[Αλλαγη Παραταξης]I make my own DESTINY!![ΤΕΛΟΣ]

Στην πρηγουμενη ιστορια:
Μετα την αποδραση απο την φυλακη και το μακαιλιο στο νησι των κυνηγων εφτασα στο νησι που μου ειχε υποδειξει ο Kakumeika.Εκει ηταν ο πρωτος σταθμος μου και εμαθα πολλα για το παρελθον μου.Αλλα ειχα να μαθω πολλα ακομα για το παρελθον .Συντομα ομως θα χρειαζοταν να παρω μια απο τις πιο σημαντικες αποφασεις τις ζωης μου...

Ταξιδευα μαζι με την Βιολεττα για περιπου 2 μερες και ακολουθουσαμε πιστα την πορεια που μας εδειχνε το Log Pose.Στην διαρκεια του ταξιδιου καταφερα να μαθω περισσοτερα για αυτη.Την εβρισκα αρκετα ενδιαφερον κοπελα και αρκετα ευχαριστη παρεα. Μου αρεσε το οτι γελαγε αρκετα και οτι μπορουσαμε να μιλησουμε για πολλα θεματα και οχι μονο για συγκεκριμενα.Την φροντιζα και με φροντιζε οσο μπορουσε και εκεινη.Το ταξιδι μπορει να ηταν ευχαριστο, αλλα δεν θα ελεγα οτι ηταν το ιδιο και ο καιρος.Το προηγουμενο βραδυ ειχαμε αντιμετωπησει μια δυσκολη κακοκαιρια, αλλα ευτυχως ολα τελειωσαν σχεδον αμεσως.Μερα με την μερα ερχομασταν και πιο κοντα, αλλα κανενας απο τους 2 δεν εδειχνε να ειχε προβλημα.Στην αρχη φυσικα ηθελα να πιστευω οτι απλα συνηθιζε ο ενας τον αλλο και τιποτα παραπανω, αλλα μαλλον εγω ηθελα να πιστευω τα δικα μου...

Υστερα απο αρκετες ωρες , με φωναξε η Βιολεττα στο καταστρωμα και μου εδειξε το νησι.Επιτελους ειχε μπει στο οπτικο μας πεδιο και ειχαμε σχεδον φτασει. Κατεβηκαμε τοτε παλι στην καπμπινα και αρχησαμε να φτιαχνουμε τα πραγματα μας για να κατεβουμε στο νησι.Εγω πηρα τα απαραιτητα και φυσικα μεσα στα πραγματα που ειχα παρει ηταν και τα 2 σπαθια μου.Επρεπε να ειμαι προετοιμασμενος καθε στιγμη και λεπτο και μαλιστα οσο καλυτερα μπορουσα. Ετσι θα εξασφαλιζα την προστασια την δικια μου και της Βιολεττας.Οταν τα ετοιμασαμε ανεβηκαμε πανω παλι στο καταστρωμα και απλα περιμεναμε....
-Ειναι νησι και αυτο επαναστατων?
-Ναι...εδω κατοικει ενας απο τους commander των επαναστατων.Ειναι αρκετα δυνατος και ευχαριστος τυπος....

Αρκεστηκα στα λογια της Βιολεττας αν και συντομα θα τα εβλεπα και απο κοντα τα πραγματα.Μεχρι να φτασουμε συνεχησαμε να μιλαμε σχετικα με την επομενη σταση που θα καναμε και μου εξηγησε οτι αυτο θα κρινοταν απο αυτο εδω το νησι και το πως θα κυλουσαν τα πραγματα.Για καποιο λογο ειχα λιγο αγχος αλλα προσπαθησα να μην τηης το δειξω.Δεν ηθελα να δειχνω αδυναμος απεναντι της. Ειχαμε κανει καλη αρχη και ειχα συνηθησει αρκετα την παρουσια της.Μετα απο λιγο φτασαμε επιτελους στο νησι.Δεν υπηρχε φυσικα κανεις εκει για να μας υποδεχτει για αυτο αργησαμε λιγο μεχρι να δεσουμε το πλοιο.Στην συνεχεια, ειδαμε να ερχετε μια κοπελια απο μακρυα...
-Μαλλον πρεπει να ειδαν οτι φτασαμε...
-Αυτο ειναι καλο ή κακο...?
-Εσυ θα μου το πεις σε λιγο...
-Εχω ενα προαισθημα οτι θα το μετανοιωσω αυτο....και τοτε αρχησε να γελαει. Αυτο της το χαμογελο ηταν που με τρομαζε....

