imprisonment in loguetown: the crew[ΤΕΛΟΣ]

ήταν πρωί και εγώ μόλις είχα ξυπνήσει. καθόμουν στην πρύμνη της βάρκας μου και σκεφτόμουν το πλήρωμά μου. τότε μου ήρθε στο μυαλό η τσάντα που είχε αφήσει πίσω του ο J...ποτέ δεν την είχα ανοίξει...έτσι πήγα κάτω απο το σκέπαστρο -εκεί που φιλούσα και τα δικά μου πράγματα και πήρα τη τσάντα του. τα χέρια μου έτρεμαν και μέσα μου ένιωθα μια ανεξήγητη ανακατωσούρα...
άνοιξα την τσάντα του και έβγαλα κάτι βιβλία που ήταν μέσα. ήταν όλα βιβλία ιατρικής.
αφού για αρκετή ώρα τα ξεφύλλιζα ένα-ένα παρατήρησα πως όλα είχαν κοινό παρανομαστή. στην πρώτη σελίδα του κάθε βιβλίου έγραφε το όνομα του ιδιοκτήτη...περίεργο που τα είχε ο J....έτσι σκέφτηκα πως ίσος κάποιος του τα είχε δανείσει και πως έπρεπε να επιστραφούν στον ιδιοκτήτη τους, για αυτό τον λόγο λοιπόν έσπαγα το κεφάλι μου να μαντέψω το που θα τον έβρισκα...αν και το πιο πειθανό ήταν να βρισκόταν στο dawn island....έτσι αποφάσισα πως θα πήγαινα εκεί το συντομότερο δυνατό με σκοπό να επιστρέψω τα βιβλία και να ανακοινώσω τον θάνατο των 2 συντρόφων μου. όταν το σκέφτηκα αυτό ένιωσα ένα σφύξιμο στη καρδιά και τα μάτια μου γέμισαν δάκρυ. το τραύμα ήταν ακόμα νωπό....

εία στον εαυτό μου πως πρέπει να ηρεμήσω...έτσι μάζεψα τα βιβλία και τα πήγα στην θέση του. ούτως ή άλλως έπρεπε να αρχίσω να ετοιμάζομαι καθώς απο στιγμή σε στιγμή θα βρισκόμουν στο λιμάνι της loguetown. απο το σημείο που βρισκόμουν τώρα φαινόταν όλη η πόλη που κάλυπτε σχεδόν όλο το νησί.φαινόταν όμορφη και γεμάτη ζωή!
έτσι μέσα σε λίγα λεπτά είχα φτάσει στο λιμάνι και είχα αποβιβαστεί. άρχισα να περπατώ άσκοπα μέσα στην πόλη προσπαθώντας να βρω την εξέδρα που πέθανε ο Gol D. Roger....ο μεγαλύτερος των πειρατών!! σε αυτή την πόλη γεννήθηκε και πέθανε. πίστευα πως για αυτό θα ήταν ευχαριστημένος διότι και εγώ η ίδια θα ήθελα να πεθάνω στην πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα....στην shell town. το κακό όμως ήταν πως με την ζωή που έκανα θα μπορούσα να πεθάνω οπουδήποτε.

κάποια στιγμή αφού είδα και απόειδα αποφάσισα να ρωτήσω έναν περαστικό για το πού στο καλό θα την έβρισκα. έτσι πλησίασα έναν γέρο.
<καλησπέρα....μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε που ακριβώς είναι η εξέδρα που ο γκολντ ροτζερ πεθανε?> τον ρώτησα εγώ όμως εκείνος εμε κοίταξε με ένα βλέμμα όλο κακία...
<μου φαίνεσαι γνωστή.....πώς σε λένε..?> με ρώτησε ο γέρος καχύποπτα....ωχ! γαμώτο! τώρα το πήρα χαμπάρι!!!δεν φορούσα την κουκούλα μου....η καρδιά μου είχε αρχίσει να χτυπάει δυνατά...ήλπιζα πως πραγματικά δεν θα με αναγνώριζε...εκείνος με ξανακοίταξε και μου είπε:
<στο τέλος του δρόμου αριστερά.>και μου έδειξε με το δάχτυλό του τον δρόμο. ένιωσα περίεργα αν και τελικά φάνηκε πως δεν με αναγνώρισε...το ήλπιζα πάντως διότι το τεέυταίο πράγμα που θα ήθελα ήταν να αρχίσουν να με κυνηγάνε μαρίνς..τουλάχιστον όχι πριν πάω να αγοράσω log pose....την χρειαζόμουν για όταν θα έμπαινα στην μεγάλη γραμμή..
έτσι λοιπόν ακολούθησα τον δρόμο που μου υπέδειξε ώστε να φτάσω στον προορισμό μου.

