[ARXH]Terminator Salvation.....

Στην προηγουμενη ιστορια:
Μετα την ατυχη μου συναντηση με τον κυνηγο Rikkido, εξασφαλησα ενα δωρεαν εισητηριο για το Impel Down.Παρ ολα αυτα η τυχη μου χαμογελασε και καταφερα να αποδρασω. Υστερα απο μερικες μερες βρισκομουν και παλι σε δραση.Η κοινη επιθεση των επαναστατων στο Vira Island με εκανε να ερθω πιο κοντα ,με τους συντροφους, απο ποτε.Ο Dragon μου ζητησε ομως την βοηθεια μου στην επομενη αποστολη του.Τι θα συναντουσα αραγε?


Αφου φυγαμε απο το Vira Island κοιμομουν σχεδον σε ολη την διαρκεια του ταξιδιου, λογο υπερβολικης κουρασης.Στο διαστημα που δεν κοιμομουν περνουσα την ωρα μου στο καταστρωμα.Δεν ηθελα να ειμαι συνεχεια μεσα στα ποδια του Dragon και αν με χρειαζοταν κατι ημουν συγουρος οτι θα μου το ζητουσε αμεσα.Δεν ειχα καθολου νεα απο την Βιολεττα και θελησα να τις γραψω ενα γραμμα για να μαθω νεα της.Εκει ομως επεμβει δυστυχως ο ανωτερος μου.Μου εξηγησε οτι η τοποθεσια μας ηταν ακρως αναγκαια να μεινει μυστικη.Το ιδιο απογευμα ο Dragon με καλεσαι στο γραφειο του. Η αληθεια ηταν οτι περιμενα να το κανει αυτο, μιας και επρεπε να μου εξηγησει τι περιπου θα συναντουσαμε στον επομενο σταθμο μας.Ειχα υποψη μου περι τινος προκειται απο πιο συζητηση που ειχαμε στην μπυραρια του Vira Island. Βεβαια δεν πηγα αμεσως μιας και επρεπε να αφησω τα πραγματα μου στην καπμπινα μου.Για καλο και για κακο οσο ημουν πανω στο καταστρωμα ειχα παντα τα σπαθια μου διπλα μου για τυχον επιθεση...

Έπειτα από την άφιξη του Black Luster στην βάση των επαναστατών...πήγε κατευθείαν στο γραφείο του Kakumeika Dragon με στόχο να μάθει για τον επόμενο στόχο των επαναστατών και συγκεκριμένα του Dragon.

Ο Luster έφτασε μπροστά στην πόρτα του Dragon και χτύπησε απαλά 2 φορές την πόρτα.
-Πέρνα μέσα Black Luster...ακούστηκε η φωνή του Dragon με πολύ σιγουριά καθώς δεν περίμενε άλλον παρά μόνο τον Luster.
-Λοιπόν....Κύριε Kakumeika τι με θέλετε...ρώτησε με αγωνία καθώς περίμενε την απάντηση του Dragon.
-Αύριο να είσαι έτοιμος για Sabaody..έχουμε κάτι σημαντικό να κάνουμε...μην κάνεις κάποια ερώτηση..μόλις φτάσουμε θα σου εξηγήσω.απάντησε πολύ γρήγορα και απότομα ο Dragon.
-Μάλιστα!πάω να ετοιμαστώ για το αυριανό ταξίδι Kakumeika!
και έτσι αποχώρησε ο Luster για να πάει να ετοιμαστεί για το αυριανό ταξίδι...
-Άραγε πόσο σημαντική πρέπει να είναι αυτή η αποστολή.....αναρωτιόταν από μέσα του ο luster φεύγοντας από την Παλιά ξύλινη πόρτα του Kakumeika.

