[Τέλος] Mια καλή προπόνηση- Η πρώτη μου μάχη

Έχουν περάσει 5 μέρες απο τότε που έφυγα απο το Dawn Island. Και το μόνο που έχω δει μέχρι τώρα είναι θάλασσα, θάλασσα, θάλασσα. Δεν περίμενα βέβαια να πάω κατευθείαν σε κάποιο νησι. Αλλα ούτε ένα πλοίο δεν έχω δει. Και το χειρότερο απο όλα είναι οτι δεν ευχαριστιέμαι το ταξίδι μου. Αν και αγαπάω πολύ τη θάλασσα, απο τότε που έφαγα το φρούτο φοβάμαι συνέχεια μη γίνει κάτι και πέσω μέσα. Έχω προσπαθήσει βέβαια να πάρω κάποια μέτρα, αλλα ακόμα δεν έχω εξοικειωθεί με τις δυνάμεις μου. Τόσο καιρό άλλωστε δεν αντιμετώπισα κανένα σοβαρό αντίπαλο. Μόνο τον Ace. Και εκεί φοβόμουν μη κάνω κάτι που θα τον βλάψει.
-Πρέπει να βρω κάποιον. Δεν έχει σημασία ποιος θα είναι ή πόσοι θα είναι αλλα πρέπει να βρω κάποιον να πολεμήσω. Μόνο έτσι θα μάθω τη πραγματική μου δύναμη

Ο ήλιος άρχισε σιγα σιγά να πέφτει.
-Ωραία. Άλλη μια νύχτα θα τη περάσω στη θάλασσα. Και επειδή φαίνεται οτι θα φυσάει το βράδυ, ας πάρω καμια κουβέρτα να σκεπαστώ..
Άρχισα λοιπον να ψάχνω τα πράγματα μου γιατί δεν θυμόμουν που την είχα βάλει. Εκεί που έψαχνα άκουσα ένα θόρυβο στη βάρκα. Γυρνάω και τι βλέπω; Ένα πουλί. Πελαργό για την ακρίβεια. Το γλυκοκοιτάω το πουλί και του λέω.
-Έσυ πρέπει να είσαι καλός μεζές. Αλλα δυστυχως δεν έχω φωτιά για να σε ψήσω.
Εκείνη τη στιγμη πετάει και φεύγει. Κάθομαι και το κοιτάζω που πεταει και ολο και απομακρύνεται απο τη βάρκα μου. Και τότε μου έρχεται η ιδέα.
-Για κάτσε ρε. Για να υπάρχει ένα πουλί εδω πέρα, σίγουρα θα υπάρχει και κάποιο νησί. Ας το ακολουθήσω και όπου με βγάλει.

Αλλάζω λοιπόν ρότα και αρχίζω να ακολουθώ το πουλί. Ευτυχώς άρχισε να φυσάει και λίγο πιο δυνατά και έτσι μπορουσα ακόμη να το δω. Όπου πήγαινε το πουλί απο πίσω. Στην αρχή πήγαινε ευθεία και μέτά τελείως ξαφνικά άρχισε να πηγαίνει στα δεξια.
-Που πάει ρε πάλι το κολοπουλο;
Απο οτι κατάλαβα και απο τις σκιες στη θάλασσα βρήκε το βλαμμένο ενα κοπάδι ψάρια και άρχισε να τα κυνηγάει. Παίρνω λοιπόν ένα ποτήρι που είχα στη βάρκα και αφού σημαδεψα του το εστειλα. Το πήρε ξυστά αλλα έφτανε για να αλλάξει κατευθυνση. Πρέπει να είχαν περάσει κανα 2 ώρες απο τη στιγμη που άρχισα να ακολουθώ το κολοπουλο και είχε αρχισει ήδη να σκοτεινίαζει. Έτσι όπως κοίταζα δεξια-αριστερά μπας και βρω κανα νησι βλέπω κατι σαν μια μεγάλη σκια.
-Βρε λες;;;;
Αρχίζω λοιπόν και κατευθύνομαι προς τα εκει. Δεν περνάει λίγη ώρα και βλέπω πως η σκια που ειχα δει πριν απο λίγο ήταν ένα μικρό νησί.
-Εδω είμαστε. Μετά απο τόσες μέρες ταξίδι το βρήκα. Το πρώτο μου νησί.

Όταν βγήκα στην ακτή είχε ήδη βραδιάσει.
-Το καλό είναι οτι είχε καλό καιρο σήμερα, οποτε δεν θα βρέξει το βράδυ. Αλλα αύριο θα πρέπει να φτιάξω καμια καλύβα, βασικά κάτι σαν καλύβα, οπότε και αν βρέξει να μην έχω καποιο πρόβλημα.
Πήρα ένα σκοινί και έδεσα τη βάρκα σε ένα δεντρο για να μη φύγει.
-Η βάρκα είναι οκ. Τώρα τι αλλο έχω να κάνω;;;;
Σωστά. Πρώτα να βγάλω τα πράγματα, και μετά να βρω ξύλα για να ανάψω φωτιά. Λες να μου επιτεθεί κανας ιαγουάρος όσο θα κοιμάμαι;;;;