πραγματικά όταν έφτασα στην πλατεία ένιωσα το μεγαλύτερο δέος να με κατακλύζει, τόση χαρά και σεβασμός παράλληλα. ακριβώς απέναντί μου βρισκόταν η εξέδρα στην οποία άφησε την τελευταία του πνοή ο βασιλιάς των πειρατών...η εξέδρα που πλημμύρισε με το αίμα του...
έσκυψα ελαφρώς το κεφάλι μου προς τιμήν της μνήμης του μεγαλύτερου των πειρατών...μετά απο περίπου ένα λεπτό το ξανασήκωσα και άρχισα να περπατώ στην πλατεία κοιτάζοντας μήπως βρω κάποιο μπαράκι στα μέτρα μου. τελικά βρήκα μία ξύλινη παμπ που φαινόταν ενδιαφέρουσα...έτσι μπήκα μέσα.

η παμπ ήταν απλή, τίποτα ιδιαίτερο στην διακόσμηση και με λίγο κόσμο -καλό αυτό-.έτσι πήγα και κάθισα στην μπάρα και φώναξα τον μπαρμαν.
<τι θα πάρετε δεσποινίς?> με ρώτησε αυτός καθώς με κοίταγε
<ένα μπουκάλι ρούμι, παρακαλώ.>απάντησα εγώ και εκείνος έπιασε ένα μπουκάλι απο το ράφι πίσω του και μου το έδωσε. εγώ άρχισα αμέσως να πίνω. στο μυαλό μου ήρθε ο yahiko..πόσο πολύ μου έλειπε...ο έρωτας της ζωής μου...ήθελα να τον σφύξω στην αγκαλιά μου...ήπια άλλη μια γερή γουλιά. σκεφτόμουν το πώς θα ήταν αν ήμουν μαζί του τώρα, μου έλειπε και ήταν λογικό...είχα να τον δω δύο μήνες....έπινα πάλι και πάλι και πάλι... παράγγελνα το ένα μπουκάλι μετά το άλλο..και άρχισα να χάνομαι σε μία γλυκιά μέθη που έκανε την στεναχώρια μου να εξατμίζεται...ένιωθα πως ακόμα και τόσο μακριά του ήμουν δίπλα του..

<άλλο...ε..χικ! ένα παρδφγηακαλω...>είπα στον μπάρμαν αφου τελείωσα το 9ο όχι 10ο..ψεματα 11ο μπουκάλι με ρούμι.
<σαν πολύ δεν πίνεις? καλό θα ήταν να μην πιεις άλλο...>μου είπε εκείνος εγώ πάλι τον κοίταξα με ένα βλέμμα γεμάτο κακία.
<φέρε άλλο ένα σου είπα! λεφτά να πληρώσω έχω!!>είπα και άφησα κάμποσα μπέλι πάνω στον πάγκο και εκείνος ξεφύσιξε και μου έφερε άλλο ένα μπουκάλι..δεν με ένοιαζε αν θα με περνούσε για αλκοολική, εγώ γούσταρα να πιω και τέλος. έτσι κατέβασα και αυτό το μπουκάλι..ένιωθα το κεφάλι μου να γυρίζει και μια νύστα...αλλά μου άρεσε πολύ αυτή η κατάσταση, ξεχνούσα τον πόνο μου.
κάποια στιγμή όμως άνοιξε η πόρτα της παμπ και εμφανίστηκε ο γέρος απο πριν...μόνο που αυτή την φορά δεν ήταν μόνος του όπως πριν!

<να!!! σας το είπα!!! αυτή ειναι!! >είπε ο γέρος στους μαρίνς δείχνοντας εμένα...τι στο καλό....
<ε? τι γινεται...χικ! εδ-ω?>είπα εγώ καθώς κατέβηκα απο το σκαμπό και πάσχιζα να μην πέσω..
<dark assassin sakura!!! συλλαμβάνεσαι!>είπε μια κοπέλα μαριν που ήρθε μπροστά
<μουαχααχαχ!!!και ποια είσαι εσώ που θα με συλλάβεις??μπουαχαχααχαχ>γελούσα πραγματικά σαν χαζή..\
<ονομάζομαι tashigi!>είπε και ήρθε καταπάνω μου χτυπόντας με με την λαβή του κατάνα της στο κεφάλι. εγώ λόγω της κατάστασης στην οποία βρισκόμουν δεν μπόρεσα να αμυνθώ..αντιθέτως έπεσα κάτω σχεδόν λιπόθυμη και εκείνη μου πέρασε χειροπέδες απο καιρόσουκι στα χέρια μου. μόλις συνέβηκε αυτό συνειδητοποίησα την σοβαρότητα της κατάστασης...μα τι στο καλό έκανα?! έκλεισα τα μάτια μου και σκέφτηκα κρις....μακάρι να ήσουν εδω...ήξερα πως ήταν αδύνατον να έρθει...αλλά πραγματικά τώρα τον χρειαζόμουν καθώς με είχαν ακινητοποιήσει πλήρως και με μετέφεραν στην βάση του νησιού.

