[Αλλαγη Παραταξης]Who i am....?[ΤΕΛΟΣ]

Μετα απο περιπου 3 μερες στην θαλασσα της Μεγαλης Γραμμης ημουν αρκετα κοντα στο νησι Baltigo.Ενα νησι που θα μου εδινε απαντηση σε πολλα ερωτηματα και κυριως γιατι ηθελε ο Κakumeika να παω εκει.Ευτυχως πλεον συναισθηματικα ειχα ηρεμησει και ολα πηγαιναν πλεον καλα.Στην διαρκεια του ταξιδου σκεφτηκα αρκετα πραγματα και ηταν μια καλη ευκαιρια να τα βρω με τον εαυτο μου.Το μονο πραγμα που ευχομουν ηταν να μην χρειαστει να δωσω καποια μαχη.Ειχα κουραστει πλεον και πιστευω οτι χρειαζομουν επειγοντος λιγη ξεκουραση και δεν νομιζω οτι ζητουσα πολλα.Ευτυχως το ταξιδι ηταν ευχαριστο και ξεκουραστο και πανω απ ολα χωρις κακοκαιρια, πραγμα περιεργο για την θαλασσα αυτη....

Κοιταξα για αλλη μια φορα τον χαρτη της Μεγαλης Γραμμης και υπολογησα οτι λογικα σε περιπου 3 ωρες θα εφτανα στο νησι.Αυτο που με ανησυχουσε ηταν οτι δεν ηξερα τι υπηρχε εκει.Συντομα θα το ανακαλυπτα παντως και αυτο ηταν το μονο συγουρο.Οι ωρες περασαν σχετικα γρηγορα και χωρις να το καταλαβω γιατι απασχολουσα τον εαυτο μου με διαφορες δουλειες του πλοιου και κανοντας γυμναστικη.Οταν ημουν αρκετα κοντα στο νησι κατεβηκα κατω σητν καμπινα για να φτιαξω την τσαντα με τα πραγματα μου και να παρω και τα σπαθια μου και να περιμενω να φτασω στο νησι.Για καποιο λογο ειχα αρκετη διαθεση και ευχηθηκα να μην μου εφευγε αυτο το συναισθημα.Ειχα καιρο να νοιωσω ετσι και πρεπει να παραδεχτω οτι μου αρεσε.....

Οταν εφτασα πιο κοντα στο νησι παρεξενευτικα αρκετα.Τελικα το νησι που μου ειχε υποδειξει το γραμμα, δεν ηταν τιποτα αλλο απο ενα ερημονησι.Παρ ολα αυτα ειχε κατι το διαφορετικο απ τα υπολοιπα που ειχα επισκεφτει.Για την ακριβεια ηταν κυριως βραχωδεις και απο μακρυα δεν φαινοταν καποιο ειδος βλαστισης, αλλα ηταν αρκετα νωρις για να μπορω να κρινω οποτε το μονο που ειχα να κανω ηταν να περιμενω να φτασω στο νησι.Φυσικα οταν εφτασα δεν υπηρχε καποιο μερος για να αφησω το πλοιο μου,οποτε αναγκαστηκα το αφησα λιγο απ εξω απ το νησι και συνεχησα με μια βαρκα που ηταν δεμενη στο πισω μερος.Οταν εφτασα στην παραλια εσπρωξα την βαρκα για να την βγαλω εξω και πηρα τα πραγματα μου. Οταν γυρησα το βλεμμα μου προς το νησι με επιασε μια ανατριχιλα.Κατι δεν πηγαινε καλα εδω περα, σκεφτηκα απο μεσα μου.Το χωμα ηταν κατασπρο και παντου υπηρχαν μικροι κρατηρες, ενω υπηρχαν μεγαλα βουνα, που εμοιαζαν με σταλαγμιτες....