Η κοπελια ειχε σχεδον καλυμενο το προσωπο της με τα μαλλια της, αλλα υπεθεσα αρχηκα οτι απλα αυτο θα ηταν το στυλ των μαλλιων της.Οταν ομως μιλησε ομως η φωνη της ηταν λιγο βαρυα για κοπελα, αλλα δεν εδωσα σημασια.Κοιταξα τοτε την Βιολεττα η οποια με κοιτουσε με ενα χαμογελο μεχρι τα αφτια και δνε ηξερα τον λογο.Κατι δεν πηγαινε καλα εδω περα, αλλα δεν μπορουσα να καταλαβω τι. Κοιταξα λιγο τοτε τα ποδια της κοπελας και ειδα οτι ειχε τριχες και αυτοματα μου ηρθε αναγουλα.Εκει ηταν που η βιολεττα αρχησε να γελαει δυνατα και της εριξα ενα δολοφονικο βλεμμα, αλλα ταυτοχρονα χαμογελασα και ολας.Πηγα διπλα της και της ψυθηρησα στο αφτι...
-Εσυ αυτο θα μου το πληρωσεις....χαζοοο!!
-Επρεπε να δεις την φατσα σου οταν ειδες τα ποδια του....
-Δεν περιμενα να δω κατι τετοιο...ελεος....και την αγκαλιασα και συνεχησαμε να περπαταμε...

Μετα απο λιγη ωρα μπηκαμε στο "χωριο" του νησιου, οπου ολα εμοιαζαν να ειχαν βγει απο παραμυθι.Για την ακριβεια το ολο σκηνικο εμοιζε με τα παραμυθια που ελεγαν στα μικρα κοριτσακια, για προγκιπησες και τα σχετικα.Προσπαθησα να μην δειχνω οτι ενοιωθα αβολα, αλλα τοτε ακουσα την Βιολεττα να μου ψυθηριζει στο αφτι.."καταλαβες τωρα τι εννοουσαν οι αλλοι στο νησι?" και μου εκλεισε το ματι, αλλα εγω για καποιο λογο μαλλον κοκκινησα και αρχησε να μου χαμογελαει και παλι...
-Θελω να πιστευω οτι θα μεινω ετσι οπως μεχρι να φυγω...
-Αυτος ειναι ο λογος που εχω ερθει μαζι σου....
-Αααα μονο αυτος...δηλαδη δεν ειναι τιποτα αλλο?....και αρχησαμε να χαμογελαμε και οι 2 παλι.Συντομα θα γινοταν κατι που θα ηταν μοιραιο να γινει σκεφτηκα απο μεσα μου....

Οταν φτασαμε σε ενα μεγαλο κτηριο μας η τυπησα ή ο τυπος να μπουμε μεσα. Το εσωτερικο του κτηριου εμοιαζε με θεατρο και στο κεντρο της σκηνης υπηρχε σκοταδι ενω στα καθησματα φωναζαν σαν τρελες ή σαν τρελοι σχεδον ολοι. Μαλλον θα εβγαινε καποιος αρκετα διασημος στην σκηνη σκεφτηκα απο μεσα μου και μου εκανε νοημα τοτε η Βιολεττα να παμε να καθησουμε σε καποια αλλα καθησματα για να ειμαστε μονοι μας και να μην μας ενοχλουν οι υπολοιποι. Πραγματικα το ειχα αναγκη να ξεφυγω λιγο γιατι ειχα σωκαρηστει με οσα ειχα δει...
-Συντομα θα δεις τον τυπο που σου ελεγα πριν...
-Μην μου πεις οτι ειναι ετσι και αυτος...
-Ιδιος και χειροτερος...για την ακριβεια μπορει να κανει ενα ανδρα ολοκλιροτικα γυναικα..και το αντιστροφο...και εκανε μια αστεια γκριματσα....

Εγω αρχησα να σκεφτομαι τι θα μπορουσα να πω με τον αλλο μετα την παρασταση. Παντως , οχι καποια αλλαγη φυλου, σκεφτηκα απο μεσα μου. Πρεπει να υπηρχε καποιος λογος που με εφεραν εδω περα και δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα αλλο απο το να θελουν να μου μιλησουν.Ξαφνικα εκει που ολα ηταν σκοτεινα και εγω ημουν αγκαλια με την Βιολεττα ακουστηκε ενας περιεργος ηχος και για την ακριβεια ανθρωπινος....
-Heehaw!...καλωσορισατε στην παρασταση μας...ας χορεψουμε...και τοτε εμφανηστικαν απο πισω απο την σκηνη και αλλοι okama χορευτες και με που τους ειδα εβαλα το χερι μου στο στωμα μου και πλακα.Η Βιολεττα αρχησε να γελαει, αλλα το θεαμα ηταν αιδιαστικο, μονο που το εβελεπα αλλα ταυτοχρονα ειχε και πλακα.Η παρασταση κρατησε περιπου 20 λεπτα και ευτυχως δεν κρατησε παραπανω....

