The treasure[Τελος]

Ειχαμε πλεον φυγει απο το Destiny Island, ηταν ωραιο το να ταξιδευω ξανα με καποιον... Η Kuga ηταν αρκετα ευχαριστη παρεα αν και δεν μιλαγε πολυ, ειχε ομως ορεξη να ασχοληθει με το οτιδηποτε ακομα και με το αγαπημενο μου "σπορ" το ψαρεμα! Δεν εδειχνε να την απασχολει καθολου ολο το εγχειρημα που θα ξεκιναγαμε σε λιγες ωρες, πραγμα που μου εδινε κουραγιο και μου εφτιαχνε την διαθεση μιας που ενιωθα λες και δεν εχω καμια εγνοια, λες και ημουν ενας απλος ησυχος και ευτυχισμενος ανθρωπος... Συνεχισαμε να ψαρευουμε για αρκετη ωρα διχως να μιλαμε και πολυ, ωστοσο καποια στιγμη η Kuga μου ειπε πως το να μπουμε στο οχυρο των Μαριν στο Blue Island θα ηταν λιγο δυσκολο για μενα... Μου εξηγησε πως οι περιπολοι ειναι παρα πολυ συχνοι εκει και πως σχεδον ολα τα μερη που θα μπορουσε να μπει καποιος φυλαγοντουσαν αυστηρα ολο το 24ωρο. Υπηρχε ενα μονο μερος που δεν φυλαγαν γιατι πολυ απλα κανενας δεν ηταν τοσο τρελος να παει να μπει απο κει... Το μερος αυτο ηταν μια αρκετα μεγαλη τρυπα που περναγε κατω απο το οχυρο και σε εβγαζε μεσα σε ενα παλιο αχρησιμοποιητο πυγαδι.

Απο εκει ξεκινουσαν τα προβληματα του σκεπτικου αυτου, αν εγω εμπαινα στην θαλασσα κατα πασα πιθανοτητα θα πνιγομουν σχεδον αμεσως μιας που θα ημουν σαν νεκρο βαρος στο νερο, αφου ολες μου οι δυναμεις θα "τραβιοντουσαν" απο την θαλασσα... Απο την αλλη δεν μπορουσαμε να χρησιμοποιησουμε καμια απο τις αλλες "εισοδους" μιας που ολες τους φυλαγοντουσαν, οποτε ολο και καποιος θα εβλεπε εναν φλεγομενο φοινικα να πεταει. Η Kuga μου ζητησε να την ακουσω και να την εμπιστευτω, αλλα αυτο ηταν αδυνατο.
Θα βουτιξουμε στο νερο και θα σε οδηγηδω εγω στο πηγαδι απο εκει θα μπορεσουμε να μπουμε ανενοχλητοι στο φρουριο!
Στο ξαναειπα εχω ενα απο τα φρουτα του διαβολου, μολις ερθω σε επαφη με το νερο ολες μου οι δυναμεις εξαφανιζονται. Τι σε κανει να πιστευεις πως θα μπορεσεις να με κουβαλησεις και να κρατησεις την αναπνοη σου για οση ωρα ημαστε κατω απο το νερο; Θα πνιγουμε σιγουρα...
Σου ειπα, εχω δει τι πρεπει να κανω και ξερω πως θα καταληξει. Δεν εχω καποιο λογο να φοβαμαι, σε ειδα να κρατας το σεντουκι με τον θησαυρο, οποτε δεν υπαρχει περιπτωση να πεθανουμε εδω περα...
Φαινοταν τοσο σιγουρη για αυτα που μου ελεγε, που δεν μπορουσα να φερω καμια αντιρριση. Με ειχε κανει να πιστευω πως αυτο τρελο εγχειρημα θα μπορουσε πραγματικα να ειναι επιτυχημενο...!

