watashi wa sakura desu...Η ώρα της εκδίκησης έφτασε (ΤΕΛΟΣ β' μερος)

είχε ξημερώσει και ο Κiyo με ξύπνησε. καθώς παίρναμε πρωινό σκεφτόμουν το σχέδιο..

θα πήγαινα στην πόλη μεταμφιεσμένη..αφού θα μάθαινα μερικές ακόμα πληροφορίες για το που θα έβρισκα τον Arlong θα πήγαινα το βράδυ και θα το έκλεβα το στιλέτο και θα τον σκότωνα...τα τσιράκια του θα τα έβγαζα εύκολα νοκ αουτ αφού ήταν ξιφομάχου και εμένα δεν με επηρέαζαν οι λεπίδες...


έβαλα ένα ολόσωμο σάλι και έρκυψα και το πρόσωπό μου...βγήκα από την σπηλία αφού χαιρέτησα και ευχαρίστησα τον Κiyo ξεκίνησα για την πόλη...

περπατούσα στο λιμάνι όταν παρατήρησα κόσμο μαζεμένο. πλησίασα ρώτησα έναν νεαρό τι συμβαίνει
<γεια σου φίλε μου μήπως μπορείς να μου πεις τι παίζεται εδώ πέρα?>ρωτησα

<
<2 από τους άνδρες του arlong ετοιμάζονται να σκοτώσουν αυτή την γυναίκα με τα 2 της παιδιά επειδή δεν έχουν να τουσ δώσουν 3000 μπελι >μου είπε και ήταν εμφανής στην φωνή του η αναστάτωση που τον διακατείχε...


σας παρακαλώ μην κάνετε κακό στα παιδιά μου> φώναζε και η γυναίκα κλαίγοντας

<γιατί δεν τα βάζετε με κάποια στα μέτρα σας???!!!>φώναξα πετόντας το σάλι

αυτοί έβγαλαν τα σπαθιά τους και ήρθαν προς το μέρος μου.τράβηξα το stealth katana. ο ένας μου επιτέθηκε αλλά κατάλαβε πως τα σπαθιά δεν με διαπερνούν. γέλασα


<ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ?> Μου φώναξαν

< με λένε sakoura > είπα υπερίφανη και με επιβλητική φωνη

<the dark assasin> είπαν σαστησμένοι και με εμφανή τον τρόμο στο πρόσωπο τους..
λιγα λεπτά μετά κείτονταν και οι 2 νεκροι


<είστε ελεύθεροι > είπα με ήρεμη φωνή στην γυναίκα κα τα παιδιά της..
<σε ευχαριστούμε >είπαν και έφυγαν τρέχοντας

ξαναφόρεσα το σάλι και συνέχισα να περπατώ

ένιωθα άγχος.. δεν ήξερα τι με περίμαινε...πήγα στο σπίτις της anna ήταν η μόνη που εμπιστευόμουν...
ήταν εκεί. μου άνοιξε.

<sakura!!!τι κάνεις εδω???σε κυνηγάνε >
την τράβηξα και μπήκα μέσα...

<θέλω να μου πεις ότι ξέρεις για τον arlong και την συμμορία του> της είπα με αυστηρό τόνο

εκείνη άρχησε :<έχουν καταλάβει το παλιό δημαρχείο...μένουν εκεί...είναι αδύνατον να τους νικήσεις μόνη σου!!>

σηκώθηκε.< έρχομαι σε μισό λεπτό, πάω να μαζέψω 2-3 μούρα
>ειπε κ βγήκε έξω...
κάτι μου βρομούσε στην συμπεριφορά της ....κάτι δεν πήγαινε καλά.

άκουσα φωνές...

άνοιξε η πόρτα...ήταν η anna αλλά όχι μόνη της.ήταν μαζί με καμια δεκαριά άνδρες...ήταν του arlong

ακουσα μια φωνη <dark assasin sakura...ξανασυναντιόμαστε μετά απο 2 χρόνια... τι ευχάριστη έκπληξη >είπε με έναν άκρος εκνευριστικό ειρωνικό τόνο

<ναι ήρθα για να σε σκοτώσω> του απάντησα με επιβλητική και χαλαρή φωνή αφού σηκώθηκα πρώτα όρθια
αλλά πρίν προλάβω να κάνω κίνηση μου έριξαν ένα δίχτυ το οπόιο δεν με άφηνε να χρησιμοποιήσω την ιδιότητα μου
2 βρομιάρηδες ήρθαν και με σήκωσαν...με πήγαιναν στο δημαρχείο...

