The burial [Τέλος]

Στην προηγούμενη ιστορία
Προσπαθώντας να φτάσω στον προορισμό που μου έδειχνε η Log Pose, έκανα μια στάση στο Sabaody για να επισκευάσω το χαλασμένο οικογενειακό κολιέ και να πάρω προμήθειες για την συνέχεια του ταξιδιού μου. Εκεί μετά από πολλές συμπτώσεις συνάντησα τον Luster. Βρισκόταν σε μία μάχη μαζί με τον Kakumeika Dragon απέναντι σε πολλούς marines, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Admiral Destro. Αργότερα σε αυτή την μάχη μπλέχτηκε και ο Rikkido. Η μάχη αποδείχτηκε καταστροφική και για τις 2 πλευρές καθώς υπήρξαν πολλές απώλειες με πιο σημαντικές αυτές του Luster από την μεριά των επαναστατών και του Admiral Destro από την μεριά των marines. Έτσι κηρύχθηκε "ανακωχή" για τις 2 μεριές για να μαζέψουν τα πτώματα και να τους κάνουν κηδείες όπως τους άξιζε.

Τώρα
Βρίσκομαι πάνω στο πλοίο μου ακολουθώντας το πλοίο των επαναστατών, στο οποίο βρισκόταν και η σωρός του Luster. Τα δύο πλοία ήταν δεμένα για να μπορώ να τους ακολουθώ ακόμα και αν δεν ήμουν συνέχεια στο πηδάλιο για να στρίβω το πλοίο. Κατευθυνόμαστε στο νησί στο οποίο θα γίνει, σύμφωνα με αυτούς, η ταφή του. Δεν ήξερα ούτε το όνομα του νησιού αλλά δεν με ένοιαζε και ιδιαίτερα. Προσπαθούσα να βάλω καλά στο μυαλό μου το τι είχε γίνει χωρίς μεγάλη επιτυχία είναι η αλήθεια. Μετά από πολύ ώρα που σκεφτόμουν διάφορα πράγματα γύρω από το θέμα το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει. Έτσι, μου έριξα μια σφαλιάρα για συνέλθω κάπως. Έπειτα, πήγα στην κουζίνα και πήρα ένα μπουκάλι ρούμι. Έπειτα κάθισα με την πλάτη στο κατάρτι και αφού το άνοιξα άρχισα να πίνω.

Καθώς συνεχίζαμε την πορεία μας, τα κλασσικά καιρικά φαινόμενα στη θάλασσα της Grand Line δεν έλειπαν ούτε από αυτό το ταξίδι. Δυνατοί άνεμοι, βροχές, ηλιοφάνεια και μερικές πιο σπάνιες φορές χιόνι δημιουργούσαν ένα τοπίο το οποίο μπορούσε να τρελάνει τον κάθε έναν που ταξίδευε σε αυτή την θάλασσα μέχρι να μπούμε στην περιοχή του προορισμού μας και να σταθεροποιηθεί εκεί ο καιρός. Κάποια στιγμή, για κάποιο περίεργο λόγο 2 επαναστάτες, μέσω του σχοινιού που ένωνε τα 2 πλοία, πέρασαν στο δικό μου και με πλησίασαν. Αμέσως σηκώθηκα πάνω.
- Messi D. Teo, δίνουμε αναφορά μετά από διαταγή του Kakumeika-sama. είπε ο ψηλός από τους 2 πολύ επίσημα.
- Τι έγινε? ρώτησα γεμάτος απορία.
- Σε λίγα λεπτά θα εισέλθουμε στην ζώνη του νησιού Baltigo. απάντησε ο κοντός αλλά και πάλι δεν κατάλαβα.
- Αυτό σημαίνει ότι ισχυροί άνεμοι θα προσπαθήσουν να παρασύρουν το πλοίο, γι αυτό πρέπει να είστε πολύ προσεκτικός από εδώ κι εμπρός και να μην απομακρυνθείτε πολύ από το πηδάλιο. εξήγησε ο κοντύτερος από τους 2.