Πλησιασα πιο κοντα για να δω απο κοντα αυτο το θεαμα, το οποιο φυσικα ηταν πανεμορφο.Δεν μου ειχε δοθει να δω απο κοντα ποτε σταλαγμιτες και ειχα δει μονο απο εικονες και απο περιγραφες που εκαναν οι ναυτικοι οταν ερχονταν στο εστιατοριο που δουλευα μικρος.Τελικα ηταν ακομα πιο ομορφοι απο κοντα.Ξαφνικα αρχησε να φυσαει αρκετα και αναγκαστηκα να κλεισω τα ματια μου.Εβγαλα τοτε μια καπα που ειχα μεσα στην τσαντα μου και την φορεσα αμεσως και καλυψα και το κεφαλι μου.Ευτυχως μπορουσα να συνεχησω χωρις προβλημα. Πλεον ημουν στο νησι και συντομα θα επαιρνα απαντησεις.Το προβλημα ηταν οτι δεν ηξερα τι εψαχνα ακριβως, αλλα οτι συγουρα θα ειχε καποια σχεση με τους επαναστατες, οποτε λογικα εψαχνα μια βαση επαναστατων. Ευτυχως που το νησι δεν εδειχνε να ειναι μεγαλο αρκετα, οποτε αν υπηρχε καποια βαση, θα ηταν εδω κοντα...

Ειχα φτασει σχεδον στο κεντρο του νησιου μετα απο αρκετο περπατημα και δεν ειχα βρει καποια βαση.Με τετοιο αερα δεν μπορουσα να δω και πολλα, οποτε καθησα κατω και περιμενα να τελειωσει η ανεμοθυελα. Καλυφτηκα ολοκληρος με ακομα καπα,δεν ηταν τιποτα το ιδιαιτερο, αλλα ηταν αρκετο για να με προστατεψει απο τον αερα. Μεχρι να κοπασει ο αερας , τσιμπησα λιγο παστο κρεας που ειχα μεσα στην τσαντα μου και ηπια και λιγο νερο.Ηταν οτι ακριβως χρειαζομουν για να μπορω να συνεχησω ανετα το ταξιδι μου.Ευτυχως λιγη ωρα μετα, η ανεμοθυελα σταματησε για τα καλα και μπορεσα να δω πλεον καθαρα.Τελικα το νησι ηταν σχεδον περικυκλωμενο απο στρωματα βουνων.Ξαφνικα ακουσα πολλες φωνες να ουρλιαζουν και ενστικτοδως επιασα τα σπαθια μου και γυρησα το κεφαλι μου προς τα βουνα.Ειχα βαρεθει τα αστεια, σκεφτηκα απ μεσα μου.Εκανα ενα σαλτο στον αερα και στην συνεχεια με το μισο μου σωμα σε μορφη καπνου πεταξα στον αερα για αν δω απο που ερχονταν αυτες οι φωνες...

Οταν πλεον εφτασα σε ενα καλο υψομετρο αρχησα να γυριζω πανω αποο το νησι, ωσπου ειδα κατι marine να τρεχουν προς ενα οχυρο.Τα ματια μου ανοιξαν διαπλατα. Αν και δεν ημουν επαναστατης σκεφτηκα οτι ο εχθρος του εχθρου μου ειναι φιλος μου και αρχησα να κατευθυνομαι με την μορφη καπνου παντα προς το φρουρειο των επαναστατων.Υπηρχαν μερικοι επαναστατες που προσπαθουσαν να κρατησουν το εδαφος τους αλλα οι marine ηταν πολυ περισσοτεροι.Σκεφτηκα οτι θα εκανα θεαματικη εισοδο αν εμφανιζομουν με εναν ανεμοστροβυλο καπνου.Ετσι λοιπον και εκανα.Πεταξα προς το μερος του και επιασα μεσα στον ανεμοστροβυλο καπνου γυρου στους 10 marine ενω ταυτοχρονα σχηματιζομουν ακριβως μπροστα τους.Τους κοιταξα και τους χαμογελασα, καπως σατανικα και εβγαλα τα σπαθια μου, στρεφοντας το ενα προς το μερος τους.....