Φτασαμε σχετικα αργα στο Blue Island, ειχε ηδη σουρουπωσει και ετσι το πλοιο μας ηταν αρκετα δυσκολο να φανει απο το τειχος του οχυρου... Προχωρουσαμε αργα αργα προς το σημειο που μου ειχε υποδειξει η Kuga χρησιμοποιωντας την βαρκουλα που ειχα αποθηκευμενη μεσα στο πλοιο, ετσι οι πιθανοτητες να γινουμε αντιλιπτοι ειχαν σχεδον εκμηδενιστει.
Εδω ειναι, θα πρεπει να με εμπιστευθεις απο εδω και περα...
Η αληθεια ειναι πως ειχα ακομα πολλους ενδιασμους για το σχεδιο της, η ιδεα του να ειμαι μεσα στο νερο ανυμπορος να κανω το οτιδηποτε μου φαινοταν παρα πολυ κακη... Ωστοσο μια φωνη μεσα μου μου ελεγε να εμπιστευτω την Kuga, αλλωστε μεχρι τωρα δεν ειχε κανει καποιο λαθος σε ολα αυτα που μου ελεγε...
Οκ λοιπον, το καλο που σου θελω να με σωσεις...ειπα και διχως να κανω αλλη σκεψη βουτηξα στο νερο, διπλα μου ειδα την Kuga να βουταει και αυτη... Ενιωσα το σωμα μου βαρυ και εντελος ακαμπτο, δεν μπορουσα να κανω καμια κινηση και αρχισα να βουλιαζω αρκετα γρηγορα. Ενα χερι με επιασε και με ξανατραβηξε στην επιφανεια, ηταν η Kuga, δεν της φαινοταν αλλα η δυναμη των χεριων της ηταν εντυπωσιακη...

Σκεφτηκα πως ισως και να πετυχενε αυτο που πηγαιναμε να κανουμε, με οση δυναμη μου ειχε απομεινει εκανα μια κινηση δειχνοντας της πως ειμαι καλα. Βουτηξε ξανα μεσα στο νερο τραβωντας με προς τον πατο, πλεον δεν μπορουσα να κουνηθω καθολου, ολες μου οι δυναμεις με ειχαν εγκαταλειψει, το μονο που μπορουσα να κανω ηταν να βλεπω την πορεια μας. Καποια στιγμη σταματησαμε την καθοδο, υπηρχε μια τρυπα στο τοιχος μπροστα μας, η Κuga με κατευθυνε προς την τρυπα διχως να χασει χρονο, μπορουσα να καταλαβω πως της τελειωνε και η αναπνοη και η δυναμη. Η διαμετρος της τρυπας γινοταν ολο και μεγαλυτερη εως οτου ξαφνικα βγηκαμε ξανα στην επιφανεια, πηρα βαθειες ανασες για να αναπληρωσω την χαμενη μου αναπνοη. Με τραβηξε στην οχθη της λιμνης που ειχαμε βγει και υστερα ξαπλωσε εξουθενομενη διπλα μου.
Ειναι μια υπογεια λιμνη που δημιουργητε απο την θαλασσα... μου ειπε λαχανιασμενη, απαντωντας στην απορεια που ειχα στο μυαλο μου.
Και οι Μαριν; Καλυτερα να σηκωθουμε, μπορει να εμφανιστουν απο λεπτο σε λεπτο...
Ηρεμισε, υπαρχει και ενας αλλος λογος για τον οποιο οι Μαριν δεν φυλανε αυτο το μερος... Ειναι αδυνατον για αυτους να ερθουν, ο μονος τροπος να μπεις ειναι αυτος που μπηκαμε και εμεις...
Η ικανοτητα της να ξερει ολα αυτα τα πραγματα ολο και πιο πολυ με εξεπλητε, αλλα συγχρωνως μου φαινοταν ολο και πιο περιεργο το γεγονος πως δεν ειχε κανει λαθος για τιποτα απο ολα αυτα που μου ειχε πει μεχρι τωρα...

Υστερα απο λιγη ωρα ξεκουρασης η δυναμη μου ειχε επανελθει στο φουλ, ξεκινησαμε να ακολουθουμε ενα μονοπατακι το οποιο συμφωνα με την Kuga θα μας "εβγαζε" στο παλιο αχρησιμοποιητο πηγαδι... Τωρα το πως θα γινοταν ενα μονοπατι να σε βγαλει στον πατο ενος πηγαδιου δεν το ηξερα αλλα η Kuga φαινοταν ιδιαιτερα σιγουρη και ετσι αποφασισα να την εμπιστευθω. Προχωρησαμε αρκετα στην σπηλια και πλεον δεν ειχαμε σχεδον καθολου φως, ετσι αναψα το χερι μου ωστε να μπορουμε να προσανατολιστουμε.
Φτασαμε, ειναι πισω απο αυτον τον τοιχο... μου ειπε υστερα απο λιγο η Kuga...
Διχως να περιμενω αλλη λεξη αρχισα να ψαχνω καποιον τροπο να δημιουργησω μια τρυπα στον τοιχο διχως να κανω πολυ θορυβο. Συμφωνα με τα λεγομενα της το πηγαδι πλεον δεν ειχε νερο και ετσι δεν θα ειχαμε καποιο προβλημα... Συντομα βρηκα ενα σημειο που ηταν λιγο πιο "αδυναμο" απο τον υπολοιπο τοιχο, αρχισα να σκαβω και υστερα απο λιγη ωρα μια τρυπα ειχε ανοιξει. Περασαμε σκυφτοι και βγηκαμε στο πηγαδι, ξεκινησαμε να ανεβαινουμε προς τα πανω, σκαρφαλωνοντας στον τοιχο του πηγαδιου...
Δεν μας βλεπει κανενας ανοιξε το σκεπαστρο και βγες, υστερα κρυψου πισω απο το πηγαδι.. μου ξαναπε...