μπήκαμε μέσα στην βάση και με οδήγησαν σε ένα κελί το οποίο φυσικά κλείδωσαν, ακόμα όπως ήταν αναμενόμενο μου πήραν τα όπλα.
ένιωθα τόσο απαίσια! γιατί να μην μπορούσα να αμυνθώ?!γιατί δεν πρόσεχα?!...επιπλέον είχα τις χειροπέδες που με αποδυνάμωναν και το μεθύσι μου ακόμα δεν είχε περάσει..έπεσα κάτω και άρχισα να κλαίω...δνε την άντεχα αυτη τη κατάσταση...με είχαν πιάσει...πως θα κατέληγε αυτό? κυρίως δεν με ένοιαζε για μένα...απλά ήθελα να επιστρέψω τα πράγματα του J...και να έδινα έστω και ένα τελευταίο φιλί στον Yahiko...μου έλειπε τόσο πολύ...
το κεφάλι μου γύριζε και ανήμπορη να αντισταθώ έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα..σκιές άρχισαν να περνάνε μπροστά απο τα μάτια μου..σιγά σιγά γίνονταν όλο και πιο πολλές...και σχημάτιζαν πρόσωπα...πρόσωπα γνωστά...απο άτομα που είχα σκοτώσει...καιρός να πληρώσεις για αυτά που έκανες...μου ψιθύριζαν εγώ ούρλιαζαν μα αυτά έρχονταν κατα επάνω μου.

τότε ξαφνικά όλα εξαφανίστηκαν και εγώ βρέθηκα στο δάσος στην shell town...έβλεπα εμένα παιδί μαζί με τον κενσίν..για μισό λεπτό...κάπου την θυμόμουν αυτή την σκηνή!!! εκείνος να έχει φρικάρει με το σώμα μου...ήταν εκείνη ημέρα...που έφαγα το καταραμένο αυτό φρούτο....και μετατράπηκα σε τέρας..μόνο που ήταν κάπως διαφορετικά...αυτός με είχε αγκαλιά αλλά εγώ δεν έβλεπα το πρόσωπό του....τότε σε κάποια στιγμή το έσπρωξα και αντίκρισα κάτι τρομερό..δεν ήτα ο κενσίν...αλλά ο αδελφός μου!!!!τι στο καλό?! εκείνος ακούμπησε το δάχτυλό του στο μέτωπό μου, όπως συνήθιζε να κάνει και μου είπε...έχε πίστη..τα λόγια του αντήχησαν στο μυαλό μου και τότε για άλλη μια φορά άλλαξα παραστάσεις! ήμουν με το πλήρωμά μου!καθόμασταν και πίναμε ρούμι, γελούσαμε με τις βλακείες που έλεγε ο γκοστ...τότε ένας κρότος με έκανε και πετάχτηκα και οι εικόνες χαθηκαν απο το μυαλό μου! βρισκόμουν και πάλι στο κελί και στην πόρτα διέκρινα μια φιγούρα...

καθώς η μορφή πλησίαζε προς το μέρος μου κατάλαβα αμέσως ποια ήταν. η tashigi.
<ήρθα να σου ανακοινώσω πως θα εκτελεστείς σε 2 ημέρες απο τώρα. τα εγκλήματα σου είναι πολλά ακόμα και αν σκότωσες και κάποιος ενοχλητικούς πειρατές οι δολοφωνίες που έχεις διαπράξει ενάντια των μαρίν είναι ασυγχώρητες!!χαχα!!!σου εύχομαι καλή διαμονή!!> είπε εκείνη με ένα ύφος γεμάτο ειρωνεία. εγώ ανακάθισα και γέλασα σαρκαστικά
<δεν με τρομάζει!!!!δεν φοβάμαι τον θάνατο!!! και δεν μετανιώνω ούτε στο ελάχιστο επειδή υπερασπίστηκα την ζωή μου και τα άτομα που αγαπούσα!!!> της απάντησα υπερήφανα

<είσαι πραγματικά αξιολύπητη σάκουρα...το μόνο που κατάφερες ήταν να πεθάνουν όλοι! κανέναν δεν προστάτεψες!! χαχαχα είσαι αδύναμη!!! σκότωναν το πλήρωμά σου και εσύ δεν μπόρεσες να κάνεις τίποτα!!! το ίδιο και με τον αδελφό σου! τον άφησες μόνο του! και στο τέλος είχε την ίδια κατάληξη...και να σου θυμίσω και έναν φίλο σου απο τα παλιά? φυσικά ο λόγος γίνεται για τον -πως τον λενε?- αααα ναι .....yahiko...το σκότωσαν!!χαχαχχα> μου είπε εκείνη σαρκαστικά..είχα μείνει και την κοίταζα έκπληκτη...ήξερε τα πάντα σχεδόν για την ζωή μου!!!και το κυριότερο ήταν πως είχε δίκιο!!! δεν είχα καταφέρει τίποτα! όλα αυτά που είχα κάνει ήταν μάταια!!
<δεν απαντάς....το βλέπεις πως έχω δίκιο?!είσαι ένα τίποτα.μία στυγερή δολοφόνος!και θα πάρεις αυτό που αξίζεις!! θα πεθάνεις σάκουρα!!απλά κάτσε και αναλογίσου όλα αυτά που έκανες....όλα ήταν για το τίποτα...κατέστρεψες την ζωή σου...αν είχες γίνει μαριν θα είχες λαμπρό μέλλον! αλλά εσύ επέλεξες να είσαι με τους 'κακούς' σάκουρα...επέλεξες να σκοτώνεις!!!!>είπε εκείνη μα τώρα ήταν σοβαρή. εννοούσε την κάθε της λέξη...

