(Τελος-Τιμωρία)A loss....

προηγούμενη ιστορία
Μετά από την περιπέτεια μου στο άγνωστο νησί ,ξεκινήσαμε το ταξίδι μας προς την north blue και το νησί Lyneel. Κατά την διάρκεια του ταξιδίου απόκτησα της δυνάμεις του φρούτου του διάβολου ,την ικανότητα να ελέγχω φαντάσματα με διαφορές περίεργες ικανότητες .Χάρις στην δύναμη του φρούτου μου βρήκαμε ένα πέρασμα σε μια άλλη θάλασσα ,η οποία συμφώνα με την Alira ήταν η North blue.Κατά την διάρκεια του ταξιδίου όμως προς το νησί Lyneel, γίναμε μάρτυρες μια επίθεσης πειρατών σε ένα ταξιδιωτικό πλοίο .Εκεί ένας συνεργάτης και φίλος μου ο Tori υπερασπιζόταν μόνος του τους αθώους πολίτες ,μέχρι που κίνησα για να τον βοηθήσω . Χάρις στις νεοαποκτηθείσες δυνάμεις μου κατάφερα εύκολα να σκοτώσω τους πειρατές που είχαν εισβάλει στο πλοίο ,και να σώσω ένα μεγάλο αριθμό τον πολιτών .Όμως η Alira είχε αποδεικτή λάθος καθώς βρισκόμασταν στην West blue και κοντά στο νησί Doom,αφού επιστρέψαμε του πολίτες σώους πίσω στο νησί συνεχίσαμε το ταξίδι προς την North blue…


Το ταξίδι πια είχε γίνει υπερβολικά κουραστικό και περίπου δυο μέρες είχαν περάσει και ακόμα δεν είχαμε βρει κάποιο η νησί η κάποιο πέρασμα η οτιδήποτε το ενδιαφέρον και αξιοσημείωτο στον ορίζοντα .Βρισκόμασταν και οι τρεις στο κατάστρωμα και η απόλυτη σιωπή επικρατούσε .Ο καθένας μας είχε βυθιστεί στις σκέψεις του ,και σίγουρα η ανησυχία κυριαρχούσε ανάμεσα μας.
-Γιατί όμως να κάνω λάθος??…..Ποτέ δεν το περίμενα αυτό..
Η Alira έλυσε απότομα την σιωπή ανάμεσα μας ,και σίγουρα το ότι είχε χάσει πια την δύναμη της ήταν και αυτό αρκετά ανησυχητικό και περίεργο .Έτσι το μονό που μπορούσα να κάνω ήταν αν την καθησυχάσω.
-Δεν πειράζει…Θα σε βοηθήσω…Με οποιονδήποτε τρόπο μπορώ…Σίγουρα θα βρούμε σύντομα κάποιο ενδιαφέρον νησί…Αλλά το να πάμε στο North blue έχει καταντήσει κουραστικό…. Εδώ και μέρες δεν έχουμε δει ούτε ένα σημείο ζωής~~

