Salvation.....[ΤΕΛΟΣ]

Μετα την αποτομη και γρηγορη διαφυγη απο το Big Bird Island ξεκινησαμε με στο στοχο την κοκκινηση γραμμη και για να περασουμε το reverse mountain. Ειχα ακουσει αρκετες ιστοριες για ναυτικους που ειχαν χασει την ζωη τους ενω πηγαιναν προς την Μεγαλη Γραμμη αλλα αυτος δεν ηταν λογος για να με κανει να γυρησω πισω.Υπολογησαμε οτι σε 1 μερα περιπου θα φταναμε στο βουνο ενω κατα της διαρκεια του ταξιδιου κοιτασουμε σχεδον καθε μιση ωρα για εχθρικο πλοιο,δηλαδη πλοιο των marine.Ειμασταν συγουροι οτι θα προσπαθουσαν να μας σταματησουν να περασουμε το βουνο και θα εκαναν τα παντα, οτι και αν σημαινε αυτο.Οποτε λοιπον καναμε αρκετες βαρδιες στην διαρκεια της ημερας ενω ταξιδευαμε. Οποτε βρισκαμε την ευκαιρια συζητουσαμε σχετικα πραγματα για την Μεγαλη Γραμμη και ποιος θα ηταν οι στοχοι μας......

Το επομενο πρωι περνουσαμε σχεδον απ εξω απο Loguetown και προσπαθησαμε να μην τραβηξουμε ιδιαιτερη προσοχη, για αυτο και ταξιδευαμε με αρκετη αποσταση απο το νησι για να μην αρχησουν να μας καταδιωκουν.Βεβαια εγω περιμενα καποια επιθεση απο τον διοικητη της πολης αλλα ο Τεο ειχε καποιες αμφιβολιες, αλλα ουτος ή αλλως θα το καταλαβαιναμε στο διαστημα των επομενων 3 ωρων, γιατι τοσο χρειαζομασταν για να φτασουμε στο βουνο.Λιγη ωρα αργοτερα μιας και η βαρδια ειχε τελειωσει πηγα στην κουζινα του πλοιου και εοτιμασα μεσημεριανο για 2 ατομα.Ευτυχως ειχαμε αρκετες προμυθιες για το ταξιδι και γενικα ημασταν προετοιμασμενοι για αυτα που θα βλεπαμε στην Μεγαλη Γραμμη.Οταν το ετοιμασα ανεβηκα πανω και εδω και στον Τεο την δικη του μεριδα και βρηκαμε την ευκαιρια να μιλησουμε και τοτε μου ανηγγειλε τα ασχημα νεα.....

Ενα πλοιο των marine ηταν σε αποσταση απο εμας και μας ακολουθουσε εδω και περιπου 1 ωρα και ημασταν και οι 2 συγουροι οτι θα ενημερωναν τα κεντρικα της Loguetown για το γεγονος οτι πηγαιναμε προς το βουνο.Δεν υπηρχε καποιο αλλο νησι στον δρομο μας οποτε ο οποιοσδηποτε που εβλεπε την θεση του πλοιου στον χαρτη θα ελεγε οτι θελαμε να φτασουμε στην Κοκκινη Γραμμη.Βεβαια δεν νομιζω να μας κυνηγουσαν οταν θα περνουσαμε το βουνο και ο Τεο συμφωνησε σε αυτο.Καθως τρωγαμε και ολα ηταν μια χαρουλα ξαφνικα επεσε το πιατο απο τα χερια του Τεο και εμεινε να κοιταζει τον οριζοντα με τα κυαλια.Στην συνεχεια μου τα εδωσε και εμενα για να δω αν και δεν φανταζομουν τον λογο της αντιδρασης του.Οταν ειδα με τα ματια μου το θεαμα γουρλωσαν τα ματια μου απο μονα τους και εμεινα και εγω να κοιταζω την θαλασσα.Ολος ο στολος της Loguetown μας ακολουθουσε και μαλιστα γρηγορα. Επρεπε να βρουμε ενα σχεδιο αλλιως δεν θα φταναμε ποτε στον στοχο μας.......

