Απρόσμενη συνάντηση[Τελος]

Η μερα ηταν πραγματικα υπεροχη.Ο ηλιος βρισκοταν ψηλα στον ασυννεφιαστο ουρανο και ενα δροσερο αερακι φυσουσε δημιουργωντας μικρα κυματακια στην θαλασσα τα οποια ομως δεν επηρεαζαν την βαρκα μου.Ειχαν περασει πεντε μερες απο τα γεγονοτα στο Puzzle Island και ολα κυλουσαν ηρεμα.Επομενη σταση του ταξιδιου μου θα ηταν το Pingtan Island.Ηθελα απο μικρος να επισκεφθω αυτο το νησι μετα απο τα τοσα ομορφα πραγματα ειχα ακουσει για αυτο.Το νησι ηταν ιδιαιτερα γνωστο σε ολες τις θαλασσες για το ψωμι του του οποιου η νοστιμια ηταν ασυγκριτη οπως με ειχε ενημερωσει ο παππους μου.Επισης ειναι γνωστο για την φιλικοτητα των ανθρωπων του και τα αξιοθεατα του.Ολοι αυτοι οι λογοι μου ειχαν δημιουργησει απο παιδι την εικονα του τελειου νησιου και σε λιγο θα βρισκομουν εκει.Χαρη στην πυξιδα και στους χαρτες που μου ειχε δωσει ο Benjamin Crow το ταξιδι μου ειχε γινει πιο ευκολο.Ακομη,ηταν η πρωτη φορα απο τοτε που ξεκινησα που δεν ανησυχουσα για το φαι και το ποτο μου.Ο μαγειρας του πλοιου του Benjamin μου ειχε δωσει εφοδια για τουλαχιστον ενα μηνα.Εκοψα ενα κομματι κρεας και το εφαγα αργα συνοδυεωντας το με ενα ποτηρι ρουμι.Οταν τελειωσα αρχισα να ξανατραβαω κουπι και σε μια ωρα φανηκε το λιμανι του νησιου.Το ειδα απο μακρια και αφου το καλοσκεφτηκα αποφασισα να μην αραξω εκει γιατι πλεον ημουν καταζητουμενος και θα πρεπε να προσεχω περισσοτερο.Για αυτο θα εψαχνα για καποια απομακρυσμενη παραλια και θα αφηνα εκει την βαρκα μου.Ετσι λοιπον ξεκινησα να κανω το γυρο του νησιου και συντομα οι προσπαθειες μου απεδωσαν καρπους.Στην ανατολικη πλευρα του νησιου ανακαλυψα κρυμμενη,αναμεσα σε βραχους και πυκνη βλαστηση, μια ερημικη παραλια που φαινοταν δυσκολο να την προσεγγισεις απο την στερια εκτος και αν σκαρφαλωνες τους βραχους,πραγμα που ειμουν διατεθειμενος να κανω.Οταν πλησιασα ομως περισσοτερο προσεξα οτι δεν ηταν τοσο ερημικη οσο ειχα νομισει στην αρχη...

Στην παραλια βρισκοταν 16 ατομα που φωναζαν και φαινοταν ετοιμοι να ξεκινησουν μια μαχη.Το περιεργο ηταν οτι απο τη μια πλευρα βρισκοταν οι 15 ενω απο την αλλη υπηρχε μονο ενας.Τα πραγματα δεν φαινοταν καλα για τον μοναχικο τυπο και για αυτο επρεπε να κανω πιο γρηγορα για να τον βοηθησω.Αρχισα να τραβαω κουπι πιο δυνατα σκεφτομενος πως μερικοι ανθρωποι δεν ειχαν καθαλου τσιπα πανω τους για να επιτιθονται τοσοι πολλοι σε εναν.Οταν εφτασα πλεον πηδηξα απο την βαρκα μου και ετρεξα προς το μερος τους αλλα ολα εδειχναν οτι ειχα αργησει αρκετα.Ειχαν ξεκινησει ηδη την επιθεση τους.Προσπαθησα να τους προλαβω τρεχωντας οσο πιο γρηγορα μπορουσα αλλα ξαφνικα σταματησα.Το θεαμα που εξελισσοταν μπροστα στα ματια μου μονο εκπληξη μπορουσε να μου φερει.Αυτος που φαινοταν σε δυσκολη θεση ειχε μετατρεψει τα χερια του σε διαμαντενιες λεπιδες και σκοτωνε πολυ ευκολα τους εθρους του.Αμεσως αναγνωρισα ποιος ηταν.Ειχα ακουσει ιστοριες για εναν πειρατη απο την East Blue που ειχε φαει ενα φρουτο του διαβολου.Χαρη στις ιδιοτητες του φρουτου του μπορουσε να μετατρεψει ολο το σωμα του σε διαμαντι.Αυτος ο πειρατης ο πειρατης ηταν γνωστος με το ονομα Diamond Bill.Αρχισα να γελαω πολυ δυνατα.Τοτε ηταν η πρωτη φορα που το μπουλουκι που ηταν μαζεμενο στην παραλια με προσεξε.Ενας απο τουε επιτιθεμενους, αρκετα μεγαλος σε ηλικια με μαυρα μουσια και πολυ δυναμικη οψη γυρισε προς το μερος μου και μου ειπε με αγρια φωνη -Εσυ γιατι γελας ηλιθιε?Ξαναγελασα δυνατα.-Χαχαχα...γιατι εισαι ηδη νεκρος και δεν το ξερεις..Ο αντρας που μου ειχε μιλησει και φαινοταν να ειναι ο αρχηγος αυτου του συφερτου με αγριοκοιταξε και ορμησε πανω μου.Τον απεφυγα ευκολα και του εδωσα μια μπουνια στα μουτρα που τον εστειλε στο εδαφος.Ο Bill δεν ελεγε τιποτα.Απλως παρακολουθουσε.Το ιδιο και οι υπολοιποι που με κοιτουσαν παγωμενοι απο φοβο.Ο αντρας που πριν λιγο ειχα χτυπησει,σηκωθηκε ορθιος.Αιμα ετρεχε απο την μυτη του και οργη υπηρχε στα ματια του.-Ειμαι ο Captain Edward και εχω σκοτωσει οποιον τολμησε να με προσβαλει.Τωρα θα σκοτωσω και εσενα μαζι μ'αυτον τον αχρηστο ειπε και εβγαλε μια μεγαλη χατζαρα.-Μπορεις να προσπαθησεις του απαντησα ψυχραιμα ενω παραλληλα τραβουσα το αγαπημενο μου κατανα με την λευκη λαβη.-Αντρες ας δειξουμε σ'αυτο το παιδαρελι τι παθαινει οποιος τα βαζει μαζι μας φωναξε στους αντρες του και μου ορμηξαν ολοι μαζι.

Εγω εμεινα ακινητος και απλως τους περιμενα κρατωντας σφιχτα στα χερια το σπαθι μου.Απεφυγα την επιθεση του πρωτου κανωντας ενα μικρο βημα στα πλαγια και του "κλαδεψα"το κεφαλι.Μετα κατεβασα το σπαθι μου στον επομενο κανωντας ενα βαθυ ανοιγμα στο στηθος.Σουβλισα τον επομενο και τραβωντας το κατανα μου απο την κοιλια του.το σηκωσα και απεκρουσα την επιθεση του τεταρτου ο οποιος ηταν ο αρχηγος τους,ο Edward.Εβαζε πολυ δυναμη προσπαθωντας να σπασει την αμυνα μου και να με ριξει κατω κατι που αποφασια να εκμεταλλευτω.Τραβηξα αποτομα το σπαθι μου απ'το δικο του κατι που τον εκανε να χασει την ισσοροπια του και να βρεθει με τα μουτρα στο χωμα.Κοιταξα αυτους που ειχαν μεινει ορθιοι.Ειχαν σταματησει την επιθεση για λιγο για να παρακολουθησουν την μονομαχια μου με τον αρχηγο τους αλλα τωρα φαινοταν ετοιμοι να ξαναρχισουν,και μαλιστα πιο εντονα αν εκρινα σωστα το βλεμμα τους.Πριν προλαβουν ομως να κανουν ουτε ενα βημα ορμηξα εγω προς το μερος τους και τα κεφαλια των δυο κυλησαν μακρια απο τα σωματα τους.Ο τριτος απλως παγωσε απο τον φοβο του και δεν μπορεσε ουτε να φωναξει την στιγμη που του διαπερνουσα την καρδια με το ξιφος μου.Το τραβηξα γρηγορα καθως ακουσα βηματα απο πισω μου.Ηταν ο καπετανιος τους ο οποιος μου επιτιθοταν για τριτη φορα.Αυτη θα ειναι και η τελευταια σκεφτηκα και κανωντας ενα βημα μπροστα εχωσα το κατανα μου στον λαιμο του.Το εσυρα αργα εξω και αρχισα να το καθαριζω.Τοσος θανατος τσαμπα.Δεν με ευχαριστουσε να σκοτωνω αλλα το εκανα οποτε επρεπε.Οταν δεν υπηρχε αιμα πια πανω στην λαμα του ξιφους μου το εβαλα στην θηκη του και αρχισα να περπαταω προς τα βραχια.