<ίσως να έχεις δίκιο...και η ζωή μου να είναι μάταιη! αλλά έζησα και ΖΩ ελεύθερη!!ενώ εσύ είσαι ένα σκυλάκι της κυβέρνησης!!!δεν λέω μπορεί εσύ να είσαι δίκαιη δεν ξέρω! αλλα οι περισσότεροι των μαρίνς είναι χειρότεροι και απο τους πειρατές!δεν μετανιώνω για τίποτα! και θα είναι τιμή μου να πεθάνω στο νησί που πέθανε ο μεγαλύτερος των πειρατών!>της είπα με δέος και πάθος ενώ εκείνη με κοίταξε με ένα μισητό βλέμμα και βγήκε απο το κελί βροντώντας την σιδερόπορτα και κλειδώνοντας την. τότε εγώ ξέσπασα σε γέλια!αυτή η γυναίκα με έκανε να συνειδητοποιήσω πως όντως η ζωή μου δεν ήταν μάταιη! ζούσα όπως ήθελα! πέρασα περιπέτεις! και γνώρισα άτομα που έμελλαν να παίξουν συμαντικό ρόλο στην ζωή μου...άσχετα με την κατάληξη που είχαν κάποια απο αυτά..έζησα πολλές όμορφες στιγμές...

Πρωτη φορα αφησα την Maya ολοκληρο ταξιδι να το πλοηγησει μονη της.. Μπορω να ομολογησω ότι την εχω διδαξει αρκετα καλα να πλοηγει και ισως να ξερει καλυτερα και από εμενα.. Όταν ειχαμε παει West Blue καναμε 1 εβδομαδα να φτασουμε ενώ τωρα με την Maya πηδαλιο ολη την διαδρομη σε μολις 5 μερες βλεπαμε την Loguetown στον οριζοντα…
Σε ολη την διαδρομη όμως εγω δεν ειχα βγαλει από το μυαλο μου την Sakura και τον κινδυνο οπου την περιεβαλε στα ονειρα μου..
Πλησιαζοντας ολο και πιο πολύ στην Loguetown εγω ανεβηκα στο καταρτι να ξεκρεμασω την πειρατικη σημαια… Ειχα ξαναερθει πιο παλια εδώ,ειχα δημιουργησει πολους εχθρους και δεν ηθελα να κινησω υποψιες ιδικα των μαρινς.. Κραμασα μια προχειρη σημαια και πηγα στην Maya..
Μωρο μου.. Εδώ πρεπει να με ακουσεις. Εχω ξαναερθει σε αυτην την πολη και εχω αρκετους εχθρους εδώ. Το καλυτερο θα ηταν να κατσεις εσυ στο πλοιο και να περιμενεις γιατι μεσα στην πολη μαζι μου κυνδινευεις. Αν σε δουν μαζι μου..
Από μαριν εχω εκπαιδευτει,νομιζεις ότι δεν ξερω για την Loguetown? Προσεχε κακομοιρη μου μην πεσεις πανω στον Smoker μονο..
Θα προσεχω..

Λιγο πιο μετα φτασαμε στο λιμανι και ριξαμε αγκυρα,εγω κατεβηκα στην προβλητα και εδεσα το καραβι. Ενας αγνωστος ηρθε διπλα μου και με βοηθησε με τα σχοινια..
Ευχαριστω για την βοηθεια.. Αλλα ποιος εισαι?
Λεγομαι Remi. Οι μαριν της πολης δημιουργησανε καινουργιες θεσεις εργασιας στο λιμανι βοηθοντας τους εμπορους και ολους τους διερχομενους επισκεπτες..
Μαλιστα… Να σε ρωτησω τοτε.. Μηπως ξερεις για την Dark Assasin Sakura? Κατι ακουσα για το ονομα της αλλα είναι πολύ ελειπεις οι πληροφοριες μου..
Ααα δεν τα ακουσατε? Η Dark Assasin Sakura αιχμαλωτιστηκε σημερα από την υπαρχηγο των μαριν στο νησι Tashigi ! Η ημερομηνια εκτελεσης της οριστηκε για μεθαυριο.. Καιρος να αρχισουνε να πεφτουνε και αλλα κεφαλια πειρατων..
Μολις το ακουσα ολο αυτό από μεσα μου ξεσπασε ένα τεραστιο κυμμα ξαφνιασμου,πανικου,θυμου και διαφορων αλλων συναισθηματων… Αλλα προσπαθησα να διατηρησω την ψυχραιμια μου ώστε να μην κινησω καμοια απολυτως υποψια..

