[Τέλος] Ένας ανώτερος σκοπός.

Ταξίδευα για αρκετό καιρό. Ένιωθα όμως περίεργα. Ήταν σαν κάτι να με τραβούσε πίσω. Δεν περίμενα οτι θα μου συνέβαινε κάτι τέτοιο, αλλα....συνέβη. Απο οτι φαινόταν, την είχα ερωτευτεί.
-Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να συνεχίσω. Ο μόνος τρόπος για να γίνει πραγματικά ευτυχισμένη είναι να σταματήσει αυτό που γινόται στο Tequila Wolf.
Και ο μόνος τρόπος για να το καταφέρω ήταν να πάω στη Grand Line. Είχα ήδη αποφασίσει ποιο θα ήταν το επόμενο νησί.
-Ας ξεκινήσουμε λοιπόν για τη Loguetown

Ξεκίνησα λοιπόν για τον προορισμό μου. Δεν ήξερα τι θα συναντούσα στη Grand Line αλλα δεν με ενδιέφερε. Έπρεπε να το κάνω. Ενώ συνέχιζα κανονικά τη πορεία μου ξαφνικά ο καιρός χάλασε. Μια δυνατή καταιγίδα ξεκίνησε. Πρώτη φορά είχα ζήσει κατι τέτοιο. Και πραγματικά φοβήθηκα. Είχα χάσει κάθε έλεγχο του raft το οποίο είχε γίνει έρμαιο των κυμάτων. Για μια στιγμή πίστεψα οτι θα διαλυθεί. Μάζεψα αμέσως τα πανιά για να να μη σκιστούν απο τη δύναμη του ανέμου. Κεραυνοί έπεφταν δεξιά και αριστερά. Σε κάποια στιγμή αντικρίζω ένα μεγάλο βουνό.
-Αυτό πρέπει να είναι ένα νησί.
Έπιασα το πηδάλιο του raft και άρχισα να καευθύνομαι προς τα εκεί.

-Πραγματικά κάτι περίεργο συμβαίνει. Δεν είναι δυνατόν όσες φορές έφτασα σε κάποιο νησί να έχει βραδιάσει. Έλεος. Μια φορά δεν μπορεί να έχει μέρα;
Αφού έφτασα στο λιμάνι του νησιού(ο θεός να το κάνει λιμάνι), έδεσα το raft. Κοίταξα λίγο τη πόλη. Μου φάνηκε περίεργη. Κυρίως λόγο της δόμησης. Το νησί ήταν σαν ένα τεράστιο βουνό και μια πόλη είχε χτιστεί πάνω του. Αν και δεν είχα προχωρήσει καθόλου μπορούσα να δω στη κορηφή. Για την ακρίβεια η κορυφή ήταν ένα οχυρό.
-Τέλεια. Μια πόλη γεμάτη marines.
H βροχή είχε δυναμώσει και όπως φαινόταν δεν θα σταματούσε εύκολα.
-Καλύτερα να βρω ένα ξενοδοχείο, και κατευθύνθηκα προς τη πόλη.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Πανδοχέας

Έψαχνα αρκετή ώρα ωσπου σε κάποια στιγμή είδα μια ταμπέλα. Έγραφε: "Πανδοχείον Η νύχτα"
-Ναι. Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά. Πάντως δεν μπορώ να πω, πρωτότυπη ονομασία.
Μπήκα μέσα και είδα ένα γέρο, πίσω απο ένα πάγκο να διαβάζει μια εφημερίδα.
-Καλησπέρα.
Κατέβασε την εφημερίδα και άρχισε να με επεξεργάζεται.
-Θα δείξει.
-Τι θα δείξει;
-Αν θα είναι καλή η εσπέρα
Τη παλεύει ο γέρος;;;
-Ένα.... δωμάτιο θέλω.
-Για πόσο;
-Ξέρω 'γω....
-Άμα δεν ξέρεις εσύ ποιος ξέρει;
Δεν θα τα πάμε καλά....
-Εεεε...για δύο μέρες.
Παίρνει απο πίσω ένα κλειδι και μου λέει:
-2ος όροφος, 3ο δωμάτιο δεξιά.
-Ευχαριστώ.
-Έχεις αποσκευές;
-Όχι μόνο τον σάκο.
-Καλά, είπε και συνέχισε να διαβάζει την εφημερίδα.
Κάτι μου λέει οτι θα έχει πολύ ενδιαφερον αυτό το νησί.

