Payback is a B**** (Τέλος)

Λινκ προηγούμενης: http://www.onepiecegr-rpg.com/t6670-topic#226879

Στην προηγούμενη ιστορία: Φτάσαμε στην βάση των Fish Riders για την πρώτη μας επίσημη αποστολή ως επαναστατικό πλήρωμα. Εκεί πολέμησα τον αρχηγό τους, Duval, τον οποίο και νίκησα. Έχασα όμως το χέρι μου μιας που μου το έκοψε ένω πρώτα με είχε καρφώσει στο έδαφος με δύο καμάκια καιρόσεκι.

Τώρα:
Ήμασταν στην ανοιχτή θάλασσα, οι δυνάμεις μου είχαν επανέλθει σχεδόν στο φουλ, μπορούσαν πλέον άνετα να σηκώνομαι και να περπατάω λιγό. Ωστόσο ύστερα από λίγη ώρα το κεφάλι μου γινόταν βαρύ και το σώμα μου αδυναμούσε να με στηρίξει, κινιόμουν ακόμα σιγά σιγά, αν και δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί, μάλλον επειδή είχα χρησιμοποιήσει εκτεταμένα και σε τόσο μεγάλο βαθμό το φρούτο μου. Ήθελα ακόμα πολύ δουλειά για να μπορέσω να αντιμετωπίζω αντιπάλους με ευκολία σε αυτή την θάλασσα... Καθόμουν στο κατάστρωμα σε μιά καρέκλα και ξεκουραζόμουν, όταν ακούστηκε ο γνωστός ήχος του den den mushi, το σήκωσα και η φωνή του Vice - Revolutionery Rossario Seto ακούστηκε στο κατάστρωμα.

Δίκιο έχεις και οι πληροφορίες σου είναι σωστές ως συνήθως, τι ακριβώς θες να κάνω σε αυτό το νεκρονήσι δεν έχω καταλάβει...Δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο πλέον εκεί, οι περισσότεροι έχασαν την ζωή τους, όσο για αυτούς που επιβίωσαν, δεν είχαν και κάποια φοβερή δύναμη για να πεις πως μας δημιούργησαν κάποιο πρόβλημα...
Μα είναι απλό μικρέ, περισσότεροι κυνηγοί έχουν παει και πάλι στο νησί, μαζί τους και μια μυώδεις γυναίκα, που κυκλοφορεί με το κωδικό όνομα Miss Monday, θέλω να ξαναπας στο νησί και να την στείλεις μια βόλτα να τα'ί'σει τα ψάρια, ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ... Θέλω να γίνει ήσυχα και απλά, να μην φανείς καν πως ήσουν στο νησί, αν κάποιος σε πάρει χαμπάρι καλείσε να τον καθαρίσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται...
Λέγωντας αυτά η γραμμή έκλεισε και η φωνή του Vice - Revolutionery χάθηκε, πάνω στην ώρα ήρθε και το γνωστό πλέον μαύρο γεράκι και μας έφερε το δέμα που θέλαμε. "Πάλι εκεί πίσω? Πόσες φορές πρέπει να τους πω, πως δεν μου αρέσει αυτό το νησί, θα μπω σε τάφο όταν πεθάνω, μέχρι τότε δεν θέλω ούτε καν να πλησιάσω κάποιον..." σκέφτηκα χαζογελώντας, ενώ άνοιγα το δέμα...

