[Τέλος] Ευχάριστα ή μαντάτα? Η πτώση του ισχυρότερου Marine.

[Αρχή]

Μετά την περιπέτεια στο Mirror Ball, αποφάσισα να πλεύσω ξανά για τη West Blue, ώστε να συναντηθώ με τον Jester. Δυστυχώς όμως δεν είχα αρκετά εφόδια για το ταξίδι, κάτι που με ανάγκασε να κάνω μια πολύ ανεπιθύμητη στάση. Δεν υπήρχε χειρότερο νησί απ'την Loguetown μιας και φιλοξενούσε τον ισχυρότερο άντρα των αρχικών θαλασσών, τον Smoker, αλλά οι συνθήκες ήταν τέτοιες που με ανάγκαζαν να σταματήσω εκεί. Ο καιρός ήταν καλός και ευνοούσε την πορεία μου, αλλά πέρα απ'αυτήν ευνοούσε και τα νεύρα του Squalo, ο οποίος ωρυόταν όπως πάντα απ'την στιγμή που "αποφάσισε" να με "ακολουθήσει".
-VOOOIIIIII!!! Πού με πας!?
-Σκάσε... δε μας πάω με τη θέλησή μου...
-Άλλο ρώτησα ηλίθιε!
-Loguetown.
-ΠΩΣ!? Θες να μας χώσουν μέσα!?
-Θύμισε μου, γιατί δε σε έχω σφάξει ακόμα?
-Θες μάχη?
-Δεν έχει νόημα... θα χάσεις πάλι και θα κλαις. Τράβα στρίψε προς τα αριστερά το τιμόνι για να ευθυγραμμιστεί η πορεία μας.
-Voi! Δε δέχομαι διαταγές από σκουπίδια!
-Ok, τότε ας αφήσουμε το καράβι να πηγαίνει προς το πουθενά μέχρι να πεθάνουμε από ασιτία.
Φανερά εκνευρισμένος απ'το τελευταίο, πήγε στο πηδάλιο και σταθεροποίησε την πορεία μας μέχρι το νησί της Loguetown. Η στάση του Squalo απέναντί μου δεν ήταν αυτό που με προβλημάτιζε εκείνη την στιγμή. Αυτό που με άγχωνε όσο πλησιάζαμε στον προορισμό μας, ήταν η παρουσία του Smoker. Τον είχα αντιμετωπίσει στο παρελθόν και ήξερα πόσο ισχυρός ήταν. Αν δεν με είχε βοηθήσει ο Kuni θα ήμουν είτε στο Impel Down, είτε νεκρός. Αυτό που έπρεπε να γίνει ήταν δύσκολο, αλλά δεν υπήρχε άλλη επιλογή, έπρεπε να αγοράσουμε γρήγορα αυτά που θέλαμε και να εξαφανιστούμε πριν μας πάρουν χαμπάρι.

Το νησί δεν άργησε να φανεί στον ορίζοντα. Χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις μου και τη βοήθεια του Squalo, μετέφερα οτιδήποτε πολεμικό στο αμπάρι και βάζοντας διάφορα πανιά στα σημεία που αποκάλυπταν την ταυτότητά μου, μετέτρεψα το πλοίο μου σε μια αποτυχημένη απομίμηση εμπορικού.
-VOOOIIIIII!!! Δε θα κοροϊδέψεις κανέναν με αυτό!
-Πο ρε φίλε... τόσες φορές το έχω κάνει. Μια χαρά είχε δουλέψει.
-Πφφφ... γιατί μπλέκω πάντα με πρωτάρηδες.
Σύντομα αράξαμε στο λιμάνι και αφού έδεσα το πλοίο, κατεβήκαμε στην αποβάθρα φορώντας πάντα τους μανδύες μας. Το μέρος δεν είχε αλλάξει καθόλου. Παντού μαγαζιά, ενώ η αίσθηση του λιθόστρωτου δρόμου δεν έφευγε από πάνω σου. Κινήσαμε γοργά προς τα στενά. Με αυτόν τον τρόπο δε θα μας έβλεπε πολύς κόσμος και θα αποφεύγαμε ενδεχόμενες συγκρούσεις. Ο Squalo παραήταν ήσυχος, κάτι που άρχισε να μου κινεί την περιέργεια. Όταν σταθήκαμε σε ένα απόμερο στενό, έστρεψα την προσοχή μου σε αυτόν και τον ρώτησα: Πώς και είσαι τόσο ήσυχος?
-Είναι προφανές σκουπίδι. Αν έρθει ο Smoker είμαστε νεκροί.
-Α. Απλά φοβάσαι δηλαδή. Εντάξει.
-VOOOIIIIII!!! ούρλιαξε, αλλά συνειδητοποίησε το λάθος του. Τρέξαμε στα στενά, μέχρι που βγήκαμε σε ένα γνώριμο για μένα μέρος. Στεκόμασταν στο σημείο, όπου είχα πολεμήσει με τον Roy Mustang και χάρη στη βοήθεια του Kuni τον είχα νικήσει, ενώ αργότερα είχα ξεφύγει απ'τον Smoker. Οι αναμνήσεις περνούσαν απ'το μυαλό μου σαν ταινία και κατάλαβα τη διαφορά μου από εκείνον τον εαυτό μου. Ένα μικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου.
-Δεν είμαι ο ίδιος με τότε. Είμαι κατά πολύ ισχυρότερος. σκέφτηκα και έσφιξα τη γροθιά του δεξιού μου χεριού.
-Θέλω να πάμε κάπου. μου είπε ο Squalo, καθώς έλεγχε το πεδίο.