Οταν τελειωσε η παρασταση ηρθε διπλα μας ενας ακομα Okama , αλλα δεν τον ειχα παρει πρεφα οτι ειχε ερθει διπλα μου και πεταχτηκα σχεδον οταν με ακουμπησε.Μας εκανε νοημα τοτε να τον ακολουθησουμε και μπηκαμε σε ενα δωματιο που ηταν διπλα στα καθησματα. Υπηρχε ενας μεγαλος διαδρομος ο οποιος ηταν παραλληλος στα καθησματα του θεατρου.Υστερα απο λιγο φτασαμε στο τελος του διαδρομου οπου εκει υπηρχε μια αλλη πορτα.Εκεινος μας ανοιξε την πορτα και μας ειπα να καθησουμε σε κατι καθησματα και μας ειπε να περιμενουμε. Λογικα θα περιμεναμε τον commander των επαναστατων για να μας μιλησει. Ειχα απορεια να δω τι θας μας πει και κυριως τι θα ελεγε σε εμενα και τι οδηγιες θα μου εδινε.....

Ακουσαμε φωνες απο τον διαδρομο και καταλαβαμε οτι σε δευτερολεπτα θα βλεπαμε απο κοντα τον Commander των επαναστατων.Αδιασα το μυαλο μου καθε σκεψη που ειχα για δωσω βαση σε οτι θα μου ελεγε αυτος.Η εισοδος στο δωματιο φυσικα δεν γινοταν να μην αντιλειπτη..."Heehaw!...Luster-Boy..."ειπε ο Commander οταν μπηκε μεσα στο δωματιο...
-Επιτρεψε μου να σου συστηθω λεγομαι Ivankov ή αλλιως Ivan και ειμαι ο αρχηγος των Okama.Τιμη μας που δεχτηκες να ερθεις μεχρι εδω, αν και νομιζω οτι μερικες πληροφοριες που πηρες, ηταν το καταλληλο δολωμα για να σε φερουμε ως εδω.Το μονο που θελουμε ειναι να σου μιλησουμε....
-Η αληθεια ειναι οτι πραγματι οταν ακουσα, οσα μου ειπαν στο Baltigo με εκαναν να πεσω απο τα συννεφα.Υπαρχει αρκετο μυστηριο για το παρελθον μου, αλλα πρωτα θελω να ακουσω ολα οσα εχεις να μους.Βλεπεις αυτος ηταν και ο λογος τους ταξιδιου μας...

Ανοιξε το συρταρι του και εβγαλε ενα ακομα δεμα.Καταλαβα οτι μαλλον αυτο το δεμα πηγαινε για μενα, αλλα απο τις κινησεις του καταλαβα οτι θα μου το εδινε λογικα αφου μου ελεγε οσα επρεπε να μου πει.Πηρε μια βαθυα ανασα και γυρησε και παλι το βλεμα του προς το μερος μου....
-Ο Kakumeika...βλεπεις σου εκανε ενα μεγαλο δωρο στο Impel Down, αν και νομιζω οτι αυτο το ξερεις ηδη...
-Μπες στο ψιτο Commander Ivankov...πρεπει να μαθω καποια πραγματα και μαλιστα αμεσα...
-Μου αρεσουν κατι τυποι σαν εσενα...γιατι ειστε πιστοι στον σκοπο....αλλα δεν το ξερετε.Λοιπον για να μην χρονοτρυβουμε...ο Kakumeika θελει να μας βοηθησεις και φυσικα αν θες να μπεις στην ομαδα των Επαναστατων...
-Η ιδεα αυτη μου μοιαζει καλη, αλλα ξερεις πολυ καλα οτι η ιδειολογια μου σε καποια πραγματα ειναι τελειως αντιθετη με την δικη σας...εσεις ειστε παθιασμενοι και θελετε να βρειτε τροπο να ριξετε την κυβερνηση.Η αληθεια ειναι ομως οτι η κυβερνηση ειναι αυτη που κραταει τις ισορροπιες...

Ο Ivankov αρχηκα διστασε να απαντησει και περασαν αρκετα δευτερολεπτα μεχρι να παρει και παλι τον λογο, αλλα για αλλη μια φορα σηκωσε το κεφαλι και με κοιταξε καταματα...
-Ξερω πολυ καλα τι εννοεις και ξερω πολυ καλα και τι εχεις κανει.Σε αντιθεση με τους υπολοιπους πειρατες, για εσενα ειδικα υπαρχει ολοκλιρος φακελος.Σε παρακολουθουμε πολυ καιρο.Εχεις δικιο στο οτι η κυβερνηση κραταει καποιες ισορροπιες, αλλα αυτη την σιτγμη η κυβερνηση ειναι που ταλαιπωρει τον κοσμο...
-Δεν ειστε μονο εσεις σαν ομαδα Ivankov...υπαρχουν και οι πειρατες, οι οποιοι, οσοι εχουν περασει στην μεγαλη γραμμη εχουν γινει ψυχροι δολοδονοι....καλως ή κακως η κυβερνηση ειναι που κραταει για αυτους τις ισορροπιες....
-Νομιζεις οτι εμεις δεν πολεμαμε πειρατες?Ποιος νομιζεις οτι εδιωξε πολλους πειρατες απο μεγαλες πολεις και χωρια?Ποιος νομιζεις οτι αντεδρασε?Η κυβερνηση απλα αντιδραει μονο οταν ξερει οτι δεν θα εχει απωλειες και οτι θα εχει κερδος....