Μόλις μπήκα στο δωμάτιο πήγα κατευθείαν και ξάπλωσα. Ήμουν πολύ κουρασμένος και το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ.
-Πάντως θα πρέπει να είμαι προσεκτικός. Δεν πρέπει να κινήσω το ενδιαφέρον ούτε να μάθει κανείς οτι ειμαι πειρατής. Γιατί μετά θα έχω μεγάλο πρόβλημα. Το οτι υπάρχει μια βάση των marines εδω πέρα σημαίνει δύο πράγματα. 1) Οτι θα γίνεται της τρελής απο marines. Σίγουρα θα υπάρχουν καμια εκατοσταρια απο δαύτους. Και το 2ο και ίσως το πιο σημαντικό. Σίγουρα υπάρχει κάποιος υψηλόβαθμος marine. Καποιος που ίσως να μη μπορώ να αντιμετωπίσω.
ΟΥΦ...τελοσπάντων. Είμαι πολύ κουρασμένος για να τα σκεφτομαι όλα αυτά. Θα δω αύριο τι θα κάνω.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Πανδοχέας

Την επόμενη μέρα όταν ξύπνησα αποφάσισα να πάω στη πόλη για να πάρω προμήθειες. Όταν κατέβηκα, είδα πάλι τον γέρο να διαβάζει εφημερίδα.
-Καλημέρα.
-Θα δείξει.
Άντε πάλι....
-Να ρωτήσω κάτι;
-Γιατί αν σου πω όχι δεν θα με ρωτήσεις;
Θα τον πλακώσω....
-Έχεις μήπως κανα χάρτη απο τη πόλη;
-Βλέπεις να υπάρχει καμια πυξίδα εδω πέρα ή διάφορα εργαλεία πλοήγησης;
-Όχι.
-Ε τότε γιατί να έχω χάρτη;
Αααα...δεν θα τα πάμε καλά...
-Ξέρεις τουλάχιστον κανα μπαράκι με καλό ρούμι;
-Ναι.
Τον κοιτάζω, με κοιτάζει.
-Ναι...
-Τι ναί;
-Θα μου πεις που είναι;
-Γιατί με ρώτησες;
-Δεν σε ρώτησα αν ξέρεις...
-Ακριβώς. Με ρώτησες αν ξέρω, όχι που είναι.
Δεν υπάρχει περίπτωση.... θα τον πλακώσω τον κωλόγερο.
-Είναι ένα μπαρακι κοντά στο λιμάνι. Δουλεύει εκει μια Ririka που έχει πάντα μαζί της ένα μουλικο. Όταν φτάσεις εκεί ρώτα και θα στο δείξουν.
-Οκ ευχαριστώ. Κωλόγερε

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Περαστικός

Άρχισα λοιπόν να περιπλανιέμαι στη πόλη για να βρω τις προμήθειες που χρειαζόμουν. Τελικά δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο φαντάστηκα. Για την ακρίβεια ήταν λίγο μεγαλύτερη απο χωριό μου.
-Δεν πειράζει. Καλύτερα. Έτσι θα βρω πιο εύκολα οτι χρειάζομαι.
Αφού πέρασα απο αρκετά μαγαζιά πήρα ότι χρειαζόμουν και πήγα προς το λιμάνι. Όταν έφτασα, έβαλα τα πράγματα στο raft.
-Ωραία. Μιας και τα πήρα όλα, αύριο μπορώ να ξεκινήσω. Τώρα όμως, ας πάω να πιω κανα ποτάκι.
Σταμάτησα έναν περαστικό να τον ρωτήσω που είναι το μπαρ της Ririka.
-Καλύτερα να μη πας εκεί.
-Γιατί;
-Ακουσε με. Το μόνο που θα βρεις εκεί είναι μπελάδες, μου είπε και έφυγε.
-Τι σημαίνει τώρα αυτό;;;;