-Και πού είναι αυτό?
-Το μέρος εκτέλεσης του Gol D. Roger. Θέλω να δω το σημείο που πέθανε ο ισχυρότερος άντρας στον κόσμο.
-Καλώς. Με προσοχή όμως και ήσυχα.
Κινήσαμε προς το κέντρο του νησιού, όπου βρισκόταν η πλατεία ελπίζοντας πως δε θα βρεθούμε αντιμέτωποι με Marines. Ευτυχώς το σενάριο αυτό δεν πραγματοποιήθηκε και βρισκόμασταν στο κέντρο του νησιού. Μπροστά μας απλωνόταν η πλατεία, στο κέντρο της οποίας υπήρχε η πλατφόρμα εκτέλεσης. Ένα συναίσθημα δέους με κατέκλυσε, όπως τότε και κρίνοντας απ'το ύφος του Squalo, μάλλον αισθανόταν με τον ίδιο τρόπο. Το μέρος φιλοξενούσε πολύ κόσμο. Πολλοί θαύμαζαν την πλατφόρμα εκτέλεσης, άλλοι χασομερούσαν, πλανόδιοι πωλητές δημιουργούσαν ψεύτικες ιστορίες για τον Gol D. Roger και το βίο του, ώστε να πουλήσουν την πραμάτεια τους στους ανυποψίαστους και ευκολόπιστους τουρίστες. Μέσα στο πλήθος όμως διέκρινα πέντε μικρές ομάδες ναυτικών να περιπολούν την πλατεία. Ήξερα ότι η στιγμή ήταν σημαντική για τον Squalo, αλλά ήμασταν οι μόνοι που φορούσαν μανδύες και δε θα αργούσε να φτάσει η ώρα που θα μας υποψιάζονταν. Ήδη η μια ομάδα μας κοιτούσε επίμονα. Σκούντηξα τον ξιφομάχο και του έκανα νόημα να φύγουμε. Κατάλαβε τι γινόταν και χωρίς να διαμαρτυρηθεί, κατευθυνθήκαμε προς ένα στενό για να χαθούμε στην πόλη. Μόλις στρίψαμε, βγήκαμε σε ένα μεγάλο δρόμο, ο οποίος προφανώς οδηγούσε στην πλατεία και στην απέναντι μεριά του περπατούσαν πέντε Marines. Έκπληκτος συνειδητοποίησα ότι ήμασταν τα μόνα άτομα τριγύρω και πως μια εμπλοκή θα μπορούσε να λάβει μέρος χωρίς προβλήματα. Προσπάθησα να διώξω την σκέψη απ'το μυαλό μου. Δεν ήθελα να φανερώσω την παρουσία μας, αλλά μια φράση που άκουσα να εκφέρεται απ'το στόμα ενός Marine ήταν αρκετή για να μου δώσει το έναυσμα.

-... σαν τον Rogers! Χαχαχαχα!
-Τρομερός Επαναστάτης, αλλά κρίμα! Λένε ότι έκανε σαματά στο Avalon μαζί με τον Kaname.
Γιατί γέλαγαν? Γιατί ανέφεραν το σκηνικό στο Avalon Island?
-Βέβαια, αν τα βάζεις με τη δικαιοσύνη, το μόνο επακόλουθο είναι θάνατος. Ζωντανό παράδειγμα. είπε ο τρίτος στη σειρά.
Τότε συνδύασα αυτά που άκουσα, δημιουργώντας ένα ανεπιθύμητο σενάριο. Και μόνο στη σκέψη του, η οργή μου άρχισε να με κυριεύει.
-Oi! Τι είπατε για τον Jester Rogers? φώναξα και περπάτησα προς το μέρος τους.
Φάνηκε πως κατάλαβαν τις φονικές διαθέσεις μου και τράβηξαν αμέσως τα σπαθιά τους. Η κουκούλα του μανδύα μου έπεσε καθώς τραβούσα το σπαθί απ'τη θήκη στην πλάτη μου αποκαλύπτοντας την ταυτότητά μου. Στη θέα του προσώπου μου, ο ένας απ'αυτούς γέλασε μοχθηρά.
-Τι έγινε γατάκι? Είπες να το παίξεις ήρωας? Ότι κι αν κάνεις ο φιλαράκος σου δε θα έρθει πίσω.
Την επόμενη στιγμή έπεσε στο έδαφος με κομμένο κεφάλι. Ο Squalo δεν έμεινε άπραγος μπροστά στην κίνησή μου. Όρμισε να βοηθήσει ή να με σταματήσει, αλλά στην κατάσταση που βρισκόμουν δε θα τον άφηνα να επέμβει. Με μια κίνηση του χεριού μου τον απώθησα στον απέναντι τοίχο, λόγω του μηχανικού χεριού του και ετοιμάστηκα να συνεχίσω τη σφαγή.
-Δε ξέρω από πού το ακούσατε, αλλά ο Jester δεν μπορεί να νικηθεί από κάποιους σαν εσάς.
-Χα! Από εμάς όχι, αλλά από δυο πολεμικά πλοία? Χαχαχα!
-Μπά*****ε! ούρλιαξα και αποφεύγοντας τα σπαθιά τους, βρέθηκα μπροστά του αποκεφαλίζοντσς τον. Ο Jester ήταν νεκρός? Αυτή η σκέψη δεν έλεγε να φύγει απ'το μυαλό μου. Προσπάθησα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί, κάνοντας παράλληλα πίσω βήματα. Αυτό ήταν αδύνατον... Οι Marines αντιλήφθηκαν την στιγμιαία αδυναμία μου και δεν έχασαν την ευκαιρία τους. Όρμισαν και οι τρεις μαζί, τείνοντας τα σπαθιά τους προς το στέρνο μου, αλλά η έκβαση της μάχης είχε ήδη κριθεί.

