[ARXH]Noboby hurts a friend of mine...!!!

Στην προηγουμενη ιστορια:
Η περιπετεια μου η οποια ελαβε μερος στο Fish Riders Base οππου εκει παραδοθηκα οταν ακουσα οτι υπαρχουν και κρατουμενη στην βαση αυτη.Το ιδιο απογευμα προσπαθησα να πεισω τους κρατουμενους να με εμπιστευτουν και να ερθουν μαζι μου.Το ιδιο βραδυ ακολουθησε η αποδραση μου απο το φρουριο μαζι με τους υπολοιπους κρατουμενους μετα απο μια συνερπαστηκη μαχη...

Το ταξιδι μου ηταν τελειως διαφορετικο τωρα πλεον.Το να ταξιδευεις με αλλα ατομα εκανε την διαφορα και συγουρα το εκανε πιο ευχαριστο.Το κακο ηταν οτι μας τελειωναν οι προμυθιες και συντομα θα αναγκαζομασταν να κανουμε σταση στο κοντινοτερο νησι. Μερικοι μου ειχα πει οτι θα εμεναν εκει και θα γυρνουσαν μονοι τους στα σπιτια τους.Παρ ολα αυτα χρειαζομασταν αμεσα προμυθιες γιατι θα ειχαμε προβλημα.Καλεσα τοτε πανω στο καταστρωμα εναν που ηταν κατασκευαστης χαρτων και ηξερε αρκετα καλα την θαλασσα αυτη....
-Χρειαζομαστε αμεσα προμυθιες....που μπορουμε να παμε....?
-Δυστυχως μικρε ξερεις καλα οτι μονο εκει που σου δειχνει το Log Pose μπορεις να πας....καταλαβαινω την ανησυχια σου αλλα πρεπει να κανεις υπομονη....Το Loge Pose εδειχνε σταθερα προς το Hyoukaidou Island και υπολογησαμε θα φταναμε το επομενο πρωι στο νησι....τι να με περιμενε εκει?

Το βραδυ δεχτηκα να κανω μονος μου ολη τηνν σκοπια και να σκεφτω ποιος θα ηταν ο επομενος μου στοχος.Δυστυχως δεν μπορουσα να εχω καποιο σχεδιο σε μια θαλασσα σαν αυτη.Δεν ειχα συναντησει ακομα τον Τεο εδω και πολυ καιρο και η ανυσηχουσα πλεον παρα πολυ.Ηξερα οτι παραμονευαν αρκετοι κινδυνοι αν και πιστευω οτι ηταν προετοιμασμενος για κατι τετοιο καθε στιγμη και λεπτο.Το βραδυ επικρατουσε απολυτη ηρεμια αλλα νωρις το πρωι δεν αντεξα αλλο και κοιμηθηκα πανω στο καταστρωμα.Δεν καταφερα ομως και να απολαυσω τον υπνο μου γιατι με ξυπνησαν οι δυνατες ακτινες του ηλιου.Σηκωθηκα σχεδον αμεσως γιατι δεν ηξερα ποση ωρα κοιμομουν και φοβομουν μηπως ειχε αλλαξει η πορεια του πλοιου. Ευτυχως ομως τιποτα δεν ειχε συμβει και το ταξιδι συνεχιζοταν κανονικα.Κατεβηκα τοτε κατω στην καμπινα οποτε ολοι κοιμουντουσαν αλλα φροντησα να μην κανω φασαρια και πηγα και εφτιαξα λιγο καφε για να πιω....

Οταν τον εφτιαξα βγηκα και παλι στο καταστρωμα και απολαμβανα την θεα.Δεν ειχε φανει ακομα το νησι οποτε υπολογησα οτι θα αργουσαμε ακομα να φτασουμε. Ξαφνικα ακουσα βηματα και σηκωσα αμεσως το κεφαλι μου για να δω ποιος ηταν. Ηταν ο μικρος ο οποιος ειχε μολις ξυπνησει.Ειχε ολη την ζωη μπροστα του και μπορουσε να χαρει καθε τι που θα μπορουσε η ζωη.Ηρθε και καθησε διπλα μου και τον δηπλωσα και αυτον με την κουβερτα που ειχα τυληχτει κ εγω.Οι επομενες ωρες περασαν σχετικα γρηγορα και ξυπνησαν και οι υπολοιποι και βρηκα και εγω την ευκαιρια να παω να κοιμηθω λιγο.Μετα απο 2 ωρες υπνου με ξυπνησαν...
-Μικρε φτανουμε στο νησι...νομιζω οτι επρεπε να το ξερεις....
-Ναι σε ευχαριστω....απλα ηταν ευκαιρια να ξεκουρασω λιγο τα ματια μου...Με ενα χασμουριτο και ενα μεγαλο τετνομα ηρθα την αρχικη μου κατασταση και κοιταξα και εγω τον οριζοντα.Οντως το νησι ειχε μπει στο οπτικο μας πεδιο και λογικα σε μια ωρα θα φταναμε στο νησι....