Απρόσμενη συνάντηση[Τελος]

Εβγαλα το ενα απο τα σπαθια μου και πηγα προς τα βραχια.Εκαν ακριβως οτι ειχε κανει ο γερος με μια διαφορα.Δεν καταφερα να κοψω ουτε μια πετρουλα.Ο Harumasa γελασε δυνατα -Χαχαχα δεν πειραζει.Συνεχισε να προσπαθεις.Αυτες τις τρεις μερες που εχεις μπροστα σου θελω να κανεις μονο αυτο μου ειπε και επειτα εφυγε.Ημουν μονος μου πλεον.Εκανα μερικες προσπαθειες ακομα αλλα τελικα τιποτα δεν συνεβη.Εβγαλα και δευτερο σπαθι αλλα και παλι τιποτα.Αποφασισα πως ηρθε η στιγμη να βαλω τα μεγαλα μεσα και εβγαλα και το τριτο.Πηδηξα πολυ ψηλα και χτυπησα τα βραχια με πολυ δυναμη αλλα το μονο που καταφερα ηταν απλως να τα χαραξω.Εκνευριστικα και αρχισα να προσπαθω πιο εντονα μεχρι που τελικα νυχτωσε και τελικα δει ειχα καταφερει τιποτα.Για τις επομενες δυο μερες συνεχισα να προσπαθω αλλα ματαια.Ο Harumasa ου ελεγε συνεχως οτι απλως δεν συγκεντρωνομουν αρκετα.Το ξημερωμα της τριτηςμερας με βρηκε να παλευω με τους βραχους.Ηταν η τελευταια μερα που θα εμενα εδω.Σημερα επρεπε να σωσω τον Ben και αν ηθελα να το κανω θα επρεπε να ειμαι οσο πιο δυνατος γινετε.Με αυτες τις σκεψεις στο μυαλο μου συγκεντρωθηκα και ετρεξα προς τα βραχια.Λιγο πριν τα χτυπησω ενιωσα κατι.Ηταν σαν να ακουγα τα βραχια.Τα χτυπησα και αρχισαν να πεφτουν αλλα εχασα για λιγο την συγκεντρωση μου και σταματησα να ακουω.Ετσι τα περισσοτερα βραχια κατεληξαν επανω μου ομως δεν χτυπησα σοβαρα.Ακουσα πισω μου χειροκροτημα και ειδα τον Harumasa να με κοιταει με περηφανια.-Επιτελους.Τωρα εισαι ετοιμος να φυγεις.

Επιστρεψαμε στο σπιτι και αφου ετοιμασα τα πραγματα μου ετοιμαστηκα να φυγω.Ενοιωθα πολυ χαρουμενος με οσα ειχα καταφερει τους τελευταιους δυο μηνες καθως ειχα ανεβει τρομερα τοσο σε δυναμη σωματος οσο και μυαλου.Βεβαια μπορει να καταφερα να κοψω τα βραχια αλλα δεν καταφερα και να τα αποφυγω και αυτο εδειχνε οτι χρειαζομουν περισσοτερη εξασκηση.Αλλα τουλαχιστον ειχα κανει μια αρχη.Ειχε μεινει μιση ωρα μεχρι τις 12 οποτε επρεπε να βιαστω.Βγηκα απο το σπιτι και ειδα τον Harumasa να διαλογιζετε.-Φευγω λοιπον.Δεν θα ξεχασω ποτε οσα εκανες για μενα και δεν θα σε απογοητευσω του ειπα αλλα δεν ελαβα καμια απντηση.Περιμενα για λιγο μηπως και μιλησα αλλα τελικα το ποηρα αποφαση οτι δεν θα συνεβαινε αυτο και τον βγηκα απο τον κηπο του.Οταν εκλεισα την αυλοπορτα πισω μου τοτε μονο μου μιλησε.-Να προπονησε καθημερινα και θα τα καταφερεις!!!Εις το επανιδειν!!!μου φωναξε και καταλαβα απο την φωνη του οτι εκλαιγε.-Να εισαι σιγουρος!!!Θα τα ξαναπουμε οταν θα ειμαι ο δυνατοτερος!!!του φωναξα και ετρεξα προς την πολη.

