Αποστολή στη βάση των Marines [ΤΈΛΟΣ]

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και βγήκα έξω,ο καιρός σήμερα δεν ήταν καλός, καταρρακτώδης βροχή αλλα και πολύ αέρας σάρωνε σήμερα το νησί Doom. Φόρεσα την κουκούλα μου και προχώρησα, είμαι πολύ χαρούμενος μιας και μόλις βγήκα από ένα γραφείο των επαναστατών και ανέλαβα την πρώτη μου αποστολή, έχω ενθουσιαστή μιας και μπορώ να τους δείξω την αξια μου τώρα. Έβγαλα ένα γράμμα από την τσέπη μου και το διάβασα, ήταν σταλμένο από το αρχηγείο των επαναστατών και περιέγραφε την αποστολή: Πήγαινε στη βάση των marines που βρίσκετε στο νησί Doom και μάθε αν γνωρίζουν κάτι για την οργάνωση μας, αν ναι τότε μην αφήσεις κανένα ζωντανό!


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΕΓΏ-ΚΑΦΈ
MARINES- ΒΑΘΎ ΜΠΛΕ
ΕΠΑΝΑΣΤAΤΕΣ-ΠΡAΣΙΝΟ
AΣΧΕΤΟΙ-ΛAΔΙ

Μάλιστα… πρέπει να τρυπώσω με κάποιο τρόπο μέσα στην βάση των marines… ευτυχώς αυτό για μένα ήταν εύκολο χάρις τις ιδιότητες μου. Ήταν ακόμα πρωί παρόλα αυτά πεινούσα και σκέφτηκα να σταματήσω να φάω κάτι πρώτα πριν ξεκινήσω την αποστολή μου. Προχώρησα μέσα στην πόλη και μπήκα μέσα στην πρώτη ταβέρνα που συνάντησα, βρήκα ένα άδειο τραπέζι και έκατσα. Από πίσω μου προς μεγάλη μου έκπληξη καθόντουσαν δυο marines, αγχώθηκα λίγο αλλα απότι φαίνεται δεν με είχαν προσέξει. Λογικό σκέφτηκα μιας και είμαι καινούριος στην οργάνωση των επαναστατών και οι δυο τους ήταν απορροφημένη στη συζήτηση τους.

Ήρθε μια πανέμορφη σερβιτόρα και μου πρόσφερε ένα ποτήρι νερό
-Θα θέλατε να παραγγείλετε κάτι?
Τις απάντησα με όλη μου την ευγενία
-Θα ήθελα ένα από τα πιο νόστιμα φαγητά σας παρακαλώ
Μου χαμογέλασε γλυκα και απομακρύνθηκε.
-Δεν πρέπει να βρισκόμαστε εδώ τέτοια ώρα!!
-Έλα μωρέ σιγά το πράγμα θα φάμε κάτι στα γρήγορα και θα επιστρέψουμε στη βάση, ούτος η άλλος ο τρίτος από μας έχει πάει ήδη εκεί να τους δώσει όλες τις πληροφορίες που μαζέψαμε.
Οι marines από πίσω συζητούσανε, αμέσως η προσοχή μου στράφηκε σε αυτούς μιας και οι δυο τους ήταν τόσο απρόσεκτοι ώστε να μην μιλάνε πιο σιγά.

Έκανα πως κοιτούσα έξω από το παράθυρο που βρισκόταν διπλα ου και προσπάθησα να ακούσω πιο προσεκτικά τι λέγανε.
-Τώρα που μάθαμε τα πάντα για τους επαναστάτες στο νησί μας δεν πρέπει να κυκλοφορούμε έτσι απρόσεκτα… ειδικά τώρα που ξέρουμε τόσα πολλά. Είναι επικίνδυνο δεν το καταλαβαίνεις?!
-Μην ανησυχείς, μια στιγμή θα κάνουμε μονο να φάμε και θα επιστρέψουμε γρήγορα στη βάση, δεν ύπαρξη λόγος βιασύνης… μην ξεχνάς πως ο σύντροφος μας έχει πάει ήδη εκεί και θα τους τα πει αυτός.
Δεν χρειαζόταν να ακούσω άλλο, προφανώς αυτοί οι δυο ήξεραν κάτι για τους επαναστάτες…