Ενω η στιγμη που θα επερνα την εκδικηση για τον jack ειχε πλησιασει μιας και και θα αργουσα να νικησω τον Edward,ενας παραξενος τυπος εμφανιστηκε απο το πουθενα.Πλησιασε προς το μερος μας και στην αρχη προσπαθησε να με βοηθησει ομως λιγο αργοτερα καταλαβε οτι δεν χρειαζομουν την βοηθεια του και αρχισε να χλευαζει και να κοροιδευει τον αντιπαλο μου.Εκεινος μη μπορωντας να αντεξει την κοροιδια εις βαρος του επιτεθηκε μαζι με τους αντρες του στον αγνωστο αντρα.Εκεινος δεν φανηκε να πτοειται και καταφερε μετα απο λιγη ωρα να σκοτωσει ολους τους αντρες και τον Edward μαζι. Η αλλαζονεια αυτου του τυπου και η συμμετοχη του στην μαχη μου μου εδωσε στα νευρα.ποιος νομιζε οτι ηταν???Τι μου εκανε χαρη??? Μολις τελειωσε και καθαρισε το σπαθι του αρχισε να βαδιζει προς κατι βραχεια.Αμεσως πηγα προς το μερος του και του μιλησα.
Φιλε,ποιος νομιζεις οτι εισαι και γιατι εκανες οτι εκανες????
Ειμαι ο Swiftblades Jim...και γι'αυτο που εκανα δεν φταιω εγω,ο αλλος επιτεθηκε και απλα τον σκοτωσα...
Μην το παιζεις ανωτερος και ανετος...δεν ξερεις με ποιον εχεις να κανεις!!!
Εννοια σου και ξερω ακριβως ποιος εισαι...
Μαλιστα,καλο αυτο! Αυτος που σκοτωσες λοιπον ηταν ο ανθρωπος που ηθελα να παρω εκδικηση...Και συ απλα τον σκοτωσες!!!!Ξερεις τι σημαινει αυτο???
Τι σημαινει???
Σημαινει οτι τωρα τα εχω παρει και ο στοχος μου θα εισαι εσυ!!!!
Και χωρις να ξαναμιλησω του επιτεθηκα με δυναμη χρησιμοποιοντας την διαμαντενια γροθια μου!Εκεινος γνωριζοντας τις δυναμεις μου σε καποιο βαθμο φροντισε και απεφυγε την επιθεση μου και με μια γρηγορη κινηση κατεβασε το σπαθι του στον ωμο μου.
Αυτο δεν προκειται να πιασει! Του ειπα και με το αλλο μου χερι του εριξα μια αγκωνια στο στομαχι καθως βρισκοταν διπλα μου.
Πεταχτηκε 2 μετρα μακρυα ομως σηκωθηκε αμεσως και συνεχισε την επιθεση του.Ματαια ομως καθως οι επιθεσεις με το σπαθι δεν ειχαν αποτελεσμα επανω μου και μιας και δεν ειχε καποια δυναμη φρουτου η νικη μου ηταν καθαρα θεμα χρονου.Το ειχα καταλαβει αυτο και φροντισα να την τελειωσω οσο πιο γρηγορα γινοταν μιας και ημουν και αρκετα νευριασμενος.Μη χανοντας λοιπον καιρο αρχισα να τον χτυπαω με συνεχομενες κλωτσιες και μπουνιες ενισχυμενες με την δυναμη του διαμαντιου.Στην αρχη καταφερνε να τις αποφυγει ομως καθως περνουσε η ωρα εχανε τοσο απο αντανακλαστικα οσο και απο ταχυτητα με αποτελεσμα να αρχιζω να τον χτυπαω δημιουργωντας του σοβαρο προβλημα.Μετα απο 6-7 χτυπηματα ειχε φτυσει ηδη πολυ αιμα απο το στομα του και δυσκολευοταν να σταθει στα ποδια του.οι επιθεσεις του ηταν απελπισμενες και μερικες φορες κινουσε τοσο αχαρα το σπαθι του που δεν χρειαζομουν καν ην δυναμη για να μην χτυπηθω.Ενα τελειωτικο χτυπημα που του εριξα με τον εκανε να πεσει στα γονατα και να μην μπορει να σηκωθει και να πολεμησει αλλο.Η μαχη πια ειχε τελειωσει.
Ξεκινησα για να φυγω ομως ειδα απο μακρυα να ερχεται μια ομαδα Μαρινς που εκανε περιπολια που αποτελουταν απο 6-7 ατομα.Παρα το θυμο που ειχα για τον αντιπαλο μου δεν θα τον αφηνα να τον πιασουν οι Μαρινς και ετσι τον πηρα και τον εκρυψα στην σπηλια και εγω πηρα ον αντιθετο δρομο ωστε να γυρισω στο χωριο και στο λιμανι που θα με περιμενε ο Jack για να φυγω....

Y.Γ η δικη μου ιστορια συνεχιζεται εδω: http://www.onepiecegr-rpg.com/t4317-topic

Ανοιξα τα ματια μου με κοπο.Ανεπνεα με το ζορι και ενιωθα ολο το σωμα μου διαλυμενο.Κοιταξα λιγο τον χωρο γυρω μου.Πρεπει να βρισκομουν σε καποιο σπιτι γιατι εβλεπα ξυλινους τοιχους γυρω μου και καποια μικροεπιπλα.Μετα κοιταξα το σωμα μου.Ημουν σχεδον ολοκληρος τυλιγμενος σε επιδεσμους και ειχα καποια ραμματα σε διαφορα σημεια.Ποιος με ειχε μεταφερει εκει και ποιος με ειχε περιποιηθει?Δεν μπορεσα να το σκεφτω παραπανω γιατι οι δυναμεις μου με εγκατελειψαν και ενιωσα τον κοσμο να χανετε.
Λιγο αργοτερα...
Ρωζιασμενα χερια κατεβαζουν το πομολο και η πορτα ανοιγει.Το δωματιο ειναι μικρο,φτιαγμενο απο ξυλο οπως και το υπολοιπο σπιτι,με μια μικρη βιβλιοθηκη και ενα παραθυρο.Κατω απο αυτο υπαρχει ενα κρεββατι σιδερενιο.Ειναι κατελειμμενο απο εναν σοβαρα τραυματισμενο νεο.Αυτος ο νεαρος ειχε πριν απο δυο μερες ενα σωμα κατεστραμενο και ηταν μισοπεθαμενος.Τωρα το σωμα και το πνευμα του φαινοταν να επανερχονται.Ηταν πιο δυνατος απο οτι φαινοταν.Ειχε δωσει μια μαχη με εναν αντιπαλο πολυ δυνατοτερο και ομως ειχε αντεξει αρκετα.Ειχε ταλεντο και καποια εκπαιδευση αλλα ηθελε αρκετη δουλεια ακομα για να ανεβει επιπεδο.Ισως να τον βοηθησω σκεφτηκε ο γερος πειραζωντας το μακρυ λευκο του μουσι και υστερα εφυγε απο το δωματιο κλεινωντας την πορτα πισω του.

Ξανανοιξα τα ματια μου και ειδα μια μορφη να στεκει απο πανω μου.Δεν μπορουσα να δω καθαρα αμεσως και τρομαξα βλεπωντας καποιον να με παρακολουθει.Πηγα να σηκωθω ομως με πιεσε προς τα κατω.-Μην κανεις αποτομες κινησεις εκτος και αν θελεις να ανοιξουν οι πληγες σου μου ειπε με αυστηρο τονο στην φωνη.Η οραση μου επανηλθε πληρως και ειδα εναν ηλικιωμενο αντρα να με κοιταζει.Eιχε μακρυ καταλευκο μαλλι και μουσι και αδρα χαρακτηριστικα.Το βλεμμα του παρα το μεγαλο της ηλικιας του πετουσε φλογες.Ομως ποιος ηταν και γιατι με περιποιουταν?Προσπαθησα να τον ρωτησω ομως και παλι με προλαβε.-Ουτε να μιλας χρειαζετε.Ξεκουρασου τωρα και οταν συνελθεις θα μιλησουμε.Δεν φαινοταν διατεθειμενος να αλλαξει γνωμη και για αυτο αποφασισα να παω με τα νερα του,τουλαχιστον μεχρι να συνελθω.Μου αλλαξε τις γαζες και μου εδωσε καποια βοτανικα να μασησω τα οποια οπως μου ειπε θα με βοηθουσαν να κοιμηθω.Η αληθεια ηταν πως δεν ειχα ορεξη για αλλο υπνο αλλα προς το παρον θα εκανα οτι μου ελεγε.Mου εδωσε να πιω και ενα ποτηρι νερο και μετα εφυγε απο το δωματιο αφηνοντας με μονο και παλι.Προσπαθησα να θυμηθω πως κατεληξα εδω και σιγα σιγα μου ερχοντουσαν ολα.Πρωτα ειχα σκοτωσει καποιους πειρατες σε μια παραλια και μετα μονομαχησα με τον Diamond Bill γιατι οι πειρατες που σκοτωσα ηταν δικος του στοχος.Για καποιο λογο που δεν γνωριζα ηθελε να τους εκδικηθει και εγω του στερησα αυτο το δικαιωμα.Ενιωθα ασχημα για αυτο αλλα ενιωθα πολυ πιο ασχημα για την ηττα μου.Ηταν η πρωτη φορα που εχανα και εχασα με τροπο εξευτελιστικο.Ο Bill με διελυσε και εγω δεν μπορεσα να του κανω ουτε μια γρατζουνια.Δεν ειχε σημασια που μπορουσε να κανει το σωμα το σκληρο σαν το διαμαντι.Αν ηθελα να γινω ο καλυτερος θα επρεπε να καταφερω να κοψω ακομα και αυτο το πανισχυρο υλικο.Αυτες οι σκεψεις με ταραξαν και αρχισα να εχω σπασμους ομως γρηγορα τα βοτανα εδρασαν και ενιωσα τα ματια μου βαρια.Ακομα δεν μπορουσα να θυμηθω πως κατεληξα εδω ομως δεν μπορεσα να συνεχισω να σκεφτομαι καθως το μαυρο πεπλο του υπνου με τυλιξε.

