[Τέλος]Training

Στην προηγούμενη ιστορία...

Ο νεαρός Ρομπ είχε προκαλέσει προβλήματα στην φοροεπιδρομή μίας αποστολής των μαριν στην είσοδο του χωριού του. Έτσι οι μαριν για να του δώσουν ένα τέλος στο περιστατικό έβγαλαν τα ξίφη τους. Ο παππούς του Ρομπ μόλις πληροφορήθηκε το συμβάν έτρεξε προς τα εκεί για να σώσει τη ζωή του μοναδικού εγγονού του. Στο περιστατικό μπλέχτηκε και η Νάντια μια νεαρή πειρατίνα που προσπάθησε να σώσει το Ρομπ. Ο παππούς του Ρομπ, δήμαρχος του χωριού, σε μία κίνηση για να σώσει τον εγγονό του, θυσίασε τη ζωή του, δεχόμενος μία σφαίρα από όπλο μαριν. Η Νάντια κατάφερε με κάποιο τρόπο μέσα στη σύγχυση να πάρει τον Ρομπ και να του δώσει άσυλο, αναλαμβάνοντας την ανατροφή του ολομόναχου πλέον Ρομπ.

Στο βάθος μίας σκοτεινής σπηλιάς κάπου στους πρόποδες του βουνού.....

-Έλα Ρομπ το έχουμε κάνει χιλιάδες φορές!!! Τι θα γίνει, πότε θα μάθεις επιτέλους!!!

-Σταμάτα πια Ματ!! Το μόνο που κάνεις είναι να με κοροϊδεύεις!! Συνέχεια ξεχνάς πως είμαι μόνο ένα μικρό αγόρι!!

-Ένα νεκρό, μικρό, αγόρι....

Είπε ο Ματ και έδωσε μία στο κεφάλι του Ρομπ με το ξύλινο σπαθί που είχαν για εκπαίδευση. Ο Ρομπ έδειχνε να μην το περιμένει μιας και ήδη βρισκόταν πεσμένος στο έδαφος απ'το προηγούμενο χτύπημα του Ματ. Το δεύτερο ακόμα πιο δυνατό χτύπημα έκανε τον Ρομπ να ζαλίζεται αρκετά και έδειχνε έτοιμος να βάλει τα κλάματα. Εκτός απ'αυτό ένα ακόμα μεγάλο καρούμπαλο εμφανίστηκε στο κεφάλι εμπλουτίζοντας την ήδη πλούσια συλλογή από μώλωπες και γρατζουνιές που του είχε αποφέρει η καθημερινή εδώ κι ένα χρόνο εκπαίδευση του με τον Ματ.

Ο Ματ ήταν ένας γεροδεμένος τύπος, με πλατύ πρόσωπο, είχε μία στρεβλή ουλή στο χαρακτηριστικό του πρόσωπο, την οποία είχε αποκτήσει σε μία ναυμαχία αρκετά χρόνια πριν. Το μούσι του σχημάτιζε τρεις μύτες κι ήταν βαμμένο μπλε, το ίδιο χρώμα με τα μάτια του και τα σγουρά μαλλιά του που έπεφταν ως τον αυχένα του. Το μυτερό μουστάκι του ήταν βαμμένο χρυσό. Η μυϊκή του δύναμη ήταν κάτι το απερίγραπτο. Τα τεράστια του μπράτσα μπορούσαν εύκολα να λιώσουν μικροσκοπικά παιδάκια σαν το Ρομπ. Αυτό όμως δεν εμπόδισε την Νάντια να του ανεθέσει την εκπαίδευση του Ρομπ στο σπαθί. Η Νάντια θεωρούσε τον Ματ ως τον καταλληλότερο εκπαιδευτή για τον Ρομπ. πίστευε πως ήταν το ιδανικό πρότυπο για τον μικρο.

