Heavshin Pirate and the ghost island Part 2 [ΤΕΛΟΣ]

WARNING να μην διαβαστεί πριν άπω το part 1
Heavshin Pirate and the ghost island part 1


πήγα και κρύφτηκα σε μια σπηλιά κοντά σε μια λίμνη που είχε
στο νησί μόνο αυτό το μέρος βρήκα για να ξεκούραστο και να
γιατρέψω της πληγές μου πριν να πάω να τον ξανά
αντιμετωπίσω.
Ακούμπησα το κεφάλι μου σε έναν βράχο που είχε έχει για να
αποκοιμηθώ άλλα ένας ήχος από την σπηλιά μέσα μου κίνησε
το ενδιαφέρον ήταν σαν γέλια ανθρώπων σε μια γιορτή,Έτσι
σηκώθηκα και κούτσα κουτσά άρχισα να προχωρώ στο βάθος
τις σπηλιάς,καθώς προχωρούσα σκεφτόμουν
"μήπως πέθανα και τώρα προχωράω προς τον δρόμο του
παράδεισου, πρέπει να αντέξω και να φτάσω στο τέλος αυτής
της σπηλιάς"

Μετά από πολύ περπάτημα έφτασα σε έναν κενό τοίχο το
τέρμα της σπηλιάς άλλα αυτές η φωνές ακούγονταν ακόμα
"από που έρχονται αυτές η φωνές, που είστε απαντήστε μου"
είπα
καμιά απάντηση όμως, και έτσι από την κούραση έπεσα πάνω
σε αυτόν τον τοίχο και μετά έσκασα κάτω η φωνές ξαφνικά
σταμάτησαν άλλα δεν ήταν το μόνο περίεργο αυτό, όταν
χτύπησα πάνω στον τοίχο ακούστηκε σαν να χτυπάω μια
πόρτα από ξύλο.
Σε μια τελευταία απεγνωσμένη προσπάθεια φώναξα
"ΒΟΉΘΕΙΑ ΚΑΠΟΙΟΣ"

μόλις φώναξα άρχισαν να μιλάνε κάποιοι άνθρωποι
"όχι μην άνοιξης μπορεί να είναι κόλπο"
και απαντούσε ο άλλος
"μπορεί και όχι εξάλλου ζήτησε βοήθεια μπορεί να είναι σαν
εμάς"
μετά από αρκετή συζήτηση άρχισε ο τοίχος να κινείται προς
τα πάνω και από μέσα να βγαίνουν μερική άντρες και να με
τραβούν μέσα μόλις πέρασα άμεσος ο τοίχος πίσω μου
έκλεισε. Με αφήσανε κάτω και πάρα πολύ άνθρωποι
μαζεύτηκαν από πάνω μου και λέγανε
"ποιος είναι αυτός ο τύπος"
"λέτε να είναι παγίδα"
όμως μόνο ένας ξεχώρισε και είπε
"σταματήστε όλοι σας δεν βλέπετε ότι είναι πληγωμένος
άσχημα γρήγορα να τον πάτε στο ιατρείο μου"

αυτό ήταν το τελευταίο που θυμάμαι από το τι συνέβη έχει
πέρα, όταν ξύπνησα ήμουν σε ένα λευκό δωμάτιο και εγώ στο
κέντρο σε ένα κρεβάτι προσπάθησα να σηκωθώ άλλα η πληγεί
μου με πονούσε ακόμα έβαλα το χέρι μου επάνω τις και ήταν
επιδέσμους σκεφτόμουν
"ποιος να μου περιποιήθηκε τις πληγές μου"
έτσι αφού δεν μπορούσα να σηκωθώ άρχισα να φωνάζω
"εεε είναι κάνεις έχει ας μου απάντηση κάποιος εδώ πέρα"
μετά από λόιγω άκουσα μια γυναικεία φωνή να λέει
"γιατρέ γιατρέ ο άντρας ξύπνησε"
και ένας με βαριά φωνή να άπαντα
"ένταξη πάμε να δούμε τι κάνει ο καλεσμένος μας hehehehe"

Τότε άνοιξε η πόρτα και μέσα μπήκε ένας γερός με μια
γυναικά διπλά του, ο γερός ήρθε άμεσος και άρχισε να ψάχνει
τον επίδεσμο μου λέγοντας
"λοιπόν πως είσαι σήμερα hehehehe για να ξύπνησες
καλύτερα μάλλον"
εγώ του απάντησα
"ποιος είσαι εσέι και που είμαι"
ο γερός πάλι απάντησε
"εγώ είμαι αυτός που σου έσωσα την ζωή και είμαστε σε ένα
κρησφύγετο κάτω από την γη. Το ερώτημα είναι εσέι ποιος
είσαι και πως χτύπησες τόσο άσχημα"
απάντησα τότε
"εγώ είμαι ο Aokiji, να προσπαθούσα να γλιτώσω από αυτό το
νησί εδώ με έναν άλλον γερο έναν κάτοικο του νησιού άλλα
ένας τύπος τον σκότωσε"