Το μέλλον τους από την ώρα που το ήξερα αυτό είχε καθοριστεί… πρέπει να πεθάνουν! Περίμενα να σηκωθούν και να πάνε να φύγουν… όταν θα βρισκόντουσαν έξω θα έκανα την κίνηση μου, αλλα πεινούσα… μέσα μου ευχόμουν να κάτσουν αρκετά ώστε να προλάβω να φάω. Ευτυχώς! Το φαγητό μου μετά από μιση ώρα είχε έρθει και οι marines βρισκόντουσαν από πίσω μου. Έφαγα όσο γινόταν πιο γρήγορα και πλήρωσα άμεσος για να είμαι έτοιμος κάθε στιγμή, το φαγητό είναι πεντανόστιμο!! Σκέφτηκα. Aκουσα καρέκλες να τρίζουν και να σέρνονται… οι marines από πίσω σηκώθηκαν, πλήρωσαν, πείραν τον εξοπλισμό τους και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο.

Πέρασαν από μπροστά μου, ήταν και οι δυο ψηλοί… είχαν ο καθένας από ένα τουφέκι στην πλάτη του και ένα σπαθί μέσα στη θήκη του, ζωσμένο στη μέση τους. Μόλις βγήκαν σηκώθηκα και εγώ και τους ακολούθησα. Βγήκα έξω στη βροχή και γύρισα το κεφάλι μου να τους βρω, μόλις είχαν στρίψει σε ένα στενάκι ανάμεσα σε κάτι σπίτια. Έτρεξα κατά εκεί καθώς έτρεχα πετούσα τα ρούχα μου και μεταμορφώθηκα σε υγρή ουσία, κύλισα στο έδαφος για να πάω πιο γρήγορα… όταν μπήκα στο στενό αυτοί δεν είχαν βγει από αυτό ακόμα έτσι κύλισα στα πόδια τους και τους έκανα να πέσουν. Aμεσος ξανά πείρα την κανονική μου μορφή, οι marines τρόμαξαν γιατί ξαφνικά τους εμφανίστηκε ένας γυμνός άντρας από το πουθενά.

Ο ένας σηκώθηκε απότομα και τράβηξε το σπαθί του, προσπάθησε να με κόψει αλλα οι ιδιότητες μου με προστάτεψαν και το σπαθί πέρασε από μέσα μου. Τώρα έδειχναν πιο τρομοκρατημένοι
-ΤΈΡΑΣ!!
-ΦΎΓΕ ΜΑΚΡΙA!! AAAAAAA
Έπρεπε να τους αποτελειώσω κατευθείαν πριν τραβήξουν προσοχή, έτσι μετέτρεψα και τα δυο μου χερια σε υγρή ουσία. Αυτόν που είχε σηκωθεί όρθιος τον πέταξα με δύναμη στον τοίχο και αυτόν που βρισκόταν ακόμα στο έδαφος του κάλυψα το κεφάλι με υγρή ουσία κόβοντας του το οξυγόνο.

Ο πρώτος έβηξε αίμα από το στόμα του, μιας και το σπαθί δεν είχε αποτέλεσμα απέναντι μου χρησιμοποίησε το τουφέκι αυτή τη φορα αλλα ούτε αυτό είχε αποτέλεσμα… η σφαίρα πέρασε μέσα από το κεφάλι μου και καρφώθηκε στο τοίχο. Ο marine που βρισκόταν στο έδαφος είχε πλέον πνιγει… το στόμα και τα ματια του είχαν ανοιχτά και πρόδιδαν φόβο… Kατευθινθινκα στον δεύτερο marine που βρισκόταν ακόμα ζωντανός, μεταμορφώθηκα σε υγρή ουσία, πήγα από πίσω του και τον έπιασα από το κεφάλι. Το επόμενο πράγμα που ακούστηκε ήταν ο ήχος από το λαιμού του που έσπαγε.
-ΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ ΕΚΕΊ!?

Κάποιος έρχεται προς τα εδώ! Μεταμορφώθηκα σε υγρή ουσία και πήγα γρήγορα να μαζέψω τα ρούχα μου ώστε να πάω κάπου να κρυφτώ. Aκουγα ποδοβολητά από δω και από κει, προφανώς όλοι είχαν αναστατωθεί με τους νεκρούς marines. Έπρεπε να πάω στη βάση τους να βεβαιωθώ τι ξέρουν για εμάς τους επαναστάτες και μετά να τους σκοτώσω. Προχωρούσα μέχρι που έφτασα στην βάση τους, μια τεραστια kagkelenia πόρτα uporxe μπροστά ώστε να σταματάει τους απρόσκλητους, μέσα στη βάση υπήρχε μια τεραστια αυλή και στη πίσω μέρος ένα κτίριο που φαινόταν να έχει πέντε ορόφους.

