[Τελος-Φρουτο] Crisis core Δ' Μερος

Προηγουμενη ιστορια:
Ενα ναυαγιο με ξεβρασε στην στερια και με χωρισε απο την ομαδα μου.Επειδη εβρεχε καταρακτωδως βρηκα καταλυμμα σε αυτη τη σπηλια η οποια κατοικειται απο ιθαγενεις. Αναγκαστηκα περιμενω για να σταματησει η βροχη ετσι ωστε να μπορεσω να ψαξω για τους φιλους μου και να συνεχισουμε την αποστολη μας.Εν το μεταξυ διηγουμε την ιστορια μου στους ιθαγενεις.
Γενικη περιληψη εως και της ιστοριας που διηγουμαι:
Στις προηγουμενες ιστοριες αναφερθηκα στο παρελθον ξεκινωντας απο την ηλικια των 11. Μενω στο βασιλειο καθοσον ο παππους μου ο γερο-Jekins ειναι απο τους καλυτερους μηχανικους-κατασκευαστες πλοιων και εχει βγαλει αμυθητα πλουτη. Δεν μ'αρεσει να μενω εκει και το σκαω συνεχεια για να δουλευω με τον παππου μου στο εργαστηριο του. Στα 15 μου χρονια κανουν την εμφανιση τους καποιοι πειρατες στο νησι και ψαχνουν για τον παππου μου. Στην προσπαθεια μου να τους εμποδισω σκοτωνουν τον φιλο μου τον Tristan, πρωην μελος τους. Εγω την γλιτωνω και οταν ξυπναω στο νοσκομειο μαθαινω οτι εχουν σκοτωσει τους γονεις μου και τον παππου μου επισης. Ολη η κληρονομια πεφτει στα χερια μου και πηγαινω σε ενα οραφανοτροφειο. Εκει με βρισκει ο Dr. Snow, ενας βιολογος-γενετιστης ο οποιος δουλευε μαζι με τον παππου μου στο ναυτικο πριν πολλα χρονια. Εκεινος μου προσφερει μια θεση σε μια ειδικη ομαδα που εχει δημιουργησει η οποια ομως δεν επροκειτο να ασχολειτε με τιποτα το νομιμο. Δουλεια μας θα ηταν να προστατευουμε τον ιδιο αλλα και να αναλαβουνε οποιαδηποτε αποστολη και αν μας αναθεσει χωρις δευτερη κουβεντα. Εν τελει δεχομαι και σχεδον αμεσως περναω απο την δοκιμασια για την εισοδο μου στην ομαδα core. Η ομαδα απαρτιζεται απο αλλα 3 μελη.3 παιδια σχεδον συνομιληκα μαζι μου, τον Lymon τον Indigo και τον Engard. Ο Lymon ηταν ο μονος που βρισκοταν ηδη με τον Snow για ενα χρονο. Ολοι εχουν την ιδια ιστορια με μενα. Με το περασμα των χρονων γινομαστε ενα αχωριστο συνολο και ολες οι αποστολες μας στεφονται με απολυτη επητυχια. 6 χρονια στην ομαδα γιναμε μια οικογενεια. Τοτε...λιγο πριν τα 21 πρωτα γενεθελια μου δινεται στον Snow η ευκαιρια να μεγαλουργησει. Ενας αγνωστος για εμας επενδυτης του δανειζει ενα φρουτο του διαβολο και του δινει περιθωριο 6 μηνων να βρει τροπο να εξαγει την δυναμη του φρουτου και να καταφερει να την εισαγει σε περισσοτερα απο ενα ατομα ετσι ωστε να του προσφερει ενα στρατο απο χρηστες φρουτων. Αυτο κανει τα πραγματα δυσκολα για μας καθως οι αντιπαλοι του Snow θελουν πασει θυσια να κλεψουν η το φρουτο η τις ιδεες του. Οι 6 μηνες περνανε σχεδον και λαμβανουμε μια πληροφορια οτι μια ομαδα ατομων κινειται προς την βαση μας στο Bliss Kingdom ωστε να κλεψει το φρουτο. Μετα απο εντολη του Snow μεταβαινουμε στο νησι που βρισκονται για να τους σταματησουμε πριν καν φτασουν καθως εκεινος ειναι κοντα στην επιτυχια που θα του αποφερει αμυθητα χρηματα. Στο νησι ανακαλυπτουμε οτι ηταν παγιδα και σπευδουμε πισω για να προλαβουμε οτι μπορουμε. Δυστυχως ομως η παγιδα μας επιασε για τα καλα καθως με εμας απωντες μια μεγαλη ομαδα στρατιωτων μπηκε στην βαση και την κατεστρεψε ολοσχερως κλεβωντας οχι μονο το φρουτου αλλα και καθε αλλη εφευρεση του Snow... Η ιστορια μας βρισκει μεσα στην κατεστραμενη βαση οπου συνανταμε τον Snow ζωντανο και να μας παρακαλει να φερουμε πασει θυσια το φρουτο πισω αλλιως οι ανωνυμοι επενδυτες θα μας παρουν τα κεφαλια...


2 μερες πριν:
-Snow ηρεμισε...μιλησε ο Lymon με σταθερη και ηρεμη φωνη...
-Τι να ηρεμισω...εισαι με τα καλα σου. Επιτηδες με αφησαν ζωντανο. Ετσι, στην προθεσμια που δεν θα εχω το φρουτο, "εκεινοι" θα μου κανουν πολυ χειροτερα....Πρεπει να το παρετε πισω οπωsδηποτε...
-Μα πως??? Ξερουμε που ειναι??? Τον ρωτησε ο Engard ενω τον βοηθουσε να καθησει στο πατωμα... Ηταν σε ασχημη κατασταση.Οχι μονο σωματικα αλλα και ψυχολογικα. Περαν απο το φρουτο του εκλεψαν και αλλες πολλες εφευρεσεις οι οποιες ηταν τρομερα επιτευγματα για την εποχη μας.Ολες πανω στην βιολογικη γενετικη!
-Τους ακουσα...απο τα οπτικα den den mushi στο ασανσερ....ειναι στο Torino Kingdom...!!!Ο καταραμενος ο Dr. Flunger...αυτος κρυβεται πισω απο ολα...μου εκλεψε τα παντα. Οτι ειχα φτιαξει τα τελευταια χρονια...πρεπει να τον βρειτε...