Είχα αρχίσει να κουράζομαι από το ταξίδι που είχε καταλήξει ανυπόφορο .Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με τις δυνάμεις του φρούτου μου για να εξαφανίσω την πλήξη μου .Έβγαλα όπως πάντα ένα Negative hollow όμως αυτήν την φορά είχε αποκτήσει ένα διαφορετικό χρώμα ,δεν ήταν πια άσπρο αλλά είχε αλλάξει σε βιολετί κατά έναν περίεργο λόγο .Έτσι άρχισα να το ελέγχω και το οδηγούσα μέσα στο πλοίο μου και όταν έκλεινα τα μάτια μπορούσα να δω ότι ακριβός έβλεπε και εκείνο ,ήταν το απόλυτο όπλο παρακολούθησης και σε συνδυασμό με την ικανότητα να οδηγεί τους εχθρούς μου σε κατάθλιψη άρχισα να το λατρεύω .Έτσι με το φάντασμα έλεγξα την μηχανή και μπορούσα ακόμη να δω και από μέσα την μηχανή του πλοίου ,και όπως είδα όλα κυλούσαν ομαλά και με ακρίβεια. Έτσι το φάντασμα πέταξε προς τα πάνω και από το μηχανοστάσιο βρέθηκε στο κατάστρωμα, έτσι το άφησα να στέκετε από πίσω μου. Ξαφνικά στον ορίζοντα μπορούσα να δω μια περίεργη ακτογραμμή που εκτεινόταν μέχρι εκεί που χανόταν το μάτι .Ήταν όλη βραχώδης και με ψηλούς ύφαλους, δεν μπορούσα να βρω κάποιο πέρασμα η οτιδήποτε άλλο πέρα από βράχια .Έτσι έστειλα το φάντασμα μου να το ελέγξει .Αρκετά γρήγορα βρήκε μια τρύπα μέσα στους υφάλους ,η οποία ίσως μας οδηγούσε σε μια σπηλιά .Ήταν το μόνο ενδιαφέρον που βρήκα όλες εκείνες της μέρες και έπρεπε να το δοκιμάσω ,ίσως ήταν ένα πέρασμα σε μια άλλη θάλασσα….

Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να οδηγήσω το πλοίο μου μέσα από τους υφάλους .Όταν το πλοίο βρέθηκε μέσα ,όλο το σκηνικό άλλαξε και αντικαταστάθηκε από μια πανέμορφη σπηλιά όπου στην πέτρινη οροφή έλαμπε το πράσινο χρώμα και η αντανάκλαση του νερού .Τα παιδιά κοιτούσαν έκθαμβα όπως και εγώ την πανέμορφη εκείνη εικόνα ,καθώς για εμάς ήταν ένα εκθαμβωτικό σπάνιο φαινόμενο .Το πλοίο χωρούσε ισα-ισα καθώς ήταν στενά αλλά υπήρχε αρκετό ύψος και το πλοίο περνούσε χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να υποστεί βλάβες .Έτσι μετά από μια πανέμορφη διαδρομή βρεθήκαμε και πάλι στα ανοικτά της θάλασσα καθώς την ίδια στιγμή η υφαλοειδής ακτογραμμή χανόταν από πίσω μας.

-Ωραία τώρα λογικά ήμαστε σε μια άλλη θάλασσα ,αλλά πια είναι αυτή….??
Τότε η μικρή Alira χωρίς να της το ζητήσω έσπευσε να βρει την απάντηση από την πυξίδα της όμως εγώ την σταμάτησα απότομα .
-Μην κουράζεσαι…Δεν χρειάζεται να ξέρουμε πάντα την αλήθεια…
Της είπα με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη και εκείνη ανταπέδωσε και ίσως κατάλαβε ότι έπρεπε να μην πιέζει τον εαυτό της άδικα.

ακολούθησαν αρκετές ώρες ταξιδιού και σίγουρα εγώ και τα παιδιά είχαμε ταλαιπωρηθεί αρκετά. Ήξερα ότι βρισκόμασταν σε μια άγνωστη θάλασσα αλλά αναζητούσα το επόμενο νησί ώστε να βρούμε σταθερό έδαφος και ίσως ακόμα και εφόδια για την συνέχεια . Ήθελα να πιστεύω ότι βρισκόμασταν στην North blue, όμως για μια ακόμη φορά μπορεί να είχα κάνει λάθος . Μπορούσα να καταλάβω από το βλέμμα του Will ότι ένιωθε ενοχές όμως δεν γνώριζα τον λόγο.