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Ririka
Λαχανιασμένος

Τελικά βρήκα κάποιον που μου είπε που είναι. Όταν μπήκα στο μπαρ, είδα πολλες παρέες να καθονται και να πίνουν ή να παίζουν χαρτιά, μια γυναίκα πίσω απο το μπαρ και ενα μικρο κορίτσι να σερβίρει.
Πήγα καθισα στο μπαρ.
-Εσύ να φανταστώ είσαι η Ririka;
-Εγώ είμαι. Εσύ ποιος είσαι;
-Μπορείς να με λες σκιά.
-Σκιά;;;!!!!
-Ακριβώς.
-Και για πες μου ρε "σκιά". Γνωριζόμαστε απο κάπου;
-Οχι. Απλως μου είπε κάποιος να ερθω στο μαγαζί που δουλεύει η Ririka. Και ήρθα
-Και ποιος ήταν αυτός;
-Αυτός που έχει το πανδοχείο στο οποιό μένω. "Τη νύχτα".
-Αχα! Ο κύριος Hutson.
-Ναι. Αυτός ο κωλόγερος.
-Χαχαχαχα. Είναι καλός άνθρωπος μη τον παρεξηγείς. Θέλεις να σου φέρω κάτι;
-Ναι. Ρούμι.
-Αμέσως.
Μου έφερε ένα μπουκάλι και ένα ποτήρι.
-Ωραία η πόλη σας.
-Βρισκεις;
-Ναι καλή είναι. Λίγο μικρή βέβαια αλλα καλή.
-Ναι. Είναι....
Εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα ένας άνδρας λαχανιασμένος.
-Ε....ε,,,,ερχ...έρχονται οι marines!!!!!!!!!

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Ririka
Ο γιος του Morgan

Μόλις το είπε αυτό, πανικος κυρίευσε τους πάντες.
-Τι συμβαίνει;
-Ερχονται οι marines!
-Ε και; Είναι κακό αυτό;
-Δεν ξέρω πως είναι σε εσας αλλα σε εμάς ναι. Γιατι εδώ υπάρχει αυτός.
-Ποιος;
-Ο Captain Morgan!
Captain Morgan;;;;;.......Το ρούμι;;;;;
-Ποιος είναι αυτός;
-Ο τύραννος του νησιού. Είναι ένας υψηλόβαθμος marine που μας τυραννάει όλους. Μας βάζει συνεχώς να πληρώνουμε υπέρογκους φόρους και γενικότερα είμαστε στο έλεος του. Όποιος τον αμφισβητήσει θα βρει άσχημο τέλος. Ακόμα και οι ναύτες του.
-Δηλαδή;
-Πριν απο ένα μήνα, ένας απο τους πιο κοντινούς συνεργάτες του, αρνήθηκε να εκτελέσει μια εντολή. Διέταξε να τον συλλάβουν και να τον μαστιγώσουν δημοσίως. Και μετά απο αυτό...τον εκτέλεσε.
Είχα αρχίσει να νευριάζω.
Ποιος στο διάολο νομίζει οτι είναι και φέρεται έτσι στους ανθρώπους;
-Καλημέρα καλοί μου υπήκοοι!!!

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Ririka
Helmeppo
Marine
Άνδρας απο το μπαρ

Γύρισα και κοίταξα να δω ποιος ήταν. Είδα έναν ξανθό με ένα περίεργο βυσσινί κουστούμι και τρεις marines ήταν απο πίσω του.
-Αυτός είναι;
-Όχι. Αυτός είναι ο Helmeppo. O γιός του.
-Λοιπόν καλοί μου υπήκοοι. Ήρθα να μαζέψω τους φόρους. Αρχίστε λοιπόν να πληρώνεται.
Πήγαν οι marine και άρχισαν να μαζεύουν λεφτά απο όσους ήταν στο μπαρ.
-Κύριε....
-Τι είναι;
-Αυτός εδώ λέει οτι δεν έχει να πληρώσει.
-Ωραία. Παρτε του το μαγαζί.
-Δεν έχει μαγαζί. Εργάτης είναι.
-Πάρτε του το σπίτι τότε.
-Όχι σας παρακαλώ! Είναι το μόνο που έχω. Που θα ζήσει η οικογένεια μου;
-Τι με ενδιαφέρει εμένα;
Έπεσε στα πόδια του κλαίγοντας και άρχισε να τον παρακαλάει.
-Σας παρακαλώ....θα βρω τα χρήματα....μη μου πάρετε όμως το σπίτι...
-Πως τολμάς σκουπίδι;;!!! Πως τολμάς να με ακουμπάς;;!!!
Πήρε ένα μαστίγιο που είχε στη ζώνη του και άρχισε να τον χτυπάει.
Δεν άντεξα αλλο. Πήγα του έπιασα το χέρι και τον σταμάτησα.
-Αρκετά.
-Τι τόλμησες να κάνεις ρε;! Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;!
-Όχι και ούτε με ενδιαφέρει.
-Ασε με γιατί θα σε σκοτώσω.
-Πολύ μιλάς, του λέω και του ρίχνω μια μπουνια στο πρόσωπο.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Helmeppo
Μarines