-Dr. Flunger??? Ρωτησα με απορια στο βλεμμα μου...
Αυτος δεν ειναι ο μεγαλυτερος ανταγωνιστης σου? Νομιζα οτι ειχε φυγει μακρυα απο αυτην την θαλασσα μετα τα γεγονοτα περυσι!!!
-Απο οτι φαινεται μας κοροιδεψε. Ηθελε τοσο καιρο να πιστευουμε οτι τον ειχαμε ξεφορτωθει ομως εκεινος εχτισε μια βαση στο Torino Kingdom ετσι ωστε να μας εχει απο κοντα και να χτυπησει την καταλληλη στιγμη. Σας λεω οτι σχεδον εφτασα στην επιτυχια..σιγουρα με τις σημειωσεις μου θα το καταφερει αυτος τωρα και εμας θα μας παρουν τα κεφαλια...τον παλιοκλεφτη...
Ο Snow εφτυσε λιγο αιμα...
-Πρεπει να βιαστειτε...εκεινοι εφυγαν πριν απο λιγες ωρες.Το Torino Kingdom δεν ειναι μακρυα απο εδω. Σε δυο μερες θα εχετε φτασει και θα τους εχετε προφτασει πριν παρουν το φρουτο και το μεταφερουν αλλου. Ξερει οτι θα πατε δεν ειναι χαζος. Θα προσπαθησει να το μετακινησει. Δεν μπορει να ρισκαρει συμπλοκη μαζι σας ξανα.Ειστε η τελευταια μου ελπιδα...Σε ολα αυτα τα 6 χρονια που ειμαστε μαζι αυτη ειναι η πιο κρισημη στιγμη...εδω κρινονται τα παντα για το μελλον μας.Αν δεν παρουμε πισω το φρουτο ειμαστε νεκροι...
Ειχε δικιο.Σε ολα αυτα τα χρονια περασαμε μεν πολλα και αρκετες δυσκολιες.Αναλαβαμε αποστολες πολυ επικυνδυνες αλλα καμια δεν ηταν τοσο κρισημη οσο αυτη...Για μενα εξ αρχης αυτο το φρουτο δεν σημαινε πολλα αλλα απο αυτο κρινοταν η ζωη μας.Για να φοβατε τοσο πολυ ο Snow, σημαινει οτι αυτοι που του εδωσαν το φρουτο ειναι πραγματικα ισχυροι ανθρωποι.
-Τα εβαλαν με την οικογενεια μας...θα πληρωσουν για αυτο...!!!
Δεν ειχα ξαναδει τον Lymon να αντιδρα ετσι...αλλα ειχε δικιο.Τολμησαν και εβλαψαν την οικογενεια μας τοσο ασχημα.Θα ανταποδωσουμε με το ιδιο νομισμα...

-Δεν πρεπει να χασουμε χρονο. Πρεπει να ξεκινησουμε οσο πιο γρηγορα γινεται. Ο χρονος δεν ειναι συμμαχος μας. ειπε ο Indigo
-Γρηγορα...βοηθηστε με να παω στο γραφειο μου.εχω κατι για να σας βοηθησω οσο πιο πολυ μπορω.Ο Dr. Flunger δεν εχει μονο τους δικους του αντρες...Ειχε και δικους μας.Τα χρονια που δουλευαν για μενα αυτοι με κατασκοπευαν. Σας ξερουν πολυ καλα οποτε θα ειναι ετοιμοι για σας...
Αυτο που ειπε μου εκατσε βαρια. Τοσα χρονια ειχαμε προδοτες αναμεσα μας??? Δεν ειναι δυνατον... θα τους παρω τα κεφαλια εναν εναν...!!!
Βοηθησαμε τον Snow και πηγαμε στο γραφειο του.Εκει μας εδωσε ενα Eternal Pose για το Torino Kingdom και ενα κουτι...
-Σε αυτο το κουτι θα βρειτε τεσσερις συριγγες. Μια για τον καθεναν σας. Ειναι αυτος ο ορος που δουλευα τοσα χρονια...
-Ποιος ορος???Αυτος που υποτιθεται κανει εναν ανθρωπο 10 φορες πιο δυνατο???Μα αυτο ειχες πει οτι δεν εχει ολοκληρωθει ακομα...
-Το ξερω...και φοβαμαι πολυ για τις οποιες παρενεργειες γιαυτο θελω να το παρετε μονο εαν κινδυνευει η ζωη σας παρα πολυ. Στους απλους στρατιωτες δεν δουλεψε σωστα και τους αφησε φυτα αλλα αυτο εγινε επειδη ηταν εξ αρχης αδυναμοι. Το υποκειμενο πρεπει να εχει την δυναμη να αντεξει τις αλλαγες που γινονται εσωτερικα στο DNA...Δεν ξερω να πω με σιγουρια αλλα πιστευω οτι εσεις θα μπορειτε να το κανετε αυτο.Σας ειπα ομως να το χρησιμοποιεισετε εαν δεν υπαρχει αλλη επιλογη. Ειναι ενα για τον καθεναν σας εκει μεσα...
Ολοι σαστισαμε λιγο.Ηταν μεγαλο ρισκο αλλα εαν εφτανε σε κρισιμο σημειο δεν θα υπηρχε ουτως η αλλως αλλη λυση....
Τρεξαμε γρηγορα να παρουμε οτι μας ηταν απαραιτητο και φυγαμε γρηγορα. Ισως αυτη να ηταν η τελευταια μας αποστολη...και αυτο το καταλαβαινα ξεκαθαρα στα προσωπα των αλλων.

Βγηκαμε εξω στην επιφανεια της γης και αρχισαμε να τρεχουμε προς το λιμανι.Θελαμε δυο μερες μεχρι να φτασουμε στο νησι αλλα ευτυχως ο Snow παντα ειχε ενα Eternal Pose για καθε νησι οπου βρισκοταν η αποστολη μας.Ηταν "δωρα" που κρατησε οταν εγκατελειψε το ναυτικο...
Δεν χασαμε καθολου χρονο και επιβιβαστηκαμε στο καραβι μας.Οι αντιπαλοι μας ειχανε ενα προβαδισμα λιγων ωρων. Ηταν αυτονοητο οτι δεν θα τους προλαβαιναμε.Το μονο που ελπιζαμε ηταν οταν βρισκαμε την βαση το φρουτο να ηταν ακομα εκει.
Βαλαμε πλωρη για το Torino Kingdom λοιπον.Οι επομενες δυο μερες θα ηταν πολυ βασανιστηκες.Δεν θα μας αφηνε σε ηρεμια το ολο σκηνικο.Και οντως ετσι εγινε.τα λογια μας ηταν ελαχιστα...κυριως καταριομασταν τον πληροφοριοδοτη που μας προδωσε.Το υπολοιπο των συζητησεων περιστρεφωταν σε ενεργειες που θα καναμε εφοσον βρισκαμε την βαση.Αλλο ενα μεγαλο προβλημα.
Το Torino Kingdom ωντας σχεδον γειτονικο νησι ηταν γνωστο σε εμας. Σε μενα κυριως που μεγαλωσα εδω στο Bliss Kingdom...!Θυμαμαι τις ιστοριες που μου ελεγε ο αππους μου για τα γιγαντια πουλια που κατηκουσαν εκει.Ενα νησι κατοικημενο μονο απο ζωα. Αν υπηρχε βαση εκει τοτε θα εκανε μεγαλο μπαμ...οποτε αυτο σημαινε οτι θα ηταν καπου καλα κρυμμενη...
Οσο ηρεμη ηταν η θαλασσα τοσο αγρια ηταν την τελευταια κατα την στιγμη που πλησιαζαμε στο νησι.Ηταν λες και δεν μας ηθελε να φτασουμε στο νησι...το οποιο μολις μας ειχε φανερωθει στον οριζοντα. Τα κυμματα ηταν πελωρια και η καταιγιδα τρομερη.Το καραβι μας ηταν μικρο και ασταθες...δεν εκανε για τετοιο καιρο.Συνηθως σε καθε αποστολη ειχαμε ενημερωσει για τις καιρικες συνθηκες αλλα αυτην ηταν διαφορετικη...δεν υπηρχε χρονος...και να υπηρχε δηλαδη δεν θα υπηρχε κανενας να μας ενημερωσει γιατι αντιπαλος φροντισε να ξεκανει μεχρι και τον τελευταιο υπαλληλο του Snow...
Τελικα συνεβει αυτο που ολοι απευχωμασταν. Ενα τεραστιο κυμμα εσκασε πανω στο καραβακι και το διελυσε.Η ορμη του κυμματος μας σκορπισε μεσα στην θαλασσα.
Περασα εναν πραγγματικο εφιαλτη και δεν ξερω πως τα καταφερα αλλα μετα απο αρκετη ωρα καταφερα να ξεβραστω στην παραλια...!!! Ομως ημουν μονος και δεν ειχα κανενα στοιχειο για το που βρισκονται οι αλλοι...αν τα καταφεραν και αυτοι...