Εγω δεν ειχα μιλησει ακομα γιαστι σκεφτομουν την απαντηση που θα επρεπε να δωσω.Η αληθεια ειναι οτι δεν υπηρχε απαντηση σε αυτο που ειπε ο Ivan.Ημουν μικρος σε ηλικια και μπορουσα να κρινω μονο με αυτα που ειχα δει.Ξαφνικα ομως εκει που επικρατουσε η απωλυτη ησυχια μεσα στο δωματιο μπηκε μεσα στο δωματιο ενας αποο τους Okama του Ivan...
-Αρχηγε...ζητω συγνωμη που διακοπτω....αλλα δεχομαστε επιθεση.Υπαρχουν 2 πλοια των marine που ερχονται προς το νησι.Οι δικοι μας ετοιμαζονται για μαχη μετα απο εντολη δικια μου...αλλα πιστευω οτι θα επρεπε να το ξερετε και εσεις...
-Πως?Marines?....Δεν το βαζουν ευκολα κατω....θα τους ξεκανουμε στα γρηγορα....Heehaw...και τοτε γυρησε το κεφαλι τους προς το μερος μου...."εχεις σκοπο να ερθεις μαζι σας στην μαχη?"
-Ο εχθρος του εχθρου μου ειναι φιλος μου....Βιολεττα εσυ θα μεινεις εδω....
-Μααα...εγω...δεν θελω!!
-Δεν εχει δεν θελω...δεν εισαι μικρο κοριτσι...και τοτε ο Ivan βγηκε απο το δωματιο και πηγε με τον στρατιωτη του....
-Φοβαμαι....και δεν θελω να σε χασω τωρα που σε βρηκα...και βρεθηκα ακριβως διπλα της.Της εβαλα τα χερια στο λαιμο και την χαιδεψα απαλα και στην συνεχεια την φιλησα.Ηταν μια γλυκια στιγμη για εμενα η οποια δυστυχως δεν διηρκησε πολυ....

Επιασα τα σπαθια μου που ηταν διπλα στην καρεκλα και αρχησα να τρεχω στον διαδρομο για να προλαβω τον Ivan και τους υπολοιπους.Οταν βγηκα εξω απο το κτηριο μπορουσα να δω τα πλοια των Marine.Ειχαν καλυψει μεσα πολυ μικρο χρονικο διαστημα μεγαλη αποσταση τελικα.Στο εν το μεταξυ, στο χωριο επικρατουσε ενας πανικος αλλα καταφερα να βρω τον Ivan , ο οποιος εδινε οδηγιες τους μικροτερους σε ιεραχια απο αυτον, σχετικα με το πως θα απεκρουγαν την επιθεση των marine....
-Aααα εδω εισαι και εσυ...εσυ Luster-Boy μαζι μου...εχω εντολες να σε προσεχω....
-Δεν ειμαι μικρο παιδι..και πιστεψε με μπορω να φροντησω μονος μου τον εαυτο μου...αφου λοιπον δεχομαστε εντολες απο εσενα...πες μου τι πρεπει να κανω γιατι σε λιγα λεπτα το νησι θα εχει γεμησει Marines....
-Ολοι μαζι προς τον βραχο διπλα στην παραλια...θα τους εφνιδιασουμε εκει... φωναξε ο Ivan και τοτε τον ακολουθησαν ολοι.Ειχε μεγαλη επιρροη πανω τους και σε αυτο δεν χωρουσε αμφιβολια....

Φυσικα τους ακολουθησα με την μορφη καπνου και μαλιστα προσεχτικα.Ειχα δικη μου στρατιγικη στην μαχη και ειχε συνηθισει να δουλευω μονος μου.Δεν ειχα σκοπο να το αλλαξω αυτο ακομα και ας γινομουν επαναστατης.Δεν το θεωρουσα αδυναμια σε καμια περιπτωση.Οι επαναστατες δυστυχως δεν ηταν ακρετοι.Στο συνολο πρεπει να ηταν γυρο στους 100 και δεν νομιζω οτι εφταναν για να αποθυσουν 2 πλοια Marine.Ισως πονταραν αρκετα πραγματα πανω σκεφτηκα και ετσι με αυτον τον τροπο πηρα ακομα περισσοτερο θαρρος για να συνεχησω.Ειχα σκοπο να κανω μια επιδειξη δυναμης και να δουν απο κοντα οι επαναστατες τι αξιζω.Σεκφτηκα τοτε αυτο που μου ειπε ο Ivan..."εισαι πιστος στον σκοπο...αλλα δεν το ξερεις..."...και ειχα αρχησει να καταλαβαινω στο περιπου τι εννοουσε πραγματικα...