Μαλιστα.. Μηπως ξερεις που βρησκονται οι φυλακες με το κελι που εχουν μεσα αυτην την πειρατινα? Θα ηθελα να παω και εγω να την δω από κοντα και να την φτυσω..
Μαλιστα κυριε.. Είναι ακριβως κατω από την βαση των μαριν.. Λενε ότι ο ιδιος ο Smoker είναι φυλακας στο κελι της,..
Ευχαριστω για όλα Remi.. Αυτό είναι για τις πληροφοριες και αυτό για να προσεχεις ιδιαιτερα το πλοιο.. Δεν θελω κανενας να μπει μεσα,ουτε να το αγγιξει!και του δινω περιπου 5.000belli..
Ευχαριστω πολύ κυριε μου !! Θα το φυλαξω οσο καλυτερα μπορω..
Φορωντας μια καφε καπα μονο ξεκηνισα για την βαση των μαριν.. Ηξερα ότι εκει μπορει και να χασω την ζωη μου αλλα η Sakura χρειαζεται την βοηθεια μου…

Φτανοντας στην βαση στεκομαι πισω από ένα κτιριο και παρατηρω τους μαριν οπου μπαινουν στην βαση.. Υπηρχαν 2 φρουροι από εξω και 2 από μεσα.. Οσοι φτανανε επρεπε μα πουν σε ποια διμοιρια ανηκουν,ποιος είναι ο ανωτερος τους και τον αριθμο τους.. Η ιδεα οπου θα ειχα συνυθως θα ηταν απλα να τους σφαξω και να μπουκαρω μεσα.. Αλλα δεν ειχα την συγκεκριμενη μερα ιδιαιτερες τασεις αυτοκτονιας και σκεφτομουν λιγο περισοτερο από ότι συνυθως.. Βλεπω από το στενακι απεναντι μου να ξεπροβαλει ενας μαριν με γαλαζια μαλλια σαν τα δικα μου.. Τελεια σκεφτηκα από μεσα μου..
Πλησιαζω τον μαριν πριν προλαβει να βγει από το στενακι και στεκομαι μπροστα του.. Εκεινος σταματαει με κοιταει λιγο και στριβει λιγο δεξια ώστε να περασει από διπλα μου.. Προφανως δεν ηταν από τους μαριν οπου καιγονταν για καυγαδες η φασαριες… Τοτε απλωνω το αριστερο μου χερι μπλοκαροντας του τον δρομο..
Κυριε,θελω να περασω..και τοτε εγω βγαζω την κουκουλα.. Ο μαριν εδειξε να με αναγνωριζει…
Με την εκφραση σου καταλαβα ότι ξερεις ποιος ειμαι.. Για αυτό μπορεις να μου πεις με το καλο σε ποια διμοιρια ανοικεις,ποιος είναι ο διοικητης σου,τον αριθμο σου και την στολη σου..
Εκεινος δεν απαντησε και συνεχισε να με κοιταζει ανεκφραστος..

Από ότι φαινεται μαλλον θα τα παρω με το κακο…
Εκεινος παλι εμεινε ανεκφραστος και δεν απαντησε.. Από ότι φαινεται η υπερβολικη υπερηφανεια θα του κοστισει..
Του ριχνω μια μπουνια στο προσωπο,ανοιγοντας του την μυτη και υστερα μια κλωτσια οπου την προλαβε και την απεκρουσε.. Από ότι φαινεται δεν είναι ενας μεσος μαριν,ηξερα να πολεμαει… Μαζευω γρηγορα το ποδι και του ριζνω ένα αριστερο κροσε οπου με μια μικρη κινηση του κεφαλιου του στα αριστερα το αποφευγει ενώ ταυτοχρονα αρπαζει το απλωμενο χερι μου αφηνωντας ετσι εκτεθημενο ολο τον θωρακα μου και την κοιλια.. Τοτε αρχισε να με γρονθοκοπει ανελεητα μεχρι που τραβωντας αποτομα του χερι που μου κραταγε περνει την καταληλη ωθηση και του σκαω μια πολύ δυνατη δηλητηριωδης κουτουλια..
Εκεινος πεφτει εχοντας σπασμους λογω του δηλητηριου.. Σκυβω από πανω και τον κοιταω περιμενοντας απαντηση..
Τι? Και τωρα αμιλητος και ανεκφραστος θα μεινεις? Αυτό το δηλητηριο δεν προκητε να σε σκοτωσει αλλα αντιθεως σε κραταει ζωντανο για να βιωνεις αυτό το πονο κάθε δευτερολεπτο και στιγμη..
Εκεινος συνεχισε να μην μιλαει,σφιγκοντας τα δοντια του και ξεφυσωντας προσπαθουσε να αντεξει τον πονο που ενοιωθε.. Δεν μιλαγε..