Επρεπε να αποκτησουν με μεγιστη ταχυτητα που θα μπορουσαμε να εχουμε για να καταφερουμε να αποκτησουμε και παλι μια ασφαλη αποσταση απο τα πλοια των marine.Το σχεδιο ηταν απλο, απλα πετουσαμε απο το πλοιο οτι δεν ηταν χρησιμο για να αποκτησουμε ταχυτητα.Βεβαια σε καμια περιπτωση αυτο δεν περιελαμβανε τα τροφιμα μας αλλα διαφορα επιπλα που ειχαμε στην κουζινα. Στην αναγκη θα συνεχιζα εγω με την βαρκα μου για να παει το πλοιο ακομα πιο γρηγορα.Κατεβηκα κατω με ταχυτητα φωτος και αρχησα να μαζευω τα πραγματα μου για να ειμαι ετοιμος σε περιπτωση που επρεπε να χωριστουμε.Η καταδιωξη συνεχιζοταν και καθε λεπτο που περνουσε οι marine εφταναν ολο και πιο κοντα στο πλοιο μας. Σε καποια φαση μου ηρθε μια ιδεα η οποια δεν ηξερα κατα ποσο μπορουσε να μας οφελησει, αξιζε ομως μια προσπαθεια. Εγινα καπνος ο μισος και αρχησα να ριχνω καπνο με δυναμη πναω στα πανια για να δωσω ακομα μεγαλυτερη ωθηση στο πλοιο.Δεν ειχε την δυναμη του αερα αλλα καταφερε και αυξησε την ταχυτητα μας σε μεγαλο βαθμο.....

Λιγα λεπτα αργοτερα επιτελους μεσα απο την ομιχλη ειδαμε το τεραστιο βουνο και μειναμε να το κοιταζουμε με δεος καθως φταναμε ολο και πιο κοντα του.Εκανα νοημα στον Τεο να φερει τον χαρτη για υπολογησουμε που ηταν η εισοδος τωρα που ειχαμε ακομα χρονο.Στο διαστημα το οποιο ο Τεο πηγε κατω στην κουζινα να παρει τον χαρτη γυρησα το βλεμμα μου και τα πλοια των marine ειχαν καλυψει και αλλη απο την αποσταση που ειχαμε μεταξυ μας.Ο καπνος ομως εκανε την δουλεια του σε ικανοποιητικο βαθμο.Οταν ανεβηκε πανω κοιταξαμε την θεση μας και διαπιστωσαμε οτι αν κρατουσαμε αυτη την πορεια συντομα θα βλεπαμε και την πυλη.Στον χαρτη βεβαια εδειχνε οτι ειναι στην ευθεια μας αλλα δεν ηταν κανενας απο τους συγουρος αφου κανενας απο τους 2 δεν ειχε γνωσεις και ικανοτητες πλοηγου. Τωρα απλα ελπιζαμε στην τυχη και την θεληση μας να φτασουμε στον στοχο μας.Τα πλοια των marine τωρα πλεον ηταν σε αποσταση 200 μετρων και πηγαιναν ολο και πιο γρηγορα.Πηρα τα πραγματα μου και ελυσα το σκηνη της βαρκας μου και με ενα σαλτο πηδιξα σε αυτην.Η εφαρμογη του σχεδιου ειχε μολις αρχησει......

Βεβαια το σχεδιο δεν ηταν ακριβως αυτο.Ενας λογος που χωριζομασταν δεν ηταν μονο για να γλυτωσουμε.Το σχεδιο προεβλεπε στο να ταξιδεψουμε σε διαφορετικα νησια ο καθε ενας μας για να γινουμε πιο δυνατοι.Ειχαμε δωσει ομως σημειο συναντησης και τοτε θα ειμασταν πολυ πιο δυνατοι.Δεν μου αρεσε τοσο η ιδεα αλλα αν θελαμε να γινουμε πιο δυνατοι ηταν κατι που επρεπε να αποδεχτουμε.Το μονο συγουρο ηταν οτι θα ειχαμε νεα ενας απο τον αλλο γιατι τα ονοματα μας θα ταξιδευαν συγουρα αρκετα γρηγορα σε ολη την Μεγαλη Γραμμη αφου ειμαστε Supernova.Κανεις απο τους 2 δεν φαινοταν να ανησυχει απλα περιμεναμε να ξαναπολεμησουμε μαζι σαν πληρωμα,σαν nakama.....