(Τωρα)
-Καπως ετσι βρεθηκα σ'αυτο το νησι και αρχισα να ψαχνω ενα καταφυγιο. Και βρηκα εσας....
Ενω τελειωνα την ιστορια μου στου ιθαγενεις μου φανηκε οτι ακουσα ενα θορυβο απ'εξω. Ετρεξα εξω να δω οταν εντοπισα απο μακρυα τους δυο αδερφους μου.
-Με βρηκαν. Ειναι τα αδερφια μου, τους ειπα. Μου φανηκε οτι χαρηκαν οι περισσοτεροι ιθαγενεις αλλα δεν ξερω το λογο. Ισως επειδη χαρηκα και γω!
Ειδα να πλησιαζει ο Indigo και να στηριζει τον Engard που ειχε πληγωθει στο ποδι.
-Indigo... Engard..Ειστε καλα? ρωτησα με ανησυχια.
-Καλα ειμαστε, ειπε ο Engard, γρατζουνια ειναι μονο. Επιασαν τον Lymon.
-Τα κυμματα με πεταξαν σε κατι βραχια. Ημουν ημιλιποθυμος ειδα τον Lymon καπου στα 300 μετρα κακρυα να ειναι αιχμαλωτος απο κατι αντρες με στολες. Δεν ειμαι σιγουρος αν ειναι ζωντανος.
-Ο Lymon να πεθανει?? Αποκλειεται.
-Ηταν πολλοι και ειχαν κατι περιεργες στολες. Σιγουρα φτιαγμενες απο τον Dr Flunger. Νομιζω οτι μας περιμεναν στην ακτη. Μας ειχαν στησει ενεδρα. Με βρηκε ο Indigo λιγο αργοτερα
-Μην ανησυχεις, τον καθησυχασα, θα ψαξουμε να τον βρουμε.
-Ειναι πολυ περιεργο αυτο το νησι. Περιπλανηθηκα λιγο ψαχνοντας εσας και ειδαμε οτι ειναι μια τεραστια ζουγκλα με ενα τεραστιο δεντρο στη μεση. Αν ο Lymon ειναι ακομα ζωντανος θα τον εχουν σε καποια μυστικη βαση.
-Θα ειναι δυσκολο να τη βρουμε. Ειπε ο Engard.
-Εννοεις το μεγαλο σιδερενιο σπιτι κατω απο τη γη? ακουστηκε μια φωνη
-Ποιος το ειπε αυτο? απορρησα... Κοιταξα πισω και ενας ιθαγενης μου χαμογελουσε. Εσυ το ειπες αυτο? Μιλας....!!!?
-Φυσικα και μιλαω. Γιατι οχι?
-Και γιατι δεν μιλατε τοση ωρα που σας λεω ιστοριες?
-Δεν μας εδωσες ευκαιρια. Μολις μας ειδες μας ειπες οτι σε λενε Vincent και αρχισες να μιλας μονος σου...Και να μας λες χοντρους!
-Ε αφου ειστε...
-Η αληθεια ειναι οτι μας αρεσαν πολυ οι ιστοριες σου και δεν θελαμε να σε διακοψουμε.

-Ωστε ξερετε που μπορει να ειναι ο αδερφος μας.
-Νομιζω πως ναι. Ειναι στο μεγαλο σπιτι των τρομακτικων ανθρωπων. Χρησημοποιουν τα μεγαλα ηλιθια πουλια και τα περιεργα τους οπλα για να μας βαζουν συνεχεια να δουλευουμε και να τους μαζευουμε φαγητο, ξυλα και οτι μας ζητησουν. Ακομα δεν καταλαβαινω πως καταφεραν και πηραν τα ηλιθια πουλια με το μερος τους.
-Οκ Οκ ξεχνα τα πουλια, η βαση τους ξερεις που ειναι...?
-Ειναι κατω απο μια ριζα που βγαινει πανω απο το εδαφος που βλεπει νοτιοδυτικα του νησιου. Εκει ειναι η πορτα που τη φυλανε δυο πουλια. Μονο αυτοι μπορουν να μπουνε μεσα. Αν πατε εσεις τα πουλια θα σας φανε. Μπορουμε να σας παμε μεχρι εκει αλλα δεν θα πλησιασουμε πολυ. Αλλα πρωτα, το ποδι του φιλου σου θελει φτιαξιμο...
Μας πηγαν σε ενα μερος οπου ειχαν κατι βοτανα και διαφορα γιατροσοφια. Ξαπλωσαν τον Engard σε ενα κρεβατι και καποιος αρχισε να φερνει ενα σωρο χορτα και σκονες και να του τα βαζει στο ποδι.
-Αυτο θα σταματησει την αιμοραγια... Αυτο θα καθαρισει την πληγη...
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ... ΤΟ ΠΟΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙΕΙ...! ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΜΟΥ ΕΒΑΛΕΣ...?!!!
-Α ναι! αυτο θα σταματησει τον πονο.
-Χρησημοποιησε αυτο απο την αρχη αλλη φορα!!! ειπε με νευρα ο Engard.
Αφου εβαλε αλλα 3-4 πραγματα πανω στο ποδι του, το εδεσε και σε 15 λεπτα ο Engard μπορουσε να περπατησει ξανα.
-Θελει ξεκουραση για να δρασει το γιατρικο τουλαχιστον για 2 ωρες.
-Δεν εχουμε χρονο ειπε ο Engard. Παμε να φυγουμε. Απλα δειξε μας το δρομο.
Η Βροχη ειχε σταματησει επιτελους και κατυευθυνθηκαμε προσεκτικα στη βαση του Dr Flunger.

