Out of control....[ΤΕΛΟΣ]

Λιγες μερες αφου ειχα φυγει απο το Little Garden, ημουν πλεον ακοντα στο πουθενα.Το Log Pose μου εδειχνε συνεχεια σε μια κατευθυνση που δεν υπηρχε και τιποτα.Τουλαχιστον κρινοντας απο τον χαρτη αυτο μπορουσα να καταλαβω.Σκεφτηκα ομως οτι μπορουσα να ειχα μια παλαιοτερη εκδοση αυτου του χαρτη και να υπηρχε οντως καποιο νησι εδω κοντα. Το θεμα ηταν να μην συναντουσα Marine ή κυνηγους γιατι δεν ειχα καθολου ορεξη.Για να πω την αληθεια ηθελα λιγο να ηρεμησω απο τις μαχες που ειχα δωσει το τελευταιο διαστημα γιατι ειχα κουραστει αρκετα.Ηξερα ομως οτι αυτο δεν ηταν στο χερι μου οποτε δεν θα μπορουσα να κανω και πολλα.Ειχα καταφερει να ηρεμησω απο διαφορα αλλα που με απασχολουσαν και αυτο εκανε πιο ωραιο το ταξιδι μου.Κοιταξα μετα απο αρκετη ωρα τον οριζοντα και φανηκε επιτελους το νησι αλλα αντι για να εχει βουνο οπου συνηθιζαν να εχουν τα περισσοτερα νησια της Μεγαλης Γραμμης ειχε κατι σαν πυργο...

Το μυαλο μου πηγε αμεσως στους Marine και σκεφτηκα αμεσως ολα οσα μου ειχε πει ο Broggy, οτι θα ηταν καλο να αποφυγω τα νησια που υπηρχαν marine και κυνηγοι.Επειδη ακριβως ηταν οργανωμενοι θα ηταν δυσκολο να νικηθουν, ειδικα οι Marine που ειχαν και SeaStones στην κατοχη τους.Επιπλεον δεν θα μπορουσα να κρυψω και πολυ τις δυναμεις μου αφου ηη κυβερνηση συγουρα ηξερε οτι ημουν χρηστης φρουτου και μαλιστα Logia.Παρ ολα αυτα θα ηταν καλο να μην βγαλω συμπερασματα απο τωρα.Μπορουσε να ηταν απλα ενα νησι που ειχε πυργο στο κεντρο του νησιου επιτιδες για να βλεπει αν ερχονταν στο νησι πειρατες.Πολλα ηταν τα νησια που ειχαν παρατηρητιρια για τετοιες ακριβως περιπτωσεις.Βεβαια δεν ειχα καποια πειρατικη σημαια στο πλοιο μου οποτε δεν χρειαζοταν να ανησυχω τοσο πολυ απο τωρα.Απο την αλλη ομως σκεφτομουν συνεχεια αυτο που μου ειχαν πει....οτι η επικυρηξη που ειχα για το κεφαλι μου εφτανε τα 400.000.000

Δεν ειχα τιποτα να κανω απο το να περιμενω μεχρι να φτασω στο νησι.Οταν εφτασα πιο κοντα παρατηρησα οτι αυτο το πραγμα που εβλεπα τοση ωρα απο μακρυα δεν ηταν νησι, αλλα ουσιαστικα ενα φρουριο που βρισκοταν απλα στην θαλασσα.Λογικα θα πρεπει να δεχοντουσαν αρκετες επιθεσεις και για αυτο και ηταν τοσο πολυ καλα εξοπλισμενοι.Τοτε ειδα κατι ψηλα στον αερα αλλα δεν μπορουσα να δω και πολλα γιατι με στραβωνε ο ηλιος, αλλα υπεθεσα οτι θα πρεπει να ηταν γλαροι και γυρησα και παλι το βλεμμα μου προς το "νησι" και υπολογησα οτι λογικα σε περιπου 20 λεπτα θα ειχα φτασει.Ξαφνικα ακουσα εναν περιεργο ηχο να ακουγεται περιπου πισω απο το πλοιο μου και γυρησα το βλεμμα μου ενστικτωδως για να δω τι ηταν.Η Μεγαλη Γραμμη εκτος απο τα ακραια καιρικα φενομενα ειχα και ακραια μεγεθη θαλασσιων πλασματων.Ειχαν δει πολλα τα ματια μου το τελευταιο διαστημα οποτε ηταν καλο να προσεχω....