Αφού τους ευχαρίστησα για την πληροφορία κατευθύνθηκα προς το πηδάλιο του πλοίου μου και εκείνοι πήραν τον δρόμο του γυρισμού για το πλοίο τους μέσω του σχοινιού. Καθόμουν όρθιος μπροστά στο πηδάλιο και περίμενα σιγά σιγά ο αέρας να δυναμώσει. Όμως αυτό που έγινε δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση. Τελείως απότομα τρομερός αέρας σηκώθηκε και τα 2 πλοία άρχισαν να κινούνται σαν καρυδότσουφλα πάνω στην θάλασσα. Δυνατές φωνές ακούγονταν από το πλοίο των επαναστατών αλλά μέσα σε τόση φασαρία από τον αέρα και τα κύματα δεν μπορούσα να καταλάβω ούτε λέξη. Δεν φώναζαν σε εμένα αλλά το να ακούω τι λένε για το τι έπρεπε να κάνουμε σε αυτή την θύελλα δεν θα με χαλούσε καθόλου.

Η θύελλα συνεχιζόταν με αμείωτους ρυθμούς. Μόνο μία φορά ο αέρας κόπασε για λίγο αλλά πάνω που πήγα να χαλαρώσω για λίγο, άρχισε αμέσως πάλι να φυσάει όπως πριν. Είχα αρχίσει να απελπίζομαι καθώς είχε περάσει ήδη ένα πεντάωρο μέσα σε αυτή την κακοκαιρία και δεν μπορούσα να κάνω ούτε ένα διάλειμμα. Κάποια στιγμή, είδα στον ορίζοντα μια σκιά να αχνοφαίνεται. Μετά από λίγη ώρα φαινόταν πεντακάθαρα μπροστά μας ένα νησί. Δεν μου δημιούργησε την καλύτερη εντύπωση μόλις το είδα αλλά από ότι κατάλαβα ήταν ο προορισμός μας. Τελικά οι σκέψεις μου επιβεβαιώθηκαν αφού πλησιάζαμε όλο και περισσότερο προς αυτό και δεν αλλάζαμε πορεία. Λίγο αργότερα, ένας επαναστάτης φάνηκε στην άκρη του πλοίου τους και μου έκανε κάτι νοήματα. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς μου έλεγε αλλά μου έδειχνε έναν κόλπο που υπήρχε όχι πολύ μακριά από το σημείο που βρισκόμασταν. Έτσι κατάλαβα ότι θα αφήναμε τα πλοία εκεί.

Δεν μπόρεσα να βρω το λόγο αυτής της ενημέρωσης αφού ούτως η άλλως το πλοίο μου ήταν δεμένο με το δικό τους και δεν υπήρχε περίπτωση να χαθώ. Χωρίς να κάτσω να ο πολυαναλύσω μέσα στην κούραση και στην σύγχυση που βρισκόμουν, τους ακολούθησα και φτάσαμε στον κόλπο με αρκετή δυσκολία από τον αέρα και τα κύματα. Όταν μπήκαμε μέσα στον κόλπο, ο αέρας συνέχισε να φυσάει αλλά τα κύματα ήταν πολύ πιο μικρά και προσπελάσιμα (λόγω της μικρής έκτασης νερού που υπήρχε στον κόλπο που δεν επέτρεπε να δημιουργηθούν μεγάλα). Έτσι με πολύ μεγαλύτερη ευκολία από ότι μπήκαμε μέσα στον κόλπο φτάσαμε στην ακτή. Εκεί κατεβήκαμε από τα πλοία και παρατήρησα το τοπίο του νησιού. Ήταν ένα άγονο νησί χωρίς καθόλου βλάστηση, στο οποίο σε πολλά σημεία υπήρχαν μεγάλοι γκρι βράχοι για να σπάνε την μονοτονία του χρώματος του εδάφους. Οι δυνατοί άνεμοι που φυσούσαν μανιωδώς στην θάλασσα έξω από το νησί, δεν έλειπαν και από εδώ και ολοκλήρωναν μια εικόνα όχι και τόσο ιδανική για να γίνει η κηδεία ενός φίλου μου και γι αυτό προς στιγμήν απόρησα για το αν μου έκαναν πλάκα ή μιλούσαν σοβαρά για την ταφή του Luster σε αυτό το νησί.

