Toro Toro, Madator de diablo [Τελος]

Καθως κοιμομουν στο παγκακι μου, εκρηξης κανωνιων ξεκινησαν να ακουγωντε, το ενα μπαμ μετα απο το αλλο. Νομιζα στην αρχη πως ηταν καποιο ειδος γιωρτης αλλα αργοτερα αφου ειδα εναν ανθρωπο να τρεχει καλιμενος μεσα στις φλογες καταλαβα πως δεν ηταν τοσο απλα τα πραγματα οσο νομιζα.

Πλησιασα τον τυπο που ειχε αρπαξη φωτια και σερνοταν απο τον πονο στο πατωμα και τον κοιτω απο πανω με ενα κιμισμενο βλεμα και λεω "Θες ν ε ρ ο ?"
"Ναι ΒΟΘΕΙΑ" Συνεχισε να φωναζει απελπισμενος .
Τοτε εγω χαμογελασα και ειπα "Ο κ"
Μαζεψα μια καλη ροχαλα και του την εριξα μεσα στα μουτρα και τοτε του ειπα "Κριμας, Δεν σβινει :)" και τον αφησα να καει μεχρι θανατου ενω εβλεπα και απολαμβανα το θεαμα.
Προχορησα σιγα σιγα προς το λιμανι και οπος πηγα να παρω μια καλη βαθια ανασα για να απολαψω τον θαλασσινο αερα, τοτε ειδα μια στρατια απο μαρινς να βγενουν μεσα απο μια αρμαδα βαρκουλες.
Τους κοιταξα και ειπα "Θα ριξουμε γελιο ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ"

Γρηγορα με αναγνωρισαν και με περικικλωσαν, αφου ολοι μαζεφτικαν γυρω μου και στοχεβσαν τα οπλα τους καταπανω μου, εκανα ενα κοφτο χαμογελο, με μια κινηση των δαχτυλων μου, εβλεπες εναν εναν μαριν να κομματιαζοταν ενω μερικοι μαρινς που δεν ειχα σφαγιασει ακομα ξεκινησαν να ξερνανε. Αφου κομματιασα και σκωτωσα μια 12 δα ετσι για πλακα, πηρα τον ελεγχω ενος απο αφτους και ξεκινησα να πυροβωλο και αλλους μαρινς μεσω του μαριν που ελεγχα. Χαχαχαχα, ενας δικος σας ειναι ανταρτης ειπα με ενα τρομαχτικο και καπως παραξενο βλεμα . Για να δουμε ποση ωρα κρατα ο φιλος σας την ανασα του !! Ειπα και ταφτοχρωνα με μια κινηση των δαχτυλων μου εβαλα τον μαριν που ελεγχα να πνιξει τον εαφτο του. Γρηγορα, ολοι οι μαρινς γυρω του ετρεξαν να τον βοηθησουν αλλα ματεα, αφου οταν πλησιαζαν κοντα στο ενα μετρο αφτοματος εχαναν ενα κεφαλι, ποδι χαρι κτλπ , αφτο οφηλωταν απο τις κινησεις των δαχτυλων που εκανα με το αριστερο μου χερι.

Αφου δεν εφησα πια κανεναν και τους σκωτωσα ολους για ζεσταμα,ειδα μια τεραστια αρμαδα κοντα των 70 πλοιων των 5.000 μαριν να πλησιαζουν...... ΤΙ ΣΤΟ ειπα ενω εβλεπα εκπληκτος τον αριθμο των πλοιων .... Πρεπει να φυγω οποσδηποτε απο εδω ειπα ενω ξεκινησα να τρεχω προς την πισω μερια του νισιου αλλα και παλι ηξερα πως θα ηταν ματεο και πως παλι θα με εβρισκαν λογο του μικρου μεγεθους του νισιου. Μακαρι να βρω καμια βαρκα ελεγα ενω ετρεχα προς τα εκει και οντος οταν εφτασα στην προβλητα, ειδα μια βαρκα ψαραδων και μεσα μια οικογνεια με 2 παιδια που τους ειχαν μαχερωσει μεχρι θανατου. Ξεφωρτοθηκα οσο πιο γρηγορα γινοταν τα πτωματα και μετα εβαλα μπροστα την μηχανη και ξεκινησα την πορεια μου στα ανοιχτα . Αφου μπηκα πιο βαθια, ειδα φιγουρες πλοιων των μαριν να σχηματιζοντε μεσα στον καπνο και αργοτερα ανακαλιψα πως τα μαχητικα τους πλοια ειχαν κυριολεκτικα περιτρυγιρισει το νιση .... τοτε συνιδιτοποιησα πως ... ζουσα το buster call !!