Άκουσα την γλυκιά φωνή του Rossario Seto? Ή μήπως κάνουν πουλάκια τα αυτιά μου? είπε ο Jet καθώς ερχόταν προς το μέρος μου παρέα με τον Rioy και την Anabel...
Μακάρι να έκανες λάθος... Αλλά δυστυχώς η φωνή που άκουσες, ανήκε σε αυτό τον τύπο... Μας στέλνει και πάλι στο φανταστικό Cactus Island, είδατε τα τυχερά του να πέρνεις εντολές από κάποιον άλλο...? είπα βαριαναστενάζωντας και πέταξα την eternal pose στον Rioy, το αντικείμενο αυτό είχε έναν μόνο προορισμό αποθηκευμένο, έτσι όπου και αν βρισκόταν κάποιος, αν την ακολουθούσε θα τον έβγαζε στο νησί που έδειχνε. Δεν φάνηκαν να είναι και τόσο ενθουσιασμένοι με το γεγονός πως θα γυρνούσαμε και πάλι στο Cactus, λογικό αφού αυτό το νησί το μόνο που θα μπορούσε να παρέχει σε κάποιον, ήταν η καταμέτρηση τάφων...
Και? Τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε αυτή την φορά? Ποια ήταν η αποστολή που σου έδωσε? ρώτησε η Anabel διστακτικά για την απάντηση μου...
Δεν ήταν ακριβώς αποστολή, μου το είπε ως προσωπική χάρη... Στο νησί λέει πήγανε και άλλοι κυνηγοί της ίδιας ομάδας, μεταξύ τους είναι και μια τεράστια μυώδεις γυναίκα, πρέπει να την πολεμήσουμε και να την σκοτώσουμε με συνοπτικές διαδικασίες... Έτσι είπε τουλάχιστον...

Αυτό το νησί δεν έχει τίποτα πάνω του, άσε που θα είμαστε πάλι παρέα με τους τάφους και ένα εκατομμύριο χαζούς κυνηγούς... Πρέπει να τελειώσουμε από εκεί στα γρήγορα και να φύγουμε για τον επόμενο προορισμό μας... είπε ο Rioy σκεπτικός...
Ναι σε αυτό έχεις δίκιο, αλλά δυστυχώς οι εντολές είναι εντολές... Θέλω να είμαστε προσεχτικοί και γρήγοροι στην "αποστολή" αυτή, για τον λόγο αυτό δεν θα πάμε όλοι μας στο νησί... Εγώ με τον Jet θα πάρουμε την μικρή βαρκούλα που έχουμε στο αμπάρι και θα πάμε οι δυο μας, εσείς οι δύο θα κάτσετε στην θάλασσα μακριά από το νησί... Αν τα λεγόμενα του Seto είναι σωστά, το νησί θα έχει περισσότερους κυνηγούς από την προηγούμενη φορά. Θέλω να αποφύγω την πολύ προσοχή, οπότε όσο λιγότεροι, τόσο καλύτερα...
Εγώ συμφωνώ με αυτή την άποψη, αν η δουλειά πρέπει να γίνει γρήγορα και αθόρυβα, τότε καλό θα είναι να πάμε μόνο δύο άτομα... Προτείνω να σταματήσουμε περίπου τρία χιλιόμετρα μακριά από το νησί και πάμε με την βάρκα, όπως το είπες δηλαδή... συμφώνησε και το Jet... Η Anabel δεν είχε μιλήσει τόση ώρα, όμως από τις εκφράσεις της φαινόταν πως δεν τις πολυάρεσε η ιδέα να ξαναχωριστούμε, μάλλον σκεφτόταν τα γεγονότα που έλαβαν μέρος στην βάση των Fish Riders...