Την επόμενη μέρα σηκώθηκα αρκετά νωρις.
-Απο οτι φαίνεται δεν μου επιτέθηκε τίποτα όσο κοιμόνουν. Καλο αυτο.
Τώρα. Πρέπει να βρω οπωσδήποτε υλικα για να φτιάξω ένα αξιόλογο κατάλυμα. Και το κυριότερο που πρέπει να βρω. Κρεάς και νερό. Γιατι οι προμήθειες μου αρχίζουν να τελειώνουν. Βασικά και κανα φρούτο να πάρω γατί αμα ξανακάνω τόσο καιρό να βρω νησί θα πάθω κανα σκορβούτο και θα ψάχνομαι.
Πήγα λοιπον μεσα στο δάσος και άρχισα να ψάχνω τα πράγματα που ήθελα.
Απο όσο είχα δει μέχρι τώρα δεν είχα βρει κατι περίεργο. Η βλάστηση ήταν σχεδόν η ιδιαμε αυτή στο Dawn Island. Και οτι είχα βρει μέχρι στιγμής απο δέντρα ή φυτά τα γνώριζα.
-Καλύτερα. Τουλάχιστον δεν χρειάζεται να φοβάμαι μη βρω κάτι επικίνδυνο.

Μετά απο αρκετή ώρα γύρισα στο μέρος οπού είχα αφήσει τα πράγματα.
-Επιτέλους έφτασα. Δεν άντέχω αλλο. Ακόμη δεν έχω καταλάβει πως μπορεσα και τα κουβάλησα όλα αυτά μέχρι εδώ.
Όσο έψαχνα στο νησί ήμουν τυχερός και βρήκα αρκετά φρούτα. Μέχρι και πορτοκάλια βρήκα. Πήρα και κάτι μπαμπού που βρήκα μέσα στο νησί. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να βρω κάτι τέτοιο αλλα είναι οτι καλύτερο για να φτιάξω το κατάλυμα μου. Πιο μέσα στο νησι ακουσα και κάτι νερα να τρεχουν. Κατάλαβα οτι ήταν κάποιος καταράκτης ή κανα ποτάμι. Αλλα δεν πήγα γιατι δεν θα μπορούσα να κουβαλήσω και νερό.
Αφησα τα πράγματα κάτω, βασικά τα πέταξα κάτω και ξάπλωσα στην αμμο. Τα πόδια μου με είχαν πεθένει απο το κουβάλημα.
-Ποιος κάθεται τωρα να φτιάξει τη καλύβα;;;

Τελικά αποφάσισα να σηκωθώ και να φτιάξω τη καλύβα. Πήρα τα μπαμπου και άρχισα να τα καρφώνω στη αμμο το ένα δίπλα στο αλλο. Μόνο μπροστά δεν το έκλεισα. Όταν τελειωσα με τα μπαμπού, το μόνο που μου είχε μείνει ήταν αυτό που θα έβαζα σαν σκεπή. Είχα πάρει μερικα φύλλα-βρήκα και κάτι φοινικιές στο δάσος και δεν τους άφησα ούτε κλαδί- αλλα έπρεπε κάπως να τα στηρίξω, δεν μπορούσα να τα βάλω έτσι. Τι όμως;;; Όσο και αν σκεφτόμουν δεν μπορούσα να βρω κάτι. Ώσπου, μου ήρθε μια απίστευτη ιδέα.
-Βρε λες;;; Μπα δεν νομίζω. Αποκλειέται, δεν μπορεί να έκανε κάτι τέτοιο. Δεν μπορεί;;;; Για όλα την έχω ικανή.

Άρχισα να ψάχνω τα πράγματα μου. Δεν πίστευα οτι μπορεί να έβρισκα κατι τετοιο αλλα για ολα την έχω ικανη τη μάνα μου. Εδω μέχρι και κουβέρτα μου έδωσε. 20 φορες της το ειπα. Δεν πάω να μείνω σε ξενοδοχειο. Πειρατης πάω να γίνω. Εψαχνα έψαχνα και τελικα το βρήκα. Ένα ωραιότατο σεντόνι.
-Είναι απίστευτη. Πήγε και μου έβαλε σεντονι. Θα το μάθει κανείς και θα γελάνε ακόμα και τα ψάρια μαζί μου. Πλάκα πλάκα όμως, αν δεν το έβαζε, που θα έβαζα τώρα τα φύλλα;
Πήρα το σεντόνι και το έβαλα πάνω απο τα μπαμπού. Μια χαρά κάθισε. Έβαλα μετά και τα φύλλα απο πάνω.
-Τέλεια. Τώρα είναι μια χαρά. Ουτε βροχή θα περνάει ούτε τίποτα. Ας κάτσω να φάω κάτι τώρα , γιατί με έπιασε και μια λιγουρίτσα.

Την επόμενη μέρα που σηκώθηκα αποφάσισα να πάω να πάρω νερό. Ήδη είχα κάτσει 2 μέρες στο νησί.
-Νομίζω είναι αρκετές. Θα βρω νερό και σήμερα ή αυριο το πρωι θα τη κάνω απο εδω.
Πήγα προς το μέρος που είχα ακούσει τα νερά. Δεν ήταν καταράκτης οπως ήλπιζα αλλα ένα ποτάμι. Είχα πάρει μαζί μου αρκετά παγούρια ωστε να μη έχω καποιο πρόβλημα απο νερό. Αλλωστε τη πείνα μπορει να την αντεξει κάποιος για αρκετο καιρό. Την ανάγκη για νερό όμως μόνο για λίγο διάστημα. Εκεί λοιπον που γεμίζω τα παγούρια ακούω ένα μεγάλο θόρυβο.
-Αυτό το "μπαμ" σίγουρα προερχεται απο κάποιο κανόνι. Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό.