ένιωθα πολύ ζαλισμένη...το δίχτυ με αποδυνάμωνε... λιποθύμησα...

όταν ξύπνησα βρησκόμουν αλυσοδεμένη σε ένα κελί...μάλλον δεν ήξεραν την ιδιότητα του φρούτου μου...ευτυχώς αυτή η ηλήθια η anna δεν το κάρφωσε αυτό.
αλλά ένιωθα ακόμα αδύναμη...με είχε επιρρεάσει πολύ άσχημα δεν μπορούσα ακόμα να χρισημοποιήσω το φρούτο μου...

άκουσα φωνές...ήταν αυτός ο κόπανος ο arlong...
με πλησίασε και μου είπε
<ήταν πολύ πιο εύκολο από ότι περίμενα με απογοήτευσες...και εγώ που είχα χαρεί πως θα έδινα μία μάχη της προκοπής.. >

ο θυμός φούντωνε μέσα μου ήθελα να τον σκοτώσω αλλά έπρεπε να περιμένω να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να το σκάσω και να πάω να βρω το στιλέτο.

τώρα βρησκόταν πολύ κοντά μου.

<δεν εχεις δει τίποτα ακόμα!!!! δεν σου μένουν πολλές ώρες!!>του είπα με σταθερή φωνή
μου έριξε μια κλωτσιά στο πρόσωπο...μάτωσα..αλλά δεν ένιωθα πόνο ο θυμός μου κάλυπτε όλα μου τα συναισθήματα...
< χαχα μόνο έτσι μπορείς να με αντιμετοπίσεις έχοντάς με δεμένη και ανήμπορη να κάνω κάτι> του είπα...ένιωθα αηδία.

<αυτό είναι ο τελευταίο σου βράδυ ...το πρωί θα σε παραθώσουμε στους marines και το απόγευμα θα εκτελεστείς δημόσια > μου είπε και η ευχαρίστηση ήταν εμφανέστατη στο πρόσωπό του

μετά απο αυτό βγήκε έξω και κλείδοσε το κελί. ένιωθα κουρασμένη...κοιμήθηκα...

Η καταιγίδα που είχε έρθει έδωσε την ευκαιρία στον πειρατή Aokiji να μου ξεφύγει.
Ήμουν αποφασισμένος όμως πως την επόμενη φορά που θα τον έβρισκα θα τον έπιανα.

-Θα τον σκοτώσω τον αυθάδη!!

-Τι τσαμπουνάς πάλι Destro με ρώτησε ο Linux!

-Να μη σε νοιάζει εσένα δεν είναι δική σου δουλειά!!

Είπα κ απομακρυνθήκα προς την πλώρη του πλοίου. Έβλεπα ξεκάθαρα την Shell Town μπροστά μου κ ήθελα να πάω κάπου να πιω κ να χαλαρώσω!!

Μόλις φτάσαμε στην πολή ξεκίνησα να βρω ένα μπαράκι.
Στην διαδρομή μου όμως συνάντησα μια γυναίκα με 2 μικρά παιδιά στην αγκαλιά της.
Ήταν κλαμμένα λες κ έγινε κάτι τρομερό. Δεν μπορούσα να κάνω τον αδιάφορο.

-Τι συνέβει εδώ?? Γιατί κλαίνε τα παιδιά??

-Πριν από λίγη ώρα κάποιοι ληστές πήγαν να μας σκοτώσουν αλλά ευτυχώς μας έσωσε μια νεαρή γυναίκα...

-Αυτό είναι ευχάριστο, εφόσον δεν πάθατε τίποτα.

-Εμείς ναι...Αλλά η κοπέλα...

-Τι έπαθε??

-Μπήκε σ'ένα σπίτι αλλά λίγο αργότερα κ άλλοι ληστές αυτήν την φορά με το αφεντικό του την έπιασαν κ την πήγαν στο παλιό δημαρχείο!!