Εξαρχής η μάχη ήταν 5 εναντίων 2, όχι 1. Δυο μικρές εκρήξεις έγιναν ένα μέτρο μπροστά μου ρίχνοντάς με στο έδαφος και διαλύοντας 2 Marines. Αυτός που έμεινε όρθιος ήταν φανερά έκπληκτος απ'την επίθεση του Squalo, αλλά δεν έμεινε έτσι για πολύ. Το σπαθί του ξιφομάχου καρφώθηκε στο λαιμό του ναυτικού, τελειώνοντας μια ανάξια μάχη. Έπιασα με το αριστερό μου χέρι το πρόσωπό μου, ενώ τα μάτια μου είχαν γουρλώσει. Αυτό που είχα ακούσει δεν ήταν δυνατόν. Ο Jester είχε σκοτωθεί!? Έμεινα για λίγο έτσι, μέχρι να με σηκώσει Squalo. Δεν είχε σχολιάσει το γεγονός ότι του επιτέθηκα και του στέρησα τη χαρά της μάχης στην αρχή, αντίθετα ήταν πολύ σοβαρός, κάτι που έβλεπα για πρώτη φορά στο σύντομο ταξίδι μαζί του.
-Πάμε να φύγουμε από δω. Θα έρθουν φρουροί να ελέγξουν.
Του έγνεψα καταφατικά και τρέξαμε για άλλη μια φορά στα στενά. Κάποια στιγμή βρεθήκαμε έξω από ένα μικρό bar. Στο σημείο που βρισκόταν ήταν πολύ βολικό για την κατάστασή μας. Μπήκαμε μέσα και αντικρίσαμε έναν άδειο πάγκο και καρέκλες πάνω στα τραπέζια. Γυρίσαμε δυο απ'αυτές και τις βάλαμε στο πάτωμα για να κάτσουμε, αλλά δεν εμφανίστηκε κανένας για να μας εξυπηρετήσει.
-VOOOIIIIII!!! Είναι κανείς εδώ!?
Μετά τη βροντερή φωνή του Squalo, ένας γεράκος ήρθε τρέχοντας στην μπάρα για να μας εξυπηρετήσει.
-Τι θέλετε?
-Φέρε μας κάτι να πιούμε!
Δεν ξέρω πως, αλλά μας έφερε μπύρες (ίσως ήταν η αύρα μου ). Δεν μας έδωσε σημασία, απλά κάθισε σε ένα τραπέζι δίπλα στην πόρτα με μια μεγάλη νεκροκεφαλή. Αρχίσαμε να πίνουμε και ο Squalo αποφάσισε να ανοίξει τη συζήτηση.
-Τι ήταν αυτός ο Jester?
-Σύντροφός μου. Καμία σχέση με σένα. Ήταν επαναστάτης, πολεμήσαμε μαζί για να βοηθήσουμε τους ανωτέρους μας, για να καταστραφεί η Παγκόσμια Κυβέρνηση και να υπάρξει επιτέλους ένας όμορφος κόσμος για να ζήσουμε. Θα συνεχίζαμε μαζί το ταξίδι μας στη Μεγάλη Γραμμή, αλλά...
-Συνέβη αυτό.
-Εσύ γιατί με ακολούθησες? Ήσουν Marine στο Mirror Ball σωστά?