Απομακρυνομασταν ολο και περισσοτερο ο ενας απο τον αλλο. Ξαφνικα μπροστα μας ειδα μια πυκνη ομιχλη.
- Θα τα πουμε συντομα στην Grand Line. ειπα στον Luster, χαιρετοντας τον, και μπηκα μεσα σε αυτην. Ηταν το τελειο μερος για να μας χασουνε οι marines αλλα συναμα και αρκετα επικυνδινο για εμας που θελαμε να ανεβουμε το Reverse Mountain αφου ειμασταν πολυ κοντα σε αυτο. Δεν ηξερα γιατι ειχε αυτο το ονομα αλλα θα το μαθαινα συντομα. Για τα επομενα 10 λεπτα ημουν χαμενος μεσα στην ομιχλη και τελικα βγηκα λιγο πριν το βουνο. Ειχα λιγα περιθωρια για να στριψω και κοιταξα γρηγορα γυρο μου για το ανοιγμα που θα επετρεπε να περασω μεσα απο το βουνο.

συνεχεια εδω http://www.onepiecegr-rpg.com/t2438-topic

Ενω χωριζομουν απο τον Τεο μπηκα και εγω μεσα στην ομιχλη και ξαφνικα το η ροη του νερου αυξανοταν δευτερολεπτο με το δευτερολεπτο.Ηταν λες και το βουνο με τραβουσε προς το μερος του.Μετα απο περιπου 1 λεπτο βγηκα απο την ομιχλη και το βουνο ηταν πιο κοντα απο ποτε.Εβλεπα το νερο που εσκαγε πανω στα βραχια και καταλαβα οτι θα ειχα την ιδια μοιρα αν δεν εστριβα γρηγορα την βαρκα μου προς την εισοδο του βουνου.Επρεπε να υπαρχει ο τελειος συντονισμος για να περασει η βαρκα μεσα μεσα απο το περασμα που δημιουργουσαν οι βραχοι. Βεβαια το προβλημα ηταν οτι η βαρκα μου χαροπαλευε με τα κυματα και ηταν δυσκολο να διατηρησω την πορεια της.....

Δευτερολεπτα αργοτερα βρισκομουν σχεδον μπροστα στην εισοδο, ενω η δυναμη του νερου συνεχως αυξανοταν.Ειχα βαλει ολη μου την δυναμη για να κρατησω σταθερη την βαρκα και τελικα μαλλον θα τα καταφερνα να περασω απο το περασμα.Βεβαια ανησυχουσα για τον Τεο γιατι εκεινος ειχε πολυ μεγαλοτερο μεφατοφορικο μεσο απο το δικο μου.Αλλα ηλπιζα οτι βαρος του πλοιου του να το κρατουσε σταθερο για αν περασει μεσα απο τα βραχια.Λιγα ακομη μετρα και θα εφτανα στην βαρκα με επιτυχια ενω ταυτοχρονα εβλεπα δεξια και αριστερα για να προσεχω απο τα βραχια.Εκλεισα τα ματια μου και ελαχιστα δευτερολεπτα μετα η βαρκα μου αρχησε να περνει υψος.Τα ειχα καταφερει...!

Η ροη του νερου εγινε ακομη πιο γρηγορη και η βαρκα ανεπτυξε τεραστια ταχυτητα και αρχησε να ανεβαινει το βουνο.Οι στιγμες που ζουσα ηταν μοναδικες και απεριγραπτες γιατι το θεαμα ηταν πανεμορφο.Επιτελους ζουσα αυτα που ονειρευομουν, επιτελους ταξιδευα για νεες περιπετιες,επιτελους ταξιδευα για την Μεγαλη Γραμμη.Η βαρκα δευτερολεπτο με το δευτερολεπτο ανεβαινει ολο και πιο ψηλα.Τελικα το βουνο ηταν πολυ ψηλο και δεν το φανταζομουν τοσο πολυ μεγαλο.Βεβαια δεν μπορουσα να υπολογισω το υψος ,οποτε ουτε μπορουσα να υπολογησω σε ποση ωρα θα αρχιζα να κατεβαινω το βουνο ενω θα περνουσα στην αλλη πλευρα.....

