Another Imprisonment[Τελος]

Το πλοιο που με μετεφερε στο Impel Down περασε την Gate of Justice. Αυτη ειναι η πυλη που συνδεει την φυλακη με τα κεντρικα των marines αλλα και με το Ennies Lobby. Ειχα ξαναδει αυτη την πορτα αλλες 8 φορες, εφοσον με ειχαν ξαναπιασει αλλες 4 φορες, ομως ακομα μου προξενουσε το ιδιο δεος με ολες τις προηγουμενες φορες που την ειδα, εστω κι αν ηταν μεσα απο ενα μικρο παραθυρο ενος κελιου. Εβλεπα την πυλη που εκλεινε καθως αναρωτιομουν σε πιο επιπεδο θα με πηγαιναν αυτη τη φορα...

Πλησιαζαμε ολο και πιο πολυ προς το σημειο στο οποιο θα κατεβαινα απο το πλοιο και θα οδηγουμουν μεσω της πυλης του Impel Down στο εσωτερικο του. Μετα απο λιγη ωρα ενοιωσα το πλοιο να κοβει ταχυτητα και παρατηρησα κινητικοτητα εξω απο το κελι στο οποιο βρισκομουν!! Σιγουρα φταναμε στον προορισμο μας. Καποια στιγμη η πορτα ανοιξε και 2 φυλακες ηρθαν και με σηκωσαν. Βγηκα εξω απο το πλοιο και αντικρισα το κτηριο που ειχα δει αλλες 4 φορες στην ζωη μου.

Μπροστα απο την εισοδο της φυλακης στεκοταν ο Magellan μαζι με πολλους φυλακες. Κατεβηκα μαζι με μερικους marines στο μερος που ειχε σταματησει το πλοιο και αρχισα να περπαταω προς το μερος που βρισκοταν ο Magellan, ενω με εσπρωχναν οι marines. Μετα απο λιγο περπατημα εφτασα μπροστα στον Magellan, ο οποιος ειχε το ιδιο αυστηρο βλεμμα οπως παντα.

- Καλως ηρθες, για αλλη μια φορα στo Impel Down!
- Επ! Τι λεει, Νουλη*? Ολα καλα? Μπραβο μπραβο... Παντα τετοια!! του ειπα ειρωνικα. Εκεινος μου εριξε μια μπουνια, ομως ευχαριστιομουν να βλεπω marines η γενικα ανθρωπους που, υποτιθεται, υπηρετουν την δικαιοσυνη να νευριαζουν.
- Πως τολμας να μιλας ετσι σε εμενα? Αυτη τη φορα να εισαι σιγουρος οτι θα σαπισεις στο κελι σου! Θα φροντισω εγω ο ιδιος ωστε να μην καταφερεις να το σκασεις μεχρι την στιγμη που θα εκτελεστεις!

*Μαγγελαν--->Μαγγελανουλης--->Νουλης

Δεν αντιμιλησα αφου δεν με συμφερε να συνεχισω αυτο τον διαλογο. Ετσι το μονο που εκανα ειναι να κατεβασω το κεφαλι μου και να μην κανω τιποτα αλλο.
- Ετσι μπραβο! Ελπιζω μετα απο τοσες φορες που εχεις ερθει να εμαθες ποιος ειναι ο αφεντης εδω! Δεν απαντησα σε αυτο αφου ειμαι σιγουρος οτι η απαντηση μου θα μου επεφερε αλλη μια μπουνια η αλλο ενα χτυπημα που αυτη τη στιγμη μονο χειροτερα θα με εκανε. Ετσι για αλλη μια φορα εμεινα σιωπηλος.

- Παρτε τον μεσα! Κατεβαστε τον στο τελευταιο επιπεδο! Το Level 6: Την αιωνια κολαση! Βεβαια δεν θα μεινει εκει κατω αιωνια παραμονο μεχρι την ημερομηνια της εκτελεσης του αλλα και παλι ενα ειναι σιγουρο... ειπε και καθως πλησιασε την ασχημοφατσα του στο προσωπο μου συμπληρωσε:
- Δεν θα περασεις καθολου καλα εκει...
Ειχα παει απο το επιπεδο 2 μεχρι το επιπεδο 5 σε ολα! Ομως πρωτη φορα θα πηγαινα στο επιπεδο 6!

Θα μπορουσα να πω οτι ειναι ενα ειδος καταξιωσης και οτι με αναγνωριζουν ως εναν απο τους πιο επικυνδινους εγκληματιες αλλα δεν μπορουσα να δω καποια θετικη πλευρα σε αυτο οσο και αν το σκεφτομουν. Δεν περασαν παρα ελαχιστα δευτερολεπτα και αριχσαν να με σπρωχνουν για να μπω μεσα στην φυλακη. Μπηκαμε μεσα στο ασανσερ αυτη τη φορα καθως το να κατεβουν ολα τα επιπεδα μεχρι το τελευταιο μαζι με εναν κρατουμενο δεν ηταν και απο τα πιο ευκολα πραγματα.

