Κάκτοι ή Νεκροταφείο? (Τέλος)

Λινκ προηγούμενης: http://www.onepiecegr-rpg.com/t6650-topic#226261



Στην προηγούμενη:
Φτάσαμε στο St. Poplar όπου και βρήκαμε το υπόλοιπο πλήρωμα μας. Πολεμήσαμε ενάντια στους μαριν και στείλαμε ένα πακέτο στον διοικητή της βάσης... Το σχέδιο μου πήγαινε κατ'ευχήν...

Τώρα:
Είχαμε φύγει από το St. Poplar, το σχέδιο είχε πάει μια χαρά και στο πλοίο μας κυριαρχούσε μια αναταραχή χαράς και αρμονίας.Ο Rioy ήταν κατενθουσιασμένος με τα πολλά μπράβο που άκουσε όσον αφορούσε το σημάδι του, από εμένα και τον Jet. Η Anabel ήταν στην κουζίνα, μας είχε πει πως θα ετοίμαζε ένα σπέσιαλ δείπνο για να το γιορτάσουμε, οι υπόλοιποι τρείς βρισκόμασταν στο κατάστρωμα και μιλάγαμε για τα γεγονότα της προηγούμενης μέρας, πίνωντας λίγο Σακε.
Πήγα λοιπόν προς την βάση των Μαρίν με τα κεφάλια στον σάκο, πρέπει να σου πω πως ήμασταν πολύ τυχεροί που η βάση ήταν άδεια εκείνες τις μέρες. Ήταν τεράστια, πρέπει να χώραγάν πάνω απο 2.500 μαρίν εκεί μέσα. Ωστόσο δεν αντιμετώπισα πολλά προβλήματα στον δρόμο, μόνο δυο ή τρεις αντιπάλους που ξεπετάγωνταν ξαφνικά, ευτυχώς όμως είχα τον Rioy για αυτή την δουλεία...!!
Δεν ήταν τίποτα, με τόσο λίγο αέρα που είχε, αυτές οι βολές ήταν παιχνιδάκι... Ο καθένας θα μπορούσε να το κάνει... Πάντως πρέπει να ομολογήσω πως κάναμε καλή ομάδα εμείς οι τρείς... είπε ο Rioy και είχε δικιό... Τόσο καιρό έκανα τις μάχες μόνος μου, ήταν ωραίο που και που να έχεις κάποιον να σε καλύπτει απο μακριά....

Όλα είναι έτοιμα μέσα, τι λέτε? Θα έρθετε να κάτσουμε να το γιορτάσουμε? είπε κάποια στιγμή η Anabel καθώς ερχόταν προς το μέρος μας. Συμφωνήσαμε όλοι με μια φωνή και σηκωθήκαμε να πάμε προς την κουζίνα, ο Rioy ήρθε τελευταίος, πήγε και κοίταξε την πορεία μας σε συνδυασμό με την ένδειξη της Log Pose για να σιγουρευτεί πως πηγαίναμε καλά... Όταν έκατσε και αυτός στο τραπέζι, σηκώσαμε τα ποτήρια μας και τσουγκρίσαμε εις υγείαν του νέου μας πληρώματος. Φάγαμε και ήπιαμε για να το γιορτάσουμε, η ώρα πέρασε πολύ ευχάριστα και έτσι αργά το βράδυ, όταν πλέον ο Jet με τον Rioy είχαν κοιμηθεί, εγώ βρισκόμουν στο αγαπημένο μου μέρος, στο πρώτο κατάρτι του πλοίου μας και αγνάντευα τον ορίζοντα, ενώ παράλληλα σκεφτόμουν διάφορα για την επιχείρηση επαναστάτης. Τις σκέψεις μου διέκοψε η Anabel που ήρθε πίσω μου και με αγκάλιασε, γύρισα και την κοίταξα αλλά αυτή αντί να πει κάτι απλά μου χαμογέλασε. Αποφάσισα να ασχοληθώ άλλο με τα δολοφονικά μου σχέδια για εκείνο το βράδυ, άδειασα το μυαλό μου και απλά ηρέμισα και άρχισα να ακούω τα ήρεμα κύμματα που έσκαγαν σιγά σιγά στα πλαινά του πλοίου.

