Όχι πάλι εδω!!![Αρχή]

Η είσοδος μου στην Μεγάλη Γραμμή ήταν τουλάχιστον επεισοδιακή. Το πλοίο μου διέσχυσε το καλμ μπελτ σε πάρα πολύ γρήγορο χρόνο κ χωρίς να το καταλάβω είχα βρεθεί κ πάλι αντιμέτωπος μ'ένα κάρο προβλήματα. Με το που μπήκα στην Γραμμή ένα μάτσο δουλέμποροι τόλμησαν να μου επιτεθούν κ να προξενήσουν ελαφριές ζημιές στο πλοίο μου. Αυτό βέβαια δεν μπορούσε να περάσει έτσι κ αναγκαστικά επήλθε η τιμωρία. Τα κανόνια του πλοίου μου διέλυσαν τη βάση των δουλεμπόρων, οι άντρες μου συνέλαβαν τους εχθρούς μας κ εγώ τακτοποίησα τον αρχηγό τους.

Έχοντας πλέον διασχίσει πάρα πολλά νησιά κ αφού το όνομα μου είχε γίνει ξακουστό σ'όλο τον κόσμο είχε έρθει πλέον η στιγμή για ένα μικρό διαλλειματάκι, έτσι ώστε να ξεκουραστώ κ να φορτίσω τις μπαταρίες μου για την συνέχεια, η οποία προβλεπόταν ιδιαιταίρως δύσκολη.
Έπρεπε να μαζέψω τα κομμάτια μου και να επικεντρωθώ στο μέλλον κ στα σχέδια τα οποία ετοίμαζα!! Τα σχέδια μου είχαν ήδη μπει σε λειτουργία κ σιγά-σιγά άρχιζαν να αποδίδουν καρπούς.

Όταν είχα ξεκινήσει την σταδιοδρομία μου ως μαριν, έπειτα από την προτροπή του οικογενειακού μου περιβάλλοντος κ κυρίως του πατέρα μου, πρωταρχικός μου στόχος ήταν η ενδυνάμωση μου κ το χτίσιμο μιας καλής φυσικής κατάστασης. Όλο αυτό άλλαξε στην πορεία κ ο πήχης ανέβηκε αρκετά. Έπειτα απ'την δολοφονία της οικογένειάς μου, οι στόχοι κ οι φιλοδοξίες μου άλλαξαν άρδην. Ίσως ήταν γραφτό να χάσω κάτι πολύτιμο, το οποίο υπεραγαπούσα για να κερδίσω κάτι άλλο το οποίο κ αγάπησα στην πορεία.

Ίσως αυτό το καινούριο να το αγάπησα κ περισσότερο καθώς αποτελούσε κομμάτι του εαυτού μου ή για να ακριβολογώ ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός. Ο χαμός της οικογένειας μου ήταν ένα αβάσταχο πλήγμα για μένα. Είχα χάσει τα πάντα τότε, όλον μου τον κόσμο. Αλλά χάρη στη βοήθεια κάποιον φίλων του πατέρα μου κατάφερα να ξεπεράσω όλο αυτήν την κατάσταση κ να γίνω αυτό που είμαι σήμερα. Ένας απ'τους πιο δυνατούς κ γνωστούς ανθρώπους του κόσμου μας.

Η εκπαίδευση μου ήταν εύκολη. Είχε πολλές δυσκολίες μέσα απ'τις οποίες δυνάμωσα κ ανδρώθηκα ακόμα περισσότερα. Έμαθα να χειρίζομαι άψοξα το σπαθί κ στα χέρια μου να γίνεται ένα φονικό όπλο δίχως προηγούμενο. Εκτός απ'την τέχνη του ξιφομάχου, με περίμενε κ άλλη μία προοπτική. Αυτή ήταν το έναυσμα για την μεγάλη μου αρχή. Ήταν το σημείο έναρξης της σταδιοδρομίας κ της δόξας μου. Η αρχή ενός μεγάλου κ δύσκολου ταξιδιού.

Ένα δώρο απ'τον νεκρό πατέρα μου προς εμένα, ο οποίος είχε διακρίνει τις προοπτικές μου από όταν ήμουν μικρός. Το φρούτο αυτό ήταν ο προορισμός μου. Ο τρόπος για να γίνω ένας δυνατός άντρας. Όλη αυτή η αναδρομή στον παρελθόν με είχε κάνει να κατανοήσω το πόσο μακριά είχα φτάσει κ το πόσο πολύ είχα πλέον δυναμώσει. Αποτελούσα τον φόβο κ τον τρόμο για πολλά πειρατικά πληρώματα κ είχα κερδίσει τον σεβασμό του κόσμου κ των συναδέλφων μου.