-Ήμουν, αλλά δεν ήταν κάτι που έκανα για το σωστό.
-Τι εννοείς?
-Έγινα Marine απλά και μόνο για να μπορέσω να πολεμήσω τον ισχυρότερο ξιφομάχο των εποχών και να γίνω ο δυνατότερος που έχει υπάρξει. Ως Marine όμως δεν έχω ελπίδα να το καταφέρω.
-Φυσικά και μπορείς. Αν πάρεις ορισμένες προαγωγές, λογικά θα σε στείλουν στη Μεγάλη Γραμμή για να "υπερασπιστείς" τους πολίτες.
-Πφφ... με έχεις ικανό να κάθομαι να ολοκληρώνω αποστολές? Απλά σφάζω ανίκανους πειρατές, που νομίζουν ότι ξέρουν να χειρίζονται το σπαθί. Δε σε ακολούθησα. Ξέρεις πολύ καλά πως προσγειώθηκα εξαιτίας κάποιου στο πλοίο σου.
- Δε καταλαβαίνω για πιο πράγμα μιλάς.
- Ωχ! Κάποιος έρχεται, κρύψου!
Αμέσως τρέξαμε πίσω απ'την μπάρα, ενώ ο γέρος ετοιμάστηκε να μας φωνάξει. Τότε μπήκε μέσα κάποιος, με αποτέλεσμα να μην αρθρώσει λέξη.
-Μέρα Raoul. Ένα μπουκάλι ρούμι.
-Δε σερβίρω τύπους σαν εσένα.
-Δεν είναι τρόπος αυτός να μιλάς σε έναν παλιό πελάτη.
-Φυσικά και είναι όταν αυτός ο "πελάτης" διέλυσε την επιχείρησή μου.
-Δε φταίω εγώ, απλά οι πειρατές στις μέρες μας είναι αδύναμοι.
Η φωνή μου ήταν γνώριμη και δε θα μπορούσε να ανήκει σε κανέναν άλλο πέρα απ'τον Smoker. Έπιανα τα γόνατά μου και απλά περίμενα να φύγει, αλλά κρίνοντας απ'το μπουκάλι που πήρε αυτή η ώρα θα αργούσε να έρθει.
-Μπύρες? Πελάτες μετά από τόσο καιρό?
Πάγωσα. Αν έψαχνε το μέρος και μας έβρισκε? Αν μας κάρφωνε ο ιδιοκτήτης? Αυτά τα ερωτήματα περνούσαν απ'το μυαλό μου, ενώ ο Smoker είχε πάει στο τραπέζι μας και επεξεργαζόταν τα ποτήρια.

-Να μη σε νοιάζει, απλά φύγε!
-Τσκ. Καλώς. είπε ο Smoker και ακούστηκε ο ήχος ενός νομίσματος που χτύπησε στην μπάρα. Το νόμισμα αναπήδησε και έπεσε απ'το ξύλο, προσγειώνοντας στο κεφάλι μου, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει να βρεθεί στο έδαφος. Προφανώς ο Smoker μας είχε καταλάβει εξαρχής και το έκανε επίτηδες, απλά για να μας φανερώσει. Ένα περίεργο συναίσθημα με κατέκλυσε. Σηκώθηκα και γύρισα προς το μέρος του Captain. Η επόμενη κίνησή μου ήταν να κατεβάσω την κουκούλα του μανδύα μου.
-Κι έλεγα πιο σκουπίδι μου μολύνει την ατμόσφαιρα! δήλωσε και απ'τα άκρα του άρχισαν να βγαίνουν καπνοί.
-Κι εγώ χάρηκα που σε είδα γέρο. Ελπίζω να είσαι έτοιμος να σε σπάσω στο ξύλο. Δεν έχω σχέση με τον Kaname που είχες κυνηγήσει.
Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του, αλλά όχι ενθουσιασμού. Ήταν μοχθηρό και σίγουρα τόνιζε τον εκνευρισμό του. Γύρισε προς την έξοδο και βγήκε απ'το μαγαζί, βγάζοντας ταυτόχρονα από πολλά σημεία του σώματός του καπνό.
-Ευχαριστώ που δε μας κάρφωσες. είπα στον Raoul και του άφησα ένα νόμισμα στην μπάρα.
-Μην ετοιμάζεσαι να τον πολεμήσεις. Δεν έχεις ελπίδα. Απλά φύγε.
-Ευχαριστώ για την συμβουλή, αλλά δε θα την ακούσω. Έχω μερικούς ανοιχτούς λογαριασμούς με τον τύπο.
-Εσείς οι νέοι δεν έχετε το Θεό σας.
-VOOOIIIIII!!! Ποιος με φώναξε?
Την επόμενη στιγμή η γροθιά μου προσγειώθηκε στη μούρη του σωριάζοντας τον στο έδαφος.
-Μην ανακατευτείς.
-Ζώο! Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα σε περιμένει έξω? Δεν είναι ηλίθιος πειρατής. Είναι στρατηγικό μυαλό. Για να βρίσκεσαι εσύ εδώ, ενδέχεται να πιστεύει ότι μαζί σου έχουν έρθει επαναστάτες. Λογικά θα βρίσκεται ήδη στη βάση λαμβάνοντας μέτρα.