Συνεχισα να πηγενω προς την μερια του μαχητικου πλοιου ακομα και αν δεν ειχα χεδιο για το πως θα τα προσπερασω χωρις να γινω αντιλιπτος. Συνεχισα να πλησιαζω ταχυτητα χωρις να εχω καποιο συγκεκριμενο σχεδιο, πηγενα στην καταδικη μου. Αφου πλησιασα αρκετα σε σημειο που μπορουσα να δω πεντακαθαρα το πλοιο, στην αρη το κοιτουσα σαν χαζος συνερπασμενος απο το υψος του και μετα παρατιρισα πως κατι κρεμοταν απ την αριστερη πλεβρα του πλοιου, πλησιασα κοπιλατωντας και τοτε ανακαλιψα πως ηταν ενα απο τα σχοινια που χρησιμοποιουσαν για να κατεβουν. Τοτε αμεσως αρπαξα το σχηνη και ξεκινησα να ανεβενω παρακαλωντας να εληπαν οι πιο πολλοι μαρινς απο μεσα. Αφου εφτασα στην κορυφη, εριξα εναν ξαφνικο πηδω και αμεσως βρεθηκα στο καταστρομα. Ειδα πως το μερος ηταν ερημο και καθυσιχασστικα αλλα τοτε ξαφνικα ακουσα μια αγριοφωναρα να λεει "ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ?" Μολις τον ακουσα, χωρις καν να γυρισω να δω πιος ειναι ξεκινησα να τεχω οσο πιο γρηγοραα μπορουσα .

Συνεχισα να τρεχω μεχρι το μπροστα μερος του πλοιου που ηταν η πλωρη, εκει βρηκα πολλους μαρινς να καθοντε και να υσιχαζουν, επειδη ετρεχα ειμουν και αντιλιπτος απο αφτους και η αγριοφοναρα που στην αρχη μου φωναξε ειπε "Πιαστε τον " και τοτε με περικικλωσαν ολοι οι μαρινς. Κανονικα θα καθομουν και θα επεζα μαζι τους οπος κανω παντα αλλα αφτη τη φορα βιαζομουν να ξεφυγω οποτε απλος τους εκτελεσα εν ψυρο κοβωντας τους λεμους τους και ξεκινησα να ψαχνω τον τυπα που εδωσε την εντολη να με πιασουν και σιγα σιγα να ξεκινησω να καθαριζω το πλοιο απο αφτους. Εψαξα ολες τις καμπινες το μαγερειο και το καταστρομα αλλα τιποτα, αφαντος ο τελεφτεος μαριν. Τοτε ξαφνικα ακουσα ενα "Σπλας" και τον ειδα να κολιμπα για να ξεφυγει. Θα μπορουσα καλιστα να μπω στον κοπο να τον σκωτωσω αλλα δεν το εκανα, τον αφησα να κολιμπισει μεχρι να χασει τις δυναμεις του κι τελικα να τον φαει ενα τερας η να πνιγει.

Τοτε εφτιαξα οσο πιο γρηγορα μπορουσα τα πανια και σαλπαρα στα ανοιχτα οσο πιο γρηγορα μπορουσα. Υπηρχε πολις, αφθονος εβνοικος θαλασσινος αερας ενω η θαλασσα δεν ειχε τρυκιμια ενω επισης ειχα την εφκερια να δω την οχαρα σε πρωτη θεση να κεγετε τρωγοντας λιγο απο το κρεαας που ειχαν αφησοι οι μαρινς ψυμενο στην κουζινα, απλος παραδησως για μενα και ενας παραγωντας που το εκανε καλιτερο ηταν πως το πλοιο ηταν κλεμενο και μαλιστα απο μαρινς, κατι που το οποιο θα ανεβαζε την αδρεναλινη σε οποιονδηποτε που δεν ειχε εντονη ζωη σαν την δικη μου.
Οσο καθομουν και αγναντεβα την οχαρα να καιγετε και μετατρεπωντας τις τσιριδες των ανθρωπων σε μουσικη στα αφτια μου, το ντεν ντεν μουσι ξεκινησε να μεταδιδει την φωνη καποιου αντρα που ζητουσε την ακριβη θεση μου ωστε να τους απομακρινω απο το μεγαλο μπαμ.

