watashi wa sakura desu...Η ώρα της εκδίκησης έφτασε (ΤΕΛΟΣ β' μερος)

-Εεεε, πρόσεχε, τυφλός είσαι????

Γυρίζω το βλέμμα μου πάνω του κ τον αγριοκοιτάζω...

-ΤΙΙΙΙΙ???

-Lieutenant Commander Destro??
Εεεεεεεε...συγγνώμη κυρίε....πραγματικά λυπάμαι πολύ......

-Τι συμβαίνει εδώ?? Γιατί είστε έτσι στην τσίτα?? Υπάρχει κάποιο πρόβλημα???

-Μάλιστα κύριε...Αναζητάμε αυτήν εδώ τη γυναίκα...Μήπως την έχετε δει??

Κοιτάζω το πόστερ κ μένω έκπληκτος. Η καταζητούμενη είναι η νεαρή κοπέλα μου μόλις έσωσα.
Δεν πιστεύω στα μάτια!!!

αφού ο destro έδιωξε τους μαρινς πλησίασε προς το μέρος μου και μου είπε

<κοίταξε...θα ήταν καλό να μου πεις...ίσως μπορέσω να σε βοηθήσω..> μου είπε με ένα ήρεμο βλέμμα...ήθελα να τον εμπιστευτώ..

<o arlong σκότωσε τον κολλητό μου που μεγαλώσαμε μαζίι πριν 2 χρόνια...και επειδή έφυγα γιατί θα σκότωνε και εμένα είπε στους μαρινς ότι εγώ τον σκότωσα τον kenshin....mε αποτέλεσμα να με ψάνχουν και οι μαρινς...ορκίστηκα πως θα πάρω εκδίκηση και πως θα σκοτώσω τον arlong....θέλει να με σκοτώσει γιατί ξέρει πως απειλώ την ζωή του. δεν είσαι αναγκασμένος να με βοηθήσεις...αλλά σε παρακαλώ μην με καταδόσεις....όχι πριν πάρω εκδίκηση...>είπα με σταθερή φωνή

<
δεν θα σε καταδόσω....αλλά θέλω να μου τα πεις όλα με λεπτομέρειες όταν βρεθούμε σε ένα ασφαλές μέρος...>μου είπε με έναν παγερό τόνο στην φωνή του

<το υπόσχομαι> είπα και χαμογέλασα...

έτσι λοιπόν αφού βρήκα το σάλι μου και έκρυψα το πρόσωπό μου αρχίσαμε να περπατάμε προς την καλύβα μου στο δάσος...
τον εμπιστευόμουν...ήξερα πως δεν θα με παρέδιδε...
τον οδήγησα μέσα απο τα σκοτεινά μονοπάτια του δάσους στην καλύβα μου....
άνοιξα την πόρτα και άναψα μια λάμπα πετρελαίου που είχα...
< πάω να φέρω 3-4 κούτσουρα για το τζάκι...βολέψου σαν στο σπίτι σου> του είπα και βγήκα έξω από την καλύβα...ο ουρανός απόψε ήταν έναστρος...κοντοστάθηκα για 10 δεύτερα και μετά πήγα σε μία μικρή αποθήκη που είχα και πήρα 3 κούτσουρα για να ανάψω φωτιά στο τζάκι

Μόλις γύρισε πίσω η Σακούρα είδε πως το τζάκι ήταν αναμένο. Αλλά δεν υπήρχαν ξύλα εκεί παρά μόνο μια μικρή μπάλα φωτιάς!!

-Μα πώς???

-Μην ανησυχείς...Εγώ το έκανα...Βλέπεις έχω φάει το Ama Ama no mi κ συνεπώς είμαι ένας άνθρωπος-ήλιος!!!

-Τιιιιι???? Κ εγώ έχω φρούτο!!!

-Χαίρομαι. Μπορείς να μου τα πεις όλα με λεπτομέρειες όπως υποσχέθηκες αλλά συγχρόνως θα ήθελα κ λίγο σάκε αν υπάρχει!!