Μόλις άκουσα το δεύτερο μπαμ άρχισα να τρέχω προς τη παραλία. Μόλις έφτασα σε ένα λόφο κοντά στη παραλία ξάπλωσα κάτω και άρχισα να σέρνομαι προς το χείλος του. Ήθελα να δω ποιος ήταν αυτός που βαρούσε με τα κανόνια. Μόλις σήκωσα λίγο το κεφάλι είδα μερικούς άνδρες να στήνουν ένα καταυλισμό. Ήταν marines. Το πλοίο τους δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλο, και αν το σύγκρινε κανεις με τα απλά πλοία των marines, θα μπορούσε άνετα να το χαρακτηρίσει ως βάρκα. Και αυτοί δεν ήταν πολλοί. Μόλις 10 άτομα. Δεν είχα καταλάβει μέχρι στιγμης τι ακριβως γυρεύουν εδω πέρα, αλλα δεν με πειραζει καθόλου.
-Πουλάκια μου. Στο ουρανό σας γύρευα, σε απόμακρο νησάκι σας βρήκα. Τυχερούληδες. Θα έχετε τη τιμή να είστε οι πρώτοι μου αντίπαλοι.

Τους παρακολουθούσα για αρκετή ώρα μπας και μάθω το τι γυρεύουν στο νησί και ποιος είναι ο ακριβής αριθμός τους. Το μόνο που έμαθα ήταν οτι βρισκόμασταν στο Mirro Ball Island και οτι έψαχναν να βρουν κάτι. Δεν κατάλαβα ακριβώς. Σε κάποια στιγμη βγαίνει απο το πλοιο ένας marine με μια γυναίκα η οποία φορούσε χειροπέδες. Αυτός θα είναι ο καπετάνιος τους. . σκεφτηκα. Είχε διαφορετικα διακριτικα απο τους υπόλοιπους. Και εκτος αυτού οι υπόλοιποι marines τον χαιρέτησαν και "βάρεσαν" προσοχη. Και απο τη προσφώνηση κατάλαβα οτι είχε σημαντικό βαθμό στους marines. Ηταν υποπλοίαρχος. Η κοπέλα όμως ποια είναι;

Χρώματα ιστορίας
Υποπλοίαρχος
Η κοπέλα
Εγώ

-Προχώρα ρε. Δεν θα φάμε ολη μας τη μέρα εξαιτιας σου, της είπε τραβώντας την στην ακτη. Όταν κατέβηκαν απο το πλοιο την έριξε στην άμμο και ο ίδιος κάθισε σε μια καρέκλα που του είχαν πάει οι ναύτες του.
-Λοιπόν λέγε.
-Δεν έχω να σου πω τίποτα.
-Λέγε γιατί η υπομονή μου αρχίζει να εξαντλείται. Λέγε που τον έχετε κρύψει;
-Δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάς.
-Ώστε δεν ξέρεις εεε;;;; Λέω για τον θησαυρό του πειρατη Richards. Εκείνου του πειρατή απο το νησί σου που πήγε στη Grand Line. Mιλάω για τον θησαυρό που έφερε οταν γύρισε απο εκεί. Με λίγα λόγια το θησαυρό του παππού σου.
-Στο έχουμε πει χιλιάδες φορές. Αυτό είναι ένα απλό παραμύθι που έβγαλαν οι κάτοικοι του χωριού. Ο παππούς μου δεν ήταν καποιος αξιόλογος πειρατής. Θησαυρό θα είχε;
-Ναι αλλα εγώ ξέρω οτι είναι κρυμμένος κάπου έδω γύρω. Σε αυτό εδώ το νησί.
-Μπορείς να ψάξεις όσο θελεις. Δεν πρόκειται να βρεις τίποτα. Στο ξαναλέω ο θησαυρός...
Εκείνη τη στιγμη σηκώθηκε απο τη καρέκλα του και τη χαστούκισε.
-Λοιπόν παλιοβρώμα. Στο λέω για μια και τελευταία φορά. Αν δεν μου πεις που είναι ο θησαυρός τότε θα πεθάνεις. Αλλα πριν σε σκοτώσω θα φροντίσω να ψοφήσουν όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Και εσένα θα σε στείλω στο Impel Down. Το καλό που σου θέλω λοιπον, μίλα. Και μάλιστα γρήγορα.
Όταν είδα όλη αυτη τη σκηνή πλημμύρισα απο οργή. Ήθελα να κατέβω και να τον σκοτώσω επιτόπου.
-Αλλα αυτό δεν θα με βγάλει πουθενα. Πρέπει να βρω ένα σχέδιο. Και γρήγορα.