O χρονος δεν ηταν με το μερος μου για αυτο ετρεξα οπως ποτε πριν και σε ελαχιστα μολις λεπτα εφτασα στην πολη.Ο κοσμος ηταν ηδη συγκεντρωμενος και περιμενε την εκτελεση.Ειχαν μεινει 10 λεπτα.Η εξεδρα οπου θα γινοταν η εκτελεση ηταν γεματη με marines ομως ο Ben δεν φαινοταν πουθενα.Πλησιασα πιο κοντα για να βλεπω καλυτερα και ειδα τον αξιωματικο των marines να βγαινει απο την βαση τους και να κουβαλαει ο ιδιος τον Ben.Βρισκοταν σε πολυ κακη κατασταση και με το ζορι στεκοταν ορθιος.Επεσε στα γοντα και δυο marines των συρανε μεχρι την εξεδρα και βαλαν το κεφαλι του πανω σε ενα μεγαλο στρογγυλο ξυλο που βρισκοταν τοποθετημενο στην μεση..Ενας μικροσωμος τυπος που κουβαλουσε ενα τεραστιο σπαθι στην πλατη του ανεβηκε στην εξεδρα και ο κοσμος επευφημησε-Riku, Riku,Riku φωναζαν ρυθμικα το ονομα του εκτελεση.Αυτος σταθηκε ακριβως πανω απο τον μισολιποθυμο Βen και ετοιμαστηκε.Το μεγαλο ρολοι του δημαρχειου χτυπησε δυνατα σηματοδοτωντας οτι η ωρα της εκτελεσης ειχε φτασει.Ηταν η ωρα να δρασω.Εβγαλα το ενα σπαθι μου και σπρωχνωντας εφτασα μπροστα.Ο Riku ηταν ετοιμος να κατεβασει το σπαθι του.Τοτε ξαφνικα ακουστηκε απο μακρια ενα κανονι και λιγα δευτερολεπτα μετα το εξωτερικο τοιχος της βασης εγινε χιλια κομματια που πεταχτηκαν παντου.Ακουσα τρομερη φασαρια για λιγο και υστερα ολοι οι ηχοι σβηστηκαν.Ακουγα μονοτην καρδια μου πολυ δυνατα και την ανασα της πετρας.Ηξερα ακριβως που θα πεσουν ολα τα κομματια και σταθηλα εκει που δεν θα πεφταν οπως ακριβως ειχε κανει και ο Harumasa.Eπιτελους η εκπαιδευση μου ειχε ολοκληρωθει.Με τον πανικο που επικρατησε βρηκα χρονο και ανεβηκα ανενοχλητος στην εξεδρα.Ελυσα τον Βen απο τα δεσμα του και τον βοηθησα να σηκωθει.-Jim???Eσυ εισαι???Τι θαυμα ειναι αυτο???Νομιζα οτι θα ηταν καποιος απο το πληρωμα μου.Σιγουρα αυτοι ριξαν την κανονια μου ειπε με υφος χαρουμενο και συγκινιμενο παραλληλα.Ειχε δικιο.Η κανονια ειχε ερθει απο ενα πλοιο που βρισκοταν στο λιμανι και εφερε την σημαια του.Ομως δεν ηταν το ιδιο με αυτο που ειχαν ερθει στο νησι μου.-Δεν ειναι ωρα για λογια.Τωρα που τα χουν χαμενα ειναι ευκαιρια να το σκασουμε.Μπορεις να τρεξεις?τον ρωτησα.Κοιταξε μεχρι το λιμανι για λιγο και υστερα μου ειπε -Μεχρι εκει σιγουρα.-Ωραια τοτε ας ξεκινησουμε του ειπα και εκανα μερικα βηματα.Ομως μια φωνη πισω μου με σταματησε.-Ακομα και αν εχει δυναμεις να τρεξει δεν θα τον αφησω εγω.Κανεις δεν την εχει γλυτωσει απο μενα.Ηταν ο εκτελεστης,ο Riku.Eτοιμαστηκε να χτυπησει τον αποδυναμωμενο Ben αλλα προλαβα και εβαλα το σπαθι μου.-Ωρα να αλλαξει αυτο του ειπα και τον εσπρωξα πισω.

Eχασε την ισορροπια του και επεσε κατω.Τον περιμενα να σηκωθει και φωναξα στον Ben να τρεξει.Αυτος αφου πρωτα εφερε μερικες αντιρρησεις τελικα συμφωνησε.Στο μεταξυ ο Riku ειχε σηκωθει.-Και τωρα οι δυο μας εκτελεστη του ειπα αγριεμενα και ετρεξα κατα πανω του.Ή αυτος ηταν πολυ πιο αδυναμος απ'οτι εδειχνε ή εγω ειχα δυναμωσει τρομακτικα αυτους τους δυο μηνες.Οπως και να χει το θεμα ειναι οτι δεν προλαβε να κανει ουτε μια κινηση.Για την ακριβεια στεκοταν σαν να μην ειχε προλαβει να δει καν οτι κινουμαι.Με ενα μονο χτυπημα τον σωριασα κατω και αρχισα να τρεχω και εγω προς το καραβι.Μπροστα μου εμφανιστηκε μια ομαδα marines την οποια ομως κατατροπωσα με πολυ μεγαλη ευκολια.Προχωρησα σφαζωντας συνεχεια marines και εφτασα πολυ κοντα στο πλοιο.Βρισκομουν στο απογειο των δυνατοτητων μου και τιποτα δεν θα με σταματουσε.Ομως ενα συγκεκριμενος αξιωματικος ειχε αλλη αποψη.Ακουσα εναν πυροβολισμο και αμεσως αισθανθηκα ενα τσουξιμο στο δεξι μου χερι.Γυρισα και ειδα τον αξιωματικο που πριν λιγο κουβαλουσε τον Ben να κραταει μια καραμπινα που εβγαζε καπνους.Ευτυχως ειχε αστοχησει και η σφαιρα απλως με εξυσε.Ομως αυτο ηταν αρκετο για να με επαναφερει στην πραγματικοτητα.Δεν ειμουν ακομα τοσο δυνατος και επρεπε να προσεχω περισσοτερο.