Ξυπνησα νιωθωντας το κεφαλι μου βαρυ.Οτι μου ειχε δωσει ο γερος εκανε την δουλεια του.Κοιταξα τριγυρω και αυτος δεν φαινοταν πουθενα οποτε αποφασισα να σηκωθω.Σηκωθηκα με πολυ δυσκολια απο το κρεβατι και αφου εκανα μερικα βηματα αρχισα να παραπαταω πριν καταφερω να φτασω ουτε μεχρι την πορτα του δωματιου.Τελικα την εφτασα και στηριχτικα πανω της.Οσο κουρασμενος και αδυναμος και αν αισθανομουν επρεπε να φυγω το συντομοτερο δυνατον απο εδω για να ξαναρχισω προπονηση.Mε πολυ ανοιξα την πορτα και προχωρησα εξω.Βγηκα σε ενα μικρο αδειο δωματιο.Στην αλλη ακρη του βρισκοταν η πορτα της εξοδου ενω στα δεξια υπηρχε μια ανοιχτη πορτα που οδηγουσε σε μια παρα πολυ μικρη κουζινα.Που στο καλο ηταν ο γερος?σκεφτηκα για λιγο.Αποφασισα οτι τελικα δεν με ενδιεφερε και τοσο και προχωρησα προς την εξωπορτα.Ειχα αρχισει πλεον να παταω κανονικα και οι δυναμεις μου γενικοτερα επανερχοταν.Ανοιξα την πορτα και ειδα μπροστα μου εναν πανεμορφο κηπο και πιο μακρια στον οριζοντα,τα πανεμορφα τοπια αυτου του νησιου.Στο κεντρο του κηπου καθισμενος οκλαδον βρισκοταν ο γερος και φαινοταν να διαλογιζετε.Φορουσε μια λευκη ενδυμασια και φαινοταν σαν μην βρισκετε σ'αυτον τον κοσμο.Το πνευμα του πρεπει να βρισκοταν μακρια και εδειχνε σαν μην ειχε αντιληφθει την παρουσια μου.Ομως ξαφνικα μου μιλησε.

-Σου ειπα να ξεκουραστεις!!!
-Αρκετα ξεκουραστηκα γερο.Ειναι ωρα για να ξαναρχισω προπονηση.
-Χμμ...προπονηση?γιατι? με ρωτησε με διερευνητικο υφος.
-Γιατι θελω να γινω ο πιο δυνατος ξιφομαχος στον κοσμο!!!Μολις εχασα μια μαχη και αυτο ειναι κατι που δεν μπορει να ανεχτει ενας σωστος ξιφομαχος.Αλλα δεν περιμενω απο εναν γερο σαν και εσενα να καταλαβει του ειπα περιφρονητικα.Με μια ξαφνικη κινηση σηκωθηκε ορθιος και εφερε ενα κατανα, που ειχε βγαλει απο το μανικι της ενδυμασιας του.στον λαιμο μου.Ενας κομπος δημιουργηθηκε στον λαιμο μου και δεν ηξερα πως να αντιδρασω.Μειναμε ετσι για αρκετη ωρα χωρις να λεει κανεις τιποτα.Τα νερα του ποταμου ακουγοντουσαν απο μακρια,καποια πουλια κελαηδουσαν και ο ηλιος εδυε στο βαθος.Η φυση συνεχιζε κανονικα την πορεια της.Αντιθετα η δικη μου πορεια σ'αυτο τον κοσμο μπορει να τελειωνε απο στιγμη σε στιγμη.Μα πως στο διαολο ειχε κινηθει τοσο γρηγορα?αναρωτηθηκα.Με κοιταξε διαπεραστικα μεσα στα ματια και ενιωσα ολες μου τις σκεψεις και ολα μου τα αισθηματα να ξεδιπλωνονται μπροστα του.-Χαχαχα...ο καλυτερος ξιφομαχος ε?ειδα την μαχη σου και θα ελεγα οτι εισαι το πολυ αξιοθρηνιτος.Οταν αντιμετωπιζες αυτον τον "διαμαντενιο" τυπο φοβοσουν οτι δεν θα μπορεις να του κανεις τιποτα.Και για αυτο εισουν ηδη χαμενος.Οπως και τωρα φοβασαι γιατι ενω δεν θες να το παραδεχτεις ξερεις οτι ειμαι πολυ ανωτερος σου.Ειχε απολυτο δικαιο.Κατι μεσα μου μου ελεγε οτι αυτος ο ανθρωπος δεν ειναι ενας απλος γερακος αλλα καποιος πανισχυρος ξιφομαχος.Ηρεμησα και εσκυψα το κεφαλι μου.-Διαβασες σωστα το μυαλο μου.Αυτη την στιγμη η ζωη μου ειναι στα χερια σου.Μπορεις να με σκοτωσεις εδω και τωρα του ειπα και πιεσα τον λαιμο μου πανω στην λεπιδα.-Θελεις να πεθανεις?με ρωτησε και ο τονος του εδειχνε οτι αν ελεγα ναι δεν θα δισταζε ουτε στιγμη να μου παρει την ζωη.-Οχι απαντησα ξερα.-Τοτε τι θες?-Να γινω καλυτερος ξιφομαχος απο οτι ειμουν.-Και πως θα γινει αυτο?-Αν με διδαξεις του ειπα και τον κοιταξα στα ματια.-Χαχαχαχ...τουλαχιστον εισαι αρκετα εξυπνος.Αν δεχτω να γινεις μαθητης μου τοτε θα κανεις οτι ακριβως σου λεω αλλιως θα σε σκοτωσω!!!Εισαι προθυμος να κανεις οτι σου πω?
-Ειμαι ετοιμος να κανω τα παντα για να γινω καλυτερος.
-Χαχαχαχ...τοτε πηγαινε ξεκουρασου γιατι οταν ερθει η στιμη που θα ξεκινησουμε δεν υπαρχει περιπτωση να αντεξεις με τα χαλια που εχεις μου ειπε επιτακτικα.Τον κοιταξα απο πανω μεχρι κατω και ενιωσα ενα ριγος.Ειμουν σιγουρος οτι οταν τελειωνε την εκπαιδευση θα ειχαν ανεβει πολυ οι δυναμεις μου.Δεν ειπα τιποτα.Απλως επεστρεψα στο σπιτι και εκανα οτι μου ειπε.Ξεκουραστηκα.

Οι μερες περνουσαν και περα απο το να ξεκουραζομαι και να αναρρωνω δεν εκανα τιποτα αλλο.Εβλεπα τον γερο να μπαινοβγαινει στο σπιτι και τρωει την περισσοτερη μερα του στην περιποιηση του κηπου του και αναρωτιομουν αν τελικα ειχα παρει την σωστη αποφαση.Τωρα που τον ξαναβλεπα δεν μου φαινοταν για καποιος δεξιοτεχνης του σπαθιου.Ισως να με ειχε νικησει εξ'αιτιας της κουρασης και της απροσεξιας μου.Τελικα αποφασισα οτι θα περιμενα μερικες μερες ακομα και αν δεν ξεκινουσα την εκπαιδευση που μου ειχε υποσχεθει θα την κοπανουσα.Ειχα χασει πολυ χρονο σ'αυτο το νησι.Ομως ακομα δεν ηξερα πως κατεληξα εδω ενω μου δημιουργηθηκε μια νεα πολυ σημαντικη απορια.Που ηταν τα σπαθια μου?Ειμουν σιγουρος οτι δεν τα ειχα χασει στην παραλια αλλα δεν τα εβρισκα πουθενα στο σπιτι.Μια μερα που ο γερος ηρθε να μου αλλαξει τις γαζες τον ρωτησα τα παντα.-Πως βρεθηκα εδω? η ερωτηση μου τον εκανε να χαμογελασει.-Αναρωτιομουν ποτε επιτελους θα ρωτησεις.Στην παραλια που εδωσες την μαχη σου πηγαινω συχνα γιατι συνηθως ειναι πολυ ησυχα.Βεβαια εκεινη την μερα τα πραγματα ηταν διαφορετικα.Καθως κατεβαινα τα βραχια ακουσα φωνες και φασαρια για αυτο αποφασισα να κρυφτω μεχρι τουλαχιστον να μαθω ακριβως τι συμβαινει.Ετσι λοιπον κρυφτηκα στην σπηλια που βρισκετε χαμηλα στα βραχια και παρακολουθησα τα παντα.Πρωτα ειδα εκεινον τον τυπο που γινοταν διαμαντι να φωναζει στον Edward και την συμμορια του.Αυτους τους ειχα ξαναδει μερικες φορες.Μετα ειδα εσενα να ερχεσε και να τους σκοτωνεις κατι που προφανως εκνευρισε τον "διαμαντενιο" αφου μετα σου επιτεθηκε.Το καλο ειναι οτι παροτι σε νικησε ευκολα δεν σε παρατησε εκει αλλα σε κουβαλησε στην σπηλια που ειχα κρυφτει.Μολις εφυγε και αφου ηξερα σε τι χαλια βρισκοσουν αποφασισα να σε βοηθησω και για αυτο σε κουβαλησα εδω στο σπιτι μου.