Οι ιθαγενεις μας συνοδεψαν μεχρι ενα σημειο. Στη διαδρομη σκεφτομουν συνεχεια αυτο το αθλιο φρουτο. Για ενα τετοιο πραγμα γινοταν ολα. Θυμαμαι οταν ο Snow μας το εδειξε. Για πιο λογο καποιος να θελει να αποκτησει δυναμεις περα απο αυτες που μπορει να καταφερει μονος του? Αν εξαρτιωταν απο μενα, θα το κατεστρεφα κι ας ηταν τοσο πολυτιμο.
Εκει λοιπον πισω απο δεντρα μας φανερωσαν την κρυφη εισοδο για την υπογεια βαση του Dr. Flunger...Ημουν πεπεισμενος οτι ο Lymon θα ηταν εκει μεσα. Μακαρι να ηταν καλα....Τι λεω...σιγουρα θα ηταν καλα...
Μπροστα απο την εισοδο δεν γινοταν να μην προσεξουμε τα γιγαντια πουλια...Ηταν δυο και ηταν ακριβως μπροστα απο την εισοδο.κοιτωντας προσεκτικα ειδα οτι ηταν δεμενα απο τα ποδια και απο τον λαιμο απο μεγαλες αλυσιδες οι οποιες κρατιοταν απο σιδερενιους κρικους οι οποιοι ηταν καρφωμενοι καλα μεσα στο δεντρο...Αυτο σημαινε οτι ο χωρος στον οποιο μπορουσαν να κινηθουν ηταν περιορισμενος αλλα το μεγεθος τους δεν σηκωνε λαθη. Επρεπε να τα παλεψουμε αναγκαστικα αν θελαμε να μπουμε μεσα...
-Καντε ολοι ησυχια καποιοι ερχονται...!!! ψυθιρησε δυνατα ο Indigo...
Ολοι σκυψαμε και προσπαθουσαμε να δουμε τι συμβαινει.Ηταν τρεις στρατιωτες οι οποιοι πηγαιναν προς την εισοδο.Μολις τους ειδαν τα πουλια αρχισαν να κραζουν και ετοιμαστηκαν να τους επιτεθουν.
Ο ενας απο αυτους εβγαλε μια σφυριχτρα και σφυριξε δυνατα.Ο ηχος που εβγαλε ηταν πολυ ιδιαιτερος.Πρωτη φορα τον ακουγα.
Φαινεται ομως οτι ηταν για καποιο λογο ετσι καθως τα πουλια στο ακουσμα του αμεσως καθησαν κατω.Οι στρατιωτες περασαν αναμεσα τους και μπηκαν στην εισοδο.
-Χμμμ...ωστε εχουν βρει τροπο να τα μεταχειριζονται...Αυτο θα ειναι προβλημμα.Τι θα κανουμε?? Θα περιμενουμε να περασουν και αλλοι και να τους παρουμε την σφυριχτρα η...
-...Να κανουμε επιθεση στα πουλια...πεταχτηκα πριν ολκληρωσει ο Indigo...Δεν υπαρχει χρονος...πρεπει να σωσουμε τον Lymon οπωσδηποτε...ο χρονος δεν ειναι με το μερος μας.
Κοιταχτηκαμε και οι τρεις.Ημασταν αποφασισμενοι.Οι ιθαγενεις μολις καταλαβαν τι θελαμε να κανουμε και αποφασισανε να φυγουνε.Δεν ηθελαν να μπλεξουν με τα πουλια και εμεις δεν μπορουσαμε να ζητησουμε κατι τετοιο.Ηταν απλοι ανθρωποι...!Ο Engard εβγαλε τον διπλοπελεκυ του και εσφυξε δυνατα την λαβη, τοσο πολυ που ακουσα το δερμα του που εσφυγκε την ξυλινη λαβη.Ο Indigo τραβηξε τα ατσλινα Σαι και τα τροχισε δυνατα.
-Engard θα τα καταφερεις??????
Εκεινος με κοιταξε με ενα χαμογελο στα χειλη σαν να μου ελεγε οτι η ερωτηση μου ηταν αχρειαστη...
-Ωραια λοιπον...ξεκιναμε...!!!

Βγηκα μονος μου εξω και πηγα περπατωντας προς τα πουλια.Οσο πλησιαζα τοσο πιο πελωρια φαινοταν.
-Ει...ποκ ποκ ποκ ποκ...κοτουλες...!!!?Ειστε ετοιμες να σας κανουμε στο φουρνο με πατατες???
Μολις με αντιληφθηκαν τα πουλια εκαναν σαν τρελα. Αρχισαν να καραζουν και να κουνουν τα φτερα τους.Καθε φτερουγισμα προκαλουσε ενα δυνατο ανεμο, κατι που δυσκολευε περισσοτερο την ολη κατασταση.Αρχισαν να τρεχουν και τα δυο καταπανω μου.Το ενα εφτασε πιο γρηγορα και προσπαθησε να με καρφωσει με το ραμφος του.Τελευταια στιγμη το απεφυγα με ενα αλμα προς τα αριστερα.Το ραμφος του ηταν τοσο δυνατο που δημιουργησε μια τρυπα στο εδαφος.
-Τωρα Engard....!!!Πριν καν προλαβω να ολοκληρωσω ο Engard ειχε εκτοξευσει τον διπλοπελεκυ και εκεινος καρφωθηκε στο κεφαλι του πουλοιου ακριβως αναμεσα στα ματια.Προς στιγμην χαρηκα αλλα το πουλι σηκωσε το κεφαλι του σαν να μην ειχε γινει τιποτα...
-Το λαιμο...πρεπει να στοχευσουμε το λαιμο...εκει ειναι πιο ευαλωτα!!! Ο Indigo πηδωντας ψηλα απο ενα δεντρο που ειχε σκαρφαλωσει επεσε με προτεταμενα τα ατσαλινα Σαι του στην φτερουγα του ενος πουλιου και γαντζωθηκε εκει.Η βαρυτητα εκανε την υπολοιπη δουλεια και οπως επεφτε τα Σαι εκοβαν το φτερο του πουλιου σαν βουτηρο.Το πουλι αρχισε να σκουζει και να παραπατει επειδη ειχε χασει την ισοροπια του μεχρι που σωριαστηκε στο εδαφος.
Ο Engard ετρεξε καταπανω του και γραπωσε απο το κρανιο του πουλιου το σφηνωμενο διπλοπελεκυ του.Εγω πηδηξα πανω απο τον Engard και καρφωσα με το πελωριο σπαθι μου το λαιμο του πουλιου απο την μια πλευρα ενω ο Engard με τον διπλοπελεκυ εκανε το ιδιο απο την αλλη.Το πουλι αρχισε να σπαρταραει και πηδηξαμε γρηγορα απο πανω του...Τοση ωρα ο Indigo ετρεχε γυρω γυρω για να κραταει το αλο απασχολημενο.
Εκανα νοημα στο Engard και πηγαμε να τελειωσουμε την δουλεια....

O Indigo εκανε γρηγορες κινησεις και το μπερδευε.Εκεινο ηταν πολυ μεγαλο και δυσκολευοταν να τον φτασει.Συνεχεια εκανε απελπισμενες με το ραμφος του.Οπου χτυπουσε ομως αφηνε σημαδια μια τρυπα στο εδαφος.
Ο Engard ετρεξε απο την αντιθετη κατευθυνση και αρχισε να του φωναζει...εκεινο αμεσως παρατησε τον Indigo και ετρεξε πισω απο τον Engard.Δυστυχως ομως γι' αυτο παραπατησε σε μια απο τις τρυπες τις οποιες ειχε το ιδιο ανοιξει και επεσε κατω.
-Γρηγορα Indigo...τα ματια...
Ο Indigo μου εκανε νευμα οτι καταλαβε τι του ειπα και αρχισε να τρεχει καταπανω μου.Εσκυψα την τελευταια στιγμη και ο εκεινος πατησε πανω μου και με ενα αλμα βρεθηκε πανω στην ραχη του πουλιου.Εκεινο συνηλθε και σηκωθηκε.Καταλαβε οτι καποιος ηταν πανω του και αρχισε να χτυπιετε για να τον ριξει κατω.Ο Indigo κρατηθηκε γερα και σκαρφαλωσε μεχρι το κεφαλι του.Αμεσως τραβηξε τα δυο Σαι του και τα καρφωσε απο ενα σε καθε ματι.Το πουλι αρχισε να βγαζει κραυγες...τοσο δυνατες που αναγκαστηκαμε να κλεισουμε τα αυτια μας.
Ο Indigo πηδηξε απο κει ψηλα και επεσε διπλα μου. Το πουλι αρχισε να τρεχει στα τυφλα περα δοθε, μεχρι που επεσε πανω στο δεντρο και σωριαστηκε ξανα.
-Τωρα ειναι η ευκαιρια μας.... φωναξε ο Engard
Και οι τρεις τρεξαμε ταυτοχρονα προς το πουλι και καρφωσαμε τα οπλα μας στο λαιμο του.Βγηκε τοσο αιμα απο εκει που μας πιτσιλησε ολους...Το πουλι ηταν νεκρο...
-Πω...σκατα γιναμε...ειπε Indigo ενω ταυτοχρονα σκουπιζωταν...
-Δεν πρεπει να χασουμε χρονο...ηδη εχουμε μεινει αρκετα πισω...!!!
Κοιταξα τον Engard ο οποιος κοιτουσε απορρημενος τον ουρανο....
-Τι ειναι??Τι κοιτας???
-Να εκει...βλεπεις ψηλα στην κορυφη τα πουλια που φευγουν απο το δεντρο???Νομιζα οτι ερχοταν για εμας αλλα τελικα εκανα λαθος.Προς τα που να πανε???
Ειχε δικιο. Ψηλα εβλεπες απο την κορυφη του πελωριου αυτου δεντρου γιγαντια πουλια να φευγουν το ενα μετα το αλλο πετωντας μακρυα...
-Δεν εχω ιδεα...αλλα αφου δεν εχρονται προς τα μας δεν μας απασχολει...παμε να μπουμε μεσα...