Συνεχησα να ανεβαινω για περιπου 3 λεπτα και αρχησαν οι βραχοι να στενευουν και καταλαβα οτι η αναβαση ειχε σχεδον τελειωσει και τωρα ερχοταν η καταβαση.Σκεφτηκα οτι αν ειχε ηδη μεγαλη ταχυτητα στην αναβαση η βαρκα μου, στο κατεβασμα τι θα γινοταν?Δεν ειχα να κανω τιποτα αλλο απ το να περιμενω να φτασω και να το διαπιστωσω απο μονος μου.Το θεαμα στην κορυφη ηταν πανεμορφο καθως αρκετες σταγονες νερου επαιρνε μορφη κρυσταλου.Η βαρκα μου τοτε εκανε ενα μεγαλο σαλτο και αρχησα να χανω υψος πολυ γρηγορα ενω δευτερολεπτα αργοτερα η βαρκα μου βρισκοταν στο νερο και αρχησε να αποκτασει απιστευτη ταχυτητα. Πιστευα οτι σε λιγο απο 2 λεπτα θα ειχα φτασει στο κατω μερος του βουνου αφου η ταχυτητα που ειχα ηταν διπλασια....

Αν συνεχιζα ετσι πιστευα οτι η βαρκα θα εσπαγε και το μονο συγουρο ηταν οτι χρειαζομουν κατι μεγαλυτερο και καλυτερα εξοπλισμενο για να ταξιδευω πλεον.Ειχα φτασει σχεδον στα μισα τις αποστασεις αλλα δεν ημουν και συγουρος, γιατι εξαιτιας της μεγαλης ταχυτητα δεν μπορουσα να ανοιξω τα ματια μου για να δω μπροστα μου. Τοτε μου ηρθε παλι στο μυαλο ο Τεο, αραγε τι ειχε γινει με αυτον?Δεν τον ειχα δει πουθενα και μαλλον ειχε προχωρησει πολυ πιο γρηγορα απο εμενα.Σημασια ομως ειχε να ηταν καλα και δεν με ενοιαζε αν θα ειχε προσωρησει ή θα γινοταν πιο δυνατος.Οτι και να ηταν , ηταν φιλος μου και συντροφος μου και ηταν λογικο να νοιαζομαι για αυτον.....

Τα λεπτα περασαν ευκολα και επιτελους μετα απο λιγο φανηκε το τελος της διαδρομης αναμεσα στους βραχους.Σε λιγοτερο απο 1 λεπτο θα ημουν επισημα στα νερα της Μεγαλης Γραμμης και τοτε ανεβηκε η ψυχολογια μου και ενθουσιαστηκα μονο και μονο στην ιδεα.Η βαρκα μου οταν εφτασε στην εξοδο ειχε τεραστια ταχυτητα σε σημειο που φοβομουν οτι θα αναποδογυριζε. Τελικα το μονο που εγινε ηταν να σηκωθει ενα μεγαλο κυμα το οποιο δεν με απειλησε καθολου. Γυρησα το βλεμμα μου προς τα δεξια και ειδα ενα σπιτι και χωρις πολυ σκεψη ειπα να κανω μια σταση και να ξεκουραστω απο το ταξιδι μου....

Χτυπησα την πορτα αλλα δεν μου ανοιξε κανεις οποτε δεν εκανα καν τον κοπο να μπω μεσα και απλα καθησα σε κατι παγκακια που ειχε εκει.Ηταν μια καλη ευκαιρια να φαω το μεσημεριανο μου,οποτε εβγαλα λιγο απο το κρεας που ειχα παρει μαζι μου και με λιγο πμπαγιατικο ψωμι αρχησα να τρω με αρκετη ορεξη.Κοιταξα τον οριζοντα και σκεφτηκα που μπορουσα για να παω. Ευτυχως ειχα παρει τον απαραιτητο εξοπλισμο για να μπορω να ταξιδεψω στην Grand Line οπως χαρτες και Log Pose που πουλουσε σε ενα καταστημα για πλοηγους στην Loguetown. Γενικα ηθελα να κανω μια καλη αρχη γιατι πλεον εδω θα αλλαζαν ολα στην ζωη μου. Πηρα τον χαρτη στα χερια μου και αρχησα να χαζευω στα νησια και σκεφτηκα οτι τελικα ηταν πολυ πιο μεγαλη θαλασσα απ οτι ελεγαν....