Χρώματα ιστορίας

Υποπλοίαρχος
Ναύτες
Εγώ

Προσπαθούσα να σκεφτώ ενα καλό σχέδιο προκειμένου να ξεφορτωθώ τους marines χωρίς όμως να πάθει τίποτα η κοπέλα.
-'Ει! Εσεις οι 2. Ελάτε αμέσως εδώ.
Σήκωσα το κεφάλι να δω τι γίνεται. Ο υποπλοίαρχος, φώναξε 2 απο τους marines.
-Οι προμήθειες μας έχουν αρχίσει να τελειώνουν. Πηγαίνετε στο δάσος να βρειτε νερο, φρούτα και κανα ζωό για να φάμε.
-Αν συναντήσουμε αντίσταση απο τους κατοίκους του νησιού;
-Δεν θα συναντήσεται κανέναν. Αυτό είναι ένα νησί ξεχασμένο απο το θεό. Αλλ ακόμα και αν βρείτε καποιον θα τον σκοτώσετε αμέσως. Δεν με ενδιαφερει αν θα είναι νέος, γερος ή παιδι. Οποιον βρείτε θα τον σκοτώσετε. Το καταλάβατε;
-Οπως διατάξετε!
Οι 2 ναύτες,αφού "βάρεσαν" προσοχή, άρχισαν να κατευθύνονται προς το δάσος.
-Αυτή είναι η ευκαιρία μου. Θα ξεκινήσω απο αυτούς τους 2 και μετά θα πάρουν σειρά και οι υπόλοιποι.

Χρώματα ιστορίας

marine 1
marine 2
Εγώ

Αμέσως κατευθύνθηκα προς το δάσος. Προσπαθούσα να μη χάσω επαφή με τους 2 marines. Μετά απο λίγη ώρα εφτασαν στο ποτάμι.
-Ωραία. Μιας και βρήκαμε πρώτα το ποτάμι, ας πάρουμε νερό και μετά πάμε να βρούμε τίποτα να φάμε.
Πήραν τα παγούρια που είχαν μαζί τους και άρχισαν να τα γεμίζουν με νερό.
Τώρα είναι η ευκαιρία μου. Πήρα μια πέτρα και τη πέταξα στο θάμνο που ήταν απο πίσω τους.
-Τι ήταν αυτό;
-Το τέρας που ζει σε αυτό το νησί.
-Τττττ....το τετετε...το τέρας;;;;; Ποιο τέρας;;;!!!
-Πλάκα σου κάνω ρε ηρέμησε. Δεν υπάρχει κανένα τέρας. Αφου ο διοιηκητής μας το είπε ξεκάθαρα δεν υπάρχει τίποτα εδω πέρα.
-Φιου.... τώρα ησύχασα.
Πήρα τότε αλλα μια πέτρα και την ξαναέριξα.
-Τι ήταν αυτο πάλι;
-Τι να ήταν ρε συ; κανας λαγός θα είναι. Πως κάνεις ετσι;
-Δεν ξέρω, δεν ξέρω. Εγω έχω αγχωθεί τώρα. Κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ.
-Τι περιέργο ρε; Ήθελα να ήξερα γιατί μπήκες στους marine. Τέλοσπάντων. Θες να πάω να ελέξω να δω τι ήταν;
-Δεν φοβάσαι;
-Τι να φοβάμαι ρε; Κάτσε εσύ εδώ να γεμίσεις τα παγούρια και σε 5 λεπτά είμαι πίσω.
Έτσι πουλάκι μου, έτσι. Μη φοβάσαι. Μπες στο δάσος και θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνεις.

Ήμουν κρυμμένος πίσω απο ένα δέντρο και παρακολουθούσα τις κινήσεις του. Φαίνεται ήμουν τυχερός γιατί ερχόταν προς το μέρος μου. Σε κάποια στιγμη τον βλέπω να με περνάει. Δεν με είχε αντιληφθει. Εκείνη την ώρα κοίταζε προς τα αριστερά του οπότε εμένα δεν με είδε.
Τώρα είναι η ευκαιρία μου. Τον πιάνω απο πίσω και έτσι όπως τον κρατάω του σπάω τον λαιμό. Αμέσως έπεσε κάτω νεκρός. Άρχισα να τον ψάχνω μήπως βρω κάτι χρήσιμο πάνω του. Το μόνο που είχε ήταν ένα στιλέτο. Το πήρα, όπως ακριβώς και το όπλο του. Μάζεψα μερικά φύλλα δέντρων που ήταν πεσμένα και τον κάλυψα με αυτά για να μη μπορούν να τον βρουν σε περίπτωση που έρθει κάποιος προς τα εδω.
Πάει ο ένας. Και τώρα ο δεύτερος.
Κατευθύνθηκα αργά αργά προς το μέρος οπου βρισκόταν. Προσπαθούσα να μη κάνω καθόλουν θόρυβο για να τον πιάσω εξ απίνης. Όταν έφτασα στο μέρος του γέμιζε ακόμα τα παγούρια.
Τώρα εσένα πως να σε σκοτώσω; Προσπαθούσα να βρω ένα τρόπο ωστε να μη πάει κάτι στραβα. Αν τον πυροβολούσα, θα ακουγόταν το "μπαμ". Αν του κάρφωνα το στιλέτο ίσως να ούρλιαζε πριν προλάβω να τον σκοτώσω.
Αυτό είναι. Νομίζω πως περίμενα αρκετό καιρο για αυτό.
Με όσο λιγότερο θόρυβο μπορούσα, έφτασα αρκετά κοντά του. Τότε χρησιμοποίσα την ικανότητα του φρούτου μου. Αμέσως έπεσε ξερός.
-Μπράβο. Δεν περίμενα να είναι τόσο δυνατο.
Πήγα απο πάνω του και τον γύρισα.
-Ισως να σε άφηνα να ζήσεις. Αλλα και εσύ είσαι μέρος όλου αυτού. Και αυτό που με εξοργίζει περισσοτερο απο όλα είναι όταν κάποιος τα βάζει με τους αδύναμους. Και ειδικά με τις γυναίκες. Ήρθε η ώρα λοιπόν να πεθάνεις.
Πήρα το στιλέτο που είχα πάρει απο τον αλλο και του έκοψα το λαιμό.
Έψαξα και αυτόν μπας και βρω τίποτα χρησιμο. Έκτος απο το στιλέτο, μάλλον όλοι οι marines κουβαλάνε απο ένα, βρήκα και το πορτοφόλι του. Βρήκα λίγα χρήματα μέσα και μια φωτογραφία. Ήταν μια γυναίκα και ένα μικρο κοριτσάκι.
-Η οικογενεια σου εε;;; Αμα δεν ήσουν τόσο ηλίθιος θα τους ξαναέβλεπες μια μέρα.
Αφού τον έκρυψα και αυτόν μέσα στο δάσος κατευθύνθηκα προς τη παραλία.
-Οι 2 έφυγαν. Μένουν τώρα άλλοι 8.