Μόλις είπα αυτά τότε άρχισε να με πονάει πόλη και πάλι η
πλοηγοί μου και να τρέχει αίμα, τότε ο γιατρός μου κάνει μια
ένεση και αποκοιμιέμαι και πάλι, όταν ξανά ξύπνησα ήταν
διπλά μου ο γιατρός και μου είπε
"λοιπόν συνέχισε δεν μου είπες πως χτύπησες"
έτσι συνέχισα να του λέω
"μόλις αυτός ο τύπος σκότωσε τον γερο εγώ άρχισα να τον
κυνηγάω για να τον σκοτώσω και τον είχα στριμώξει άλλα λίγο πριν τον σκοτώσω με ξεγέλασε και με χτύπησε πισώπλατα"
μόλις του είπα τι συνέβη στον γιατρό αυτός μου είπε
"πρέπει να ξεκουραστείς τώρα κοιμήσου και θα έρθω μετά να
δω πως είσαι"
και έτσι βγήκε από το δωμάτιο

όταν ξύπνησα προσπάθησα να σηκωθώ και αυτήν την φορά τα κατάφερα με λίγη δυσκολία άλλα ναι τα κατάφερα.Έτσι άρχισα να προχωρώ προς μια καρεκλά που ήταν τα ρούχα μου και ντύθηκα άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω δεν ήταν κάνεις άνοιξα και την άλλη πόρτα και είδα τον γιατρό με άλλους τρις άντρες να μιλάνε μόλις με είδε ο ένας από αυτούς είπε στον γιατρό
"που πάει αυτός γιατρέ έχει σηκωθεί"
μόλις με είδε ο γιατρός έτρεξε κοντά μου και μου είπε
"μα καλά τι κάνεις όρθιος δεν έχεις γίνει εντελώς καλά"
"εγώ τότε του είπα μια χαρά είμαι μόνο λίγο πονάω τώρα"
σήκωσα την μπλούζα μου έβγαλα τον επίδεσμο μου και το έδειξα στον γιατρό

ο γιατρός και η άλλη απόρησαν με το πως η τεράστια πλοηγοί στο στήθος χτες σήμερα έχει κλίση τελείως έτσι ο ένας από αυτούς τους άντρες μου είπε
"έλα μαζί μας πρέπει να μιλήσουμε κάπου πιο ήσυχα"
έτσι αρχίσαμε να πηγαίνουμε στο σπίτι αυτού του άντρα σιγά σιγά μιας και ο πόνος ακόμα υπήρξε τελικά όταν φτάσαμε ο άντρας άμεσος πήγε έκλεισε τα παράθυρα και τις κουρτίνες άναψε ένα καντήλι και άρχισε να μιλάει
"λοιπόν Aokiji έτσι δεν σε λένε τι έγινε έχει έξω τα έβαλες με τον rokudo και παραλίγο να τον κερδίσεις"
εγώ του απάντησα
"ναι ,άλλα δεν είναι μόνο αυτό γνώρισα και έναν γερο που έλεγε πως ήταν ο πατέρας του άλλα δυστυχώς πέθανε αυτός ο τύπος τον σκότωσε"

ο γιατρός σαστισμένος με ρώτησε
"ώστε με αυτόν τον γερο προσπαθούσε να ξεφύγεις μου έλεγες πριν"
ο άλλος άντρας μου είπε
"που τον γνώρισες τον πατέρα του rokudo"
απάντησα
"με έσωσε από κάτι φαντάσματα στην άρχει α και σταμάτησε και τους ήχους στο κεφάλι μου, άλλα εσείς πείτε μου τελικά τι συνέβη σε αυτό το νησί"
ο γιατρός άρχισε να μου λέει όλοι την αλήθεια για το τι συνέβη στο νησί και γιατί ο rokudo κάνει αυτό που κάνει τώρα
"θα στα πω εγώ που τα ξέρω και καλύτερα τα πράγματα Aokiji"

εγώ τότε έμεινα με τα μάτια ανοικτά με το τι είχε γυνή σε αυτό το νησί και μόλις μου είπε το σχέδιο του ο γιατρός εγώ του απάντησα
"όπα όπα δεν θέλω να βάλω και αλλουνού την ζωή σε κίνδυνο θα πάω να τον αντιμετωπίσω μόνος μου χωρίς εσάς"
η άλλη άντρες είπανε
"τι πως μόνος σου μα κοίτα πως σε έκανε την πρώτη φορά θα ξανά πας μόνος σου είσαι τρελός"
εγώ απάντησα
"δεν είμαι τρελός τώρα ήμουν τρελός στην πρώτη μας μάχη που δεν σκεφτόμουν από τα νεύρα μου άλλα τώρα είμαι καλά, τώρα για να πάρω δύναμης δώστε μου να φάω και μετά να κοιμηθώ και αύριο θα πάω να τον αντιμετωπίσω και πάλι"