Πάντα θέλετε να τα κάνετε όλα μόνοι σας, δες που μας οδήγησε αυτό στο προηγούμενο ταξίδι μας... Πότε θα καταλάβεις πως ίσως και να μην χρειάζεται να τα κάνεις όλα μόνος σου? Είμαστε και εμείς εδώ και μπορούμε να σε βοηθήσουμε αν μας το ζητήσεις... είπε τελικά, ενώ έδειχνε το χέρι μου με τα μάτια της. Μας γύρισε την πλάτη και έφυγε, μπήκε στην κουζίνα και δεν ξαναβγήκε για το υπόλοιπο απόγευμα... Απέφυγα να παω να της μιλήσω, δεν με πολυ ένοιαζε άλλωστε, ήμουν αρκετά απασχολλημένος με το να αναλύω το σχέδιο με τον Jet...
Ο Rioy δεν μας πολυ έδινε σημασία, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, δεν τον πολυενδιέφεραι το να ξαναπάει στο βρωμονήσι αυτό, οπότε δεν είχε κάποιο πρόβλημα με την απόφαση μου να μην τον πάρω μαζί... Με τα πολλά φτάσαμε επιτέλους σε μια απόσταση που μπορούσαμε να δούμε το Cactus Island, αν και ήμασταν ακόμα περισσότερο από δύο χιλιόμετρα μακριά, αποφασίσαμε να σταματήσουμε εκεί το πλοίο και να πάμε με την βάρκα στο νησί...

Ο Rioy μας βοήθησε να την κατεβάσουμε από το πλοίο και σύντομα ξεκινήσαμε για το Cactus Island, ο Jet έδειχνε χαρωπός που θα κάναμε αυτή την "αποστολή" μαζί, μάλλον επειδή στην τελευταία είχαμε χωριστεί και έγινε ότι έγινε. Το πλοίο μας γινόταν όλο και πιο μικρό ενώ συγχρώνος το νησί γινόταν όλο και πιο καθαρό, ύστερα από περίπου δύο ωρών κουραστικό κουπί, φτάναμε επιτέλους στην παραλία του νησιού, κάποια φώτα φαίνονταν στο κέντρο, πράγμα που υποδείλωνε πως πράγματι είχαν έρθει άνθρωποι στο νησί... Έπρεπε να προσοχαράμε γρήγορα και προσεχτικά, αν ήταν πράγματι κυνηγοί των baroque works κατά πάσα πιθανότητα θα ήξερα πως κατευθυνόμασταν στο νησί, αν όχι ότι είμασταν ήδη πάνω στο νησί. Φτάσαμε στην παραλία και ο Jet τράνηξε την βάρκα μας μέσα στο δάσος, ενώ εγώ τον ακολουθούσα ενώ παράλληλα έσβηνα τα ίνχη που άφηνε η βάρκα μας στην άμμο της παραλίας... Την κρύψαμε κάτω από μερικές φυλωσσιές δέντρων, και ύστερα κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο του δάσους, με σκοπό να βρούμε ένα μέρος να περάσουμε το βράδυ μας...

Κατάλυμα βρήκαμε κάτω από ένα μεγάλο δέντρο περίπου στο κέντρο του δάσους, στην διαδρομή μας προς τα εκεί είχα σκοτώσει έναν λαγό και έτσι είχαμε κάτι για βραδινό, ο Jet αηδίασε στην ιδέα του να φάμε τον λαγό άψητο, αλλά αν ανάβαμε φωτιά μέσα στην νύχτα θα γινόμασταν δώλομα για τους κυνηγούς που ήταν στο νησί. Έτσι ύστερα από αρκετή συζήτηση κατάφερα να τον πείσω να φάει το άμοιρο ζώο ομό... Η γεύση του ήταν ότι χειρότερο έχω φάει αλλά τουλάχιστον όταν τελειώσαμε το "γεύμα" μας, δεν πεινούσα. Η γεύση του αίματος έκανε το στόμα μου στυφό, ήπια αρκετό σάκε μέχρι να συνέλθω, ύστερα αφού είχαμε πλεον τελειώσει με το φαγητό μας, αποφασίσαμε να κοινηθούμε, το πρωί έπρεπε να σηκωθούμε νωρίς ώστε να μπορούμε να κινηθούμε πιο εύκολα με την κάλυψη της πρωινής ομίχλης... Έτσι το βράδυ πέρασε γρήγορα και σύντομα είχε έρθει η ώρα να σηκωθούμε και να ετοιμαστούμε για την αποστολή μας, έπρεπε να εντοπίσουμε και να σκοτώσουμε όσο πιο γρήγορα γινόταν την Miss Monday και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έπρεπε να είμαστε και διακριτικοί ώστε να μην μας καταλάβει κανένας από τους λοιπούς κυνηγούς...

