(Παρελθον)Η αρχη ενος πλοηγου[ΤΕΛΟΣ]

Οταν εγινα 9 χρονων μπορουσα να διαλεξω σε τι σχολη μπορουσα να παω και να ακολουθησω αυτο ως επαγγελμα στο εμεσο μελλον.
Φυσικα χωρις σκεψη διαλεξα την σχολη πλοηγων....εκει οπου ειχε περασει και ο πατερας μου.Η μητερα μου δεν εντυπωσιαστηκε γιατι
θεωρησε οτι ηταν αναμενομενη αντιδραση απο μερους μου.

Ετσι λοιπον οταν εκανα την επιλογη μου μετα απο λιγες μερες πηγα στην σχολη με την μητερα μου για να κανω την εγγραφη μου και
να ξεκινησω μαθηματα.Η μητερα μου λογω του πατερα μου ηξερε αρκετους καθηγητες μου...διοτι παρ' ολο που ειχε τελειωσει την σχολη ο πατερα
μου συνεχησε να μιλαει με τους καθηγητες του.

Οταν μας ειδε ο διευθυντης της σχολης αμεσως χαμογελασε....μαλλον τελικα η επιλογη μου ηταν αναμενομενη και προβλεψημη...αλλα δεν
με ενοιαζε.Ισα ισα θα ηξεραν οτι θα το εκανα με παθος και χαρα.

-Τελικα....ειναι ιδιος ο πατερας του...ειπε ο διευθυντης
-Αφου τον ξερεις....ειπε χαμογελαστα
-Και θα τον μαθω και ακομα καλυτερα μιας και φετος αποφασησα να ασχολειθω με μικρες ηλικιες για να εχουν καλες βασεις...

Εγω τοτε απλα τον κοιταξα στα ματια....

-Ημουν και καθηγητης του πατερα σου μικρε....και μπορω να πω οτι ξεχωριζε αναμεσα στους υπολοιπους...πιστευεις οτι μπορεις να το κανεις?

Εκεινη την σιτγμη γουρλωσαν τα ματια μου...ηταν ενα κινητρο....ενα κινητρο να γινω το ιδιο καλος και ισως και καλυτερος απο τον πατερα μου....

-Θα σας αποδειξω τι αξιζω και μαλιστα για το τι ειμαι ικανος να κανω...
-Μου αρεσει το ηθικο που εχεις μικρε...μου αρεσεις....βαλε τα δυνατα σου....αυριο αρχιζουμε....

Ηταν μια απο τις πιο ευτυχισμενες μερες στην ζωη μου....γιατι εμαθα οτι ο πατερας μου ειχε περασει απο την σχολη και μαλιστα ηταν
πολυ καλος και οτι ειχα μπει και εγω στην σχολη...

Ειχα να αποδειξω πολλα σε πολλους...ηξερα οτι δεν θα ηταν ευκολο αλλα επρεπε να προσπαθησω....το θεωρουσα καθηκον μου....υποχρεωση στον εαυτο μου.
Και δεν ειχα σκοπο αν απογοητευσω τα ατομα που πιστευαν σε εμενα....


Οταν πηγα στο σπιτι ημουν πολυ ενθουσιασμενος....η μητερα μου δεν με ειχε δει να ειμαι ετσι πολλες φορες...αν και ηξερε οτι
οποτε μαθαινα κατι για τον πατερα μου αλλαζε αμεσως η διαθεση μου....φυσικα προς το καλυτερο....

Την βοηθησα να φτιαξει το μεσημεριανο αλλα λιγο πριν τελειωσει μου ειπε να φωναξω την γιαγια για φαγητο για γιορτασουμε την εισαγωγη μου
στην σχολη....

Πηρα την ανηφορα για να παω στο σπιτι της γιαγιας....ο δρομος ενω αλλες φορες με κουραζε...ειχα τοση διαθεση που δεν με ενοιαζε....ημουν κεφατος και ενθουσιασμενος
.Μετα απο λιγα λεπτα επιτελους εφτασα στο κατωφλι....και φωναξα

-ΓΙΑΓΙΑΑΑΑΑ....σου εχω νεα να σου πω....εκεινη βγηκε απο την πορτα και εγω ετρεξα στην αγκαλια της....
-Εχουμε χρονο να μου τα πεις...θα περασεις μεσα...?
-Οχι η μαμα ειπε να ερθεις για φαγητο....λεει σημερα πρεπει να το γιορτασουμε...
-Τι να γιορτασουμε...?
-Θα μαθεις σε λιγο...ελα ελα...ειπα με ενα χαμογελο...