Αρχίσανε να προχωράνε προς τα ενδότερα του νησιού αλλά εγώ για λίγα δευτερόλεπτα έμεινα ακίνητος κοιτώντας μία αυτούς και μία το νησί. Λίγες στιγμές μετά άρχισα να προχωράω με γρήγορο βήμα για να τους φτάσω. Όταν πήγα δίπλα τους είπα:
- Σοβαρολογείτε ότι αυτό είναι το νησί που θέλατε να έρθουμε?
- Ναι αυτό είναι... Μου απάντησε ένας από αυτούς. Είναι μία από τις βάσεις των επαναστατών στην Grand Line και αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερο να θαφτεί εδώ μιας και για ένα μεγάλο διάστημα ήταν ένας από εμάς.
Ώστε ο Luster είχε συμμαχήσει με τους επαναστάτες εδώ και καιρό. Ήθελα να μάθω περισσότερα για το τι έκανε το διάστημα που δεν είμασταν μαζί αλλά δεν ήταν η κατάλληλη ώρα για αυτά. Τους ακολούθησα για αρκετή ώρα ακόμα μέχρι που φτάσαμε σε έναν πελώριο βράχο, ο οποίος ήταν σκαλισμένος και είχε διάφορα ανοίγματα πάνω του. Σίγουρα ήταν η βάση των επαναστατών μιας και ήταν το μόνο μέρος που έμοιαζε να έχει ασχοληθεί άνθρωπος μαζί του σε αυτό το νησί τουλάχιστον για όση ώρα περπατούσαμε.

Σε όλη την διαδρομή μέχρι εδώ δεν ειπώθηκε σχεδόν τίποτα. Μόνο δυο τρία συγκεκριμένα άτομα μιλούσαν τα οποία ήταν οι οδηγοί μας και έλεγαν για τις συντεταγμένες που βρισκόμασταν στο νησί. Όταν φτάσαμε εκεί μας υποδέχτηκαν οι επαναστάτες που υπήρχαν στην βάση και άρχισαν να ρωτάνε για το πώς πήγε η αποστολή στο Sabaody Archpelago. Οι στενοχωρημένες φάτσες που είχαν όλοι και δύο άτομα που τους εξήγησαν το τι έγινε τους έδωσαν να καταλάβουν γιατί είμασταν όλοι έτσι. Μετά από αυτό, μας οδήγησαν μέσα στον βράχο. Έμοιαζε πολύ περισσότερο με χώρο που θα μπορούσαν να μείνουν άνθρωποι από ότι φαινόταν από την εξωτερική του εμφάνιση. Ο Dragon μίλησε σε έναν από τους επαναστάτες και μετά αφού με πλησίασε μου είπε να τον ακολουθήσω στο δωμάτιο που θα είχα μέχρι να φύγω από το νησί. Έτσι κι έγινε. Μετά από δύο λεπτά είμασταν σε έναν μεγάλο διάδρομο με πολλά δωμάτια. Σταματήσαμε μπροστά σε ένα από αυτά και αφού άνοιξε την πόρτα μου έδωσε το κλειδί και έπειτα έφυγε.