Ο Ρομπ ήταν συνεπής και συνετός στα μαθήματά του και δεν έχανε ποτέ ευκαιρία για να αποδεικνύει συνεχώς την εξέλιξή του και την πρόοδο που σημείωνε στο σπαθί. Το γεγονός πλέον ότι μπορούσε να χειριστεί δύο σπαθιά ταυτόχρονα τον ενθουσίαζε απίστευτα. Ο Ματ βέβαια σε κάθε ένδειξη αλαζονείας του Ρομπ δεν έμενε αμέτοχος. Φρόντιζε να του δώσει ένα γερό μάθημα, γεμίζοντας τον Ρομπ με νέους μώλωπες, προσγειώνοντας τον στην πραγματικότητα σε κάθε τέτοια του παρεκτροπή. Πρόθεση του Ματ ήταν να κάνει τον Ρομπ δυνατό και γρήγορο ξιφομάχο, με μεγάλη αντίληψη του χώρου έτσι ώστε να μπορεί εύκολα να αντιλαμβάνεται τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που του προσφέρει το εκάστοτε πεδίο μάχης και να προσαρμόζεται σ'αυτά φέρνοντας τη μάχη προς το συμφέρον του.

-Ρομπ αγόρι μου, δεν θα είσαι για πάντα ένα μικρό αγόρι. Κάποτε θα γίνεις άντρας και θα πρέπει εσύ ο ίδιος, μόνος σου, να αντιμετωπίζεις όλα τα προβλήματα που θα σου παρουσιαστούν. Δυσκολίες αμέτρητες θα συναντήσεις, αυτό είναι σίγουρο, άλλες θα τις λύνεις με τα λόγια ενώ άλλες θα χρειαστεί για να τις λύσεις να επιστρατεύσεις πιο "πειστικά" μέτρα, όπως αυτό.

Και σήκωσε ψηλά την γροθιά του με την οποία είχε σφίξει το ξύλινο σπαθί.

-Πρέπει να μένεις συγκεντρωμένος και να μην παρασέρνεσε από τα συναισθήματα και τα προβλήματα που θα έχεις. Γιατί και η παραμικρή στιγμή αφηριμάδας θα είναι αρκετή για να σου κοστίσει τη ζωή. Και πίστεψε με δεν το θέλω καθόλου αυτό. Όχι γιατί σ'αγαπώ ή νοιάζομαι για σένα αλλά γιατί θα πάνε χαμένες οι χιλιάδες ώρες που έχασα απ'τη ζωή μου για να εκπαιδεύσω το άθλιο κουφάρι σου!!!

Και του έδωσε άλλη μία!!!

-Άντε λοιπόν τι περιμένεις?? Θες καμια πρόσκληση για να σηκωθείς??

Ο Ρομπ σηκώθηκε εκνευρισμένος στα πόδια έπιασε τα δύο ξύλινα ξίφη του και πήρε θέση για μάχη. Το βλέμμα του τα έλεγε όλα. Ήθελε να κάνει τον Ματ να πονέσει όσο πονούσε αυτός. Ήθελε να τον κάνει να σέρνεται στα πόδια του.

-Να ξέρεις Ματ σε συμπαθώ πολύ. Αλλά κάποτε θα μεγαλώσω και θα γίνω δυνατότερος από σένα. Θα ήθελα να ξέρεις ότι θα χαρώ πολύ μόλις σου ξεριζώσω την καρδιά και στην δώσω να τη φας.

Ο Ματ φάνηκε να σαστίζει προς στιγμή απ'την λεκτική επίθεση του Ρομπ. Δευτερόλεπτα μετά ξαναβρήκε τον πρόσχαρο γνωστό χαρακτήρα του.

-Χαχαχα!! Μικρέ με ψάρωσες για λίγο. Αυτό είναι καλό. Δείχνει ότι μαθαίνεις κάτι. Αν και θα γινόσουν πολύ καλύτερος διπλωμάτης απ'ότι ξιφομάχος!!!

Είπε κι άρχισε την επίθεση του!

10 χρόνια μετά...