Το πλοίο μου βρισκόταν ανοιχτά στο πέλαγος, δίχως να έχουμε κάποιον προορισμο στο μυαλό μας. Ούτε εγώ, ούτε κάποιο μέλος του πληρώματός μου. Ο επόμενος λοιπόν προορισμός μας ήταν εντελώς άγνωστος. Εγώ δεν ήξερα αν θα έπρεπε να τον αφήσω στην τύχη ή να επιλέξω κάποιο νησί, στο οποίο θα κατευθυνόμασταν και θα κάναμε τις διακοπές μας. Η τελική μου απόφαση αφήθηκε στη τύχη. Έτσι το πλοίο μου διέσχιζε τα κύματα ακολουθώντας την Log Pose.

Έπειτα από αρκετές μέρες αδράνειας κ αφού είχα συλλάβει τους δουλέμπορους, οι διακοπές που ήθελα να κάνω εξελίχθηκαν σε κρουαζιέρα. Το νησί που κατευθυνόμασταν ήταν τελικά αρκετά μακριά κ η διάθεση μου πλέον είχε αλλάξει. Ήθελα δράση. Η ξεκούραση μου πλέον είχε τελειώσει κ ήταν καιρός για σκληρή δουλειά. Ο στόχος μου ήταν ένας κ ξεκάθαρος απ'την αρχή.
Να μπορέσω να γίνω ένας Marine Admiral. Και ο μόνος τρόπος για να εκπληρώσω το όνειρό μου ήταν ένας. Να πιάσω πειρατές. Νεκρούς ή ζωντανούς. Αυτό μικρή σημασία είχε.

Κανέναν δεν ένοιαζε αν ο πειρατής που θα έπιανα εγώ ήταν ζωντανός ή νεκρός. Το μόνο που χρειαζόταν κ ήθελαν όλοι ήταν να σταματήσει ο πειρατής τη δράση του. Αυτή είναι και η ξεκάθαρη εντολή που δίνει η κυβέρνηση στα μέλη της. Αλλά αυτό για μένα δεν ήταν δίκαιο.
Η δικαιοσύνη δεν τους βάζει στο ίδιο τσουβάλι όλους. Ή τουλάχιστον έτσι έπρεπε να κάνει.
Γι'αυτό κ εγώ εφάρμοζα σ'όλα τα ταξίδια μου τη δική μου δικαιοσύνη. Έκανα αυτο που εγώ θεωρούσα σωστό χωρίς να με νοιάζουν οι συνέπειες.

Αρκετές φορές μπορεί οι ανώτεροί μου να διαφωνούσαν με τις τακτικές μου αλλά εγώ δεν ενδιαφερόμουν. Ακολουθούσα τη δικαιοσύνη μου και αυτό ήταν το μόνο που μετρούσε.
Η καρδιά μου κ η λογική μου με οδηγούσαν σ'όλες τις αποφάσεις. Ήταν η συμβουλή που είχα κρατήσει από τον Zief και πάντα γυρνόυσε μέσα στο μυαλό μου.
"Ο καλός άντρες ακολουθεί συμβουλές, ο μεγάλος άντρας ακολουθεί την καρδιά του!!"

Οι συνεχόμενες επιτυχίες μου είχαν πέσει στην αντίληψη των ανωτέρων μου κ ήμουν συνεχώς υπό στενή παρακολούθηση. Είχα αντιμετωπίσει αρκετούς δυνατούς πειρατές στη μεγάλη γραμμή κ τους είχα κατατροπώσει όλους. Πήγαινα καρφί για μια νέα προαγωγή. Η σταδιακή μου ανάδος στις υψολόβαθμες θέσεις του ναυτικού πραγματοποιούνταν με αργά αλλά σταθερά βήματα.
Ήξερα ότι κανείς δεν επρόκειτο να μου χαρίσει τίποτα. Ότι έκανα θα το έκανα μόνος μου.
Όσες προαγωγές κ να μου δίναν θα τις άξιζα γιατί θα ήταν αποτέλεσμα της δουλειάς μου.

Έπειτα από αρκετή ώρα από μακριά είδα ένα νησί. Κάτι μου θύμιζε αυτή η περιοχή. Όταν πλησιάσαμε ακόμα πιο κοντά κατάλαβε πως αυτό ήταν το Cactus Island ένα νησί το οποίο είχα επισκεφτεί κ στο παρελθόν.