εγώ παράλληλα βρισκόμουν ακόμα στο κελί αλυσοδεμένη...δεν ήξερα πως θα
ξεφύγω...οι αλυσίδες με αποδυνάμωναν και δεν μπορούσα να το σκάσω..
η μόνη ελπίδα ήταν κάποιος να με βοηθήσει ή όταν θα με μεταφέρουν
να προσπαθήσω να το σκάσω....ένιωθα περίεργα και μου είχε πείσει
το ηθικό...τι θα έκανα? ένιωσα πως απογοήτευα τον kenshin....

Έφυγα τρέχοντας προς τα εκεί αφού πήρα κάποιες ακόμα πληροφορίες απ'την γυναίκα.
Δεν μπορούσα να αφήσω μια νεαρή κοπέλα να πεθάνει, ειδικά μετά από μια τέτοια γενναία πράξη.

Λίγο αργότερα......

Είχα φτάσει πλέον έξω απ'το δημαρχείο και είδα αρκετούς φρουρούς.
Δεν ήθελα να μπω απ'την κεντρική είσοδο και να προκαλέσω φασαρία γιατί τότε τα πράγματα μπορεί να έπαιρναν άσχημη τροπή. Έτσι πήγα απ'την πίσω πόρτα που βρίσκονταν μόνο δύο άτομα!! Έβγαλα τα σπαθιά κ με γρήγορες κινήσεις τους ακινητοποίησα!

Άνοιξα την πόρτα κ μπήκα μέσα στο κτίριο. Έπρεπε να κινηθώ γρήγορα γιατί δεν ήθελα να κινήσω υποψίες. Στόχος μου ήταν να βγάλω έξω την νεαρή κοπέλα.
Έπειτα θα ξαναγυρνούσα, αυτήν την φορά χωρίς να χρειάζεται να είμαι συγκρατημένος, για να κανονίσω τους ληστές που θα έμεναν ζωντανοί.
Αλλά πρώτα όμως προέχει η ασφάλεια της κοπέλας. Κοιτάω δεξιά κ αριστερά για να βρω σκάλες.
με βάση τη λογική θα την είχαν κλεισμένη στο υπόγειο του δημαρχείου!!

ένιωθα άγχος σαν να επρόκειτο να συμβεί κάτι..άκουσα φωνές. πάλι αυτός ο κόπανος ο arlong ερχότανε

<πως παμε γλυκιά μου ?> είπε και γέλασε δυνατά
έσκυψε μπροστά μου με έπιασε απο το σαγάνι και με φίλησε
ιουυυ

< ασε με ρε μα****!!!> του ουρλιαξα εκνεβρησμένη...
αυτός γέλασε και έφυγε

Άρχισα να ψάχνω για τις σκάλες. Κινήθηκα απ'την αριστερή πλευρά του κτηρίου γιατί είχα ένα προαίσθημα πως από κει ήταν ο σωστός δρόμος. Τελικά είχα άδικο.
Βγήκα σε αδιέξοδο αλλά όχι μόνο αυτό αλλά μπήκα κ σ'ένα δωμάτιο που βρίσκονταν τέσσερις ληστές. Δεν είχα χρόνο γι'αυτούς κ αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου για να ξεμπερδεύουμε!! Έτσι λοιπόν σήκωσα το δάχτυλο κ έστειλα μερικές ακτίνες επάνω τους!
Αφού τελείωσα μαζί τους ξεκίνησα για την άλλη πλευρά στην οποία κ βρίσκονταν οι σκάλες!!

ένιωθα αηδία!! με φίλησε ο μπά******!!!ήμουν τρομερά εκνευρισμένη και ήθελα όσο ποτέ να τον σκοτώσω!!! τι ηλίθιος!! τώρα έκλαιγα....μακάρι να ήταν εδώ ο kenshin...θα με βοηθούσε...είχαν πάρει και το σπαθί μου...έπρεπε να το βρω οπωσδήποτε...ήταν το μόνο που μου είχε μείνει απο αυτόν...τελικά τα πράγματα δεν πήγαν όπως ήθελα...όλα σκατά
πώς στο καλό θα έφευγα από εδώ?????χωρίς τις δυνάμεις και το σπαθί μου...? ποιος θα με έψαχνε...? άμα είχα πλήρωμα θα είχα βοήθεια...μόνη μου τώρα....ένιωθα τρομερά εξουθενωμένη..δεν μπορούσα πια να ξεχωρίσω τι ήταν πραγματικότητα και τι όχι...

