Το πρόσωπό μου με πονούσε αφάνταστα,τα χείλη μου είχαν σκάσει και από το στόμα μου έβγαινε από παντού αίμα.Έπιασα το ένα katana μου και άρχισα με αυτό σιγά σιγά να κόβω την αλυσίδα,μετά από λίγη ώρα και καθώς συνέχεια γύριζα το κεφάλι μου πίσω για να βλέπω άμα είχε συνέλθει ο γέρος, η αλυσίδα κόπηκε και έτσι τα χέρια μου ελευθερώθηκαν.Αφού έτριψα λίγο τους καρπούς των χεριών μου έπιασα και το άλλο katana μου και άρχισα να πηγαίνω προς την πόρτα μέχρι που είδα ένα βιβλίο πάνω στην καρέκλα.Το εξώφυλλό του ήταν δερμάτινο σε χρώμα κόκκινο και το βιβλίο ήταν σφραγισμένο και η σφραγίδα είχε το σήμα των marines
-Τώρα μάλιστα,μάλλον είμαι και λίγο τυχερός είπα καθώς κοιτούσα έξω και έβλεπα τις ακτίνες του ηλίου,έβαλα το βιβλίο μέσα από τα ρούχα μου και πήγα να ανοίξω την πόρτα,τότε ακούστηκε ο θόρυβος που κάνεις όταν οπλίζεις ένα όπλο

-Μάλλον δεν είσαι και τόσο τυχερός σήμερα είπε ο γέρος ενώ με σημάδευε με το όπλο του,άφησα τα katana μου κάτω και γύρισα το σώμα μου προς αυτόν με τα χέρια μου ψιλά στον αέρα
-Ώστε αυτό ήταν που προσπαθούσες να τραβήξεις
-Μικρέ είσαι αρκετά έξυπνος αλλά βλέπεις το βιβλίο
Ναι καταλαβαίνω το θες για δικού σου λόγους
-Όχι κράτα τω δωράκι επειδή πέρασες επιτυχώς την δοκιμασία μου είπε και μου πέταξε το όπλο του,τότε ξεφύσησα, είχα ανακουφιστεί τελικά έγινε αυτό που σκεφτόμουνα,ευτυχώς δηλαδή γιατί αλλιώς θα ήταν δύσκολα τα πράγματα  
-Φαντάζομαι είσαι marine έτσι???
-Κοντά έπεσες,κατάσκοπος άλλα μην σε νιάζουν τώρα αυτά πήγαινε γρήγορα πριν χάσεις το πλοίο σου

Μετά από αρκετή ώρα ψάξιμο,βγήκα από το κτήριο και είδα ότι ήτανε μία μισό κατεστραμμένη βάση μάλλον αυτή των επαναστατών,άλλα βιαζόμουν και δεν την πολύ παρατήρησα,άρχισα να τρέχω με όση δύναμη είχα για να φτάσω εγκαίρως στον προορισμό μου.Άρχισα να φτάνω κοντά στην παραλία και τότε είδα το warship των marines να έχει αγκυροβολήσει.Μόλις έφτασα είδα τον captain jirazu και καμία δεκαριά παιδιά από τα draft τα οποία τα είχαν καταφέρει μέσα τους ήταν ο Glenn και Giovanni.Πήγα αμέσως στον captain και του έδωσα το βιβλίο,αυτός όπως πάντα μου χαμογέλασε με αυτό το ηλίθιο χαμόγελο και μου είπε
-Μπράβο παιδί μου τα κατάφερες είσαι και επίσημα marine τώρα
-Θέλω να μου απαντήσετε σε κάτι captain,γιατί το έκανες αυτό τότε αυτός γύρισε και μπήκε μέσα στο πλοίο χωρίς να μου πει τίποτα αλλά η σιωπή του μίλησε αντί γι'αυτόν.Τότε μπήκαμε μέσα στο πλοίο και ακούστηκε η φωνή του captain
-Πάμε παιδιά γυρίζουμε πίσω στο Marineford!!!

Όνομα Χαρακτήρα:pashalis
Παράταξη:civilian
Bounty:-
Story of the month: yes
Φήμη:4
Beli:5500 +1000 εκ του teller
Τίτλος Ιστορίας:Το ξεκίνημα ενός marine
Προηγούμενη Ιστορία(Link): -
Βαθμολογία:6/10

παρατηρήσεις.
καλούτσικο στόρυ αλλα θα ήθελα να δω πρόλογο και επίλογο. δεν βαρεθηκα καθως την διάβαζα αλλά μπορούσες πολυ καλύτερα. δεν μου αρεσε το πως κατάφερες να ξεφύγεις....εμμ λιγο καλύτερες περιγραφές θα ηθελα. παρ ολα αυτα μου άρεσε η πλοκή αλλα μπορούσες να προσθέσεις πολύ περισσότερα στην αναζήτηση του αιτεμ. επιπλέον έτσι όπως το έδειξες ήταν λες και ήταν στημένο ποιο θα έπαιρνε την θέση.