-Minatsuki... Καλύτερα να μην ερχόμασταν μαζί σου..Σε ταλαιπωρούμε άδικα...
-Μην το ξαναπείς αυτό.... Εγώ κάνω ότι θέλω, και πιστεύω ότι είναι σωστό..Θα σας βοηθήσω με όποιων τρόπω μπορώ, όσες μέρες η ακόμα και χρόνια να μου πάρει να το καταφέρω...
-Έχουμε όμως αποδεικτοί ένα βάρος..... Ίσως άμα είχαμε μείνει πίσω στην Gazze να τα καταφέρναμε μόνοι μας...
-Εσείς οι δυο είστε ξεχωριστεί κουβαλάτε ένα σημαντικό βάρος ο καθένας σας και για την ηλικία σας και είναι αρκετά δύσκολο να το κουβαλάτε μόνοι....
Ήξερα πολύ καλά ότι το κλίμα ανάμεσα μας δεν ήταν το καλύτερο, αλλά δεν μπορούσα να τα παρατήσω, ήθελα να τους δώσω γνώση και ασφάλεια και εγώ σίγουρα δεν μπορούσα να τους παρέχω κανένα από τα δυο. Ξαφνικά άκουσα το φάντασμα μου να κάνει περίεργους θορύβους και πέταξε προς τον ορίζοντα, Μόλις κοίταξα προς τα εκεί ένα τεράστιο και εκθαμβωτικό νησί έκανε την εμφάνιση του και σίγουρα για όλους μας ήταν ένα χαρμόσυνο και καλοδεχούμενο νέο...

Τότε το φάντασμα μου επέστρεψε σε εμένα και την ίδια στιγμή χάθηκε, όμως τότε άρχισα να νιώθω υπερβολικά αδύναμη, ίσα-ίσα μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου και όλο αυτό συνδυάστηκε μια μια απλή ζαλάδα. Μάτα από μερικά λεπτά ήμασταν κοντά σε ένα τεραστίου μεγέθους λιμάνι όπου αρκετά επιβλητικά πλοία είχαν κάνει την στάση τους. Πολεμικά πλοία τον μπλε αγοριών, εμπορικά πλοία, ταξιδιωτικά, ακόμη και βασιλικά πλοία στόλιζαν ένα πανέμορφο λιμάνι.Για μια στιγμή ήρθε στο μυαλό μου η πατρίδα μου και το δικό μας λιμάνι,την ίδια στιγμή ένα πρόσωπο βρισκόταν στο μυαλό μου όμως η μνήμη μου δεν με βοηθούσε. Έτσι εκείνη την στιγμή είχαμε και εμείς την ευκαιρία να δέσουμε το πλοίο μας ανάμεσα με όλα τα άλλα. Μόλις δέσαμε το πλοίο και κατέβηκα στο λιμάνι ένα καλοβαλμένος άνδρας έκανε την εμφάνιση του.
-Καλός ήρθατε στο Goa Kingdom δεσποινίς... Μπορείτε να μου πείτε το όνομα σας...
-Minatsuki Onizuka.. κυνηγός επικηρυγμένων.. Θέλω να ξέρω σε ποια θάλασσα βρίσκομαι..
-Μα... στην East blue φυσικά και στο πανέμορφο Dawn Island.... Ελπίζω να είναι επαγγελματικοί οι λόγοι που βρίσκεστε εδώ.....
-Πάντα έχω ένα επαγγελματικό λόγο για να βρίσκομαι σε ένα νησί... Καλύτερα να δω από κοντά το νησί σας... Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα...
-Τιμή μου δεσποινίς...
Eτσι για άλλη μια φορά βρισκόμασταν πίσω στην East blue, αλλά το νησί και η πόλη που απλωνόταν μπροστά μου άξιζαν τον κόπο. Κάνοντας την βόλτα μας στους δρόμους τις πανέμορφα σπίτια στολισμένα με πανέμορφα και σπάνια λουλούδια, ακόμα και οι κάτοικοι ήταν όλοι του καλοβαλμένοι και κυκλοφορούσαν στους δρόμους με τις οικογένειες τους. Αυτές οι εικόνες μου θύμιζαν την πανέμορφη πατρίδα μου.