Ειχα αρχισει να χανω την υπομονη και ψυχραιμια μου μεχρι που παρατηρησα κατι.. Από την εξωτερικη του τσεπη επεσα μια φωτογραφια. Εδειχνε τον μαριν με την οικογενεια του,την μητερα του,τον πατερα του και τα αδερφια του.. Δεν ητανε του style μου αλλα την συγκεκριμενη χρονικη στιγμη δεν ειχα άλλη επιλογη.. Του δειχνω την φωτογραφια, το βλεμμα του εκεινη την στιγμη αλλαξε εντελως σε κατι πιο λυπηρο…
Να φανταστω ότι ολοι τους είναι πολύ υπερηφανοι για εσενα.. Και να εχανες την ζωη σου παλι υπερηφανος θα ενοιωθες.. Αλλα πως θα ενοιωθες αν ολοι τους πεθενανε πρωτοι? Αλλα όχι απλα..Οχι όχι.. Βασανιστικα αργα… Με τα ουρλιαχτα τους να φτανουν από την κολαση μεχρι τον παραδεισο. Με..
ΣΚΑΣΕ !! …. Θα σου πω ότι χρειαζεσε..
Αφου μου ειπε όλα του τα στοιχεια βγαζει από μονος του την στολη του και ξαπλωνει κατω… Εγω ακουμπησα το μετωπο του και αποροφησα το δηλητηριο από μεσα του.. Πριν προλαβει να αντιδρασει τον χτυπαω με μια μπουνια παρα πολύ δυνατα στο πρσωπο αφηνωντας τον λυποθυμο.. Δεν μπορουσα να τον σκοτωσω..
Βαζω γρηγορα την στολη,φοραω το καπελο και αρχισα να περπαταω σταθερα προς την πορτα της βασης..

Φτανω στην πορτα και στεκομαι προσοχη μπροστα.. Με μια δευτερη σκεψη ισως να το παρακανα.. Οι φρουροι κοιταζονται μεταξυ τους και ξερενονται στα γελια..
Χαχαχαχα… Ελα φανταρακι μου..χαχαχαχα…την ρουτινα την ξερεις ..χαχχαχα λεγε..
Οπλιτης Gary Luply, Του δικοικητη Captain Smoker,αριθμος 17945.
Μαλιστα… χαχαχαχα… Για περνα μεσα φανταρακι..χαχαχαααχ !!
Περνοντας προς τα μεσα ακριβως απεναντι από την εισοδο βλεπω έναν τεραστιο πινακα με wanted posts. Το δικο μου βρισκοταν καπου στην μεση και η επικυρηξη μου ειχε φτασει 94.000.000. Το poster της Sakura από την άλλη ειχε ένα «Χ» ζωγραφισμενο πανω του.. Δεν εκατσα παραπανω μην και τυχον με αναγνωριζε κανενας ετσι πηρα τον δρομο προς τα κατω..
Κατεβαινα σκαλια και μετα σκαλια και μετα σκαλια και μετα σκαλια…Πωππω ατελειωτα είναι..σκαλια..παλι σκαλια..σκ..Ωπ! Πατωμα !! Φτασαμε τελικωςστις φυλακες της βασης.. Τωρα το μονο που εμελε ηταν να βρω το κελι της Sakura.. Περναγα το ένα κελι μετα το άλλο,κοιταζοντας μεσα αλλα σε κανενα η Sakura..
Υστερα,λογω μικρης απελπισιας και βαρεμαρας να ψαχνω όλα τα κελια φωναζω..
SAKURAAAA !!!!

Ένιωθα απελπισμένη και κυριολεκτικά μέσα στην μαυρίλα. η αλήθεια ήταν πως με είχε πάρει απο κάτω το ότι με είχαν πιάσει...στην πραγματικότητα δεν ήθελα να πεθάνω...τα μάτια γέμισαν δάκρυα στην σκέψη πως δεν θα ξανάβλεπα το φως της ημέρας...τότε μια ακτίνα ήλιου φώτισε το σκοτάδι μου...μια φωνή γνωστή...η φωνή του κρις!!!
<SAKURAA!!!> τον άκουσα να φωνάζει!! εγώ μάζεψα όση δύναμη είχα και του φώναξα:
<CHRIS!!!ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ!!!>ένιωθα τους παλμούς της καρδιάς μου να ανεβαίνουν!!τότε εμφανίστηκε στην καγκελόπορτα ο κρίς με ρούχα μαρίν και μου άνοιξε!
<πώς τα κατάφερες πάλι?>με ρώτησε καθώς χαζογελούσε
<σταμάτα ρε βλάκα είχα πιει :Ρ ελα τώρα να μ βγάλεις τις χειροπέδες απο καιρόσουκι γιατί πραγματικά με πεθαίνουν...>του είπα και αυτός με πλησίασε και ξεκλείδωσε τις χειροπέδες. μόλις ένιωσα τα χέρια μου να ελευθερώνονται αγκάλιασα αμέσως τον κρις..
<σε ευχαριστώ κρις...αλήθεια...μου έσωσες την ζωή>του είπα και ακόμα τα μάτια μου ήταν γεμάτα δάκρυα...όμως αυτή την φορά ήταν δάκρυα χαράς..!
<δεν κάνει τίποτα!!!ελα όμως πάμε να φύγουμε πριν μας πάρουνε χαμπάρι!!!>μου είπε αυτός και με τραβολόγησε έξω απο το κελί.