Το δωμάτιο ήταν μικρό και αρκετά λιτό. Μια μικρή κουκέτα με 2 κρεβάτια και μια μικρή ντουλάπα ήταν όλα όσα είχε μέσα, κάτι που το έκανε να φαίνεται σαν δωμάτιο στρατιωτών. Πιθανότατα ήθελαν οι επαναστάτες που ζούσαν εδώ να μην καλομάθουν και να σκληραγωγηθούν γενικά στην ζωή τους. Δεν κάθισα να ασχοληθώ περαιτέρω με το δωμάτιο αφού αμέσως μετά από όταν μπήκα έπεσα στο κρεβάτι. Εκεί χάθηκα στις σκέψεις μου για ώρες, οι οποίες δεν κατάλαβα πότε πέρασαν. Επανήλθα στην πραγματικότητα μόνο όταν ένας από τους επαναστάτες μου χτύπησε την πόρτα για α μου πει ότι είναι η ώρα για το βραδινό. Αφού σηκώθηκα βγήκα από το δωμάτιο και ακολούθησα τον επαναστάτη που προσφέρθηκε να με οδηγήσει στο μέρος όπου θα τρώγαμε. Ήταν μια τεράστια αίθουσα με πολλά μακρόστενα τραπέζια. Εκείνος με οδήγησε σε ένα από αυτά και μου έδειξε να κάτσω σε μία καρέκλα δίπλα στην κορυφή του τραπεζιού. Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβω ότι στην κορυφή του συγκεκριμένου τραπεζιού θα καθόταν ο Kakumeika Dragon αφού η καρέκλα σε αυτή την θέση ήταν η μόνη που διέφερε σε όλο το δωμάτιο και ήταν μεγαλύτερη από τις άλλες.

Μετά από 2 λεπτά, ο Kakumeika μπήκε στο δωμάτιο και όσοι βρίσκονταν σε αυτό σηκώθηκαν όρθιοι. Εκείνος τους έκανε κίνηση ότι μπορούσαν να κάτσουν και έπειτα, όπως το περίμενα, έκατσε στην μεγάλη καρέκλα που βρισκόταν δίπλα μου στην κορυφή του τραπεζιού. Αμέσως μετά, μεγάλες πιατέλες γεμάτες διάφορα κρέατα τοποθετήθηκαν σε κάθε τραπέζι και αρχίσαμε να τρώμε. Κάποια στιγμή ρώτησα τον Kakumeika:
- Πότε θα γίνει τελικά η κηδεία?
- Αύριο το πρωί... απάντησε σύντομα και κοφτά αφού από ότι φαινόταν δεν είχε πολύ διάθεση για να μιλήσει. Λίγο αργότερα όμως γύρισε προς το μέρος μου και είπε:
- Αύριο μετά την κηδεία θέλω να περάσεις από το γραφείο μου για να σου πω κάποια πράγματα.
- Λυπάμαι αλλά έχω αποφασίσει ήδη ότι αμέσως μετά την τελετή θα φύγω... Δεν έχω καμία δουλειά σε αυτή την βάση. απάντησα αποφασισμένος γι αυτό που είπα.
- Πρώτα θα περάσεις από το γραφείο μου και μετά θα πας όπου θες... Πρόκειται για μία δύναμη που κρατάς μέσα σου και που αν την αναπτύξεις θα μπορείς να προστατεύσεις καλύτερα τους φίλους σου... είπε ψιθυρίζοντας σχεδόν την τελευταία πρόταση.

Αυτό το τελευταίο που είπε με έκανε να ξανασκεφτώ το πότε θα έφευγα από το νησί. Δεν ήξερα αν ήταν κόλπο για να πάω στο γραφείο του και έπειτα να προσπαθήσει να με πείσει να μπω στους επαναστάτες αλλά σίγουρα δεν μπορούσα να ρισκάρω έστω και την όποια πιθανότητα υπήρχε αυτό που έλεγε να ήταν αληθινό.
- Εντάξει, θα περάσω από εκεί. του απάντησα και έδειχνε αρκετά ευχαριστημένος από αυτή την εξέλιξη. ένα πεντάλεπτο μετά είχα φάει και αμέσως σηκώθηκα να για να πάω στο δωμάτιό μου. Μία ακόμα δύσκολη μέρα θα ακολουθούσε την σημερινή και ήθελα να έχω όσο περισσότερες δυνάμεις μπορούσα για να την αντιμετωπίσω. Λίγα λεπτά μετά βρισκόμουν στο κρεβάτι μου ξαπλωμένος αλλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα. Πέρασαν τουλάχιστον 3 ώρες ενώ προσπαθούσα να σκεφτώ τι δύναμη μπορεί να είχα η οποία θα με βοηθούσε στη συνέχεια των περιπετειών μου. Τελικά, αποφάσισα ότι αφού δεν το ανακάλυψα μόνος μου τόσον καιρό δεν θα μπορούσα να το ανακαλύψω τώρα και έτσι αφού συμβιβάστηκα με αυτό κατάφερα να κοιμηθώ για λίγες ώρες...