Περιμενα να μου ελεγε κατι παραπανω για την αποστολη, αλλα επρεπε να περιμενω για να μαθω.Ημουν συγουρος οτι θα ηταν ιδιαιτερα σημαντικο κρινοντας απο την συγουρια του και τον τονο της φωνης του. Για μενα ηταν μια ακομα ευκαιρια να αποδειξω ποσο πολυ ειχα δυναμωσει και τι μπορουσα να κανω για τους επαναστατες.Ειχα ηδη ξεχασει το γεγονος που ελαβε χωρα στο Vira Island και πλεον ημουν ετοιμος για μια νεα περιπετεια....
Στο μεταξυ στο πλοιο υπηρχε ιδιατερη κινηση, αφου ολοι ετρεχαν προς ολες τις κατευθυνσεις για να προλαβουν και να κανουν τις απαραιτητες ετοιμασιες για την αποστολη.Συγκεντρωναν οπλα και εξοπλισμο για να προμυθευσουν τους στρατιωτες τους. Εγω παλι προτειμησα να κρατησω τις δυναμεις μου για το επομενο πρωι, μιας και ηθελα να ειμαι ξεκουραστος. Στοχος μου ηταν να φερω εις περας την αποστολη που θα μου ανεθετε ο Kakumeika.....

Δυστυχως φτασαμε κοντα στο Sabaody Archripelago πριν ξημερωσει, με αποτελεσμα να ξυπνησω υπερβολικα νωρις.Ειχα συνηθησει που δεν ειχα κανεναν πανω απο το κεφαλι μου και ολα οσα εκανα, ηταν σε χαλαρους ρυθμους. Στην παρουσα φαση ομως δεν με επαιρνε να μην ακολουθησω το παραδειγμα των αλλων και να κανω τα δικα μου.Ετοιμαστηκα και ανεβηκα πανω στο καταστρωμα. Οταν ανεβηκα ηταν οι περισσοτεροι συγκεντρωμενοι εκει και ο Kakumeika στεκοταν στην πλορη του πλοιου, κοιταζοντας το Sabaody. Θεωρητικα θα ετοιμαζε καποιον λογο, για να μας εμψυχωσει και να μας δωσει καποιες συγκεκριμενες οδηγιες και τον λογο που ηρθαμε εδω. Εγω παλι πηγα και σταθηκα λιγο απομακρα σε σχεση με τους αλλους. Δεν μου αρεσε να ειμαι στριμωγμενος με αλλα 50 σχεδον ατομα.Πολλοι απο αυτους μουρμουριζαν και συζητουσαν για την αποστολη. Οπως και εγω, ετσι και αυτοι θα πρεπει να ηταν ενθουσιασμενοι με το γεγονος οτι ο Kakumeika τους επελεξε, για να ερθουν μαζι του...

Περασα απο την καμπινα μου για να ετοιμαστω για την αποστολη μου. Καθως βηματιζα σκεφτομουν πως θα μπορουσα να βρω καποιον που δεν ηξερα καν το πως εμοιαζε. Ευτυχως ο Kakumeika μου ειχε δωσει την ακριβη τοποθεσια του αναμεσα στα τοσα Grove που ειχε το Sabaody. Βεβαια οταν αντικρησα τον χαρτη του Sabaody εμεινα λιγο αφωνος μιας και ηταν τεραστιο.Για καποιον καινουργιο σαν εμενα θεωρητικα θα ηταν ευκολο να χαθει.Απ την αλλη βεβαια θα μπορουσα να ρωτησω καποιον απο τους κατοικους, μιας και "ρωτοντας πας στην πολη". Αφου συγουρευτικα οτι ειχα παρει τα απαραιτητα βγηκα και παλι στο καταστρωμα του πλοιου.Ολα ηταν οπως τα ειχα αφησει.Υπηρχε πολυ κινητικοτητα και ολοι ηταν απασχολημενοι με κατι. Σταθηκα στην πλορη του πλοιου και με ενα μεγαλο σαλτο βρεθηκα στο εδαφος.Το ποδι μου πατουσε για αλλη μια φορα στερια και ημουν ετοιμος για μια νεα περιπετεια....