έτσι βγήκαμε απο το κελί και αρχίσαμε να προχωράμε προς την έξοδο. εγώ εν τω μεταξύ είχα αρχίσει να αποκτώ και πάλι τις δυνάμεις μου αλλά δυστυχώς δεν είχα τα όπλα μου...έπρεπε να τα βρούμε.
<κρις περίμενε!!!έχουνε τα όπλα μου! πρέπει να τα βρούμε!>του είπα και αυτός με κοίταξε σχετικά περίεργα.
<εντάξει...>απάντησε μετά απο λίγο και στρίψαμε σε έναν διάδρομο..
<τι ακριβώς κάνουμε?!>τον ρώτησα γιατί πραγματικά δεν είχα ιδέα για ποιον λόγο περιφερόμασταν μέσα στην βάση των μαρίν ενώ υποτίθεται πως θα ψάχναμε για τα όπλα μου...
<μην μιλάς θα δεις!!!>μου απάντησε καθώς συνεχίσαμε να περιφερόμαστε...ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά μας ένας μαρίν! εκείνος μας κοίταξε έντρομος και μετά τράβηξε του σπαθί του και είπε
<πα-πα-παραδοθείτε!!!>εμείς τον κοιτάξαμε με ένα υποτιμητικό βλέμμα και τότε ο κρις άρχισε να εκρίνει δηλητήριο απο τα χέρια του
<πήγαινέ μας εκεί που έχουν τα όπλα της σάκουρα...αλλιώς θα πεθάνεις στο λεπτό!!!!>είπε και τον απείλησε..
ο καημένος ο μαριν που πραγματικά τον λυπήθηκα κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και τρομαγμένος μας έκανε νόημα να τον ακολουθήσουμε...τελικά μας οδήγησε σε ένα δωμάτιο που ήταν κλειδωμένο, όπου αυτός με ένα κλειδί το άνοιξε, μπήκε μέσα και μας έδωσε τα όπλα...πραγματικά δεν πίστευα πως ήταν τόσο εύκολο!!!ένιωθα πραγματικά υπέροχα που είχε έρθει ο κρις...χωρίς αυτόν...θα ήμουν νεκρή!!!!

τρέχαμε στους διαδρόμους προς την έξοδο, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά μας ένα τσούρμο απο μαρίνς, αλλά εμείς με μερικές συντονισμένες κινήσεις με τα κατάνα μας τους σκοτώσαμε σχεδόν αμέσως και έτσι συνεχίσαμε την πορεία μας.
όμορφα συναισθήματα με είχαν κατακλύσει..ευγνωμοσύνη, χαρά, ευτυχία...ήταν τόσο τέλειο το ότι ήρθε για να με σώσει!!! θα του χρωστούσα αιωνίως χάρη!!!
τελικά λίγο αργότερα βγήκαμε απο την βάση των μαρίνς τρέχοντας! Πραγματικά ένιωθα τόσο ευγνώμων που με έσωσε... Αν δεν ήταν αυτός εγώ θα ήμουν καταδικασμένη. Ξαφνικά όμως μπροστά μας εμφανίστηκε η tashingi με ένα τσούρμο μαρίνς!
<δεν έχεις να πας πουθενά!!!!> είπε καθώς στάθηκε μπροστά μου. στο χέρι της κρατούσε το κατάνα της όπως και εγώ το δικό μου, ενώ στο άλλο κρατούσα το φλέιλ.
<φύγε απο μπροστά μου διότι θα αναγκαστώ να σε σκοτώσω!!!!>της είπα απειλητικά
<δεν πρόκειται να σε αφήσω να ξεφύγεις!!!!>μου είπε αυτή...ήταν ξεροκέφαλη...
<οκ αφού ετσι το θέλεις...!!>της απάντησα εγώ και άρχισα να στριφογυρίζω το φλέιλ με το χέρι μου. τότε παρατήρησα πως το βλέμμα της είχε πέσει πάνω στον κρις....