Μολις με ειδαν καποιοι ειπαν ψυθηριστα στο ονομα μου.Αυτο μου εδωσε μια μικρη ικανοποιηση.Δεν περιμεναν μαλλον να εβλεπαν το δευτερο πιο καταζητουμενο ανθρωπο μπροστα τους.Γυρησα το βλεμμα μου προς τους επαναστατες οι οποιοι με κοιραζαν με δεος και αλλη με καχυποπτο τροπο.Θα μιλουσα αργοτερα μαζι τους και γυρησα το βλεμμα μου προς τον κοινο εχθρο μας.Προς το παρον επρεπε να κερδησουμε μια μαχη η οποια δεν εμοιαζε και ιδιατερα δυσκολη, παρ ολα αυτα δεν επρεπε ποτε να υποτιμας καποιο αντιπαλο σου.Πηρα θα θεση μαχης και ειπα στους marine....
-Σας δινω την ευκαιρια να φυγετε....αλλιως θα εχετε ασχημα ξεμπερδεματα...
-Εισαι ενας λογος παραπανω να μεινουμε εδω και να πολεμησουμε... παραδωσου πειρατη Black_Luster....
-Εχω ακουσει και καλυτερα πρωταπριλιατικα αστεια...και εκανα ενα σαλτο προς το μερος τους....

Ξαφνικα εμφανηστικε διπλα μου ενας απο τους επαναστατες ο οποιος αρχησε να χτυπαει με μανια τους marine.Δεν ηταν καθολου προσεχτικος, οταν πολεμουσε και αρκετες φορες ηταν ανοιχτος σε πολλα χτυπηματα.Σε αυτες τις περιπτωσεις αναγκαζομουν να τον καλυπτω.Συντομα βρεθηκα διπλα μας και οι υπολοιποι επαναστατες και εδιναν οτι ειχαν.Οι Marine ομως ηταν πολυ περισσοτεροι απο εμας.Εκανα ενα σαλτο στον αερα και δημιουργησα εναν χειμαρο καπνου.Το αποτελεσμα φυσικα ηταν να στειλω τους περισσοτερος marine που βρισκονταν κοντα μου πολλα μετρα πιο περα.Οι επαναστατες αρχησαν να παιρνουν θαρρος και αρχησαν να κυνηγουν τους marine, οι οποιοι υποχωρουσαν λεπτο με το λεπτο. Σκοπος ομως δεν ηταν να σκοτωσουμε τους marine κατα την γνωμη μου αλλα να τους διωξουμε κακρυα.Αυτοι ομως ειχαν αλλες διαθεσεις...

Δεν ηξερα αν επρεπε να τους ακολουθησω.Δεν ηταν στο στυλ μου να σκοτωνω ετσι για τον χαβαλε και να παθιαζομαι, ασχετως αν στο προηγουμενο νησι που ειχα παει, ειχε γινει μακαιλιο.Ξαφνικα ακουσα φωνες μεσα απο το φρουρειο και μαλιστα γυναικειες φωνες.Διχως να χασω χρονο αρχησα να τρεχω οσο περισσοτερο μπορουσα για να προλαβω.Υπηρχαν μεσα 4 Marine οι οποιοι ειχαν σφαξει ηδη 2 γερους και 1 γυναικα επισης μεγαλης ηλικιας και πηγαιναν να σκοτωσουν και τα γυναικοπεδα.Αυτο ομως ηταν η αφορμη που ηθελα για να χωθω στην μαχη.Δεν θα σκοτωνα για χαβαλε, αλλα δεν θα αφηνα να σκοτωνουν και αμαχους.Τους σφυριξα και περιεργως σαν γατια γυρησα τα προσωπα τους.Ταυτοχρονα εκανα την επιθεση μου και περασα ανεμεσα απο 2 marine και τους εκανα μια συνδιαστικη επιθεση με τα 2 μου σπαθια.Το αποτελεσμα ηταν να πεσουν κατω κλασματα δευτερολεπτου μετα....

