Καλησπέρα...Μάλλον πρέπει να μιλήσω λίγο για μένα, ας πούμε απλά είναι καλό να ξέρεις κάποια πράγματα για κάποιον προτού αποφασίσεις να του μιλήσεις πόσο μάλλον να του φυτέψεις μία σφαίρα στο κεφάλι ή ένα στιλέτο στην καρδία ή να... Ναι συγνώμη παραφέρθηκα, που είχαμε μείνει? Αααα! Ναι! Το όνομα μου είναι Luminar Aldomiel ή τουλάχιστον έτσι έγραφε το μενταγιόν που είχα πάνω μου.Στο Deathmatch island ούτε που ξέρω αν γεννήθηκα εδώ, αν με έφερε η θάλασσα, ας πούμε απλά πως το παρελθόν μου είναι κάπως θολό. Σε ηλικία νομίζω πως είμαι γύρο στα 21 όταν με βρήκαν οι άνθρωποι που με μάζεψαν μου έδωσαν φαγητό και στέγη, ήμουν υπολόγισαν 5 χρονών. Δεν μπορώ να πω, σχετικά μεγάλωσα καλά φίλους και ανθρώπους να είναι κοντά μου έχω...Αν και πάντα ξεχώριζα με τον ιδιαίτερο τρόπο μου να βλέπω κάποια πράγματα, να αντιλαμβάνομαι τα ερεθίσματα που μου έδινε το περιβάλουν αλλά μάλλον το χειρότερο από όλα ήταν ας πούμε οι φωνές που άκουγα...Το περίεργο ήταν πως τις ένιωθα μέσα από το μενταγιόν που είχα πάντα πάνω μου, και ίσως μία περίεργη σύνδεση με το άγνωστο παρελθόν μου...
Αφού εξομολογούμε που εξομολογούμε θα αποκαλύψω ακόμα κάποια πράγματα για μένα, που μάλλον σε κάποιες περιπτώσεις έκαναν τους ανθρώπους γύρο μου να φοβούνται και κάποιους να ανησυχούν. Λιπον το πρώτο ήταν πως ήξερα πότε κάποιος ήταν κοντά στο θάνατο...το άκουγα, οι φωνές από το μενταγιόν μου το έλεγαν.Το δεύτερο ήταν πως είχα πολλούς εφιάλτες, έβλεπα φωτιά...αίμα..πολύ αίμα... μορφές να κινούνται στον χώρο που δύσκολα κάποιος θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει ανθρώπινες με αυτά τα κατακόκκινα μάτια που με κοιτούσαν τόσο επίμονα και με καλούσαν κοντά τους...και εκεί που ήμουν έτοιμη να παραδοθώ άκουγα ένα κλάμα.. ένα γυναικείο κλάμα και όταν προσπαθούσα να το ακολουθήσω απλά ξυπνούσα.
Ναι το ξέρω πιθανότατα να είμαι τρελή αλλά και πάλι είναι πράγματα που δεν μπορώ να αγνοήσω εύκολα.
Εκτός από όλα αυτά κάπου έπρεπε να είμαι και καλή, έτσι δεν είναι? Αλλιώς μάλλον δεν θα ήμουν αποδεχτή πουθενά. Αυτό λιπον ήταν το τόξο... πάντα ήμουν καλή... Όχι να το πενεφτω αλλά ήμουν έμφυτο ταλέντο. Γενικά σε ότι είχε σχέση με στόχο θα μπορούσε κάποιος να πει "πέτυχε διάνα πάλι". Δεν έχανα ποτέ... μάλλον αυτό ήταν που τράβηξε την προσοχή των Marine πάνω μου, δεν φταίω εγώ...είμαι "άτακτη" κοπέλα....