Ανάθεμα αυτός ο Seto, κάτι πιο δύσκολο δεν μπορούσε να μας αναθέσει να κάνουμε... Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, δεν ξέρω αν το σώμα μου θα αντέξει να ξαναχρησιμοποιήσω το φρούτο μου σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, μετά από τα γεγονότα στην βάση των Fish Rider εννοώ... μονολόγησα, ο Jet φάνηκε να με άκουσε αλλά δεν το σχολίασε, μάλλον δεν ήθελε να θίξει το θέμα, ίσως και να φοβόταν τις απαντήσεις που θα έπαιρνε...
Νόμιζω πως καλό θα είναι να χρησιμοποιήσεις τα ιπτάμενα μαχαίρια σου για να τελειώσουμε γρήγορα με την κυνηγό που έχουμε για στόχο... Άρκει να την εντοπίσουμε πρώτα, νομίζεις πως θα μπορείς να το κάνεις από καμιά εικοσαριά μέτρα μακριά??? είπε για να αλλάξει θέμα από αυτό που έλεγα... Τον κοίταξα πάνω από τον ώμο μου και χαμογέλασα χαιρέκακα...
Με ποιόν νομίζεις πως μιλάς? Μπορεί να μην χρησιμοποιώ την καραμπίνα του Rioy αλλά το σημάδι μου με τα μαχαιράκια και το πτησόμμενο πιστόλι μου, εξακολουθεί να είναι το καλύτερο που έχεις δει... του είπα...

Χεχε... Το ήξερα πως θα απαντήσεις με αυτό τον τρόπο, τουλάχιστον δεν έχασες τηνυπεροψία σου, παρά το γεγονός πως έχει ένα μαύρο και ένα κανονικό χέρι πλέον... μου είπε ο Jet περιπαιχτικά...
Αυτό το χέρι κρατάει ένα μυστικό μέσα του, για αυτό έπρεπε να κοπεί. Ήταν το τίμημα που έπρεπε να πληρώσω για να μάθω το μυστικό αυτό... Δεν μετανιώνω που έγινε έτσι, αντίθετα μου αρέσει θα μπορούσα να πω... του απάντησα ανέμελα, δεν με ένοιαζε που είχε γίνει το χέρι μου, αντίθετα έγινε έτσι ώστε να μάθω ένα μεγάλο μυστικό απέναντι στους χρήστες των φρούτων... Αν κατάφερνα να πάρω στα χέρια μου ένα όπλο με καιρόσεκι θα ήμουν ένα επίπεδο πιο δυνατός... Όλοι αυτοί οι υπερσίγουροι χρήστες Logia φρούτων, όπως αυτός ο Marine ο Rob Greywind, θα είχαν μεγάλο πρόβλημα μαζί μου...
Σχετικά με αυτό το μυστικό φίλε, ποτέ δεν μας ανέφερες τι έμαθες... Πραγματίκα θα ήθελα να μάθω τι άξιζε τόσο πολύ ώστε να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου... είπε ο Jet ερευνητικά...
Θα μάθετε Jet, όταν έρθει η ώρα... Δεν μπορώ να σας πω ακόμα, πρέπει να σιγουρέψω κάποια πράγματα πρώτα... του είπα...