Το πρωί μας βρήκε να κοιμόμαστε αγκαλία στο κρεβάτι μου, ξύπνησα και είδα τον Jet από πάνω μου να με κοιτάει με ένα πονηρό χαμόγελο. Δεν είπε κάτι, αλλά ήμουν σίγουρος πως θα το σχολιάζε κάποια στιγμή, γέλασε πονηρά και βγήκε απο το δωμάτιο. Ύστερα απο μερικά λεπτά τον ακολούθησα, η Anabel κοιμόταν ακόμα και έτσι έκανα όση περισσότερη ησυχία μπορούσα, βγήκα στο κατάστρωμα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα δίχως να δώσω σημασία στις χαζομάρες του Jet και του Rioy. Σύντομα με ακολούθησαν και εκεί... Τους κοίταξα νευριασμένος και τους ρώτησα αν ήθελαν κάτι ιδιαίτερο ή αν απλά ήταν βαρεμένοι. Εκείνοι γέλασαν και άρχισαν να κάνουν πως φιλούνται και πιάνονταν χέρι χέρι...
Ααα εσείς δεν πάτε καλά, σας βλέπω να φεύγετε απο το πλήρωμα ακόμα δεν ήρθατε... Για σοβαρευτήτε λέω εγώ... Άντε άντε, μη σας αρχίσω στις γρήγορες...
Οκ οκ, σοβαρευόμαστε... Έχεις δίκιο, κάνουμε σαν μικρά παιδιά, αν θέλετε με την Anabel έχετε το δικαίωμα να κάνετε ότι θέλετε.. είπε ο Jet δήθεν σοβαρά...
Αλλά τουλάχιστον πες μας... Ήταν καλή??? πετάχτηκε ο Rioy και άρχισαν και πάλι να γελάνε, πήγα να τους απαντήσω αλλά με διέκοψαν οι πράξεις της Anabel.

Λοιπόν για ξαναρωτήστε... Ήμουν καλή ή δεν σας ικανοποίησε??? είπε η Anabel όλο νεύρα... Πρώτη φορά έβλεπα έναν άνθρωπο πέτρα να τρώει τόσο πολύ ξύλο, οι άλλοι δύο αφού ανασυντάχτηκαν απο τις γρήγορες που είχαν φάει, σηκώθηκαν και ζήτησαν συγγνώμη, η Anabel δίχως να τους δώσει σημασία, έφτιαξε πρωινό και πήγε στο κατάστρωμα να το φάει...

Εγώ πάντως σας προειδοποίησα να μην παίζετε με αυτά τα πράγματα... Δηλαδή τι θέλετε? Να με σαπίσει και εμένα στο ξύλο καμιά μέρα??? τους ρώτησα περιπαιχτηκά... Εκείνοι σηκώθηκαν και έκατσαν στο τραπέζι μαζί μου, λίγα δευτερόλεπτα μετά βρισκόμασταν να γελάμε πάνω στο θέμα...
Πάντως πρέπει να το παραδεχτω πως έχει βαρύ χέρι, ακόμα και για μένα... Σκέψου δηλαδή τι θα έκανε στο κοτόπουλο μας... είπε ο Jet δείχνοντάς με, ο Rioy έλιωσε απο τα γέλια αλλά η δική μου απάντηση ήταν λίγο "διαφορετική"...
Teme, θες να πεις κάτι? Πες το καθαρά και ετοιμάσου να τις φας για δεύτερη φορά σήμερα... Έλα μικρό χαλίκι, έλα να σε δούμε τι μπορείς να κάνεις...!
Αχαχαχα, εσείς οι χρήστες φρούτων είστε τόσο μιγιάγκηχτοι για το φρούτο σας... Τς τς, σκέτη αδυναμία είναι αυτό... Ευτυχώς που είμαι απλός άνθρωπος και όχι τέρας σαν εσάς...! είπε ο Rioy σε κάποια στιγμή...
ΕΣΥ ΣΚΑΣΕ... του φωνάξαμε και οι δύο μαζί...
ΟΚ, συγγνώμη... ψέλισε...