-Όχι πάλι εδώ!!!

Φώναξα δυνατά κ όλα τα μάτια του πληρώματος καρφώθηκαν επάνω μου!

Μόλις δέσαμε στο νησί, το μάτι μου έπεσε σ'ένα μικρό καραβάκι το οποίο ήταν δεμένο λίγο πιο πέρα. Μόλις κατέβηκα απ'το πλοίο μου κινήθηκα προς τα εκεί κ άρχισα να ερευνω το πλοίο για επιβάτες. Αρχίζω να ψάχνω για στοιχεία του πληρώματος. Δεν υπάρχει ψυχή πάνω στο πλοίο. Λείπει όλος ο οπλισμός. Σπαθιά,τουφέκια,κανόνια δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα. Κάτι άσχημο έχει συμβεί. Το πλοίο δέχτηκε επίθεση. Πρέπει να συνεχίσω να ψάχνω. Κατεβαίνω απ'το πλοίο κ πάω στην παραλία. Εκεί βρίσκω ίχνη....

Υπάρχουν πολλά ίχνη. Είναι πατημασιές. Πηγαίνουν βόρεια. Αρχίζω να ακολουθώ τα ίχνη, τα οποία με οδηγούν βαθειά μέσα στο δάσος. Συνεχίζω την πορεία μου έχοντας κατα νου την προηγούμενη επίσκεψή μου στο νησί η οποία μου επιφύλαξε πολλές εκπλήξεις, απ'τις οποίες καμία δεν θα την έλεγα ευχάριστη. Μετά απο λίγο βλέπω έναν καταυλισμό. Κινούμαι προσεκτικά. Βλέπω δεμένους χειροπόδαρα 7 marines. Ανάμεσά του ξεχωρίζω έναν Commodore. Τους φρουρούν 16 πάνοπλοι άντρες. Πιθανότατα πειρατές.

Αποφασίζω να λάβω δράση. Ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου για να τελειώνουμε μ'αυτήν την κατάσταση. Βάζω τα χέρια μου στο έδαφος κ αρχίζω να ελευθερώνω ενέργεια. Αφήνω μικρές μικρές κουκίδες τις δύναμεις μου ελεύθερες κ δημιουργώ μια περίμετρο γύρω απ'τους πειρατές κ τους αιχμαλώτους. Ξαφνικά βλέπω κ άλλους πειρατές να εμφανίζονται. Είναι γύρω στους 25. Δείχνουν να ετοιμάζονται για κάτι.

Ότι κ να ετοιμάζουν δεν θα κάτσω με σταυρωμένα χέρια για να το μάθω. Ήρθε η στιγμή να αναλάβω δράση. Οι κουκίδες που έχω εξαπολύσει αρχίζουν κ καίνε τα χόρτα που υπάρχουν κ έτσι δημιουργείται ένας πύρινος κλοιός. Οι πειρατές μοιάζουν ξαφνιασμένοι κ έτσι το σχέδιο μου μπορεί να μπει σε εφαρμογή. Σηκώνομαι όρθιος και ετοιμάζομαι για το επόμενο βήμα.

Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή. Βρίσκω ευκαιρία κ τρέχω προς τους δεμένους συναδέλφους μου. Τους ελευθερώνω όλους. Οι πειρατές με βλέπουν αλλά δεν μπορούν να αντιδράσουν. Ετοιμαζόμαστε για μάχη.
-Σ'ευχαριστώ, λέει ο αξιωματικός.
-Δουλειά μου κύριε!
-Το όνομα μου είναι Νιο!!

-Τιμή που σας γνωρίζω κύριε, εγώ είμαι ο Destro.
-Destro??? Έχω ακούσει πολλά για σένα!! Αποτελείς λαμπρό παράδειγμα για όλους μας!!
Η τιμή που σε γνωρίζω είναι όλη δική μου.
-Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια αλλά τώρα ήρθε η ώρα για μάχη!! Τους βλέπω πολλοί ενεργούς ξαφνικά αυτούς τους πειρατές κάτι ετοιμάζουν!!

Και με το που το λέω αυτό αρχιζω να δέχομαι σφαίρες, οι οποίες όμως δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα πάνω μου.