Για μένα ήταν πανεύκολο να περάσω την πόρτα μιας και είμαι λόγια user, κοίταξα τριγύρω να βεβαιωθώ πως δεν κοιτάει κανεις, έβγαλα τα ρούχα μου και τα πέρασα μέσα από την πόρτα αμέσως και εγώ μεταμορφώθηκα σε υγρή ουσία και πέρασα με ευκολία ανάμεσα από την καγκελόπορτα. Έκρυψα τα ρούχα μου κάτω από μια πετρα και μετά κύλισα στο έδαφος σαν νερό ώστε να μην με δει κανεις μέχρι το κτήριο. Εκεί βρήκα μια χαραμάδα στο τοίχο και τρύπωσα μέσα… Marines βρισκόντουσαν καθιστοί σε κάτι μεγάλα τραπέζια και έτρωγαν, είχα βρει την τραπεζαρία τους… δεν μου έκανε αυτό, έπρεπε να βρω το δωμάτιο όπου αναφέρουν οι marines ώστε να δω τι ξέρουν για εμάς.

Έτσι συνεχεια να ανεβαίνω τους ορόφους σιγά σιγά πάντα σε μορφή υγρή ουσίας για να μην κινήσω υποψίες. Καθώς ανέβαινα ους ορόφους συναντούσα πολλά δωμάτια, δωμάτια ψυχαγωγίας, κρεβατοκαμερες, δωμάτια εκπαίδευσης και αλλα. Στον τελευταίο όροφο στο δωμάτιο στο τέλος του διαδρόμου βρήκα αυτό που έψαχνα. «Γραφείο Αναφοράς» έγραφε η ταμπέλα στην πόρτα. Γλίστρησα από κάτω και μπήκα μέσα και κρύφτηκα σε μια χαραμάδα στον τοίχο πάντα σε μορφή υγρής ουσίας, εκεί βρισκόταν ένας marine με ένα τουφέκι στην πλάτη και ανέφερε σε τρεις ανωτερους του. Πλησίασα για να ακούσω τι λένε…

-Ανέφερε στρατιώτη, τι μάθατε για τους επαναστάτες?
-Αναφέρω κύριε ότι έχω στα χερια μου μια λίστα με τα ονόματα όσων σχετίζονται με την οργάνωση των επαναστατών σε αυτό το νησί, αλλα και ένα χάρτη με υπόδειξη την τοποθεσία της βάσης τους σε αυτό το νησί.
-Είναι αλήθεια?
-Μάλιστα κύριε.
-Ποιοι ξέρουν για αυτές τις πληροφορίες στρατιώτη?
-Κανεις κύριε μονο εγώ και οι άλλοι δυο σύντροφοι μου που ήταν μαζί, και εσείς τώρα.
Εκείνη την στιγμή μπαίνει στο δωμάτιο λαχανιασμένος ένας άλλος marine.

-Συγγνώμη για την διακοπή αλλα έχω να αναφέρω ότι βρέθηκαν δυο νεκροί marines στην πόλη πριν από λίγο!! Ορίστε τα όνομα τα τους.
Έδωσε στους αξιωματικούς ένα χαρτί
-Μήπως ήταν αυτοί οι styntrofoi σου στρατιώτη?
-Μάλιστα κύριε!
Ο marine που έβλεπε να ονόματα των συντρόφων του έδειχνε έκπληκτος
Ένας από τους τρεις αξιωματικούς μίλησε
-Αυτό μπορεί να σημαίνει ένα πράγμα…. Κάποιος ξέρει ότι είχατε αυτές τις πληροφορίες. Ευχαριστούμε για την αναφορά σου στρατιώτη, μπορείς να φύγεις.