Βγηκα οσο πιο αθορυβα και γρηγορα μπορουσα και κρυφτηκα οπως μου ειχε υποδειξει, ενας φρουρος ηταν λιγα μετρα μπροστα μας αλλα δεν με ειδε καθως ειχε γυρισμενη την πλατη του... Περιμενα μεχρι να φυγει και υστερα βοηθησα την Kuga να βγει και αυτη...
Πρεπει να κινηθουμε γρηγορα, πισω απο εκεινα τα δεντρακια...
Οκ...Παμε... ειπα ψυθιριστα και αρχισαμε να κινουμαστε γρηγορα προς τα δεντρα που μου εδειξε, φτασαμε και κρυφτηκαμε στην σκια τους, προς το παρον ολα πηγαιναν καλα... Την κοιταξα και της εριξα ενα χαμογελο ευχαριστησης για την βοηθεια της, η αληθεια ειναι πως αν δεν με βοηθουσε θα σιγουρα πιαστει μεχρι τωρα. Περιμεναμε αρκετη ωρα αναμεσα στα δεντρα μιας που ηταν η ωρα που αλλαζαν οι σκοπιες και υπηρχε μια γενικη αναστατωση στο στρατοπεδο, τοτε ηταν που τον ειδα... Ο Commander Barbarosa Mexneel, ο ισως πιο βιαιος Μαριν και ορκισμενος αντιπαλος των πειρατων, ηξερα πολλους που ειχαν αφησει την τελευταια τους πνοη καθως κοιταζαν την λεπιδα του σπαθιου του... Τα χερια μου σφιχτηκαν απο μονα τους, ηθελα να τον σκοτωσω απο την πρωτη στιγμη που τον ειδα, εκανα μια κινηση να σηκωθω αλλα η Kuga με κρατησε στο εδαφος.
Εισαι τρελος? Ειναι γυρω στους 150 Μαριν εκει, τι νομιζεις? Πως θα τους πεις καντε στην ακρη θελω να τον σκοτωσω?!!!
Ακουγωντας τα λογια της καταλαβα πως ειχε δικιο, ηταν αδυνατο να του δωσω ενα μαθημα αυτην τη στιγμη, θα επρεπε να περιμενω για τον καταλληλο χρονο και το καταλληλο μερος...!

Συνεχισαμε να κινουμαστε υστερα απο την αλλαγη των σκοπιων, ειχε πλεον νυχτωσει για τα καλα και ετσι ηταν αρκετα ευκολο το να μεινεις εκτος των οπτικων πεδιων... Η Kuga μου εδειξε μια πορτα, η οποια συμφωνα με τα λεγομενα της θα μας οδηγουσε στα μπουντρουμια και υστερα στο σεντουκι με τον θησαυρο. Το μονο που εμενε τωρα ηταν να περασω απαρατηρητος απο τους φρουρους αναμεσα σε εμενα και την μεγαλη ξυλινη πορτα...
Το καλο του να εχεις ενα μεντιουμ μαζι σου ειναι πως μπορει να σου κανει τις δυσκολες καταστασεις ευκολες, ετσι λοιπον με την βοηθεια των "ικανοτητων" της Kuga περασαμε εντελως απαρατηρητοι και συντομα ημασταν πισω απο την πορτα, ασφαλεις απο τους εξω φρουρους...
Ξεκινησαμε να κατεβαινουμε προσεχτικα τα σκαλοπατια και υστερα απο λιγο ειχαμε φτασει στα μισοσκοτεινα μπουντρουμια, ενας φρουρος πηγαινοερχοταν περα δωθε κλεινωντας μας τον δρομο. Περιμενα στις σκιες και την καταλληλη στιγμη των αρπαξα και τον τραβηξα στα σκοταδια, με το ενα μου χερι του εκλεισα το στομα και με το αλλο επιασα το μαχαιρι μου και του εκοψα τον λαιμο...
Ειχα δει πως θα το εκανες αυτο, αλλα και παλι δεν αντεχω να το βλεπω ξανα στην πραγματικοτητα... μου ειπε η Kuga με λιγμους και δακρυα στα ματια της...
Τοτε ηταν που παρατηρησα το ποσο διαφορετικη ζωη ζουσα απο τους "κανονικους" ανθρωπους, στον κοσμο των πειρατων ο φονος ηταν καθημερινοτητα αλλα στον υπολοιπο κοσμο ηταν κατι το απανθρωπο ακομα και αν γινεται εναντιων καποιου βρωμο-Μαριν οπως τον φρουρο εδω περα...!