Ενώ κατευθυνόμουν προς τη σκάλα είδα έναν τύπο με αρκετούς συνοδούς να ανεβαίνει από το υπόγειο. Φαντάστηκα ότι αυτός ήταν ο αρχηγός των ληστών.
Κρύφτηκα γιατί δεν ήθελα να χαλάσω το σχέδιο μου.
Τον είδα να κρατάει ένα κατάνα κ να το δίνει σ'έναν φρουρό.

Προσπάθησα να κρυφακούσω.
Απ'οτι φαίνεται το κατάνα ανήκει στην κοπέλα κ πως ο φρουρός αυτός θα παραμείνει στις σκάλες για να μην αφήσει κανέναν να περάσει.
Στο μεταξύ ο αρχηγός του θα έφευγε για να πάει να συναντήσει τον Captain Morgan.
Αυτό κ αν ήταν έκπληξη για μένα.
Τη δουλειά έχει ένας εγκληματίας μ'έναν μαριν?? Αυτό όμως δεν είχε σημασία τώρα.
Τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή να σώσω την κοπέλα!!

σκιές έπαιζαν μπροστά στα μάτια μου...έβλεπα πρόσωπα που δεν ήταν πια μαζί μου...την μητέρα μου...την οικογένειά μου...τον kenshin...ένιωθα πως ήμουν μαζί τους...
ήμουν σύγουρη πως εδώ θα ήταν το τέλος μου...οτι απέτυχα...η αλήθεια είναι πως είχα αποτύχει...με είχε του χεριού του....

άκουσα και πάλι βήματα...τι στο καλό ήθελε πάλι????

με πλησίασε και μου είπε.. <έχω να σου κάνω μια πρόταση...>

εγώ του απάντησα με περιφρόνηση <δεν θέλω να ακούσω τίποτα!!!>

<εγω θα σου πω!!!θα σε αφήσω να ζήσεις μόνο αν με παντρευτείς>είπε με συγουριά.

<ΠΟΤΕΕ!!!!> του φώναξα

<ωραία!! εσύ το επέλεξες!!!!> μου είπε εκνεβρισμένος

<ετοιμαστείτε να τν σκοτώσετε σε 3 ώρες!!!> φώναξε στα τσιράκια του και βγήκε απο το κελί

αυτό ήταν...θα πέθαινα

Απ'τη στιγμή που η ασφάλεια στο κτήριο είχε μειωθεί αισθητά ήταν η ώρα μου για δράση.
Βγήκα απ'την κρυψώνα μου κ πλησίασα τον φρουρό!!! Εκείνος σάστισε κ πήγε να βγάλει το κατάνα που του είχε δώσει το αφεντικό του!!

-Μην πλησιάζεις γιατί θα σε σκοτώσω!!

-Δεν θα ήθελες να χαλάσεις ένα τόσο όμοεφο σπαθί. Γι'αυτό λοιπόν άστο κάτω κ τρέχα. Έχεις 3 δευτερόλεπτα....1....2....3!! Λυπάμαι άργησες!!

Και χωρίς να το πάρει χαμπάρι ο ληστής είχε καρφωμένο ένα απ'τα σπαθιά μου πάνω του.
Πήρα το κατάνα και κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες!!

άκουσα και πάλι θόρυβο...αλλά ήταν σαν να βόγκαγε κάποιος....κάτι συνέβαινε εκεί πάνω...είχα αρχίσει να φρικάρω...σε αυτήν την κατάσταση δεν θα μπορούσα να αντιμετωπίσω....
< σκατα !!>είπα χαμηλόφωνα ήθελα να βγω από εδώ αυτή την στιγμή

Έφτασα στο υπόγειο το οποίο ήταν σκοτεινό. Βρήκα έναν δαυλό ο οποίος ήταν σβηστός κ τον άναψα. Τόν έβαλα στον τοίχο κ έτσι το δωμάτιο έγινε πιο φωτεινό. μόλις το δωμάτιο φωτίστηκε είδα μια νεαρή κοπέλα πεσμένη κάτω δεμένη χειροπόδαρα με αλυσίδες ..είχε καστανοκκόκινα μαλλιά και φορούσε ένα μαύρο κοντό φόρεμα...φαινόταν πως ήταν σε άσχημη κατάσταση...είχε και μια μελανία στο πρόσωπο....Την πλησίασα αρκετά...Γονάτισα για να μπορεί να με βλέπει..