-Master Helmeppo!!!!!
-Τι κοιτάτε ρε ηλίθιοι;;;!!!!! Σκοτώστε τον!!!!!
Πήγαν να βγάλουν τα όπλα τους.
-Θα σας το πω για μια φορά. Αν δεν θέλετε να πεθάνετε φύγετε αυτή τη στιγμή!
-Μην ακούτε τις βλακείες του! Σκοτώστε τον!!
-Αμέσως!
Έβγαλαν τα όπλα και με σημάδεψαν.
-Σας προειδοποίησα. Heishi!
Αμέσως έπεσαν νεκροί και οι τρείς.
Χαχαχα. Τελικά με βοήθησε αρκετά η μάχη με τον βλάκα τον Higuma.
-Πως....πως το έκανες αυτό;;;!!!
-Και τώρα οι δυό μας! Τόλμησες να πειράξεις ανυπεράσπιστους ανθρώπους και τώρα θα πεθάνεις!
Σηκώθηκε πάνω και έτρεξε προς τη πόρτα.
-Θα μου το πληρώσεις αυτό! Μόλις το μάθει ο πατέρας μου θα το πληρώσεις!
-Βρε ούστ!!!!!!!!!
Αμέσως έφυγε τρέχοντας.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Ririka
O χτυπημένος

Πήγα πάνω απο τον άνδρα που μαστίγωσε ο Helmeppo.
-Είσαι καλά;
-Ναι. Χαρη σε εσένα..σε ευχαριστώ πολύ.
-Τίποτα. Πρέπει όμως να πας σε εναν γιατρό να σε δει.
-Αυτό είναι το λιγότερο που πρέπει να σε ανησυχεί.
-Τι εννοείς;
-Μόλις το μάθει ο Morgan, θα έρθει εδώ με όλους τους marine του.
-Ε και; Δεν νομίζεις οτι φοβάστε υπερβολικά;
-Δεν ξέρεις τι είναι ικανός να κάνει για αυτό το λες.
-Δεν έχει σημασία τι μπορεί να κάνει αυτός. Αλλα εσείς.
-Τι πράγμα;!
-Με άκουσες. Όσο ισχυρός και αν είναι κάποιος, η θέληση των ανθρώπων είναι αυτή που μετράει. Και όταν καποιος πολεμάει για το δίκαιο, όσο ισχυρός και αν είναι ο αντίπαλος του, αργά ή γρήγορα θα τον νικήσει.
-Ίσως αλλά...
-Ξέρεις,...όταν ήρθα στο νησί σας, είπα οτι δεν θα τραβήξω τη προσοχή και οτι θα φύγω όσο πιο γρήγορα γίνεται. Όμως δεν μπορώ να βλέπω να σκοτώνονται άδικα άνθρωποι και να κάθομαι με σταυρωμένα χέρια. Το έκανα μια φορά και πλήγωσα κάποια που αγαπάω. Για αυτό δεν πρόκειται να το ξανακάνω. Ότι και να γίνει απο εδώ και πέρα, όπου και να βλέπω το άδικο θα το πολεμάω. Και αφού είσαι τόσο σίγουρη οτι θα έρθει, θα τον περιμένω. Και μόλις έρθει....θα τον σκοτώσω.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Morgan