-Kαι γιατι με βοηθησες?
-Χμμ...γιατι,για να ειμαι ειλικρινης ειδα ταλεντο σε σενα.Ηταν τα πρωτα καλα λογια που μου ελεγε και για αυτο παραξενευτηκα.Ωστοσο δεν ξεχασα οτι επρεπε να τον ρωτησω και κατι ακομα.
-Που ειναι τα σπαθια μου?
-Χαχαχα...τα σπαθια σου...Οταν σε βρηκα εκτος απο το ενα που κραταγες στο χερι ειδα και αλλα δυο κρεμασμενα στην πλατη σου και ηθελα καιρο τωρα να σε ρωτησω γιατι κουβαλας τρια σπαθια?
-Γιατι αυτη ειναι η τεχνικη μου.
-Δηλαδη τα χειριζεσε ολα?με ρωτησε με δυσπιστια.
-Ναι.Ειναι μια τεχνικη που μονο λιγοι γνωριζουν.
-Μμμ ενδιαφερον.Αυτο ειναι κατι που θελω σιγουρα να δω.Λοιπον μην ανησυχεις.Τα σπαθια σου ειναι σε καλα χερια.Βρισκοταν σε αρκετα κακη κατασταση για αυτο τα εδωσα στον Hatori τον καλυτερο μεταλουργο του νησιου και ολης της South Blue.Οταν τα κανει και παλι σαν καινουργια θα μας ειδοποιησει.Τα ξιφη σου μπορει να παρει λιγο καιρο ακομα να διορθωθουν αλλα εσυ εισαι ετοιμος μου ειπε βγαζωντας μου και την τελευταια γαζα.-Κοιμησου καλα σημερα γιατι θα ειναι η τελευταια φορα που θα το κανεις οσο βρισκεσε εδω.Αυριο,την αυγη ξεκιναει η εκπαιδευση σου.Με αυτα τα λογια βγηκε απο το σπιτι και με αφησε παλι μονο.Κοιταξα το σωμα μου και ειδα οτι περα απο μερικες καινουργιες ουλες ολα ηταν καλα.Ημουν πανετοιμος για μια νεα προκληση και οπως ειχα πει στον γερο θα εκανα τα παντα για να γινω δυνατοτερος.

Με το ξημερωμα ο γερος ηρθε και με ξυπνησε.Φορουσε ενα μαυρο κιμονο και ειχε το πλουσιο λευκο μαλλι του πιασμενο πισω.Ντυθηκα και αφου ηπιαμε τοτσαι που ετοιμασε βγηκαμε απο το σπιτι και αρχισαμε να κατευθυνομαστε προς αγνωστο,για μενα,προορισμο.Μετα απο μιαμιση ωρα δρομου,κυριως ανηφορικου,φτασαμε στους προποδες ενος βουνου.Εκει ο γερος σταματησε και με γυρισε προς το μερος μου και μου ειπε με υφος αρχοντικο:-Ειμαι ο Harumasa Genji και καταγομαι απο γενια μεγαλων ξιφομαχων.Σε δεχτηκα ως μαθητη μου Swiftblades Jim με την προυποθεση οτι θα κανεις οτι σου λεω.Τωρα λοιπον πριν ξεκινησουμε σε ρωταω για τελευταια φορα αν συμφωνεις μ'αυτον τον ορο.Αν η απαντηση σου ειναι ναι τοτε σε ενημερωνω οτι δεν υπαρχει γυρισμος.Αν δεν κανεις οτι σου λεω τοτε θα αποκτησω αμεσα δικαιωμα πανω στην ζωη σου.Ποαι ειναι η αποφαση σου?
-Συμφωνω και υποσχομαι οτι θα κανω οτι μου ειπες αλλιως η ζωη μου ειναι δικη σου.
-Τοτε ας ξεκινησουμε λοιπον ειπε και κυριολεκτικα πεταξε προς το μερος μου με το σπαθι του γυμνωμενο.Η επιθεση του ηταν τοσο γρηγορη που δεν μπορεσα να κανω τιποτα αλλα ευτυχως τελευταια στιγμη με χτυπησε απλως με την γροθια του και με εριξε κατω.-Τι κανεις???Εισαι τρελος?Δεν βλεπεις οτι ειμαι αοπλος του φωναξα ενω ειμουν πεσμενος.-Χαχαχα...νομιζεις οτι κανενας αντιπαλος σου θα το σκεφτει αυτο.Πρεπει να γινεις ολοκληρωμενος πολεμιστης και οχι μονο ξιφομαχος.Πρεπει να μαθεις να πολεμας χρησιμοποιωντας τα παντα μου φωναξε και κατεβασε το σπαθι του στοχευωντας το κεφαλι μου.Αυτη την φορα δεν εμεινα ακινητος αλλα κυλιστηκα στο πλαι και προλαβα τελευταια στιγμη να το αποφυγω.Προσπαθησα να σηκωθω ομως μια απο τις πληγες μου ξανα ανοιξε και αιμα αρχισε να ρεει.Ο γερος.ο Harumasa οπως τον λεγανε εσκυψε αμεσως απο πανω μου με υφος ανησυχιας.-Απο οτι φαινετε τελικα το σωμα σου δεν εχει επανελθει πληρως.Θα ξεκινησουμε ξαναχτιζωντας το μου ειπε και με σηκωσε.

Με βοηθησε να περπατησω μεχρι το σπιτι του και οταν φτασαμε μου εραψε την πληγη.-Σε δυο μερες θα ειναι παλι καλα αλλα μεχρι τοτε...-Ξεκουραση το μαθα πλεον ειπα διακοπτωντας τον.Γελασε και υστερα συνεχισε -Ισως τελικα να μας παρει λιγο παραπανω καιρο αυτη η εκπαιδευση.Ειχα σχεδιασει να ξεκινησουμε κατ'ευθειαν την σκληρη προπονηση αλλα φαινετεπως το σωμα σου δεν θα αντεχε στην κατασταση που βρισκετε.Για αυτο θα πρεπει να το δυναμωσεις.Αυριο το πρωι μολις ξυπνησεις θελω να πας εκει που ημασταν τωρα και να σκαρφαλωσεις το βουνο τρεις φορες αφου πρωτα κανεις 3000 καμψεις και κοιλιακους.Οταν τελειωσεις με το βουνο θελω να τρεξεις οσο πιο γρηγορα μπορεις ολο το νησι επισης τρεις φορες και τελος,να πας στην παραλια οπου σε βρηκα και να κανεις κολυμπι για τουλαχιστον δυο ωρες.Τον κοιταξα τρομαγμενος.Αυτα που μου ζητουσε ηταν αδυνατα αλλα ειχα υποσχεθει οτι θα κανω τα παντα και ετσι δεν ειπα τιποτα.Μολις τελειωσε με τις οδηγιες του σηκωθηκε και εφυγε.Που πηγαινει καθε μερα αναρωτηθηκα και αποφασισα πως ηταν στιγμη να μαθω.Πιστευα οτι θα πηγαινε να μπεκροπινει καπου ή οτι θα γλενταγε με γυναικες.Ομως ειχα πεσει πολυ εξω.Αφησα ενα λεπτο να περασει και υστερα βγηκα και εγω.Τον ειδα να προχωραει μονος του αρκετα μακρια μου.Ετρεξα λιγο και τον πλησιασα.Περπατουσε με το κεφαλι σκυφτο και φαινοταν να σκεφτετε κατι ευχαριστο γιατι στο προσωπο του υπηρχε ενα χαμογελο.Μεα απο αρκετη ωρα εφτασε σε ενα ακρωτηρι του νησιου.Εγω βρισκομουν κρυμμενος καπου 100 μετρα πισω του κατω απο κατι θαμνους.Στην ακρη του βραχου υπηρχε μια πολυ μικρη καλυβα και διπλα της ηταν χωμενα στο εδαφος δυο μαρμαρα σαν μνημεια.Ο Harumasa εσκυψε μπροστα απο τα μνημεια και αρχισε να προσευχετε.Υστερα αναψε μερικα καιρια,σηκωθηκε και μπηκε στην καλυβα.Περιμενα γιαλιγο μηπως ξαναβγει και οτανειδα οτι δεν υπηρχε τετοια περιπτωση πλησιασα τα μαρμαρα.Στο ενα ηταν χαραγμενο:Kaente Henji 34 χρονων και στο αλλο:Yamamoto Genji 14 χρονων.Ηταν ταφοι.Μαλλον της γυναικας και του παιδιου του.Εσκυψα το κεφαλι και πηρα τον δρομο του γυρισμου.