Οταν φτασαμε στο βραχο ολοι οι επαναστατες φροντησαν να κρυφτουν οσο καλυτερα μπορουσαν.Μονο ο Ivan καθησε κατω απο τον βραχο διπλα στην παραλια.Η ιδεα να ηταν αυτος το δολωμα ηταν λιγο ριψοκινδυνο αλλα ηταν ο μοναδικος που θα μπορουσε να πολεμησει σε μια τετοια μαχη σωμα με σωμα. Τουλαχιστον ετσι μου ελεγαν οι υπολοιποι επαναστατες.Για καλο και για κακο ομως εγω εγινα καπνος και ηρθα διπλα στον Ivan χωρις να μπορει να με δει, ουτε αυτος αλλα ουτε και καποιος αλλος.Θα αντιδρουσα την καταλληλη στιγμη για να πιασω στον υπνο τους Marines.Για καποιο λογο δεν ανησυχουσα σχεδον καθολου για το αποτελεσμα της μαχης και ηταν λες και ημουν συγουρος οτι θα κερδησουμε. Επιπλεον δεν ηταν εδω και η Βιολεττα, οποτε δεν θα χρειαζοταν να ανησυχω και για αυτην.Ευχομουν μονο να με ειχε ακουσει και να ειχε μεινει στο κτυριο που ειμασταν λιγα λεπτα πριν....

Λιγα λεπτα αργοτερα οι Marines εκανα μαζικοι επιθεση ολοι μαζι.Υπολογησα με μια γρηγορη ματια οτι πρεπει να υπηρχαν γυρο στους 200 Marines στην παραλια.Ο αριθμος τους φυσικα τεραστιος και δεν ειχα δει κατι παρομιο μεχρι στιγμης. Οταν τους ειδα μου επεσε λιγο το ηθικο, αλλα σκεφτηκα οτι ηταν απλα marines.Θα αποθουσαμε οσους περισσοτερους μπορουσαμε, σκεφτηκα απο μεσα μου.Μολις ειδαν τον Ivan αρχησαν να τρεχουν σαν τρελοι προς το μερος του και τοτε εκαναν την εμφανιση τους οι υπολοιποι Οκαμα.Ο τροπος που ετρεχαν στο πεδιο της μαχης με εκανε να γελασω απιστευτα γιατι ετρεχαν με τετοιο τροπο που ηταν αδυνατο να κανεις κατι διαφορετικο.Οι 2 παραταξεις εγιναν μια και τοτε εκανα την δικη μου εμφανηση.Δημιουργησα εναν τεραστιο ανεμοστροβιλο καπνου και παγιδευα αρκετους Marines, ενω ταυτοχρονα εκανα την εμφανηση μου.Ολοι γυρησαν προς το μερος μου και εμ κοιταξαν καταματα, ενω οι Marines τα ειχαν χαμενα...

Ο Ivan που ηταν διπλα μου δεν ειπα τιποτα και απλα χαμογελασε, ενω στην συνεχεια γυρησε το κεφαλι του προς τον ουρανο και φωναξε "Death Wink" και εκλεισε το ματι του.Κλασματα δευτερολεπτου αργοτερα το ανεμοστροβιλος που ειχα δημιουργησει ηταν παρελθον, αλλα οι Marines που ηταν παγιδευμενοι μεσα πλεον πετουσαν.Για την ακριβεια τους χτυπησε μια αορατη δυναμη που ουτε εγω ειχα δει.Οτι και να ηταν πλεον δεν μας απειλουσαν και εβγαλα τα σπαθια μου απο τις θηκες τους και γυρησα το βλεμμα μου στον Ivan...
-Αυτο θα εχει πλακα...και χαμογελασα λιγο σατανικα....
-Δεν περιμενα κατι λιγοτερο απο εσενα Luster-Boy....και αρχησαμε να τρεχουμε προς το πεδιο της μαχης.Οι Marines ομως ηταν υπερβολικα πολλοι και ειχαμε ηδη απο τα πρωτα λεπτα να χανουμε εδαφος.Ηταν μια μαχη που μονο με ενα θαυμα μπορουσε να κερδηθει....