Κάθισα λοιπόν και περίμενα. Ήμουν σίγουρος οτι θα έρθει. Μπήκα στη περιοχή του και τον αψήφησα. Τέτοια άτομα δεν αφήνουν κάτι τέτοιο απλα να περάσει. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η περηφάνεια τους και να δείχνουν σε όλους πόσο ισχυροί είναι. Και ειδικά στους αδύναμους.
Τελικά είχα δίκιο. Λίγη ώρα μετά τον είδα να έρχεται προς το μπαρ. Είχε φέρει μαζί του όλους τους marines της βάσης.
-Ποιος είναι αυτός που τόλμησε να με αψηφήσει;;;!!!!
-Εγώ!
-Πιάστε τον και εκτελέστε τον!
Τέσσερις marines ήρθαν να με συλλάβουν.
-Heishi!
Kαι οι τέσσεροις έπεσαν νεκροί.
-Ωστε έχεις φάει ένα φρούτο του διαβόλου.
Δεν του απάντησα. Στράφηκα προς τους marines.
-Υπακούτε έναν άνθρωπο ο οποίος δεν ξέρει τι σημαίνει δικαιοσύνη! Τη δικαιοσύνη την οποία θέλατε να προφυλάξετε και για αυτό μπήκατε στο ναυτικό! Πολλοί απο εσάς, για να μη πω όλοι, δεν θέλετε να κάνετε αυτά τα έκτροπα που σας διατάζει να κάνετε. Γιατί ξέρετε ποιά είναι η αληθινή δικαιοσύνη! Για αυτό δεν πρόκειται να σας πολεμήσω. Αν όμως πάτε να μου επιτεθείτε, τότε θα αναγκαστώ να σας σκοτώσω!
-Χαχαχαχα. Πιστεύεις οτι μπορείς να τα βάλεις μαζί μου σκουλίκι; Εδώ εγώ είμαι ο βασιλιάς και όλοι με προσκυνάνε!
-Ναι, το ξέρω. Ήρθε όμως η ώρα να αλλάξει αυτό.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Morgan

Αμέσως ο Morgan κατεβασε το τσεκούρι του προσπαθώντας να με κόψει στη μέση. Λόγω του όγκου του όμως, ήμουν πιο γρήγορος και κατάφερα να τον αποφύγω.
-Πραγματικα πιστεύεις οτι μπορείς να με κερδίσεις Morgan με αυτό το τσεκουράκι;
-Δεν ξέρεις με ποιον τόλμησες να τα βάλεις ζωύφιο! Είσαι τελειωμένος!
Άρχισε τότε, μια σειρά απο χτυπήματα με το τσεκούρι του. Κατάφερα να τα αποφύγω όλα, αλλα κατάλαβα οτι δεν θα μπορούσα να το κάνω για πολύ ακόμα.
Πρέπει να τελειώνω γρήγορα μαζί του, γιατί μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνος.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Morgan

Μου ξαναεπιτεθηκε με το τσεκούρι του. Το απέφυγα αλλα κατάφερε και με επιασε απο το κεφαλι. Μόλις με αρπαξε με πέταξε στο παράθυρο του μπαρ. Δεν χτύπησα αλλα με έκοψε το γυαλί απο το τζάμι.
Οταν είδα το αίμα τρελάθηκα.
-Αυτό ήταν! Τέρμα τα αστεία! Μόλις υπέγραψες τη καταδίκη σου Morgan!
Eκείνη τη στιγμή τον είδα να μπαίνει απο τη πόρτα του μπάρ.
-Τη καταδίκη μου; Χαχαχα. Έχεις.....
-Heishi!!!
Aμέσως τινάχτηκε μακρυα. Πήγα στο μπάρ και πήρα το μπουκάλι με το ρούμι που έπινα λίγο πιο πριν. Κρατόντας το απο το λαιμό το χτύπησα στο μπαρ και το έσπασα.
Όταν βγήκα έξω είδα τον Morgan πεσμένο στο έδαφος γεμάτο αίματα. Αρχισε να σηκώνεται σιγά σιγά.
-Καταραμένε.....θα μου το πληρώσεις.
-Απορώ πως κατάφερες και επέζησες απο την επίθεση μου, αλλα δεν έχει σημασία. Μane!
Αμέσως πετάχτηκε και έσκασε στον τοίχο πίσω του.
-Τελείωσε η βασιλεία σου Morgan! Ώρα να πεθάνεις!
Έτρεξα αμέσως προς το μέρος του και μόλις έφτασα του κάρφωσα το σπασμένο μπουκάλι στο λαιμό. Το αίμα του άρχισε να τρέχει χωρίς τελειωμό.
-Μπασταρδε....θα....θα σε...., ψέλισε και μετά ξεψύχησε

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Ririka
Χωρικοί/marines
Μarine(υψηλόβαθμος)