Οι ανιχνευτές της Νάντια της είπαν πως είχαν τα πράγματα, αλλά εκείνη ήθελε να δει κι η ίδια. Ο Ρομπ την ακολούθησε μέσα από ένα δάσος από βελανιδιές και πεύκα και πάνω σε μία κορυφή από αμμόπετρα.
"Είμαστε αρκετά κοντά" την προειδοποίησε όταν έφτασαν στην κορυφή.
Η Νάντια σταμάτησε το άλογο της, μια ασημόχρυση φοράδα πλούσια σε ομορφιά και αρκετά δυνατή, δώρο του ίδιου του Ρομπ, ένα άλογο ικανό για μάχη, και κοίταξε πέρα στα λιβάδια, εκεί που ένας μικρός στρατός από ληστές ήταν παραταγμένος. Ο Ματ είχε διδάξει τον Ρομπ να υπολογίζει από αρκετά μακριά την δύναμη των εχθρών του."Πεντακόσια άτομα" είπε μετά από λίγο ο Ρομπ με την τραχειά και αρχοντική φωνή του.
"Έτσι νομίζω κι εγώ" του ανταπάντησε η Νάντια. Ο Ρομπ σήκωσε αργά το χέρι του κι έδειξε με το δάχτυλο του προς την μεριά των ληστων.

-Αυτοί στα πλάγια είναι μισθοφόροι. Τους προσέλαβαν πρόσφατα. Αν δείτε έχουν μεγάλες αποστάσεις απ'τους υπόλοιπους. Απ'ότι φαίνεται δεν έχουν ακόμα εμπιστοσύνη μεταξύ τους. Αυτό θα είναι καλό για μας. Θα το εκμεταλλευτούμε. Ξιφομάχοι και λογχοφόροι στο κέντρο για μάχες σώμα με σώμα και σκοπευτές από πάνω για να τους καλύπτουν στις επελάσεις αλλά και σε περίπτωση οπισθοχώρησης.

Η Νάντια γύρισε προς το μέρος του Ρομπ και του έριξε ένα χαμόγελο που φανέρωνε την ικανοποίηση και τον θαυμασμό της συγχρόνως!

-Μπράβο Ρομπ. Κάθε μέρα με εκπλήσεις ευχάριστα όλο και περισσότερο. Απ'ότι φαίνεται δεν έκανα λάθος που σε πήρα τότε υπό την προστασία μου.

-Ήταν το σωστότερο πράγμα που έκανες σ'ολόκληρη τη ζωή σου, Νάντια!! Θα έχεις να το λες στα εγγόνια σου, αν ποτέ κάνεις, ότι είχες πολεμήσει μαζί με τον Rob Greywind τον μεγαλύτερο πολεμιστή όλων των εποχών!!

-Χιχιχχι, πάντα μετριόφρονων ε Greywind???

Το προσωνύμιο Greywind είχε κολλήσει στον Ρομπ απ'τα χρόνια που ήταν ακόμα μικρό αγόρι κι εκπαιδευόταν με τον Ματ στις σπηλιές του βουνού Grey, το οποίο συμπτωματικά ήταν και το οικογενειακό επώνυμο του Ρομπ. Απ'την επίθεση όμως που δέχτηκαν οι μαριν κάποια χρόνια πριν ο μικρός Ρομπ ήταν ένας καταζητούμενος νεαρός, χωρίς οικογένεια, περιουσία και φίλους. Ευτυχώς όμως γι'αυτόν βρέθηκε η Νάντια να τον προστατέψει. Κάτω απ'το άγρυπνο βλέμμα της ο Ρομπ μεγάλωσε κι έγινε ένας ικανός πολεμιστής πολλά υποσχόμενος. Ο Ματ συνήθιζε να τον φωνάζει άνεμο λόγω της μεγάλης ταχύτητας που κατείχε. Η ικανότητα του αυτή μαζί με το πραγματικό του όνομα του έδωσαν δικαιωματικά το νέο του επώνυμο:Greywind.

