[Τέλος] Επίσκεψη στη βάση των Marine!

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

[Αρχή]

Βρισκόμασταν στη θάλασσα για παραπάνω από 4 ημέρες. Τα πλευρά μου είχαν καλυτερέψει ελαφρώς, αλλά συνέχιζα να μην μπορώ να πολεμήσω. Ο Squalo απ'την άλλη είχε γίνει περδίκι. Όλα τα επιφανειακά του τραύματα είχαν επουλωθεί και τα μόνα του προβλήματα, ήταν η μαχαιριά που αποκόμισε στην κοιλιά και μια βαθιά χαρακιά στην πλάτη. Είχα συντάξει την αναφορά μου την πρώτη μέρα που αποπλεύσαμε και περίμενα να εμφανιστεί το ηλίθιο γεράκι για να την παραδώσω. Φρόντισα να αναφέρω με όσες περισσότερες λεπτομέρειες για τον Grillo και τους I.A.S., καθώς και για την τύχη του Επαναστάτη και την απρόσμενη εμφάνιση του Rear Admiral. Εν τέλει πρόσθεσα ότι δε θα μπορούσα να πολεμήσω για περίπου ένα μήνα, ώστε να μη με έχουν στα υπόψη τους για τον καιρό αυτό. Στεκόμουν στο πηδάλιο στηριζόμενος στο πι που μου έδωσε ο ιατρός. Αν και κυκλοφορούσα συνεχώς με αυτό, ο Squalo δεν έλεγε να σταματήσει να με κοροϊδεύει.
-Πού πας έτσι ρε σκουπίδι!?
- Το γεγονός ότι δεν μπορώ να κουνηθώ, δε σημαίνει ότι δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το Φρούτο μου! απάντησα και με μιας τον απώθησα στην πλώρη. Deal with it b*tch!
Αφού ξεστόμισε μερικές βρισιές εναντίον μου, άρχισε να εξασκείτε στην ξιφασκία, ενώ εγώ τον κοιτούσα νοσταλγικά. Ήθελα τόσο να κινούμαι ξανά κανονικά. Αν και είχαν περάσει μόλις 4 μέρες, είχα σιχαθεί να πρέπει να προχωράω με το αηδιαστικό μαραφέτι που χρησιμοποιούν οι γέροι...

Δεν πέρασε πολύ ώρα και εγώ δεν είχα ακόμα προσδιορίσει προς πιο νησί να κατευθυνθούμε. Το σίγουρο ήταν ότι απέφευγα τα νησιά απ'τη μεριά του Asuka Island, που υπήρχε πιθανότητα να βρίσκεται ο Grillo. Κοιτούσα με ξεκάθαρη βαρεμάρα τον ορίζοντα, όταν ένα γνώριμο φτερούγισμα ακούστηκε...
- Τι θες πάλι ρε π**στη μου... σκέφτηκα, ενώ παράλληλα έστρεψα το βλέμμα μου προς το γεράκι που πετούσε κυκλικά γύρω απ'το κατάρτι. Το πτηνό έκανε μια μανούβρα στον αέρα και με ιλιγγιώδη ταχύτητα προσγειώθηκε στα κάγκελα δίπλα στο πηδάλιο.
-Τι θες ρε? του είπα επιθετικά, ενώ εκείνο έστρεψε το κεφάλι του προς την αντίθετη κατεύθυνση και μου έτεινε το πόδι του. Το κοίταξα με περισσότερο μίσος, καθώς είχα αφήσει την αναφορά μου στην καμπίνα μου και φώναξα στον Squalo να μου τη φέρει. Ύστερα από λίγο την είχα δέσει στο πόδι του, αλλά έκπληκτος παρατήρησα ότι στο πόδι του βρισκόταν δεμένος ένας ακόμα φάκελος. Τον πήρα και έδιωξα το γεράκι, το οποίο έκρωξε ως απάντηση. Άνοιξα με έντονη περιέργεια τον φάκελο και διάβασα την επιστολή με τα καλλιγραφικά γράμματα για να συνειδητοποιήσω ότι ήταν μια νέα αποστολή.
-

Η αντίδρασή μου:

Μόλις έγραψα ότι δεν μπορώ να πολεμήσω!!! Και μόλις πέρασα το γ***νησί.
Λίγα λεπτά αργότερα, όταν κατάφερα να ηρεμήσω κάπως, πήρα τον χάρτη της West Blue και υπολόγισα την απόσταση που είχα διανύσει απ'την στιγμή που πέρασα το Blue Island, όπου μου είχε ανατεθεί η αποστολή. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, θα χρειαζόταν μια μέρα για να φτάσουμε στο νησί. Για αρχή όμως έπρεπε να αλλάξουμε πορεία...