Αυτό θα ήταν μια πολύ σημαντική βοήθεια στα ταξίδια μου, αν κατάφερνα να χρησιμοποιήσω την δύναμη των επαναστατών για να πάρω στα χέρια μου το πρίσμα αυτό, σκεφτόμουν να κάνω μια "επέμβαση" στο κατάνα που μου έδωσε ο Raikou, με είχε σώσει πολλές φορές στο παρελθόν και αν έβρισκα έναν καλό τεχνίτη θα μπορούσα να το δυναμώσω και άλλο με το καιρόσεκι... Έτσι κάθε χρήστης φρούτου που θα κοβόταν από το σπαθί αυτό θα αποκτούσε πραγματίκε πληγές ακόμα και αν ήταν logia ή πέτρα όπως ο Jet...
Αν κατάφερνα να το αποκτήσω, δεν θα είχα κάποιον άλλο λόγο να μείνω στους επαναστάτες, μετά θα λάμβανε μέρος το σχέδιο μου για να ξεφορτωθώ το πλήρωμα μου και θα επέστρεφα επιτέλους στην καλή πειρατική ζωή...
Φτάνουμε στην πόλη κάνε ησυχία και κάτσε χαμηλά, δεν χρειάζεται και ούτε και θέλουμε ανεπιθύμητα βλέμματα πάνω μας... Έχε τον νου σου για μια ψιλή γυναίκα με αρκετά μυώδες σώμα, έτσι μου την περιέγραψε ο Seto. Δεν ξέρω κάτι άλλο για αυτή και έτσι θα πρέπει να αρκεστούμε σε αυτό... είπα χαμηλόφωνα στον Jet και του έδειξα την πόλη που φαινόταν μπροστά μας...

Συρθίκαμε ανάμεσα στα πυκνά χόρτα και φτάσαμε αρκετά κοντά στην πολή ώστε να μπορούμε να δούμε αλλά και να ακούσουμε τα πάντα... Μια αναταραχή κυριαρχούσε στο μέρος, φαινόταν λες και ετοιμάζονταν για κάποιο μεγάλο ή σημαντικό γεγονός. Την προσοχή μας τράβηξε μια τρομαχτικά τεράστια γυναίκα, μάλλον αυτή πρέπει να ήταν ο στόχος μας, δεν μπορούσα να το εξηγήσω αλλιώς. Ήταν κυριολεκτικά τεράστια, ίσως να ήταν πιο δυνατή και από τον Duval, ο Jet δεν μπορούσε καν να μιλήσει στην εικόνα της.

Σπόιλερ:

Είσαι σίγουρος πως τα μαχαίρια σου θα τις κάνουν κάτι φίλε? Πολύ φοβάμαι πως αν την βαρέσουν θα σπάσουν από τους μύες της... Αυτή η γυναίκα πραγματικά με φοβίζει, πρέπει να μας μισούνε πάρα πολύ στα κεντρικά... Αλλιώς δεν εξηγήται το θέμα αυτό, πρώτα ένας εχθρός σαν τον Duval και ύστερα αυτό??? Θέλουν να μας σκοτώσουν...! είπε ο Jet με ένα χαμηλόφωνο γέλιο... Του έριξα ένα δολοφονικό βλέμμα και ύστερα μέτρησα με το μάτι μου την απόσταση ανάμεσα σε μένα και στον στόχο μου, ήταν ιδανική, θα μπορούσα να την πετύχω στον λαιμό με ένα από τα ιπτάμενα μαχαίρια μου...