Παίδια φαίνεται ένα νησί στον ορίζοντα, νομίζω πως φτάσαμε στο επόμενο προορισμό μας... Καλύτερα να έρθετε να το δείτε, είναι πολύ περίεργο, μοίαζει με έναν τεράστιο... κάκτο... είπε η Anabel μπαίνωντας στο δωμάτιο...
Εεε ηρέμησε, κιόλας...! Κομπλέ, γρήγορη είναι... είπε χαμηλώφονα ο Jet, η Anabel όμως τον άκουσε και του έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα, εκείνος καταλαβαίνωντας πως τα πράγματα είχαν σοβαρέψει, κρύφτηκε πίσω μου... Δεν του έδωσα σημασία και βγήκα στο κατάστρωμα παρέα με την Anabel, πράγματι είχε δίκιο. Το νησί έμοιαζε με έναν τεράστιο κάκτο, ένας μεγάλος καταπράσσινος λόφος και πάνω του πολλά μικρά αγκάθια ή τουλάχιστον κάτι που έμοιαζε με αγκάθια... Ο Rioy πήγε στο πηδάλιο και το γύρισε ανάλογα, σύντομα μπήκαμε στην ελαφριά ομίχλη που περιέβαλε το νησί, μεταμορφώθηκα σε φοίνικα και πέταξα μπροστά για να βρω που έχει στεριά που θα μπορούσαμε να δέσουμε το πλοίο μας. Για καλή μας τύχη υπηρχέ μια παραλία ευθεία μπροστά μας...

Προσγειώθηκα και έβγαλα το μικρό Den Den Mushi απο την τσέπη μου, περίμενα μερικά λεπτά και ύστερα απο λίγο ακουσα την φωνή της Anabel.
Ελάτε όλο ευθεία, με βλέπετε εδώ που είμαι? της είπα ενώ σήκωσα το φλεγόμμενο χέρι μου στον αέρα... Μου είπε πως με έβλεπαν αλλά καλού κακού να έμενα εκεί ως φάρος για να ξέρουν που ακριβώς πάνε... Ύστερα απο πέντε λεπτά περίπου είχαν φτάσει στην παραλία που βρισκόμουν, δέσαμε το πλοίο και κατέβηκαν για να εξερευνήσουμε το νησί, όλα φαίνονταν να είναι ήρεμα, υπερβολικά ήρεμα είναι η αλήθεια. Είχα το προαίσθημα πως κάποιος μας ακολουθούσε, λες και μπορούσα να τον νιώσω, περίεργο συναίσθημα... Προχωρήσαμε λίγο ακόμα και το συναίσθημα μου βγήκε αληθινό, πλέον ήξερα πως κάποιος ήταν εκεί γύρω, μπορούσα να πιάσω την μυρωδιά του στον αέρα... Το ζωώδες ένστικτο μου, που είχα πάρει απο το φρούτο μου, δεν έκανε ποτέ λάθος.

Κάποιος μας παρακολούθει, μπορώ να τον μυρίσω. Είναι κάπου εδω γύρω και κρύβεται στην ομίχλη... Προχωρείστε και θα σας βρώ, εγώ θα μείνω εδώ να τον αντιμετωπίσω... τους είπα. Γύρισαν και με κοίταξαν με ένα βλέμμα απορείας, ήμουν σίγουρος πως σκεφτόντουσαν τι ακριβώς εννοούσα με την φράση "Μπορώ να τον μυρίσω", ωστόσο δεν τους έδωσα σημασία και απλά τους έκανε ένα νόημα να προχωρήσουν και να μου αφήσουν τον χώρο ώστε να μπορώ να πολεμήσω...
Ξέρω πως είσαι εδώ γύρω, σε κατάλαβα από την στιγμή που πάτησαμε το πόδι μας στο νησί... Κάνε μου λοιπόν την χάρη και εμφανίσου, μη με αναγκάσεις να ψάξω να σε βρώ... Ακόμα και με την ομίχλη να σε καλύπτει, η μύτη μου θα σε βρεί... είπα κοιτώντας την ομίχλη γύρω μου, δεν ήξερα που ακριβώς είναι ο αντίπαλος μου, αλλά ήξερα πως ήταν κάπου στα δεξιά μου. Από εκεί ερχόταν η μυρωδιά... Είδα μια φιγούρα να κινείτε μέσα στην ομίχλη, ύστερα απο μερικά λεπτά είδα έναν μικροκαμμωμένο τύπο να έρχετε προς το μέρος μου...