Φορεσα την κουκουλα μου και αρχησα να περπαταω προς το εσωτερικο, μιας και εκει που ειχαμε αφησει το πλοιο μας ηταν σε σημειο που δεν περνουσε κανεις. Δεν θελαμε να τραβηξουμε τα βλεμματα πανω μας και αυτο ηταν κατι που θα μας εδινε το πλεονεκτιμα του αιφνιδιασμου. Φυσικα δεν αργησα να καταλαβω σε πιο Grove βρισκομουν μιας και ηταν χαραγμενο το μεγαλα γραμματα το νουμερο 49.Οποτε σκεφτηκα οτι καπου εδω θα πρεπει να ηταν και το σημειο συναντησης με τον Kakumeika αφου εβρισκα τον Matom.Για αρχη επρεπε ομως να διασχησω ολοκληρη 10αδα Grove μιας και το Grove 30 βρισκοταν στην βορεια πλευρα του νησιου. Τυλιξα τον χαρτη και τον εβαλα και παλι μεσα στην τσεπη μου. Υπηρχε ιδιατερη κινηση και μου εκανε εντυπωση, αφου λιγα απο τα νησια που ειχα επισκεφτει ειχε τοσο πολυ πληθυσμο. Ευτυχως δεν τραβουσα τα βλεμματα ενω περπατουσα μιας και ολοι ηταν απσχολημενοι με κατι, αλλα παρ ολα αυτα δεν εβλαπτε να ειμαι και προσεχτικος....

Το μερος εμοιαζε να ειναι μια τεραστια τουριστικη ατραξιον, μιας και ολο το μερος ηταν γεματο απο ανθρωπους που επισκεπτοντα για πρωτη φορα το νησι. Μπορουσε να το καταλαβει κανεις σχετικα ευκολα απο τις αντιδρασεις τους και απο τον τροπο που ηταν μαζεμενοι σε καποια συγκεκριμενα σημεια.Βεβαια και εγω δεν πηγαινα πισω, γιατι ενω περπατουσα κοιτουσα και εγω δεξια και αριστερα. Μπορει να ειχαμε ερθει εδω για μια αποστολη, αλλα απ την στιγμη που αυτο που εκανα δεν την επηρεαζε, σκεφτηκα οτι δεν θα ηταν προβλημα. Ηταν ενα ακομα νησι της Μεγαλης Γραμμης στο κατω κατω. Ενω περπατουσα με σχετιακ γρηγορο βηματισμο δεν αργησα να το επομενο Grove και υπεθεσα οτι βρισκομουν στην σωστη κατευθυνση.Η αποσταση του ενος Grove απο το αλλο μου φανηκε σχετικα μικρη, οποτε στα επομενα 20-30 λεπτα θα ειχα φτασει στο σημειο που μου ειχε υποδειξει ο Kakumeika. Απο τον τροπο που ειχε μιλησει βεβαια για αυτον φανηκε οτι δεν ειχε και την καλυτερη γνωμη.Θεωρητικα δεν θα αργουσα να καταλαβω το γιατι....

Ενω πεπαρτουσα χαλαρα, το ματι μου πηρε στο βαθος του δρομου, ενα μεγαλο συγκεντρωμενο αριθμο Marine. Το χειροτερο που θα μπορουσα να κανω αυτη την στιγμη ηταν να μπλεχτω σε μπελαδες, αλλα να επιβεβαιωσω την παρουσια μου στο νησι.Βεβαια αυτο ηταν το λιγοτερο, μιας και αυτο επηρεαζε μονο εμενα. Ταυτοχρονα ομως σκεφτηκα οτι θα μπορουσα να βαλω το σχεδιο των Επαναστατων σε κινδυνο και αυτο ηταν κατι που πραγματικα δεν ηθελα να συμβει με καμια κυβερνηση....
Υστερα απο αρκετη ωρα ειχα ηδη διασχησει γυρο στα 5 Grove και κοντευα να φτασω επιτελους. Απο μακρυα μπορουσα να δω ενα μεγαλο Λουνα Παρκ και καταλαβα οτι δεν θα αργουσα να βρω αυτον που εψαχνα. Μου εκανε εντυπωση τι δουλεια ηθελε ενας γερος στο λουνα παρκ. Καθημερινα ομως ακουγα και εβλεπα τρελα πραγματα, οποτε ειχα συνηθησει στην ιδεα και δεν με επηρεαζαν τοσο....