Συνεχισαμε να προχωραμε στον σκοτεινο διαδρομο και συντομα τα μπουντρουμια τελειωσαν, μπροστα μας βρισκοταν αλλη μια πορτα, πισω απο την οποια βρισκοταν ο πολυποθητος θησαυρος. Η περιεργεια μου ειχε βαρεσει κοκκινα, αναρωτιομουν τι ειδους θησαυρος ηταν, ηλπιζα να ειναι χρυσο μιας που ειχα αρκετο καιρο να πιασω την καλη απο λεφτα... Υστερα απο λιγη προσπαθεια καταφερα να "ανοιξω" την κλειδαρια με το μαχαιρι μου και ανοιξα την πορτα... Μπηκαμε στο δωματιο, ηταν αρκετα μεγαλο και ευρυχωρο και σε αντιθεση με τα μπουντρουμια ηταν αρκετα φωτισμενο...
Καλως ηρθατε!!! Σας περιμενα... ακουστηκε μια φωνη, αρχισα να ψαχνω γυρω μου για να δω ποιος ειναι... Η φιγουρα του Commander Barbarosa Mexneel ξεπροβαλε απο το μονο σκιερο μερος του δωματιου, πριν προλαβω να κουνηθω ημασταν ηδη περικυκλωμενοι απο Μαριν....
Εσυ? Τι κανεις εδω?
Τς Τς, που πηγαν οι τροποι σου πειρατη? Πως τολμας να μου απευθυνεσαι ετσι?
Θα σου απευθυνομαι οπως θελω... Βρωμο-Μαριν... ειπα και εφτυσα προς το μερος του... Εκανε μια κινηση να μου επιτεθει αλλα η φωνη της Kuga τον σταματησε...
Υποσχεθηκες πως δεν θα τον πειραξεις πατερα...

ΠΑΤΕΡΑΑ???? Εννοεις πως ο Commander Barbarosa Mexneel των Μαριν ειναι ο πατερας σου???? της ειπα ξαφνιασμενος, δεν μπορουσα να πιστεψω αυτα που ακουγα.... Δεν μπορει να με κοροιδεψε ετσι...

Η Kuga μετακινηθηκε διχως να μου μιλησει και περασε πισω απο την γραμμη των Μαριν διπλα στον Commander. Εκει γυρισε και με κοιταξε, μου ειπε πως ολο αυτο εγινε γιατι επρεπε να ερθω σε αυτο το νησι και επρεπε να πιαστω απο τους Μαριν... Ετσι θα ειχα την ευκαιρια να πολεμησω και να νικησω τον πατερα της ετσι ωστε να καταλαβει πως επρεπε να παρατηρησει την θεση του και να γυρισει πισω στο Destiny Island μαζι της... Ωστοσο δεν ειχα κανενα λογο να την πιστευω πλεον, αυτη εφταιγε για την θεση μου αυτην την στιγμη και σιγουρα αυτη εφταιγε που με χρησιμοποιησε και που μου ειπε ψεματα...
Θελω να ξερεις πως το τελευταιο ατομο που θα πεθανει απο το μαχαιρι μου θα εισαι εσυ Kuga... Και θα το ευχαριστηθω απιστευτα...!
Μπορεις να μου κανεις οτι θες, αλλα σε παρακαλω νικησε τον...Για το καλο του...
Για το καλο του θα του προτεινα να εξαφανιστει, ακους Mexneel? Θα σε καθαρισω...
Ναι ναι...Οτι πεις... Αντρες πιαστε τον, παρτε του τα οπλα και πεταξτε τον στο μποντρουμι διχως φαγητο και νερο...Εμεις οι δυο θα τα πουμε σε καμια δεκαρια μερες Πειρατη, θα δουμε αν θα εχεις τις ιδιες αποψεις ή αν απλα θα παρακαλας για να σε σκοτωσουμε...!
Να εισαι σιγουρος πως θα τα πουμε πολυ πιο γρηγορα Mexneel.... Δεν φανταζεσαι ποσο συντομα...! του ειπα γελωντας χαιρεκακα!!!