Pepepepeppe, καλώς ήρθατε στο νησί μας. Το Cactus Island σας καλωσορίζει, μην απατάστε όμως από την στιγμή που πατήσατε το πόδι σας εδώ, τα κεφάλια σας καθώς και η τιμή τους, μας ανήκουν... είπε ο άγνωστος ζουμπάς, ενώ με κοίταγε λες και είμαι το θήραμα και είναι ο κυνηγός...
Δεν έχω ιδέα τι εννοείς, αλλά ούτε και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να μάθω... Ήρθαμε στο νησί σας μέχρι να πιάσουμε τον επόμενο προορίσμο στην Log Pose μας, δεν έχω όρεξη για προβλήματα και σίγουρα δεν θέλω να χτυπήσω έναν μικροκαμμωμένο ανθρωπάκο...
Να με χτυπήσεις?? Pepepepe, είσαι σίγουρος για αυτό που λες μικρέ πειρατή? Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μπορούν να ανταγωνιστούν την δύναμη και την ταχύτητα μου... Έλα λοιπόν να δούμε την δύναμη σου, Roni D. Razor...
Πως ξέρεις το όνομα μου? Και τι σε κάνει να πιστεύεις πως έχεις ελπίδα απέναντι μας???

Pepepe, ακόμα δεν το κατάλαβες εεε? Ωστέ ισχύουν οι φήμες που λένε πως είσαι μόνο μπράτσα και καθόλου μυαλό... Αυτό το νησί που ήρθατε είναι νησί που μένει και λειτουργεί η μεγαλύτερη ομάδα κυνηγών επικυρηγμένων. Είμαστε οι Baroque Works και εννοείτε πως θα ξέραμε και ποιος είσαι και ποιο είναι το φρούτο του διαβόλου που έχεις... Σε έχουμε μελετήσει Roni D. Razor και τώρα ήρθε η ώρα να πέσεις στα χέρια μας...
Ακούγεσαι πολύ σίγουρος για τον εαυτό σου φίλε μου, ακόμα και αν το νησί αυτό είναι άντρο από κυνηγούς επικυριγμένων, πρέπει να είσαι τρελός αν πιστεύεις πως μπορείς να με νικήσεις, αφού όπως λες με παρακολουθείτε καιρό τώρα... Έλα λοιπόν, ας δούμε τον μαχητή που κρύβεις μέσα σου...
Είναι ανώφελο να αντισταθείς πειρατή, οι φίλοι σου πρέπει να είναι ήδη αιχμάλωτοι μας αυτή την στιγμή... Και εσύ ήρθε η ώρα να χάσεις και να σε παραδώσω στη δικαιοσύνη, θα πάρουμε καλό μερίδιο απο εσένα!!! Το όνομα μου είναι Mr.9, στο λεω για να ξέρεις το όνομα του άντρα που σε νίκησε...! είπε ο κυνηγός και μου επιτέθηκε με δύο λεπτά σιδερένια ρόπαλα που είχε στο χέρι του...

Ήταν λες και τον έβλεπα σε αργή κίνηση, απλά έκανα στο πλάι και τον απέφυγα. Δεν ξέρω τι έλεγε για δύναμη και ταχύτητα, αλλά αυτός ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να με νικήσει για κανέναν λόγο...
Αν οι σύμμαχοι σου είναι το ίδιο αδύναμοι με εσένα και οι δικοί μου χάσουν, τότε θα σας τους χαρίσω. Δεν χρείαζομαι τόσο αδύναμους συντρόφους, με κρατάνε πίσω. Όσο για εσένα καλά θα κάνεις να πεθάνεις, είσαι πολύ μικρός για να με πολεμήσεις με ίσες πιθανότητες.... Αντίο πιτσιρίκο... Έβγαλα το σπαθί μου και του επιτέθηκα, δεν χρειαζόταν να χρησιμοποιήσω καν το φρούτο μου. Μια βαθειά πληγή στην πλάτη του κυνηγού και έπεσε στο έδαφος, δεν είχε πεθάνει όμως. Δεν άξιζε να πεθάνει από την λεπίδα του κατάνα μου και δεν θα του έκανα την τιμή να τον σκοτώσω. Καθάρισα το σπαθί μου και το ξαναέβαλα στην θήκη του, ύστερα σήκωσα την τσάντα μου από το έδαφος και προχώρησα για να βρώ τους άλλους τρεις... "Το καλό που τους θέλω να μην έχουν χάσει από αυτά τα ρεμάλια, αν έχουν χάσει θα αναγκαστώ να τους σκοτώσω και το σχέδιο μου θα πάει στράφι..." σκεφτόμουν καθώς προχωρούσα προς το κέντρο του νησιού.