<δυστυχώς δεν εχω σάκε...μόνο ρούμι έχω εδώ...:/....>ειπα διστακτικά

<καλώς!!! ρούμι τοτε> μου είπε με ενθουσιασμό
έφερα 2 ποτύρια με ρούμι και κάθησα απέναντύ του...
<εμμμ λοιπόν εγώ έχω την δύναμη του bara bara no mi φρουτ...μπορώ να διαχωρίζω το σώμα μου σε όσα κομμάτια θέλω και δεν με κόβουν οι λεπίδες...>άρχισα...
όλο το υπόλοιπο βράδυ του έλεγα την ιστορία μου...ήμουν χαρούμενη που με πίστεψε και που καθόταν να με ακούσει....
είχαν περάσει κάμποσες ώρες και ένιωθα εξαντλημένη
είναι αργά...καλύτερα να κοιμηθούμε...δυστυχώς έχω ένα δωμάτιο...οπότε μπορείς να κοιμηθείς στην αιώρα μου και εγώ θα στρώσω στον καναπέ > του είπα καθώς τυ έφερα μια κουβέρτα..

ο destro ροχάλιζε του καλού καιρού..εγώ όμως δεν μπορούσα να κοιμηθώ...σκεφτόμουν όλα αυτά που έγιναν σήμερα...το πόσο απερίσκεπτα φέρθηκα...θα πρέπει να είμαι πιο προσεκτική..
η μπάλα φωτιάς στο τζάκι ζέσταινε την καλύβα και με έκανε να νιώθω όμορφα...τελικά κατάφερα να κοιμηθώ...


το άλλο πρωί όταν ξύπνησα ο destro ακόμα κοιμότανε...είχε πέσει ανάσκελα στην αιώρα και τα πόδια του κρέμονταν κάτω... ανέπνεε με ανοιχτό το στόμα και ροχάλιζε...ήταν αστείος..
πήγα στην κουζίνα και έφτιαξα ομελέτες και καφέ.ηαφνικά άκουσα έναν γδούπο.έτρεξα μέσα και είδα τον destro πεσμένο στο πάτωμα να πιάνει το κεφάλι του!! χααχααχαχαχαχ γελουσαμε και οι 2
είχα πολύ καιρό να γελάσω...λίγα λεπτά μετά καθίσαμε στο τραπέζι και τρώγαμε πρωινό...

Αυτές τις μέρες είχα κουραστεί πάρα πολύ. Το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής μου απ'την Μεγάλη Γραμμή σε συνδυασμό με την καταδίωξη του πειρατή Aokiji με είχαν κάνει να εξαντληθώ.
Χρειαζόμουν λοιπόν ξεκούραση. Μόλις ξύπνησα είδα την Σακούρα να έχει ετοιμάσει ένα τέλειο πρωινό!!

-Όλα φαίνονται πεντανόστιμα!! Καιρό είχα να φάω ένα τόσο καλό πρωινό κ γενικά να έχω ένα τόσο καλό πρωινό ξύπνημα!!!

Μόλις τελειώσαμε με το πρωινό ρώτησα την Σακούρα τι σχεδιάζει κ πως σκοπεύει να αντιμετωπίσει τον ληστή.

<ξέρω πως αυτό που σχεδιάζω να κάνω είναι πολύ επικίνδυνο...αλλά τώρα δεν μπορώ να κάνω πίσω...έχω σκεφτεί ένα σχέδιο....όμως δεν μπορώ να το φέρω μόνη μου εις πέρας είσαι πρόθυμος να με βοηθήσεις να σκοτώσω τον δολοφόνο που κατέστρεψε την ζωή μου??? > του είπα με σταθερή φωνή....είχα τρομερό άγχος και χρειαζόμουν απελπισμένα την βοήθειά του....
αφού το σκέφτηκε για λίγα δεύτερα μου απάντησε...
<είμαι μέσα...σε ακούω..>
ένα αίσθημα χαράς με πλημμύρισε
< Λοιπόν το σχέδιο έχει ως εξής: θα πάμε σπίτι της anna kαι θα την αναγκάσουμε να μας πει που κρύβει το στιλέτο ο arlong..σίγουρα θα το κρύβει κάπου που θα είναι δύσκολο να το βρούμε και όχι κοντά του....μετά θα τον αιφνιδιάσουμε καθώς εσύ θα του στείλεις ένα γραμμα ως μαρινε και θα πεις πως έχεις κατι πολύ σημαντικά νέα να του πεις θα τον τραβήξεις σε απόμερο μέρος...εκεί θα σε περιμένω εγώ θα εξολοθρεύσουμε τα τσιράκια του και θα σκοτώσω τον ιδιο..μετά χωρίζουν οι δρόμοι μας...θα καρφωσω το κεφάλι του arlong σε πάσαλο έξω απο την βαση των μαρινς...μετα θα κυρίξω πόλεμο στον capten Axe-hand Morgan αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...λοιπόν τι λες? είσαι μέσα?> του είπα και εσκασα ένα πονυρό χαμόγελο

Άκουσα με προσοχή τα λόγια της.