Οι Μαριν με επιασαν και αφου μου εβαλαν χειροπεδες με Καιροσεκι,μιας που ηξεραν ηδη την δυναμη του φρουτου μου, με οδηγησαν στο κελι μου. Ηταν ισως το πιο σκοτεινο κελι απο ολα, αλλα δεν με ενοιαζε και πολυ, αλλωστε δεν θα εμενα και πολυ εκει μεσα...
Ελα εμπα και δεν θελω να ακουσω κιχ βρωμο-πειρατη...Ακουσες τον Commander Mexneel μπορω να σε σαπισω στο ξυλο ανα πασα στιγμη... Οποτε σε προκαλω, δωσε μια καλη αφορμη και θα σε κανω να το θυμασαι... ειπε ενας απο τους δυο Μαριν σπρωχνοντας με καθως εμπενα στο κελι μου... Επεσα κατω απο το σπρωξιμο και αφου σηκωθηκα τον πλησιασα οσο μπορουσα και τον κοιταξα απειλιτικα...
Προσεχε χοντρε...Γιατι οταν θα σε ριξω εγω κατω δεν θα ξανασηκωθεις...!
Αν θες μπορουμε να το κανονισουμε τωρα αμεσως... ειπε βγαζωντας το σπαθι του καθως εκανε μια κινηση προς το μερος μου...
Εεε... τι κανεις ρε? Τρελαθηκες? Πεφτεις στην παγιδα του πειρατη? Ξερεις τι θα μας κανει ο Commander αν τον πειραξεις??? ειπε ο αλλος Μαριν καθως προσπαθουσε να τον συγκρατησει για να μη μου ορμηξει...
Χαχαχα εχετε γελιο εσεις οι Μαριν... Θα μου λειψετε οταν πεθανετε...!!! ειπα χαιρεκακα και αποσυρθηκα στις σκιες... Παρα τα μεγαλα μου λογια, το μυαλο μου δεν ειχε σταματησει ουτε λεπτο να ψαχνει καποιον τροπο να φυγω απο αυτην την τρυπα...Αλλα τιποτα, ολα φαινονταν, και ηταν κατα πασα πιθανοτητα, εντελως απορθητα....!

Για καποιο περιεργο λογο ειχα την χαζη πεπιθηση πως αν φωναζα μεσα τον φρουρο θα μπορουσα με καποιο τροπο να τον βαρεσω και να ελευθερωθω. Αλλα αυτο θα μπορουσε να συμβει μονο στην φαντασια μου, μιας που και τα χερια αλλα και τα ποδια μου ηταν αλυσοδεμενα... Υστερα απο αρκετη ωρα και αφου ειχα σκεφτει και ειχα αποριψει αρκετες χαζες ιδεες αποδρασης, αποφασισα πως ο πιο σιγουρος τροπος θα ηταν το να περιμενω υπομονετικα την στιγμη που θα με μεταφερουν και να αξιοποιησω τοτε οποιο παραθυρο μου δωθει... Ετσι λοιπον πεινασμενος, εξουθενομενος αλλα πανω απο ολα ακομα ξενερωμενος με την μεγιστη προδοσια της Kuga ξαπλωσα ωστε να ξεχαστω και να κοιμηθω λιγο, ωστοσο οι σκεψεις αυτες δεν εφευγαν απο το μυαλο μου και ετσι συντομα βρεθηκα να σκεφτομαι ποσο διαφορετικα θα ηταν ολα αν δεν ειχα δεχτει την προταση της... Ξαφνικα ομως οι σκεψεις διεκοπηκαν απο φασαρια και φωνες πονου, υστερα απο λιγο η φωνη της Kuga ακουστηκε απο την αλλη μερια της πορτας του κελιου μου...
Ετοιμασου να βγεις δεν εχουμε πολυ χρονο... ειπε και ενα κλειδι ακουστηκε...Η πορτα του κελιου μου ανοιξε και αντικρισα ενα θεαμα που σε καμια περιπτωση δεν ειχα φανταστει ποτε μου. Η Kuga ηταν γεματη αιματα και ετρεμε, την πλησιασα και την ρωτησα αν ειναι τραυματισμενη πουθενα, εγνεψε αρνητικα, εδειχνε πιο πολυ φοβισμενη παρα χτυπημενη...
Επιασα το χερι της και αρχισα να την τραβαω απομακρυνοντας την απο το κελι, συντομα φτασαμε στο σημειο απο το οποιο ακουγονταν οι φωνες, ο φρουρος κειτονταν νεκρος μεσα σε μια λιμνη απο το ιδιο του το αιμα... Η Kuga τον ειχε σκοτωσει με το μαχαιρι μου, το οποιο ηταν ακομα καρφωμενο στην πλατη του πτωματος. Το μαζεψα και την πηρα μακρια απο εκει...