Ενω ετρωγα και ολα ηταν ηρεμα, το ματι μου πηρε μια περιεργη σκια και συνεχως να μεγαλωνει. Δεν ηξερα τι ηταν και υπεθεσα θα ηταν καποιο απο τα τεραστια πλασματα που φιλουξενουσε η θαλασσα. Τοτε πεταχητκε μεσα απο την θαλασσα μια τεραστια θαλλασσα η οποια ερχοταν προς το μερος μου.Με το που ειδα οτι ερχοταν κατα πανω μου αφησα το φαγητο μου και επιασα το σπαθι μου για να ειμαι προετοιμασμενος να αμυνθω.Οταν εφτασε μπροστα μου απο τα πλευρα της ανοιξε κατι σαν πορτα και βγηκε ενα γερακος με μια βαρκα. Γουρλωσαν αμεσως τα ματια μου γιατι δεν μπορουσα να πιστεψω αυτο που εβλεπαν τα ματια μου.Εμεινα στην ιδια θεση για αρκετα δευτερολεπτα μεχρι που γυρησε ο γερος το βλεμμα του προς το μερος μου και αυτοματα σοβαρεψα....

Ηρθε εκεινος προς το μερος μου ενω με κοιταζε εξεταστικα.Υπεθεσα οτι μαλλον ηταν ο ιδιοκτιτης του σπιτιου,αλλα δεν νομιζω να τον ειχε ενοχλησει το γεγονος που καθομουν στο παγκακι του.Οταν εφτασε σχεδον διπλα θελησα να δικαιολογηθω για την σταση μου αλλα εκεινος συνεχησε να με κοιταζει.....
-Εεεε καλησπερα σας, μολις περασα απο το Reverse Mountain και εκανα μια σταση για να ξεκουραστω απο το ταξιδι μου....αλλα εκεινος συνεχησε να ειναι σιωπηλος σε σημειο που με τσαντιζε....
-Σας ενοχλησε το γεγονος οτι καθησα εδω?...αλλα και παλι δεν πηρα απαντηση και τοτε ηταν που τσαντιστηκα πραγματτικα γιατι ηταν λες και με αγνοουσε.Εκει ομως που δεν περιμενα να παρω απαντηση εκεινος πηρε τον λογο....
-Αλλος ενας πειρατης που φιλοδοξει να βρει το One Piece?
-Δεν με ενδιαφερει να το βρω.Ηρθα να ταξιδεψω στην θαλασσα για την οποια λεγονται πολλα....

Εκεινος χαμογελασε και γυρησε το βλεμμα του προς την θαλασσα, μου ειχε κανει τρομερη εντυπωση αυτο που ειχα δει και ειχα σκοπο να τον ρωτησω τι συνεβαινε με αυτο το πλασμα. Ο τροπος που του μιλησε ομως μου φανηκε ο τυπος ειχε την φαλαινα για κατοικιδιο και τοτε εμεινα με ανοιχτο το στωμα.....
-Laboon!Πηγαινε ξεκουρασου και μην χτυπας το κεφαλι σου ετσι ασκοπα στην Μεγαλη Γραμμη! Το ξερεις οτι πληγωθεις!
-Τι συμβαινει με αυτο το πλασμα?
-Ελα μεσα να φτιαξω λιγο τσαι και θα στα πω και σενα.Αφου δεν την απειλησες παει να πει οτι δεν αποσκοπουσες στο να την σκοτωσεις....Τον ακολουθησα μεσα στο σπιτι και καθησα στο τραπεζακι της κουζινας ενω εκεινος πηγε στον νεροχυτη να φτιαξει το τσαι...
-Ερχονται τακτικα ατομα που θελουν να την σκοτωσουν και να πουλησουν το κρεας της το οποιο κοστιζει πολλα....

Συνεχησαμε να μιλαμε σχετικα με την φαλαινα και μου ειπε την ιστορια της η οποια ηταν ακρετα συγκινιτικη και μου εξηγησε και τον λογο που χτυπουσε το κεφαλι της στην Κοκκινη Γραμμη αλλα καποιες φορες στην ζωη πρεπει να συνεχιζουμε στην ζωη μας και να μην μενουμε κολιμενοι σε διαφορες καταστασεις.Αν και η Laboon μαλλον ειχε δεθει με αυτους τους ανθρωπους τοσο πολυ.Το οτι ειχε αισθηματα για αυτους ηταν κατι που την εκανε να ξεχωριζει.
-Αληθεια δεν σας συστηθηκα ειμαι ο Black_Luster....και εδωσα τα χερι μου..
-Αλλος ενας Supernova!!Περασε πριν απο λιγο ακομα ενας...
-Ειναι nakama μου και χωριστηκαμε για να γινουμε πιο δυνατοι....
-Εμενα με λενε Crocus και ειμαι γιατρος...ειμαι αυτος που βοηθησε την Laboon.Αλλιως δεν υπηρχε περιπτωση κανενα πλοιο να αντεχε πανω απο 1 λεπτο εδω...Η Laboon εχει ενα νησι μεσα στο στομαχι της και γενικα εχω βρει τροπο να χοριγω παυσιπονο και ηρεμηστικο οταν την πιανουν οι κρισεις της....