Tο επομενο πρωι ξυπνησα με μεγαλη ορεξη.Εψαξα για λιγο στο σπιτι και αφου ειδα οτι ο γερος δεν ηταν εκει αποφασισα να ξεκινησω μονος.Εφαγα ενα μικρο γευμα και αρχισα την πορεια μου προς το μερος που θα αρχιζα την προπονηση μου.Θυμονουν καλα τον δρομο και μεσα σε μια ωρα ειχα φτασει.Εκανα γρηγορα τις καμψεις και τους κοιλιακους και υστερα κοιταξα το βουνο που επρεπε να σκαρφαλωσω παρατηρωντας οτι ηταν αρκετα χαμηλο.Αυτο θα ειναι ευκολο σκεφτηκα.Ομως μετα απο δυο ωρες αναβασης και εχωντας φτασει πλεον στην κορυφη καταλαβα οτι ειχα αδικο.Ξαναρχισα να κατεβαινω και μολις πατησα τα ποδιαμου στο εδαφος αρχισα την δευτερη αναβαση μου.Ενιωθα ολο και πιο πολυ το σωμα μου να διαλυετε και τελικα την τριτη φορα που κατεβηκα απο το βουνο ειδα παντου νεες πληγες και τις παλιες να εχουν ανοιξει σχεδον ολες.Τα πραγματα ηταν πολυ δυσκολα αλλα ηξερα οτι πλεον δεν υπηρχε γυρισμος.Ειχε πει οτι θα κανω τα παντα και θα το εκανα.Με αυτες τις σκεψεις στο μυαλο μου ξεκινησα για τον πρωτο γυρο του νησιου.Ειχε πλεον νυχτωσει για τα καλα οταν τελειωσα τον τριτο γυρο και νομιζα οτι θα ξεψυχησω.Δεν ειχα νιωσει ποτε πριν στην ζωη μου τοση εξαντληση.Ακομα και οι σκληροτερη προπονηση που ειχα κανει μονος μου μπροστα σ'αυτο εδειχνε βολτα για πικ νικ.Μου ειχε μεινει μονο το κολυμπι ομως και αυτο μου εδινε καποιες ελπιδες.Εβαλα ολη μου την θεληση και τραβηξα προς την παραλια οπου ειχε ξεκινησει ολη αυτη η καινουργια μου περιπετεια.Το να βρισκομαι ξανα εκει με εκανε να αισθανθω περιεργα.Σ'αυτο το μερος ειχα γνωρισει την πρωτη μου ηττα και δεν το ειχα ξεπερασει ακομα.Κολυμπησα για δυο ωρες,αναρριχηθηκα τα βραχια και τελικα επεστρεψα εξαντλημενος στο σπιτι.

Εκανα αυτο το προγραμμα για εναν μηνα καθε μερα.Τις πρωτες μερες το σωμα μου εδειχνε σημαδια οτι τελικα δεν θα αντεξει αλλα τωρα ηταν δυνατοτερο απο ποτε.Τις ημερες που ο Harusama με αφηνε να "χαλαρωνω" λιγο καναμε μεγαλες συζητησεις για ολα τα θεματα του κοσμου.Φαινοταν πολυ σοφος ανθρωπος και ο λογος του εκρυβε χρονια σοφιας.Ειχαμε αποκτησει καποια οικειοτητα πλεον και πολλες φορες μιλουσαμε για προσωπικα θεματα.Ποτε ομως δεν τον ειχα ρωτησει για τους ταφους.Σημερα ομως,την τελευταια μερα του πρωτου μηνα μου στο Pingtan Island ειχα σκοπο να το κανω.Τελειωσα την προπονηση μου πριν ο ηλιος δυσει, καθως με τον καιρο ειχα καταφερει να μειωσω τρομερα τους χρονους μου,και γυρισα στο σπιτι.Toν βρηκα να ετοιμαζει τσαι.Οταν με ειδε στο βλεμμα του υπηρχε ενα ειδος περηφανιας.Ειχα δυναμωσει πολυ και αυτο ειχε συμβει χαρη στις οδηγιες του.Μου προσφερε μια κουπα,πηρε και αυτος μια στα χερια του ηπιαμε αμιλητοι για λιγο.Τελικα αποφασισα να μιλησω.-Πριν εναν μηνα,ενα βραδυ σε ακολουθησα.Πηγες σε μια καλυβα σε ενα ακρωτηρι του νησιου και προσευχηθηκες μπροστα απο δυο ταφους.Ποιοι ειναι?Η ερωτηση μου τον ξαφνιασε.Με κοιταξε και τα ματια του πετουσαν σπιθες απο την οργη.-Δεν ειχες κανενα δικαιωμα μου φωναξε.-Το ξερω αλλα ειχα μεγαλη περιεργεια του απαντησα ψυχραιμα.Με κοιταξε ακομα πιο νευριασμενος και νομιζα οτι θα μου επιτεθει.Αντιθετα αυτος γυρισε το κεφαλι του και εξαφανιστηκε απο το σπιτι σαν τον ανεμο.Προφανως δεν ειναι κατι για το οποιο θελει να μιλησει σκεφτηκα και ξεραθηκα στον υπνο.

Hταν βαθεια μεσανυχτα οταν ξαφνικα ενιωσα ενα χτυπημα στο κεφαλι.Ανοιξα αποτομα τα ματια και ειδα απο πανω μου τον Harumasa που κρατουσε ενα ξυλινο κατανα στο χερι.-Τι κανεις εκει?Με τραβηξε απο τον λαιμο και με εσπρωξε προς την εξωπορτα.-Ανοιξε την μου ειπε.Την ανοιξα και ειδα οτι στονν ομορφο κηπο υπηρχαν τοποθετημενες μερικες προπονητικες κουκλες οπως αυτες που χρησιμοποιουσα στο νησι μου.-Τωρ,εφοσον δεν ειναι ακομα ετοιμα τα σπαθια σου,παρε αυτο και διελυσε τες μου ειπε και μου πεταξε το ξυλινο κατανα.Το αρπαξα στον αερα και αρχισα να καταστρεφω μια μια ολες τις κουκλες.Πολυ γρηγορα δεν υπηρχε καμια που να στεκετε και γυρισα να τον κοιταξα εχωντας στο προσωπο ενα αυταρεσκο υφος που γρηγορα ομως εξαφανιστηκε.Ο γερος ειχε βρεθει πισω μου και τωρα το κατανα του σημαδευετον λαιμο μου.-Αποσπασαι πολυ γρηγορα και εισαι πολυ αργος.Σπανια προσεχεις τοπεριββαλον γυρω σου και πολλες φορες οι κινησεις σου ειναι αδεξιες.Ωρα να διορθωθουν ολα αυτα.Αφου πλεον το σωμα σου ειναι σιγουρα πιο δυνατο απο πριν ειναι ωρα να δυναμωσουμε και το μυαλο σου.Οταν αυτα μεταξυ τους αποκτησουν τελεια ισορροπια τοτε θα γινεις καλος ξιφομαχος.Τον κοιτουσα αποχαυνωμενος.Εβαλε το σπαθι του στην θηκη και μου εκανε νοημα να προχωρησω.Συντομα φτασαμε στο γνωστο πλεον βουνο και εκει ξεκινησε να μου δειχνει ασκησεις για το σπαθι ενω παραλληλα μου εκανε διδαγματα για το μυαλο.-Εχε το μυαλο σου σαν το νερο.Αστο να προσαρμοζετε παντου και κρατα το παντα καθαρο.Να αντιλαμβανεσε και να κατανοεις αυτο που δεν μπορεις να δεις.Συνεχισε σε αυτο το στυλ για ολη νυχτα και τελικα μολις ξημερωσε με αφησε να κοιμηθω λιγο