Προχωρησαμε αρκετη ωρα διχως να ανταλαξουμε κουβεντα, φαινοταν σαν να εχει παθει ενα μικρο σοκ με αυτο που ειχε κανει... Οταν πλεον ημουν σιγουρος πως ημαστε ασφαλεις, σταματησα και την κοιταξα.
Μην νομιζεις πως αυτο θα φτιαξει τα πραγματα μεταξυ μας... Μολις παρω στα χερια μου το χρυσο θα εξαφανιστω, εσυ μπορεις να κανεις οτι θες με τον πατερα σου...!
Δεν μιλησε, συνεχισε να με κοιταει χαμενη στις σκεψεις της πανω στο προηγουμενο γεγονος... Για καποιο λογο ενω ηθελα τοσο πολυ να τηνκαθαρισω για την προδοσια της, δεν μπορουσα ουτε να το κανω αλλα ουτε και να λυπαμαι που ειχε αναγκαστει να σκοτωσει καποιον για χαρη μου...
Ακου, ξερω πως ηθελες τον πατερα σου πισω αλλα δεν επρεπε να με μπλεξεις και μενα για να τον παρεις... Περαν αυτου θα σου ειμαι ευγνωμον για παντα που με ελευθερωσες...!

Α.. Αληθεια; Δεν με μισεις πια;
Αντι να της απαντησω την αγκαλιασα, μαλλον ηταν η σωστη κινηση μιας που οταν την ξανακοιταξα φαινοταν πολυ πιο ηρεμη απο πριν...
Ξερεις που ειναι ο θησαυρος; Πρεπει να τον παρουμε οσο πιο νωρις γινεται... Παω στοιχημα πως οι Μαριν εχουν ηδη μαθει πως απεδρασα και σιγουρα με ψαχνουν, ωστοσο δεν νομιζω πως γνωριζουν για τις δικες σου πραξεις οποτε εισαι ασφαλης προς το παρον και θα φροντισω να μεινει ετσι και στο μελλον...
Το σχεδιο μου ηταν απλο, θα κραταγα ομηρο την Kuga και θα απαιτουσα να μου παραδωθει ο θησαυρος σε ανταλαγμα με την ζωη της... Ετσι και θα της εδινα αλλωθι και θα κερδιζα αυτο που δεν μπορουσα να αποκτησω αυτην την στιγμη... Οσο για το πως θα εβγαινα απο εδω περα μετα, απλα θα σκοτωνα οποιον Μαριν εμπαινε στον δρομο μου, πλεον δεν ειχα πολλες επιλογες...!

Της εξηγησα το σχεδιο μου και αφου συμφωνησε μου ειπε πως ηξερε που ειναι ο θησαυρος αλλα δυστυχως ο φρουρος που τον φυλαγε δεν ηταν αλλος απο τον Commander Mexnell...
Αυτο θα κανει τα πραγματα πιο ευκολα... Ειναι καλυτερο να τον πολεμησω τωρα που ειμαι ξεκουραστος και εχω το φουλ της δυναμης μου, παρα αφου εχω πολεμησει με ολους τους αλλους Μαριν να εμφανιστει μπροστα μου... της ειπα...
Μου χαμογελασα και μου εδειξε τον δρομο, συνεχισαμε να προχωρουμε γρηγορα αλλα και προσεχτικα... Συντομα φτασαμε μπροστα απο ενα δωματιο, μου ειπε πως πισω απο την πορτα που βρισκοταν μπροστα μας ηταν ο θησαυρος και ο πατερας της... Ετσι λοιπον την επιασα και εβαλα το μαχαιρι μου στον λαιμο της, ανοιξα την πορτα και μπηκα μεσα. Ειδα πραγματι τον Mexnell να καθεται διπλα στον θησαυρο με ενα ευχαριστημενο υφος....
Δεν περιμενα να αργησεις τοσο πολυ να αποδρασεις, αλλωστε ολο λες πως εισαι ο μεγιστος πειρατης... μου ειπε ειρωνικα...
Ειχα κατι δουλειες να κανονισω πρωτα... του ειπα δειχνοντας του την Kuga.
Aαα αυτο... Σκοτωσε την αν θες, δεν μου χρειαζεται πλεον...!
Το υφος του εδειχνε πως ελεγε την αληθεια, δεν νοιαζοταν καθολου για την Kuga, ουτε στο ελαχιστο δεν τον ενοιαζε αν θα την σκοτωνα ή αν θα την ελευθερωνα. Για αυτον ηταν απλα ενα πιονι που εφερε εις περας τον σκοπο του και πλεον ηταν αχρηστο...Ενιωσα το χερι της να σφιγγει το δικο μου, η Kuga προσπαθουσε με καθε τροπο να μην βαλει τα κλαματα, ηξερα πως τα λογια του πατερα της την πληγωναν και επρεπε να το σταματησω με καθε τροπο....!