Γενικα ειχα ακουσει πολλα περιεργα για αυτο το ζωο και πολλα απο αυτα δυσκολευομουν να τα πιστεψω και εγω ο ιδιος αλλα δεν ειχε λογο να μου πει ψεματα.Ηταν και αυτος πειρατης ο οποιος ειχε αποσυρθει εδω και πολλα χρονια και ζουσε εδω ειρηνικα εβω προσεχε την φαλαινα. Στην συνεχεια του ζητησα καποιες συμβουλες για την θαλασσα αυτη και μου ειπε τι επρεπε να προσεξω γιατι αλλιως το ταξιδι μου κινδυνευε να τελειωσει καπως αποτομα.Αλλα ειχα πεισμα δεν ειχα σκοπο να τα παρατησω τοσο ευκολα.Οταν τελειωσαμε το τσαι μας βγηκαμε εξω και καθησαμε στο παγκακι και συνεχησαμε να μιλαμε.Απορουσα πως μπορουσε να ζει εδω μονος του και η μονη του συντροφια να ειναι μιια φαλαινα.Το μονο συγουρο ηταν οτι ειχε ορεξη για συζητηση τελικα....

Ενω ημασταν εξω αρχησε να μου λεει για τις διαφορες περιπετειες του ενω ηταν πειρατης και τις βρηκα αρκετα ενδιαφερον μιας δεν ειχα ακουσει κατι παρομιο πιο πριν.Ειχε ταξιδεψει παρα πολυ και δεν το εκριβαν αυτα που ελεγε.Αρκετη ωρα ομως επρεπε σιγα σιγα να αναχωρησω για να ζησω και εγω την πρωτη μου περιπετεια στην Μεγαλη Γραμμη.Εκεινος τοτε που ειπε να περιμενω και πηγε μεσα στο σπιτι του.Δεν ηξερα τι θα μου εδεινε και σε αυτο το διαστημα πηγα και καθησα διπλα στην φαλαινα και την χαιδεψα λιγο στο προσωπο.Την λυπηθηκα γιατι οι πληγες της ηταν ακρετα σοβαρες και πρεπει να υπεφερε αλλα δεν το εδειχνε ή το φαρμακο που της ειχε δωσει εκανε πολυ καλη δουλεια.Λιγο μετα βγηκε ο Crocus απο το σπιτι και μου εδωσε ενα καρβελι ψωμι που ειχε φτιαξει σημερα το πρωι....

Τον ευχαριστησα και το διπλωσα με μια πετσετα που ειχα μεσα στην βαρκα.Γυρησα και τον ευχαριστησα για αλλη μια φορα για τον τροπο που μου φερθηκε και μπηκα μεσα στην βαρκα και ανοιξα το πανι.Αφου τακτοποιησα ολα τα πραγματα ξεκινησα το ταξιδι μου ενω αφηνα πισω τους αλλους.Η φαλαινα τοτε χτυπησε την ουρα στο νερο και μου εδωσε αρκετη φορα με αποτελεσμα το κυμα να επιταχυνει πολυ την βαρκα μου.Εβγαλα παλι τον χαρτη και διαλεξα το πρωτο μου νησι στην Μεγαλη Γραμμη και ελενξα την πορεια μου το Log Pose την οποια επρεπε να ακολουθησω πιστα γιατι δεν υπηρχε η πολυτελεια λαθων εδω που βρισκομουν.Η πρωτη μου περιπετεια με περιμενε καπου στον οριζοταν και ειχα σκοπο να την ζησω στο μεγιστο....

Όνομα: Black_Luster
Haki Points: -
Player of the Week Points: 6
Beli: 17.000
Bounty: -
Post: 4.000