Noμιζα οτι θα μ'αφηνε να απολαυσω τον υπνο μου ομως εκανα λαθος.Μετα απο μολις δυο ωρες με ξυπνησε και ξαναρχισαμε την προπονηση.Αυτη την φορα ηταν ακομα πιο εντονη γιατι εκτος απο τεχνικες στο σπαθι μου εδειξε και πολεμικες τεχνες με τα χερια και με τα ποδια.Ποτε δεν ειχα ασχοληθει ιδιαιτερο με αυτον τον τομεα αλλα τον βρηκα εξαιρετικα ενδιαφερον και τα πιανα γρηγορα.Τελειωσαμε οταν ο ηλιος εδυε και επιστρεψαμε σπιτι.Ημουν ενα πτωμα αλλα δεν ηταν τιποτα μπορστα σε ολα αυτα που ακολουθησαν τον επομενο μηνα.Καθημερινα εκανα αμετρητες ωρες εξασκησης αλλα η αληθεια ειναι οτι τις ενιωθα να πιανουν τοπο.Ενα βραδυ τον ειδα να πινει μονος του σακε.Τον πλησιασα και πριν προλαβω να βγαλω αχνα μου μιλησε πρωτος.-Καποτε ειμουν ο δυνατοτερος ξιφομαχος των τεσσαρων θαλασσων.Αυτο μου ειχε δωσει τεραστια φημη αλλα και πολλους αντιπαλους.Μια μερα που ελειπα απο το σπιτι μου καποιος απο αυτους ηρθε εδω και σκοτωσε την γυναικα και τον γιο μου.Αυτοι ηταν στους ταφους.Φυσικα απο τοτε αλλαξα το ονομα μου,χαθηκα απο τον κοσμο και σταματησα να ασχολουμαι με το σπαθι.Οταν σε ειδα ομως ειδα οτι εχεις μελλον.Ειδα οτι εχεις και το ταλεντο και την θεληση.Και δεν με απογοητευσες.Αυριο θα σου κανω το τελευταιο μαθημα.Εινααι το σημαντικοτερο πραγμαπου πρεπει να γνωριζει ενας ξιφομαχος.Καθως ελεγε αυτα τα λογια δακρυα κυλουσαν στα ματια του.Τον πλησιασα και τον αγκαλιασα οπως ο γιος τον πατερα.Εμεινε μαζι του μεχρι που αποκοιμηθηκε και υστερα πηγα και εκανα και εγω το ιδιο.

To επομενο πρωι με ξυπνησε με ενα χαμογελο στα χειλη.-Σου εχω καλα νεα.Ο Ηatori με ειδοποιησε οτι τα σπαθια σου ειναι ετοιμα.Μπορεις να πας να τα παρεις.Τα λογια τουμε γεμισαν χαρα.Σηκωθηκα γρηγορα απο το κρεβατι,ντυθηκα βιαστηκα και υστερα αρχισα να τρεχω προς την πολη.Επιτελους μετα απο δυο μηνες θα ξανακρατουσα στα χερια μου τα αγαπημενα μου σπαθια.Σιγουρα θα αισθανομουν πιο ανετα με τρια κανονικα σπαθια απο οτι με ενα ξυλινο.Αν και ειχα αρχισει να συνηθιζω πλεον το ενα και ειχα τιθασευσει πληρως την τεχνη του.Εφτασα στην πολη πολυ γρηγορα και εμεινε με το στομα ανοιχτο οταν την ειδα.Οσο καιρο βρισκομουν εδω δεν ειχα πατησει καθολου το ποδι μου στην πολη και τα μονα μερη του νησιου που ειχα δει καλα ηταν τα περιχωρα,η παραλια και το σπιτι του Harumasa.Οι πολη ηταν μοναδικης ομορφιας και δεν ειχα αντικρισει ποτε μεχρι εκεινη την στιγμη καποια παρομοια.Τα σπιτια και οι δρομοι ειχαν μοναδικη αρχιτεκτονικη ενω υπηρχαν και πολλα μικρα παρκα.Πρεπει να ειχα πεσει σε ωρα αιχμης γιατι ολοι οι δρομοι ηταν γεματοι με ευχαρους ανθρωπους.Ρωτησα εναν απο αυτους που βρισκοταν το εργαστηρι του Hatori και ευγενεστατα μου υπεδειξε τον δρομο.Δεν βρισκοταν και πολυ μακρια απο εκει που ημουν.Ακολουθησα τις οδηγιες του ανθρωπου καισυντομα βρεθηκα εξω απο ενα μικρο κτηριο με ξυλινη πορτα σε ενα στενο.Περασα μεσα και ειδα εναν μεγαλο αριθμο σπαθιων να βρισκονται κρεμασμενα στους τοιχους και διαφορα εργαλεια της δουλειας να ειναι πεταμενα εδω και εκει.Ενας παγκος υπηρχε στην απεναντι πλευρα και πισω της στεκοταν ενας αντρας πενηνταρης,μελιγα μαλλια,ενα μικρο μουστακι και χαρωπο προσωπο.-Χαιρετε.Μπορω να κανω κατι για σας με ρωτησε.-Εεε...με στελνει ο Harumasa.Τον ειδοποιησατε οτι τα σπαθια που σας εδωσε ειναι ετοιμα.-Αααα βεβαια.Μισο λεπτο μου ειπε και ανοιξε μια πορτα που υπηρχε στα δεξια του και χωθηκε σε ενα δωματιο.Βγηκε μετα απο λιγη ωρα κρατωντας τα σπαθια μου στο χερι του.

-Ωστε σε εσενα ανηκουν ε?Πραγματκα πανεμορφα.Ηθελα να ασχοληθω πιο νωρις μαζι τους ομως ειχα πρωτα κατι μικροδουλειες να τελειωσω.Βλεπεις ηθελα να αφιερωσω πολυ χρονο σ'αυτα και τελικα νομιζω οτι εκανα καλη δουλεια μου ειπε και μου τα εδωσε.Τα κρατησα στα χερια μου και ενιωσα την ζεστασια τους.Τα ακουμπησα στον παγκο και τα εβγαλα ενα ενα απο τις θηκες τους και τα παρατηρησα.Ολα δειχναν σαν να ειχαν φτιαχτει μολις τωρα.Δεν υπηρχε ουτε το παραμικρο σημαδι πανω τους και η λεπιδα φαινοταν πιο κοφτερη απο ποτε.Οντως η αναμονη αξιζε.Ο Hatori ειχε κανει εξαιρετικη δουλεια.Τα εδεσα στην μεση μου και τον κοιταξα με ευγνωμοσυνη.-Η δουλεια που κανατε ειναι απιστευτη.Τι σας οφειλω?
-Χαχαχα....τιποτα.Ο Harumasa μου το ζητησε σαν χαρη και δεν μπορουσα να του το αρνηθω.Και η αληθεια ειναι οτι το χαρηκα ιδιαιτερα που δουλεψα ξανα με πραγματικα σπαθια.Τα τελευταια χρονια ολο ασχολουμαι με απλες λεπιδες.Ομως αυτα εχουν ιστορια.Εχουν δικο τους πνευμα.Εισαι πολυ τυχερος που τα εχεις.
-Σας ευχαριστω παρα πολυ κυριε του ειπα και γυρισα να φυγω.
-Να τα προσεχεις!!!μου φωναξε μολις ανοιγα την πορτα.Δεν απαντησα και απλως συνεχισα να προχωραω.

Κατι περιεργο γινοταν εδω.Στα στενα που πριν απο λιγο εσφυζαν απο ζωη τωρα δεν υπηρχε ψυχη και επικρατουσε ησυχια.Προχωρησα για λιγο και ξαφνικα ακουσα μεγαλη φασαρια απο τον κεντρικο.Ετρεξα προς τα κει και τοτε καταλαβα γιατι δεν βρισκοταν κανεις στα στενα.Στις δυο πλευρες του κεντρικου δρομου φαινοταν να εχουν μαζευτει ολοι οι ανθρωποι του νησιου.Μπροστα απο τις σειρες που ειχαν δημιουργησει στεκοταν δεκαδες marines και στην μεση υπηρχε ενα κενο.Σ'αυτο το κενο εξι marines σε δυο σειρες των τριων προχωρουσαν και κουβαλουσαν καποιον κρατουμενο.Ο κοσμος τον κοιτουσε με τρομο.Ανοιξα δρομο αναμεσα στο πληθος για να δω καλυτερα ποιος ηταν.Οσο καιρο βρισκομουν σεαυτοτο νησι ειχα δυο απροσμενες συναντησεις.Πρωτα με τον Diamond Bill και υστερα με τον Ηarumasa.Tωρα η μοιρα μου ειχε ετοιμασει αλλη μια.Την πιο απροσμενη απο ολες τις προηγουμενες.Βρεθηκα στις πρωτες σειρες του πληθους και κοιταξα τον αντρα που ειχαν αλυσοδεμενο οι marines.Hταν περιπου στο υψος μου,πολυ γυμνασμενος και φορουσε ακριβως τα ιδια ρουχα με μενα.Μια μαυρη καπα,ενα μαυρο παντελονι και ενα μαυρο καπελο.Κοιταξα με εκπληξη και ξεροκαταπια.Δεν μπορει να ειναι αυτος σκεφτηκα.