Χρησιμοποιουσαμε οτι επιθεση ξεραμε αλλα δυστυχως οι επιθεσεις μας μονο να τους αποθησουν μπορουσαν. Τελικα τα σπαθια μου αποδειχτηκα αχριστα αφου οι marines ηταν παρα πολλοι.Ετσι λοιπον αρχησα να χρησμοποιω το φρουτο μου περισσοτερο, αλλα καθε λεπτο που περνουσε χαναμε ολο και περισσοτερο εδαφος. Πεταχτηκα τοτε πανω απο τον Ivan 4 marines απο το πουθενα και το χτυπημα που θα δεχοταν θα ηταν θανατηφορο.Δημιουργησα τοτε μια μπουνια καπνου και οι marines εκτοξευτικαν στον αερα.Ειχα βαλει αρκετη δυναμη στο τελευεταιο χτυπημα.Η μαχη αρχησε να αλλαζει οταν ο Ιvan διεταξε να υποχωρησουμε. Ξαφνικα αναμεσα στο πληθος πεταχτηκε η Βιολεττα η οποια ετρεχε προς το μερος μου. Κλασματα δευτερολεπτου αργοτερα ακουσα το θορυβο μιας καραμπινας.Η βιολεττα ειχε μπει μπροστα σε εμενα για να μην δεχτω την σφαιρα εγω.Εκεινη την στιγμη τρελαθηκα και εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου.Η σφαιρα αυτη που δεχτηκε δεν θα εβρισκε ποτε τον στοχο της.....

Δεν την ειχε χτυπησει σε σοβαρο σημειο, αλλα με την ελειψη αιματος ειχε χασει τις αισθησεις της.Την σηκωσα τοτε και την εδωσα στον Ivan που ηρθε αμεσως διπλα μου.Με κοιταξε καλα καλα, αλλα δεν ειχα σκοπο να λογοδοτησω για αυτο που ειχα σκοπο να κανω.Του εκανα νοημα να φυγει και να την παει σε καποιο γιατρο να την προσεξουν και τοτε γυρησα το βλεμμα μου προς τους marines οι οποιοι συντομα θα ερχονταν κοντα μου.Οταν εφτασαν σε μια αποσταση ασφαλειας για αυτους σταματησαν γιατι τους εκανε νοημα ο διοικιτης τους....
-Μπορειτε να με βριζετε....μπορειτε να με ξεφτυλιζετε...μπορειτε να με φτυνετε και να με βαρατε...απλα θα γελασω...αλλα για καλο λογο ή κακο....ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΛΗΓΩΝΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩΩΩ!!
Μερικοι βλεποντας με σε αυτη την κατασταση βηματησαν προς τα πισω, αλλα εγω ειχα αλλα σχεδια για την παρτη τους.Δημιουργησα τοτε ανεμοστροβιλους καπνου και τους εστειλα προς το μερος τους, ενω εγω ταυτοχρονα αρχησα να τρεχω προς το μερος τους.Δημιουργησα τοτε 2 μπουνιες καπνου και αρχησα να βαραω οσους εβλεπα μπροστα μου.Δεχτηκα μερικα χτυπηματα απο ατομα που ειχα οπλα απο Seastone αλλα δεν το εβαλα κατω.Δεν μιλουσα και απλα βαρουσα μεχρι που επεσα κατω απο την κουραση....ειχα εξαντληθει...

Οι Marines είχανε το πάνω χέρι... Ο Ivankov και ο Luster είχανε εξαντλήσει όλες τις δυνάμεις του.
-Θα σας σκοτώσω όλους!!!!!φώναζε με ότι δύναμη είχε απομείνει από τον Luster καθώς ένιωθε υπεύθυνος για αυτό που έγινε στην Violetta....τα δάκρυα του ξεχείλιζαν από τον πόνο που ένιωθε για το συμβάν.
Ο Ivankov είχε υποχωρήσει με την Violetta και τους υπόλοιπους επαναστάτες καθώς έβλεπαν ότι δεν είχανε πλέον την δυνατότητα να πολεμήσουν τόσους Marine..
O Luster συνέχιζε και πολεμούσε παρότι είχε εξαντλήσει όλες τις δυνάμεις του..ένιωθε ότι του άξιζε αυτός ο θάνατος...τα χτυπήματα από Kairouseki ήταν πολλά μέχρι που δεν άντεξε και έπεσε κάτω χωρίς να έχει την δύναμη να σηκωθεί...
-Violetta....συγνώμη...τα δάκρυα του ξεχείλιζαν ασταμάτητα..
-Ήρθε η ώρα να πεθάνεις επαναστάτη Black Luster!20 Marines ήταν γύρω από τον Luster με τον Commander να σημαδεύει το κεφάλι του με στόχο να τον σκοτώσει!-Στο όνομα της δικαιοσύνης εσύ εγκληματία θα πρέπει να πεθάνεις..!και την ώρα που πήγε να πατήσει την σκανδάλη.....
-αααααα!όσοι βρισκόντουσαν γύρω από τον Luster έπεσαν κάτω λιπόθυμοι....
-Τι έγινε?πέθανα?ρώτησε απορημένος ο Luster βλέποντας γύρω του όλους τους Marines λιπόθυμους..
-τσ....και μετά θέλετε να λέγεστε και επαναστάτες...ακούστηκε μια βαριά φωνή πίσω από τον Luster...
-Ποιος είναι?O Luster γύρισε το κεφάλι του και είδε κάτι που δεν το περιμένε...
-αααααααααααα!είναι ο...ο....ο...
Kakumeika Shishinto!!!!