Πράγματι, όταν βγήκα έξω είχε εξαφανιστεί. Έχοντας το ίδιο περίεργο συναίσθημα μπήκα ξανά στο μαγαζί, όπου ο Squalo καθόταν απέναντι απ'τον Raoul.
-Στο είπα.
-Ο Smoker σας είπε Raoul.
-Ναι.
-Ονομάζομαι Kuran Kaname κι αυτός είναι...
-Ξέρω ποιος είναι. Ήταν απ'τους ξακουστούς Marines στην East Blue. Το γεγονός ότι έγινε πειρατής θα δημιουργήσει ταραχές σε ορισμένες περιοχές.
-Δε με νοιάζει για αυτόν, μου περνάει απαρατήρητος, αν και οφείλω να παραδεχτώ ότι μου φάνηκε χρήσιμος κάποια στιγμή. Γιατί δε μας καρφώσατε στον Smoker?
-Γιατί να σας καρφώσω?
-Δε ξέρω, συνήθως φοβούνται τους επικηρυγμένους.
-Μικρέ, απέχεις πολύ απ'το να με φοβίσεις. Στα χρόνια μου οι πειρατές ήταν 20 φορές δυνατότεροι από τους τωρινούς. Το γεγονός ότι έχεις bounty δε σε καθιστά απαραίτητα επικίνδυνο. Γνώρισα πολλούς πειρατές με υψηλή επικήρυξη που έτρεχαν σαν γυναικούλες στο αντίκρισμα ενός άντρα.
-Δεν είμαι πειρατής...
-Όπως και να χει, δε με απασχολεί τι θα κάνετε. Αν θέλετε να πεθάνετε, κάντε το έξω απ'το μαγαζί μου.
-Ευχαριστώ για το χρόνο σας. του είπα και βγήκα με τον Squalo απ'το μαγαζί.
-Τι σκοπεύεις να κάνεις?
-Ο μόνος που μπορεί να γνωρίζει για τον Jester είναι ένας. δήλωσα και άνοιξα τον μανδύα μου, ώστε να φαίνεται το σώμα μου και το τατουάζ με το δράκο στο δεξί μου μπράτσο. Έπιασα τη λαβή του σπαθιού μου και το τράβηξα απ'τη θήκη στην πλάτη μου.
-Oi, είσαι σοβαρός!? Δεν μπορείς να τα βάλεις με τον Smoker, μην είσαι ηλίθιος!
-Είναι ο μόνος που μπορεί να ξέρει. Δε σου ζητώ να έρθεις μαζί μου προς θεού.
-... .... XAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXA!!!!!!!! Λες και θα σε αφήσω να τον δείρεις μόνος σου!!! 1 ολόκληρο χρόνο περιμένω αυτήν την στιγμή!!!
Άπλωσα το χέρι μου, σαν να του έλεγα να με ακολουθήσει και μαζί πλέον κινήσαμε προς την πλατφόρμα εκτέλεσης, όπου θα φροντίζαμε να τραβήξουμε λίγο την προσοχή.

Μερικά λεπτά αργότερα βρισκόμασταν στην πλατεία μπροστά στο πλήθος. Η πλατφόρμα ήταν μερικά μέτρα μπροστά μας και η απόσταση καλυπτόταν από τους περαστικούς. Κοίταξα τριγύρω και εντόπισα αρκετούς Marines, πολύ περισσότερους απ'την προηγούμενη φορά. Αυτό ήταν καλό, έτσι θα ερχόταν πιο γρήγορα ο Smoker και θα έπαιρνα τις πληροφορίες που ήθελα. Jester... τι είχες απογίνει? Αυτή η ερώτηση στροβιλιζόταν στο μυαλό μου και δε με άφηνε σε ηρεμία. Περπάτησα προς την πλατφόρμα και αφού της έριξα μια ματιά, σκαρφάλωσα τις σιδεριές και έφτασα στην κορυφή. Άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα, με αποτέλεσμα μερικές σιδεριές να λυγίσουν κάνοντας έναν εκκωφαντικό ήχο. Πλέον όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω μου και φυσικά οι Marines δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια. Αμέσως περικύκλωσαν την πλατφόρμα και έστρεψαν τα όπλα τους προς το μέρος μου, φωνάζοντας τις κλασσικές ασυναρτησίες τους.
-Κατέβα αμέσως απ'την πλατφόρμα και μην προκαλείς περαιτέρω ζημιά!
-Αλλιώς?
-Αλλιώς θα πεθάνεις στο όνομα της δικαιοσύνης.
- Bite me... του απάντησα, ενώ ο Squalo καθόταν σε μια γωνία και χασκογελούσε.
Ο εκνευρισμός και η αβεβαιότητα ήταν εμφανή στα πρόσωπα των ναυτικών. Ήταν λογικό άλλωστε. Η πλατφόρμα εκτέλεσης του Βασιλιά των Πειρατών που αποτελούσε πόλο έλξης αμέτρητων τουριστών και ιστορίας, καταπατούνταν από κάποιον ανίδεο. Οι περίεργοι περαστικοί είχαν αρχίσει να απομακρύνονται ευτυχώς, καθώς ο επικεφαλής έκανε νόημα να πυροβολήσουν. Μια ομοβροντία ακούστηκε, αλλά οι σφαίρες σταμάτησαν μπροστά μου. Τις άφησα να πέσουν στο έδαφος και την επόμενη στιγμή, "τράβηξα" τα μέταλλα της πλατφόρμας, διαλύοντας την. Βρισκόμουν ανάμεσα στα ερείπια, όταν καπνός άρχισε να περιβάλλει την πλατεία, στην οποία υπήρχαν πλέον μόνο Marines, εγώ κι ο Squalo.