Οι αλλοι 2 προσπαθησα να με χτυπησουν ταυτοχρονα, αλλα δυστυχως ομως για μενα εχασα το πατιμα μου και καταφερα να απεκρουσω μονο το ενα χτυπημα.Το αλλο ομως ηταν κατι που δεν περιμενα.Ξαφνικα ενοιωσα πολυ αδυναμο το σωμα μου ενω κλασματα δευτερολεπτου ενοιωσα μια κρυα λεπιδα να διαπερνα την σαρκα μου κατω ακριβως απο τον ωμο μου.Ενα μικρο μουγκριτο ακουστηκε εκεινη την στιγμη.Με οση δυναμη ειχα εκεινη την στιγμη σηκωθηκα και αποκεφαλησα τον marine που κρατουσε οπλο φτιαγμενο απο SeaStone ενω ο αλλος πριν προλαβει να γυρησει, εχασε το πατημα μου και επεσε πανω στην ακρη ενος δοκαριου και εσπασε το κεφαλι του.Προσπαθησα να βγαλω το μαχαιρι απο το πισω μερος του ωμου αλλα ηταν ενα σημειο που δεν μπορουσα να φτασουν το αλλο χερι μου.Τοτε ενοιωσα κατι απαλο να αγγιζει την δικια μου σαρκα.Ηταν το χερι μιας κοπελιας που ηταν αναμεσα στα γυναικοπαιδα.Κρατησε σταθερα την λεπιδα και την τραβιξε εξω, ενω ακουστηκε για αλλη μια φορα ενα μικρο μουγκριτο....

Χωρις να το θελω, μου επεσε η λεπιδα κατω το εδαφος.Καποια μικρα παιδια μαζευτηκαν, αλλα η κοπελια δεν εδειξε να ειχε προβλημα με αυτο.Ηταν περιπου στην ηλικια μου και ισως και λιγο μεγαλυτερη μου.Πηρε κοντα της μερικους επιδεσμους, μια καρφιτσα, αρκετο νιμα και 1 μπουκαλι νερο και μου υπεδειξε να βγαλω την μπλουζα μου , για να ασχοληθει με την πληγη.Φυσικα δεν καθησα να το πολυσκεφτω και την εβγαλα αμεσως, αν και οταν την εβγαζα με τραβουσε η πληγη....
-Ευτυχως δεν ειναι βαθυα η πληγη που σου εκανε ο αλλος.....θα μπορουσε να ηταν και χειροτερο....
-Τυχερος που ειμαι...βασικα απροσεχτος ειμαι...δεν ειχα δει τι κρατουσε στο χερι του...
-Γιατι εχεις φαει φρουτο το διαβολου...?
-Εεεε ποτε δεν ξερεις....θα σου δειξω αργοοτερα..ααααααα....
-Σορρυ...επρεπε να βαλω λιγο οινοπνευμα για να καθαρησω την πληγη....

Μεχρι να μου ραψει την πληγη δεν μιλησα αλλο μαζι της και στο διαστημα αυτο γυρησαν πισω και οι επαναστατες.Για να μην φωναζαν καθως γυρνουσαν μαλλον ειχαν καταφερει να αποθησουν τους marine.Να τους ειχα σκοτωσει ολους λιγο αδυνατο λογο του μικρου αριθμου τους.Παρ ολα αυτα δεν σκεφτονταν εξυπνα, ουτε λογικα...
-1 φορα γενναιος....3 φορες ηλιθιος....
-Ειπες κατι μικρε?
-Εεεε ναι αυτο που ακουσες...και τοτε ξαφνικα μπηκε μεσα στο σπιτι κατι σνα γιατρος και ηρθε διπλα στην κοπελια που μου εραβε την πληγη και αρχησε να της δινει οδηγιες.Δεν με ενοιαζε ομως αυτο, γιατι ειχα τον νου μου στον αλλο τον επαναστατη....
-Πηγες να θυσιασεις τους ανδρες σου για χαβαλε....αφου ειχαμε καταφερει αν αποθυσουμε τους marine....τι περιμενες οτι θα μπορουσαν να κανουν αφου τους ειχαμε κανει τετοια ζημια...?

Ειχα αρχησει να τσντιζομαι με την συμπεριφορα του , γιατι νομιζε οτι ηταν καποιος.Μπορει πραγματι να ειχε καποιο αξιωμα αναμεσα στους υπολοιπους αλλα δεν μπορουσε πιστευω να παρει τις ζωες τους στα χερια τους ετσι απλα. Ολα τα βλεματα ειχαν στραφει πανω μας και περιεργως με κοιταζαν με δεος...
-Αληθεια μικρε....τι κανεις εσυ εδω περα....και ποιος νομιζεις οτι εισαι για να μου λες εσυ, τι να κανω...Με τα νευρα που εκεινη την στιγμη που πεταξα πανω του το γραμμα του Kakumeika που ειχε πανω την σφραγιδα του, πραγμα που εδειχνε την σπουδαιοτητα του γραμματος.Με κοιταζε σαν χαζος οταν διαβαζε το γραμμα, αλλα δεν τολμησε να πει τιποτα αλλο.Βασικα και να ελεγα, δνε ειχα σκοπο να του δωσω παραπανω σημασια, αλλα αν με τσαντιζε δεν θα δισταζα να τον χτυπησω....
-Μαλλον εσυ λοιπον εισαι αυτος που περιμεναμε στο νησι....