Ναι εχεις δικιο... Δεν την χρειαζομαι ουτε εγω, αλλα ουτε και εσυ... Ηρθε η ωρα να λογαριαστουμε οι δυο μας, χωρις καποιον αλλο στη μεση...!
Χαμογελασε ειρωνικα και ετοιμαστηκε για την μαχη μας, ηξερε οπως και εγω αλλωστε πως ισως καποιος απο τους δυο μας να μην βγει ζωντανος απο το δωματιο αυτο... Γυρισα και κοιταξα την Kuga, ειχε σταματησει να κρατιεται και πλεον εκλαιγε, αλλα ειχε κατι διαφορετικο πανω της πλεον...
Σε ευχαριστω... μου ειπε ψιθυριστα...Ηταν δακρυα χαρας αυτα που ειχε, ηθελε να πολεμησω τον πατερα της και να τον νικησω ετσι ωστε να λογικευτει... Αλλα ηταν δυσκολο το να συγκρατηθω και να μην τον σκοτωσω μεσα στην μαχη που πλησιαζε...
Μη με ευχαριστεις ακομα... Δεν ξερεις τι θα γινει στη μαχη...
Και ομως ξερω! Το κενο στην οραση μου επιτελους γεμισε, ξερω την καταληξη της μαχης και ξερω πως θα νικησεις...
Ακομα λες αυτες τις βλακειες? Στο εχω ξαναπει δεν μπορεις να δεις το μελλον, εισαι ενα απλο κοριτσι και μαλιστα ιδιαιτερα αδυναμο, για αυτο δεν σε χρειαζομαι γυρω μου...
ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΗΝ ΣΕΒΕΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΘΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΜΗ ΣΑΝ ΜΥΡΜΙΓΚΙ...! ΕΤΣΙ ΚΑΝΕΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!!! του φωναξα, ο θυμος μου ξεχειλιζε ολο και πιο πολυ με αυτα που ελεγε... Φανηκε να παγωσε για ενα λεπτο αλλα υστερα συνεχισε το χαιρεκακο αστειο του, απο οτι φαινοταν θα ηταν μια μικρη μαχη, δεν θα μπορουσε αλλωστε να ειναι μεγαλη μιας που θα εδινα το 100% της δυναμης μου απο την αρχη. Οσο για τον Mexnell ημουν σιγουρος πως θα ειναι στο 100%, λεγεται πως παντα ετσι ειναι στις μαχες του...

Η μαχη ξεκινησε υστερα απο λιγο και οι δυο ειχαμε ξεχειθει με ιδιαιτερο ζηλο και εχοντας μισος ο ενας για τον αλλο... Εβγαλα το μαχαιρι μου απο την αρχη, ηταν μια ιδιαιτερα δυσκολη μαχη και θα επρεπε να ειμαι προετοιμασμενος για το οτιδηποτε χρειαζοταν να κανω για να νικησω. Ωστοσο ειχα συνεχως στον νου μου αυτο που μου ειχε ζητησει η Kuga, επρεπε να νικησω αλλα οχι να τον σκοτωσω αυτο βεβαια δεν σημαινε πως αν αυτος προσπαθουσε να με σκοτωσει εγω θα καθομουν ηρεμος... Μου εκανε μια γρηγορη αλλα οχι και τοσο δυνατη επιθεση, μαλλον για να μετρησει την δυναμη και την ταχυτητα μου αλλα απετυχε μιας που πεταξα μεταμορφονωντας τα χερια μου...
Δεν ηξερα πως μπορουσες να γινεις υβριδιο... Το φρουτο σου τελικα ειναι τοσο αξιοθαυμαστο οσο λενε...
Δεν εχεις δει τιποτα ακομα Mexneel ειπα πετωντας κατα πανω του, εκανα μια προσποιηση στον αερα πως θα τον βαρεσω με τα φτερα μου και καθως πηγε να κανει στην ακρη για να αποφυγει το υποτιθεμενο χτυπημα μου εφαγε μια δυνατη δεξια κλωτσια στο προσωπο. Πεταχτηκε λιγο πισω απο την συγκρουση και υστερα αρχισε να κοιταει γυρω του σαστισμενος, ειχε ζαλιστει απο το χτυπημα... Διχως να χασω την ευκαιρια ετρεξα προς το μερος του και επεσα επανω του με ολη μου την δυναμη, το χτυπημα μου βρηκε στοχο χαμηλα στην κοιλιακη χωρα και μαλλον του εκανε αρκετα μεγαλη ζημια μιας που εφτυσε αιμα...
Θα μου το πληρωσεις αυτο βρωμοπειρατη...ΘΑ ΣΑΣ ΣΦΑΞΩ ΟΛΟΥΣ!!!...
ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ???? αρχισα να φωναζω και να τον βαραω διχως να σταματαω αλλα ουτε και να κοιταω που ακριβως βαραω... Ετρωγε πολλαπλα χτυπηματα σε ολο το σωμα αλλα συγχρονως μου εριχνε και εμενα αρκετα... Πλεον ηταν καθαρα θεμα αντοχης και ψυχικης δυναμης, και οι δυο βαραγαμε ο ενας τον αλλο διχως να σταματαμε εως οτου στο τελος πεσαμε και οι δυο κατω... Γυρισα οσο πιο πολυ μπορουσα το κεφαλι μου και τον κοιταξα, ηταν αναισθητος μαλλον, τουλαχιστον δεν κουνιοταν εκεινη την στιγμη... Η αληθεια ειναι πως και εγω δεν ημουν σε καλυτερη κατασταση μιας που ολο μου το σωμα με ποναγε ικτρα απο τα χτυπηματα του... Τελικα η φημη του δεν ηταν ψεμα, ηταν πραγματι ενας πολυ δυνατος Μαριν...
Η Kuga με βοηθησε να σηκωθω, αφου εκατσα λιγο και ξεκουραστικα μπορεσα να μετατρεψω το σωμα μου σε φοινικα και να γιατρεψω της πληγες και τα χτυπηματα μου...Γυρισα και τον κοιταξα αλλη μια φορα για να σιγουρευτω πως ειχα νικησει...
Πηρες αυτο που σου αξιζε... Βρωμο Μαριν... ειπα γυριζωντας του την πλατη μου και εφυγα απο το δωματιο...