Μπηκαμε προσεκτικα μεσα στη βαση.Μπροστα μας ηταν ενας απεραντος διαδρομος. Ειναι πολυ ησυχα για μια μυστικη βαση οπου γινονται πειραματα...Ηταν καπως ανησυχητικο. Τα πουλια εκαναν πολυ θορυβο πιο πριν. Ισως να μας εχουν ακουσει και να μας περιμενουν. Ενω προχωρουσαμε δεξια και αριστερα μας υπηρχαν πολλες κλειστες πορτες. Τις αγνοουσαμε και προχωρησαμε αρκετα όταν εντοπισαμε μια καλως ασφαλισμενη και ιδιαιτερα μεγαλη πορτα στο τελος του διαδρομου. Το ενστικτο μου μου ελεγε οτι εδω ειναι το σωστο μερος. Ο Engard Προσπαθησε να την ανοιξει με το τσεκουρι του, αλλα ματαια.
-Μην κανεις τοση φασαρια ειπε ο Indigo, μην μαζευτουν απο τωρα ολοι οι φρουροι της βασης.
Δεξια απο την πορτα ηταν ενας πινακας ηλεκτροδοτησης.
-Ειναι ασφαλισμενη με κωδικο προσβασης. Το μονο που πρεπει να κανω ειναι να παραβιασω το συστημα και να κανω την πορτα να ανοιξει απο μονη της. Πρεπει να ειναι πανευκολο.
Δεν μας πηρε πολυ χρονο και η πορτα ανοιξε απο μονη της. Με το που ανοιγει ενεργοποιηθηκε ο συναγερμος και αρχισε να χτυπαει η σειρηνα.
-Μπραβο βλακα.... ειπε ο Indigo.
-Τι...? Να την ανοιξω δεν θελαμε..?
Αμεσως αρχισαν να εμφανιζονται απο παντου ενα σωρο στρατιωτες
-Γρηγορα μπειτε μεσα, θα προσπαθησω να τους κλεισω απ'εξω. τους ειπα ενω επεξεργαζομουν τον πινακα.
-Βιασου και μπες μεσα, οι φρουροι πλησιαζουν...
-Λιγο ακομα... και ετοιμο! η πορτα αρχισε να κλεινει γρηγορα προς τα κατω ενω εγω εκανα βουτια προς τα μεσα και γυρνωντας εκανα κω&@δαχτυλο στους φρουρους χαμογελωντας ερρειστικα...
Μεσα στην αιθουσα αντικρισαμε εγκαταστασεις ενος τεραστιου εργαστηριου. Στο βαθος ειδαμε τον Lymon και πισω απο αυτον σε ενα γυαλινο θολο το φρουτο του διαβολου του Dr Snow!

Η αληθεια ειναι οτι δεν περιμενα να βρουμε τον Lymon και το φρουτο τοσο ευκολα...!!!Αλλα ο Lymon ηταν αδιαμφησβητητα ο δυνατοτερος της παρεας οποτε ηταν ικανος να καταφερει να ξεφυγει απο απλους σταρτιωτες...το ερωτημα ειναι που ειναι ο Dr. Flunger...
-Oi Lymon...τα καταφερες και μονος σου ε?? Και μεις ανησυχησαμε για σενα...ελα παμε γρηγορα να φυγουμε απο εδω...
Ο Lymon γυρισε προς το μερος μας με το κουτι στο χερι και χαμογελασε...
-Μα γιατι να φυγουμε???Θα χασουμε το τελος της παραστασης...!!!
-Ε? τι λες ποια παρασταση...ελα γρηγορα να φυγουμε εξω απο την πορτα μας περιμενουν τοσοι στρατιωτες....
Ο Lymon πατησε ενα κουμπι που κρατουσε στο χερι του και η πορταπισω μας ανοιξε.Ολοι οι στρατιωτες απο πριν μπηκαν στην αιθουσα και μας περικυκλωσαν. Και οι τρεις σαστισαμε με αυτην την κινηση που εκανε...
-Το στο καλο κανεις...δεν ειμαστε ετοιμοι ακομα να τους παλεψουμε.
-Και τι σε κανει να πιστευεις οτι με ενδιαφερει...ειπε ο Lymon με ενα μοχθηρο χαμογελο στα χειλη...
Κοιταχτηκαμε και οι τρεις με απορια.
-Lymon...συνελθε...τι λες???
-Λεω πολυ απλα οτι δεν με ενδιαφερει εαν θα ζησετε η οχι.Τοσο δυσκολο ειναι να το καταλαβεις???
-Αποκλειεται...ειμαστε αδερφια...δεν μιλας εσυ αυτη τη στιγμη...τι σου εχουν κανει??Αυτος ο Dr. Flunger ε???Πες μας τι σου εκανε....
-Χαχαχα...απολυτως τιποτα Vincent...αντιθετως...επιτελους εφτασε η ωρα που μπορω να ειμαι ξανα ο εαυτος μου.Ο πραγματικος μου εαυτος.
Τα λογια του Lymon αντιχουσαν περιεργα στα αυτια μου...Δεν μπορουσα να καταλαβω τι εννοουσε με αυτα που ελεγε και απο τις εκφρασεις που εκαναν και οι αλλοι δυο, το ιδιο και εκεινοι!!!