Aφού πήρα και τα όπλα του αλλου, κατευθύνθηκα προς τη παραλια.
-Τώρα χρειάζεται προσοχή. Μπαίνουμε στη κυριότερη φάση. Πρέπει να τους τελείωσω όλους γρήγορα χωρίς να πάθει κάτι η κοπέλα. Απο που θα τους επιτεθώ όμως; Αν ξαναπάω στο λόφο θα δουν τον καπνό απο το όπλο οταν πυροβολήσω. Αρα πρέπει να είμαι καλά κρυμμένος. Θα χρησιμοποιήσω τα δέντρα ως κάλυψη.
.........Ωραία. Τελείωσα με τη καλυψη. Τώρα. Πως θα τους ξεφορτωθώ;
Κοίταξα τα 2 όπλα για να δω πόσες σφαίρες είχαν. Είχαν 2 σφαίρες και τα δυο.
-4 σφαίρες, 4 marines. Και 2 στιλέτα, συνολο 6 marines.
Mενουν αλλοι 2. Πως θα τους βγάλω απο τη μέση αυτούς;
Όσο σκεφτόμουν μια λύση, έφτασα στη παραλία. Κρύφτηκα πίσω απο τα δεντρα και τους παρακολουθούσα. οι δυο ετοίμαζαν το φαγητό. οι τρεις κάθονταν γύρω απο τη φωτιά και τραγουδουσαν. ο ενας φύλαγε τη κοπέλα και ο τελευταίος έκανε αέρα στον καπετάνιο τους.
-Και οι 8 είναι εδώ.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Υποπλοίαρχος
marine

-Αφού όλοι είμαστε εδώ, ας ξεκινησουμε. Θα αρχίσω με αυτούς που είναι πιο μακρυα.
Όπλισα το όπλο και σημαδεψα τον έναν απο αυτους που έστρωναν το τραπέζι.
ΜΠΑΜ!!!!
-Παει ο ένας.
-Τι στο διάλο ήταν αυτό;
Ξαναοπλίζω το όπλο και σημαδευω τον δεύτερο.
ΜΠΑΜ!!!!!!!!
-Παει ο δευτερος
-Τι στο διαολο συμβαίνει;;;
Πετάω το όπλο και παίρνω το αλλο. Οπλίζω το οπλο.
-Τώρα σειρα έχουν τα παλικαρια της φωτιας.
ΜΠΑΜ!!!!!!!!! Ξαναοπλίζω. ΜΠΑΜ!!!!!
-Δυο κάτω.
-Καποιος μας επιτηθεται!!!!
-Αυτό το κατάλαβα ρε γελοίε. Ποιος στο διαολο όμως μας επιτήθεται και απο που;
Έιχαν πανικοβληθει. Εβλεπαν να πέφτουν ο ένας μετα τον αλλο και δεν ήξεραν ποιος τους χτυπάει.
-Καλά είστε ηλιθιοι;;;;; Μας πυροβολάνε τόσοι ώρα και δεν καλύπτεστε;;;;
-Τώρα θα μιλήσουν τα μαχαίρια.
Βγάζω το ένα στιλετο και το ρίχνω στον τρίτο. Του καρφώθηκε στο κεφαλι και αμέσως έπεσε νεκρος.
-Αυτός σκοτώθηκε απο στιλετο. Τι σημαινει αυτό;;;;
-Τι να σημαίνει βρε ζωο;;;;; Πως γίνεται το κέρατο μου μέσα, όλοι οι καραγκιοζηδες να μπαινετε στο ναυτικό. Γελοιοι!!!!! Το οτι τους τελειωσαν τα πυρομαχικα σημαίνει.
-Είσαι έξυπνος. Μονο που αυτό δεν θα σε σώσει.
Βγάζω και το αλλο στιλέτο και το ρίχνω σε αυτό που φύλαγε τη κοπέλα. Του καρφώθηκε στο στήθος.
-Και τώρα μένουν μόνο... ΔΥΟ.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Υποπλοίαρχος
Marine