Ετοιμάστηκα και μόλις το τοπίο καθάρισε, εκτόξευσα ένα μαχαίρι με δύναμη προς τα πάνω της...Το σημάδι μου ύστερα από αρκετό καιρό για πρώτη φορά με απογοήτευσαι, το μαχαίρι πέρασε ξυστά από την Miss Monday και καρθώθηκε σε έναν τοίχο πίσω της, αμέσως αρκετοί κυνηγοί θορυβήθηκαν και άρχισαν να κοιτάνε γύρω γύρω για να βρουν τον υπαίτιο. Πετάχτηκα όρθιος και χρησιμοποίησα την αναταραχή τους εναντίων τους, με μια κίνηση του χεριού μου, το πτισώμενο πιστόλι μου ήρθε μπροστά και στάθηκε στο χέρι μου. Σημάδεψα βιαστηκά και πάτησα την μικρή σκανδάλη, ένα δυνατό μπαμ ακούστηκε και ο στόχος μου σωριάστηκε στο έδαφος. Οι κυνηγοί επικυριγμένων κοίταζαν μια εμένα και μια το νεκρό πλέον σώμα της Miss Monday...
Τρέχα όσο πιο γρήγορα μπορείς, τρέχα προς την ακτή και μην κοιτάς πίσω σου... Πρέπει να φτάσουμε μέχρι την ακτή, τα άλλα άστα σε μένα... φώναξα βιαστικά στον Jet που είχε ήδη σηκωθεί όρθιος και ήταν έτοιμος να φύγουμε από το τρελό-νήσι...
Αρχίσαμε να τρέχουμε σαν τρελοί, πίσω μας οι κυνηγοί μας είχαν πάρει στο κατόπι, φαίνονταν λες και δεν ενδιαφέρονταν καν για την νεκρή Nakama τους, λες και χαίρονταν για τον θάνατο της... "Τρελοί, τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί... Κανονικά θα έπρεπε να είναι σαστισμένοι από την δολοφονία που είδαν..." σκέφτηκα, αλλά μερικές φωνές απάντησαν στην σκέψη μου...

Μη σταματάτε, σκότωσε την Miss Monday, όποιος τον πιάσει και τον αιχμαλωτίσει μπορεί να γίνει πράκτορας με νούμερο... φώναζαν οι κυνηγοί πίσω μας!
Ακούς τι λένε? Όχι μόνο δεν είναι νευριασμένοι για αυτό που μόλις έκανες, αλλά αντίθετα χαίρονται... Τι σοι οργάνωση είναι αυτή? Και τι εννοούν πράκτορας με νούμερο? Το πράγμα αρχίζει και περιπλέκεται πολύ και μάλιστα πολύ γρήγορα... Πολύ φοβάμαι πως θα πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά μέτρα απέναντι στο πρόβλημα αυτό... Δεν νομίζω πως θα την γλυτώσουμε τόσο έυκολα αυτή την φορά, η οργάνωση τους μου φαίνεται τεράστια και σίγουρα με αυτό που κάναμε, τους έχουμε εξαγριώσει... Καλά θα κάνουμε να μείνουμε χαμήλα για λίγο καιρό, τουλάχιστον μέχρι να μπορείς να πολεμήσεις κανονικά... Ναι για το χέρι σου λέω, είδα τι έγινε εκεί πίσω, μπορεί να μπορείς να το κουνάς κανονικά, αλλά δεν είσαι το ίδιο με πριν... είπε ο Jet καθώς τρέχαμε, η αλήθεια είναι πως το ίδιο θέμα είχε ανησυχήσει και εμένα, τι συνέβαινε με το χέρι μου και τι υπήρχε πίσω από αυτή την οργάνωση???
Θα πρέπει να το συζητήσουμε στο πλοίο αυτό, προς το παρόν συγκεντρώσου στο να γλυτώσουμε... του είπα καθως φτάναμε σιγά σιγά στην ακτή, η αλήθεια είναι πως απλά ήθελα να αποφύγω την συζήτηση αυτή...