Ειχα πλεον φτασει στο Goa Kingdom, η αμαξα με αφησε λιγο πριν την εισοδο της πολης, κατευθυνθηκα προς το κεντρο με σκοπο να ριξω μια ματια για την αντιπαλο μου αλλα και να δω λιγο το περηφιμο αυτο βασιλειο. Οι δρομοι ηταν γεματοι κινηση και ζωη, ολα ηταν πολυ ομορφα διακοσμημενα και προσεγμενα. Συντομα ειχα βρεθει μπροστα σε ενα μεγαλο εστιατοριο, μπηκα μεσα και εκατσα σε ενα τραπεζι, ο σερβιτορος πηρε την παραγγελια μου και υστερα απο μερικα λεπτα απολαμβανα την σπεσιαλιτε του καταστηματος.
Βρε βρε!! Κοιταξε να δεις τι εχουμε εδω... ακουστηκε μια γυναικια φωνη πισω μου, διεκοπτωντας το γευμα μου...
Το περιμενα πως θα εμφανιστεις μικρη μου, αλλα δεν περιμενα να γινει τοσο γρηγορα...! ειπα καθως κοιτουσα την Minatsuki. Αυτη και η "παρεα" της, μου εκλειναν την πορτα...
Ηρθες για να με πιασεις να υποθεσω... Αλλα πως με βρηκες τοσο συντομα? Μολις χθες πατησα το ποδι μου στο νησι!
Ας πουμε πως εχω αρκετες διασυνδεσεις ωστε να ξερω που ειναι οι στοχοι μου! Και τωρα τι λες να με αφησεις να σε πιασω διχως μαχη? Πραγματικα δεν θα ηθελα να σε πολεμησω, δεν εχω πολυ καιρο που εφτασα και λεω να μην πιαστω με την "δουλεια" απο τωρα...
Μεχρι να τελειωσει την προταση της ειχα ηδη σηκωθει ορθιος...
Λυπαμαι... Αλλα δεν εχω καμια ορεξη να παω φυλακη...!!! ειπα και επιτεθηκα.
Δεν δοκιμασα να ξεκινησω χαλαρα, εδωσα ολη μου την δυναμη απο την αρχη ετσι ωστε να πιασω την αντιπαλο μου, στον υπνο... Παρολα αυτα προλαβε στο τσακ να αποφυγει το χτυπημα μου, ομως φανηκε πως δεν ηταν και τοσο καλα, φαινοταν αδυναμη για καποιο λογο, λες και πολεμουσε με καποιο επι μερες ή ειχε καποιο πολυ δυσκολο ταξιδι...
Διχως να χασω δευτερη ευκαιρια ξαναεπιτεθηκα, αυτη την φορα καταφερα να την χτυπησω με μια δυνατη γρωθια στα πλευρα... Λυγισε απο το χτυπημα και εδειξε πως ειχε πονεσει, εβγαλα το μαχαιρι μου και το πεταξα σε ενα ξυλο που διακοσμουσε το ταβανι απο πανω της... Το σημαδι μου ηταν καλο οπως παντα, το ξυλο επεσε και την βαρεσε στο κεφαλι, ριχνωντας την αναισθητη...
Δεν εισαι ακομα στο επιπεδο που θα θελα να εισαι για να σε πολεμησω... Να εισαι σιγουρη πως θα τα ξαναπουμε στο μελλον ομως!!! ειπα καθως μαζευα το μαχαιρι μου απο το εδαφος... Γυρισα να φυγω, αλλα ενα αγορι μου επιτεθηκε, τον απεφυγα και τον επιασα, ακινητοποιωντας τον!
Δεν ξερω ποιος εισαι, αλλα απο οτι φαινεται εχεις καποια σχεση με την μικρη κυνηγο... Θα σου προτεινα να με αφησεις να φυγω και να φροντισεις την φιλη σου... Ειναι πιο σημαντικη για σενα πιστευω...
Δεν μιλησε αλλα ηξερα πως καταλαβαινε γιατι πραγμα μιλουσα, το κεφαλι της Minatsuki ειχε ανοιξει απο το χτυπημα και το αιμα της ειχε δημιουργησει ενα μικρο ρυακι στο πατωμα...