-Πως μπορεις να λες κατι τετοιο μετα απο τοσα χρονια που ειμαστε μαζι...ειμαστε αδερφια γαμ&%#ο...!!!
Ο Lymon εσκυψε το κεφαλι και μετα αρχισε να γελαει...Η συμπεριφορα του μας μπερδευε ακομα περισσοτερο.
-Ακομα δεν το καταλαβαινετε ε???Θα σας το εξηγησω λοιπον...Η πραγματικη αληθεια ειναι οτι ποτε δεν ειμασταν αδερφια.Δεν ξερω εσεις οι τρεις πως βλεπετε ο ενας τον αλλον αλλα εγω δεν σας εβλεπα ετσι!!!
-Τι λες???Αποκλειεται...περασαμε τοσα μαζι...καθε μερα τα τελευταια 6 χρονια...!!!
-Ισως τελικα η ηθοποιια να ειναι αλλη μια απο τις αρετες μου...!!!Κοιταξτε ειναι απλο...οσο εσεις εκτελουσατε εντολες του αγαπημενου σας Snow εμενα αποστολη μου ηταν να παρακολουθω τον Snow και να μεταφερω ολες τις ιδεες του και τις εφευρεσεις του στον Dr. Flunger...
Αυτο που ειπε αντηχησε πολυ βαρια στα αυτια μας...σχεδον μου επεσε το σπαθι που κρατουσα στο χερι μου.
-Αποκλειεται...δεν μπορω να πιστεψω κατι τεοιο...φωναξε εξοργισμενος ο Indigo...Πως μπορεσες να κανεις κατι τετοιο στον Snow...Αυτος μας μεγαλωσε...μας πηρε απο τα
ορφανοτροφεια και μας προεφερε τα παντα και εσυ τον προδιδεις ετσι???
-Ποσο βαθια νυχτωμενοι ειστε αραγε...Δεν εχετε την παραμικρη ιδεα ετσι???Νομιζετε οτι ειναι τοσο τυχαιο που τρια κακομαθημενα πλουσιοπαιδα ξαφνικα χανουν τους γονεις τους???
-Τι...τι θες να πεις??? O Indigo μαζευτηκε.Φανηκε τρομαγμενος να ακουσει την συνεχεια. Το ιδιο και εμεις.
-Ολους τους συγγενεις σας,τους σκοτωσα εγω με τα ιδια μου τα χερια μετα απο εντολες του Snow...
-Λες ψεματα...αποκλειετε να εκανες κατι τετοιο.Ο Snow ηταν φιλος με τον παππου μου, δεν θα του εκανε ποτε κακο.
-Αν δεν με πιστευεις πηγαινε ρωτα τον..αλλα πιστευω οτι βαθια μεσα σου το ξερεις.Το προσεξα εκεινη την ημερα που ανακαλυψες οτι η βαση μας στο Bliss Kingdom τροφοδοτειται απο εκεινο τον κρυσταλλο που προσφερει απεριοριστη ενεργεια που μοιαζει με εκεινο που ειχε ο παππους σου...!!!
-Θες να πεις οτι...???
-Το ειπα ηδη. Αυτος ηταν ο κρυσταλλος του παππου σου...εγω προσωπικα τον πηγα στον Snow...!!! Θυμασαι τοτε που οι πειρατες σκοτωσαν τον φιλο σου τον Tristan και ετρεξες με μανια καταπανω τους και αρχισες να τους πλακωνεις στο ξυλο? Ε λοιπον εγω ημουν αυτος που σε χτυπησε πισω στο κεφαλι σου και σε αφησε αναισθητο...!!! Ολα πηγαν συμφωνα με το σχεδιο του Snow. Ολο το βαρος επεσε σε κατι αθλιους πειρατες, ο Snow πηρε τον κρυσταλλο, τις εφευρεσεις του παππου σου και εσενα...!!!

Πραγματικα δεν πιστευαμε στα αυτια μας με αυτα που ακουγαμε...!!!
-Μα γιατι να κανει κατι τετοιο...? δεν σε πιστευω...
-Αχ κακομοιρε Engard...πιστεψε το γιατι αυτη ειναι η αληθεια.Ηξερε οτι αν σας μεγαλωσει, μολις γινετε 21 και θα διαχειριζεστε τα χρηματα που σας αφησαν οι οικογενειες σας, θα του ανταποδωσετε και θα συνεισφαιρετε στις ερευνες του. Θα τον βλεπατε πλεον σαν πατερα...η κατι τετοιο!!!Ξερετε ποσα λεφτα ειχαν οι οικογενειες απο και τους τρεις σας???
Ακομα δεν μπορουσα να αποδεχτω οτι αυτα τα λογια εβγαιναν απο το στομα του Lymon. Εκεινη την στιγμη ολοκληρος ο κοσμος μου κατερευσε.Ζουσα τοσα χρονια με τους 2 ανθρωπους οι οποιοι ειχαν σκοτωσει ολοκληρη την οικογενεια μου. Και το χειροτερα απο ολα ειναι οτι τους αγαπησα σαν πατερα και αδερφο.
Ο Indigo Λυγισε...τραβηξε τα Σαι του και αρχισε να τρεχει. Περασε ανμεσα απο δυο τρεις σταρτιωτες και τους εκοψε τον λαιμο και πηγε σε κατα μετωπο επιθεση στον Lymon.
-Indigo μη......
-Θα πληρωσεις για ολα οσα εκανες καταραμενε μπα$*@%δε...
Ο Indigo Πηγε να τον καρφωσει με τα Σαι αλλα ο Lymon με μια αστραπιαια κινηση τον απεφυγε και αμεσως με μια τρικλοποδια τον ανετρεψε. Οπως επεσε κατω του πατησε και τα δυο χερια τοσο δυνατα στους καρπους που αφησε τα Σαι να πεσουν.
-Τι σας κανει να πιστευετε οτι μπορειτε να με νικησετε???
-Lymon...μηηη...
Ο Lymon με μια γρηγορη κινηση εβγαλε το σπαθι απο την θηκη του και καρφωσε τον Indigo με δυναμη στο στερνο...
-Εσενα ειδικα ποτε δεν σε χωνευα...Indigo...τι ηλιθιο ονομα...
Ο Indigo προσπαθουσε να μιλησει αλλα το στομα του ειχε γεμισει αιμα...Εγω με τον Engard ειχαμε παθει σοκ.Δεν πιστευαμε στα ματια μας...
-Ψοφα...ακριβως σαν τους ελεινους γονεις σου...!!!Ο Lymon τραβηξε το σπαθι απο το στηθος του.
O Indigo μολις ειχε πεθανει μπροστα στα ματια μας...

Δεν μπορουσα να το πιστεψω...Ενοιωθα σαν να εκαιγαν τα σωθηκα μου...Αυτος ο ανθρωπος που εγω θεωρουσα αδερφο σκοτωσε οχι μονο την οικογενεια μου αλλα τωρα και τον Indigo...
-Τι εγινε...δεν με ειχατε ικανο να σας σκοτωσω???Δεν ξερω αν το καταλαβατε αλλα ολη η υποθεση με τον Snow ηταν μια απλη αποστολη για μενα. Το οτι του καρφωθηκε στο μυαλο να φτιαξει μια ομαδα σαν και την δικη μας απλα προεκυψε και επρεπε να προσαρμοστω. Οτι και αν σας ειπα τα τελευταια χρονια, ο,τι και αν πιστευατε για μενα ηταν ολα ψεματα.Ενα καλοστημενο θεατρο.Αν εξαρτιωταν απο μενα θα σας ειχα σκοτωσει προ πολλου, αλλα ο Dr. Flunger πιστευε οτι αν με ειχατε σαν προτυπο θα μας φαινοσασταν χρησιμοι...οπως και εγινε δηλαδη... Αμεσως αρχισε να γελασει με πολυ μοχθηρο χαμογελο...
-Και εσυ γιατι τα εκανες ολα αυτα?Για ποιο λογο δεχτηκες να αναλαβεις μια τετοια αποστολη...
-Γιατι...τι σε νοιαζουν εσενα οι λογοι μου...???
-Γιατι θελω να δω εαν θα καταλαβεις την ματαιοτητα ολων αυτων που εχεις κανει την στιγμη που θα σε σκοτωνω με τα ιδια μου τα χερια...!!!
-Χαχα χα...Vincent...εσυ ησυν παντα ο αγαπημενος μου...Παντα ορμουσες πρωτος στην μαχη.Παντα ηθελες να γινεις ο καλυτερος.Εσενα ειχα σκοπο να σε αφησω να ζησεις, ολο και καποιο λογο θα εβρισκα να πεισω τον Flunger να σε δεχτει...αλλα μαλλον η απαντηση ειναι οχι πλεον...ετσι???
-Και πολυ καλα καταλαβες!! Αλλα δεν μου απαντησες???Ολα αυτα...γιατι???
-Τι να σου πω.Οταν ημουν 14 χρονων δολοφονησα τους γονεις μου και με στειλανε σε ενα ιδρυμα. Εκει διευθηντης ηταν ο Flunger.Αυτος με βοηθησε και μου δειξε το μελλον.Ενας λαμπρος επιστημονας. Καμια σχεδη με τον Snow...Ενα χρονο μετα με εστειλε σε αυτην την αποστολη.Τα πραγματα ηταν απλα.Θα γινομουν το δεξι χερι του Snow και θα εκλεβα καθε ιδεα του.Μεχρι να μην ειναι πλεον απαραιτητος για την ερευνα του Flunger.Μεχρι που βρεθηκε αυτο το φρουτο.Η αποστολη μου πλησιαζε στο τελος της.Αν ο Snow εκανε την ανακαλυψη και εβρισκε τον τροπο πως να εξαγει την δυναμη του φρουτου και να την τοποθετησει σε περισοτερους απο εναν ανθρωπους τοτε αυτο θα ηταν και το τελος του.Θα εκλεβα το φρουτο και τα σχεδια του και πλεον θα ζουσα την ζωη μου διπλα στον Flunger...εκει που ανηκω...Και θα επαιρνα κι εγω απο αυτη τη δυναμη φυσικα.