Τα χειροτερα δεν ειχαν ερθει ομως ακομα για μενα γιατι ξαφνικα αρχησε να ακουγετε ενας περιεργος ηχος σαν σφυριγμα, ο οποιος καθε δευτερολεπτο γινοταν ολο και πιο δυνατος.Καταλαβα τοτε οτι αυτο που ειχα δει στον ουρανο δεν ηταν γλαροι αλλα κατι αλλο το οποιο ειχε ως στοχο εμενα.Χωρις να γυρησω το βλεμμα μου εκανα ενα σαλτο και βρεθηκα στο κατω μερος του πλοιου για επιασα τα σπαθια μου.Τοτε ενας πιδακας νερου πεταχτηκε στον αερα και βγηκε μεσα απο την θαλασσα ενας μεγαλο πλασμα.Ευτυχως ομως ειχα προλαβει να πιασω τα σπαθια μου, οποτε θα μου δινοταν η ευκαιρια να αμυνθω.Αρχησα τοτε να επεξεργαζομαι αν δεν ηταν ενα απλο φρουριο αυτο που βρισκοταν μπροστα μου. Ηταν αρκετοι και ηξερα οτι βρισκομουν σε μειωνεκτικη θεση οποτε δεν θα ηταν ευκολο να κανω και πολλα.Εκτος απο το πλασμα τις θαλασσας που βρισκοταν μπροστα μου ειχα να αντιμετωπησω και τους "καβαλαριδες" , οι οποιοι ιππευαν ενα ειδος ιπταμενου ψαριου.Τι αλλο θα εβλεπαν τα ματια μου σε αυτη την θαλασσα?

Ημουν περικυκλωμενος και δεν ηξερα τιποτα για τους αντιπαλους μου, ουτε τι δυναμεις ειχαν ουτε τιποτα.Βεβαια δεν εδειχναν να ειχα τα καταλληλα οπλα για να με αντιμετωπησουν και αυτο συγουρα θα μου εδινε ενα πλεονεκτιμα.Παρ ολα αυτα ακουσα μια φραση κλειδι για μενα που με εκανε να αλλαξω τελειως σταση και να χαλαρωσω.Για την ακριβεια παραδοθηκα οταν ακουσα το εξης.....
-Βαλτε τον στο αμπαρι μαζι με τους υπολοιπους...αν μεχρι αυριο δεν εχουμε δεχτει καποια προσφορα θα τους εκτελεσουμε ολους....
Σκεφτηκα απο μεσα μου οτι ηταν μια ευκαιρια να δω τι επαιζε εδω περα και να δω μηπως μπορουσα να βοηθησω.Η δραπετευση μου ηταν συγουρη αλλα το θεμα ηταν να σωσω αν γινοταν και οσους περισσοτερους μπορουσα.Μπορει να ημουν πειρατης αλλα για καποια πραγματα επρεπε καποιος να πει "ΑΡΚΕΤΑ" και να εκτιμησει καποια πραγματα στην ζωη....

Αφου πεταξα τα οπλα μου ριχνοντας ενα απλο βλεμμα σε ολους οσους με κοιτουσαν κατεβηκαν 2 απο τους καβαλαριδες για να με δεσουν.Δεν αντισταθηκα και οταν με εδεσαν καλα καλα με φορτωσαν σε ενα απο τα ιπταμενα ψαρια και εμ οδηγησαν στο φρουριο τους.Ευτυχως το πλοιο μου δεν το ειχε πειραξει κανεις και μαλιστα ησυχασα ακομα περισσοτερο οταν μου ειπαν να το αφησουν εξω απο το φρουριο και αν το δεσουν και αυτο μηπως το πουλουσαν αυριο.Λογικα μεχρι τοτε αν ολα πηγαιναν καλα δεν θα ειχα προβλημα και θα επαιρνα πισω το πλοιο μου.Το θεμα ομως ηταν να ελευθερωσω μερικους απο τους κρατουμενους.Βεβαια δεν γνωριζα ποιοι ηταν οι κρατουμενοι τους, δηλαδη αν ηταν πειρατες, κυνηγοι, απλοι marines ή απλα ταξιωτες που τους σταματουσαν ετσι απλα στην μεση της θαλασσας. Θα μαθαινα τι συνεβαινε εδω περα και ειχα σκοπο να βαλω ενα τελος σε αυτο το παραμυθι....