-Αυτό το τελευταίο δεν μ'άρεσε. Αν κυρήξεις πόλεμος με τους μαρίνς αυτό θα σε κάνει καταζητούμενη κ συνεπώς θα πρέπει να σε συλλάβω. Αλλά μέχρι στιγμής είσαι αθώα στα μάτια μου κ το να ξεφορτωθούμε έναν επικίνδυνο ληστή είναι κάτι που εμείς οι μαρινς οφείλουμε να κάνουμε! Θα σε βοηθήσω λοιπόν. πάμε γρήγορα σ'αυτήν την Αννα!!!

<ναι όμως αυτος ο ηλίθιος μαριν που κυβερνά το νησί μου είναι τομάρι...μόλις τελειώσω και με αυτόν θα φύγω και θα γίνω πειρατείνα>

μετα από αυτό που το είπα σηκωθήκαμε και ξεκινήσαμε για το σπίτι της anna...ήμουν και πάλι μεταμφιεσμένη...
όταν φτάσαμε εκεί ο destro έσπασε την πόρτα μπήκε μέσα την έπιασε απο το μπράτσο και της είπε
<πες μου τώρα που κρύβει το στιλέτο ο arlong...αλλιώς θα σε συλλάβω ως συνεργό του..>
<στην παγωμένη σπηλιά στο κεντρικό δωμάτιο μέσα σε έναν βράχο...8α καταλάβετε σε ποιον αφού γυρίσετε όλους τους καθρέφτες που έχει εκέι ώστε να ανακλάται το φως απο τον έναν στον άλλο για να σας δίξει το ακριβές σημείο...>ειπε τρομαγμένη η αννα

ο destro την άφησε και ξεκινήσαμε την πορεία μας προς την παγωμένη σπηλιά,....η εκδίκηση δεν θα αργούσε να έρθει...

Καθώς πηγαίναμε προς τη σπηλιά κάτι αναπάντεχο συνέβει.
Ο Geo, o πλοηγός μου βρέθηκε μπροστά μας. Αυτός ο γέρος είχε πάντα τον τρόπο του να με βρισκεί κ πάντα έλεγε:"τι πλοηγός θα ήμουν αν δεν έβρισκα τον καπετάνιο του πλοίου μου"

Ο Geo μου έδωσε ένα γράμμα και μετά έφυγε προς το λιμάνι.
Το διάβασα γρήγορα.
Πρέπει να συλλάβετε τον Captain Morgan στην Shell Town γιατί τελευταία καταχράται την εξουσία που του έχει δωθεί. Αφού τον συλλάβετε θα τον παραδώσετε στον Vice-Admiral Monkey D. Garp που βρίσκεται σε ένα διπλανό νησάκι.
Χαμογέλασε ελαφρά κ είπα στην Σακούρα.

-Ισως να μην χρειαστεί να γίνεις εχθρός μου στο τέλος.
-Τι εννοείς??
-Δεν έχει σημασία τώρα. Ας συνεχίσουμε για τη σπηλιά!

καθώς ο destro διάβαζε το γράμμα σκεφτόμουν πως δεν ήθελα να γίνω εχθρός του...αλλα αυτό θα γινόταν αργά η γρήγορα...και κάποια μέρα θα βρισκόμουν αντιμέτωπη μαζί του..η αλήθεια ήταν πως τον συμπαθούσα πολύ...μου άρεσε που μιλάγαμε και που με βοηθούσε...περνούσα καλά μαζί του...δεν είχα ξανανιώσει έτσι...
όταν τελείωσε με το γραμμα μου χαμογέλασε -ωραιο χαμόγελο!!-σκέφτηκα αλλά δεν του το είπα...

(συνέχεια συζήτησης..)