-τσ...τώρα θα σας δώσω ένα μάθημα στο όνομα της πραγματικής δικαιοσύνης...!
-Ο Kakumeika?και ο Luster ξάπλωσε λιπόθυμος από όλη την δύναμη που σπατάλησε σε αυτή την μάχη...
-Εμείς οι δύο θα τα πούμε μετά Black Luster....
(Τα πήγες πολύ καλά)
-Και τώρα....η σειρά σας...γύρισε το κεφάλι του προς το Warship Των Marine..
-ΕΠΙΘΕΣΗ!Τον σημάδευαν με τα όπλα τους...
-Time stop....Ξαφνικά όλα σταμάτησαν...κανείς δεν μπορούσε να κουνηθεί..
-τσ...άχρηστοι...Cyclone Slash!!!και το Warship έγινε κομματάκια μαζί με όποιον ήταν επάνω...
....Ο Kakumeika πήγε με αργά βήματα προς τον Black Luster,τον σήκωσε και τον έβαλε στην πλάτη του για να τον σηκώσει...
-Έχουμε πολλά να πούμε εμείς οι δύο........Black Luster...

Τα ματια μου ηταν μισο ανοιχτα και με το ζορυ καταφερνα να τα κρατησω ανοιχτα, αλλα λιγα δευτερολεπτα αργοτερα εκλεισαν και αυτα λογο της υπερβολικης κουρασης.Ειχα δωσει τα παντα στην μαχη αυτη και κυριως για να αποδειξω αρχικα το ποιος ειμαι και τι μπορω να κανω, ασχετα αν εγιναν διαφορετικα τα πραγματα στην συνεχεια.Οταν ξυπνησα ενοιωθα τους παντες πανω απο το κεφαλι μου ενω ακουγα και διαφορες ομιλιες, αλλα δεν μπορουσα να καταλαβω τι ελεγαν.Για την ακριβεια δεν ημουν σε θεση να καταλαβω τι ελεγαν.Αρκετες ωρες αργοτερα ομως ανοιξα τα ματια μου και προσπαθησα να σηκωθω αλλα ματαια ενω ολοι γυρησαν τα βλεμματα τους προς το μερος μου.Η Βιολεττα περιεργως δεν ειχε την πληγη που ειχε πριν και ηρθε αμεσως κοντα μου, ενω στο βαθος του δωματιου βρισκοταν ο Ivan μαζι με τον Kakumeika, οι οποιοι ειχαν σταματησει την κουβεντα τους και με κοιτασουν...

Μου επιασε το κεφαλι και εφερε το δικο της κοντα στο δικο μου.Εκεινη την στιγμη ενοιωσα το δακρυ της.Μεσα στην ζαλη μου δεν ειχα καταλαβει οτι εκλαιγε. Ειχα φοβηθει παρα πολυ για εκεινη και δεν καταφερα να ελενξω τον θυμο μου, αλλα το οτι ηταν ενταξει μου εδωσε μεγαλη χαρα.Τοτε ηρθε κοντα μας ο Kakumeika, ο οποιος μολις με ειδε μου εριξε ενα χαμογελο.Δεν εδειχνε τοσο αγριος τελικα σκεφτηκα απο μεσα μου, αλλα συγουρα δεν θα ηταν και αρνακι οταν τον θυμωναν...
-Βιολεττα...αν θυμαμε καλα ειχε καποιο τραβμα....που πηγε?
-Ο Kakumeika...το χειριστηκε μια χαρα...δηλαδη οι δυναμεις του...
-Εισαι και εσυ χρηστης φρουτου....?..ρωτησα απορημενος
-Χαχαχαχαχαχαχα...ναι ειμαι..φυσικα οχι σαν το δικο σου...Βιολεττα τωρα που συνηλθε μπορεις να μας αφησεις λιγο μονους?...πρεπει να μαθει καποια πραγματα...