H Kuga με ακολουθησε ωστε να με βοηθησει να φυγω απο το Blue Island, πλεον ειχα τον θησαυρο στα χερια μου και οσο και αν καιγομουν να μαθω τι ειναι προσπαθουσα να συγκρατησω τον εαυτο μου εως οτου ειμαι εκτως του βελλινεκους των Μαριν. Αργα ή γρηγορα θα μαθαιναν για τον Commander τους, οποτε καλο θα ηταν να εχω φυγει απο το νησι μεχρι τοτε... Καθως προχωρουσα αναμεσα απο τις σκιες δεν παρατηρησα καποια περιεργη κινηση, πραγμα που σημαινε πως δεν ειχε χτυπησει ακομα συνεγιαρμος για την "απουσια" μου απο το κελι μου... Συνεχισαμε να κινουμαστε γρηγορα και συντομα ειχαμε φτασει παλι στο τειχος, απο την αλλη μερια ακουγα τα κυμματα της ελευθεριας μου να χτυπανε αγρια στα βραχια...
Μεχρι εδω μπορω να σε ακολουθησω... μου ειπε η Kuga καθως με αγκαλιαζε...Μου υπεδειξε μια εξοδο που χρησιμοποιουσαν οι Μαριν, ηταν μονο ενας φρουρος εκει οποτε θα εβγαινα ευκολα...Αφου την ευχαριστησα για ολα, την χαιρετησα και εφυγα... Περιμενα την καταλληλη στιγμη και χτυπησα τον φρουρο στο πισω μερος του κεφαλιου του βγαζοντας τον εκτος μαχης και δραπετευσα με την υσηχια μου... Βρηκα το μερος που ειχαμε δεσει το πλοιο μου και συντομα ημουν και παλι στην ανοιχτη θαλασσα, παρεα με τον θησαυρο που ειχα "παρει" απο την βαση των Μαριν...
Αυτα θα μου φτασουν για αρκετο καιρο... ειπα κοιταζοντας το χρυσο μεσα στο σεντουκι... Ημουν σιγουρος πως αν το πουλουσα θα εβγαζα πανω απο 30.000 μπελι, αλλα αυτο που με χαροποιουσε πιο πολυ απο ολα ηταν η φατσα των υψηλοβαθμων στην κυβερνηση...!!
"Ελπιζω τουλαχιστον να μου ανεβασουν λιγο το Bounty μου...Τοση προσπαθεια εκανα εκει μεσα..." σκεφτομουν με ενα χαμογελο στα χειλι...!



Τελος του Quest Βαθμιδας...!

Όνομα:Roni D. Razor
Haki Points: -
Player of the Month Points:8
Beli: 25.000
Bounty/Fame Points: +5.000.000
Παρατηρήσεις: Τελικά ο θησαυρός τι ήταν?
Μέτρια ιστορία,το Quest ολοκληρώθηκε πάντως με επιτυχία,και τα κατάφερες με δυσκολία θα έλεγα.