Η υπολογισμένη μέρα είχε σχεδόν περάσει και το νησί διαγραφόταν στον ορίζοντα. Είχα φροντίσει να ετοιμαστώ, όπως και ο Squalo και ταυτόχρονα να βρω τρόπο να πολεμήσω, αλλά δεν τα κατάφερα. Ήμουν καταδικασμένος να κυκλοφορώ με το πι σαν τους γέρους... Με βάση τις πληροφορίες που υπήρχαν σε ένα απ'τα πολλά βιβλία της βιβλιοθήκης, το Blue Island είχε μονάχα μία προσιτή παραλία για εμάς στα νοτιοανατολικά. Ο αέρας ήταν με το μέρος μας και έτσι δεν αργήσαμε να φτάσουμε. Το νησί ήταν πραγματικά ένα φυσικό οχυρό. Δε μου φαινόταν περίεργο που η ισχυρότερη βάση των αρχικών θαλασσών βρισκόταν εδώ. Τα βράχια που το περιέβαλλαν, καθώς και το ύψος του το καθιστούσαν αδιαπέραστο εμπόδιο για οποιοδήποτε εχθρικό πλοίο. Ευτυχώς που είχα πληροφορίες για κάθε νησί στην καμπίνα μου, γιατί δε θα την βγάζαμε καθαρή.
-Ε γέρο, πάρε την μαγκούρα σου και πάμε στην παραλία.
-Σκάσε ασπρομάλλη φλώρε! είπα φανερά εκνευρισμένος και με τη βοήθεια του ξιφομάχου, πάτησα στην άμμο.
-Okay... Αυτό δεν το περίμενα. Γιατί είναι τα πάντα μπλε?
-Γιατί δεν είναι πράσινα. Πού θες να ξέρω ρε? Πάντως είναι περίεργο...
-Κρίνοντας απ'το τείχος που βλέπω στο βάθος, θα μαντέψω ότι η βάση είναι προς τα εκεί. Άντε γέρο, κουνήσου πιο γρήγορα.
-Όταν πετάξω αυτήν την αηδία... θα σε κάνω να κλάψεις, στ' ορκίζομαι!
-Μέχρι να την πετάξεις όμως, μάθε να πηγαίνεις πιο γρήγορα.
Έτσι, βαδίσαμε προς ένα μικρό δασάκι, στο τέλος του οποίου εκτεινόταν ένα πελώριο σιδερένιο τείχος. Μέχρι στιγμής πάντως, δεν είχαμε καμία ιδέα για το πώς θα μπούμε στην πόλη.

Δεν αργήσαμε να φτάσουμε μπροστά στο σιδερένιο τείχος και παρόλο που ήταν έργο των Marines, είχαμε μείνει έκθαμβοι απ'το μέγεθος και τη δεξιοτεχνία που είχε κατασκευαστεί.
-Γέρο, μπορείς να το λυγίσεις?
-ΤΙ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΌΤΙ ΕΊΜΑΙ ΡΕ!? ΚΑΙ ΣΤΑΜΆΤΑ ΝΑ ΜΕ ΛΕΣ ΓΈΡΟ!
-OK, γέρο.
-
-Πρέπει να βρούμε μια πύλη και να κοροϊδέψουμε μερικούς φρουρούς μου φαίνεται.
-Κλασσικό κόλπο, μόνο που αυτή τη φορά βρισκόμαστε σε ένα νησί που όλα είναι μπλε και υπάρχει μια τεράστια βάση Marine... Κοινώς, ΣΙΓΆ ΜΗΝ ΠΕΤΎΧΕΙ!
-Και τι προτείνεις?
-Δε ξέρω, στην κατάστασή μου η αποστολή όσο πάει και γίνεται αδύνατον να πραγματοποιηθεί. Τι λες για αντιπερισπασμό?
-Καλή ιδέα! Να ρίξουμε με έναν καταπέλτη για να τους τραβήξουμε την προσοχή! Με τι ρε ηλίθιε!? Ας πάμε με το σχέδιό μου και αν δεν πετύχει το πολύ πολύ να ρίξουμε λίγο ξύλο.
-Νομίζω ότι κάτι δεν καταλαβαίνεις. Πρώτον, έχω σπασμένα πλευρά. Δεύτερον, πώς θα πολεμήσω με το πι ρε και τρίτον, εγώ δίνω τις διαταγές εδώ πέρα!
-Χωρίς το πι να δίνεις ότι θες. Μέχρι τότε κάνω εγώ κουμάντο.
- Πολύ καλά, ας πάμε με το ηλίθιο σχέδιό σου, αλλά στο λέω από τώρα, εγώ δε θα πολεμήσω καθόλου.
-Καλά καλά.
Μετά από αυτήν την υπέροχη συζήτηση, κινήσαμε παράλληλα με τον σιδερένιο τοίχο, ώσπου τελικά, μετά από περίπου ένα τέταρτο, βρεθήκαμε μπροστά σε μια τεράστια πύλη που φρουρούταν από δυο Marines.