Βρήκα μερικούς ακόμα αντιπάλους στον δρόμο μου, όμως ήταν πιο αδύναμοι απο τον Mr.9, έτσι δίχως κάποια ιδιαίτερη δυσκολία τους νίκησα και προχώρησα λίγο ακόμα μέχρι που βρήκα μια πολή στο κέντρο του νησιού. Οι σύντροφοι βρίσκονταν στο κέντρο της πόλης και γύρω τους υπήρχαν αρκετά αναίσθητα πτώματα.
Εκεί που μιλάγαμε κανονικά, ξαφνικά μας επιτέθηκαν όλοι μαζί... Δεν ξέρω καν τον λόγο που το έκαναν, αλλά ήταν πολύ αδύναμοι, δεν χρειάστηκα κάν βοήθεια απο τους άλλους δύο... μου είπε ο Jet μόλις με είδε... Γέλασα και τους είπα την ιστορία που είχα μάθει απο τον Mr.9 για αυτό το νησί.
Ώστε έχουν το νησί σαν βάση και χτυπάνε πειρατικά ή άλλα παράνομα πληρώματα που περνάνε από το νησί... Έξυπνο, δεν μπορώ να πω, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο έχουν επιτυχίες, σύμφωνα με την δύναμη τους εννοώ... είπε η Anabel γελώντας...
Δεν έχει και τόσο σημασία αυτό, σημασία έχει πως κερδίσαμε αρκετούς από αυτούς. Αυτό σίγουρα θα μετρήσει ως κάτι θετικό, για να γίνω επιτέλους επαναστάτης...! τους είπα χαρούμενος.

Πραγματικά έχεις φαγωθεί με αυτή την υπόθεση επαναστάτη, γιατί θες τόσο πολύ να μπεις? Δεν θυμάμαι να ήθελες ποτέ κάποιον πάνω απο το κεφάλι σου, ούτε και ήθελες ποτέ να πέρνεις εντολές απο κάποιον άλλο...
Έχω τους λόγους μου Jet, άλλωστε όλοι λένε πως οι άνθρωποι αλλάζουν με τον καιρό. Που ξέρεις, ίσως να άλλαξα και εγώ από τότε που προπονιόμασταν μαζί στη Centaurea, ίσως να μην σκέφτομαι πλέον έτσι και ίσως πλέον να θέλω κάποιον πάνω από το κεφάλι μου...!
Αυτό όσο και να θες, δεν πρόκειτε να το πιστέψω. Εσύ και η λέξη πειθαρχεία, είστε παράλληλα πράγματα, δεν πρόκειτε να ενωθήτε ποτέ. Αλλά εφόσον είπα πως θα σε στηρίξω, θα το κάνω σε κάθε σου επιλογή... είπε ο Jet, αφού είδε πως δεν μπορούσε να μου πάρει λέξη...
Λοιπόν τι θα κάνουμε τώρα? Συνεχίζουμε να έχουμε έλειψη σε προμήθειες και η Log Pose θέλει περίπου δυο ώρες ακόμα για να πιάσει το επόμενο μαγνητικό πεδίο... ρώτησε η Anabel, αγνωόντας τελείως την συζήτηση μου με τον Jet... Δεν με πείραξε μιας που ήταν μια καλή ευκαιρία για αλλαγή θέματος...