Η ημέρα έφτασε...όλοι είχαμε μαζευτεί στην είσοδο της βάσης μας.
Φύσαγε δυνατά και ο ήλιος φώτιζε την σωρό του πρώην επαναστάτη Black Luster.Όλοι οι επαναστάτες είχαν μαζευτεί γύρω από αυτόν,άλλοι 6 κρατάγανε το φέρετρο του και όλοι είχαμε ''κάνει''μια μεγάλη ουρά με σκοπό να αρχίσουμε την διαδρομή μας προς το μέρος όπου θα τον θάβαμε.Ήταν ένα ερημωμένο μέρος στο οποίο είχε πανέμορφη βλάστηση και ήταν το κατάλληλο μέρος ώστε να αναπαυθεί.
-Teo είσαι έτοιμος?ρώτησα γνωρίζοντας την απάντηση του.
-Ναι....απάντησε με σκυμμένο το κεφάλι λυπημένος για τον θάνατο του φίλου του.
-Επαναστάτες!Ας ξεκινήσουμε!και όλοι οι επαναστάτες ξεκίνησαν για το μέρος ώπου θα έθαβαν το πτώμα του Black Luster.

Η πομπή που ακολουθούσε το φέρετρο με το νεκρό σώμα του Luster ήταν τεράστια. Τα μόνα άτομα στο νησί που δεν είχαν έρθει ήταν ελάχιστοι από τους επαναστάτες που έπρεπε να υπάρχουν στις διάφορες σκοπιές στο νησί και σε άλλα πόστα τα οποία έμειναν απόρρητα από εμένα, για ευνόητους λόγους. Προχωρούσαμε με αργά βήματα προς το μέρος που θα γινόταν η ταφή. Κανείς δεν μιλούσε και το μόνο που ακουγόταν ήταν ο αέρας που φυσούσε. Όσο περνούσε η ώρα όλο και περισσότερα σύννεφα μαζεύονταν στον ουρανό. Όταν φτάσαμε στο μέρος, ο ουρανός ήταν τελείως γκρίζος από τα σύννεφα και ο αέρας συνέχιζε να φυσάει το ίδιο δυνατά. Όλη η περιοχή γύρω από το σημείο που βρισκόμασταν ήταν γεμάτο από τάφους άλλων επαναστατών. Μερικά άτομα σταματούσαν σε κάποιους τάφους και έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα συνέχιζαν να ακολουθούν την πομπή μέχρι που αυτή σταμάτησε μπροστά από μία τρύπα φρεσκοανοιγμένη.