Εκεινη τον ακουσε και βγηκε εξω απο το δωματιο, ενω τοτε ο Ivan και ο Kakumeika γυρησαν και παλι τα βλεμματα τους πανω μου.Λογικα θα μου την ελεγαν για το γεγονος οτι κοντεψα να τα καταστρεψω ολα και δεν θα ειχαν αδικο αλλα αντεδρασα τελειως συναισθηματικα...
-Σημερα πηγες να καταστρεψεις ολα οσα ειχα σκεφτει για εσενα...για αφηνεις τον θυμο σου να σε κυριευσει?
-Δεν το ηθελα...και πλεον δεν μου συμβαινειι συχνα...
-Δεν θα το ελεγα...τα ιδια εκανες και στο νησι που κατοικουταν απο Bounty Hunters...δεν αφησες κανεναν ζωντανο...γιατι το κανεις αυτο στον εαυτο σου?
-Δεν το κανω επιτιδες....απλα με κυριευει και δεν μπορω να το ελενξω.Σε τετοιες περιπτωσεις αντιδραω τελειως συναισθηματικα....
-Ξερεις τι ηταν αυτο που εκανες αυτο σημερα?Υπαρχει μονο ενας τροπος να το χαρακτηρισεις....
-Ξερω ξερω...τα ιδια ειχα πει και στους δικου σου στο Baltigo....μια φορα γενναιος....3 φορες ηλιθιος....
-Αν ειχες πεθανει τι θα ειχες καταφερει μικρε?Απολυτως τιποτα....για ποιον λογο ζεις λοιπον?
-Θελω να ζησω ελευθερος....να ταξιδεψω σε ολες τις θαλασσες...και να γινω αρκετα δυνατος ετσι ωστε να μπορω να βοηθαω αυτους που αγαπαω και οποιον αλλον με χρειαζεται....

Εκεινος δυστασε λιγο στην αρχη, αλλα καταφερα να σπασω λιγο τον παγο ζητωντας ενα ποτηρι νερο.Η αληθεια ηταν οτι δυψουσα παρα πολυ για αυτο και ρωτησα ποσες ωρες ημουν αναισθητος και εμεινα με ανοιχτο το στωμα οταν μου ειπαν πως ημουν αναισθητος για 2 μερες....
-Ευχομαι να τελειωσε το κυριγμα...αν και ξερεις καλα οτι αν βρεθω σε μια τετοια κατασταση ενδεχεται να αντιδρασω ετσι....δηλαδη εσυ πως θα αντιδρουσε αν καποιος πληγωνε καποιο ατομο δικο σου?
-Συγουρα θα εκανα τα ιδια και ισως και χειροτερα...αλλα αν μπορεις να το αποφυγεις αυτο τοτε θα εισαι στην καλυτερη θεση απο ολους μας....σκοπος μου ειναι να σε κανω καλυτερο....βλεπεις ο θειος σου μας εχει πει πολλα για σενα. Με τον θειο σου ημαστε σαν οικογενεια...και αφου εισαι συγγενεις του...εισαι και οικογενεια δικια μου....
-Μπες στο ψιτο...τι εχεις να μου πεις....?
-Ιδιος ο θειος και ισως και ο πατερας σου...βλεπεις ετυχε να τον γνωρησω μια φορα...οπως και τον ξαδελφο σου...τον πρωτο Black_Luster και για την ακριβεια απλα ειχα μαθει πολλα για αυτον...δυστυχως δεν καταφερε να περασει το reverse mountain.Τελος ηταν προμελετημενο εσυ και ο Τεο να ταξιδεψετε μαζι...
-Ακομα δεν απαντησες στην ερωτηση μου.....

Πηρε μια βαθυα ανασα και αρχησε να μου δινει πληροφοριες και αν μου εξηγει τον λογο που αποφασησαν οι επαναστατες να με βγαλουν απο το Impel Down. Στην συνεχεια αρχησε να μου εξηγει καποια πραγματα για το παρελθον μου και την ροη του σχεδιου.Τελικα δεν ηταν απλη συμπτωση να γινουν ολα ετσι και λεπτο λεπτο αλλο ενα κομματι του παζλ εμπαινε στην θεση του, μεχρι που μπορουσα να δω την συνολικη εικονα.Δεν μπορουσα να πιστεψε το παρελθον μου, αλλα και αυτα που ειχαν γινει πριν απο αυτο....
-Δεν σου εκρυψα τιποτα...και δεν προκειτε μικρε...ημουν απωλυτα ειλικρινης μαζι σου.Η αληθεια ειναι οτι σε θελουμε στο πλευρο μας.Χρειαζομαστε δυνατα ατομα για να βοηθαμε τους αθωους.Μπορει να στα εχωσα πριν, αλλα ξερω και καποιες καλες πραξεις που εχεις κανει....κανεις δεν ειναι αθωος...αυτο να το θυμασε...
-Και απλα ετσι θελεις να παψω να ειμαι πειρατης και να γινω επαναστατης?
-Σου εξηγησα τους λογους που σε θελουμε κοντα μας...ειναι σημαντικο για εμας, αλλα ειναι και ενας τροπος να σε βοηθησουμε.Πριν απο λιγο ζητησες περισσοτερη δυναμη...δυναμη την οποια μπορω να σου προσφερω....