Ενα ακομα πραγμα που με απασχολουσε ηταν, σε τι θα μπορουσε να ειναι χρησιμος ενας γερος που του αρεσαν τα παιχνιδια. Ειχα συνηθησει τους επαναστατες να ειναι ολοι τους σοβαροι, αλλα για να με εστελνε ο Kakumeika να τον βρω , λογικα θα χρειαζοταν κατι απο αυτον.Το θεμα ομως ηταν τι? Δεν μου αρεσε που δεν ηξερα παραπανω πραγματα. Στην τελικη "ρισκαρα" την ζωη μου για αυτη την αποστολη και το εκανα επειδη το ηθελα. Αναγκαστηκα ομως επρεπε να συμμορφωθω στους κανονες και σε αυτα που μου εδινε ο Kakumeika. Καποιες φορες οσα λιγοτερα γνωριζες τοσο το καλυτερο για σενα ηταν. Στο μεταξυ καταλαβα οτι καλυψα ακομα μεγαλυτερη αποσταση μετα απο 3-4 λεπτα. Μαλλον οι σκεψεις μου με κρατουσαν αρκετα απασχολημενο ακομα και οταν περπατουσα...
-Η πολυ σκεψη κανει κακο....βαρεθηκ...αλλα πριν προλαβω να ολοκληρωσω την φραση μου ειδα το μεγαλο Λουνα Πακρ απο κοντα....
-Ουαουυυυυ....ειπα σαν ενα μικρο παιδι νεω κοιτουσα με ανοιχτο το στωμα το θεαμα που αντικριζαν τα ματια μου...

Κουνησα τοτε το κεφαλι μου και επανηλθα στην πραγματικοτητα. Η αληθεια ηταν οτι δεν ειχα ξαναδει κατι τετοιο στο παρελθον και μου εκανε ιδιαιτερη εντυπωση. Συνεχησα να περπαταω με τους ιδιους ρυθμους.
Αρκετα λεπτα αργοτερα επιτελους εφτασα στο Grove 30.Ακριβως διπλα στο δεντρο που ηταν χαραγμενο το νουμερο του Grove υπηρχε μια μεγαλη ροδα. Φυσικα δεν ηταν δυσκολο να ακουσει κανεις τις φωνες των μικρων παιδιων που ηταν πανω στην ροδα.Το περιεργο ομως οτι δεν επαιζαν μονο τα παιδια.Μικροι και μεγαλοι ειχαν γινει ενα και περνουσα υπεροχα.Ηταν πολυ ομορφο το γεγονος οτι οι γονεις ασχολουνταν με τα παιδια τους και ηταν πραγματικα προτυπα γονεων.Απο την μια ζηλεψα που δεν ειχα ποτε την τυχη και ισως την τυχη να νοιωσω παιδι και να χαιρομαι. Τα παιδικα μου χρονια δυστυχως ειχαν ξοδευτει πανω σε ενα καραβι-εστιατοριο.Μπορει ολες αυτες οι σκεψεις να ηταν ομορφες, η αληθεια ομως ηταν οτι επρεπε να αρχησω να ψαχνω τον γερακο....

Χωθηκα μεσα στο πληθος και αρχησα να κανω βολτες. Σκεφτηκα οτι καποιος γερακος εδω θα ξεχωριζε εδω μιας ολοι ηταν νεοι. Ξαφνικα ενω περπατουσα ακουσα μια εκρηξη απο ψηλα και γυρησα το κεφαλι μου προς τον ουρανο. Η εκρηξη προερχοταν απο την ροδα του Λουνα Παρκ. Απ οσα μπορουσα να δω απο το σημειο που βρισκομουν ενα απο τα καθησματα της ροδας ειχε μεγαλο προβλημα. Λογο του καπνου δεν μπορουσα να δω καποιο ατομο. Η δευτερη εκρηξη δεν αργησε να ερθει και ενας κουκουλοφορος βρεθηκε στο κενο. Ουρλιαχτα ακουστηκαν προς στιγμην και σκεφτηκα οτι καλως ή κακως επρεπε να αντιδρασω.Εκανα τοτε ενα σαλτο στον αερα με μορφη καπνου και επιασα τον κουκουλοφορο.Δευτερολεπτα αργοτερα βρισκομουν και παλι στο εδαφος. Ειχα καταφερει ομως να τραβιξω αρκετα βλεμματα πανω μου και αυτο δεν ηταν υπερ μου. Δεν με ενοιαζε ομως αυτο μεχρι να συγουρευτω οτι ο κουκουλοφορος ηταν καλα....