-Εεεειιιι, είσαι καλά, μ'ακούς???

άκουσα μια φωνή άνοιξα τα μάτια μου και ανασήκωσα το κεφάλι μου...ήταν ένας τύπος πολύ ψηλός με μαύρα μαλλιά, ελαφρά αξύριστο...φορούσε μια στολή των μαρίν και είχε 3 σπαθιά στην ζώνη του...


<σου φαίνομαι να είμαι καλά???? καλίτερα για σένα θα με σκοτώσεις πιο εύκολα...>του είπα με ειρωνικό ύφος και με ένα στραβό χαμόγελο...
ήταν μαρίν τι άλλο θα μπορούσε να ήθελε...αφού κατηγορούμουν για τον φόνο του kenshin

-Γιατί νομίζεις πώς ήρθα να σε σκοτώσω?? Τι έχω να κερδίσω απ'τον φόνο μιας κοπελίτσας!!
Εξάλλου είμαι μαριν οπότε οι φόνοι δεν είναι το στοιχείο μου!!

-Και τι ζητάς εδώ???

-Έμαθα πως έκανες μια γενναία πράξη κ πως έπειτα είχες μπελάδες!! Μ'αρέσουν οι γενναίοι άνθρωποι. Κ απ'ότι βλέπω απ'το νεαρό της ηλικίας σου έχεις μέλλον ακόμα!!

Μετά απ'αυτο την ελευθερώνω απ'τις ασυλίδες.

-Αυτό εδώ νομίζω είναι δικό σου.

Και της δίνω το κατάνα.

<το stealth katana μου!!! που το βρηκες????> είπα χαρούμενη
<κοίτα μου φαίνεται πολύ περίεργο που ένας μαρίν με βοηθάει..ελπίζω να μην είναι παγίδα γιατί τότε θα αναγκαστώ να σε σκοτώσω...>.

<το είχε ένας ληστής ήταν πολύ εύκολο να του το πάρω...μην ανισυχείς δεν είναι παγίδα άμα ήθελα να σε σκοτώσω θα το είχα κάνει ήδη>μου είπε με σοβαρό βλέμμα
δεν κρατήθηκα τον αγκάλιασα
<σε ευχαριστώ πολύ μου έσωσες την ζωή>
<δεν κάνει τίποτα> μου απάντησε χαμογελόντας
ήταν γλυκός.ποτέ δεν το περίμενα αυτό από έναν μαριν....
<με λένε sakura>του είπα χαμογελώντας και βγάζοντας μια υπόηχη κραυγή απο τον πόνο στο μάγουλό μου
<εμένα destro.σήκω και πάμε να φύγουμε πριν έρθουν οι ληστές>
μου είπε και μου έδωσε το χέρι του βοηθώντας με να σηκωθώ

Βγήκαμε έξω απ'το κτήριο χωρίς να συναντήσουμε κάποια αντίσταση.
Προχωρήσαμε λιγάκι κ σε κάποιο σημείο σταμάτησα κ την ρώτησα..

-Σε πολύ κόπο μπήκαν αυτοί οι ληστές για σένα. Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερως λόγος γι'αυτό??

-Δεν ξέρω γιατί θα έπρεπε να σου απαντήσω!!!

-Ίσως γιατί σου έσωσα τη ζωή??

-.....Μμμμμμ.....Ο αρχηγός τους είπε ότι θα μου χάριζε τη ζωή αν τον παντρευτώ αλλά δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να κάνω κάτι τέτοιο!!

Ενώ εμείς συνεχίζαμε την κουβέντα μας, ακούστηκαν κάποιες φωνές από μακριά να πλησιάζουν προς το μέρος μας. Ήταν κάποιοι μαρινς που κάτι έψαχναν απ'ότι μπορούσα να καταλάβω.
Γύρισα προς τη Σακουρα μπας κ ήξερε τι ψάχνουν αλλά είχε εξαφανιστεί!!!
Κοίταξα λίγο καλύτερα κ είδα μια σκιά πίσω από κάτι βαρέλια που βρίσκονταν μέσα σ'ένα μικρό στενάκι. Ενώ κοιτούσα προς τα εκεί ένας απ'τους μαρίνς έπεσε επάνω μου!!