Με οδηγησαν μεσα στην βαση τους και με εριξαν μεσα σε ενα κελι.Οταν γυρσα το βλεμμα μου δεξια και αριστερα και ας μην μπορουσα να δω καθαρα, καταλαβα οτι δεν ημουν μονος.Αφου συνηθησε το ματι μου στο σκοταδι καταλαβα οτι τα πραγματα ηταν ακομα χειροτερα αφου μεσα στο αμπαρι υπηρχαν γυρο στα 18 ατομα.Η αποδραση μαλλον θα ηταν καπως δυσκολη.Παρ ολα αυτα αν ηθελαν να τους βοηθησω επρεπε να μου δωσουν οσο το δυνατον περισσοτερες πληρφοριες μπορουσαν.Ετσι θα ημουν σε θεση να αντιμετωπησω τους απαγωγεις και να ελευθερωσω τους υπολοιπους.Παντως οταν με ειδαν οι υπολοιποι κανενας δεν ηταν προθυμος να μιλησει οποτε αφησα για αρχη να ηρεμησουν τα πραγματα και με την πρωτη ευκαιρια θα τους μιλουσα.Αν ειχαν σκοπο να μας εκτελεσουν ολους θα επρεπε να μας βγαλουν απο το αμπαρι και να μας βγαλουν εξω.Οποτε η αποδραση θα ηταν πολυ πιο ευκολη.....

Επρεπε να πω καποια πραγματα για να ενθαρρυνω τους υπολοιπους γιατι χρειαζομουν την βοηθεια τους και ηθελα και το καλο τους.Παρ ολα αυτα μπορουσαν μερικοι να μην με πιστευαν για αυτο επρεπε οσα θα ελεγα να ηταν πειστικα.Πηρα μια βαθυα ανασα και εστρεψα το βλεμμα μου προς τα πανω και οταν ξεφυσιξα κατεβασα παλι το κεφαλι μου και ξεκινησα ελπιζοντας ολο αυτο να ειχε καποιο αποτελεσμα....
-Ξερω οτι δεν προκειται να με πιστεψετε οι πιο πολλοι, ξερω οτι να σας πεισω και να κερδησω την εμπιστοσυνη σας ειναι επισης δυσκολο, αλλα πιστευω οτι αξιζει την προσπαθεια....
-Μικρε απλα χανεις τον καιρο σου....ειμαστε τελειωμενοι....αρκετοι προσπαθησαν και ολοι δεν τα καταφεραν....δυστυχως για εμας ειμαστε καταδικασμενοι...
-Για αρχη να σας συστηθω...ειμαι ο Black_Luster και ειμαι πειρατης.Πιστευω οτι αν ειμαι ειλικρινης μαζι σας θα μπορω συνεργαστω μαζι σας καλυτερα...

Τα σχολια για το οτι ημουν πειρατης δεν αργησαν αν ερθουν και υπηρχαν και ατομα που μου γυρησαν και την πλατη.Παρ ολα αυτα δεν εδωσα σημασια και συνεχησα σταθερα τον λογο μου και ας μην δεχοντουσαν να τον δεχτουν να τον ακουσουν ολοι....
-Ξερω οτι εχουμε εναν κοινο σκοπο και αυτος ειναι να φυγουμε απο αυτο εδω το μερος.Εγω προσωπικα μπορω να φυγω και τωρα χωρις να με παρουν και πρεφα. Το θεμα ειναι οτι μπηκα σε αυτο εδω το αμπαρι για να σας βοηθησω διχως να σας συζητησω κατι και το μονο που σας ζηταω ειναι να συνεργαστητε μαζι μου...
-Μικρε ζητας να εμπιστευτουμε εναν πειρατη ο οποιος ειναι απο τους πιο καταζητουμενους αυτης της θαλασσας....πως γινετε να γινει αυτο...
-Το καταλαβαινω αλλα αφου εχω την δυνατοτητα να σας βγαλω απο εδω γιατι δεν θελετε να συνεργαστητε?
-Κοιτα μικρε εμεις ουτος ή αλλως ειμαστε νεκροι απο χερι...οποτε δεν εχει νοημα να το συζητηταμε.Επιπλεον εχουμε χασει και τους συγγενεις μας οποτε πολλοι απο εμας δεν εχουμε λογο να ζουμε.....