Εβγαλα την κουκουλα του και παρατηρησα οτι στον λαιμο ειχε ενα ταττουαζ δρακου και ηταν σχετικα μεγαλος σε ηλικια. Θα μπορουσε να ειναι το ατομο που εψαχνα?Ο χρονος πιεζε και περισσοτερα ατομα ερχονταν προς το μερος μας. Θολωσα τοτε το πεδιο με καπνο και χαθηκαμε απο τα ματια τους.
Αρκετα λεπτα αργοτερα βρισκομουν την οροφη ενος σπιτιου σε σημειο που δεν μπορουσε να μας δει κανεις. Ευτυχως ειχα καποια χρηματα μαζι μου και πηγα σε ενα φαρμακειο για να παρω επιδεσμους.Ευτυχως μετα απο περιπου 1 ωρα ο γερακος ξυπνησε και οταν με ειδε πεταχτηκε λες και εβλεπε φαντασμα...
-Εεεε που βρισκομαι?Ποιος εισαι....?..ρωτησε τρομαγμενα...
-Το ποιος ειμαι δεν σε αφορα αυτη την στιγμη....αλλα πριν συνεχησω να μιλαω πρεπει να να μαθω για ποιους δουλευεις...
-Δεν θες να μπλεχτεις σε αυτο...και αν μαθει ο Ivan....
-Ivankov?Τι σχεση εχεις εσυ μαζι του...?
-Μικρε φαινεται να ξερεις πολλα...μηπως θα επρεπε εγω να αρχησω τις ερωτησεις?..ειπε με βλοσυρο βλεμμα...

Ημουν πλεον συγουρος οτι ο γερος αυτος ηταν το ατομο που αναζητουσα εδω και αρκετη ωρα. Τωρα αυτο που επρεπε να κανω ηταν απλα να τον παω στον Dragon και να συνεχησουμε την αποστολη.Δυστυχως ομως δεν ημουν ο μονος που ηθελε απαντησεις....
-Σε ρωτησα κατι μικρε.....και περιμενω μια απαντηση....ειπε με εναν ελαφρο τονο και ηταν αρκετα γνωριμος θα ελεγα....
-Ειχα λογο που ηρθα και σε βρηκα...και νομιζω οτι καταλαβαινω γιατι ξερεις τον Ivan...xaxaxaxaxa...
-Εεεε τι θες να πεις...?..ρωτησε με ενα απορριμενο υφος...
-Black Luster...ειπα ενω εδινα το χερι μου στον γερο....
-Ωστε ετσι...και ποιος ο λογος της επισκεψης σου?
-Δεν ειμαι μονος....θελουμε την βοηθεια σου λογικα....ειπα ενω χαμογελουσα. "Οι Επανσταστες θα κανουν την εμφανηση τους για αλλη μια φορα...."....

Εκεινος με κοιταξε με προβληματισμενο υφος και μαλιστα σοβαρο.Δεν περιμενα να γινει τοσο εντονη η αλλαγη πανω του. Η αλλαγη αυτη περιελαμβανε τον τροπο με τον οποιο περπατουσε, τον τροπο με τον οποιο μιλουσε και γενικα φεροταν.Μολις ακουσε απλα οτι χρειαζομασταν την βοηθεια του.
Στο μεταξυ αρχησαμε να περπαταμε προς το Grove 30 για να συναντησουμε τους υπολοιπους. Αρχησε να κανει αρκετες ερωτησεις σχετικα με τον λογο που ειχαμε ερθει εδω, αλλα δυστυχως δεν ηξερα και πολλα για να του πω. Επιπλεον ηξερα οτι ο Dragon θα τον ενημερωνε για τον λογο που ειχαμε ερθει, οπως και τους υπολοιπους. Ευτυχως δεν ειχαμε χασει αρκετη ωρα και ειχα βρει τον γερακο πολυ πιο γρηγορα απ οτι περιμενα. Μιλαγαμε καθως περπατουσαμε για θεματα των επαναστατων που μας αφορουσαν αμεσα και η ωρα περασε αρκετα γρηγορα. Σε λιγοτερο απο μιση ωρα ειχαμε φτασει επιτελους στο Grove 42...