Ναι αυτό συνεχίζει να μας δημιουργεί ένα πρόβλημα... Τέλος πάντων, έχουμε νικήσει τους περισσότερους κυνηγούς στην βάση, οπότε δεν θα είναι πολύ δύσκολο να βρούμε πράγματα που α μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε... Άλλωστε όπως λένε, μια φορά πειρατής, για πάντα πειρατής... Ας επιστρέψω για λίγο στις πειρατικές μου ρίζες, πάμε στο μπαρ να πάρουμε όσα τρόφιμα και νερό βρούμε... Από εκεί και πέρα, θα μας λείπει μόνο λίγο σακε, που υποθέτω πως θα βρούμε και από αυτό στο μπαρ...
Η ιδέα μου όλος παραδώξος άρεσε σε όλους, ακόμα και στην Anabel που όπως υποστίριζε μισούσε τους πειρατές όσο τίποτα άλλο στον κόσμο... Πήγαμε στο μπαρ και βρήκαμε αρκετά τρόφιμα και νερό, όσο για το σάκε, αλλο τίποτα, όλα τα βαρέλια ήταν γεμάτα. Έτσι φορτωθήκαμε απο ένα ο καθένας και κινήσαμε για το πλοίο... Την ίδια διαδρομή ακολουθήσαμε αρκετές φορές, μέχρι που το αμπάρι του πλοίου μας είχε γεμίσει μέχρι επάνω...

Πλέον δεν έμενε κάτι άλλο να πάρουμε από την πόλη αυτή, είπα στους άλλους τρείς πως η Log Pose είχε πλέον πιάσει το επόμενο μαγνητικό πεδίο και είχε πλέον έρθει η ώρα να φύγουμε από εδώ. Ξεκινήσαμε για το πλοίο, όμως στον δρόμο μας περίμενε και πάλι ο Mr.9, φαινόταν να είχε αντέξει το χτυπημά μου, παρά το μικροσκοπικό σώμα του, είχε αντοχές, αυτό όφειλα να το παραδεχτώ.
Pepepepe, νομίζεις πως τελείωσαν όλα επειδή με νίκησες? Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος πειρατή, πλέον όλη η παράταξη μας θα σε κυνηγάει, θα φροντίσω προσωπικά για αυτό. Δεν θα έχεις μέρος να σταθείς απο εδώ και πέρα, γι'αυτό μια συμβουλή, απόλαυσε τις τελευταίες σου ημέρες ως ελεύθερος άνθρωπος γιατί σύντομα θα είσαι πίσω από τα κάγκελα τις Impel Down...
Οι οι, πρέπει να την κόψεις αυτή την συνήθεια να εμφανίζεσαι μπροστά μου. Δεν θέλω να σε σκοτώσω, δεν σου αξίζει να πεθάνεις απο το χέρι μου, όμως μη με προκαλείς... Αα και κάτι άλλο, δεν είμαι πλέον πειρατής, αποφάσισα να ενταχθω στους επαναστάτες μαζί με αυτό το πλήρωμα, καλά θα κάνεις να το πεις στους ανωτέρους σου αυτό... είπα και τον βάρεσα στο πίσω μέρος του κεφαλιού ρίχνωντας τον αναίσθητο...

Πάμε προς το πλοίο, δεν έχουμε άλλον λόγο να μείνουμε παραπάνω σε αυτό το μέρος. Είμαστε έτοιμοι άλλωστε και πέραν αυτού αν δεν είμαι νεκρός δεν πολυθέλω να είμαι κοντά σε τάφους.
Τάφους? Τι εννοείς τάφους, που τους είδες τους τάφους? ρώτησε ο Rioy παραξενεμένος...
Γύρω μας, πάνω στον λόφο αυτά που φαίνονται δεν είναι δεντράκια που μοιάζουν με αγκάθια, αλλά τάφοι, τους είδα πριν που πέταγα προς το νησί... Καλά δεν το παρατηρήσατε όταν φτάσαμε, όλο αυτό το νησί, είναι ένα τεράστιο νεκροταφείο... του είπα ενώ έτριβα το κεφάλι μου βαριεστημένα...
Φτάσαμε στο πλοίο και το λύσαμε από τον βράχο που το είχαμε δέσει, ύστερα το ξανασπρώξαμε στην θάλασσα και ανεβήκαμε στο κατάστρωμα, ο Rioy πήγε στο πηδάλιο και οι υπόλοιποι κάναμε τις απαραίτητες προετοιμασίες για να ξεκινήσουμε...
Και τώρα? Προς τα που πάμε καπετάνιε? με ρώτησε ο Jet πειραχτικά...
Ο προορισμός μας είναι βορειοδυτικά, Rioy το αφήνω πάνω σου... Ας ελπίσουμε πως αυτά τα γεγονότα θα είναι αρκετά για να τραβήξουμε τα βλέμματα των ανωτέρων σου! είπα στον Jet, ενώ πέταγα την Log Pose στον Rioy...
Βορειοδυτικά λοιπόν! φώναξαν όλο χαρά ο Jet με τον Rioy μαζί... Μια ξεκούραστη περιπέτεια είχε μόλις περάσει και πλέον με γεμάτο αμπάρι, πηγαίναμε για τον επόμενο προορισμό μας...!