Γυρησα το βλεμμα μου προς το μικρο παιδακι που ειχε βρεθει πριν απο λιγα λεπτα διπλα μου.Ηταν η αφορμη για να συνεχησω τον λογο μου και την προσπαθεια μου..
-Κοιταξτε αυτο το μικρο παιδι....του αξιζει κατι τετοιο?Για να την πληρωσει για τις δικες σας επιλογες?Η ζωη συνεχιζεται οπως και να εχουν τα πραγματα.Αυτο το ξερω απο πρωτο χερι μιας και εχω χασει τους δικους και εναν πολυ καλο μου φιλο...Παρ ολα αρκετοι ηταν αρνητικοι και ηξερα οτι οι επιλογες μου μειωνονταν λεπτο με το λεπτο.Τι ηταν αυτο που θα μπορουσε να τους πεισει για μενα?Δεν ηξερα και δεν ημουν ουτε σε φαση για να σκεφτω.Απλα περιμενα απο τους αλλους μια απαντηση....
-Μικρε ο γιος ειναι αυτος που ανεφερες πιο πριν.Σαν πατερας θελω το καλυτερο για αυτον και θα δεχτω την βοηθεια σου....Επιτελους δεχτηκα μια θετικη απαντηση και αυτο μου εδωσε θαρρος....

Ευτυχως μαζι με τον ανδρα που μολις ειχε μιλησει ακολουθησαν και αλλα ατομα αλλα ηταν αρκετα αυτα που δεν δεχτηκαν την βοηθεια μου.Εγω δεν ειχα τιποτα να χασω.Αντιθετα αυτοι ειχαν να χασουν και ολα πλεον για αυτους ηταν θεμα χρονου. Εγω ειχα την πλευρα μου καθαρη και αυτο με εκανε να νοιωθω καλυτερα. Βεβαια το πιο ομορφο συναισθημα ηταν οτι καταφερα να πεισω αρκετα ατομα και να με ακολουθησουν.Κοιτα για αλλη μια φορα τον μικρο και του χαμογελασα. Υπολογησα οτι δεν πρεπει να ηταν παραπανω απο 2,5-3ων χρονων.Ηταν η νεα γενια η οποια ειχε πολυ μελλον μπροστα της....
-Λοιπον θα περιμενουμε λιγο ακομα για να βραδυασει γιατι ετσι θα φαινομαστε. Λογικα θα φυγουμε με το δικο μου πλοιο το οποιο ευτυχως εχουν δεσει εδω πιο εξω.Ολα ειναι υπολογησμενα και σας προτεινω να ξεκουραστητε γιατι θα ειναι αγριο βραδυ.Ενδεχεται να δωσουμε μεγαλη μαχη για να κερδησουμε την ελευθερια μας.....γιατι απλα καποια πραγματα πρεπει να τα κερδιζεις!!!...και γυρησα το βλεμμα μου προς την εισοδο του αμπαριου.Απο εκει θα καταλαβαιναμε ποτε ηταν η καταλληλη σιτγμη...