-Νομίζω πως ήρθε η ώρα να εμφανιστώ.
Βγήκα τότε απο τη κρυψώνα μου και άρχισα να προχωραω στη παραλία.
-Καλή σας ημέρα καλοί μου marines.
-Ποιος στο διάολο είσαι εσύ;
Του έδειξα τους νεκρούς του ναύτες.
-Δεν μπορεί.....Εσύ εισαι υπεύθυνος για αυτό;
-Φυσικά.
-Πως τόλμησες να κάνεις κάτι τετοιο; Ξερεις ποιος είμαι εγώ;;;
-Οχι και ούτε με ενδιαφερει.
-Αυτο που έκανες το ξέρεις οτι είναι έγκλημα;; Κανεις δεν τα βάζει με τους marines.
-Νομίζω οτι μόλις το έκανα. Και όχι απλώς τα έβαλα, αλλα σκότωσα και 8 απο εσας.
-Ο....οχτώ;;;
-Ναι. Τους δυο που έστειλες για προμήθειες τους θυμάσαι; Αυτοί ήταν οι πρώτοι. Ακόμα και τα όπλα με τα οποια σκότωσα τους υπολοιπους απο εσας, δικά τους ήταν.
-Θα το μετανιώσεις αυτό. Να είσαι σίγουρος. Τα έβαλες με τους marines μικρε και τώρα θα το πληρώσεις.
Έκανε ένα νόημα στον ναυτη που είχε δίπλα του.
-Σκότωσε τον.
-Με μεγάλη μου ευχαρίστηση.
Αρχισε να προχωραει προς το μέρος μου. Μόλις έφτασε σε απόσταση λίγων μέτρων σήκωσε το όπλο του και με σημάδεψε.
-Ως εδώ ήταν. Θα πληρώσεις για τα εγκλήματα σου.
-Πω πω πω....Ωστε αυτή είναι η περηφάνεια των marines;;;; Να σημαδεύουν καποιον άοπλο; Εστω και πειρατή. Και εγώ που νόμιζα οτι είχες λίγη αξιοπρέπεια και θα με πολεμούσες σαν άνδρας.
Με κοίταξε για λίγη ωρα και μετά πέταξε το όπλο του.
-Δεν χρειάζομαι κανένα όπλο. Θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια.
Χαχαχαχα......Καταντάει βαρετό. Ειστε πολύ προβλέψιμοι.

Χρώματα ιστορίας

Υποπλοίαρχος
Marine
Εγώ

-Eίσαι ηλίθιος;;;;!!!!! Για πιο λόγο το έκανες αυτό;;; Παρε το όπλο και σκότωσε τον κατευθείαν.
-Μην ανησυχείτε. Σε ένα λεπτάκι θα έχούμε τελείωσει.
-Να μη σου πώ και λιγότερο.
Αμέσως μου όρμησε για να με χτυπήσει. Απέφυγα τον χτύπημα του και τον χτύπησα στα πλευρά.
-Έπρεπε να ακούσεις τον διοικητή σου. Αυτή η παρόρμηση σου να πέφτεις σε τετοιες λεκτικες παγίδες ήταν το λάθος που θα σου στερήσει τη ζωή.
-Επειδη απέφυγες το χτύπημα μου μη νομίζεις οτι θα με νικήσεις. Αλλωστε δεν είσαι τίποτα αλλο παρα ένας αθλιος πειρ.....
Πριν τελειώσει τη φράση του τον χτύπησα στη κοιλιά. Μόλις διπλώθηκε, εσφιξα τα δυο μου χέρια σε μια γροθια, και τον χτύπησα πίσω στον σβέρκο. Αμέσως έπεσε κάτω. Δεν κουνιόταν καθόλου.
-Δεν ξέρω αν είσαι αναισθητος ή νεκρός αλλα θα σιγουρέψω το δεύτερο.
Σήκωσα το πόδι μου και χτύπησα τον λαιμό του και τον έσπασα.
Γύρισα προς το μέρος του υποπλοιάρχου.
-Και τώρα......οι δυο μας