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 20.000
Bounty/Fame Points: 3.000.000
Παρατηρήσεις: Η αλήθεια είναι ότι δεν με ενθουσίασε η ιστορία σου, καθώς δεν είχες κάποια πλοκή που ακολουθούσες. Παραμόνο πήγες στο νησί για να πάρεις τρόφιμα και να σκοτώσεις κόσμο. Ωραίο μεν που δείχνεις πώς δένεσαι με το πλήρωμά σου, αλλά έχω μια απορία: μιας και δεν ξέρω την ιστορία σου από νωρίτερα, το πλήρωμά σου αποτελείται από πρώην πειρατές; Ξέρουν ότι δεν θα ήσουν άτομο που έχει άτομο πάνω από το κεφάλι του και φάνηκε ότι σε ξέρουν από το παρελθόν, με την αναφορά που έγινε στην Centaurea. PM για αυτό αν μπορείς, για να το ξέρω για επόμενες ιστορίες σου. Χρήσιμο που χρησιμοποίησες το φρούτο σου για να βοηθήσεις να βρείτε μέρος, ενδιαφέρον το ότι μπορείς να μυρίσεις άτομο που βρίσκεται γύρω. Αλλά σαν φοίνικας και πουλί, είναι πιο σωστό να πεις ότι τον άκουσες. Πολύ καλή σκέψη παρόλα αυτά, δεν έχασες τίποτα από αυτό ίσα ίσα ήταν ωραία πινελιά. Από εκεί και μετά όμως, ακόμη και αν είσαι πάρα πολύ δυνατός, εφόσον σου αρέσουν οι μάχες θα ήθελα ακόμη και αν αυτοί ήταν αδύναμοι να μου περιγράψεις κάτι. Όταν πήγες να βρεις το πλήρωμά σου, απλά σκότωσες μερικούς και προχώρησες. Θα ήταν καλό να περιγράψεις έστω και μια κίνηση του χεριού σου.
Όσον αφορά τον Bounty Hunter, μου άρεσε αυτό που γύρισε να σου πει ότι είσαι μόνο μπράτσα και μυαλό γιατί δείχνει ότι δεν έχεις πρόβλημα να τσαλαπατάς την εικόνα του χαρακτήρα σου. Μπράβο του που γύρισε να σ' απειλήσει, αλλά ως πια επαναστάτης δεν μου άρεσε που τον προκάλεσες με το να του πεις να πει ότι άλλαξες παράταξη στους ανώτερούς του. Οι Bounty Hunters δεν έχουν κάποιον να τους οργανώνει, οπότε μένει να το πει στο Ναυτικό. Αυτό δεν σε συμφέρει αλλά ούτε και την τωρινή σου παράταξη, καθώς είσαι τόσο γνωστός και δυνατός, επικίνδυνος για την κυβέρνηση, που θα θέσεις στο στόχαστρο την παράταξη των επαναστατών στα ξαφνικά, να βρουν δηλαδή αφορμή το Ναυτικό να κάνουν κινήσεις. Θα ήθελα να δω τον χαρακτήρα σου, έστω και στα ψέματα, να υιοθετεί λίγο την σκέψη ενός επαναστάτη που θέλει πληροφορίες, να θέσει την Κυβέρνηση και το Ναυτικό σε δύσκολη θέση και να αποβάλλει λίγο την συμπεριφορά του Πειρατή. Παρόλα αυτά, ακόμη δεν διάβασα την επόμενη σου ιστορία, ίσως το αλλάζεις εκεί πέρα καθώς είναι ακόμα αρχή για τον χαρακτήρα σου.
EDIT: Εκτός αν θέλεις να μειώσεις την παράταξη.