Βεβεα και εγω, οπος καθομουν αραχτος στην ξαπλωστρα μου και απολαμβανα το θεαμα ειπα "Δεν πας στο διαολο, θα καεις μαζι με το νιση ΒΒ"
Εκπληκτος συνεχισε να ζητα την τοποθεσια και αφου καταλαβε πως καπιος πηρε το πλοιο ρωτησε το ονομα μου, κατι που βεβεα δεν εκανα πολι να απαντησω
Συκωσα το ντεν ντεν μουσι και ειπα "Το ονομα ειναι Drakon, Drakon The Master Of Puppets"
Τοτε υπηρξε λιγη σθγη στο ντεν ντεν μουσι και τοτε με πιο αγριεμενη φωνη ειπε " Θα σε βρω στην κολαση καταραμενε"
Τοτε εγω απαντησα "Μην φοβασε, σιγουρα εκει θα με βρεις"
και του το εκλεισα στα μουτρα.


Οσο το πλοιο προχορουσε στο πουθενα, εγω απλος καθομουν αραχτος μεχρι ενα μεγαλο ταρακουνημα με αναστατωσε, ετρεξα να δω και τελικα ειχα συγκρουτη με ενα τερατιο πλοιο, τοτε ενας τυπας μεσα στα τατουαζ και με μαβροπη πολεμοχαρη μουρι πηδηξε απο το πλοιο τους στο δικο μου. Τοτε αφου προσγηωθηκε ειπε "Ειναι κανεις εδω?"
Εγω φυσικα απαντησα πως ειμουν ο μονος πανω στο πλοιο και του εξηγησα πως το εκλεψα για να γλυτωσω. Εκεινος μου ειπε πως ηταν ενας επαναστατης και το πλοιο αφτο ανηκε στους επαναστατες και τοτε χωρις καθυστερηση ρωτησε αν ολα ηταν καλα ακομα καλα στην οχαρα και συνεχεια ρωτουσε σαν να βιαζοταν αν τα σκυλια της κυβερνησης η μαρινς εκαναν ακομα τον τελεφτεο βομβαρδισμο. Εγω φυσικα του εξηγησα πως ειχαν ειδι φταει πολυ αργα και του ειπα με λεπτωμερια το σκηνικο της φλεγομενης οχαρα χωρις να ξεχασω να τονισω τα ουρλιαχτα πονου των ανθρωπων.

Εκεινος απογοητεβμενος ψυθιριζοντας στον εαφτο του πως εφτασαν πολυ αργα και χαθηκαν τοσοι ανθρωποι αδικα, εβγαλε το καπελο του και με σκιμενο το κεφαλι, σκαρφαλωσε απο ενα σκινη που του εριξαν και τοτε σαλπαραν προς στο σημειο απο το οποιο ηρθαν, υσιχα υσιχα .
Τοτε εγω εριξα μια ροχαλα στο δαπεδο και ειπα "Τον τυπα θα τον φερω στην κηδεια μου ωστε να κλαψει αφτος πρωτος και τοτε να ξεκινησουν ολοι αφτοι που με μισουν ναα κλενε σαν να ειναι το κλαμα μεταδοτικο "
....

Συνεχισα να καθομε με τις ωρες στο πλοιο και βαριομουν σε τετια φαση που ελεγα δυνατα στον εαφτο μου "Βαριεμε .... Βαριεμε ..... Βαριεμε .... Βαριεμε .... Βαριεμε .... Βαριεμε.... χαχαχα βαριεμε"
Τοτε απο το πουθενα ακουστηκε μια φωνη και ειπε "Καλα, δεν βαριεσε να γελας μονος με τα αστεια σου ?"
Αφτη την στιγμη ηθελα να πω πως βαριομουν πολλη ακομα και να γελασσω αλλα επρεπε να παρω την κατασταση σοβαρα, μπορει αφτος να ηταν καποιος πιθανος εχθρος μου, ενας μαριν η καποιος που θελει το πλοιο για τον εαφτο του. Ετσι και γω φωναξα απιλιτικα "Πιος ειναι εκει ?"