Η συνεχεια εδω:

Εγώ και τα παιδιά ειχαμε περασει ενα ενα αρκετα δυσκολο ταξιδι και σιγουρα το να κανουμε απλα μια βολτα στην πολη δεν θα ηταν η μονη μας επιλογη.Επρεπε να αγορασω εφοδια για την συνεχεια και ισως ακομα να περασουμε και με μερικες μερες στο νησι.Ισως οτι χρειαζοντουσαν τα παιδια μπορουσα να το βρω σε μια αρκετα διασημη και πλουσια πολη.Ετσι αποφασησαμε να περασουμε απο ενα εστιατωριο για το υπολοιπο του μεσιμεριου.

Είχα ένα καλό αλλά ακριβό γεύμα μαζί με τα παιδιά,το οποίο μας γέμισε με δύναμης και όρεξη για να δούμε το υπόλοιπο τις πόλης.Το κλίμα ήταν αρκετά ήσυχο, όλοι μιλούσα ήρεμα και συζητούσαν χωρίς να δημιουργούν μια ενοχλητική οχλαγωγία . Καθώς κοιτούσα γύρο μου σοκαρίστηκα όταν στο μαγαζί μπήκε ένα διάσημο πρόσωπο αλλά αρκετά επικίνδυνο, ένας πειρατής που σίγουρα θα ήθελα να στείλω στις φύλακές...

Ηταν ο Roni D. Razor ενας επικυνδηνος πειρατης με επικυρηξη πανω απο 50.000.000.Εκεινη την στιγμη αρχισα να σκεφτομαι τις επιλογες μου,η θα τον πολεμουσα η απλα θα προσπαθουσα να βρω την καλυτερη στιγμη για να του επιτεθω.Ομως επικρατησε η πρωτη επιλογη καθως χρειαζομου και τα χρηματα αμεσα.Ετσι τον πλησιασα ετοιμη για να τον πολεμησω.

Το μονο ομως που καταφερα ηταν να δεχτω μια εξεφταλιστηκη ηττα στα χερια του,καθως η δυναμεις του φρουτου μου με ειχα εγκαταληψει και δεν μπορουσα να χρησιμοποιησω κανενα απο τα φαντασματα μου για να εχω τουλαχιστω ενα πλεονεκτιμα εναντιον του.Το μονο που περασε απο το μυαλο μου εκεινη την στιγμη ηταν τα δυο παιδια ομως δεν προλαβα να κανω τιποτα καθως ειχα χασει τις αισθησεις μου

Ξαφνικα ολες οι αναμνησεις μου χαθηκαν και οταν ανοιξα τα ματια μου εβλεπα ενα θολο ασπρο,δεν μπορουσα να διακρινω τιποτα καθως το χτυπημα σιγουρα μου ειχε προκαλεσει σοβαρη ζημια,ετσι για αλλη μια φορα τα ματια μου εκλεισαν και χαθηκα στο σκοταδι τον αναμνησεων,εκεινη την στιγμη δεν ηξερα ποσο καιρο θα μου παρει για να ξεφυγω....

ΤΕΛΟΣ

Όνομα:Minatsuki Onizuka
Haki Points:-
Player of the Month Points:-
Beli: 0
Bounty/Fame Points:0
Παρατηρήσεις: Η ιστορια ακυρωνεται. Διαβασε τους κανονες, πρεπει ενα ποστ για να ειναι αποδεκτο να εχει τουλαχιστον 5 ολοκληρωμενες γραμμες. Εσενα απο την μεση και μετα ειναι τουλαχιστον 5ποστ με σκαρτες 4γραμμες.

Υ.γ. Η ιστορια τιμωρια θα ξαναγινει αφου τελειωσεις την ιστορια που γραφεις.