Σκούπισα με ένα μαντήλι το αίμα που έτρεχε απο τη πληγή μου. Κοίταζα συνεχώς το νεκρό του σώμα.
-Ακόμα και λίγο πριν πεθάνει, δεν είχε ούτε ένα ίχνος μεταμέλειας για όλα όσα είχε κάνει. Και μόνο που υπακούγατε σε κάποιον σαν και αυτόν, θα έπρεπε να ντρέπεστε! είπα στους marines.
-Τώρα σας δίνεται η ευκαιρία να δείξετε οτι δεν είστε σαν και αυτόν. Να δείξετε οτι υπηρετείται πραγματικά τη δικαιοσύνη!
Πήγα στη Ririka η οποια ήταν ολοφάνερο πως δεν μπορούσε να πιστέψει ο,τι είχε γίνει. Όπως και όλοι οι υπόλοιποι άλλωστε.
-Συγνώμη για τις ζημιές που προκάλεσα στο μαγαζί σου.
-Οχι...δεν...μην ανησυχεις. Όλα...όλα είναι εντάξει.
-Χαίρομαι.
-Δηλαδή τώρα....είμαστε ελεύθεροι;;;
-Ναί.
-ΖΗΤΩ!!!!!!!! Επιτέλους!!!! Είμαστε ελεύθεροι!!! Επιτέλους γλιτώσαμε απο τη τυρρανία του Morgan!!!!
-To οτι θα έβλεπα τους marines να χαίρονται επειδή σκότωσα τον διοικητή τους, αυτό ομολογώ πως δεν το περίμενα.
-Λογικό είναι.
Γύρισα και είδα έναν υψηλόβαθμο marine μαζί με μερικούς άλλους marine.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Ririka

Αφού τους χαιρέτησα όλους, πήγα προς το λιμάνι. Είχε έρθει και η Ririka μαζί μου.
-Δεν χρειαζόταν να έρθεις ως εδώ.
-Ναι αλλα ήθελα να σε αποχαιρετήσω. Σίγουρα δεν θες να μείνεις;
-Δεν χρειαζεται να μείνω αλλο εδώ. Αλλωστε δεν θα με αφήσουν.
-Ναι, αλλα αν...
-Ετσι και αλλιώς το είχα αποφασίσει πριν γίνουν όλα αυτά.
-Πάντως θέλω να σε ευχαριστήσω που μας γλίτωσες.
-Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς. Έπρεπε να το κάνω. Αυτό ήταν σωστό.
-Και πάλι.....σε ευχαριστώ. Αλλα ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μου ειπες πως σε λένε. Εστω μόνο το Alexander. Και αντι για αυτό μου είπες οτι σε λένε σκια. Γιατί;
-Αυτό είναι το....παρατσούκλι μου.
-Καλό δεν λέω. Αλλα καλύτερα να το αλλάξεις.
-Γιατί;
-Γιατί τώρα που έχεις γίνει γνωστος, χρειάζεσαι ένα όνομα που να φοβίζει τον αλλο.
-Όπως;
Αρχισε να σκέφτεται. Σε μια φάση αρχίζει να με επεξεργάζεται.
-Το βρήκα! Μιας και φοράς τόσα πράγματα που έχουν ενα λύκο πάνω τους, γιατί δεν χρησιμοποιεις το.....Η Σκιά του Λύκου;;;
-Η Σκιά του Λύκου;;;!!!!!!
-Ακριβως.
-Τι να σου πω....καλό μου ακούγεται.

Αφού χαιρέτησα τη Ririka, μπήκα στο raft και ανοίχτηκα στη θάλασσα. Εκείνη η καταιγίδα που με εστειλε εδώ, στη Shell Town μου έδειξε το τι συμβαίνει στον κόσμο.
-Δεν είναι λοιπόν μόνο στη Tequila Wolf αυτό το πρόβλημα. Είναι σε όλο τον κόσμο. Παντού υπάρχουν marines ή άτομα της κυβέρνησης οι οποίοι καταπιέζουν τον λαό. Και απο οτι φαίνεται έχω πάρει την απόφαση μου. Η Grand Line μπορεί να περιμένει.
Πρώτα θα γλιτώσω τις εδώ θάλασσες απο τους marines και τη κυβερνηση, και μετά θα πάω στη Grand Line.