Η τελετή άρχισε και όλοι η θλίψη ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των περισσότερων. Προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυά μου αλλά ήταν σχεδόν αδύνατο. Έτσι, σταμάτησα την προσπάθεια και τα άφησα να κυλήσουν στα μάγουλά μου ενώ ταυτόχρονα αναπολούσα τις περιπέτειες που είχαμε περάσει μαζί. Δεν κατάλαβα το πότε πέρασε η ώρα και η τελετή σχεδόν είχε τελειώσει. Λίγα λεπτά μετά, ο κόσμος που είχε μαζευτεί περνούσε μπροστά από τον τάφο και άφηνε λουλούδια. Εγώ είχα μείνει τελευταίος και κοιτούσα από μακριά το πλήθος. Όταν ο κόσμος άρχισε να φεύγει, πλησίασα τον τάφο. Κάθισα για λίγο και τον κοιτούσα. Έπειτα από 2-3 λεπτά ακίνητος άφησα τα λουλούδια που κρατούσα κι εγώ με την σειρά μου. Έπειτα κάθισα δίπλα στον τάφο. Έτσι, στο μυαλό μου τουλάχιστον, δεν θα αισθανόταν μόνος του. Περίπου 2 ώρες είχαν περάσει από το τέλος της κηδείας, όταν ένας από τους επαναστάτες ήρθε και με φώναξε να πάω στο γραφείο του Kakumeika όπως του είχα πει ότι θα κάνω. Σηκώθηκα αργά αργά και ακολούθησα τον επαναστάτη στο γραφείο του Kakumeika Dragon.

Μπήκε στο γραφείο μου και ζήτησα από τον Teo να κάτσει απέναντι μου από εκεί που καθόμουν καθώς πίστευα ότι θα ήταν καλό για τον ίδιο να του εξηγήσω κάποια πράγματα όπου θα τον βοηθήσουν στην συνέχεια του ταξιδιού του.
-Λοιπόν...τι με ήθελες...?είπε ο teo καθώς ήθελε να μάθει τι τον ήθελε ο αρχηγός των επαναστατών.
-Καλησπέρα Messi D. Teo....είπε με βαρετό ύφος ο Kakumeika.Σκέφτηκα πως θα ήταν καλό να σε βοηθήσω λέγοντας σου κάποια πράγματα τα οποία είχα πει και στον Luster ο οποίος δεν κατάφερε να τα αξιοποιήσει καθώς έχασε την ζωή του.
-Είμαι όλος αυτιά...είπε ο teo αγχωμένος καθώς ήθελε να μάθει πάρα πολύ αυτά που θα του έλεγε ο Kakumeika.
-Λοιπόν...αρχίζω.Το ότι κατάφερες και τραυμάτισες τον Admiral Destro ο οποίος δεν το περίμενε με τίποτα ήταν επειδή ξύπνησε μέσα σου η δύναμη της θέλησης...η αλλιώς η δύναμη Haki!
Haki?μου φαίνεται πως κάπου το έχω ξανακούσει αυτό..σκέφτηκε ο Messi D. Teo.
-Υπάρχουν 3 είδη Haki...
1.Kenbunshoku Haki..με αυτή την δύναμη μπορείς να καταλάβεις αν θα σου επιτεθεί κάποιος όσο μακριά και αν είναι και το πότε θα σου επιτεθεί.
2.Busoshoku Haki...με αυτή την δύναμη μπορείς να δημιουργήσεις μια ''ασπίδα'' η οποία σε προστατεύει από δυνατές επιθέσεις του αντιπάλου και σου δίνει το δικαίωμα να χτυπήσεις του χρήστες Logia.Αυτή είναι και η δύναμη που χρησιμοποίησες χωρίς να το γνωρίζεις ενάντια στον Destro.
και για το τέλος...η πιο δυνατή δύναμη που υπάρχει στον κόσμο μας.
3.Haoshoku Hakiμόνο ένας στους 1.000.000 ανθρώπους έχουν αυτή την δύναμη.
Δεν χρειάζεται καν να την αναφέρω...είναι μια δύναμη που αν είσαι τυχερός και δεις κάποιον να την χρησιμοποιεί θα καταλάβεις τι μπορεί να σου κάνει αυτή η δύναμη.