Xρώματα ιστορίας

Εγώ
Υποπλοίαρχος

-Ανόητε. Πιστεύεις οτι μπορείς να ξεφύγεις τόσο έυκολα;;
Έβγαλε ένα πιστόλι και με σημάδευε.
-Μη νομίζεις οτι εγώ είμαι τόσο ηλίθιος σαν και αυτόν. Εγώ δεν πρόκειται να σου δώσω χρόνο για να αντιδράσεις. Θα σε σκοτώσω επιτόπου.
-Δεν είμαι πολύ σίγουρος για αυτό. Μάλλον θα με αφήσεις να ζήσω
-Χαχαχαχα. Και τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;
-Νομίζεις πως άρχισα να σας σκοτώνω έτσι χωρίς καμία προετοιμασία;
-Τι εννοείς;
-Εννοώ οτι αν με σκοτώσεις δεν προκειται να φύγεις ποτέ απο αυτό εδω το νησί.
-Και τι σε κάνει να το πιστευεις αυτό;
-Είναι πολύ απλα τα πράγματα. Απο τη πρώτη στιγμη που ήρθες λες στη κοπέλα να σου πει για ένα θησαυρό. Επισης, μαζί σου είχες μόλις 9 άνδρες. Που σημαίνει οτι αυτοί οι 9 ήταν οι πιο εμπιστοι σου. Και πήρες μόνο αυτούς γιατί δεν θέλεις να μάθει καποιος ανώτερος σου για τον θησαυρό. Που σημαίνει οτι δεν τους εχεις πει που θα είσαι.
-Μπράβο είσαι πολύ έξυπνος. Αλλα δεν μου είπες. Γιατί νομίζεις οτι δεν θα σε σκοτώσω;
-Πάμε τώρα στο καλύτερο μέρος. Απο τη στιγμη που δεν είπες σε κανέναν που θα είσαι, αν χάσεις επαφή με τον έξω κόσμο δεν πρόκειται να ερθουν ποτέ για να σε βρουν. Για αυτό διέλυσα το Den Den Mushi που είχατε στο πλοίο σας.
-Τι έκανες;;;;!!!!!!!!!!!
-Και όχι μόνο αυτό. Διέλυσα και το πηδάλιο του πλοίου και έτσι δεν πρόκειται να πάς πουθενά.
-Εισαι πεθαμένος. Με ακούς;;;;!!!!!! Πέθανες!!!!!!!!!!
-Στη θέση σου θα το ξανασκεφτόμουν. Θα σκοτώσεις τον μοναδικό ναυπηγό που υπάρχει στο νησί;;;
-Ναυπηγό;;;
-Ναι. Στο νησί μου είμαι ο καλύτερος ναυπηγός που υπάρχει.
-Και.....και θα το φτιάξεις;
-Αν δεν με σκοτώσεις.
-Ωραία. πήγαινε φτιάξτο.
-Εγώ να το φτιάξω. Αλλα πως θα το κάνω αν με σημαδευεις ολη την ώρα; Αντε κατέβασε το.
-Μηπως θες να στο δώσω κιολας;
-Δεν είπα αυτό. Αλλα δεν χρειαζεται να με σημαδευεις. Αλλα όπλα δεν έχω. Το ξέρεις. Έχουμε αρκετή απόσταση διαφορα. Αν πάω να σου επιτεθω μπορείς να με σκοτώσεις εύκολα, άρα δεν χρειαζεται να φοβάσαι κάτι.
Αφου το σκέφτηκε για λίγη ώρα, άρχισε να κατεβάζει το όπλο.
Ηρθε η ώρα σου. Για να δουμε πόσο ισχυρή είναι η δύναμη του φρούτου μου
-Μane!!!!!!!
Μόλις τον χτύπησε η επίθεση μου τινάχτηκε 3 μέτρα πίσω. Κατευθύνθηκα προς το μέρος του. Πήρα το πιστόλι που του είχε πέσει οταν τινάχτηκε. Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε αλλα ήταν στα "τέσσερα". Αρχισε να φτύνει αίμα. Μόλις έφτασα δίπλα του τον κλώτσησα στο πρόσωπο.
-Το έπαιζες τόσο έξυπνος και μεγάλος και τελικα έπεσες στην ιδια παγίδα που έπεσε και ο ναύτης σου. Και μου αρέσει που τον είπες και ηλίθιο.
-Τι στο καλό ήταν αυτό;
-Η δύναμη του φρούτου μου.
-Φρου....φρούτου;;;
-Ακριβώς. Εχω φάει ενα φρούτο του διαβόλου.
-Και πως....πως ανεβηκες στο πλοιο;;;
-Τελικα είσαι πολύ ηλίθιος. Δεν ανέβηκα ποτέ στο πλοίο. Οτι σου έχω πει μέχρι τώρα ηταν ψέμματα. Τα είπα μόνο και μόνο για να κατεβάσεις το όπλο σου.
-Δηλαδη....δηλαδη..;;;;
-Δηλαδη..... είσαι ένας ηλίθιος και τίποτα αλλο. Για την ακρίβεια είσαι ένας πεθαμένος ηλίθιος.
Σήκωσα το όπλο και τον σημάδεψα στο κεφάλι.
-Σε παρακαλώ.....σε παρακαλώ.... θα σου δώσω οτι θελήσεις. Οτι μου ζητησεις μπορείς να το έχεις.
-Τη ζωή σου.......του είπα και τον πυροβόλησα.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Bonny