Συνεχισα να τρεχω πιο προσεκτικα ομως γιατι απο παντου πεφταν σφαιρες και την ειχα γλιτωσει ηδη μια φορα παρα τριχα.Ειχα διασχισει πλεον σχεδον ολη την αποσταση μεχρι το πλοιο και τοτε ειδα περιπου 40 marines να εχουν περικυκλωσει τον Ben που πλεον δεν μπορουσα να παρει τα ποδια του αποτην εξαντληση.Ορμηξα προς το μερος τους βγαζωντας μια κραυγη για να τους τρομαξω ενω μεσα μου γνωριζα οτι απεναντι σε τοσα ατομα δεν ειχα καμια ελπιδα.Εσφαξα οσους μπορεσα αλλα συντομα βρεθηκα και εγω περιτριγυριζμενος.Και ενω νομιζα οτι το τελος ειχε ερθει εφτασαν ενισχυσεις.Το πληρωμα του Ben ειχε ερθει για βοηθεια.Ενας απο αυτους τον πηρα στους ωμους και τον μετεφερε στο πλοιο ενω οι υπολοποι επιτιθομασταν στους κυνηγους μας.Μετα απο μια συντομη μαχη τους σκοτωσαμε ολους ενω απο την πλευρα μας ειχαμε μονο μικροτραυματισμους.Αφου πλεον δεν ειχε μεινει ζωντανος marine σε αποσταση χιλιομετρου τραβηξαμε ολοι μαζι για το πλοιο.Μολις ανεβηκα ετρεξα αμεσως στην καμπινα του καπετανιου και ειδα τον γιατρο του πλοιου να τσεκαρει τον Ben.-Θα γινει καλα μου ειπε μολις με ειδε.Ειναι θαυμα το οτι ζει ηδη καθως απο οτι καταλαβαινω πρεπει να χει να φαει πανω απο δυο μηνες.Γνωριζωντας ομως τον χαρακτηρα του ειμαι σιγουρος οτι με λιγη ξεκουραση θα επανελθει πολυ συντομα.

Τα λογια του με καθησυχασαν αλλα παρολα αυτα εμεινα διπλα του μεχρι που τελικα με πηρε ο υπνος σε μια καρεκλα διπλα απο το κρεβατι του..Το επομενο πρωι ξυπνησα με δυσκολια.Κοιταξα το κρεβατι του Ben περιμενωντας να τον δω ξαπλωμενο οπως τον ειχα αφησει.Αντιθετα ειδα μονο το σεντονι και το μαξιλαρι του.Κοιταξα μεσα στο δωματιο αλλα δεν ηταν πουθενα.Απ'εξω ακουγοταν γελια και φωνες.Βγηκα και τους ειδα ολους να καθονται στο ξυλινο καταστρωμα του πλοιου και να μιλανε εντονα.Ολοι εκτος απο τον καπετανιο τους.Αυτος στεκοταν μονος του μπροστα στην πλωρη ακριβως οπως την τελευταια φορα που τον ειδα.Τον πλησιασα και σταθηκα διπλα του.-Εμαθα οτι εμεινες διπλα μου ολη νυχτα.Δεν ξερω πως βρεθηκες στο Pingtan αλλα σε ευχαριστω παρα πολυ πουμε εσωσες μου ειπε χωρις να με κοιταει.-Νομιζω ηταν της μοιρας.Αν τα πραγματα ειχαν παει οπως ειχα υπολογισει στην αρχη τοτε θα ειχα φυγει εδω και καιρο απο το νησι.Αλλα ειχα καποιες "μικροκαθυστερησεις".Και δεν χρειαζετε να με ευχαριστησεις.Το ιδιο θα εκανες και εσυ για μενα του απαντησα.
-Ελπιζω μια μερα να στο ξεπληρωσω.Ρισκαρες την ζωη σου για μενα και θα στο χρωσταω μου ειπε με ενα περιεργο υφος.-Ας τα αφησουμε ομως αυτα.Εισαι ετοιμος για μια νεα περιπετεια?ειπε και εβγαλε μεσα απο την καπα του εναν χαρτη.Ειχε πανω του ενα Χ και εγραφε Torino Kingdom.Τον επεξαργαστηκα για λιγο και υστερα γελασα δυνατα.-YOSH!!!φωναξα και με το χερι μου εδειξα τον οριζοντα που απλωνοταν μπροστα.

Όνομα: Swiftblades Jim
Haki Points: 2
Player of the Month Points: 8
Beli: 56.000
Bounty/Fame Points: 2.000.000
Παρατηρήσεις: Πολύ καλή ιστορία με ωραία και μεγάλα ποστ.