Πλεον το μονο που ειχαμε να κανουμε ηταν να βρουμε το σημειο συναντησης με τον Dragon και τους υπολοιπους. Αν θυμομουν καλα το μερος λεγοταν το "Μεγαλο Ποτηρι". Ψαξαμε αρκετη ωρα αλλα δεν καταφεραμε να το βρουμε και σκεφτηκαμε να ρωτησουμε καποιον περαστικο...
-Εεε συγνωμη μηπως θα μπορουσατε να μας βοηθησετε?Ψαχνουμε το μαγαζι το "Μεγαλο Ποτηρι"...αλλα δυστυχως δεν εχουμε καταφερει να το βρουμε...
-Ευχαριστως νεαρε μου...απαντησε με εναν ευχαριστο τονο η γιαγια που μολις ειχαμε ρωτησει...."ειναι τριτο στενο δεξια...θα προχωρησετε λιγο μεσα στο στενο και θα το βρειτε".
-Σας ευχαριστουμε πολυ και καλη σας μερα...απαντησα με ενα χαμογελο, ενω εστριβα προς την κατευθυνση που μας ειχε υποδειξει. Υπηρχε πολυ οχλαγωγια και πολυκοσμια, σε σημειο που κανταντουσε πλεον ενοχλητικο, περα του οτι δυσκολευομασταν να προχωρησουμε. Μαλλον ειχα συνηθησει που ειχα την ησυχια μου ολο αυτο το διαστημα...

Παρ ολα αυτα καταφεραμε να φτασουμε μετα απο αρκετα λεπτα στο σημειο συναντησης. Ακουγονταν οι φωνες απ εξω απο το μαγαζι, και φανταστηκα τι θα γινοταν μεσα. Υπο κανονικες συνθηκες θα επρεπε να ειμαστε αθορυβοι.Βεβαια ο Dragon εκανε σωστη επιλογη του σημειου συναντησης αφου το μαγαζι δεν ηταν πανω σε κεντρικο δρομο.
Ανοιξα την πορτα και αφησα τον γερο να μπει πρωτος μεσα. Ξαφνικα ενω ολοι μιλουσαν και φωναζαν, σταματησαν να μιλανε και γυρησαν προς το μερος μας. Εβγαλα την κουκουλα μου και κοιταξα δεξια και αριστερα....
-Επιτελους....αρχησα να ανησυχω προς στιγμην....
-Εεεε δεν χρειαζοταν...πιο πολυ ωρα μου πηρε να τον περιθαλψω παρα να τον φερω ως εδω...
-Σημασια εχει οτι ηρθατε πανω στην ωρα....ελατε εδω θελω να σας μιλησω.... και εκανε ενα νοημα με το χερι στους υπολοιπους και αρχησαν παλι να φωναζουν και να τραγουδουν.....

Κοιταξα τους Marines και τους λυπηθηκα γιατι δυστυχως δεν ηξεραν τι τους περιμενε και αυτοι απλα εκαναν το καθηκον τους. Δεν ημουν συγουρος για αυτο αλλα δεν γυρησα το βλεμμα μου. Σκεφτηκα οτι παρ ολο που ηταν αντιπαλοι μας αυτοι οι ανθρωποι ειχαν τις οικογενειες τους και τους δικους του ανθρωπους και τελος δεν θα κρινονταν οι ζωες τους σε μια ηλιθια αντιπαλοτητα μεταξυ 2 ισχυρων παραταξεων....
-Προχωρηστε εσεις....θα σας προλαβω....ειπα ηρεμα ενω εκανα ενα νοημα με το χερι μου....
-Σας ειπαμε να μεινετε εκει....ειπε ο ενας απο τους Marine ενω με στοχευε με την καραμπινα του....
-Δεν θες να μπλεξεις σε αυτο...αλλα ας τελειωνουμε....ειπα χαλαρα ενω εβγαζα και τα 2 μου σπαθια απο τις θηκες τους.Το Shusui με το φως του ηλιου εμοιαζε να ειναι σαν χαρος και σκεφτηκα οτι δεν απειχε και πολυ απο την πραγματικοτητα μιας και ηταν καταμαυρο...
-Dragon.....BREATH...φωναξα ενω περνουσα πισω απο τους Marine και τους εκοβα τα ποδια.Εκεινοι επεσαν κατω στο εδαφος και ευτυχως ηταν αναισθητοι. Ταυτοχρονα εγινα καπνος για να καλυψω τα σωματα και να τα κρυψω καπου....