Αρχισα να τον ψάχνω.
-Μπράβο. Αυτός δεν εχει στιλέτο. Πως και ετσι;
Τελικά βρηκα αυτο που έψαχνα. Τα κλειδια για τις χειροπέδες.
Κατευθύνθηκα προς τη κοπέλα. Χρησιμοποίησα το κλειδί και της έβγαλα τις χειροπέδες.
-Είσαι εντάξει;
-Ναι...μια χαρά. Εσύ ποιος είσαι;
-Ένας περιπλανώμενος.
-Δηλαδή;
-Δηλαδη....ειμαι πειρατής.
-Πειρατης;;;;;!!!!!!
-Ναι.
-Φύγε μακρυά μου. Μη με πλησιάζεις.
-Όπα όπα. Ηρέμησε κοπέλα μου. Δεν θέλω να σου κάνω κακό.
-Ναι είμαι σίγουρη για αυτό. Να φανταστώ ουτε τον θησαυρό θες ετσι;
-Αν δεν κάνω λάθος χτυπιόσουν οτι δεν υπάρχει και οτι ήταν απλώς ένα παραμύθι.
-Και με πιστεύεις;
-Για να πω την αλήθεια....οχι. Αλλα δεν με ενδιαφερει.
-Τι εννοεις δεν σε ενδιαφέρει;
-Ο στόχος μου δεν είναι να βρω κάποιον θησαυρό ή να πλουτίσω. Εχω διαφορετικο στόχο απο τους υπόλοιπους πειρατες. Ισως να είμαι ο μοναδικος πειρατής στο κόσμο που δεν κυνηγάει το one piece.
-Kαι ποιος είναι ο στόχος σου;
-Αυτό είναι δική μου δουλειά. Πάντως κάνεις λάθος.
-Για ποιο πράγμα;
-Για τον θησαυρό.
-Τι εννοείς;
-Θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Πως έμαθες για τον θησαύρο;
-Ο παππούς μου, το είπε στο νεκροκρέβατο του.
-Αχα... Και για πες μου. Εχεις δει πολλούς να λένε ψέμματα πριν πεθάνουν;;;
-Τι;;;;;
-Αυτό που άκουσες. Ο παππούς σου σας είπε την αλήθεια. Απλως τόσο καιρό ψάχνατε σε λάθος μέρος.
Η κοπέλα έδειχνε σαν χαμένη.
-Τόση ώρα μιλάμε και δεν συστηθήκαμε. Εγω είμαι ο Alexander. Eσυ;
-Έμένα....εμένα με λένε Bonny.
Ήταν ακόμα "χαμένη"
-Να σε ρωτήσω κάτι. Εσυ πώς βρέθηκες με αυτους εδώ;
-Με πήραν απο το νησί μου γιατί νομίζανε οτι ξέρω κατι για τον θησαυρό. Λες και αν ήξερα θα συνεχιζα να μένω σε εκείνη τη κόλαση
-Κόλαση; Ποια κόλαση;
-Στο νησί μου αναφέρομαι.
-Στο νησί σου; Γιατί τι συμβαίνει εκεί;
-Ασε τι να σου εξηγώ τώρα.
-Οχι.....πραγματικα...θέλω να μάθω.
-Ισως να μη το έχεις ακουστά, αν και δεν το φαντάζομαι, αλλα προέρχομαι απο το χειρότερο νησί στο οποίο μπορεί να βρεθεί κάποιος. Το Tequila Wolf

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Bonny

-Tequila Wolf...Tequila Wolf...που το έχω ξανακούσει αυτό το όνομα;
-Λογικό είναι. Το νησί μου είναι πολύ γνωστό. Δυστυχώς.
-Νομίζω το είχα ακούσει απο τον πατέρα μου. Εχει να κάνει κάτι με τους marines;
-Περίπου. Βλέπεις το νησί μου είναι ένα απο τα "έργα" της παγκόσμιας κυβέρνησης.
-Τι εννοείς με το "έργα";;;
-Αυτό είναι κατι που δεν θέλω να το συζητάω.
-Οκ κανένα πρόβλημα. Κατι αλλο. Οι δικοί σου ξέρουν οτι είσαι εδώ;
-Ξερουν οτι με πήραν αυτοί οι marines. Aλλα δεν νομίζω να ξέρουν που είμαι. Αλλα και να ήξεραν δεν θα ερχόντουσαν.
-Γιατί;
-Πως θα έφευγαν απο το νησί;
-Δεν έχετε πλοία;
-Δεν είναι αυτό το θέμα.
-Τότε;;;
Δεν μου απάντησε. Απλως κατέβασε το κεφάλι.
Κατι περίεργο συμβαίνει. Και σκοπεύω να το μάθω.
-Έλα μαζί μου.
-Που θα πάμε;
-Λίγο πιο πέρα, σχεδόν στην αλλα πλευρά του νησιού έχω το....πλοίο μου.
-Πλοίο;
-Βασικά....ένα απλό raft είναι. Αλλα αμα στριμωχτούμε λίγο δεν θα έχουμε πρόβλημα.
-Και που θα πάμε;
-Στο νησί σου φυσικά.
-Τι πράγμα;;;!!!!Αυτό αποκλείεται. Δεν γυρίζω εκει πίσω
Τελικά όντως κάτι περίεργο συμβαίνει εκεί.
-Κοίτα. Νομίζω οτι πρέπει οι δικοί σου να μάθουν οτι είσαι καλά για να μην ανησυχούν.
-Το ξέρω αλλά....
-Δεν πρόκειται απλως να σε αφήσω στο νησι και να φύγω. Θα βεβαιωθώ οτι όλα είναι εντάξει και μετά θα φύγω. Και αν δεν θέλεις να μείνεις εκεί θα σε πάω κάπου που θα μπορείς να μείνεις χωρίς να έχεις πρόβλημα.
-Οχι...οχι. Δεν μπορει να γίνει κατι τετοιο. Δεν μπορώ να στο κάνω αυτό.
-Ποιο ακριβώς;
-Να σε ρίξω στη κόλαση. Γιατι μόνο ως κόλαση μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει αυτό το νησί.
-Θα το πω για μια τελευταιά φορά. Το καταλάβεις ή όχι είναι δικό σου πρόβλημα. Θα βεβαιωθώ οτι όλα είναι εντάξει και μετά θα φύγω. Και αν δεν θέλεις να μείνεις εκεί θα σε πάρω μαζί μου. Αυτό το θέμα τελειώνει εδώ. Πάμε τώρα, γιατί νομίζω πως ήρθε η ώρα να φύγουμε απο αυτό το νησί.