12 Χρονια Πριν
Ειχε περασει ενας χρονος απο τοτε που ο πατερας μου εγκατελειψε την μανα μου και εμενα για να ακολουθησει το ονειρο του και να γινει marin.H μητερα μου θεωρησε οτι επρεπε να αποκτησω μια ασχολια για να ξεχαστω και ετσι αποφασισε να με στειλει στην σχολη ξιφομαχιας του νησιου.Πεντε μηνες λοιπον απο τοτε που ξεκινησα να ασχολουμαι με το ξιφος και την τεχνη του το μισουσα οσο τιποτα αλλο στον κοσμο.Ημουν πολυ κακος στην χρηση του και συνεχεια με νικουσαν και με κοροιδευαν.Ετσι λοιπον εκεινη την ημερα,αφου και παλι ειχα φαει το δουλεμα της ζωης μου,γυρνουσα νευριασμενος στο σπιτι.Ειμουν αποφασισμενος να πεισω την μανα μου οτι επρεπε να σταματησω να ασχολουμαι με την ξιφομαχια.Περπατουσα γρηγορα και σκεφτομουν τι ακριβως θα ελεγα και πως θα το ελεγα.Τοτε ειδα μπροστα μου κατι που με εκανε να αρχισω να τρεμω απο τον φοβο μου.100 μετρα μπροστα μου στεκοταν ο Jack και η συμμορια του.Ανα διαστηματα στο νησι εμφανιζοταν πολλες συμμοριες ληστων.Αλλα καμια δεν ηταν τοσο δυνατη.Ο ιδιος ο Jack,ενας αντρας τεραστιος που πιο πολυ εφερνε σε αρκουδα παρα σε ανθρωπο,ηταν μανιακος και ιδιαιτερα αιμοσταγης.Κρυφτηκα πισω απο εναν βραχο και περιμενα.Φαινοταν πως ειχαν βρει το επομενο θυμα τους.Μια ατυχη οικογενεια περαστικων ειχε πεσει στα διχτυα τους και απο στιγμη σε στιγμη θα χαναν ολα τα χρηματα τους ή και την ζωη τους.Η οικογενεια αποτελουταν απο ενα αντρογυνο και δυο παιδια 2-3 χρονων.Ο αντρας της οικογενειας ο οποιος εδειχνε αρκετα δυνατος αποφασισε να φερει καποια αντισταση.Μεγαλο λαθος.Ο Jack τον εριξε πολυ ευκολα κατω και αρχισε να τον χτυπαει.Τοτε μου ηρθε μια "φαεινη" ιδεα.Αν καταφερνα να χτυπησω τον Jack εστω μια φορα οσο,ηταν απασχολημενος,τοτε ολοι στην σχολη θα με σεβοταν.Αλλωστε δεν πιστευα οτι κινδινευα πραγματικα.Σιγα μην ασχολιοταν με ενα παιδι εφτα χρονων.Αφου το σκεφτηκα καλα λοιπον πλησιασα πιο κοντα,παντα κρυμμενος ομως.

Eιχα στο χερι μου το ξυλινο κατανα που χρησιμοποιουσαμε στην σχολη και περιμενα την καταλληλη στιγμη.Εν τω μεταξυ ο Jack ειχε σκυψει πανω απο τον ατυχο αντρα και ετοιμαζοταν να του δωσει το τελειωτικο χτυπημα.Η γυναικα και τα παιδια του εκλαιγαν ενω η συμμορια γελουσε.Εκεινη την στιγμη κατι αλλαξε μεσα μου.Ενιωσα οτι επρεπε να βοηθησω χωρις να με νοιαζει ο σεβασμος που θα κερδιζα στην σχολη ή οποιοδηποτε ανταλλαγμα.Αυτοι οι ανθρωποι ειχαν μπλεξει ασχημα χωρις να φταινε και χρειαζοταν βοηθεια.Πηδηξα εξω απο την κρυψωνα μου και κατεβασα το σπαθι μου πανω στο κεφαλι του Jack ο οποιος βρεθηκε στο εδαφος.Ολοι παγωσαν.Η συμμορια του με κοιτουσε σαν να μην ειχαν ξαναδει ανθρωπο και η οικογενεια ηταν καπως ετσι .Δεν εδωσα σημασια σε κανεναν τους και κοιτουσα απλως τον Jack που σηκωνοταν και ειχε το πιο οργισμενο υφος που ειχα δει.-ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΤΣΟΓΛΑΝΙ??? ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ μου φωναξε.Μολις καταλαβε τι ακριβως ειχα κανει και που θα με οδηγουσε αυτο αρχισα να τρεχω .Οι συμμοριτες παρατησαν την οικογενεια και αρχισαν ολοι μαζι να κυνηγαν εμενα.Ευτυχως απο τοτε ημουν πολυ γρηγορος και ειχα ξεφυγει αρκετα.Τοτε πεταχτηκε μπροστα μου απο το πουθενα ενας τυπος και επεσα πανω του.Φορουσε μια μαυρη καπα και ενα μαυρο καπελο ενω και το παντελονι του ηταν ιδιου χρωματος.

Απο την συγκρουση μας εγω βρεθηκα κατω αλλα αυτος δεν κουνηθηκε εκατοστο.Τον κοιταξα τρομαγμενος και συρθηκα προς τα πισω.-Ειι μικρε.Τι τρεχει? με ρωτησε.Αρχισα και παλι να τρεχω προς την αντιθετη πλευρα αυτη την φορα γιατι νομιζα οτι ηταν και αυτος της συμμοριας.Ειχα ξεχασει βεβαια οτι απο την αλλη βρισκοταν τα υπολοιπα μελη και συντομα με βρηκαν και με πιασαν.Ο Jack με σηκωσε με το ενα χερι στον αερα και μου εκαντε τρομακτικες γκριματσες.Σηκωσε το αλλο και ετοιμαστηκε να με χτυπησει.Ακριβως εκεινη την στιγμη ακουστηκε μια φωνη πισω μας.-Ει μικρε.Σε ρωτησα τι τρεχει?Ηταν ο τυπος απο πριν.Δεν ηταν μαζι τους οπως εδειχναν τα πραγματα.-Και τι σε νοιαζει εσενα φιλε?τον ρωτησε αγριεμενα ο Jack.-Aντε εξαφανισου απο εδω του φωναξε και σηκωσε και παλι το χερι του.Ομως ο αγνωστος αντρας του το αρπαξε και το γυρισε πισω απο την πλατη του.-Δεν μιλησα σε εσενα αρκουδα.Στον μικρο μιλησα.Λοιπον θα μου πεις τωρα τι τρεχει?ειπε γυρνωντας σε εμενα-Θελουν να με σκοτωσουν!!!φωναξα μιξοκλαιγωντας.-Χμμ...και γιατι το θελουν αυτο?-Γιατι τον χτυπησα στο κεφαλι ειπα δειχνωντας τον Jack.O αντρας αρχισε να γελαει.Δεν ειχε προσεξει οτι πισω απο την πλατη του βρικοταν δυο ατομα της συμμοριας με τα σπαθια τους.Προσπαθησα να τον ειδοποιησω αλλα σταματησα αποτομα.Ο αγνωστος με μια κινηση που δεν προλαβε να δει κανεις μας εβγαλε το σπαθι του και τους εριξε νεκρους και μετα κλωτσησε τον Jack μακρια.Αυτο θα το πληρωσει σκεφτηκα νιωθωντας οικτο για αυτον τον ανθρωπο.Του ορμηξαν ολοι μαζι με τον Jack να τους οδηγει.Ο αντρας απλως τους κοιτουσε.Μολις τον φτασαν πεσαν ολοι μαζι σχεδον πανω του.Ομως την επομενη στιγμη βρεθηκαν ολοι στο εδαφος με τεραστιες πληγες στο σωμα τους.Εγω παρακολουθουσα εντρομος.Αν ειχε νικησει τοσο ευκολα αυτη την συμμορια τοτε αν με ηθελε νεκρο τοτε δεν θα αντεχα ουτε χιλιοστα του δευτερολεπτου.Αντιθετα ομως αυτος με πλησιασε και με σηκωσε.-πρεπει να περασες δυσκολη μερα.Παμε να φαμε κατι μου ειπε με ηρεμη φωνη.Δεν εφερα καμια αντιρρηση.Πεινουσα σαν λυκος και φοβομουν πολυ για να βγαλω αχνα.Πηγαμε στην ταβερνα της πολης που ηταν γεματη και γελια ακουγονταν απο μεσα.