Κατεβαιναμε ολο και πιο χαμηλα σε αυτη την υποθαλασσια φυλακη! Απο καθε επιπεδο που περνουσαμε ακουγα ουρλιαχτα και φωνες να ζητανε βοηθεια...
- Τς... Αυτοι δεν προκειται να ξεφυγουν ποτε απο αυτο το μαρτυριο! Μεχρι να πεθανουν θα βασανιζονται...
- Μην χαιρεσαι πολυ εσυ! Μου ειπε ο Vice Warden. Αν δεν ηθελε η κυβερνηση να σε εκτελεσει δημοσια για παραδειγματισμο και ολων των υπολοιπων την ιδια τυχη θα ειχες...
"Τουλαχιστον δεν θα κλαιγομουν σαν αυτους ομως..." σκεφτομουν οση ωρα κατεβαιναμε...

Περιμενα οτι θα εχουμε αρκετη ωρα ακομα μεχρι να φτασουμε στο 6ο επιπεδο μιας και αυτο το ασανσερ ηταν πολυ αργο. Ομως ξαφνικα σταματησε πολυ πιο πριν απο οτι περιμενα και μαλιστα σε ενα πολυ γνωριμο μερος... Βρισκομασταν στο επιπεδο 4! Το επιπεδο με την μεγαλυτερη και πιο αφοριτη ζεστη στην γυλακη. Εδω με ειχαν φερει την προηγουμενη φορα που ειχα βρεθει εδω και μολις ειδα το μερος με κατεκλεισαν αναμνησεις.
- Θυμασαι τι περασες την προηγουμενη φορα ε? Τωρα θα το περασεις πολυ χειροτερα ομως!! ειπε ο Hannyabal και ενα χαιρεκακο χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη του.

Δεν ηξερα τι επεδιωκαν να κανουν ομως υποπτευομουν οτι θα ηταν αρκετα βασανιστικο... Αν ηταν πιο βασανιστικο απο την προηγουμενη φορα δεν ξερω αν θα μπορουσα να αντεξω και να μην τους δειξω τον πονο μου οπως τοτε... Δεν επρεπε να τους δωσω την χαρα να δουν την εκφραση του πονου στο προσωπο μου. Προχωρουσαμε στους διαδρομους αυτου του επιπεδου και κοιτουσα μεσα στα κελια. Υπηρχαν πολλα νεα προσωπα αλλα και αρκετοι που ηταν μεσα απο την προηγουμενη φορα που ημουν κι εγω.

Αλλοι απο αυτους με αναγνωριζαν και αλλοι ειχαν παθει θερμοπληξια σε τετοιο βαθμο που ουτε καν παρατηρησαν οτι καποιοι περνουσαν απο μπροστα τους. Συνεχισαμε να προχωραμε και περασαμε μπροστα απο τα καζανια στα οποια με βασανιζαν την προηγουμενη φορα! Αμεσως ενοιωσα λιγο απο τον πονο που ειχα νιωσει τοτε κι ας μην ημουν μεσα σε αυτα! Μονο με την ιδεα οτι υπηρχε περιπτωση να ξαναμπω ειχα ανατριχιασει ολοκληρος... Τελικα συνεχισαμε να προχωραμε ολο και πιο βαθια μεσα σε αυτο το επιπεδο και κατι μου ελεγε οτι αυτο δεν θα μου εβγαινε σε καλο.

Τελικα φτασαμε σε ενα σημειο στο οποιο υπηρχαν μερικα μηχανηματα. Με εβαλαν πανω σε ενα απο αυτα, ειχε ενα μικρο χωρο σαν κρεβατι μονο που ηταν σκληρο και εκαιγε, και επειτα με εδεσαν. Στη συνεχεια πατησαν ενα κουμπι και τα ποδια και τα χερια μου που ηταν δεμενα αρχισαν να τραβιουνται. Με τραβουσαν ολο και περισσοτερο μεχρι που ενοιωθα σαν να προσπαθουν να τα βγαλουν απο πανω μου. Επειτα με ενα αλλο μηχανημα με χτυπησαν με δυναμη στα οικογενειακα μου κειμηλια... Ο πονος ηταν αφορητος, σε ολα τα ακρα, δεν αντεξα και αρχισα να φωναζω.

Μαζι με ολα αυτα τα βασανηστηρια εφεραν με μεγαλη προσοχη και ενα καζανι το οποιο φαινοταν, εντονος καπνος εβγαινε απο το πανω μερος του, να ειχε κατι που εβραζε. Μετα απο 2 λεπτα αρχισαν και το εριχναν πανω μου. Εγκαυματα αρχισαν να δημιουργουνται στο σωμα μου οπως την προηγουμενη φορα που ημου εδω. Αυτο ηταν... Το ειχα παρει αποφαση οτι θα γιν ω τοσο δυνατος ωστε να μην ξανακαταληξω εδω μεσα.