Rioy, Anabel ετοιμαστήτε, θα πρέπει να αναχωρήσουμε αμέσως... Ετοιμάστε το πλοίο και αρχίστε να απομακρύνεστε από το νησί... τους είπα μέσω του μικρού den den mushi που είχα πάντα μαζί μου... Ο Jet με κοίταξε με τρομαγμένο ύφος...
Δεν πιστεύω να κάνεις αυτό που νομίζω πως θα κάνεις... Είναι πάνω από δυο χιλιόμετρα και στην κατάσταση που βρίσκεται το σώμα σου δεν θα...
Δεν θα τι? Θες να πεθάνουμε στο νησί αυτό και να προστεθούν απλά δύο ακόμα τάφοι??? Πρέπει να αξιοποιήσουμε ότι έχουμε και προς το παρόν το μόνο που μας σώζει είναι το φρούτο μου...
Δηλαδή προτιμάς να πεθάνουμε στην θάλασσα? Αν σου συμβεί κάτι και πέσουμε στο νερό δεν θα μπορώ να σε σώσω... Απλά θα βουλιάζω δίπλα σου... Αν αυτό είναι το σχέδιο σου για να πεθάνεις τότε ευχαριστώ δεν θα πάρω...
Δεν νομίζω πως σου δίνω το δικαίωμα επιλογής... Απλά στο δηλώνω... είπα και τον άρπαξα από τα ρούχα, μεταμορφώθηκα σε φοίνικα και με τον Jet στην πλάτη μου πέταξα προς το πλοίο μας, οι κυνηγοί σταμάτησαν να μας κυνηγάνε όταν έφτασαν στο νέρο... Ένιωθα το σώμα μου να γίνεται όλο και πιο αδύναμο, αρκεί όμως να έφτανα πάνω από το πλοίο μας, δεν ήταν μακριά, μόνο πεντακόσια μέτρα ακόμα... Αρχίσαμε σιγά σιγά να χάνουμε ύψος, μέχρι που τελικά πέσαμε στο κατάστρωμα του πλοίου... Δεν μπορούσα να κουνηθώ, ο Jet τους είπε μια γρήγορη εκδοχή των όσων είχαν συμβει και ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε...!

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli: 25.000
Bounty/Fame Points: 4.000.000
Παρατηρήσεις: Διάβασα και την αποστολή που είχε αναλάβει ο συνάδελφος για να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για τα γεγονότα που συνέβησαν σε αυτήν την ιστορία, όπως είπες και ο ίδιος δεν ήξερα τι συνέβαινε στις προηγούμενες ιστορίες σου οπότε δεν είχα ιδέα για το σχέδιό σου. Η αλήθεια ήταν ότι ήταν πολύ καλύτερη η ιστορία σου από την προηγούμενη που διάβασα, γι' αυτό και τα περισσότερα POM και belli. Μου άρεσε που ανέπτυξες τις σχέσεις σου με τα υπόλοιπα μέρη του πληρώματός σου, του προσωρινού έστω. Πολύ καλύτερα τα posts σου στην θάλασσα, καθώς κάνεις φανερά τα σχέδιά σου και το τι σκοπούς έχεις. Μ'άρεσε και το σημείο με την Κυβέρνηση που στρατολογεί παρανόμους, είναι κάτι που μου αρέσει σε ιστορίες και μου άρεσε η αναφορά. Ωραία η σκηνή με τον λαγό και το αίμα, ήταν μια διαφορετική σκηνή στην ιστορία που σου έδινε λίγο την αίσθηση της πραγματικότητας της ζωής στην θάλασσα. Επίσης, μου άρεσε η πινελιά με τα όνειρα που είχες, υποθέτω ότι τα είχες σε προηγούμενες ιστορίες, τις οποίες δεν διάβαζα οπότε ελπίζω να βάλεις κάτι πάλι σε επόμενες, μου φάνηκε ενδιαφέρον. Μου άρεσε που αστόχησες την πρώτη φορά με την Miss Monday και ότι έδειξες την διάθεση των μελών να πάρουν νούμερο. Ωραία η σκηνή στο τέλος. Μου φάνηκε λίγο γρήγορη μεν, αλλά πολύ καλύτερη από την προηγούμενη σου.
Ακόμη, ήταν ωραία η αναφορά σε άλλον παίκτη, στον Destro αλλά και τα posts που αφορούν το σπαθί.

Πρόσεξε λίγο γιατί σε κάποια σημεία μπερδεύεις τα χρώματα ή ξεχνάς να βάλεις, εμένα δεν με μπερδεύει αυτό καθώς διαβάζω τις προτάσεις ανεξαρτήτως του χρώματος αλλά μπερδεύει κάπως το μάτι με την πρώτη ματιά :)