-Τοτε γιατι τον αφησες να ζησει...???
-Πολυ απλα γιατι τον περιμενει ταργικοτερος θανατος μολις αυτοι που του εδωσαν το φρουτο για την ερευνα ανακαλυψουν οτι το εχασε. Ο βλακας ηθελε να πουλησει αυτη τη δυναμη και οχι να τη χρησημοποιησει ο ιδιος. Αν ειχα παρει εγω το φρουτο στα χερια μου θα το ειχα φαει χωρις δευτερη σκεψη.
Εκεινη την στιγμη η πορτα απο το ασανσερ που βρισκοταν δεξια στην αιθουσα ανοιξε.Ενας στρατιωτης βγηκε απο μεσα.
-Αφεντικο ολη η βαση εκκενωθηκε.Το μεγαλο πουλι μας περιμενει πανω ετοιμο για απογειωση...πρεπει να βιαστουμε...δεν εχουμε πολυ χρονο...
-Α ναι και κατι τελευταιο που ξεχασα να πω.Βλεπετε αυτο το ρολοι που μετραει αντιστροφα εκει πανω απο την πορτα???Μολις μηδενιστει αυτη η βαση θα καταστραφει...και οτι εχει απομεινει μεσα σε αυτη...
Αυτο...το παιρνω εγω...και θα το παραδωσω στον Flunger στην βαση του στην Μεγαλη γραμμη...
Ο Lymon πηρε το κουτι με το φρουτο και πηγε προς το ασανσερ...
-Α και κατι τελευταιο...Θα περιμενατε να πω κατι σαν.."Χαρηκα που παλεψα στο πλαϊ σας" η κατι τετοιο αλλα πραγματικα ολα αυτα τα χρονια η καθημερινοτητα μαζι σας ηταν ανυποφορη...Καλο ψοφο λοιπον...
Η πορτα του ασανσερ εκλεισε και ο Lymon ειχε φυγει.Καρφωσα με δυναμη το σπαθι μου στο εδαφος σε μια εκρηξη οργης...
-Καθαρμα...θα σε σκοτωσω....!!!
Γυρω μου ηταν ολοι αυτοι οι στρατιωτες...δεν μπορουσα να τον κυνηγησω. Τα ειχα παρει...ειχα θολωσει...Ολη μου η ζωη ηταν ενα ψεμα...!Αυτο ηταν ασυγχωρητο...Θα σκοτωνα και αυτον και τον Snow...Ο καταραμενος ειναι πολυ δυνατος... Πρεπει να βρω ενα τροπο να τον νικησω οπωσδηποτε. Για μια στιγμη περασε απο το μυαλο μου αστραπιαια η δυναμη του φρουτου. Αξιζε όμως?
-Vincent...κοιτα το ρολοϊ...εχουμε 4 λεπτα ακομα...κατι πρεπει να κανουμε...
-Δεν μπορω να καταλαβω...αυτοι οι στρατιωτες χαζοι ειναι?? Γιατι δεν φευγουν???Θελουν να πεθανουν???

-Κοιτα στο λαιμο τους...δεν βλεπεις οτι αυτες οι στολες εχουν κατι περιεγα ηλεκτροφορα κυκλωματα? Δεν νομιζω οτι εχουν τις αισθησεις τους. Ειναι κατι σαν ζομπι και αυτες οι στολες τους δινουν απιστευτη ενεργεια και δυναμη..
-Εχεις δικιο...αλλα αυτο δεν αλλαζει κατι...πρεπει να τους νικησουμε για να παμε πισω απο τον Lymon...οποτε ας μην χανουμε χρονο... Τραβηξα το σπαθι μου απο το εδαφος και ο Engard εσφυξε τον διπλοπελεκυ...
Αμεσως ξεκινησαμε καταπανω τους.Αυτες οι καταραμενες στολες ηταν ομως πολυ σκληρες.Τα χτυπηματα μας δεν ηταν αρκετα.
Οπως απεκρουσα εναν προσεξα οτι στην παλτη του ειχε ενα κουτι οπου κατεληγαν ολα τα καλωδια της στολης.Το χτυπησα με το σπαθι μου και αμεσως εκεινος επεσε στο εδαφος...
-Το βρηκα Engard...αν σπασεις το κουτι τροφοδοσιας στην πλατη τους ειναι ανικανοι για μαχη...
-Αυτος εισαι...!!! O Engard πηρε φορα και αρχισε να κοπαναει οποιον εβρισκε μπροστα του...δεν υπηρχε χρονος ομως ηταν πολλοι...Δεν θα τα καταφερναμε...
-Παρε το ασανσερ και πηγαινε σκοτωσε το το καθαρμα...παρε εκδικηση για ολους μας...
-Τι λες...δεν μπορω να σε αφησω εδω...δεν γινεται... θα παμε μαζι???
-Δεν υπαρχει χρονος σου λεω πηγαινε...θα τους καθυστερησω εγω...μονο εσυ εχεις ελπιδα απεναντι του. Καντο για τον Indigo...
Κοιταξα τον Indigo και μετα τον Engard...
-Πηγαινε σου λεω...θα τα καταφερω.
Εκεινη την στιγμη εβγαλε απο την τσεπη του τον ορο που μας ειχε δωσει Snow και καρφωσε την βελονα στο χερι του.Εγω ετρεξα γρηγορα και μπηκα μεσα στο ασανσερ...
Ο Engard μου εριξε ενα τελευταιο χαμογελο οτι ολα θα πανε καλα και μπουκαρε καταπανω στους στρατιωτες...
Αυτο ηταν και το τελευταιο που ειδα ενω εκλεινε η πορτα...