Oταν μπηκαμε μεσα ειδα παρα πολλα ατομα που τα εβλεπα πρωτη φορα στο νησι.Αυτοι ολοι χαιρετησαν τον αντρα που βρισκοταν μαζι μου και τον φωναζαν καπετανιο.Αυτος τους χαιρετησε απλα βγαζωντας το καπελο του.Ειχε μακρυ ισιο μαυρο μαλλι.Πηγαμε και κατσαμε σε ενα γωνιακο τραπεζι.Αφησε το καπελο του πανω και κρεμασε την καπα του στην καρεκλα.Υστερα παρηγγειλε φαι για μενα και ρουμι για αυτον και κερασε ολο το μαγαζι.Μολις ηρθε το φαι το καταβροχθισα και οταν τελειωσα μου μιλησε.-Θα μου πεις τι εγινε ακριβως?-Οχι-Γιατι δεν μιλαω σε αγνωστους Χαχαχα....καλα κανεις.Ονομαζομαι Ben.-Σκετο Ben?τον ρωτησα.-Ναι.Και εσυ πως λεγεσε?-Jim.Σκετο του ειπα και αρχισαμε να γελαμε.-Χαχαχα τωρα λοιπον που γνωριζομαστε μπορεις να μου μιλησεις..Τωρα ναι.Γυρνουσα σπιτι μου και τους πετυχα να επιτιθονται σε μια οικογενεια για να τους παρουν τα λεφτα.Κανεις αποτην οικογενεια δεν μπορουσε να κανει κατι και ετσι αποφασισα να τους βοηθησω.Για αυτο χτυπησα τον αρχηγο τους και μετα αρχισαν να με κυνηγανε.-Και γιατι ηθελες να τους βοηθησεις?Για καποιο πρωσοπικο οφελος μηπως?με ρωτησε σαν να ηξερε τις αρχικες μου σκεψεις.-Στην αρχη σκεφτηκα οτι αν χτυπουσα τον Jack τοτε ολη στη σχολη ξιφασκιας θα με σεβοταν ειπα και κατεβασα το κεφαλι.-Αλλ μετα?συνεχισε.-Μετα απλως αισθανθηκα οτι επρπε να τους βοηθησω!!!του ειπα και τον κοιταξα στα ματια.-Χαχαχα ενδιαφερον.Μπραβο μικρε.Να κανεις παντα οτι αισθανεσε μου ειπε και ηπιε μια γερη γουλια ρουμι.-Ανεφερες μια σχολη ξιφασκιας.Εισαι ξιφομαχος λοιπον?-Ναι αλλα δεν ειμαι καθολου δυνατος.Δεν ειμαι σαν και εσενα.Εσυ πρεπει να εισαι ο δυνατοτερος στον κοσμο του ειπα εκφραζωντας τον θαυμασμο μου.Αυτος μονο γελασε και ειπε:-Για να ειμαι ειλικρινς μικρε ισως αυτη την στιγμη να ειμαι ο δυνατοτερος στις τεσσερεις θαλασσες.Αλλα στον κοσμο?με τιποτα.Κανεις δεν μπορει να φτασει το τερας που ονομαζετε Dracule Mihawk.Αυτος ειναι ο δυνατοτερος.-Ε τοτε εγω θα προπονηθω σκληρα και θα γινω πιο δυνατος και απο σενα και απο αυτον του ειπα και του εβγαλα την γλωσσα κοροιδευτικα.-Χαχαχα μακαρι να τα καταφερεις μικρε μου ειπε και υστερα γυρισε στο πληρωμα του που βρισκοταν στην ταβερνα.-Αντρες...ετοιμαστειτε.Φευγουμε απο εδω τωρα τους φωναξε και ολοι παρατησαν οτι και να καναν και ετοιμαστηκαν για αποχωρηση.Σηκωθηκε και αυτος και μου πειραξε τα μαλλια.-Να προσεχεις μικρε μου ειπε και εφυγε μαζι με τους αλλους.Περασε καποια ωρα και η ταβερνα αδειασε τελειως.Τοτε μονο προσεξα οτι ο Ben ειχε ξεχασει την καπα και το καπελο του.Τα αρπαξα και αρχισα να τρεχω προς το λιμανι.Εφτασα πολυ γρηγορα και του προλαβα ακριβως την στιγμη που λυναν το πλοιο.Φωναξα δυνατα τον Ben και τον ειδα να ξεπροβαλει στην πλωρη του μεγαλου καραβιου του.-Ξεχασες αυτα!!!του φωναξα δειχνωντας τα ρουχα του.-Δεν πειραζει.Κρατα τα εσυ για να θυμασαι την υποσχεση που εδωσες.Ειπες οτι θα γινεις ο πιο δυνατος ξιφομαχος μου ειπε με ενα χαμογελο.-Σε ευχαριστω!!!Να εισαι σιγουρος οτι θα τηρησω την υποσχεση μου!!!του φωναξα και αρχισα να κλαιω.Σιγα σιγα απομακρυνθηκαν και τελικα χαθηκαν στον οριζοντα.

Aπο εκεινη την μερα μεχρι σημερα προπονουμουν πολυ σκληρα για να κρατησω την υποσχεση που εδωσα σε αυτον τον ανθρωπο που αυτη την στιγμη οι marines κουβαλουσαν αλυσοδεμενο.Ειχε αρκετα χτυπηματα παντου και στο προσωπο του φαινοταν οτι ειχε μερες να φαει.Παρολα αυτα περπατουσε αγερωχα και ειχε το κεφαλι ψηλα.Εφτασαν στο τελος του δρομου και τον ανεβασαν σε μια εξεδρα που ειχε στηθει εκει,ακριβως μπροστα απο το τειχος της βασης των marines.Toν ανεβασαν και τον αφησαν να στεκετε στο κεντρο της ενω αυτοι το σημαδευαν με οπλα απο μακρια.Ενας αξιωματικος τους τον πλησιασε και τον κλωτσησε στην μεση ριχντοντας τον κατω.Υστερα μιλισε στον κοσμο.-Πολιτες του Pingtan.Ιδου ο μεγαλος πειρατης Ben "BlackHat" Croley.Σε τρεις μερες στις 12 το μεσημερι εδω που βρισκομαστε θα γινει η εκτελεση του!!!φωναξε χειροκροτηματα ακουστηκαν.Ο αξιωματικος πηρε χαιρεκακο υφος και διεταξε μερικους απλους ναυτες να μεταφερουν τον κρατουμενο πισω στο κελι του.Σε τρεις μερες θα τον σκοτωναν.Δεν ηξερα τι να κανω.Χωριστηκα απο το πληθος το οποιο επεστρεφε στις δουλειες του μετα το συντομο show και ετρεξα προς το σπιτι του Harumasa.Εφτασα γρηγορα και τον βρηκα να με περιμενει στην πορτα.Τι συμβαινει?Περιμενα πως θα εισαι πολυ χαρουμενος αφου πηρες πισω τα σπαθια σου.Κι ομως εσυ εχεις κατι μουτρα μεχρι το πατωμα μου ειπε μολις με ειδε.Του εξηγησα γρηγορα την κατασταση και μολις τελειωσα μου ειπε:-Tρεις μερες ε?Δεν ειναι αρκετες για να σου μαθω πληρως το τελευταιο σου μαθημα.Ωστοσο θα σου μαθω οτι προλαβαινω και μετα εισαι ελευθερος να φυγεις μου ειπε.Συμφωνησα και του ειπα να ξεκινησουμε αμεσως γιατι οχρονος δεν ηταν με το μερος μας.Ετσι φυγαμε αμεσως για το γνωστο πλεον μερος κατω απο την σκια του βουνου.

Φτασαμε γρηγορα και αφου καναμε μια μικρη προθερμανση ο Harumasa σταθηκε ακριβως κατω απο το βουνο και εγω απεναντι του.-Εισαι ετοιμος για τοτ ελευταιο σου μαθημα?με ρωτησε
-Ναι απαντησα βιαστηκα.Πλεον ειχα το μυαλο μου μονο στο πως θα εσωζα τον Ben.Ομως ο γερος βρηκε τον τροπο να μου τραβηξει ξανα το ενδιαφερον πολυ ευκολα.-Ωραια ειπε και πηδηξε στον αερα.Εκανε μια γρηορη κινηση με το σπαθι του και χτυπησε τα βραχεια.Προσγειωθηκε και με κοιταξε.Ειναι τρελος?σκεφτηκα.Τι νομιζει οτι θα κοψει τα...Οι σκεψεις μου διακοπηκαν αμεσα οταν τα βραχια αρχισαν να ραγισουν και τελικα να πεφτουν.Εμεινα με το στομα ανοιχτο και υστερα πηρα ενα τρομαγμενο υφος.Τα βραχια επεφταν κατα δεκαδες και ολα επεφταν κατ έυθειαν πανω του.Δεν προλαβα να πω τιποτα και ολα κατεληξαν πανω του σηκωνωντας σκονη.Γιατι το ειχε κανει αυτο?Δεν προλαβα να σκεφτω τον λογο και ο καπνος σιγα σιγα καθαρισε.Ετρεξα προς τα κει και τοτε εμεινα πραγματικα αφωνος.Ειδα τον γερο να στεκετε ορθιος και αθικτος.Παντου τριγυρω του υπηρχαν βραχια αλλα πανω του δεν ειχε πεσει ουτε χαλικι.Τον κοιταξα με δεος.-Πως εκοψες τα βραχια και πως απεφυγες ολα αυτα?-Χαχαχα.Αυτο ειναι το τελευταιο σου μαθημα.Δεν τα απεφυγα.Απλως ηξερα που δεν θα πεσουν και σταθηκα εκει.Καταφερα να τα κοψω γιατι γνωριζω την αναπνοη τους.Τα παντα σ αυτον τον κοσμο εχουν την δικη τους ξεχωριστη αναπνοη.Τα δεντρα,τα βραχια ακομα και το διαμαντι.Οταν μαθεις να ακους την πνοη των πραγματων γυρω σου τοτε μονο θα μπορεις να κοψεις τα παντα μετην ιδια ανεση μου ειπε και με μια κινηση πολυ χαλαρη εκοψε εναν μεγαλο βραχο διπλα του σαν να ηταν χαρτι.-Αυτο ειναι το τελευταιο σου μαθημα.Τωρα ειναι σειρα σου να δοκιμασεις.