Μπορουσα να δω αν ηταν ακομα βραδυ ή οχι απο μια μικρη σχισμη που υπηρχε αναμεσα στα ξυλα.Σκεφτηκα οτι ηταν ολα θεμα χρονου και ακομα μπορουσαμε να καταφερουμε.Γενικα επρεπε να ελπιζουμε και να εχουμε ηθικο αλλιως δεν θα μπορουσαμε να κανουμε τιποτα.Μερικοι πηγαν και ξαπλωσαν μεχρι να τους ειδοποιησω για να φυγουμε.Συγουρα δεν ειχαν ιδεα για τις δυναμεις μου και συγουρα μερικοι ακομα με αμφισβητουσαν αλλα εγω προσωπικα δεν εδινα σημασια. Αρκετη ωρα αργοτερα αφου περασαν γυρι στις 3 ωρες πηγα και τους ξυπνησα για να ετοιμαστουν.Ευτυχως ειχε κατεβει σε ολο αυτο το διαστημα καποιος στο αμπαρι λεγοντας σαρκαστικα να απολαυσουμε το τελευταιο μας γευμα.Δεν θα του εκανα την χαρη οπως και να ειχε....
-Ετοιμαστητε γιατι εφτασε η ωρα.Ωρα να διεκδικησουμε κατι που μας ανηκει...την ελευθερια μας....

Εγινα καπνος και περασα τα σιδερα και πηρα τα κλειδια που ειχαν κρεμασμενα στον τοιχο και ανοιξα το αμπαρι.Παρ ολα αυτα αυτοι που δεν ηθελαν να ερθουν δεν ηρθαν και ας τους ανοιξα την πορτα του αμπαριου.Τους εκανα νοημα να ανεβουν την σκαλα και ανοιξα τον εισοδο και περασαμε προσεχτηκα για να μην μας παρουν χαμπαρι.Οταν ανεβηκαμε υπηρχαν μερικοι φρουροι που ευτυχως δεν μας ειδαν λογο του σκοταδιου.Αλλα δυστυχως δεν περασαμε απαρατηρητοι γιατι καταλαθος ο μικρος εβηξε.Εγινα τοτε καπνος και χαθηκα απο διπλα τους για να προετοιμαστω για την επιθεση μου.Τοτε σημανε ο συναργεμος και αρχησαν να ερχονται προς το μερος μας αρκετοι που τους απαγωγεις.Δημιουργησα τοτε ανεμοστροβιλους καπνου και σηκωσα τους παντες στον αερα με αποτελεσμα να μπορουν να προχωρησουν οι υπολοιποι με ασφαλεια.Αλλα η κυριως μαχη δεν ειχε ξεκινησει ακομα για μενα αλλα το καλο ηταν οτι υπολοιποι ηταν ασφαλης....

Πεταχτηκε για αλλη μια φορα το πλασμα που ειχα δει και πριν το οποιο εμοιαζε με μεγαλο πιθονα αλλα αυτη την φορα υπηρχε και αναβατης πανω σε αυτο.Λογικα δεν θα ηταν δυσκολη υποθεση αν και με ανησυχουσε το γεγονος οτι μπορουσε να αναπνευσει κατω απο το νερο.Ακομα δεν ειχα δει ομως τις ικανοτητες του οποτε δεν μπορουσα να κρινω ακομα.Προσπαθησε να με τυληξει αλλα δεν καταφερε και πολλα αφου καταφερα να ξεφυγω.Στην συνεχεια δημιουργησα μια μπουνια καπνου και χτυπησα τον πιθονα με ολη μου την δυναμη.Το αποτελεσμα ηταν να το τσαντησω ακομα περισσοτερο και μου εδειξε τα δοντια του.Τοτε σκεφτηκα οτι αφου δεν μπορουσα να το κανω και πολλα με την μπουνια θα μπορουσα απλα να το πνιξω.Οταν λοιπον ανοιξε το στωμα του για να ουρλιαξει και να μου δειξει τα δοντια του εστειλα ποσοτητα καπνου στο εσωτερικο οτυ σωματος τους φιδιου. Μετα απο λιγο το ερπετο χαροπελευε και η μαχη ειχε αρχησει να εχει ενδιαφερον...