Ο καπνός μας κάλυψε εντελώς και η μορφή του τρομερού Marine άρχισε να αγνοφαίνεται.
-Οι... Δεν ήξερα ότι θέλατε τόσο να μπείτε μέσα.
-Θέλω απαντήσεις. Αν μου τις δώσεις ίσως δείξω λίγη ευσπλαχνία και σε αφήσω να ζήσεις.
-Χαχαχα! Εσείς οι εγκληματίες στις μέρες μας είστε πραγματικά σκουπίδια. Τι θα κάνεις δηλαδή? Θα τρέξεις όπως την προηγούμενη φορά?
-Δοκίμασε! του απάντησα και πήρα θέση μάχης.
Ο Smoker έγινε εν μέρει καπνός και μου όρμισε, αλλά το σώμα του διαλύθηκε απ'τα μικρά εκρηκτικά που υπήρχαν στο σπαθί του Squalo.
-VOOOIIIIII!!! Είμαι και εγώ εδώ!
-Squalo. Μπορείς να αναλάβεις τους Marines? Είναι πολλοί και πιθανόν να μην καταφέρω να τους νικήσω όλους.
-Τς... κοίτα που έχουμε καταντήσει. Ένας Marine συμμάχησε με έναν Επαναστάτη. Είσαι πράγματι σκουπίδι Superbi Squalo.
-Σκάσε γέρο. Καιρό ήθελα να σε λιώσω. Τώρα μου δόθηκε η ευκαιρία και προς Θεού, δε συμμάχησα με τον άχρηστο από δω.
-Οι Squalo. Τράβα στους Marines για να μη σε στείλω εγώ και ξέρεις πόσο εύκολα μπορώ να το κάνω.
-Τς..
-Γνωρίζεις τι έκανες? Κατέστρεψες ένα απ'τα πιο σεβάσμια μνημεία.
-Μνημεία? Δε με απασχολεί. Αν αυτός ο άντρας, ο επονομαζόμενος Βασιλιάς των Πειρατών ήταν όντως τόσο ισχυρός, έπρεπε να είχε ρίξει την Κυβέρνηση και να έχει οδηγήσει τον κόσμο στην ελευθερία. Αντί αυτού, αποφάσισε να παραδοθεί. Πόσο ηλίθιος θάνατος. Παρακινητικός και σπουδαίος, αλλά ηλίθιος.
-Νομίζω ότι αφιέρωσα αρκετό χρόνο στην ομιλία μιας μύγας, δε νομίζεις? Απλά θα σε στείλω στο Impel και θα σε αφήσω στους εκεί φρουρούς.
Με μιας, άνοιξα τη μικρή θήκη στο πίσω μέρος του παντελονιού μου και έβγαλα το δίχτυ από Kairoseki. Δίχως να χάσω χρόνο, το έδεσα γύρω απ'την αριστερή μου γροθιά και ετοιμάστηκα να του επιτεθώ.

Του όρμισα, αλλά ως απάντηση έλαβα μια "ιπτάμενη" γροθιά. Ο Smoker χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις του φρούτου του, έστελνε τη γροθιά του ενισχύοντας την ορμή της με καπνό προς το μέρος μου. Αντεπιτέθηκα ρίχνοντας μπουνιά με το αριστερό μου χέρι, με αποτέλεσμα η γροθιά του Smoker να διαλυθεί.
-Γι αυτό είσαι τόσο αισιόδοξος? είπε καθώς ο καπνός συσσωρευόταν γύρω απ'το χέρι του. Επειδή έχεις όπλο από Kairoseki? Σοβαρέψου απόβρασμα!
Την επόμενη στιγμή, άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα, ενώ παράλληλα ακούγονταν διαξιφισμοί και κραυγές των Marine που πολεμούσαν με τον Squalo. Τα μέταλλα της διαλυμένης αποβάθρας κόλλησαν κι αυτά στο δεξί μου χέρι, δημιουργώντας ένα μεταλλικό "αντίγραφο" ύψους 4ων μέτρων.
-Destructive Fist!
-White Blow!
Οι γροθιές μας συγκρούστηκαν και ύστερα από λίγο, αυτή του Smoker καταστράφηκε, με αποτέλεσμα η γροθιά μου να συνεχίσει και να συνθλίψει το σώμα του. Ή μάλλον θα συνέθλιβε το σώμα του αν δεν ήταν χρήστης Logia φρούτου. Δεν άργησε να επανέλθει στη φυσιολογική του μορφή με το πούρο να κρέμεται στο στόμα του. Η ενδυμασία του δεν είχε αλλάξει ούτε αυτή. Φορούσε το ίδιο μπλε παντελόνι με την λευκή ζακέτα που έγραφε στην πλάτη "Δικαιοσύνη". Τα λευκά του μαλλιά ξεχώριζαν από απόσταση, πράγματι, τα έβαζα με έναν θρύλο της East Blue. Έναν θρύλο που καιρός ήταν να σβήσει.
-Τι έγινε Smoker? Η γροθιά σου δεν αντέχει τη δική μου?
-White Vine!
Έστειλε καπνό κατά πάνω μου, ο οποίος είχε πάρει σχήμα μαστιγίου. Είχα ξαναδεί την επίθεση στο παρελθόν και είχε αρκετά καταστροφικά αποτελέσματα. Πηδώντας στο πλάι απέφυγα το χτύπημα και ταυτόχρονα "αποκόλλησα" τα μεταλλικά αντικείμενα από πάνω μου και ετοιμάστηκα να χρησιμοποιήσω μια νέα τεχνική.