Τον κοιταξα αποριμενος, ενω πολλα επιφωνηματα ακουστηκα εκιενη την στιγμη.Μαλλον ειχα χασει καποια επισοδεια ή δεν ειχα καταλαβει κατι αυτονοητο. Γυρησα το βλεμμα μου προς τους υπολοιπους οι οποιοι πλεον ειχα παψει να φοβουνται με την παρουσια μου....
-Τι εννοεις με περιμενατε?Ξερετε κατι που θα επρεπε να ξερω?
-Μαλλον δεν ξερεις πολλα για το παρελθον σου εεε?
-Η αληθεια ειναι οτι πραγματι δεν ξερω πολλα...αλλα αυτο τι σχεση εχει να κανει με το παρλεθον μου...
-Και ομως μικρε...υπαρχουν πραγματα που θα πρεπει να ξερεις....για τον αδελφο του πατερα σου τι ξερεις....?
-Δεν καταφερα να τον γνωρησω...αλλα αν ειναι να μου πεις κατι να μου το πεις ευθαιος...

Στην αρχη διστασε, σαν να φοβοταν για την αντιδραση μου.Επρεπε ομως να μαθω καποια πραγματα, ακομα και αν με πονουσε ή με πληγωνε.Αλλα τι να ηταν αυτο που θα μπορουσε να με πληγωσει?Η οικογενεια μου ηταν γνωστη για μενα και αυτη ηταν η γιαγια μου και η αδελφη μου, ολοι οι υπολοιποι ηταν νεκροι για μενα ή τουλαχιστον αυτο ειχαν δωσει σε εμενα να καταλαβω, αφου τοσα χρονια δεν εκαναν την εμφανηση τους....
-Ο θειος σου ανηκει στην ομαδα των επαναστατων και τυχαινει να τον γνωριζω. Απο τις ιστοριες που μου εχει πει, σε ειχε αναφερει μικρε...και μαλιστα τσαντιστηκε πολυ οταν πηρες την πρωτη σου επικυρηξη.Φοβηθηκε για εσενα...
-Αν το εκανε...εμενα δεν μου το εδειξε....απαντησα αποφασηστικα...
-Ποιος νομιζεις οτι μιλησε στον Kakumeika για σενα μικρε?Γιατι νομιζεις οτι σε βοηθησαν οι επαναστατες να βγεις απο την φυλακη?Γιατι νομιζεις οτι θελουμε να μπεις στην οργανωση....?

Ακουγοντας ολα αυτα τα πραγματα δεν ειχα την δυναμη ουτε να κουνηθω.Για την ακριβεια εβαλα τα χερια μου στο προσωπο μου και καθησα κατω με τα γονατα στο πατωμα.Τοτε ενοιωσα τα χερια της κοπελιας στους ωμους μου...
-Προσπαθησε να ξεκουραστεις...πρεπει να κλεισει η πληγη και εσυ χρειαζεσαι ξεκουραση...και να ηθελα να κανω κατι αλλο δεν ημουν σε θεση να το κανω, αλλα ουτε ειχα και την δυναμη, οποτε ακολουθησα τις οδηγιες της.Το επομενο πρωι οταν ξυπνησα πηγα μεσα σητν κουζινα που ηταν μαζεμενοι ολοι οι επαναστατες και επαιρναν το πρωινο τους.Μολις μπηκα γυρησαν ολοι τα βλεμματα τους προς το μερος μου, ενω εγω πηγαινα να παρω μια κουπα καφε. Καθησα τοτε διπλα στο τραπεζι και τοτε πηρε το λογο ενας απο τους επαναστατες...
-Εχουμε εντολες να σου δωσουμε ενα δεμα...μας ειπα να στο δωσουμε με την πρωτη ευκαιρια...