Οι πληροφορίες της Νάντια ανέφεραν για ένα μεγάλο αριθμό όπλων τον οποίο κατείχαν οι ληστές. Το έκλεψαν από ένα πλοίο του ναυτικό που λεηλάτησαν μερικές ημέρες πριν. Η πληροφορία αυτή έκανε τη Νάντια ανήσυχη. Φοβόταν τι ήθελαν στο νησί της αυτοί οι άντρες έπειτα απ'την πράξη τους αυτή. Αντίθετα, ο Ρομπ αν και δεν ήταν σίγουρος για τις προθέσεις των ληστών, ήταν σίγουρος όμως για τις δικές του. Με έναν τέτοιο εξοπλισμό στη διάθεσή του θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Πάρα πολλά η αλήθεια είναι. Αυτό τον έκανε χαρούμενο. Ποθούσε διακαώς αυτά τα όπλα. Αλλά ήξερε καλά ότι οι ληστές τα ποθούσαν κι αυτοί και δεν θα του τα χάριζαν, αλλιώς γιατί να μπουν στον κόπο να τα κλέψουν. Θα μπορούσαν να αγοράσουν αυτά τα όπλα, άλλα ο Ρομπ γνώριζε ότι το κόστος ήταν υψηλό και ότι αυτός δεν είχε τα χρήματα που θα του ζητούσαν οι ληστές. Ένα ακόμα στοιχείο ήταν το αριθμητικό μειονέκτημα. Πεντακόσιοι ληστές έναντι βαριά βαριά εκατόν πενήντα αντρών της Νάντια, ένα ακόμα τροχοπέδι για τα σχέδια του. Το πλήρωμα ήταν της Νάντια, όχι δικό του. Μπορεί να ήταν αρκετά ψηλά στην ιεραρχία αλλά δεν ήταν στην κορυφή. Αυτό τον εξόργιζε. Κάτι έπρεπε να κάνει γι'αυτό.

-Τι λες? Μπορούμε να κερδίσουμε αυτή τη μάχη?
-Εύκολα.... Είπε δίχως δισταγμό ο Ρομπ αφήνοντας άφωνους τη Νάντια και τους αξιωματούχους του πληρώματος της, καθώς όλοι γνώριζαν τα μειονεκτήματα αυτής της μάχης. "Πρέπει να τρελάθηκε" σκέφτηκε η Νάντια αλλά ο Ρομπ είχε κάνει τα σχέδια του.
-Όχι όμως αναίμακτα! Άφθονο αίμα θα χυθεί κυρίως δικός του αλλά και εμείς θα έχουμε απώλειες. Μπορεί να κερδίσουμε τη μάχη εδώ πέρα, αλλά δεν ξέρω αν βρούμε τα όπλα!
-Και πως θα νικήσουμε μικρέ??? Υπερέχουν 5 προς 1 και μιλάς για λίγες δικές μας απώλειες. Νομίζεις πως είμαστε υπεράνθρωποι εεεε??? Απάντησε μου αγόρι!!!
Η ερώτηση έγινε απ'τον Τζον ένα μυώδη άντρα πολύ ψηλό, περίπου σαν τον Ρομπ, πιο ογκώδη, με γκρίζα μαλλιά και μούσια. "Ένας σωστός αγριάνθρωπος" όπως τον αποκαλούσε πάντα ο Ρομπ. Ο Τζον είχε ένα μεγάλο πέλεκυ με δύο όψεις που τον χειριζόταν σαν να ήταν κλαδάκι!

Ο Ρομπ μ'ένα παγωμένο βλέμμα κοίταξε κατάματα τον Τζον και με άγρια χροιά απάντησε στον Τζον.

-Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Αν με ξαναποκαλέσεις ποτέ μικρό θα είναι η τελευταία φόρα που θα ξαναδείς τον ήλιο, γιατί θα σε χώσω τόσο βαθειά στη γη που δεν θα σε βρουν όσο σκληρά και αν ψάξουν! Επίσης αν τολμήσεις να με αμφισβητήσεις με τέτοιο ύφος θα σε κόψω κομματάκια και θα σε σκορπίσω στους πέντε ανέμους. Κατάλαβες αγαπητέ μου Τζον?
-Πως τολμάς να μου μιλάς έτσι σε μένα εσύ?? Ένα άγουρο, μικ......

Πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση του, ο Ρομπ τράβηξε απότομα το σπαθί του και πήρε το κεφάλι του Τζον με μία απότομη κίνηση. Αυτό κύλησε στο έδαφος και αίμα πετάχτηκε σ'όλους τους παρεβρισκόμενους. Όλοι έμειναν άναυδοι. Κανείς δεν περίμενε κάτι τέτοιο!!! Τα βλέμματα καρφώθηκαν στον Ρομπ κι η σιγή απλώθηκε στον χώρο όπως το σεντόνι απλώνεται στο κρεβάτι.

Ο Ρομπ ήταν αυτός που πήρε τον λόγο κι έσπασε την σιωπή που είχε επικρατήσει μετά την απρόσμενη ενέργεια του, δείχνοντας μια χαρακτηριστική κι αξιοσημείωτη ψυχραιμία.

-Τον προειδοποίησα! Αλλά τελικά ήταν τόσο χαζός όσο υποστήριζα πάντοτε. Είχε την ευκαιρία να ζήσει δυνατές στιγμές απ'την επικείμενη μάχη αλλά η ανοησία του, του κόστισε τη ζωή. Ίσως είναι καλύτερα έτσι γιατί ένας χαζός θα μπορούσε να μας προκαλέσει προβλήματα και να χαλούσε το σχέδιο μου. Πιθανότατα αυτό ήταν ότι πιο έξυπνο έκανε ποτέ του.
-Τι είναι αυτά που λες Ρομπ?? Μόλις σκότωσες έναν δικό μας!! Έναν δικό μας!!!
Η Νάντια ήταν εντελώς ταραγμένη. Έτρεμε απ'τα νεύρα της.
-Λέω την άποψη μου. Μόλις μας χάρισα τη νίκη. Οι σκοπευτές μας ήδη έχουν πάρει θέσεις και περιμένουν σήμα μου. Το μόνο που χρειαζόμουν ήταν έναν εθελοντή να κουβαλήσει αυτά!!!

Κι έδειξε ένα γιλέκο με ισχυρά εκρηκτικά, το οποίο θα φορούσε στο σώμα του Τζον κ μετέπειτα θα έδενε επάνω στο άλογο.

Το παράτολμο σχέδιο του Ρομπ έγινε αποδεκτό απ'τους αξιωματούχους της Νάντιας. Και πως να μην γινόταν αυτό μετά την ψυχολογική βία που ασκήθηκε εμμέσως σ'όλους έπειτα απ'τον αποκεφαλισμό του Τζον. Κανείς δεν τόλμησε να έρθει σε ανοιχτή κόντρα με τον Ρομπ. "Πέτυχα αυτό που ήθελα πολύ πιο εύκολα απ'ότι πίστευα" σκέφτηκε ο Ρομπ. Το πρώτο βήμα για την ενδυνάμωση της κυριαρχίας του Ρομπ στο πλήρωμα της Νάντια μόλις είχε ξεκινήσει. Συγχρόνως το σχέδιο του τέθηκε σε εφαρμογή. Το άλογο με το πτώμα και τα εκρηκτικά κατευθύνθηκε προς τους ληστές. Μόλις έφτασε στην κατάλληλη απόσταση οι σκοπευτές άνοιξαν πυρ. Τα εκρηκτικά έσκασαν και μια μεγάλη έκρηξη έγινε στον πυρήνα των εχθρικών γραμμών. Ο αιφνιδιασμός που στόχευε ο Ρομπ πέτυχε πλήρως. Οι μισθοφόροι άρχισαν να υποχωρούν και όσοι απ'τους ληστές ζούσαν ήταν εύκολη λεία για τους άντρες της Νάντια.