Τα μέταλλα άρχισαν να περιστρέφονται κυκλικά γύρω απ'τον Smoker και στη συνέχεια σχημάτισαν μια σφαίρα παγιδεύοντας τον. Εκμεταλλεύτηκα το χρόνο που κέρδισα για να βρω έναν καλό τρόπο να τον νικήσω. Έλυσα το δίχτυ απ΄το χέρι μου και πλησίασα στη σφαίρα. Άνοιξα ένα μέρος της γύρω στο 1 μέτρο και καπνός ξεκίνησε να εξέρχεται. Πέταξα το δίχτυ, αλλά μάλλον είχε προβλέψει την κίνησή μου. Ο καπνός κινήθηκε αστραπιαία με αποτέλεσμα να ρίξω το δίχτυ στα μέταλλα στο εσωτερικό της σφαίρας, διαλύοντας την. Το δίχτυ δε βρισκόταν στην κατοχή μου και ο Smoker επιτέθηκε γνωρίζοντάς το. Καπνός έβγαινε από διάφορα σημεία του σώματός του και παίρνοντας σχήμα γροθιάς, κατευθύνθηκε προς το μέρος μου. Απέφυγα πηδώντας ή σκύβοντας τις πολλαπλές επιθέσεις, αλλά με κρατούσαν μακριά απ'το δίχτυ. Έτσι, έτρεξα προς το μέρος του και αποφεύγοντας τις γροθιές από καπνό επιχείρησα να το πιάσω, αλλά ο Smoker εμφανίστηκε μπροστά μου και μου έκλεισε το δρόμο. Κρατούσε στα χέρια του το Jutte από Kairoseki, πράγμα που σήμαινε ότι είχε δει σοβαρότερα τη μάχη μας. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου συνειδητοποιώντας τι μπορούσα να κάνω.
-Μη με μισήσεις γι αυτό.
Με κοίταξε περιμένοντας το τι θα κάνω, αλλά δε φαίνεται να είχε υπολογίσει δίπλα σε τι στεκόταν. Όλα τα μεταλλικά αντικείμενα που είχαν χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία της σφαίρας, βρίσκονταν δίπλα στον Captain. Συνειδητοποίησε την απροσεξία του, αλλά ήταν αργά για να αποφύγει την επίθεση. Την επόμενη στιγμή τα μεταλλικά αντικείμενα αιωρήθηκαν και έκλεισαν τον Smoker σε μια σφαίρα. Τότε έτρεξα στο δίχτυ και αφού το έπιασα στα χέρια μου, άρχισα να το περιστρέφω. Η σφαίρα συρρικνώθηκε απότομα διαλύοντας τον αντίπαλό μου, ο οποίος όμως άρχισε να ξεγλιστρά απ'την παγίδα απ'τα πολλαπλά κενά μεταξύ των μετάλλων, δίνοντάς μου έτσι την νικητήρια ευκαιρία.

Πέταξα το δίχτυ, το οποίο πέτυχε τον Smoker την στιγμή που επανερχόταν στη φυσιολογική του κατάσταση, αφαιρώντας τις δυνατότητες που του παρείχε το φρούτο του και αποδυναμώνοντας τον. Αμέσως, έτρεξα και έφτασα κοντά του βγάζοντας μια χούφτα σφαίρες, τις οποίες άφησα να αιωρούνται δίπλα στο απλωμένο χέρι μου. Ο πυκνός καπνός αραίωσε, φανερώνοντας τα πτώματα δεκάδων Marine και τον Squalo γεμάτο πληγές.
-VOOOIIIIII!!! Ακόμα να τελειώσεις!?
-Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μου απαντήσεις.
-Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό?
Την επόμενη στιγμή μια σφαίρα καρφώθηκε στην κοιλιά του και ο Captain έφτυσε αίμα.
-Δε φημίζομαι για την υπομονή και την ανθρωπιά μου ξέρεις. Θέλω να μάθω τι απέγινε ο Jester Rogers και θα φύγω.
-Σιγά μη δώσω πληροφορίες σε ένα απόβρασμα.
Τότε ο Squalo, τον οποίο δεν είχα προσέξει, έτρεξε και κλώτσησε με δύναμη το πρόσωπο του Smoker, στέλνοντάς τον λίγα μέτρα πιο πέρα. Μάζεψα το δίχτυ πάνω απ'τον πληγωμένο αξιωματικό και κίνησα προς το λιμάνι με τον Squalo να περπατά με δυσκολία δίπλα μου.
-Πώς κατάντησες έτσι...
-Σκάσε! Ήταν πολλοί.
Προχωρούσαμε στα στενά και η ταραχή που είχε δημιουργηθεί απ'τις πράξεις μας ήταν εξωφρενική. Θα δυσκολευόμασταν να φτάσουμε στο πλοίο μου δίχως μάχη και στην κατάστασή μας δε θα μπορούσαμε να τα βάλουμε με πολλούς Marines. Ακούμπησα την πλάτη μου σε έναν τοίχο και έκατσα για λίγο εκεί να ξεκουραστώ. Τότε θυμήθηκα ότι στον Jester είχα δώσει ένα Den-Den Mushi στο λιμάνι του Avalon. Χωρίς να το σκεφτώ, το έβγαλα απ'την τσέπη μου και πάτησα τα κουμπιά για να καλέσει το Den-Den Mushi του Jest.

Περίμενα υπομονετικά. Δεν ήξερα αν ήταν δυνατόν να επικοινωνήσω μαζί από τέτοια απόσταση, αλλά είχα την ελπίδα ότι θα το σήκωνε και θα μου έλεγε ότι ήταν εντάξει και πως ετοιμαζόταν να συναντηθούμε για να συνεχίσουμε τις αποστολές μας. Ύστερα από λίγο ακολούθησε σιγή και..
-Ναι?
-Jester!?
-Α, Kuran! Πού είσαι?
-Είσαι ζωντανός!?
-Τι?
-Τίποτα... ξέχνα το. Είμαι στην Loguetown, αλλά όχι για πολύ. Θα φύγω σε λίγο και θα έρθω στην West Blue να συνεχίσουμε την πορεία μας.
-Εμμμ... Σχετικά με αυτό.
-Τι έγινε?
-Αυτή την στιγμή είμαι στο Micqueot με την Akane... ξέρεις... παντρευτήκαμε. Ήταν κάπως ξαφνικό.
-Αλήθεια!? Άντε και καλούς απογόνους!
-Εμμ.. να... Μετά από αυτό αποφάσισα να σταματήσω. Δε θα συνεχίσω να είμαι Επαναστάτης. Θέλω να ζήσω μια ήρεμη ζωή με την Akane.
Τα λόγια του με είχαν αποστομώσει. Δεν το περίμενα ποτέ αυτό. Ευτυχώς δεν ήταν νεκρός, αλλά αντί αυτού είχε παραιτηθεί από τον αγώνα μας. Πόσο χειρότερο μπορούσε να γίνει?
-Ξέρω ότι ακούγεται πολύ λάθος, αλλά δεν είναι μια απόφαση που πήρα εύκολα. Ακόμα πονάει να ξέρω ότι εσείς θα μάχεστε για το καλ...
-Σκάσε... Νομίζω ότι άκουσα αρκετά. Σου εύχομαι να περάσεις καλά και να σου βγει σε καλό ο δρόμος που επέλεξες. Δε χρειάζομαι περαιτέρω επαφές μαζί σου. Αντίο.
Έκλεισα το Den-Den Mushi και έμεινα να κοιτάω το κενό. Τι ξεφτίλα. Τόσα σχέδια, τόσες ελπίδες για το τίποτα. Απ'ότι φαίνεται, έπρεπε να συνεχίσω το ταξίδι μου μόνος. Δε θα άφηνα τη φιλία ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα να εμπλακεί ξανά στο σκοπό μου.

Ήμουν ήδη αρκετά θυμωμένος για να μένω άπραγος. Έκανα νόημα στον Squalo που περιποιούνταν τις πληγές του και ετοιμαστήκαμε να πάμε στο πλοίο.
-Ωχ! Ξεχάσαμε να πάρουμε προμήθειες.
-Δε με απασχολεί.
-Οι! Μπορεί να πεθάνουμε από ασιτία αν αργήσουμε.
-Έχεις ενδιαφέρον όνομα, σωστά Squalo? Γιατί δεν πιάνεις κανά καρχαρία τότε?
- Καλά. Αν πεινάσω θα φάω εσένα.
Βγήκαμε απ'το στενό και βρεθήκαμε να τρέχουμε στο δρόμο του λιμανιού. Υπήρχε πολύς συνωστισμός, κάτι που μας παρείχε κάλυψη, αλλά μόνο προσωρινά. Σύντομα φτάσαμε μπροστά στην πλατφόρμα του πλοίου μου, όπου μας περίμενε μια ντουζίνα Marines.
-Ακίνητοι!!! φώναξε ένας και όλοι σήκωσαν τα μουσκέτα τους.
Άρχισα να στέλνω μαγνητικά κύματα προς αυτά, με αποτέλεσμα να λυγίσουν σε πολλά σημεία καθιστώντας τα άχρηστα. Οι ναυτικοί κοιτούσαν έντρομοι το θέαμα και εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία, τράβηξα το σπαθί μου και άρχισα να τους σφάζω. Άλλους τους αποκεφάλισα, από άλλους διαμέλισα τα άκρα, ενώ σε άλλους έμπηξα το σπαθί μου στο στήθος τους. Ο θάνατός τους ήταν σύντομος, καθώς δε φαίνεται να ήταν ενημερωμένοι για τις ικανότητές μου. Παράλληλα ο Squalo είχε ανέβει στο καράβι και τα είχε ετοιμάσει όλα. Ανέβηκα απ'την ανεμόσκαλα και αφού έλυσα το σκοινί, ανοιχτήκαμε στη θάλασσα. Μετέφερα τα παραπετάσματα στο αμπάρι και επανέφερα τα πολεμικά είδη στο κατάστρωμα. Πήγα στο πηδάλιο και έλεγξα τις συντεταγμένες προσπαθώντας να υπολογίσω σε πόσες μέρες θα φτάναμε στη σήραγγα των Επαναστατών. Αφού το έκανα, ξάπλωσα στο κατάστρωμα και κοιμήθηκα. Δεν είχα πλέον δυνάμεις για τίποτα. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να ξεκουραστώ και να ξεχάσω ότι συνέβη με τον Jester.

[Τέλος]

Όνομα: Kuran Kaname
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 10
Beli: 30.000
Bounty: +5.000.000
Παρατηρήσεις: Απλα αψογη ιστορια. Με χαλσασε λιγο οτι το den den mushi ηταν προφανης λυση και θα μπορουσες να το χρησιμοποιησεις εξ αρχης αλλα κατα τα αλλα ουτε λαθη ειχες και εκανες και πολυ καλες περιγραφες στις μαχες. Μπραβο!