Το ανοιξα και βρηκα μεσα αλλη μια Log Pose που ειχε σκαλησμενο αλλο ενα ονομα νησιου.Οταν καταλαβα τι κρατουσα στα χερια μου χαμογελασα και γυρησα προς τους υπολοιπους....
-Εχουν σχεδια για εσενα μικρε....και κατι μου λεει οτι θα εχεις και καποια σημαντικη θεση αναμεσα μας...και οτι θα παιξεις πολυ σημαντικο ρολο αναμεσα μας....Δεν ειπα τιποτα εκεινη την στιγμη αλλα γυρησα το κεφαλι μου στην κουπα του καφε...
-Αλλα νομιζω οτι πρεπει να σε προηδοποιησουμε για το ταξιδι σου αυτο...μιας και ξερουμε τον προορισμο σου ηδη.Συζητησαμε με τα παιδια ενω και η Βιολεττα δεχτηκε να ταξιδευψει μαζι σου...πιστεψε με θα χρειαστεις την βοηθεια της...χαχαχαχααχχα...και τοτε αρχησαν και οι υπολοιποι να γελανε ενω εγω την κοιταξα αποριμενος....
-Κατι μου βρομαει εδω...και δεν ειμαι εγω....αλλα συντομα θα το ανακαλυψω...

Εκεινη απλα κοκκινησε και καταλαβα οτι δεν ηταν τοσο αθωο αυτο που εννοουσαν οι υπολοιποι.Εγω ομως εκεινη την στιημγ την εβλεπα σαν συντροφια σε ενα ακομα ταξιδι και δεν ειχα σκεφτει κατι παραπανω, αν και δεν νομιζω να αργουσε αυτη η στιγμη.Για καποιο περιεργο λογο μου ειχε φερθει αρκετα καλα διχως να με ξερει και ενοιωθα οτι ειχα υποχρεωση, απεναντι της..
-Νομιζω οτι απλα χανω χρονο...σας ευχαριστω ολους για τη βοθηθεια σας και ολα...συντομα μαλλον θα σας ξαναδω...
-Στοιχιμα οτι αυτος θα ειναι το επομενο θεμα στις εφημεριδες...μετα την πρωτη του αποστολη....
-Λες?Βασικα δεν θα μου φανει περιεργο...ξερουμε οτι εχεις αρκετες δυναμεις μικρε...και οτι ειδαμε χθες δεν ηταν τιποτα...
-Δεν εχει τυχει ακομα περιπτωση που να με κανει να τις χρησιμοποιησω ολες μου τις δυναμεις.... και τοτε μου εκανε νοημα η Βιολεττα και φυγαμε για να παμε στο πλοιο...

Πριν φυγουμε μου εδωσαν μια μεγαλη τσαντα με τροφιμα και αρκετο νερο για το ταξιδι.Δεν αργησαμε να φτασουμε στο πλοιο και στον δρομο αρχησαμε να μιλαμε για να γνωριστουμε.Ηταν πολυ ευχαριστο ατομο και μου εδωσε την εντυπωση οτι θα τα πηγαινα αρκετα καλα μαζι της.Τουλαχιστον ετσι ηθελα να συμβει.
-Τι ελεγαν πριν οι υπολοιποι...ρωτησα αποριμενος....
-Τι ξερεις για τον commander των επαναστατων...?ρωτησε με πονηρο υφος...
-Εεεε δεν εχω καθησει να το ψαξω....δεν εχει τυχει μεχρι στιγμης...
-Τοτε καλα εκανα και ηρθα μαζι σου....ειπε παλι με πονηρο υφος...
-Χμμμ...θα δειξει...και της εριξα ενα χαμογελο...
-Δεν εισαι τοσο σκληρος και αγριος οσο γραφουν οι εφημεριδες....
-Δεν δαγκωνω....πολυ...και αρχησαμε να γελαμε...λιγο αργοτερα φτασαμε στο πλοιο και μετα απο λιγο επιτελρους σαλπαραμε....κατι μου ελεγε οτι αυτο το ταξιδι θα ηταν πολυ διαφορετικο απο τα υπολοιπα...