Ο marine που είχε φέρει τα ονόματα των νεκρών τους χαιρέτισε στρατιωτικά και έφυγε.
-Πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή, τώρα που ξέρουν ότι ξέρουμε για αυτούς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επίθεσης.
Είπε ο ένας αξιωματικός. Έπρεπε να δράσω γρήγορα πριν προλάβουν να πάρουν τα μετρα τους.
-Τι μπορούμε να κα..
Τότε πετάχτηκα από την χαραμάδα και πείρα την κανονική μου μορφή! Τους είχα αιφνιδιάσει, έπιασα από το κεφάλι τον στρατιώτη και τον στραγγάλισα με μια γρηγορη κίνηση. Οι τρεις αξιωματικοί όντας πιο έμπειροι σε μάχη είχαν ήδη τραβήξει τα opal τους, οι δυο κρατούσαν σπαθιά και ο τρίτος δυο πιστολια.

Αυτοί με τα σπαθιά μου όρμηξαν κατευθείαν να με κόψουν και ο άλλος έμεινε πίσω και άρχισε να πυροβολάει.
-ΚAΘΑΡΜΑ! ΠΟΙΟΣ ΕΊΣΑΙ!?
-Σίγουρα το όνομα μου βρίσκεται ανάμεσα στη λίστα που σας έδωσε ο marine…
-Επαναστάτης!?
-Ναι, με λένε Dragneel The Bad Omen, και είμαι εδώ για να σας σκοτώσω.
-ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΤΎΧΕΙΣ!
Προσπάθησαν να με κόψουν ο ένας από τα δεξιά και ο άλλος από τα αριστερά αλλα μάταια, και οι δυο λεπίδες πέρασαν μέσα από το σώμα μου και δεν με τραυμάτισαν όπως και οι σφαίρες του αλλου. Χαμογέλασα…

-Χρήσης Logia Φρούτου?!
Μετέτρεψα τα χερια μου σε υγρή ουσία και έπιασα τους δυο μετά σπαθιά και τύπισσα τα κεφαλια τους με μεγάλη δύναμη μεταξύ τους, έπεσαν κάτω και αίμα κυλούσε στο έδαφος και από τους δυο. Ο τρίτος είχε σταματήσει να μου επιτίθεται και έτρεξε να πατήσει ένα κόκκινο κουμπί στο τοίχο, έτρεξα να τον προλάβω αλλα ήταν αργά… Συναγερμός άρχισε να ηχεί σε όλη τη βάση των marines. Τον έπιασα από το κεφάλι και τον λαιμό.
-Χα χα χα… δεν θα ξεφύγεις!
Τον στραγγάλισα και τον αφίσα στο έδαφος. Ποδοβολητά ακουγόντουσαν από το διάδρομο, μεταμορφώθηκα σε υγρή ουσία και άρχισα να τρέχω να βρω έξοδο.

Βγήκα στον διάδρομο, marines είχαν μαζευτεί εκεί και με σημάδευαν με τα τουφεκια τους, από πίσω τους βρισκόταν ένα παράθυρο, μου ήρθε μια ιδέα. Οι marines άρχισαν να πυροβολάνε και ένας ήρθε με σηκωμένο ένα σπαθί να με κόψει, τον έπιασα από το λαιμό και τον πέταξα πάνω στους άλλους, ένιωσα τον λαιμό του στατιώτη να σπάει, όση χτυπηθήκανε πέσανε κάτω, έτσι άνοιξε ο δρόμος, άρχισα να τρέχω προς το παράθυρο, από πίσω μου οι marines συνέχισαν να με πυροβολάνε αλλα μάταια… δεν μπορούσαν να με τραυματίσουν και πήδηξα προς το παράθυρο, έπεσα πάνω του και έπεσα από τον πέμπτο όροφο.

Όταν προσγειώθηκα ακούστηκε ένα “ Splash” όπως όταν πέφτει νερό από μεγάλο ύψος, άμεσος ξαναπήρα την κανονική μου μορφή και συνέχισαν να τρέχω. Από πίσω μου με κυνηγούσαν τουλάχιστον εκατό marines που πυροβολούσανε και φωνάζανε, όπως έστριψα για να κατευθυνθώ προς την έξοδο είδα πως άλλη εκατό τουλάχιστον marines βρισκόντουσαν εκεί με κανόνια και με περίμεναν… Με είχαν περικυκλώσει. MΠOUM! Aκουσα τον ήχο από ένα κανόνι και αμέσως κάτι με τύλιξε και με έριξε στο έδαφος… ήταν ένα δίχτυ… δεν μπορούσα να κουνηθώ ούτε να χρησιμοποιήσω το φρούτο μου να ξεφύγω… ένιωθα τελείως αδύναμος…