Με το ηθικό μας στα ύψη κ των πειρατών στον πάτο η μάχη προβλέπεται εύκολη υπόθεση
-Μην χαζεύει κανείς, μείνετε σε επιφυλακή. Διατάζει ο Νιο.
-Επάνω τους....
Ξεκινάμε την επίθεση. Κόβω με το σπαθί μου 2 πειρατές κ μετά χρησιμοποιώ μια απ'τις επιθέσεις μου κ αρχίζω να ρίχνω ακτίνες εναντίον των πειρατών.
Ο Νιο τραβάει το σπαθί του κ κάνει μια γρήγορη περιστροφή με την οποία κόβει τους πειρατές που είχαν μείνει κοντά μας.

Ενθουσιάστηκα με την επίθεση του Νιο.
-Πολύ ωραία κίνηση, κύριε, τους τσακίσατε!!
-Δεν τελειώσαμε όμως. Έχουμε κάτι ακόμα να κάνουμε.
Τον κοιτάζω με απορία. Αναρωτιέμαι τι εννοεί. Τον ρωτάω κ μου εξηγεί πως πρέπει να συλλάβουμε τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω απ'όλα αυτά. Δεν είναι σίγουρος για το όνομά του αλλά ξέρει πως είναι ένας δολοφόνος που κατάγεται απ'αυτά τα μέρη.

Συγχρόνως συνεχίζουμε να καθαρίζουμε τους πειρατές που είχαν απομείνει τριγύρω.
Ξαφνικά ακούω ένα θόρυβο να έρχεται από πίσω μας. Ακούγονται βήματα. Πρέπει να είναι ένα μεγάλο πλήθος. Ο Νιο αντιλαμβάνεται κ αυτός ότι κάτι πλησιάζει.

-Άτιμοι πειρατές, πόσοι είστε πια??
-Ας είμαστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο.
-Άντρες ετοιμαστείτε για μάχη μέχρι εσχάτων!!

Όλοι είμαστε έτοιμοι για μια δυνατή μάχη. Ο θόρυβος όσο περνά η ώρα γίνεται εντονότερος.

-Έχουν πλησιάσει αρκετά!!! Ετοιμάστε τα σπαθιά σας παιδιά!!!!

Και ενώ όλοι περιμένουμε ένα μάτσο από πειρατές να εμφανιστούν, αντ'αυτού βλέπουμε ένα μεγάλος πλήθος μαριν να είναι απέναντι μας. Ήταν οι άντρες μου. Όχι όλοι άλλα ένας μεγάλος αριθμός εξ'αυτών.

Τους κοιτάζω απορημένος.

-Τι κάνετε εσείς εδώ?? Γιατί αφήσατε το πλοίο??
-Είδαμε καπνό να έρχεται απ'αυτό το μέρος κ ετοιμάσαμε μια περίπολο για να ελέγξουμε τι συμβαίνει εδώ. Ξέραμε ότι ήρθατε εδώ κύριε κ θέλαμε να βεβαιωθούμε ότι είστε καλά!
-ΧΑχαχαχαχα..Ανόητοι με συγκινείται!! Και βέβαια είμαι καλά.
Σας ευχαριστώ πάντως για τον ενδιαφέρον σας!!!

Ακούγωντας αυτή την συζήτηση ο Νιο κ οι άντρες του κατεβάζουν τα όπλα.

-Άντρες από δω ο commodore Nio κ το πλήρωμα του. Το καραβάκι που είδαμε πριν είναι δικό τους.
-Ακολουθούσαμε μια βάρκα των πειρατών ως εδώ κ μόλις δέσαμε στο νησί μας αιφνιδίασαν κ μας έπιασαν όλους. Ήταν μια ντροπιαστηκή ήττα για μας!!
-Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε πλέον γι'αυτό. Πρέπει τώρα να επικεντρωθούμε στην σύλληψη αυτών των πειρατών.

Η συζήτηση μου με τον Νιο κ το πλήρωμά μου βρίσκεται σε εξέλιξη αλλά ξαφνικά ακούγεται ένα μπουμ κάτι σε βόμβα. Ένα από τους συναδέλφους μας πέφτει τραυματισμένος στο έδαφος.
-Ήρθε..Λέει ο Νιο..
Σκέφτομαι πως τώρα ξεκινάει η πραγματική μάχη.
-Εμφανίσου δειλέ κ πολέμα σαν άντρας..Φωνάζω μ'όλη μου τη δύναμη.
-Χαχαχαχαχαχα...Ακούγεται ένα γέλιο.
-Ήρθε η ώρα να πεθάνεται marines
Επιτέλους έφτασε η στιγμή να αποκαλυφθεί η ταυτόητα του δολοφόνου.