<εσυ!!!!> του είπε αυτή και είδα τον κρις να πεθαίνει στα γέλια..
<μπορεί να μου πει κανείς τι στο καλό γίνεται εδω πέρα?!ρώτησα εγώ κοιτάζοντας και τους δύο...η αλήθεια ήταν πως η κοπελιά φαινόταν φοβισμένη και τσαντισμένη μαζί
<εεεε...σε εμένα μιλάς??> την ρώτησε ο κρις καθώς την κοίταζε περίεργα.
<ναι!!!! θα μου το πληρώσεις αυτό που μου έκανες!!!>είπε αυτή και στριφογύρισε το κατάνα στο χέρι της
<εεε....ποια είσαι εσύ?!είσαι τρελή...δεν σε ξέρω...>είπε ο κρις και κατάλαβα πως η άλλη άρχισε να εκνευρίζεται πολύ.
<μα πως γίνεται να μην με θυμάσαι!!???> άρχισε να ουρλιάζει αυτή η παρανοϊκή γκόμενα.
<εε...δεν σε θυμάμαι πάντως...!!> της απάντησε ο κρίς και εγώ έλιωσα στα γέλια πραγματικά! αυτό που ζούσα δεν υπήρχε!!

<αρκετά!!! φύγε απο τον δρόμο μου!!>γύρισα και της είπα σοβαρεύοντας απότομα.έτρεξα κατά επάνω της και στριφογυρίζοντας το φλέιλ προσπάθησα να την χτυπήσω αλλά εκείνη είπε:
<Tashigi's Flexibility!!>αποφεύγοντας την επίθεσή μου και μου επιτίθεται προσπαθώντας να με κόψει με το κατάνα χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.
<δεν μπορείς να με νικήσεις !!!είσαι αδύναμη! στον μπαρ με έριξες επειδή ήμουν μεθυσμένη λιώμα!!!τώρα όμως...Bara Bara no free drop!!>είπα και τα χέρια μου αποκόπηκαν απο τους καρπούς και την έπιασαν απο τον λαιμό σηκώνοντάς την στα 4 μέτρα και ρίχνοντάς την με δύναμη κάτω. εκείνη έφτυσε αίμα και πάσχιζε να σηκωθεί στα δύο της πόδια. τότε 5 μαρίνς ήρθαν κατά επάνω μου!
<έι!!! αυτό δεν είναι δίκαιο!!!Bara Bara no deception!!>είπα και το σώμα μου διαμελίστηκε σε μικρά κομμάτια τα οποία στριφογύριζαν με μεγάλη ταχύτητα γύρο απο τους 5 μαρίνς περικυκλώνοντας τους, επιπλέον λόγο της μεγάλης ταχύτητας δεν μπορούσαν να διακρίνουν τα χέρια που κρατούσαν τα όπλα και να αμυνθούν με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα λεπτά να είναι και οι 5 νεκροί

<τι συμβαίνει δεν μπορείς να με νικήσεις μόνη σου και στέλνεις τα τσιράκια σου?!!!χαχαχα> της είπα και αυτή πλησίασε προς το μέρος μου.ενώ ερχόταν με χαλαρές κινήσεις έκανε μία απότομη και μου έχωσε μια γερή κλωτσιά στο πρόσωπο! η αλήθεια ήταν ότι πόνεσα...ένιωσα μέσα μου τον θυμό να φουντώνει πραγματικά ήθελα να τελειώνω με αυτό το μέρος!!έτσι πήρα φόρα και φώναξα <bara bara no touch of death!!!>και έσκισα τον αέρα με το κατάνα με αποτέλεσμα μια δύναμη συμπιεσμένου αέρα να την πετάξει λίγα μέτρα πιο μακριά.κοίταξα πίσω μου και είδα τον κρις να πολεμάει και αυτός με μερικούς μαρίνς.μετά πάλι κάρφωσα με το βλέμμα μου την τασίγκι. για κάποιο λόγο δεν ένιωθα κανένα θετικό συναίσθημα μέσα μου παρα μόνο ένα σκοτάδι να απλώνεται...το ήθελα...το ήθελα να την σκοτώσω,...κάτι με ωθούσε...μήπως τελικά ήμουν όντως δολοφόνος...? ναι...προφανώς και ήμουν...και όχι μόνο διότι είχα σκοτώσει...αλλά γιατί μου άρεσε να σκοτώνω...το ευχαριστιόμουν..τότε πλησίασα την τασίγκι και της είπα:
<μάλλον τελικά είχες δίκιο.....είμαι μία στυγερή δολοφόνος...και σε προειδοποίησα...να μην μπεις στον δρόμο μου...τώρα θα υποστείς τις συνέπειες.>ο θυμός φούντωσε μέσα μου και μια τρομερή ενέργεια με κατέκλυσε...σήκωσα το stealth katana και την κάρφωσα στο στήθος...μετά το τράβηξα απότομα αφήνοντάς την νεκρή ? απλα λιπόθυμη? ουτε και εγώ ήξερα.