Η συνέχεια του wild story εδώ: North Blue!? Dafuq am i doing here?

Αφού χαιρετηθήκαμε με τον Teo, χρησιμοποίησα ξανά τις δυνάμεις μου για να ανοίξω την πύλη. Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν ήταν το ίδιο δύσκολο για κάποιον περίεργο λόγο και έτσι βγήκαμε στο μικρό δασάκι. Προχωρούσαμε ανενόχλητοι για μια ώρα περίπου μέχρι που φτάσαμε στην παραλία, όπου βρισκόταν αγκυροβολημένο το καράβι μας. Χωρίς να χάσουμε χρόνο, σκαρφαλώσαμε την ανεμόσκαλα κουτσά-στραβά και βρεθήκαμε στο κατάστρωμα. Βοήθησα τον Squalo να σηκώσει την άγκυρα και σαλπάραμε. Αυτή τη φορά αποφάσισα εγκαίρως που θα πάμε και θεώρησα ότι θα ήταν η καλύτερη πιθανή λύση. Μια μικρή επανένωση με έναν παλιό φίλο. Μέχρι τότε πάντως, θα είχα να θυμάμαι τη συνάντησή μου με έναν κακόφημο, πανίσχυρο πειρατή, που για κάποιον άγνωστο λόγο μας βοήθησε και μας έσωσε τη ζωή. Ήλπιζα να συναντούσα τον Messi D. Teo ξανά στο μέλλον, όταν ήμουν πιο ισχυρός και σε καλύτερη κατάσταση και να του δείξω το πόσο ισχυρός ήμουν. Από κάπου μακριά ακούγονταν κανονιές και οι υποθέσεις μου ήταν πως κάποιος κίνησε πολύ την προσοχή των Marines. Ένα χαρούμενο χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου και κίνησα με το "αυτοσχέδιο πι" μου προς το πηδάλιο για να υπολογίσω την απόσταση προς το Micqueot. Στη συνέχεια άρχισα να γράφω την αναφορά μου, προσπαθώντας να δικαιολογήσω τη βοήθεια που δέχθηκα απ'τον Teo, καθώς και τα παράπονά μου για την αφέλεια των ανωτέρων μου. Δεν είχα σκοπό να δεχθώ άλλη αποστολή για τουλάχιστον τον επόμενο 1,5 μήνα, ώσπου θα επουλώνονταν τα πλευρά μου. Καθώς έγραφα, οι σκέψεις μου πλανήθηκαν στο φίλο που θα έβλεπα στο Micqueot και ποια θα ήταν η αντίδρασή του όταν με έβλεπε. Άραγε θα χαιρόταν? Στην τελική του είχα φερθεί πολύ σκάρτα...

[Τέλος]

"Link επόμενης ιστορίας":

Όνομα:Kuran Kaname
Haki Points:-
Player of the Month Points:9
Beli: 60.000
Bounty/Fame Points:5.000.000
Παρατηρήσεις:Ακριβως τα ιδια εχω να πω και σε σενα, αλλωστε ηταν κοινη η ιστορια σας!
Το μονο που εχω να προσθεσω ειναι πως πηρες παραπανω Bounty λογω του οτι εισαι λιγοτερο γνωστος απο τον Τεο,οποτε λογικο να σου βαλουν παραπανω απο την "κυβερνηση"