Τα βασανηστηρια τελειωσαν οταν ηρθε ο Hannyabal μαζι με αλλη μια ομαδα απο τους φυλακες της φυλακης να με παραλαβουν.
- Αρκετα με το καλωσορισμα για τους φυλακισμενους του επιπεδου 6! Ας τον παμε στο κελι του τωρα! ειπε και οι βασανιστες τον ακουσαν. Μου ελησαν τα χερια και μου περασαν τις kairoseki χειροπεδες πριν μου λυσουν τα ποδια. επειτα με ελυσαν και απο εκει και με παρεδωσαν στον Hannyabal. Προχωρησαμε ολο το επιπεδο απο την αναποδη πορεια που καναμε πριν και μπηκαμε παλι μεσα στο ασανσερ.

Αρχισαμε για αλλη μια φορα να κατεβαινουμε. Περνωντας απο το επιπεδο 5 δεν ειδα ανοιχτη πορτα η κατι που να μπορουσαμε να δουμε τι γινεται εκει ομως ειχα βρεθει μια φορα εδω και ηξερα το ποσο κρυο εκανε, αν και εγω το ειχα αντεξει σε μεγαλυτερο βαθμο απο καποιους αλλους για εναν ανεξηγητο λογο. Μετα απο 5 λεπτα ειχαμε κατεβει στο επιπεδο 6. Πρωτη φορα βρισκομουν εδω και ετσι εξετασα με μια γρηγορη ματια το μερος.

Επικρατουσε μια μυστηρια και τρομακτικη ησυχια που δεν ηξερα σε τι οφειλοταν. Προχωρουσαμε στον οροφο ολο και πιο βαθια και κοιτουσα θλυμενα προσωπα, και φαινοταν οτι ειχαν πολυ κακια μεσα τους καποια ατομα, μεχρι που φτασαμε μπροστα σε ενα αδειο κελι. Εκει ανοιξαν την πορτα και με εβαλαν μεσα. Μαλιστα με εδεσαν και με 2 αλυσιδες στον τοιχο οπως ειχαν τους περισσοτερους σε αυτο τον οροφο. Επειτα εφυγαν χωρις να πουν τιποτα.

Καθομουν ακινητος μεσα στο κελι και παρατηρουσα οσο κομματι μπορουσα να δω απο αυτο το επιπεδο. Δεν εβλεπα τιποτα που να μαρτυρουσε καποια βασανηστηρια η οτιδηποτε αλλο που να μπορουσε να κανει να υποφερουν οι κρατουμενοι σε αυτο το επιπεδο.
- Ει ψιτ εσυ... μου ειπε καποιος απο το διπλανο κελι απο το δικο μου. Καινουριος εδω ε?
- Ναι.. Ασε με στην ησυχια μου, σκεφτομαι...
- Θα εχεις πολυ χρονο εδω να σκεφτεις οσο θες και ο,τι θες! Απλα αν δεν πουμε και καμια μ*****α να περασει η ωρα θα βαρεθουμε πολυ...

- Καλα! Θα πουμε ο,τι θες αλλα σε λιγο! Σου ειπα σκεφτομαι! Εξαλου δεν θα μεινω για πολυ! Με εφεραν εδω μεχρι να με πανε για εκτελεση! του ειπα ενοχλημενος απο την επιμονη του.
- Ναι αλλα εγω βαριεμαι και θελω με καποιον να μιλησω! Στο αλλο κελι διπλα απο το δικο μου αυτος που ειναι μεσα κοιμαται! ειπε συνεχιζοντας να επιμενει.
- Εγω ομως θελω να σκεφτω οποτε δινε του για να μην εχουμε τιποτα μπλεξιματα!
- Καλααα!! Να το θυμασαι αυτο! απαντησε και μετα σταματησε να μιλαει.

- Ναι σιγουρα... ειπα και μετα βυθηστηκα παλι στις σκεψεις μου... Επρεπε να σκεφτω εναν τροπο να ξεφυγω αλλα σιγουρα δεν μπορουσα να κανω κατι οσο φορουσα τις χειροπεδες η οσο ηταν ο Magellan τριγυρω. Ετσι οσο ημου στην φυλακη δεν γινοταν να κανω κατι. Ετσι επρεπε να σκεφτω τροπο για να ξεφυγω το πλοιο που θα με μετεφερε στον τοπο εκτελεσης, οπως την προηγουμενη φορα! Αλλα και παλι δεν ηξερα αν στο μερος θα εβρισκα καποιον για να τον εξαπατησω και να ξεφυγω...

Οι μερες περνουσαν και ο τυπος απο το διπλανο κελι δεν ειχε βαλει γλωσσα μεσα του. Ολη την ωρα μιλουσε. Αφου πολλες φορες εκανα πως κοιμομουν για να σταματησει να μου μιλαει. Παντως οσο και αν προσπαθουσα να σκεφτω καποιο σχεδιο για να την γλυτωσω και αυτη τη φορα δεν μου ερχοταν τιποτα στο μυαλο. Ετσι ειχα αφησει τα πραγματα στην τυχη οπως και την προηγουμενη φορα. Καποια στιγμη, δεν ξερω αν ηταν μερα νυχτα η γενικα πια ημερομηνια ειχαμε καθως εδω κατω χανεις την αισθηση του χρονου, ηρθαν καμια 10αρια φυλακες μαζι με τον Hannyabal για να με παραλαβουν. Ηρθε η στιγμη που θα εφευγα απο εδω μεσα.........

ΤΕΛΟΣ