Εκεινη με ακουλουθησε.....και κατεβηκαμε την ανηφορα η οποια οδηγουσε στο σπιτι....οταν μπηκαμε σπιτι...ετρεξα προς την κουζινα....

-Τι επαθε τουτο...ρωτησε η γιαγια μου την μητερα μου γελωντας..
-Ασε θα καθησουμε κατω να στα εξηγησω....

Εγω εκεινη την στιγμη πηγα στο δωματιο μου και γυρησα με ενα χαρτι και τις το εδειξα....

-Μπηκε στην σχολη?και αρχισε να γελαει....μικρε εισαι ιδιος με το δικο μου το αγορακι...με πηρε αγκαλια και αρχησε να δακρυζει...

Δεν ειχα ξαναδει ετσι την γιαγια....αλλα ημουν συγουρος οτι αυτα ηταν δακρυα χαρας.....

Η μητερα μου σερβηρε το φαγητο...και καθησαμε ολοι στο τραπεζει....και ξεκινησαμε να τρωμε....η ατμοσφαιρα ηταν υπεροχη...και δεν ειχα ξανανοιωσει ετσι...
Οταν τελειωσαμε η μητερα μου αρχησε να συζηταει με την γιαγια μου για την σχολη....

-Μηλισαμε και με τον Ορατιο....ειδε τον μικρο...και απο τι καταλαβα μαλλον του εδωσε κινητρο....
-Ειναι ανθρωπος που σε εμπνεει και το ξερουμε καλα και οι 2 μας....ποσο μαλλον τον μικρο...και αφου εμαθε και για τον πατερα του...συγουρα
θα δωσει πολλα...μην σου πω καλυτερα τα παντα.....

Η μητερα με συμφωνησε....στην συνεχεια πηγε μεσα στο σαλονι και εφερε ενα χαρτι....

-Αυτα ειναι τα αντικειμενα που πρεπει να αγορασεις....εδω σου εχω τα χρηματα....αν καταφερεις και τα αγορασεις ολα...θα εισαι καλα
εξοπλησμενος για την σχολη....
-Ειναι κατι σαν αποστολη?...ρωτησα με χαοζ υφος...
-Χμμμ προκληση θα το ελεγα....μπορεις να το κανεις?

Εκεινη την στιγμη κουνησα το κεφαλι καταφατικα....θα προσπαθουσα να κανω οτι μπορουσα.....

Πηρα το χαρτι και αρχησα να πηγαινω προς την αγορα...στον δρομο χαιρετουσα οσους ηξερα....και στην συνεχεια μπηκα στο στενο που
πουλαγε εξοπλισμο για πλοηγους....

-Γεια σου μικρε....τι μπορω να κανω για σενα?
-Πρεπει να αγορασω καποια πραγματα για την σχολη μου...ειμαι καινουργιος...και του εδωσα το χαρτι...

Εκεινος το κοιταξε εξεταστηκα...
-Χμμμμ μην ανησυχεις...τα εχω ολα εδω...μου ειπε με ενα χαμογελο...

Πηγε στο εσωτερικο του μαγαζιου και αρχησε να μαζευει αντικειμενα...δεν ειχα ξαναδει κατι παρομιο...αλλα περιμενα να μαθω τι
αντικειμενα θα χρησιμοποιησω στην σχολη....

Μετα απο κανενα 10 λεπτο ξαναγυρησε με μια κουτα...η οποια ηταν γεματη....

-Εισαι συγουρος οτι μπορεις να την κουβαλησεις?...
-Θα προσπαθησω...ουτος η αλλως αυτη ηταν η πρωτη μου προκληση αν ηθελα πραγματικα να κανω κατι που θα εκανα στο μελλον...

Εδωσα τα χρηματα στον μαγαζατορα και πηρα την κουτα...και τοτε σκεφτηκα....ειχε δικιο....ηταν αρκετα βαρυα....