Έτσι όλοι μου ετοίμασαν ένα μεγάλο γεύμα να φάω και μου ετοίμασαν ένα μαλακό κρεβάτι να κοιμηθώ έτσι πρώτα από όλα ξεκίνησα να τρώω, μόλις τελείωσα το φαγητό πήγα και έπεσα για ύπνο.
Την άλλη μέρα το πρωί που σηκώθηκα ο πόνος είχε εξαφανιστεί τελείως και ήμουν έτοιμος για μια ακόμα μάχη με τον rokudo αυτήν την φορά την τελική μάχη,μόλις βγήκα έξω από το σπίτι έχει με περίμεναν όλοι η κάτοικοι για να μου εφχιθουν καλή τύχη και να τους σώσω, ο γιατρός ήρθε και μου είπε αυτοπροσώπως
"καλή τήκει Aokiji φέρε το φως ξανά στο νησί μας"
έτσι βγήκα έξω από έχει μέσα και από την σπηλιά και άρχισα να αναζητώ τον rokudo πήγα ξανά στο νεκροταφείο και άρχισα να φωνάζω
"rokudo έλα να με αντιμετώπισης δειλέ θα βγεις έξω"
και τότε εμφανίστηκε και μου είπε
"ήρθες για έναν δεύτερο γύρο πολύ καλά ας αρχίσουμε"

έτσι αρχίσαμε την μάχη,το πρώτο χτύπημα το κατάφερα εγώ του έριξα μια κλοτσιά στην κοιλιά έβγαλε λίγο αίμα από το στόμα άλλα γρήγορα μου έκανε αντεπίθεση με μια μπουνιά στην μάπα και η δυο μας εκσφενδονιστήκαμε στης δυο άκρες του νεκροταφείου μόλις σηκωθήκαμε μου είπε
"ώστε έκανες προπόνηση και έγινες καλύτερος όμως όχι αρκετά καλός"
και άρχισε να έρχεται με ταχύτητα προς τα έμενα άλλα με ένα γρήγορο άλμα την απέφυγα και έπεσα ακριβώς πάνω του με μια παγωμένη κλοτσιά ο οποίος πάγωσε μόλις είδα ότι τα κατάφερα άμεσος πήγα να τον κάνω θρύψαλα,όμως με τις ικανότητες του κατάφερε να σπάσει τον πάγκο και να βγει πιο νωρίς μου έριξε τότε μια μπάλα σκότος και με χτύπησε μόλις με χτύπησε η μπάλα με απορρόφησε μέσα τις

απόλυτη ησυχία ούτε άκουγα ούτε έβλεπα τίποτα μέχρι που σε μια στιγμή άρχισα να ακούω φωνές πάλι μέσα στο κεφάλι μου ήταν όλοι όση είχα σκοτώσει μέχρι τότε, τους άκουγα να ουρλιάζουν από την κόλαση ο πόνος ήταν ανυπόφορος μέχρι που σε μια στιγμή λέω
"ICE AGE"
καταφέρνω να παγώσω αυτήν την μπάλα και να την σπάσω,έτσι γλίτωσα από αυτήν την φιλάκι μόλις σήκωσα τα μάτια μου είδα τον rokudo και του είπα
"αυτό δεν έπρεπε να το κάνεις ετοιμάσου να πεθάνεις"
άρχισα να ρίχνω στον ουρανό τεράστιες χιονόμπαλες που η οποίες μετά από λίγο αρχίσανε να πέφτουν προς τα πάνω του, δεν είχε προς στα που να τρέξει να κρυφτεί εγώ ήμουν παντού έχει πέρα μέχρι που τον πάγωσα για ακόμη μια φορά, άλλα αυτήν την φορά κατάφερα τον τον πλησιάσω και να τον χτυπήσω και να σπάσει.Τα κομμάτια του μετά άμεσος τα πέταξα από τον γκρεμό στην θάλασσα για να μην μπορέσει να ξαναξυπνήσει

μόλις τον νίκησα επιτέλους έτρεξα στην σπηλιά για να πω στους ανθρώπους έχει ότι ο τύραννος ήταν νεκρός, στην άρχει δεν με πιστεύανε άλλα μόλις βγήκαν έξω και είδαν το φως του ηλίου παλαιοί πάνω στο νησί τους όλοι άρχισαν να ζητωκραυγάζουν για εμενα
"Aokiji Aokiji Aokiji Aokiji Aokiji Aokiji"
όμως δεν είχα πολύ χρόνο μπροστά μου για να το χάρο άμεσος έτρεξα στο πλοίο μου και ξεκίνησα το ταξίδι μου προς την grand line φεύγοντας άκουσα τον γερο γιατρό να φωνάζει
"Aokiji να προσεχείς και να μας ξανά έρθεις για σου"
τον χαιρέτησα και συνέχισα το ταξίδι μου