Ο αναβατης του πιθονα δεν αντεξε αλλο και εχασε την ισορροπια του με αποτελεσμα να πεσει κατω.Αμεσως τραβηξε το σπαθι του αλλα δυστυχως για εμενα , εγω ειχα καν τα σπαθια μου.Μαλλον θα τα ειχαν αφησει στο πλοιο.Τα μονα μου οπλα τωρα πλεον ηταν τα χερια μου και οι δυναμεις του φρουτου και ευτυχως ηξερα να τα χρησιμοποιω και τα 2 καλα.Οι υπολοιποι ειχαν ηδη ανεβει στο πλοιο αλλα ηξερα οτι δεν θα πηγαιναμε μακρυα αν δεν τους εξοντωνα ολους.Τοτε κατευθυνα τους ανεμοστροβυλους καπνου που ειχα δημιουργησει και πεταξα πολυ μακρυα μεσα στην θαλασσα για να κερδησω χρονο.Στην συνεχεια ο αντιπαλος μου αρχησε να τρεχει προς το μερος μου αλλα ηξερα οτι ο χρονος με πιεζε. Δημιουργησα τοτε ενα κελι απο καπνο,τον φυλακησα μεσα,τον σηκωσα ψηλα και στην συνεχεια με δυναμη τον εριξα προς τα κατω.Αφου τον εριξα επεσα τον κλωτσησα με ολη μου την δυναμη για να μην μπορει να συνεχησει την μαχη.Συγουρα τα τελευταιο μου χτυπημα πρεπε να του εσπασε μερικα πλευρα....

Αφου ειχα τελειωσει την μαχη μου επρεπε να φυγω οσο πιο γρηγορα μπορουσα και να ανεβω αμεσως στο πλοιο.Αρχησα να τρεχω προς την κατευθυνση του πλοιου με ολη μου την δυναμη για να προλαβω.Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα με ενα μεγαλο σαλτο βρεθηκα στο καταστρωμα του πλοιο και με την μορφη καπνου ανεβηκα στα καταρτια για να ανοιξω ολα τα πανια.Ηλπιζα απλα να αρχησει να φυσαει ακομα πιο δυνατα για να μπορουμε να φυγουμε οσο πιο γρηγορα μπορουσαμε.Με βοηθησαν και οι υπολοιποι οσο μπορουσαν, ενω τους ειπα να βαλουν τα γυναικοπαιδα στην καμπινα του πλοιου για αν ειναι προστατευμενα. Αφου ελυσα τα πανια ξανασχηματιστηκα παλι κατω στο κααστρωμα και αρχησα να ανεβαζω την αγκυρα.Τοτε πεταχτηκε ο πιθονας ,που ειχα αντιμετωπησει πιο πριν, ξανα απο την θαλασσα και ανοιξε απειλητικα το στωμα του.Γυρησα το βλεμμα μου και ειδα ακουμπησμενα το μπροστα καταρτι τα σπαθια μου.Ηταν αυτα ακριβως που χρειαζομουν εκεινη την στιγμη για να γλυτωσουμε....

Τη στιγμη που πηγε για να μου επιτεθει εβγαλα τα σπαθια μου απο τις θηκες μου και εκανα κατα μετωπο επισης.Ειχα αρκετη ταχυτητα με το σαλτο που εκανα.Ηταν απλα η στιγμη να κανω την πιο δυνατη μου επιθεση και να δωσω ενα τελος... "FINAL SEEN!!!"...και βρεθηκα στον αερα πισω απο το ερπετο το οποιο σιγα σιγα κοβοταν στην μεση.Στην συνεχεια εγινα καπνος και ξανασχηματιστηκα πανω στο καταστρωμα για να μην πεσω στην θαλασσα και ετρεξα πανω στο πιδαλιο.Ενας αγωνας δρομου προς την ελευθερια ξεκινουσε. Γυρησα το βλεμμα μου προς το φρουριο αλλα κανεις δεν φανηκε να θελει να μας αντιμετωπησει.Παρ ολα αυτα κρατουσαμε σκοπιες ανα βαρδιες για να ειμαστε συγουροι.Καθε λεπτο που περνουσε μου εμοιαζε με αιωνα γιατι πολυ απλα δεν ημουν μονος και ανησυχουσα πολυ.Επιτελους ομως το μαρτυριο αυτο σταματησε οταν ξημερωσε.Τα παντα ηταν ηρεμα και το ταξιδι συνεχιζοταν με κανονικους πλεον ρυθμους, ενω τα συναισθηματα μου ηταν απεριγραπτα και η διαθεση μου καλυτερη απο ποτε.Τι να με περιμενε αραγε στην επομενη μου περιπετεια?Ενοιωθα οτι κατι καλο θα συνεβαινε αλλα δεν ηξερα τι....