Οι λιγοστοί ληστές που είχαν απομείνει να παλέψουν δεν τα κατάφεραν καλά. Ένιωσαν την λεπίδα του Ρομπ και των υπολοίπων ανδρών του πληρώματος της Νάντια στο πετσί τους. Ο αρχηγός των ληστών , ένας ψηλός άντρας με καφέ μακρύ μαλλί και ένα ηλίθιο κόκκινο καπέλο, oονόματι Akabane, προσπάθησε να ξεφύγει αλλά μάταια. Ακινητοποιήθηκε πολύ γρήγορα κι εύκολα μ’ ένα δίχτυ το οποίο πέταξαν επάνω του και τον έπιασαν σαν ψάρι. Πάλεψε να ξεφύγει απ’ αυτό αλλά η προσπάθεια του δεν είχε αντίκρισμα. Η Νάντια κατέβηκε απ’ τα ασημένιο άλογό της και τον πλησίασε. Μ’ ένα αυστηρό βλέμμα τον ρώτησε.
-Πού είναι τα όπλα??
Ο λήσταρχος την κοίταξε και δεν απάντησε σφραγίζοντας τα χείλη του.
-Δεν θα ρωτήσω δεύτερη φορά
Είπε η Νάντια και πήγε να βγάλει το πιστόλι της απ’ την θήκη. Ο Ρομπ με μία γρήγορη κίνηση της έπιασε το χέρι και το κράτησε κάτω προτού αυτό σηκωθεί όρθιο.
-Άστο σε μένα. Θα το αναλάβω εγώ.
Είπε και κοίταξε τον ληστή.
-Θα σ’αφήσω να φύγεις… Αν πρώτα βέβαια με κερδίσεις σε μονομαχία. Αν χάσεις θα μου πεις που είναι τα όπλα. Συμφωνείς με τους όρους μου?
-Θα προτιμούσες να ήμουν νεκρός μετά απ’αυτό μικρέ.

Αυτό ήταν και το τέλος του. Η λέξη αυτή ήταν αρκετή για να κάνει τον Ρομπ να σκύλιασε. Έτσι λοιπόν ελευθέρωσαν τον ληστή κι η μάχη άρχισε. Ο Akabane προσπαθούσε με γροθιές να κερδίσει τον Ρομπ αλλά όλες του οι προσπάθειες ήταν μάταιες. Ο Ρομπ απέφευγε τα χτυπήματα του πολύ εύκολα. Ο ληστής σε μια απονενοημένη ενέργεια προσπάθησε να γρονθοκοπήσει τον Ρομπ στο πρόσωπο, αλλά ο Greywind δεν ήταν εύκολο θύμα. Με μια λαβή άρπαξε το χέρι του, έγειρε προς τα αριστερά και με τα’άλλο χέρι έβγαλε το ξίφος του και το κάρφωσε στην πλάτη του ληστή.
-Έχασες…. Τώρα θέλω αυτό που μου υποσχέθηκες…
Είπε ο Ρομμπ στριφογυρίζοντας το ξίφος του μέσα στον ληστή κάνοντας τον να πονάει ακόμα πιο πολύ.
-Δυ…. Δυτική ακτή…. Μικρό πλοιάριο…. 10 φρουροί…..
-Σ’ευχαριστώ….
Είπε ο Ρομπ τραβώντας πίσω το σπαθί του, βγάζοντας τον απ’την πλάτη του ληστή και παίρνοντας το κεφάλι του με μία μόνο κίνηση.

Όνομα: Rob Greywind
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli: 20.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Η ιστορία σου ήταν καλή και δεν με κούρασε καθόλου στην ανάγνωση. Μ'άρεσε ο τρόπος που περιέγραψες την μάχη και η στρατηγική σου, καθώς και η ωμή βία που χρησιμοποίησε ο χαρακτήρας σου. Η αλλαγή σου ήταν λίγο απότομη στα 10 χρόνια μετά. Η εκπαίδευση σου με τον Ματ ως προς τους διαλόγους ήταν καλή. Τέλος, ο τρόπος που βγήκε το όνομα σου μ'αρέσει που το αιτιολόγησες.