[Αρχή] Η αρχή μια νέας ζωής

Η αγκαλιά του Μορφέα ήταν τόσο γλυκιά, που η νεαρή κοπέλα κοιμότανε για πολλές ώρες. Σαν την ζεστή αγκαλιά μιας μητέρας. Όταν αγκαλιάζει το παιδί της με την ζεστή αγκαλιά της σαν να το προστατεύει από όλους τους γύρω. Μια ανθρώπινη ασπίδα αγάπης προς το πολυαγαπημένο της παιδί. Είχε έναν υπέροχο ύπνο αλλά σε ένα τόσο αντιαισθητικό μέρος. Γεμάτο σκουπίδια, γεμάτο ανθρώπους που ψάχνανε για φαΐ. Κάτι για να επιζήσουν. Η φτωχιά ήταν έντονη στο συγκεκριμένο τόπο και η κοπέλα το είχε διαπιστώσει μόλις είχε πατήσει το πόδι της.

Οι έντονες ηλιαχτίδες φωτός και η έντονη μυρωδιά των σκουπιδιών που δημιουργήθηκε από αυτές την έκαναν να ξυπνήσει. Ένας μορφασμός διαγράφηκε στο πρόσωπό της κάνοντας την αναμενόμενη κίνηση κλείνοντας την μύτη της όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος εκείνη τη στιγμή. Σηκώθηκε και κοίταξε γύρω της. Η αλήθεια των ατόμων είχε μειωθεί. Το μάτι της πρόσεξε ότι μια ομάδα ανδρών που βρισκότανε κοντά της είχε εξαφανιστεί. Της έκανε εντύπωση γιατί όσους είχε προσέξει πριν δεν είχαν κουνηθεί από την θέση τους.

Κοίταξε δίπλα της και πήρε στα χέρια της τον καφέ σάκο με τα προμήθεια που κουβαλούσε πάνω της. Το βάρος του είχε μειωθεί και απόρησε. Η ματιά της πήγε προς το σημείο που βρισκόντουσαν οι πέντε τύποι πριν αποκοιμηθεί. Πόσο ανόητη μπορεί να ήταν, σκέφτηκε. Από τον σάκο της είχαν εξαφανιστεί όλα της τα τρόφιμα αλλά και τα λεφτά που κουβαλούσε μαζί της. Κούνησε το κεφάλι της με απογοήτευση για τον εαυτό της. Πόσο απρόσεκτη θα μπορούσε να ήταν. Και ήθελε και να γίνει και bounty hunter. Την είχανε κλέψει απλά άτομα, απλοί κλέφτες που απλά επιζητούσαν κάτι να ζήσουν. Έπρεπε να βρει μια λύση γι' αυτό.

Θα ήταν δύσκολο βέβαια να πιάσει κάποιον πειρατή. Αναγκαστικά έπρεπε να μείνει στο συγκεκριμένο νησί και να βρει έναν τρόπο να κερδίσει λεφτά και προμήθεια για το επόμενο της ταξίδι όταν αποφάσιζε και της ήτανε εφικτό να φύγει από το συγκεκριμένο νησί.