<πες με ξεροκέφαλη.....αλλά θέλω να μου πεις...δεν φαντάζομαι να είναι και κάτι τόσο τρομερό πια...εγώ σου είπα τα εσώψυχα μου>του είπα χαριτολογόντας

-Δεν αφορά προσωπικά εμένα οπότε δεν μπορώ να σου!

Απέφυγα να της απαντήσω κ έτσι συνεχίσαμε την πορεία μας. Λίγη ώρα αργότερα φτάσαμε στη σπηλιά που μας είχε πει η Άννα κ μπήκαμε μέσα...

ενοχλήθηκα που δεν μου είπε...απλά κρατάω αυτό που μου είπε...πως ισως δεν γίνω εχθρός του...

μπήκαμε στην σπηλιά..είχε πολύ χαμιλή θερμοκρασία και τρομερή υγρασία...παντού καλυμμένη με πάγο..αλλά ήταν όμορφη...ήταν γεμάτη σταλαγμίτες και σταλακτίτες και έμοιαζε ανέγγιχτη απο τον υλικοτεχνικό πολιτισμό των ανθρώπων...απάτητη... έτσι όπως ήταν απότομη σκοτεινή και επικίνδυνη σε καλούσε...σε προκαλούσε να ανακαλύψεις τα μυστικά που κρύβονταν μέσα της.....εμείς ξέραμε τι κρυβόταν..και ήρθαμε για να το πάρουμε..τον πολύτιμο θησαυρό της...που θα μου έδινε πίσω την ελευθερία μου...

<destro...μήπως θα μπορούσες να κάνεις κάτι για να βλέπουμε...???> του είπα χωρίς να τον κοιτάξω...είχα δακρύσει... ήμουν τόσο κοντά...τόσο κοντά στο να ξεφύγω από το παρελθόν μου..δεν ήθελα να με δει...

-Άστο πάνω μου!!!

Είπα κ δημιούργησα μερικές μπάλες φωτιές κ τις μοίρασα σ'όλο το σπήλαιο.
Ξαφνικά εκεί που ήταν όλα σκοτεινά, η σπηλιά απέκτησε έναν ονειρικό φωτισμό.

-Και τώρα τι κάνουμε??
Έχεις καμιά ιδέα για το που μπορεί να βρίσκεται το στιλέτο??

Ρώτησα με έκδηλη απορία την Σακούρα.
Αυτή χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει είπε:

-Έχω ένα προαίσθημα....

<πιστεύω πως δεν θα το άφηνε σε σημείο που είναι εύκολο να βρεθεί....> μπροστά μας υπήρχαν 2 μονοπάτια
<απο εδώ>του είπα δείχνοντας με το χέρι μου το πιο δύσβατο...ακόμα δεν τον κοιτούσα αλλά με την άκρη του ματιού μου τον είδα που χαμογέλασε

για την επόμενη μισή ώρα περίπου χωνόμασταν ακόμα πιο βαθιά στην επικίνδυνη σπηλιά.το πέρασμα όσο πήγαινε και στένευε....εγώ δεν είχα μεγάλο πρόβλημα γιατί ήμουν κοντούλα...αλλά ο destro φαινόταν ιδιαίτερα εκνευρισμένος...

<σε βλέπω να δυσφορείς....θέλεις να συνεχίσω και να με περιμένεις εδώ?> του είπα καθώς παρακαλούσα από μέσα μου να πει όχι...μπορεί να χρειαζόμουν την βοήθειά του...

-Μην ανησυχείς!! Θα αλλάξω μορφή και έτσι θα μπορέσω να περάσω δίχως πρόβλημα!!

Έτσι κ έκανα. Μεταμορφώθηκα σε ηλιακτίδα και πέρασα μέσα απ'το στενό πέρασμα.
Έπειτα ξαναπήρα την κανονική μου μορφή και φώναξε προς την Σακούρα:

-Άντε έλα!! Εκτός κ αν το μετάνιωσες!!

Είπα κ άρχισα να γελάω δυνατά!!