Aμεσος μετά που έπεσα στο έδαφος marines άρχισαν να με περικυκλώνουν σημαδεύοντας με τα όπλα τους. Αυτό είναι το τέλος μου σκέφτηκα, διακόσιοι marines με είχαν περικυκλωμένος και εγώ ήμουν ανήμπορος να αντιδράσω. MΠOUM! Ξαφνικά άκουσα τον ήχο ενός κανονιού, η μεγάλη kagkelenia πόρτα στην είσοδο ανατινάχτηκε!! Aντρες άρχισαν να τρέχουν μέσα στη βάση των marines με σπαθιά και όπλα στα χερια τους φωνάζοντας… ΉΤΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤAΤΕΣ!
-ΕΠΊΘΕΣΗ!!!
Οι marines ξαφνιάστηκαν και δεν ήξεραν πως να αντιδράσουν…
-ΓΥΡΊΣΤΕ!! ΚAΝΤΕ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΌ ΚΑΙ ΑΠΩΘΉΣΤΕ ΤΟΥΣ!!

Ένας αξιωματικός των marines έδινε οδηγίες για να πολεμήσουν, μάταια όμως… ο όχλος των επαναστατών που είχε μπει μέσα είχε ήδη συγκρουστεί με τους marines που με είχαν κυκλώσει. Το μονο που ακουγόταν ήταν ο ήχος από σπαθιά που συγκρούονται μεταξύ τους, πυροβολισμοί και κανονιές. Από το πουθενά είχε ξεσπάσει μια μεγάλη μάχη. Ένας επαναστάτης κατάφερε και πέρασε τις γραμμές τον marines και έρθε κοντά μου.
-Dragneel?!
-Εγώ είμαι!
Έσκυψε και έβγαλε το δίχτυ από πάνω μου και μου έδωσε να φορέσω κάτι ρούχα.

-Καταραμένο δίχτυ!! Ευχαριστώ!
-Μην σε απασχολεί!
-Πως βρεθήκατε ολιό εσείς εδώ?!
-Ακούσαμε για τους δυο νεκρούς marines πίσω από ένα εστιατόριο και καταλάβαμε τι συνέβαινε, ξέραμε για την αποστολή σου και ήρθαμε να σε βοηθήσουμε να καταστρέψουμε αυτή την βάση.
-Η βοήθεια σας είναι καλοδεχούμενη!
Aρχισα να τρέχω και εγώ μαζί με τους υπολοιπους επαναστάτες που κάνανε επίθεση.

Η μάχη που ξέσπασε ήταν πολύ μεγάλη… κανόνια, τουφεκια, πιστολια, σπαθιά… αυτοί ήταν οι ήχοι που ακουγόντουσαν μαζί και οι κραυγές αλλα και ο ήχος της σάρκας να τραυματίζεται. Πρώτη φορα στη ζωή μου έπαιρνα μέρος σε τέτοια μάχη. Μαζί και εγώ φώναζα και σκότωνα οποιον προσπαθούσε να με σκοτώσει… το μονο που έβλεπα πλέον ήταν αίμα.
Η μάχη κράτησε τουλάχιστον τρεις ώρες! Είχα σκοτώσει και τον τελευταίο marine που πολεμούσε ακόμα… Οι επαναστάτες άρχισαν να ζητωκραυγάζουν και να αγκαλιάζονται. Το μονο που είχε μείνει ήταν τα συντρίμμια της κάποτε βάσης των marines και τα άψυχα σώματα τους στο έδαφος.

Ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης είχε σηκωθεί στον αέρα από όλες τις εκρήξεις των κανονιών. Ο άντρας που με είχε ελευθερώσει από τα δίχτυα έρθε κοντά μου.
-Τα καταφέραμε…
-Ναι! Σας ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια σας!
-Δεν κάνει τίποτα…
-Πρέπει να φύγω… πρέπει να αναφέρω στους ανωτερους μου.
-Πολύ καλά…
Έτσι γύρισα πλάτη και άρχισα να τρέχω προς τη βάση των επαναστατών να αναφέρω για την αποστολή μου.