Αφου βεβαιωθηκα οτι ειχα κρυψει αρκετα καλα τα πτωματα εγινα καπνος και αρχησα να πηγαινω προς τους Επαναστατες. Καλως ή κακως με την μορφη καπνου καλυπτα πολυ γρηγοροτερα την αποσταση που ηθελα....
Δεν ηταν δυσκολο να τους βρω, αφου ηταν ενα μεγαλο τσουρμο.Σχηματιστηκα ακριβως διπλα στον Dragon και χαμογελασα...
-Αργησα επειδη ηθελα να βεβαιωθω οτι δεν θα κουνηθουν ή οτι θα τους βρει καποιος....φτανουμε?
-Σε λιγο ναι...θα ειμαστε επιτελους εκει που θα δοθει μια γερη μαχη...Luster ξερεις ειναι μια εμφανηση που κανουν οι Επαναστατες μετα απο πολυ καιρο....και να ξερεις οτι μετραει αρκετα...
-Για να ειμαι ειλικρινης δεν περιμενα να γινει κατι τετοιο συντομα...αλλα και που εγινε αυτο δεν αλλαζει καιτ πιστευω...το μονο συγουρο ειναι οτι θα δειξουμε το ποσο δυνατοι εχουμε γινει....ειπα δυσταχτηκα...
-Ακριβως φιλε μου...ακριβως....ειπε ο Dragon με το κεφαλι ψηλα και με ενα χαμογελο στα χειλη, ενω ταυτοχρονα γυρησε το κεφαλι του προς τα κτηρια που βρισκονταν μπροστα μας....

Το πλοίο μου βρισκόταν αρκετά κοντά στο Sabaody. Είχε περάσει αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα απ'την τελευταία μου επίσκεψη στο νησί. Οι πολύ καλά πληροφορημένες πηγές μου με είχαν ενημερώσει για κάποια "ασυνήθιστα" συμβάντα που λάμβαναν χώρα στην περιοχή κ έκρινα πως θα ήταν καλό να τα ερευνήσω αυτοπροσώπως. Τα γεγονότα όμως με πρόλαβαν. ενώ το πλοίο μου αρμένιζε λάβαμε ένα μήνυμα, για επίθεση επαναστατών στο Sabaody. Αφού συγκέντρωσα όλες τις απαραίτητες πληροφορίες έδωσα διαταγή για να κινηθούμε προς τα εκεί. Αυτοί οι άθλιοι επαναστάτες είχαν πολύ θράσος. Απειλούσαν τη ζωή ενός World Noble, κάτι ανεπίτρεπτο για τα δεδομένα της εποχής. Αν κ δεν τους γούσταρα ιδιαίτερα αυτούς τους τύπους, ήταν καθήκον μου να τους προστατέψω από κάθε είδους απειλή κ ειδικά όταν εμπλέκονται επαναστάτες.

Σε λιγότερο από μισή ώρα το πλοίο μου βρισκόταν στην περιοχή όπου δρούσαν ανεξέλεχτα οι επαναστάτες. Στα χέρια μου είχαν φτάσει όλες οι αναφορές με την τρέχουσα κατάσταση αλλά κ με την δύναμη που διαθέταμε στην περιοχή. Έτσι είχα όλα εκείνα τα μέσα για να καταστρώσω ένα σχέδιο καταστολής. Πρώτα απ'όλα στην περιοχή είχαν αναπτυχθεί περίπου 3000 ένοπλοι marines. Εκτός απ'αυτούς απ'τα κεντρικά είχαν σταλεί 5 battleships πλήρως εφοδιασμένα και έτοιμα για μάχη. Έδωσα διαταγή σ'όλα μας τις δυνάμεις να φτιάξουν μια περίμετρο γύρω απ'το Slave shop που βρίσκονταν οι επαναστάτες έτσι ώστε να μην μπορέσει κανένας τους να ξεφύγει. Ο κλοιός άρχισε να σφίγγει επικίνδυνα γι'αυτούς. Μία ακόμα οδηγία που έδωσα στα πολεμικά πλοία είναι να βυθίζουν οτιδήποτε πλεούμενο δουν είτε εντός είτε εκτός κλοιού. Επιπλέον το πλοίο μου θα βαρούσε συνεχώς βολές έτσι ώστε να τρομοκρατήσει τους επαναστάτες. Τέλος εγώ και 200 επίλεκτοι άντρες θα αποβιβαζόμασταν με σκοπό να κινηθούμε άμεσα εναντίον των επαναστατών. Η ώρα τους πλησιάζει επικίνδυνα.....