Haki... Κάτι μου θύμιζε αυτή η λέξη... Κάπου είχα ξανακούσει γι αυτή την δύναμη αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ που.
- Και πώς μπορώ να την ελέγξω αυτή την δύναμη? ρώτησα αφού από ότι κατάλαβα την χρησιμοποίησα την στιγμή που επιτέθηκα στον Destro χωρίς να το καταλάβω, ακριβώς πριν λιποθυμήσω.
- Τα 2 πρώτα haki που σου εξήγησα μπορεί να τα ελέγξει κάποιος μετά από πολύ προπόνηση και προσπάθεια. Προφανώς και θα έχεις κάνει ήδη αρκετή προπόνηση μόνος σου και ταυτόχρονα, χωρίς να το καταλάβεις, θα ξυπνούσες σιγά σιγά και αυτή την δύναμη μέσα σου. Ο καλύτερος τρόπος για να το ελέγξεις θα ήταν να κάνεις σκληρή προπόνηση και δεν θα αργήσει η στιγμή που θα μπορείς να το ελέγξεις.
Άκουγα προσεκτικά όσα μου έλεγε και όσο περνούσε η ώρα τόσο περισσότερο έχανα την επιθυμία να φύγω από το νησί. Ήθελα να κάτσω εδώ και να κάνω προπόνηση μαζί με τον Κakumeika, όμως ήξερα πόσο δύσκολο θα ήταν να δεχτεί κάτι τέτοιο.

Αμέσως έπεσα στα γόνατα με σκυμμένο το κεφάλι έτοιμος να τον παρακαλέσω να με βοηθήσει σε αυτή την προπόνηση. Εκείνος έμοιαζε ξαφνιασμένος και δεν ήξερε πώς να αντιδράσει.
- Σε παρακαλώ Kakumeika Dragon. Άσε με να μείνω στο νησί και να κάνω προπόνηση μαζί σου για να μάθω να ελέγχω το haki μου.
Για λίγες στιγμές ήταν σκεπτικός. Έπειτα αφού σηκώθηκε όρθιος και έκανε τον κύκλο του γραφείου του ήρθε και με έπιασε από τον ώμο. Αφού με παρότρυνε να σηκωθώ, τον άκουσα και σηκώθηκα περιμένοντας με αγωνία για την απάντησή του.
- Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να το επιτρέψω αυτό. Θα πρέπει να βρεις μόνος σου ότι χρειάζεται για να ελέγξεις αυτή την νέα σου δύναμη. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σου δώσω μερικές συμβουλές για το τι πρέπει να κάνεις στο περίπου και από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα εξαρτώνται αποκλειστικά από εσένα. απάντησε και εγώ προσπάθησα να τον μεταπείσω, χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα.

Αφού αποδέχτηκα το γεγονός ότι δεν θα με άφηνε να κάνω προπόνηση σε αυτό το νησί, άρχισε να μου δίνει συμβουλές για το τι έπρεπε να κάνω στην προπόνησή μου. Μετά από περίπου μισή ώρα, είχαμε τελειώσει την κουβέντα. Αφού τον ευχαρίστησα για όλα όσα είχε κάνει για εμένα αυτός και οι επαναστάτες του στο σύντομο διάστημα της γνωριμίας μας, αποχώρησα από το γραφείο του. Κατευθύνθηκα προς το δωμάτιό μου και μάζεψα τα λίγα πράγματα που είχα αφήσει εκεί. Έπειτα άρχισα να βαδίζω σιγά σιγά μέσα στην ερημιά του νησιού για να φτάσω στο πλοίο μου. Ο αέρας δυσκόλευε κάπως την κατάσταση αλλά τελικά έφτασα μετά από αρκετή ώρα περπατήματος. Ανέβηκα σε αυτό και το ετοίμασα για να φύγω. Έπειτα, αφού έριξα μια τελευταία ματιά στο νησί, σάλπαρα για άλλες περιπέτειες και με την φιλοδοξία ότι κάποια μέρα σύντομα θα έχω κυριεύσει αυτή την δύναμη haki που κρύβεται μέσα μου.

Όνομα: Messi D. Teo
Haki Points: -
Player of the Month Points: 98
Beli: 23.000
Bounty/Fame Points:-