Δεν το εβαλα κατω και ουτε ειχα σκοπο να τα παρατεισω....μολις βγηκα ομως απο την αγορα εκανα ενα διαλημμα...γιατι ειχα να ανεβω
ανηφορα και ηξερα οτι δεν θα καταφερνα να ανεβω αν συνεχιζα....

Μετα απο λιγο ξεκινησα να ανεβαινω την ανηφορα...καθε βημα ηταν ακομα και πιο βαρυ....τοτε μεσα στο μυαλο μου σκεφτομουν αυτο που μου ελεγε
η μητερα μου...και με αυτο συνεχιζα...πεισμωνα και συνεχιζα να περπαταω....μετα απο 10 λεπτα εφτασα κατακοπος σπιτι....Η γιαγια μου
και η μητερα μου αρχιζαν αν γελανε....αλλα στην συνεχεια η μητερα μου μου εκλεισε το ματι....

Σε λιγο θα βραδιαζε...η γιαγια εφυγε και εγω πηγα να κανω ενα μπανιο...ειχα γινει μουσκεμα...γιατι ηταν ακρετα κουραστικο...
Οταν τελειωσα το μπανιο...εβαλα ενα σορτσακι και μια μπλουζα και βγηκα εξω στην βεραντα του σπιτιου...και κοιταγα τον ουρανο...

-Μπαμπα?Σημερα πηρα μια μεγαλη αποφαση...να γινω σαν εσενα...και θα προσπαθησω και ακομα καλυτερος.....αλλα θελω να εισαι διπλα μου...στον αγωνα μου αυτο...
Σε εχω αναφκη τοσο πολυ....

Τοτε βγηκε η μητερα μου εξω στην βεραντα...ειχα καταλαβει...οτι με παρακολουθουσε εδω και ωρα....οταν βγηκε με πηρε αγκαλια...κοιταξε μια φορα τον ουρανο και με πηρε
μεσα στο σπιτι.....

Πηγα στο κρεβατι μου και επεσα αμεσως για υπνο...ηταν μια μεγαλη και δυσκολη μερα...και ηξερα οτι η αυριανη θα ηταν ακομα πιο πολυ...
Οταν ξυπνησα...πηγα στο μπανιο και επλινα το προσωπο μου και μπηκα στην κουζινα...η μητερα μου ειχε φτιαξει πρωινο και στην συνεχεια μου ειπε οτι θα κατεβαιναμε μαζι την
κατηφορα μιας και επρεπε να παει και εκεινη στην δουλεια....

Εφαγα το πρωινο σχετικα γρηγορα και πηγα στο δωματιο για αν ετοιμαστω....μετα απο λιγα λεπτα βρισκομασταν ηδη στον δρομο....

-Ξερεις που ειναι η σχολη?
-ΕΕεε οχι για να ειμαι ειλικρινεις...αλλα συγουρα θα μου πεις απαντησα με ενα χαμογελο....

Εκεινη γελασε και μου εδειξε το κτηριο απο μακρυα....ηταν μεγαλο σαν κτηριο...και ξεχωριζε απο μακρυα....

-Θα δεις μαμα...θα καταφερω...θα γινω πολυ καλος...
-Ειμαι συγουρη για αυτο γιατι πεισματαρης....
-Τι ειναι ο πεισματαρης?ρωτησα με το κλασικο χαζο υφος οταν δεν ηξερα κατι...
-Ειναι οτι αν σου μπει κατι στο μυαλο θα πετυχεις στον στοχο σου οτι και να συμβει...
-Αααα εεε ναι ειμαι τοτε...ειπε χαμογελαστα....
Και εκεινη γελασε για αλλη μια φορα....

Μετα απο λιγα λεπτα βρεθηκα μπροστα στην σχολη....ανατριχιασα λιγο...αλλα στην συνεχεια γελασα και επα
-Αυτο θα εχει πλακα...

-Θες να περασω να σε παρω οταν σχολασεις?
-Εμμμ οχι μπορω και μονο και της εριξα ενα χαμογελο...
Εκεινη μου εκλεισε το ματι.....και τοτε γυρισα το βλεμμα μου προς στην σχολη...εκανα το το πρωτο μου βημα...για να γινω πλοηγος...δεν ηξερα τι θα
γινονταν...το συγουρα ηταν οτι θα εβαζα τα δυνατα μου....