Μεσα σε λιγα δευτερολεπτα το ασανσερ με πηγε στην κορυφη του δεντρου.Σε μια μαχη ενας προς εναν δεν νομιζω οτι θα μπορουσα να τον νικησω. Δεν ειχα φτασει στο επιπεδο του ακομα. Εβγαλα απο την τσεπη μου τον ορο του Dr Snow και τον κοιταξα.Μηπως... Οχι δεν υπαρχει περιπτωση. Δεν εμπιστευομαι αυτο το καθαρμα πια και δεν θα χρησημοποιουσα ποτε τη βοηθεια του. Με το που βγηκα εκει προσεξα οτι ημασταν σε μια γιγαντια κουφαλα του δεντρου.Εκει στην εξοδο ηταν ενα μεγαλο πουλι και καμποσοι σταρτιωτες πανω του.Ο Lymon ηταν κατω, ετοιμος να επιβηβαστει και αυτος... Χωρις δευτερη σκεψη αρχισα να τρεχω καταπανω του...
-Θα σε σκοτωσω καθαρμα.... φωναξα για να τραβηξω την προσοχη του...
-Βρε βρε...γιατι δεν με εκπλησει αυτο???
Ετρεξα καταπανω του και του εκανα επιθεσεις με το σπαθι.Εκεινος ομως τις απεφευγε παρα πολυ ευκολα...Χαρακτηριστικο ηταν οτι στο ενα χερι του κρατουσε το κουτι με το φρουτο και δεν ειχε βγαλει καν το σπαθι του. Με απεφυγε και με κλωτσησε ωστε να πεσω κατω...
-Χαχαχαχα...παντα ησουν τοσο βλακας Vincent που νομιζες οτι ειχες ελπιδες απεναντι μου. Ομολογω οτι ησουν αρκετα κοντα αλλα με τον ορο του Snow, τον οποιον φυσικα τελειοποιησε ο Flunger,...δεν μποροεις καν να με γαργαλησεις...ΧΑ ΧΑ ΧΑ...!
Ειχε δικιο σε αυτο που ελεγε. Ηταν τοσο γρηγορος και δεν κρατουσε οπλο και με απεφευγε τοσο ευκολα. Οι μαχητικες του ικανοτητες ειχαν αυξηθει σημαντικα.
-Αφεντικο πρεπει να βιαστουμε...οπου να ναι θα εκραγουν τα παντα...
Ο Lymon τραβηξε το σπαθι του και με μια αστραπιαια κινηση μου εκανε μια χαρακια στο στηθος. Δεν προλαβα να τον δω καν.
Επεσα στο εδαφος και ενοιωθα το αιμα να ξεπεταγετε σαν συντριβανι απο την πληγη μου...
Ο Lymon εβαλε το σπαθι στην θηκη του και ανεβηκε στο πουλι...
-Αντιο Vincent...εχασες...δωσε χαιρετισματα στους δικους σου εκει που θα πας...
Η ανασα μου γινοταν ολο και πιο βαρια καθως ο Lymon επιβιβαζοταν στο πουλι. Δεν μπορουσα να το ανεχτω αυτο... Δεν θα τα παρατουσα τοσο ευκολα. Οχι χωρις να δωσω οτι εχω και δεν εχω. ο Engard βασιζοταν πανω μου. Το πουλι ετοιμαζοταν να πεταξει.
Σηκωθηκα ορθιος και αρχισα να τρεχω με οση δυναμη υπηρχε μεσα μου. Ο πονος ηταν αφορητος αλλα επρεπε να κανω μια τελικη επιθεση. Οπως ξεκινησε το πουλι να απογειωθει πηδηξα και γραπωθηκα απο το ποδι του. Εβγαλα τον ορο του Snow και το καρφωσα στο πουλι. Ο ορος δεν ηταν σχεδιασμενος για το DNA ζωων και μολις μπηκε στο αιμα του αρχισε να του προκαλει σπασμους σε ολο του το σωμα.
Ειχαμε προλαβει να απογειωθουμε ελαχιστα και με την κριση που επαθε το πουλι αρχησαμε να πεφτουμε στο κενο...και ημασταν πολυ ψηλα.Η πιεση απο τον αερα ηταν δυνατη και δεν μπορουσα να κανω τιποτα εκτος απο το να κρατιεμαι με ολη μου την δυναμη.

Αρχισαμε να σκαμε πανω στα κλωναρια απο το δεντρο και μετα στα αλλα δεντρα μεχρι που σκασαμε στο εδαφος...Ευτυχως το πουλι εσκασε πλαγια και δεν με πατησε στην πτωση.
Αυτη η ενεργεια μου με εφερε καπου διπλα απο το νεκρο πουλι και κατι αλλα πτωματα...το αιμα να βγαινει με ταχυτερο ρυθμο και κατι ξυλα να εχουν καρφωθει σε διαφορα σημεια του σωματος μου.
Μολις καθαρισε το τοπιο απο τον καπνο ειδα παραδιπλα το κουτι που ειχε το φρουτο...Ηταν ανοιχτο και διπλα του ειχε βγει εξω το φρουτο.
Απεναντι μου εβελεπα τον Lymon να περπαταει προς το μερος μου και να τιναζει τις σκονες απο πανω του... Ητανε μια χαρα. Η πτωση δεν τον επηρρεασε καθολου ενω εγω ημουν μισοπεθαμενος μεσα στα αιματα.
-Ω Vincent Vincent Vincent...Γιατι πρεπει να επεμβενεις σε ολα??? Τωρα πως θα παω στην Μεγαλη Γραμμη μου λες??? Δεν ειναι σωστο να με τιμωρισει ο Flunger εξαιτιας σου...ετσι δεν ειναι???
Οσο περπατουσε τραβουσε το σπαθι του απο τη θηκη.... Στο μυαλο μου επικρατουσε κολαση. Ημουν σε απογνωση. Αυτο ηταν το τελος? Ολοκληρο το σχεδιο του Lymon στεφτhκε απο απολυτη επιτυχια?? Θα πεθανω και δεν θα παρω εκδικηση για κανεναν? Δεν νομιζω οτι ειχα τη δυναμη να κανω κατι τετοιο. Ενοιωθα την ζωη μεσα μου να χανεται. Τελικα δεν ειμαι αρκετα δυνατος. Ισως.... Το φρουτο...! Μηπως αυτο να ηταν η τελευταια μου ελπιδα? Μαζεψα τις δυναμεις μου και αρχισα να σερνωμαι προς τα κει... Ισα ισα καταφερα και επιασα το φρουτο στα χερια μου...

Εν το μεταξυ μεσα στο δεντρο την στιγμη που επιανα το φρουτο
Ο Engard απωθησε καποιους στρατιωτες και αρκετα πληγωμενος ετρεξε πανω στο αψυχο σωμα του Indigo. Εκατσε διπλα του και το εσφιξε... Το χρονομετρο εφτανε στο τελος...
...04.....03...
-Ερχομαι να σε βρω αδερφε μου...ο Vincent θα μας εκδικηθει στο υποσχομαι...
...02...01....

Ενω ταυτοχρονα εξω...
Απο το μυαλο μου περνουσαν εικονες. Εικονες απο την ζωη μου, την οικογενεια μου, τους φιλους μου...τον Tristan...τον Engard...τον Indigo... τον παππου μου...
Υποσχομαι να παρω εκδικηση...δεν πεθανατε αδικα...!
-Εισαι δυνατοτερος... καταφερες να μας κοροιδεψες...ολους μας. Δεν μπορω να σε σκοτωσω με τα ιδια μου τα χερια... Τι θα γινει ομως...αν δεν εχεις φρουτο να παραδωσεις στο αφεντικο σου???
Ηταν οτι καλυτερο μπορουσα να κανω. Ειχα χασει ολοκληρωτικα. Ημουν σχεδον νεκρος. Θα ετρωγα το φρουτο και οτι γινει. Κι αν ειναι να πεθανω, τουλαχιστον δεν θα αφηνα αυτον να εχει κερδισει τα παντα.
Ο Lymon παγωσε με αυτο που του ειπα και γουρλωσε τα ματια. Κρυος ιδρωτας τον ελουσε...
-Τι πας...οχι...θα σε... Ετρεξε με το σπαθι καταπανω μου να μου κοψει το κεφαλι..
Εφερα το φρουτο στο στομα μου και το δαγκωσα!
-Τρεξε να κρυφτεις απο το αφεντικο σου τωρα...μπα$*@%δε...!!! ειπα περιμενοντας τη λεπιδα του Lymon να με αποτελειωσει...


Εγινε μια τοσο ισχυρη εκρηξη που ταρακουνηθηκε η γη. Η φωτια της εκρηξης βρηκε διεξοδο στην κορυφη του δεντρου και σκεπασε τον ουρανο...




ΤΕΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΦΡΟΥΤΟΥ
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ.