[Τέλος] Crown Island 3[Αλλαγή παράταξης]

Ήμουν στο κρεβάτι μου και κοιμόμουν. Η κούραση με είχε καταβάλει. Το μόνο που επιθυμούσα ήταν λίγα λεπτά ακόμα ξεκούρασης αλλά ο φίλος μου ο Wailord δεν μ'άφηνε να ευχαριστηθώ το ζεστό μου κρεβατάκι.
-Εεεεεε, παλιό τεμπέλη, ξύπνα επιτέλους!!
-Ποιος? Τι?
-Ακόμα στο ποιος είσαι! Αν δεν σηκωθείς, πως θα βρούμε τον θησαυρό??
-Θη.... θησαυρό??
-Αααααα, δεν θα τα πάμε καλά.
Κι έτσι ο Wailord πήρε ένα κουβά νερό και μ'έλουσε.
-Αυτό ήταν πολύ κρύο!!
Είπα και πετάχτηκα αμέσως απ'το κρεβάτι μου.
-Μπα, κρυώνει και ο άνθρωπος-λάβα???
-Διακρίνω ένα τόνο ειρωνείας, ψαρομούρη??
-Τι?? Τι είπες???
-Εκτός από ψαρομούρης , είσαι και κουφός?
-Έλα και πες το εδώ μπροστά μου ρε!!!
-Να'ρθω, να δω τι θα κάνεις!!!
Και τα πρώτα "φιλικά" μπουνίδια έπεσαν. Ήταν ένας καλός τρόπος για να ξυπνήσει κανείς και να ξεκινήσει την μέρα του.

Η φιλική διαμάχη μεταξύ των δυο μας τελείωσε με λίγες μελανιές και μερικά γδασίρματα.
-Να ξέρεις πως σε λυπήθηκα....
-Και γιατί να το κάνεις αυτό?
-Για να μην χαλάσω αυτήν την ψαρόφατσα που έχεις.
-Θες να φας κι άλλες!?!?
-Όχι, τελείωσα μαζί σου για σήμερα.
-Φοβάσαι γατάκι??
-Θα σε έκανα ευχαρίστως ψητό αλλά είμαι σίγουρος πως θα έχεις απαίσια γεύση!!
-Ευχαριστώ!
-Που δεν σε ψήνω??
-Όχι ρε!! Συγκεντρώσου. Για την εγχείρηση μιλάω. Ξέρω πόσο δύσκολη θα ήταν αυτή η απόφαση που πήρες, απ'την στιγμή που δεν έχεις ιδέα από ιατρική.
-Κάτι ξέρουμε και μεις από ιατρική!! Τόσα ψάρια έχω καθαρίσει για να φάω....
-Εντάξει, εντάξει...Σ'ευχαριστώ πάντως. Αλήθεια το εκτιμώ.
-Γι'αυτό είναι οι φίλοι!!
-Ναι, σίγουρα. Πότε ξεκινάμε για τον θησαυρό?
-Σε λίγο. Ας ετοιμάσουμε πρώτα μερικά πράγματα και ξεκινάμε μετά. Θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεχτικοί γιατί μέχρι τώρα έχουμε δεχτεί αρκετές περιπτώσεις κι έχουμε ένα ολόκληρο νησί που δεν έχουμε εξερευνήσει. Ίσως βρούμε κάτι πιο επικίνδυνο.

Κι έτσι κι έγινε. Αρχίσαμε σιγά σιγά να ετοιμάζουμε τα πράγματα μας. Φτιάξαμε και οι δύο από μία τσάντα και την φορτώσαμε στον ώμο μας. Εγώ, έζωσα και τα σπαθιά μου γύρω απ'την ζώνη μου, την έσφιξα γερά για να μην πέσει και βγήκα έξω στο κατάστρωμα του μικρού μου πλοίου. Ο Wailord ήταν ήδη εκεί και με περίμενε.
-Τι θα γίνει ρε ψηλέ εσένα θα περιμένουμε όλη την ώρα??
-Τι να κάνω ρε συ, αφού έχω πολλά να ετοιμάσω.
-Ναι, ναι....Την τσαντούλα με τις πρώτες βοήθειες την πήρες??
-Γιατί, έχεις σκοπό να τραυματιστείς ξανά θανάσιμα??
-Χα-χα-χα, πολύ αστείο!! Γελάσαμε!!
-Το ξέρω, γι'αυτό το είπα.
-Άσε τις κρυάδες και ας ξεκινήσουμε επιτέλους, αυτό το αναθεματισμένο κυνήγι, γιατί βαρέθηκα!!
-Έχεις δίκιο, κι εγώ βαρέθηκα να μας επιτίθονται όλη την ώρα. Καιρός να αλλάξουν λίγο οι ρόλοι. Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
-Έχεις καμιά ιδέα ή απλά κάνεις δηλώσεις για να με εντυπωσιάσεις?
-Ποτέ δεν κάνω δηλώσεις εντυπωσιασμού!! ΘΗΣΑΥΡΕ ΕΡΧΟΜΑΙ!!!
-Οοοοοοο, τρομαχτικό!!
-Σκάσε!!

Έπειτα από μερικές ανταλλαγές "φιλοφρονήσεων" ξεκινήσαμε την αναζήτηση μας μέσα στα βάθη του νησιού. Καθώς προχωρούσαμε έβγαλα τα σπαθιά μου για να κόβω τις διάφορες ρίζες και φυλλωσιές που βρίσκαμε στο διάβα μας και εμπόδιζαν την πορεία μας.
-Πφφφ, βαρετή αυτή η πορεία. Πες τίποτα να περάσει η ώρα!!
-Τίποτα!!
-Αν το συνεχίσεις αυτό θα φας μπουνιά!
-Αφού μ'αρέσει να σε πειράζω.
-Κι εμένα μ'αρέσει να σε δέρνω, τι θα πει αυτό? Να σε δέρνω σ'όλη την διαδρομή?
-Αν αυτό σ'ευχαριστεί και βγάλεις επιτέλους το σκασμό γιατί με ζάλισες με την πολυλογία σου, ναι κάντο!!
-Καλά, καλά δεν ξαναμιλάω!!
-Επιτέλους!
Συνεχίσαμε τον δρόμο για περίπου δέκα με δεκαπέντε λεπτά σε μία ατμόσφαιρα ιδανική για μένα. Ησυχία και ηρεμία!! Ευτυχώς ο Wailord σταμάτησε να μιλάει, αλλά δυστυχώς όλα τα καλά έχουν κι ένας τέλος.
-Τελικά δεν θα πούμε τίποτα να περάσει η ώρα??
-Ωχ, όχι πάλι!!

-Δεν γίνεται να την βγάλουμε στην μούγκα ρε συ....Έλα πες κάτι...
-Έχω μία ιδέα...Έχεις λεφτά μαζί σου??
-Ενδιαφέρον!! Επιτέλους πρότεινες κάτι καλό!!! Ζάρια, χαρτιά, τι???
-Διαγωνισμό γνώσεων!!
-Διαγωνισμό γνώσεων?? Τι δηλαδή??
-Τι καταλαβαίνεις μ'αυτό που είπα?? Θα ρωτάμε, θα απαντάμε...
-Ναι ξέρω τι θα πει αυτό...Πώς θα ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΡΩΤΆΩ!!
-Καλά μην φωνάζεις!! Άκου...Επειδή είμαι σίγουρος για τις γνώσεις μου για κάθε απάντηση που δε θα ξέρω θα σου δίνω 100 μπέλι, ενώ για κάθε απάντηση που δε θα ξέρεις εσύ θα μου δίνεις 1 μπέλι. Συμφωνείς?
-Είσαι πολύ καλός ρε συ. Οκ, ξεκίνα πρώτος.
-Ποια είναι η πρωτεύουσα της Αραμπάστα?
-Η Nanohana!
-Δεν ξέρεις τι σου γίνεται! Η Alubarna είναι!! Δώσε μου ένα 1 μπέλι.
-Πάρτο. Τώρα είναι η σειρά μου. Πως λέγεται το ζώο που ζει στις σκεπές των σπιτιών της Loguetown, έχει 8 πόδια, δύο κεφάλια και τρώει μόνο πράσινα μήλα??
-Δ...Δεν ξέρω.....
-Δώσε μου 100 μπέλι τότε!!
-Πώς το λένε τελικά αυτό το παράξενο ζώο??
-Δεν ξέρω Ρομπ, πάρε 1 μπέλι!!

-Αυτό που έκανες το ξέρεις ότι ήταν ύπουλο εεε???
-Ενώ εσύ είχες όλες τις καλές και αγνές προθέσεις να παίξεις τίμια και σε αδίκησα εεε???
Δεν απάντησα στην ερώτηση του Wailord κι έτσι συνεχίσαμε την πορεία μας, έχοντας αυτήν την φορά έναν Wailord να περηφανεύεται συνεχώς και να με ζαλίζει!!
-Πόσο θα κρατήσει αυτό??
-ΜΜμ, να σκεφτώ, να σκεφτώ....
-Σκέψου λίγο γρήγορα όμως μην πάρεις και η νύχτα....
-Και να μας πάρεις τι έγινε?? Έχουμε εσένα να μας φωτίσεις τον δρόμο. Θα κάνεις μία έκρηξη και μπουμ, φως!!
-Το πιο πιθανό είναι να πάρει φωτιά το δάσος απ'την θερμοκρασία!!
-Και τότε ο μεγάλος Wailord με το Fishman Karate του θα δώσει την λύση, γεμίζοντας με γάργαρο νερό την φλεγόμενη περιοχή!! Και τότε θα γίνει, ο ήρωας του δάσους!!!
-Και μετά θα χτυπήσει το ξυπνητήρι και μπουμ...ο μεγάλος Wailord θα πέσει απ'το κρεβάτι!!!
-Το λες επειδή ζηλεύεις!!
-Τι να ζηλέψω ρε!!! Τα λέπια σου???
-Θες να ξαναρχίσουμε αυτήν την κουβέντα????
-Η αλήθεια είναι πως όχι. Προτιμώ να συνεχίσουμε δίχως να μιλάς!!
-Αυτό ξέχνα το magma-boy!!

Χωρίς να χάνουμε κι άλλο χρόνο, σταματήσαμε τα περιττά σχόλια και συνεχίσαμε το οδοιπορικό μας για το κέντρο του νησιού, όπου απ'τις πληροφορίες που είχαμε βρισκόταν ο θησαυρός.
Ο Wailord ήταν πράγματι ένας πολύ καλός οδηγός. Μπορούσε να βρει τα πάντα σε οποιοδήποτε μέρος κι αν τον έβαζες.
-Από μικρό, οι δικοί μου είχαν φροντίσει να μου μάθουν να προσανατολίζομαι. Δεν ξέρεις πόο εύκολο είναι να χαθείς στα βάθη της θάλασσας!!
Απ'ότι έλεγε όλοι οι ψαράνθρωποι ήταν καλή στο να βρίσκουν δρόμους και να κάνουν τους οδηγούς. Εγώ βέβαια δεν τον πίστευα. Ήμουν σίγουρος πως αυτό ήταν ένα μοναδικό χάρισμα που είχε ο ίδιος. Ήξερε κάθε μονοπάτι, κάθε πέτρα και κάθε δέντρο του νησιού σα να ήταν η παλάμη του. Δεν του ξέφυγε τίποτα. Μας οδήγησε μέσα από ένα απέραντο δάσος, με πολλά ψηλά δέντρα, θάμνους, απότομους γκρεμούς, διάφορα άλλα εμπόδια και αρκετά άγρια ζώα. Για τα ζώα βέβαια είχαμε προετοιμαστεί κατάλληλα. Γνωρίζαμε ότι στο συγκεκριμένο νησί υπήρχαν πολλά από δαύτα και τα περισσότερα δεν ήταν και φιλικά. Ήξερα αρκετούς τρόπους για να αποφύγουμε κάποια που θα μας δημιουργούσαν πρόβλημα και θα μας καθυστερούσαν. Μπορούσα απ'τα ίχνη στο έδαφος να καταλάβω αν υπάρχει κίνδυνος τριγύρω ή όχι. Καθώς λοιπόν προχωρούσαμε μέσα στο απέραντο δάσος ακούστηκε ένας θόρυβος...

-Τι ήταν αυτό??
-Δεν ξέρω, εσύ υποτίθεται μας οδηγείς!! Κάποιο ζώο ίσως?
-Δεν μ'άρεσε καθόλου αυτός ο ήχος!!
-Ούτε εμένα. Είσαι έτοιμος? Προβλέπω μάχη στον ορίζοντα!!
-Τώρα θυμήθηκα!! Είμαστε στην περιοχή των πανθήρων!! Είναι αρκετά αιμοβόρικα πλάσματα! Κινούνται σε μικρές ομάδες και τους αρέσει το κρέας!!
-Και το ψάρι να υποθέσω εεεε??
-Σςςςς!! Ησυχία!! Μας πλησιάζουν....
Εγώ δεν μίλησα άλλο...Το μόνο που έκανα ήταν να τραβήξω προσεχτικά τα σπαθιά μου απ'τις θήκες τους...
Μόλις με είδε ο Wailord, έβγαλε το ακόντιο που είχε στην πλάτη του και κρατώντας το σφιχτά με τα δυο του χέρια πήρε θέση άμυνας. Κοιτούσε τριγύρω, κρατώντας σφιχτά στα χέρια του το όπλο που του είχα δώσει, όταν πρωτομπήκε στο πλοίο μου. Το είχα πάρει απ'τον Don Krieg, τον πιο δυνατό υποτίθεται πειρατή της East Blue. Είχαμε ετοιμαστεί για μάχη. Δεν ξέραμε τι βρισκόταν γύρω μας. Το σίγουρο όμως ήταν ότι δεν ήταν φιλικό.
-Όποιος σκοτώσει πιο πολλές κερδίζει ένα βαρέλι ρούμι!!
-Πάει το στοίχημα!!!

-Τους μυρίζομαι...Βρωμάνε από χιλιόμετρα!! Είναι τέσσερις και είναι πεινασμένοι!!
-Οι πάνθηρες...?? Τι μύτη είναι αυτή αδελφάκι μου??
-Ναι οι πάνθηρες!! Και είναι μύτη εμπειρίας!!
-Δεν έχω ξαναδει πάνθηρες να κυνηγάνε σε ομάδες αλλά αυτοί εδώ, απ'ότι λες, το κάνουν. Και εμείς είμαστε η λεία τους.
-Γι'αυτό πρέπει να προσέχουμε!!
-Ξέρουν να κρύβονται καλά όμως...
-Μην τους υποτιμάς αλλιώς είσαι νεκρός.
-Δεν σκοπεύω να πεθάνω από ένα μάτσο γατιά!!
-Άγρια γατιά θα πρόσθετα!!!
-Δεν μπορώ να περιμένω έτσι!! Γιατί δεν μας ορμάνε???
-Βάζιεσαι να πεθάνεις?? Χαχαχα!!
-Σκάσε!!!
-Έχουν πλεονέκτημα αυτή τη στιγμή. Μας βλέπουν, εμείς όμως όχι. Μόλις βρουν την κατάλληλη ευκαιρία δεν θα διστάσουν να επιτεθούν!!
-Ας μείνουμε σε εγρήγορση τότε!! Μην τους δώσουμε ευκαιρία να περάσουν την άμυνα σας!!

Ενώ ετοιμαζόμασταν για μάχη με τους πάνθηρες, που παραμόνευαν γύρω μας περιμένοντας να μας επιτεθούν, ακούστηκε ένας ελαφρύς ήχος, σαν να έπαιζε κάποιος ένα μουσικό όργανο!!
-Τι είναι πάλι αυτό??
-Απ'ότι φαίνεται, είναι μουσικόφιλοι πάνθηρες!!!
-Λες να έχουν χαρτί και από ωδείο!!
-Δεν ξέρω πάντως μοιάζει με βιολί αυτό ο ήχος!!
-Κι ο πάνθηρας παίζει το βιολί του....Ωραίος τίτλος!!
-Ναι, για την ταφόπλακα σου!!
-Άκου....Πλησιάζει...
-Όντως, ο ήχος όλο και δυναμώνει!!!
-Τι μπορεί να είναι αυτό???
-Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα!! Αλλά δεν μ'αρέσει καθόλου!!!

Εκεί που περιμέναμε την επίθεση των άγριων ζώων, μπροστά μας εμφανίζεται, ένας ψηλός τύπος, με μωβ μαλλί, κουρεμένο σε στυλ μοϊκάνα, φορώντας ένα κίτρινο πανωφόρι και κρατώντας το βιολί απ'το οποίο ακουγόταν λίγο πριν η μελωδία.
-Τι είσαι πάλι εσύ?
-Ο θάνατος σας!!

Ήμασταν περιτριγυρισμένοι από δέντρα και θάμνους. Ο αέρας έκανε τις φυλλωσιές των δέντρων να κουνιούνται στον ρυθμό του. Και μπροστά μας είχαμε αυτόν τον περίεργο τύπο. Τότε ακούστηκε ένα "κλατς"!! Ένα κλαδάκι έσπασε απ'την μεριά που ήταν ο Wailord!! Αμέσως γύρισα και έριξα ένας βέλος λάβας προς τα εκεί. Τότε ακούστηκε ένας δυνατός βρυχηθμός!! Το βέλος πέτυχε τον μεγαλόσωμο, μαύρο πάνθηρα στο στήθος καθώς πήγε να σηκωθεί όρθιος και να ορμήσει και ένας πίδακας αίματος πετάχτηκε και έλουσε τον Wailord. Το χτύπημα μου του έλιωσε σχεδόν την καρδιά. Ο Wailord δεν δίστασε και κάρφωσε με το ακόντιο του τον πάνθηρα στην κοιλιά!! Αυτό ήταν οι πάνθηρες είχαν ξεκινήσει την επίθεσή τους!! Με μαέστρο τον τύπο με το βιολί!!!
-Τα ζωάκια μου πεινάνε!!!
-Τα μάτια σου δεκατέσσερα Wailord!! Μην χάνεις την αυτοσυγκέντρωση σου!!
-Δεν πρόκειται.
-Προσπάθησε να αποφεύγεις τα χτυπήματα τους!! Μην τους κοντράρεις στα ίσα! Είναι πιο δυνατοί!!
-Αυτό θα το δούμε στην πράξη!!
Φώναξε με δύναμη ο Wailod κι έριξε άλλη μία με το ακόντιο στον τραυματισμένο πάνθηρα!! Τον πέτυχε στην ωμοπλάτη και τον σώριασε στο έδαφος!!!
-Σκοτώσατε τους φίλους μου και τώρα σκοτώσατε ένα απ'τα ζωάκια μου. Θα το πληρώσετε αυτό με τις άθλιες ζωές σας!! Πάνω τους!!!
Είπε ο τύπος και συνέχιζε να παίζει το βιολί του...

Ο τύπος είχε γίνει εκνευριστικός αλλά έπρεπε πρώτα να αντιμετωπίσουμε τους πάνθηρες. Ύστερα θα ερχόταν κι η σειρά του.
-Σκύψε!!
Φώναξα στον Wailord ενώ αυτός ετοιμαζόταν να τραβήξει το ακόντιο του απ'τον σκοτωμένο πάνθηρα. Εγώ παράλληλα έτρεξα προς το μέρος του και πάτησα πρώτα πάνω του για να πάρω έξτρα ώθηση και να πηδήξω ψηλότερα. Είχα και τα δύο μου σπαθιά στα χέρια και έτσι κατάφερα να καρφώσω τον πάνθηρα που έβγαινε πίσω απ'τον σύμμαχό μου στα μάτια κι έπειτα τράβηξα τα σπαθιά μου δεξιά κι αριστερά με αποτέλεσμα να κόψω το πάνω μέρος του κεφαλιού του πάνθηρα και να τον σκοτώσω!!
-Ουφ, παραλίγο!!
-Δύο πάνε, δύο μένουν!!
-Λίγη βοήθεια κι εδώ πέρα!! Γρήγορα!!!
Δεν είχα προλάβει να σφάξω τον δεύτερο πάνθηρα, σώζοντας τον Wailord, και ήδη οι άλλοι δύο εμφανίστηκαν στριμώχωντας τον και προσπαθούσαν να τον σκοτώσουν. Αυτός με επιδέξια άλματα και τούμπες απέφευγε προσωρινά τα χτυπήματα των δύο ζώων αλλά δεν θα άντεχε για πολύ ακόμα!!!
-Απ'ότι φαίνεται τα ψάρια όντως είναι η αγαπημένη τροφή των γάτων!!
-Άσε τις χαζομάρες και δώσε ένα χεράκι εδώ πέρα!! Και θα κάνω πως δεν άκουσα το αστείο με τα ψάρια!!
-Χαχαχαχα! Ετοιμάσου, έρχομαι!!

-Wailord, πέτα το ακόντιο σου με δύναμη στον ένα πάνθηρα!! Τα υπόλοιπα θα τα τακτοποιήσω εγώ!!
-Άντε να δούμε τι θα κάνεις!! Πάρτε αυτό βρωμόγατες!!
Έτσι κι έγινε. Ο Wailord πέταξε με δύναμη το ακόντιο του κι αυτό κάρφωσε τον ένα πάνθηρα στο δεξί μάτι. Ο μονόφθαλμος πλέον πάνθηρας είχε εξαγριωθεί τελείως και ορμούσε με περισσότερη μανία στον Wailord.
-Αυτό ήταν το περίφημο σχέδιο σου??? αυτός θα με φάει εν ριπή οφθαλμού.
-Κοίτα να μαθαίνεις ψαράκι!!!
Μετέτρεψα τα χέρια μου σε λάβα κι άρχισα να ρίχνω μικρά κομμάτια προς τον χτυπημένο πάνθηρα. Ήταν λες και τον χτυπούσε πολυβόλο. Τα μικρά κομμάτια λάβας ήταν σαν σφαίρες και το αποτέλεσμα ήταν να γαζώσω τον πάνθηρα και να δώσω ένα τέλος στην άθλια ζωή του. Ο άλλος πάνθηρας έδειχνε να τρομάζει αλλά δεν οπισθοχωρούσε.
-Όρμα του. Μην κοιτάς σαν βλάκας!! Όρμα και σκότωσέ τον.
Τότε ο πάνθηρας, υπακούοντας την διαταγή του βιολιτζή, γύρισε προς το μέρος μου κι άρχισε να τρέχει με δύναμη!!
-Έλα σε μένα μικρό γατάκι!!
Ενώ λοιπόν κατευθυνόταν καταπάνω μου, ξαφνικά η ταχύτητα του μειώθηκε και ο πάνθηρας βρέθηκε στο έδαφος να ψυχοραγεί!!

-Τι έπαθες ηλίθιο πλάσμα γιατί έπεσες??? Σήκω και πάλεψε!! Σήκω και πάλεψε για τον αφέντη σου, βρωμιάρα γάτα!!!
Ο πάνθηρας ήταν πεσμένος κάτω από ένα πισώπλατο χτύπημα του Wailord. Μόλις επιτέθηκε σε μένα, ο ψαράνθρωπος, βρήκε ευκαιρία και κινήθηκε αστραπιαία πίσω απ'τον πάνθηρα μαχαιρώνοντας τον στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο του ζώου.
-Απ'ότι φαίνεται ασχημομούρη έμεινες μόνος σου!!!
-ΑΑαα...Αυτό....
-Αυτό τι?? Αυτό είναι το τέλος σου θες να πεις??
-Έχω ακόμα δυνάμεις για να σε πολεμήσω!!
-Δεν έχεις τίποτα ανόητε!! Fishman Karate:Knock Out!!!
Ο Wailord με μία πολύ δυνατή κίνηση χτύπησε τον εχθρό μας στο πρόσωπο και τον εκσφεντόνισε μέτρα πίσω, αφήνοντας τον να σφαδάζει!!!
-Ήταν απαραίτητο αυτό τώρα??
-Τι εννοείς?? Αφού ήταν εχθρός!!
-Ναι , αλλά δεν είχε ελπίδες. Ήθελα να τον ανακρίνω. Πώς θα μάθουμε για τον θησαυρό. Αυτός θα ξέρει κάτι. Είπε ότι είναι φίλος των άλλων δύο που σκότωσες.
-Εντάξει. Δεν τον σκότωσα κιόλας. Μπορείς να τον ανακρίνεις και τώρα!!
-Ελπίζω να έχεις δίκιο. Γιατί αν είναι νεκρός κάναμε μια τρύπα στο νερό!!

-Ε τι είχαμε τι χάσαμε!!
-Άντε ας πάμε να δούμε τον τύπο.
Πλησιάσαμε σιγά σιγά τον αναίσθητο άντρα. Ο Wailord τον έπιασε και τον έσυρε σ'ένα δέντρο λίγο πιο δίπλα. Ήταν μια γέρικη βελανιδιά η οποία φαινόταν αρκετά καλή για να δέσει σ'αυτήν τον αιχμάλωτο μας. Ο Wailord έβγαλε τα σκοινιά που είχε μαζί του απ'την τσάντα του και τον έδεσε στο δέντρο κάνοντας ένα σφιχτό κόμπο, για να μην υπάρχει πιθανότητα φυγής.
-Έτοιμος για ανάκριση. Στον τύλιξα κιόλας.
-Μήπως ξεχνάς κάτι??
-Σαν τι?
-Είναι ακόμα αναίσθητος. Πρέπει να τον συνεφέρουμε.
-Ε σιγά το δύσκολο.
Ο Wailord τον πλησιάζει και του δίνει δυο σφαλιάρες!!
-Ε εσύ ξύπνα. Ύπνος τέλος!!!
-Ε?? τι?? Ποιος??
-Εγώ. Και συ. Κι αυτός. Και θέλω πληροφορίες. Τώρα. Ποιος είσαι??
-Δεν θα σ........
ΦΛΑΠ...Μια σφαλιάρα απ'τον Wailord.
-Δεν αρχίσαμε καλά!! Μίλα!!!
-Με λένε Butler. Είμαι ζωολόγος.
-Γιατί ήρθες εδώ??
-Για να μελετήσω τα ζώα, φυσικά.
-Ναι. Και ο θησαυρός? Μην πεις ποιος θησαυρός γιατί θα σου κόψω τα δάχτυλα του ποδιού. Μας τα είπαν οι φίλοι σου, πριν πεθάνουν.
-Τον θησαυρό τον πήραν οι πειρατές. Τους τον έδωσα για να τον φυγαδεύσουν. Μάθαμε πως έρχονταν μαρινς και....
-Σκάσε...Δεν θέλω να ακούσω άλλο....
Κοιταχτήκαμε αυτόματα με τον Wailord.
-Ξέρεις τι σημαίνει αυτό εε??
-Φύγαμε γρήγορα...
-Αυτός??
-Άστον για τους μαρινς...Δώρο...
Κι έτσι τρέξαμε πίσω στο πλοίο μας και αφού λύσαμε τα σκοινιά και σηκώσαμε την άγκυρα, κινηθήκαμε για το σημείο που βυθίσαμε το πειρατικό πλοίο....Μια βουτιά του Wailord θα μας έκανε πλούσιους!!

Όνομα: Rob Greywind
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 6
Beli: 25.000
Bounty/Fame Points:
Παρατηρήσεις: Πολυ αποτομα τελειωσε. Υποτιθεται ηταν πιο δυνατος απο τους αλλους δυο και δεν του αφιερωσες καθολου χρονο ( σε αντιθεση με τους πανθηρες)
Υ.Γ το 9gag εχει τοσα καλα ανεκδοτα εσυ αυτο βρηκες και εβαλες??? tongue

» [Τέλος]The Unexpected Island[Αλλαγή Παράταξης]
» [Τέλος-Αλλαγή Παράταξης] A new friend in Avalon Island
» [Αλλαγη Παραταξης]Who i am....?[ΤΕΛΟΣ]
» [Τέλος] Dream! Or Not??[Αλλαγή Παράταξης]
» [Τέλος] The Criminal! [Αλλαγή Παράταξης]