Τοτε η φωνη ειπε "Χαχαχα περασε τοσο καιρος που ξεχασες?"
Τοτε ειπα δυνατα "Χευ .... αφτη η φωνη ειναι Γνωστη ..... Χιρουκανα σενσει ?"
"το βρηκες μικρε " ειπε μεσα στα γελια
"Οχι που δεν θα το εβρισκα" Ειπα ειρωνικα με σκυθροπο πρωσοπο και χωρις να χασω χρονο τον ρωτησα τι δουλεια ειχε εδω .... βεβεα εκεινος σαν χαζοχαρουμενος που ηταν πνιγηκε στα ειδια του τα γελια και αργησε λιγο να απαντηση.
Επειτα απο 2 λεπτα ασκοπου αχανες ηλιθιου και ταφοχρονα χαζου γελιου απαντησε πως απο παντα με προσεχε ακομα και αν δεν το ηξερα, μου ειπε πως η εκπεδεβση μου ηταν καλη αλλα οχι αρκετα καλη, οχι πως δεν θα το πετουσε ο παλιογερος (χΔ) . Ο Χιρουκανα, ηταν δασκαλος μου στην τεχνη του νιντζιτσου και επισης ηταν αφτος που μου εδωσε το φρουτο του διαβολου (δεν θα το ετρωγα αν δεν με ειχε τρομαξει λιγο πριν το βαλω το στομα μου και το καταπινα ολοκληρο τρομαρα του), γενικος παντα ειχαμε καλες σχεσης εστω και αν του αρεσε να με πειραζει και να μου βγαζει παρατσουκλια, οσο εγω το συχενομουνα (βεβεα δεν εχανα εφκερια να τον πω γρεια πορδη οταν μπορουσα χΔ)


Ξες μικρε μου ειπε, ολα αφτα τα χρονια σε εχω δει μονο με 20 γυνεκες ..... γιατι ρε ?

Γουρλωσαν τα ματια μου, θ εφτινα νερο εαν επεινα αφτη τη στιγμη τοτε με τρελο βλεμα απαντησα "ωστε γιαφτο με κατασκοπεβες περβ παλιογερο "
Οχι, ουτε καν κοντα μικρε ειπε προσπαθωντας να σωσει το τομαρι του, και ειπε επισης πως ολο αφτο το εκανε για να μην παθω καποιο κκο και πως το εκανε για να με προσεξει ,βεβεα τοτε βρηκε την εφκερια να πεταξει μπηχτη και να πει πως θα επρεπε να σταματησω να χρησιμοποιω την χηρα με τα πεντε ορφανα (χειρονακτικη εργασια που λεμε)
Οπος το ειπε το χερι μου εξφεδονιστικε πανω σστο σβερο του αλλα απροσμενος επιασε ... αερα ...
Τοτε ειδα που ελειπε απο την θεση που καθοταν και ειπα "τι στο ..."
Τοτε μια αεροδιναμικη φαπα που με πεταξε χαμω μου ηρθε απο το πουθενα και οταν γυρισα ειδα τον γερο να απλωνει το χερι του να με βοηθησει λεοντας πως ειμαι υπερβολικα αργος.

Και εγω για να τον κανω pown του ειπα πως ειναι υπερβολικα γερος , αλα αμεσως μετα απο την πλακα σοβαρεψα και μπηκα στο ψητο και τον ρωτησα εφθης τι στο καλο με χρειαζοταν και αποκαλιφθικε τωρα, αφτος μου απαντησε πως μετα απο αφτο το γεγωνος, το οτι επιβιωσα απο το μπαστερ κολλ, θα φερει μεγαλη καταστροφη στην ζωη μου, ολη η κυβερνηση θα με κυνηγαει εν οι νομπλε θα ζητανε συνεχως την εκτελεση μου ωστε να μην βγει παραεξω αφτο που εγεινε (λες και μπορουν να καλιψουν την εξαφανισει του νισιου ετσι απλα αλλα τεσπα, ο γερος μπορει να εχει αλτζχαιμερ)
Τα λογια του δεν με ταρακουνησαν εστω για λιγο, απλως ειπα "Ας δουμε πιος θα εκτελεσει ποιον, αρκετα κακα μου εκανε η φαρα τους !!! Πρωτα την μητερα, μετα τον πατερα και μετα τον σκυλο, ολοι ενας ενας εξαφανιστικαν (καιμενε ραλφ) δεν αφησαν πισω παρα φημες και περιτωματα."