<δεν είναι ώρα για πλάκα...πάμε να βρούμε αυτό το μαραφέτι και να τελειώνουμε...αυτό το μέρος μου φέρνει ανατριχίλες > του είπα με επιβλητική φωνή


έσκυψα και τώρα σχεδόν σερνόμουν...οταν πέρασα το σημείο σηκώθηκα όρθια και παλι και τεντώθηκα...τότε ο destro μου είπε <κόιτα> και έβγαλε σπίθες απο το δάχτυλό του.
το δωμάτιο φωτίστηκε....ήταν ένας τεράστιος παγωμένος χώρος καλυμμένος με κρύσταλλα που λαμπύριζαν από το φως του destro πάνω στην οροφή βρισκόταν ένα μικρό άνοιγμα που άφηνε ία δέσμη φωτός να πέφτει μέσα...και κάτω βρίσκονταν 5 τεράστιοι στρογγυλοί καθρέπτες.
<εδώ είμαστε>είπα και ήταν σαν να μην το πίστευα δεν ξερω αν το είπα για να το ακούσει ο destro ή για να το χωνέψω η ίδια..\

μόνο που τώρα είχαμε ένα μεγαλύτερο πρόβλημα.. πώς στο καλό θα κατεβαίναμε τον απόκρημνο γκρεμό για να φτάσουμε στους καθρέπτες?

<τί κανουμε τώρα?> τον ρώτησα και εκείνος με κοίταξε στα μάτια σκεπτικός...ευχόμουν να ήμουν μέσα στο μυαλό του

-Υπάρχει ένα τρόπος αλλά θα πρέπει να σε πονέσω λίγο...

-Τι εννοείς??
Ρώτησε τρομαγμένη η Σακούρα.

-Κοίτα, μπορώ να αλλάξω κ πάλι μορφή αλλά αυτή τη φορά μόνο στα πόδια μου. Εσύ θα ανέβεις στην πλάτη μου και έτσι θα κατέβουμε κάτω. Το μόνο πρόβλημα είναι η θερμότητα που θα εκπέμπω απ'την μετατροπή μου. Αν θέλεις να έρθεις κ συ κάτω, πρέπει να την αντέξεις αλλιώς θα πάω μόνος. Και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μ'αφήσεις γτ θα τσακιστείς!
Τι λες λοιπόν? Αντέχεις?

πφφφφ βρισκόμουν σε δίλημμα...αλλά έπρεπε να κατέβω εκεί κάτω με οποιοδήποτε κόστος...

<θα το κάνω....αλλά πρόσεξε μην με καψαλίσεις γιατί σε έφαγα >είπα χαριτολογώντας....

ο destro έσκυψε και με σήκωσε στα χέρια του...wow είναι δυνατός σκέφτηκα..ξαφνικά ένιωσα μια τρομερή-αποπνυκτική ζέστη...αλλά πριν καλά καλά το καταλάβω βρησκόμασταν κάτω..
ο destro με άφησε και μου είπε <είσαι καλά?> χαμογελούσσε πάλι
<χαχα ναι καλά είμαι..έλα ας γυρίσουμε αυτούς τους καθρέπτες ώστε το φως να πέφτει από τον έναν στον άλλο για να βρούμε το στιλέτο....>
μέσα στα επόμενα λεπτά είχαμε γυρίσει όλους τους καθρέπτες στην σωστή θέση..η δέσμη φωτός έπεσε πάνω σε έναν παγωμένο μυτερό βράχο...και όντως κάτι λαμπύριζε εκεί..το χρυσό στιλέτο...σήκωσα το stealth katana και προσπάθησα να σπάσω τον πάγο...αδύνατον !! δεν έπαθε τίποτα!!
<ωραία όλα αυτά αλλά τώρα πώς το βγάζουμε απο εκεί??>είπα μπερδεμένη
ο Destro κοντοστάθηκε σκεπτικός για λίγο ξύνοντας το πηγούνι του...λίγα δεύτερα μετά μου είπε<κάνε στην άκρη...> είχε καρφώσει το βλέμμα του στον βράχο...τι θα έκανε..?

Εστίασα με προσοχή πάνω στον παγωμένο βράχο.
Έπειτα άρχισα να βγάζω κάποιες θερμικές ακτίνες με αποτέλεσμα να λιώνει σιγά σιγά ο πάγος.
Έπρεπε όμως να είμαι προσεκτικός γιατί μια λάθος κίνηση ήταν αρκετή για να λιώσει κ το στιλέτο κάτι που κανείς μας δεν ήθελε.
Μόλις έλιωσε ο πάγος πήρα το στιλέτο κ το έδωσα στην Σακούρα.