Ολη η ζωη μου καταστραφηκε απο δα φτους και τωρα ηρθε η δικια μου σειρα να το κανω .... ειπα και γυρησα το πρωσοπο μου αλλου.
Μετα γυρισα με ενα σαρκαστικο και ταφτοχρονα μανιακο χαμογελο και ειπα "Ο μονος ανθρωπος που μου εμεινε ειναι ενας παλιογερος με αλτζχαιμερ"
"ΤΙ ?" Πεταχτηκε και ειπε ο γερος που μου το επεζε φιτνες και χερω ακρας υγειας 80 χρωνων κλανια.
Τελος παντον με τα πολλα, ο γερος με αποχερετησε και τα δωσε στην θαλασσα με επικο τροπο, σαν σουπερυρωας που εφεβγε απο την σκηνη.
Τοτε μολις τον ειδα, γουρλωσαν τα ματια μου και ετρεξα προς το σημειο που βουτηξε, κοιταξα κατω και φωναξα "ΡΕ ΠΑΛΙΟΓΕΡΟ, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΟΛΙΜΠΗ !!!!"
Και εκεινος ενω πνιγοταν φωναξε "Το ξεχασα μιιιικρεεε !!!!"
Ετρεξα και εφερα ενα σχινη και στην διαδρομη ελεγα απο μεσα μου "Π*δω το αλτζχαιμερ σου Π*δω" και τελικα πεταξα το σκινη το επιασε και βγηκε παλι στο καταστρομα σωως και αβλαβεις.


Αναψα την σωμπα για να ζεσταθει και να στεγνωσει ενω εγω εφτιαχνα σουπιτσα να μορεσει να καταπιει ο γερος τωρα που του εφυγαν ακομα 2 δοντια.
Αφου μαγειρεψα και απολαβσαμε και οι δυο την σουπιτσα μας, βγηκα εξω και ειδα πως ειχε απογεβμιασει, ολα ηταν τοσο υσιχα και γαληνια, ακομα και ο σπαρταριστος ηχος που εκανε το πλοιο ενο συγκρουοταν με τα κυματα ηταν θαβμασιος, τοσο θαβμασιο που δεν γινοταν να μινει γιαα πολλη ... μεσα απο το πουθενα μια κανονομπαλα προσγειωθηκε στην υτη του πλοιου αφου εκανε πρωτα τον απεσιο υχο της εκτοξεβσης. Εφτυχος που το τοποιο ηταν καθαρο και μπορουσα να αντικρησω το πολεμικο πλοιο των μαριν που μας κυνηγουσε. Και το χειροτερο ηταν πως το τρεξιμο δεν ηταν μια πιθανη επιλογη αφου δεν ξεραμε να πλοηγαμε ουτε εγω αλλα ουτε και ο γερος.
Οποτε η μοναδικη λυση που ισος να μας εβγαζε ζωντανους ηταν η επιθεση, θα πλησιαζαμε αρκετα και οταν ερχοταν η ωρα εγω κι ο γερος θα πηδουσαμε στο πλοιο των μαριν και θα τους δερναμε (απλο ε? )


Και ετσι εγεινε, στραψαμε την μυτη του πλοιου προς την δικη τους κατεφθυνση, φαγαμε πολλες μπαλες στην πορεια, αλλα δεν βαριεσε, εκλεψα ειδη ενα, γιατι να μην το βουλειαξω στην προσπαθεια να κλεψω κιαλο ?
Αφου πλησιασαμε αρκετα πηδηξαμε στο αλλο πλοιο και ξεκινησαμε να σφαζουμε οσους πιο πολλους μαρινς μπορουσαμε, εγω τρεις τρεις και ο γερος δυο δυο, ενας απο το σπαθι και ο αλλος απο την μυρωδια των κλανιων του στην απελπισμενη προσπαθεια να σηκωσει το ξιφος του.
Τελικα αφου καθαρισαμε στα σιγουρα ολο το πλοιο και διπλοελεγξαμε για κανεναν λαθρολαθρεπηβατη τοτε σαλπαραμε προς το μερος που εδειχνε το δαχτυλο του γερου μεχρι να βρουμε αχτη .. κατι που θα αργησει να γινει μιας και το δαχτυλο του γερου στραβωνει και συνεχιζει να επιμενη πως διχνει σωστα .... (παλιογερος).