-Τώρα είμαστε έτοιμοι να φύγουμε.

Ακολουθήσαμε την ίδια διαδικασία για να φτάσουμε στην είσοδο της σπηλιάς.
Εκεί όμως μας περίμενε μια έκπληξη!!!

μόλις βγηκαμε απο την σπηλιά κοκάλωσα... έσφηξα το στιλέτο....ηταν ο arlong και η συμμορια του!!
<νομιζω οτι έχετε κάτι δικο μου..!>είπε και γέλασε σαρκαστικά
<πιάστε τους!!!>φώναξε στην συμμορία του που τώρα ερχόταν κατα πάνω μας...
σιγά σιγά μαζί με τον destro τους σκοτώσαμε εναν προς έναν...ήταν η μεγάλη στιγμή

Μόλις τελείωσαμε με τα τσιράκια του Αρλονγκ, σκούπισα τα σπαθιά μου απ'το αίμα τους.
Τα έβαλε στη θέση τους κ έκανα στην άκρη. Αυτή η μάχη πλέον δεν ήταν δική μου.
Ήταν αποκλειστικά και μόνο της Σακούρα.

-Εγώ δεν έχω κάτι άλλο να κάνω εδώ. Τώρα είναι η σειρά σου! Να η ευκαιρία που ήθελες για να εκδικηθείς. Άρπαξέ την απ'τα μαλλιά γιατί οι ευκαιρίες δεν έρχονται συχνά.

γελασα δυνατα
<ετοιμάσου να πεθάνεις!!!!!>το είπα σαρκαστικά.ο arlong ήταν ανχωμένος είχε υδρώσει.
σήκωσε τα σπαθιά του και μου επιτέθηκε. έκοψε την μέση μου σε 2 φέτες αλλά εγώ ξαναενώθηκαα αυτός φρίκαρε

<Bara Bara no free drop!!!> ούρλιαξα τα χέρια μου τον έπιασαν και τον σήκωσαν σε ύψος 4ων μέτρων και τον πέταξαν κάτω σήκωσα το stealth katana και το δημιούργησα μια πληγή κατα μήκος του στομαχιού
αυτός όμως σηκώθηκε
<δεν θα με νικήσεις τόσο εύκολα!!!>φώναξε
έτσι νομίζεις!!! χαχααχαχαχ> του είπα και με μία κίνηση τράβηξα το στιλέτο και αποκολόντας το χέρι μου απο τον καρπό τον κάρφωσα στην καρδιά
αυτός έπεσε ανάσκελα με τα μάτια κενά τον πλησίασα το κοίταξα και μετά γέλασα....επιτέλους!!!τον είχα σκοτώσει...



στράφηκα προς τον destro <αυτό ήταν.τελείωσε..!εσύ τι θα κάνεις τώρα??> τον ρώτησα
ήμουν πολύ χαρουμενη..επιτέλους μπορούσα να συνεχίσω....

-Καλύτερα να φύγεις από δω γιατί θα έρθουν μαρινς μετά από τέτοια φασαρία κ δε νομίζω να θες να σε συλλάβουν. Εγώ έχω να κάνω μια μικρή δουλειά. Θα σε περιμένω αύριο το πρωί στο λιμάνι. Αν θέλεις να με δεις μπορείς να έρθεις εκεί. Εις το επανειδην!!

Σηκώθηκα κ έφυγα απ'την σπηλιά κ πήγα να βρω τον Μόργκαν για να τελειώνω και μαζί του.
Είχα αρκετά στοιχεία στα χέρια μου για να μπορέσω να τον συλλάβω. Μόλις έφτασα στη βάση του νησιού πήγα αμέσως να τον βρω.

-Εδώ τελειώνουν όλα για σένα Μόργκαν, συλλαμβάνεσαι!!
-Μα τι......

Πριν προλάβει να πει λέξη τον ακινητοποίησα. Έπειτα τον μετέφερα στο πλοίο μου. Πήρα 2 άντρες μαζί μου κ μια μικρή βάρκα κπήγαμε στο πλοίο του Vice-Admiral Garp ο οποίος βρισκόταν στην περιοχή για να παραδώσω το Μόργκαν. Μόλις τελείωσα κ αυτήν μου την υποχρέωση γύρισα στο πλοίο μου για να ξεκουραστώ μέχρι το πρωί!